คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คำทำนาย
เย้ดีใจมากเลยที่มีคอมเม้นมาแล้วถึงจะแค่เม้นเดียวก็เถอะแต่ดีใจจนตัวลอยละล่องเลยค่า.......... TwT
เอาละมาเข้าเรืองกันเถอะปล่อยให้คนแต่งลอยต่อไป
........................................................................................................................................
ในที่สุดก็พักกลางวันสิ่งแรกที่เด็กสาวสองคนทำก็คือลากเด็กที่ย้ายมาใหม่ไปคุยกัน
แต่อย่าเข้าใจผิดละว่าเป็นการแกล้งเด็กใหม่ที่เข้าลากไปคุยเขาไปกินข้าวกลางวันกันตั้งหากละ
ณ โรงอาหารของร.ร ที่มีที่นั่งอยู่หลายที่ให้นั่ง
“นี้ งันเธอ กำลังจะบอกว่าฟลิบปี้เป็นคนดีกว่าที่คิดงันหรอ” เพทูเนียเปิดประเด็น
“อืมๆ”
“ก็อาจจะใช่อะนะเพราะเรืองที่เล่าสอนใหญ่นั้นมักจะเป็นข่าวลื้อไม่มีมูลแน่ชัดนี้นะ”
“แต่ฉันเคยเห็นเขาล้มคู่ต่อสู้ได้ตั้งหลายคนเลยนะ”มีผู้หญิงผมสั่นฟูๆสีม่วงมาตอบ
“เธอเป็นใครนะ?”
“ฉันอยู่ห้องเดียวกันกับพวกเธอชื่อแลมมี่จ้า”
“ฉันขอฉันร่วมวงด้วยได้ไม”
“ได้สิเชิญเลยจ้า”
แลมมี่นั่งโต๊ะเดียวกันกับพวกฟรากี้
“ฉันชื่อ เพทูเนีย ส่วนคนนี้ชื่อ กิ๊กเกิ้ล และอีกคนชื่อฟรากี้ ยินดีที่ได้นะ”
“จ้ายินดีที่ได้รู้จัก”
“ นี้ๆทุกคนฉันสนใจในเรืองทำนายดวงอยู่พวกเธออยากให้ฉันทำนายดวงให้เอาไม”
“เอาสิๆทำนายทุกคนเลยนะ”
“งันเริ่มจากเธอก่อนนะกิ๊กเกิ้ล”
แลมมี่หยิบไพ่ขึ้นมาสำรับไพ่นั้นน่าตาไพ่ที่ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลยแต่ก็ไม่มีใครทักเธอเลยแม้แต่คนเดียว
(ก็คนมันไม่รู้เรืองพวกนี้นินะ)
......
“ คนที่เคยช่วยเหลือเธอยังดูแลเธออยู่เสอมไม่ว่าตอนไหนก็ตาม ความรักของเธอเริ่มเบ่งบานมานานแต่ไหนแต่ไรแต่เธออาจจะไม่รู้สึกตัว จะมีเรืองที่ต้องทำให้ต้องกังวลในอนาคต เธอต้องตัดสิ้นใจให้แน่วแน่นะ”
“จริงดิไม่เห็นจะรู้เรืองเลยอะฉันก็ยังไม่ได้ชอบใครซักหน่อย”
“ฉันก็ไม่แน่ใจหรอจ้าเพราะฉันก็ไม่แน่ใจว่าจะทำนายตรงหรือเปล่านะ”
“อย่าไปคิดมากนักสินี้แค่คำทำนายนะ”
“ต่อไปก็เพทูเนียละกันนะ”
.....
“ เพทูเนียเธอเป็นที่มีเสน่ห์มาแต่ไหนแต่ไรและเป็นคนที่โชคดีมากๆ”
“อันนี้แม่นวุ้ย” กิ๊กเกิ้ลพูดจากการชีวิตจริงที่คบกันมาหลายปี
“ ความรักของเธอจะหลายเส้นทางให้เลือกแล้วแต่ว่าเธอจะอยู่กับใครแล้วจะเข้ากันกับเธอได้ดีเลยที่เดียว”
“ดวงดีจริงเชียวนะเธอไม่ต้องมีเรืองให้กังวลเลย”
“มันก็แค่คำทำนายน่า....”
“คนสุดท้ายฟรากี้จังสินะ”
“อืมๆ”
“แย่หน่อยนะ”
“ เอ๊ะ ยังไงหรอ!?”
“ ช่วงนี้เธอจะเจอเรืองร้ายๆเยอะพอควรเลยละ”
“เอ๊ะ...........”
“แต่ไม่ต้องเป็นห่วงนะเรืองร้ายจะกลายเป็นดีเสมอจ้า”
“ฮื้อ..................”
.............
“ มะ....ไม่ต้องห่วงน่ายังมีพวกเราอยู่นะ “
“ ชะ........ใช่ถ้ามีเรืองทุกข์อะไรเราจะช่วยเธอเองนะ”
“มาต้องใสใจหรอจ้ามันก็แค่การทำนายก็แค่นั้นเองคงไม่ตรงหรอก...”
“ขอบคุณนะทุกคน” T^T
.
.
.
ตูม!!โครม!!แกร๊ง
อยู่ดีก็มีชามหนุ่มสองคนมาชนฟรากี้ต้องกำลังจะลุกขึ้นจะไปห้องน้ำเต็มจนทำให้ข้าวกล่องตกลงพื้น
ชายหนุ่มสองคนนั้นคือลิฟตี้กับชิฟตี้นั้นเอง
“แงข้าวกล่องของฉัน”
“ซวยละรีบหนีกันเถอะ”
“เดียวหยุดเลยนะพวกนายคิดหรือว่าจะรอดจากฉันไปได้นะหือลิฟตี้กับชิฟตี้”
“เฮือก!! เพทูเนีย!!”
“ก็ใช่นะสิยะไปก่อเรื่องอะไรมาอีกละหือ”
“เปล่านะพวกเราไม่.....”
“ เจอตัวจนได้นะพวกแก่!!!”
“ เฮือก ซวยแล้ว”
“เอาส่งกระเป๋าตังคือมาเดียวนี้เลย” ชายผูกผ้าคาดสีแดงใสแว่นตามีปลอกแขนที่เขียนว่า ส.น.ร ติดอยู่ที่แขนขวาพูดขึ้น
“มีเรืองอะไรหรอ สเปนดิด“
“ก็ไอ้สองตัวนั้นนะสิมันขโมยของ สนิฟเฟิ้ลไปนะสิ “
“เฮือก!!!”
เพทูเนียยิ้มอย่างมีในๆไปทางลิฟตี้กับชิฟตี้ประมาณว่าอีกแล้วนะมึง... = v=*
ทำให้สองคนนั้นคืนกระเป๋าตังแล้วหนีไปทันที่แต่เรืองมันก็ยังไม่จบ
“ ฮือ...ข้าวกล่องของฉัน ” ฟรากี้เอยพร้องกับเก็บข้าวกล่องที่ตกลงพื้น ถึงฟรากี้กินไปจนอิ่มพอควรแล้วแต่เสียดายไส้กรอกที่เก็บไว้กินที่หลัง
“ขอโทษด้วยนะที่ทำให้วุ้นวายนะ”
“ไม่หรอกไม่ใช่ความผิดของนายซักหน่อย”
“เพื่อเป็นการขอโทษฉันให้นี้ก็ละกันนะ”
ขนมปังไส้ครีม ตรา ka-bom!!
“นายนี้ยังบ้าขนมปังเหมือนเดิมเลยนะ”
“แหะๆ ว่าแต่เธอสองคนนั้นเธอใหม่กิ๊กเกิ้ลหรือ”
“อ้อ เธอคนนี้ชื่อแลมมี่นะ ส่วนคนที่เก็บกวาดอยู่ชื้อฟรากี้นะ”
“ อืมๆ”
“ แล้วคนคนนี้คือใครหรอจ้า กิ๊กเกิ้ล”
“ก็แค่เพือนสมัยเด็กบ้าๆคนหนึ่งชื่อ สเปนดิด นะ”
“ ไงแนะนำกันแบบนี้เล่า!!!!”
“เรืองของฉันยะ”
“ใจร้ายยย สมัยก่อนเป็นสาวน้อยตัวเล็กน่ารักๆที่วันๆเรียกพี่จ้าๆไปอยู่ที่ไหนเนีย”
“ห่างกันแค่ห้าเดือนและอยู่ฉันเดียวกันจะให้เรียกเป็นสมัยก่อนอีกทำไมไม่ทราบ แถมนั้นมันก็นานมากเลยด้วย”
“ปุย” = 3 =
“ฮะฮ่าฮ่า สองคนนี้ไม่ไหวเอาซักเลย”
.
.
.
“.....อ้อเป็นแบบย่างนี้ นี้เองสินะ “ แลมมี่พูดเบาๆพร้อมกับแอบยิ้ม
“เอ๊ะ....อะไรหรอ?”
“เปล่าจ้าไม่มีอะไรหรอกจ้าเอานี้จ้าขนมปังถั่วแดงแทนคำขอโทษของคุณ สเปนดิด จ้า”
ฟรากี้รับขนมปังไส้ครีมตรา ka-bom!!จากแลมมี่จัง
“นี้ก็ไกลจะเริ่มเรียนแล้วกลับห้องก่อนเถอะ”
แล้วทุกคนก็ไปที่ห้องแล้วนั่งที่ของตัวเอง
ฟรากี้ไปนั่งที่ของตนโดยที่ยังเก็งๆกับคนที่นั่งข้างๆตัวเองอยู่นั้น
.
.
.
.
.
โครก......คราก......
??
ถึงเสียงจะเบาแต่คนที่นั่งอยู่ใกล้ๆก็ได้ยินอยู่ ฟรากี้หันไปตามเสียงแล้วก็เห็นฟลิบปี้หันหน้าหนีเพราะเสียงที่มาจากท้องของเขานั้นเอง
“คือ.....ฉันลืมเอากระเป๋าตังมาเลยไม่ได้กินอะไรนะนา”
“เออ ฉันมีขนมปังอยู่จะกินไม?”
“ขอบใจนะ”
.
.
.
ฉันคิดไปเองหรือเปล่านะเหมือนเขาจะยิ้มออกมานิดๆ ทำเอาฉันหัวใจเต้นเลยนะเนีย >/////<
ว้ายเขินแทนเจ้าค้า!!!!!!!//โดนทีบ
พยายามมากที่จะให้ตอนนี้เบาหวานขึ้นมานิดๆนะจ้า จะพยายามแต่ต่อโดยไม่ค่อยไม่อู้แล้วมีมาหลายๆตอนน่อ >w<
ความคิดเห็น