ตำนานจอมนางสะท้านแผ่นดิน

ตึกตัก......

ตึกตัก....

ตึกตัก...ตึกตัก...

เสียงหัวใจของผู้ใดกัน...

ตึกตัก..ตึกตัก.ๆ..ๆ...

เหตุใดจึงอยู่ใกล้นัก...

'ตื่นเถิดเจ้าค่ะ นี่หาใช่เวลานอนนะเจ้าคะ'

"แม่นางน้อยเจ้าเป็นใครกัน?"

'เรียนท่านเทพ ข้าน้อยมีนามว่า..หลงเสวี่ยลู่..เจ้าค่ะ'

"เด็กน้อยเหตุใดเจ้าจึงรู้จักข้าได้เล่า"

'ท่านเทพเรื่องนั้นหาได้สำคัญไม่เจ้าค่ะ ตอนนี้ดวงจิตของท่านบอบช้ำเป็นอย่างมาก 'นี่'เป็นทางเดียว และเป็นสิ่งเดียวที่คนไร้ค่าอย่างข้าน้อยจะสามารถช่วยเหลือท่านได้'

"เจ้าทำอันใดแม่นางน้อย"

'เมื่อถึงเวลาท่านจะทราบเอง ตอนนี้พักผ่อนเถิดเจ้าค่ะ'

อา.... ข้ากำลังจะหลับอีกครั้งแล้ว เสียงของนางแผ่วเบาลงเรื่อยๆจนในที่สุดสติของข้าก็ดับลงอีกครั้ง

'...ขอให้ใช้ชีวิตนี้อย่างคุ้มค่านะเจ้าคะ...'

'...ท่านเทพมังกรลู่หลง...'