ทันใดนั้น…
กริ๊ง…
เสียงกระดิ่งตรงประตูดังพร้อมๆ กับประตูร้านถูกผลักเข้ามา หญิงสาวผมดำยาวเงาสลวยเดินเข้ามาในร้าน ดวงตากลมโต แสงแดดสะท้อนผมยาวของเธอเป็นประกาย เธอหน้าตาน่ารัก ดูสดใส ผิวขาวอมชมพู สัดส่วนกำลังดี มองดูรวมๆ แล้วมีเสน่ห์ทุกจุด
เธอน่ารักสดใส ดูมีเสน่ห์ จนเวลารอบๆ ตัวผมเหมือนเดิมช้าลง ท่วงท่าทัดผม การจิบแก้วกาแฟของเธอ ที่แม่ผมชงมาให้เธอแล้วนำมาวางตอนไหนไม่รู้ ทุกอย่างดึงดูดสายตาผมไปหมด
เธอก้มหยิบสมุดโน้ตในกระเป๋าเป้ใบเล็ก ทำให้เส้นผมพลิ้วไหวตามแรงโน้มถ่วง ดูมีน้ำหนักและเงางาม เพิ่มความสวยของใบหน้าและแววตาของเธอไม่รู้อีกกี่เท่า
ผมหันมองเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้ผมกลับได้สบตาของเธอโดยบังเอิญ
เฮือก…
ผมหลุบตาลงแทบไม่ทัน รีบหันหลังแล้วก้าวเดินผลักประตูร้านออกมา
ให้ตายเถอะ… จังหวะนรกชัดๆ จู่ๆ ก็โดนจับได้ว่าผมมองเธออยู่ หรือเธออาจจะเห็นว่าผมกับคุณแม่ยืนคุยกัน ละมองผ่านๆ
แต่ก็ช่างเถอะ เขาจะคิดยังไงก็แล้วแต่ละแหละ ผมยังมองเขา เขาก็มองผมแบบผ่านๆ มันก็เป็นเรื่องปกติ
เอ๊ะ…ทำไมเหมือนผมดูเหมือนโรคจิตเลยล่ะ?
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น