คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ...Master Of Ghost... 2 >>> You are my friend forever...
ดีค่ะ วันนี้เรามาอัพตอนสองแล้วนะคะ เชิญอ่านได้เลยค่ะ
ห้องวิทย์…
“แอน เธอทำอะไรน่ะ” ฉันถามเพื่อนของฉัน เมื่อเห็นว่าแอนใจลอยไปถึงไหนต่อไหน มือก็กดหลอดฉีดยาอยู่ แต่สายตากลับมองเหม่อออกไปข้างนอก…
…
ไม่มีเสียงตอบกลับจากแอน ฉันขมวดคิ้วก่อนจะเดินไปสะกิดให้แอนรู้สึกตัว
“หะ ห๊ะ” แอนสะดุ้งเฮือกพาให้ฉันตกใจไปด้วย
“เป็นอะไรรึเปล่า ไม่สบายหรอ?” ฉันถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง แต่แอนกลับสั่นหัวเป็นเชิงว่าไม่เป็นไร ก่อนจะหันไปสนใจกับการทดลองหนูต่อ ฉันถอนหายใจแล้วกลับไปทำการทดลองของตนเองเหมือนกัน แต่ก็คอยมองไปที่แอนเป็นระยะๆเพื่อให้แน่ใจว่าแอนจะไม่เป็นไร
ทั้งชั่วโมงแอนมีอาการแปลกๆ ทำเหมือนกับว่าบางทีเธอกำลังต่อสู้กับบางสิ่งบางอย่างในตัวเธอเอง แต่บางทีก็เหมือนไม่ใช่แอนคนเดิม เปลี่ยนไปเป็นคนละคน คำพูดก็ฟังดูแปลกๆ เหมือนคนสมัยก่อนซะมากกว่า แต่แอนไม่มีทางจะพูดอย่างนั้นได้อยู่แล้ว ฉันรู้ดี แอนเป็นคนเรียบร้อย ไม่เคยใช้คำพูด มึง กู…แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ แอนคนเก่าหายไป… เป็นใครก็ไม่รู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันพอจะรู้อะไรบางอย่าง เลยเรียกแอนมาคุยข้างนอกห้อง…
“เธอเป็นใคร” ฉันถามสิ่งที่อยู่ในร่างของแอน
“ฉันก็คือแอน เพื่อนสนิทเธอไง” แอนตอบกลับมา คำพูดและเสียงยังคงเหมือนเดิม แต่แววตากลับเปลี่ยนไป
“ไม่ใช่…เธอไม่ใช่” ฉันพูดเสียงเบา และ ก้าวถอยหลังให้ห่างจากบางสิ่งบางอย่าง
“เธอจำฉันไม่ได้หรอ?” แอนพูดแล้วเดินตามฉันมา แต่ฉันกลับส่ายหน้า แล้วถอยห่างจากแอนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ดวงตาของแอนมีน้ำตารื่นขึ้นมา ก่อนที่น้ำใสๆจากดวงตาจะไหลลงมาอาบแก้มของแอน ดวงตาของแอนกลับกลายเป็นสีแดงเหมือนเลือด ในเวลานี้ฉันได้รู้แล้วว่า แอนคนนี้ไม่ใช่เพื่อนของฉันอย่างแน่นอน
“ทำไม!!! ทำไมไม่มีใครอยากอยู่กลับกูเลย” แอนพูดคำหยาบคายออกมา ฉันอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก
“พวกมึงก็อย่างเนี้ยแหละ ไม่มีความจริงใจสักนิด พอกูเปลี่ยนไป พวกมันก็พากันทิ้งกู ชาติที่แล้วมึงกับกูเป็นเพื่อนกัน รักกันขนาดไหนมึงเคยรับรู้บ้างหรือเปล่า ดูตอนนี้สิ มึงกลับรังเกียจกูและอยากให้กูไปไกลๆมึง! ได้…กูจะไปเดี๋ยวนี้แหละ ไปพร้อมกับวิญญาณของนังเด็กนี่ด้วย!!!”
จบคำพูดของแอน ร่างของแอนก็กระโดดลงไปจากตึกชั้นเจ็ดลงไปข้างล่าง…
“ไม่!!! แอน!!!” ฉันตะโกนร้องอย่างสุดเสียงน้ำตาไหลพราก วิ่งไปที่ระเบียงพยายามจะคว้ามือของแอนไว้ แต่สายไปเสียแล้ว…มือของฉันเฉียดผ่านมือของแอนโดยที่ฉันคว้าไว้ไม่ทัน… ระหว่างที่ร่างของแอนตกลงจากชั้นเจ็ดลงไปชั้นหนึ่ง ดวงตาของแอนเปลี่ยนกลับมาเป็นสีดำเหมือนเดิม ดวงตาของแอนมีน้ำตาไหลไม่ขาดสาย และสื่อความหมายเป็นนัยๆออกมาผ่านท่างสายตาให้ฉัน
ฉันขอโทษ ฉันคงอยู่ต่อไปกับเธอไม่ได้ รอฉันนะ ฉันจะกลับมาหาเธออีกครั้ง…ได้โปรด…รอฉันก่อน
ร่างของแอนตกลงสู่พื้นเบื้องล่าง ภาพตรงหน้าฉันเหมือนกับหนังที่ถูกฉายซ้ำไปซ้ำมาโดยที่หยุดไม่ได้ ฉันวิ่งลงไปชั้นหนึ่งเพื่อไปดูร่างไร้วิญญาณของแอน…
เมื่อลงไปถึงฉันเห็นร่างของแอนนอนแน่นิ่งอยู่กับพื้น ที่มือกำสร้อยที่ฉันกับแอนจะใส่เหมือนกัน เป็นสัญลักษณ์แทนความเป็นเพื่อนที่เรามีให้กันมาตลอดสิบสามปี…
ฉันทรุดลงกับพื้นข้างๆแอน น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายทำให้ภาพตรงหน้าฉันพร่ามัว…
“แอน…ฉันขอโทษ…ฉันขอโทษ…” ฉันพร่ำพูดคำขอโทษซ้ำไปซ้ำมาท่ามกลางคนมากมายที่รายร้อมร่างไร้วิญญาณของแอนกับร่างของฉัน…
สิบสามปีผ่านไป…ฉันกลับไปที่หลุมศพของแอนอีกครั้ง…ป้ายหลุมศพหินอ่อนสลักชื่อของเพื่อนรักของฉันไว้ น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง ฉันนั่งลงข้างๆหลุมศพของแอนและพูดคุยกับแอนเหมือนตอนที่เธอมีชีวิตอยู่ ฉันวางดอกไม้ช่อใหญ่ไว้ข้างๆหลุมศพ และยิ้มให้รูปแอนที่ติดไว้ตรงป้ายหลุมศพ
“ครบสิบสามปีแล้วนะ ที่เธอไม่อยู่กับฉันน่ะ ทำไมหลับนานจังล่ะ ตื่นขึ้นมาได้แล้วนะ…”
ฉันพูดกับหลุมศพหวังจะให้เพื่อนของฉันฟื้นขึ้นมาคุยกับฉันเหมือนเดิม แต่มันคงเป็นไปไม่ได้…
ฉันล้มตัวลงนอนราบไปกับพื้นหญ้า มองไปบนท้องฟ้ากว้างไกล…
ตอนนี้เธอจะเป็นยังไงมั่งนะ…ยังจำฉันได้หรือเปล่า…
ฉันคิดโดยไม่ได้สังเกตุเห็นเงาของบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ข้างๆตัวฉันและตามฉันมาตลอดสิบสามปีด้วยซ้ำไป…
เวย์…ฉันอยู่กับเธอเสมอนะ แต่น่าเสียดายที่เธอไม่เห็นตัวตนของฉัน…ฉันคงจะยื้อเวลาได้แค่นี้แหละ ฉันต้องไปแล้วจริงๆ แล้วฉันจะรีบกลับมาหาเธอนะ…
เสียงเพรียกของวิญญาณดังขึ้นข้างตัวฉันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่มันจะหายไปตลอดกาล
สายลมเย็นพัดมาวูบหนึ่ง เปรียบเสมือนเสียงกระซิบบอกคำล่ำลาจากแอน ต้นไม้ไหววูบเหมือนแอนพยายามจะบอกว่าฉันยังมีตัวตน… ฉันลุกขึ้นและมองไปยังที่ๆแสนไกล เห็นเงาของใครคนหนึ่งที่คุ้นตา ส่งยิ้มและโบกมือมาให้ แค่แว๊บเดียวฉันก็รู้เลยว่านั่นคือแอน
เธอยังอยู่กับฉันตลอดเวลา ฉันเองที่ไม่เคยเห็นเธอ เธอคงต้องไปแล้วสินะ ลาก่อนนะ…เพื่อนรักของฉัน…
แอนส่งยิ้มกลับมาอีกครั้ง
ลาก่อน…เพื่อนที่ดีที่สุด
เป็นยังไงก็ติชมกันด้วยนะคะ
…Master Of Ghost…
ความคิดเห็น