[ CREEPYPASTA ] WHO IS BEN ?

กริ๊งงงงงงงงงงง

เสียงออดโรงเรียนดังขึ้นเป็นการส่งสัญญาณบอกเวลาเลิกเรียน เด็กไฮสคูลมากมายหลั่งไหลกันออกมาจากประตูหน้าของโรงเรียน ทุกคนล้วนใช้เวลากับเพื่อนฝูงและเล่นกีฬา ไม่ก็ก้มหน้าจับเจ้าอยู่กับหน้าจอมือถือทั้งวัน

" เทรส !!! "

เสียงหวานดังขึ้นท่ามกลางหมู่นักเรียน หญิงสาวเจ้าของชื่อหมุนตัวหันหลังไปหาต้นเสียง ก่อนจะพบกับหญิงสาวเจ้าของดวงตาสีครามสวยกับเรือนผมสีแพลตินั่มของหล่อน ' เดไลล่า เบิร์ก ' เชียร์ลีดเดอร์ประจำโรงเรียน สาวสวยและน่ารักที่ชายหนุ่มร้อยทั้งร้อยต่างหมายปอง เดไลล่ายกยิ้มกว้างเมื่อพบกับเพื่อนสาวสุดซี้ก่อนจะค่อยๆก้าวเท้าลงมาจากบรรไดแล้ววิ่งมาหาเพื่อนซี้ของตนแล้วกอดคออีกฝ่ายไปทางประตูโรงเรียนพร้อมกับเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้ว

" เธอทำรายงานของศาสตราจารย์ เอ็ดมันด์ รึยังเทรส? "

" เขาเป็นพวกหัวโบราณและน่าเบื่อมากจริงๆ ฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเขาสั่งให้เราทำอะไรน่ะ "

เดไลล่ากลอกตามองบนก่อนจะเดินหลังค่อมแล้วดึงกระเป๋าเป้ของตนด้วยสายตาเซ็งเป็ดแบบสุดๆ หากคนอื่นมาเห็น คงเห็นใจและสงสารแม่สาวผมแพลตินั่มคนนี้แน่ๆ และไม่แน่เขาหรือเธอคนนั้นคงจะอาสาทำรายงานให้กับหล่อน แต่ไม่ใช่คนอย่าง ' เทเรซ่า ไพร์ม '  ที่เห็นเพื่อนของตนบ่นอย่างนี้มาเกือบ 10 กว่ารอบได้แล้วล่ะมั้ง คงไม่ใช่เธอคนหนึ่งที่จะทำรายงานให้แม่นี่แน่ๆ

" โถ่ เดลี่ เดลี่ เดลี่~ ที่เธอจำไม่ได้ก็เพราะว่าเธอเผลอหลับในคาบล่ะสิล่ะสิท่า~ "

เทเรซ่ายกยิ้มกวนโอ๊ยใส่อีกฝ่ายแล้วจิ้มที่จมูกอีกฝ่ายอย่างหยอกล้อก่อนจะยักไหล่

" อ๋อ และแน่นอน ฉันยังไม่ได้ทำหรอก กะว่าจะไปทำที่บ้านคืนนี้น่ะ "

" งั้นคืนนี้เราโทรคุยกันนะ!! น้าาาา ฉันต้องการเพื่อนคุยตอนทำงานนน "

เดไลล่ากุมมือของตนแล้วส่งสายตาออดอ้อนให้เพื่อนสาวของตน ก่อนจะเอาหัวถูไถกับไหล่ของอีกฝ่ายแล้วคล้องแขนราวกับลูกหมาที่ต้องการความสนใจจากเจ้าของอย่างไรอย่างนั้น เทเรซ่าที่เห็นอย่างนั้นก็ได้แต่กลอกตามองบนแล้วส่ายหัวไปมาให้กับความเด็กของเพื่อนสาวก่อนจะเอ่ยแล้วอมยิ้ม

" เสียใจด้วยย่ะ ฉันมีนัดโทรคุยกับ B แล้ว~ "

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เดไลล่า ก็เบ้หน้าไม่พอใจแล้วกระชากแขนของตนคืนก่อนจะกอดอกแล้วสบัดหน้าหนี

" ใช่ซี้! ตานั่นน่ะ สำคัญกว่าเพื่อนที่รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยอนุบาลหมีน้อยอย่างฉันนี่! "

เธอทำท่าทีกระฟัดกระเฟียดจนคนที่โดนงอนใส่ได้แต่ยิ้มแห้งๆแล้วลูบหัวเพื่อนสาวแล้วเอ่ยเสียงอ่อนโยนเพื่อง้อเพื่อนสาวของตน

" ไม่เอาน่าเดล์ เราเพื่อนกันนะ และแน่นอนว่าเธอสำคัญกับฉันมาก แต่ฉันนัดคุณ B ตั้งแต่ เสาร์ที่แล้ว แล้วเพราะงั้นพรุ่งนี้แทนได้ไหม "

คนง้อทำสีหน้าอ้อนอีกฝ่ายแล้วดึงอีกฝ่ายมากอดก่อนจะทำสีหน้าขอความเห็นใจ

" พรุ่งนี้ฉันสัญญา จะให้เวลาเธอทั้งวันทั้งคืนเลย "

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หญิงสาวผมเพลตินั่มก็ได้แต่ถอนหายใจ แล้วเงยหน้ามองอีกฝ่ายก่อนจะถามย้ำเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง

" สัญญานะ "

" สัญญา "

_____________________________________________

18 นาฬิกา 29 นาที [ บ้านเทเรซ่า ]

" ไง B "

เสียงหวานละมุนเอ่ยทักทายปลายสายพร้อมกับรอยยิ้มจางๆบนใบหน้า ดวงตาสีวอลนัทของเธอมีประกายความสุขจนล้นอย่างปิดไม่มิด ราวกับคนที่อยู่ในห้วงความรัก

[ ไง เทรส สบายดีไหม ]

[ ช่วง 2-3 วันที่ผ่านมาฉันติดทำงานนิดหน่อยน่ะ ขอโทษนะ ]

เสียงทุ้มนุ่มจากปลายสายตอบกลับอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกผิดจนคนฟังรับรู้ได้ เทรสหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะส่ายหน้าไปมาแล้วตอบกลับอีกฝ่ายไป

" ก็นายมีธุระนี่ จะให้ฉันทำไง? "

เธอแสร้งทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ แต่จรองๆแล้วกำลังกลั้นขำแทบตายเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้ว่าตนกำลังแกล้งอยู่

[ ฉันขอโทษ! พอดีน้องสาวฉันน่ะ เธอเอ่อ..สร้างเรื่อง.. ]

" โว้ว แล้วทุกอย่างโอเคไหม? "

หญิงสาวเอ่ยถามกลับไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใยอีกฝ่าย เธอเคยได้ยินเกี่ยวกับครอบครัวของเขามามากพอสมควรเลย อาจจะเพราะได้ฟังมามาก เลยรู้สึกผูกพันธ์ทั้งๆที่ไม่เคยพูดคุยล่ะมั้ง

[ มันก็คงจะโอเคร.. ]

เขาไม่ได้บอกว่ามีสาเหตุอะไร มีเพียงน้ำเสียงเศร้าสร้อยที่ดังมาจากปลายสาย แล้วทุกอย่างก็เงียบลงชั่วครู่ เธอเริ่มรับรู้สถานการณ์ได้ทันที จึงตัดสินใจเปลี่ยนเรื่องแล้วคุยเรื่องอื่นแทนเพื่อให้อีหฝ่ายไม่เครียด

" นี่! B รู้ไหมว่าที่โรงเรียนเกิดอะไรขึ้นน่ะ! นายจอร์จที่ฉันเคยเล่าให้ฟัง เขาสารภาพรักกับเมียร์แล้วนะ! "

[ หื้ม!? จริงเหรอ!? แล้วเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้นล่ะ!? ]

" ต่อจากนั้นน่ะเหรอ ฮ่าๆ เมียร์ก็ปฎิเสธเขาน่ะสิ! เพราะเราก็รู้ๆกันอยู่ หล่อนชอบ เจมส์ น้องชายเขาน่ะ! "

[ โถ่ จาร์จผู้น่าสงสาร ]

" ไม่ใช่แค่นั้นนะ! ฉันพึ่งรู้ว่าจริงไปแล้ว คาร่า พี่สาวของเมียร์ก็แอบปลื้ม จอร์จด้วยล่ะ! "

[ นี่มันตลกร้ายชะมัด ]

เธอกลั้นขำก่อนจะยิ้มแก้มปริ ดูเหมือนว่าเธอจะทำให้อีกฝ่ายกลับมายิ้มได้แล้วสิ 

เสียงพูดคุยยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ไปเรื่อยๆ จนเวลาผ่านไปจนถึง เที่ยงคืนกว่าๆ เสียงหาวจากร่างเล็กดังขึ้นพร้อมกับมือเรียวของเธอที่ยกขึ้นขยี้ดวงตาของตน

" หาวววววววว~ "

[ ง่วงก็ไปนอนก่อนไหม? ]

" ไม่ๆ ฉันยังไหว "

[ แต่เธอดูง่วง ?]

" ฉันยังไหวน่า! "

[ เทรส เรายังเวลาอีกตั้งหลายปีถึงตลอดเพื่อคุยกัน ]

[ ฉันไม่หายไปไหนหรอก.. ]

[ ฉันจะอยู่ตรงนี้เพื่อเธอเสมอ ]

ราวกับคำบอกรัก หัวใจของหล่อพองโตพร้อมกับแก้มของตนที่เริ่มแดง บ้าเอ๊ย นี่เขากำลังขอฉันเป็นแฟนรึเปล่าเนี่ย! คนอย่างเขาน่ะนะ!! ฮึ้ย! บ้าเอ๊ย!

[ ไปนอนได้แล้ว ยัยขี้เซ้า~ ]

เสียงหยอกล้อดังมากจากปลายสายก่อนที่อีกฝ่ายจะกล่าวกับอีกฝ่าย

[ ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ เทเรซ่า ]

หญิงสาวอมยิ้มก่อนจะเอ่ยตอบกลับอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

" ราตรีสวัสดิ์ ฝันดี "

เธอกดวางสายแล้วล้มตัวลงนอนแผ่หราบนเตียงก่อนจะกลิ้งไปมาด้วยความเขินอาย มันเหมือนกับฝันไปเลย เขาโรแมนติกชะมัด แถมยังเท่อีกต่างหาก ราวกับสมองของเธอนะเบิดออกมา สติของเธอหาย มีแต่คำพูดของอีกฝ่ายที่วนเวียนไปมาในสมอง

ติ๊ง!

เสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้น ดวงตาของเธอเบิกกว้างอีกครั้ง หัวใจคาดหวังให้เป็นชายหนุ่มในฝันของเธอ เธอพุ่งตัวไปที่โทรศัพท์ด้วยรอยยิ้มกว้างก่อนจะกดเปิดอ่าน

ฉับพลัน หัวใจเธอแห้งเหี่ยว..

ไม่ใช่เขา

แต่กลับเป็นใครสักคนที่เธอไม่รู้จัก

Ben : ไง ยินดีที่ได้รู้จัก

ติ๊ง!

ข้อความใหม่ถูกส่งมาใหม่อีกครั้งจากบุคคลปริศนาที่ตั้งชื่อว่า Ben เทรสขมวดคิ้วงงงวย แต่เมื่อลองคิดดู ไม่แน่ B อาจจะแค่ทักมาหยอกล้อเธอเล่นล่ะมั้ง

เธอยกยิ้มกว้างก่อนจะตัดสินใจเล่นตามน้ำตามอีกฝ่ายไปอย่างไม่คิดอะไรมาก

THERE_SA‡ : ไง ฉัน เทเรซ่า

_____________________________________________

HI!!!!! นี่ไรท์เองนะคะนักอ่านที่น่ารัก~ วู้ว! ขอบอกเลยว่าพยายามทำให้บรรยากาศของเนื้อเรื่องออกไปทางอเมริกาให้มากที่สุด แต่...

เรื่องมันน่าเศร้าเพราะไรท์ไม่ได้เก่งขนาดนั้น กระซิก..

เอาเถอะ! ยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามานะคะ~ ทั้งรีดที่หลงทางมาและรีดที่ตั้งใจเข้ามาอ่านก็ตาม!! มีเรื่องติอะไร บอกไรท์ได้เสมอนะคะ!!