เกมเสมอภาคในวิตกกับหน้าที่

ในวิธีที่ทำให้หายไปกับหน้าที่

"ผมดีใจ"

"ที่มอนสเตอร์หายตัว"

"ไม่ใช่หรอกครับ"

"แล้วอะไรหรอ"

"ที่มีคุณอยู่คอยเป็นหน้าที่" และก็หายไป

สบายใจได้กับวิธีทำใจให้แบ่งกั้น

หน้าที่ที่จะต้องทำ

มีความเสียสละ

อะไรบ้าง

อย่างเช่นช่วยให้เพื่อนคุยในหน้าที่งานเลี้ยงมอนสเตอร์

ไม่มีใครเลี้ยงได้หรอกนะ

แล้วความสำคัญคืออะไรถ้าจบสวยแล้ว

"มันคือความเห็นใจในสังคม"

"ก็แค่ทำให้หายไปกับหน้าที่"

ทำยังไงบ้างละ"

""ทำตัวตามสบายสุดๆ" มอนสเตอร์กระโดด

เพียงใจที่มีต่อหน้าที่นิดนึงก็พ้นทุกข์

อย่างเช่นอะไรบ้างที่ทำหน้าที่ให้หายไปหมด

"จะต้องจบแค่งานและเพื่อตามความชอบใจแค่ผลงาน"

"ผลงานสำเร็จกับความต้ิงการในหน้าที่"

"เพียงแค่เพิ่มความใส่ใจ"

"เพื่อเกมที่มีต่อหน้าที่"

เพียงเพราะเพื่อเกมที่มีต่อหน้าที่

"ผมสามารถทำใจยอมให้เกมเปิดต่อ

"ได้รับความใส่ใจต่ออนาคต"

"และยังช่วยเพิ่มหน้าที่ให้พ้นทุกข์"

"เพื่อเลี่ยงต่อความใส่ใจไว้ใจเกินตัว"

ทำให้ความวิตกหายไปจากเรื่องธรรมชาติของหน้าที่ที่ทุกข์

"ต้องการมัน"

"และนั่นคือความทุกข์"

"แต่มันทำให้หาตัวจับยาก"

"เพื่ออะไรกัน จะได้พ้นวิตก"

"ไม่ เพื่อให้หน้าที่ทั้งหมดวิตกไป"

"นั้นก็เพื่อให้สุขหรือ" เพื่อให้วิตกจาก

แล้วแบบนี้วิตกจากหน้าที่ล่ะคือหน้าที่นะ

"เพื่อให้"

"ไม่ใช่ นั่นมันเพื่อเป็นอนาคต"

"แห่งความพ่ายแพ้"

"เพื่อชื่อเสียงที่ลือล้น"

"นั้นคือสิ่งทุกข์หน้าที่นะ"

"มันคือล้นเอ่อไปด้วยคนใกล้ตัวที่จากไป"

เพื่อความใส่ใจที่ดีและต่อกันไปจากเดิม

"รู้สึกได้เลยว่าหน้าที่คือความรัก"

"ใช่ เพราะมันคือหน้าที่ของตัวผม"

"และตัวฉัน"

"เพื่อตัวเองที่ทำให้หน้าที่จากไป"

"แค่นั้นเอง" ที่ทำหน้าที่จาก

และที่นั่นทำให้เพื่อประกอบหน้าที่

เพื่อสิ่งสวยงาม"

""และเกิดประโยชน์"

"จะได้มีหน้าที่ที่เกิดจากความวิตก"

"แล้วมันจะได้อะไร"

"เพื่อให้เกิดจากเสมอภาคและให้หน้าที่พ้น"

จากความวิตกทำให้หน้าที่พ้นจริงหรือ

"สิ่งที่จริงคือหน้าที่ที่หายไป"

"เพื่อให้รักกลับมามีความสุข"

"จะได้เกิดเป็นเสียงของวิตก"

"และไม่มีหน้าที่อย่างอื่นเพื่อรองรับ"

จากการรองรับนั้นเพื่อให้ได้อะไรบ้าง

"จะได้จบไปกับรองรับเรื่องวิตกที่ทำให้จาก"

"และสิ่งนั้นคือความต้องการ"

"จะได้จับผิดกับเรื่องหน้าที่"

"จะได้มีพลังที่เกิดเป็นสุขสันข์"

เปลี่ยนไปกับเกมเสมอภาค

"เธอต้องการ"

"ฉันแค่อยากมีหน้าที่สุข"

"แต่สุขสันคือมอนสเตอร์เลี่ยงหน้าที่"

"จะได้จบไปกับเกมเสมอวิตก"

"นั่นแหละเพื่อเกมเสมอวิตกจากไปที่หน้าที่รับ"

ตอบประเด็นได้ไหมเพื่อความใส่ใจ

และก็เกิดได้

เมื่อมีความรักหน้าที่

ทำไมถึงต้องทำ

เพราะหน้าที่เพื่อรักกัน

แล้วมันทำให้เกิดอะไร

เพื่อหน้าที่ที่รักต่อไปกับวิตกจากเพื่อจาก

เพื่อจากแล้วทำไมถึงต้องเกิดเป็นพลังหน้าที่

นั้นเพื่อให้ทำแล้วสุขใจ"

"เพราะเพื่อเกิดความรัก"

และจะได้ตอบเสมอภาค"

""เสมอภาคจบหมดประโยชน์ไปกับหน้าที่แล้ว"

เพื่อได้คำตอบจากการจบไปแล้ว

"จากความบังเอิญที่เกิดจากความใส่ใจ"

"และได้รับความฝังหน้าที่วิตก"

"เพื่ออะไรกันเชียว"

"จะได้จบไปพร้อมๆ กับความเสมอภาค"

"แล้วจบไปแบบนั้นเลยเนี่ยนะ"

ตอบไปพร้อมกับความรอบคอบ

"ไปทำต่อ"

"หน้าที่เกี่ยวกับอะไร"

"เพื่อให้ได้มาซึ่งวิตกจาก"

"วิตกจากเพื่อให้ตอบจบรอบทิศ"

"จะได้ไม่มีมอนสเตอร์เลี้ยงดูอีกต่อไป" ด้วยใจที่อยากรอบคอบ

เมื่อรอบคอบแล้ว

รอบคอบแล้วทำให้เกิดไปเพื่อซื้อเอง"

""หน้าที่นั้นซื้อไม่ได้"

ใช่ หน้าที่คือสิ่งที่จะต้องแบกรับกับฝ่าย"

""ฝ่ายนั้นคือตอบได้ว่าเกิดจากรอบตัว" ด้วยความฝันหน้าที่

และหน้าที่คือความใส่ใจวิตก

"เพื่อจะวิตกไป"

"ไปกับคำจากลา"

"จากลาไปไหนกันแน่"

"ไปเข้าพบ" เข้าพบเจอความสุขสันข์

ความสุขสันข์นั้นมาจาก

"จากความรักที่ต่อไป"

"ต่อจนเกิดเป็น"

"เป็นความใส่ใจในรักสุขสันข์"

"และได้มอนสเตอร์"

"ได้มอนสเตอร์ที่เกิดเป็นรสนิยม"

รสนิยมของสิ่งสิ่งหนึ่ง

"จะได้ตอบรับความใส่ใจ"

"รับได้กับความสุขจากรัก"

"นี่คือสิ่งที่ตอบได้"

"จะได้ตอบไปว่า"

"เพื่อสุขสันข์ตัวเองว่าพบหน้าที่" ต่อกับรสนิยม

รสนิยมนั้นคืออะไร

"นั้นคือความจบของสิ่งหนึ่ง"

"จบได้แล้วเมื่อหายไปจากจากกัน"

"นั่นแหละคือหน้าที่เลย"

"ตอบได้ว่าคือความสำเร็จ"

"ต่ออะไร"

"ต่อความใส่ใจกับรสนิยม"

ต่อไปที่ทำให้นานๆ ครั้งต้องคอยบอกอยู่นานว่าทำไมถึงเจอเรื่องกลหลงกลละหน

"ได้ไปที่ชอบในหน้าที่วิตก"

"เป็นแค่วิตกจากทุกข์ของหน้าที่"

"หน้าที่ตกใจก็คือเพื่อมอนสเตอร์"

"ได้รับความสุขจากคำว่ารับว่าหนาว"

ทำความเข้าใจกับหน้าที่รับความวิตกที่ในใจอย่างแท้จริง

"ตอบรับคำที่ในใจให้ได้กับหน้าที่"

หน้าที่คือสิ่งสมบูรณ์แบบ"

""และรับหน้าที่นั้นให้ได้"

"ให้ได้กับความรู้สึกจากกันกับความวิตก"

"ที่บีบรัดกุมสินะ" ได้รับคำติวิตก

"เพื่อเป็นส่วนตัวหน่อยๆ" จากกันไป

ด่วนไปที่รักความในใจเพราะหน้าที่

"ช่วยบอกที"

"ว่าอะไร"

"กรุณายังไง"

"เพื่อความสุขหรือ"

"ที่จะได้มาซึ่งสุขสมหวังกว่าที่เป็น"

"ก็รับหน้าที่ไง" ก็คือรับหน้าที่

"เพื่อเป็นความสุข"

ตอบรับความในใจที่เผื่อแผ่

"ที่ได้รับความสุข"

"เพื่อได้รับความรัก"

และได้คำตอบในใจตัวเอง"

""ด้วยความสุขใจ"

"ที่ได้รับและจากเพื่อความสุข"

แต่แรกเริ่มที่ทำให้คิดว่าความรักคือทุกข์"เพราะวิตกกับฝัน"

"สิ่งแรกเริ่มคือหน้าที่"

"และตามต่อมาด้วยงาน"

เพื่อเลี้ยงอะไรบ้างละ"

""ได้งานแล้วเลี้ยงตัวเองจากความวิตก"

"เพื่อความวิตกหรือที่ทำงาน" จะได้เริ่มงานใหม่แต่แรก

สัมพันธุ์ในใกล้ตัวใกล้ใจแล้วจึงหมดความสุขเพราะสำคัญพันธุ์หน้าที่เข้าไปให้เป็นความวิตกแต่ไม่ทุกข์

"ก็เลยจึงได้ความใส่ใจมาเพิ่ม"

"เพื่อให้ได้มาใส่ใจหน้าที่มากขึ้น"

"จะได้สัมพันธุ์กันต่อไป"

"ทั้งๆ ที่มันจะจบลงในไม่ช้า"

"เพื่อเพิ่มความสำคัญมาที่ใส่ใจ"

เสมอไปกับใจรับแรงกระแทกที่วิตกเพราะเงินหาเจอด้วยหน้าที่ที่ทำได้รับจากมอนสเตอร์

"ด้วยรักที่รับจากใจ"

ได้ความสบายที่สามารถลูบเงิน"

"เพราะแค่หน้าที่ก็ทำให้ได้เงินแล้ว"

""ใช่"

"แบบนี้กินข้าวด้วยใจรักหน้าที่ได้เพราะเงิน" ช่วยทำให้ไม่ทุกข์

แปลกใหม่ที่สุดคือบางครั้ง

ในสิ่งที่ทำให้ได้รับความรู้สึกคือ

บางอย่างที่ได้

อะไรบ้าง

ความรักที่หน้าที่มอบให้

สำเร็จด้วยรวดเดียวไปที่ใจที่ตรงต่อหน้าที่

หน้าที่มีความหมาย

ไม่มันมีความรู้สึก

ที่นั้นความในใจเป็น

ความเห็นที่แตกต่างและเหมาะมาก

ถ้ามอนสเตอร์หายละแล้วออกแรงความเห็น

ก็คงต้องนอนรอนั่งรอไปวันและอีกวัน  เพราะถูกกับหน้าที่

และแล้วก็ถึงเวลาวิตกซักทีกับความรักหน้าที่

นี่คือรักที่มากเกินกว่า

"เกินหน้าที่หรือ"

"ไม่เกินกว่าเฉยๆ"

"หมายถึงกว่าหน้าหน้าที่เสมอกับคำที่สุภาพ"

"มากกว่าหน้าที่แล้วนั่น" ปกติก็ตอบได้มาก

"แต่ที่ตอบไม่ได้เพราะสุภาพมากกว่า"

"และยังไม่ใช่เงินหรือมอนสเตอร์"

บางทีอาจจะเรียกว่าหน้าที่มากกว่ามอนสเตอร์ที่ดูแล

"เป็นเพราะว่าดูแลมอนสเตอร์น้อย"

"ก็เลยไม่มีคนคุ้มกัน"

ที่จริงแล้วหน้าที่ต่างวิตกทั้งนั้น"

""เพื่อไม่ให้คุ้มกันต่อในที่ความรัก"  ความต้องการคือสุภาพ

เพื่อสิ่งที่ดีและมีความสำคัญในประโยชน์ของเรื่องความรักหน้าที่มากเกินไป จึงทำให้เกิดอารมณ์ทุกข์เมื่อวิตกหาย

"ผมขอรับอีกหน้าที่"

"นั่นเรียกว่างานมากกว่า"

แต่ว่า ถ้าผมรับแล้วทุกข์จะได้ไม่เพิ่ม"

"ลืมหน้าที่ซะ" ไม่รับไว้อีก

"รับไว้หนึ่งครั้งต่อไปอีกทุกข์จากไป" รอหายไปเอง

หายไปด้วยความสุข

"ไปพร้อมกับ"

"อะไรบ้างละ"

"ความสุขและอะไร"

"ความรับผิดชอบและทุกข์ในการเฝ้า" ต้องรอเพื่อพบจาก

"รอยังไงเพื่อพบเจอ"

"คือตัดวิตกออกและเหลือแต่รอหน้าที่"

และความเสมอก็มาถึงภาคหน้าที่ที่หายวิตก

"เพราะภาคกันไปภาคกันมา"

"หน้าที่ก็เลยหายซะงั้น"

"ใช่และผมก็ภาคต่อจากคุณนะ"

"ภาคยังไงบ้าง"

"ภาคไปในแบบเรื่องนี้ที่วิตกอยู่ก่อนจาก"

เป็นอย่างมากที่ควรทำ

คือพักผ่อน

เพื่อหน้าที่

ควรมีพักผ่อนเพื่อเหลือ

เหลือเก็บเหลืออดในหน้าที่

ตอบรับคำนี้ได้ก็เท่ากับเสมอมากกว่าหน้าที่หลัก

เมื่อเกิดหน้าที่หลักตามมา

ก็ควรที่จะตามหาไปก่อน

ตามไปก่อนอย่างต่อเนื่อง

เพื่อหลีอหลีกเลี่ยงเจอวิตกในหน้าที่

ถ้าไม่เจอละ

ก็ให้คำตามความเป็นไปของหน้าที่

ส่วนคำประโยชน์นี้เนื้อเรื่องหาโอกาสประกอบเป็นผล

สวยงามทั้งกายและใจที่แต่งต่อกัน

เพื่อฝันในหน้าที่

และผลพลอยได้รวม

จะได้เกิดประโยชน์สุขในใจจากไป

เริ่มที่ได้รับการบ้านงานไม่ตรงในความหมาย

งานที่ได้ไม่มีหรอก

มีแต่ที่บอกว่างานทั้งนั้น

เป็นเพราะงานปกติไม่ใช่หน้าที่

เรื่องงานคือนอกระบบหน้าที่

เพิ่มในงานที่ดีต่อจับจังหวะวิตก

เพราะว่าวิตกสินะ

แต่ว่ามันเกือบจะทันพอดี

ที่ไม่ทันเพราะ

วิตกกลัวตกงานตกหน้าที่นั่นเอง

ได้ในสิ่งที่เป็นประโยชน์สิ

เพื่อความเป็นประโยชน์ในงานเรียน

เพื่อให้ออกไปจากหน้าที่

ในงานเรียนเพื่อความสุข

จึงตกหน้าที่ไปพร้อมกับงานรูปสินค้าเสมอ

ตำแหน่งของความในใจเรื่องผลเสมอเสียความรู้สึก

เพราะผลที่ตกประโยชน์จาก

ไม่ใช่จากงานแน่ๆ

ต้องไม่ใช่สิ

เพราะว่ามันเป็นความรู้สึกตกงานเฉยๆ

สิ่งที่วิเศษคือเรื่องที่วิตกนั่นเองเพราะได้ผลผลิต

และตามมาจากผลผลิตในงาน

ผลิตที่ในงานเท่านั้น

แต่สิ่งที่ผลิตคืออะไร

มันเป็นเพียงแค่หน้าที่ส่งช่วงงานเท่านั้น

แล้วสิ่งที่ได้รับละคือผลประโยชน์แห่งพลังแปรเปลี่ยน

เปลี่ยนวิตกให้เป็นเพียงหน้าที่

เพื่ออะไรกันแน่

จะได้ตอบตกลงใจแบ่งปัน

เรื่องความวิตก

ใช่เพื่อให้ได้มาซึ่งแบ่งปันหน้าที่

เริ่มเรื่องที่สุดเพื่อเจอความเสมอต่อใจและประโยชน์

ประโยชน์ต่อเสมอใจคือ

สิ่งที่ยึดติด

และนั่นมันคืออะไร

เศรษกิจหน้าที่หายกลับวิตก

และลาไปหาที่ความต้องการของประโยชน์

เพื่อบางอย่างในความหมาย

ของเพื่อหาไปจากประโยชน์สุขหาย

นั่นคือสิ่งที่

เรียกว่าสุขที่หน้าหายไปจากเสมอภูมิ

สิ่งพิเศษ

มีอะไรบ้าง

หน้าที่อะนะ

ได้รับอะไรละ

ความสุขที่ไม่มีเรื่องวิเศษ

ได้รับทั้งๆ ในใจที่รวมสิ่งเริ่มให้

เริ่มกับความสำเร็จ

จากเดิมที่สำเร็จ

ใช่งานเดิม

หรือว่าติดงานนี้

ติดหน้าที่ในใจเริ่มต้นจบคำนั้น

เมื่อปลายทางที่กำหนดนั้นมารับความสุข

ยังไงก็คงต้องเก็บความสุข

แต่คงไม่ไว้ใช้คนเดียว

ใช่แน่นอนเพื่อความใส่ใจ

ที่มีต่อความรักนั้น

จะได้เปิดความในใจเพื่อรักหน้าที่

แต่นั่นเป็นความภาคเพื่อสุข

จะได้พ้นทุกข์เพราะว่าภาคความสุข ในรัก

ด้วยเพิ่มชื่อให้กับความเพียรหาสุขวิตกจากไป

แต่ก็ได้ในงานที่ออกหน้า

แต่นั่นเป็นเพียงเพื่อความฝัน

ความฝันในใจเท่านั้น

และนั่นเป็นฝัน

ทำความรู้จักกับในรักที่เป็นจริงส่วนตัวตรงเกือบพ้น

พ้นได้แล้วกับความไว้ใจ

ที่จะได้จากไปกับทุกข์

จากไปไม่ได้หรอกนะ

ทำไมละในเมื่อก็เป็นเพียงทุกข์

สุขสมหวังจากใจจริงสิ

นั่นคือทุกข์ที่ได้สุขหากไปแบบหน้าที่

และแล้วความเสมอวิตกกับจังหวะในหน้าที่นั้นคือทุกข์พ้นสุข

ที่จะทำให้พ้นสุขหรือทุกข์ได้

นั้นคือเหตุผลสิ่งต่างๆ

ที่เข้ามาในชีวิตของผมสินะ  ในเรื่องหน้าที่

แต่แรกคือความในใจรับสุข

อย่างแรกคือทุกข์พ้นหน้าที่ในวิตก

แล้วแต่จะตอบคำว่าเมื่อมาถึงความโหยหาต่อสุขทุกข์

สุขทุกข์นั้นคือ

เป็นเพียงแค่สิ่งแปลก

ยังไงบ้างนะ

มีเพียงอย่างเดียวเท่านั้นเพื่อพ้นวิตก

มันคืออะไรนะสิ่งนั้น

ตามหาความฝันให้พ้นเปลี่ยนใจในสุข

ถามในสุขที่มีความเสมอต้นเสมอรักในหน้าที่หลัก

หน้าที่หลักของเธอคือ

ติดตามคอยสังเกตุมอนสเตอร์

เพื่ออะไร

จะได้ยินเสียงเพรียกแห่งสุข

ลิขิตมาให้สุขใกล้ความฝันในสมาธิ

เพื่อที่มีสิ่งปลูกฝังเรื่องในใจเล็กๆ

จะได้มีความสุขในใจบ้าง

เรื่องเล็กๆ ที่มีความสุขในใจ

นั้นคืออะไรกันแน่ละ

นั่นคือสงบในที่เพื่อเรียก

เรียกว่าความใส่ใจความฝัน

เพื่อไปให้ถึงในความรักที่เกิดขึ้นภายใต้สงบสุขของหน้าที่

เปลี่ยนใต้ความไว้ใจเกี่ยวกับ

เมื่อสภาวะภาพหาย

หายไปเปลี่ยนเป็น

เป็นลุ้นอย่างเดียว

ลุ้นเพียงอย่างเดียวนั้นนั่นเอง

ได้ใจไปกับงานใต้ล่าเสมอพักในใจ

แล้วก็เพื่อเสมอพักในใจที่ได้

เกือบถึงพลังค่าปกติ

ควบคุมมัน

และแล้วก็เรียกว่าเป็นความสุขได้

แบ่งปันเพียงเพื่อความสุขของกันและกันที่ได้จากไปจากกันที่ออกเพื่อสุข

ประโยชน์สุขเท่านั้น

เพียงเพื่อออกกันไป

อย่างเดียวไม่พอ

จะได้ความสุขกลับมาเพื่อพ้นสิ่งนั้น

ใต้ความจริงของเรื่องเสมอๆ ในความสุขในหน้าที่

ที่จริงเพียงต้องการ

ความรักต่อหน้าที่

ต่อความเป็นไปได้ใน

ระดับในหน้าที่ต่อจากสุข

เนื้อเรื่องต่อ

เพื่อจะได้เกิดประโยชน์

หน้าที่ต่อจากนั้น

คือนั่นสินะ

ใช่แล้วมันคือเรื่องราวความรัก

ได้ในความรักที่เปลี่ยนภายในงานจำตาม

แต่ก็จำไม่ได้

เพียงเพื่อ

ได้จำกันตามๆ

แต่นั่นคือ

ความสุขที่ได้จำตามพบและจาก

ในแรงใต้ที่กดดันคือวิธีรับ

ได้ของแล้ว

รับไว้นะ

เย้ ดีใจเพราะได้รับแล้ว

หาความสุขได้ในการรับ

พอรับได้แล้ว

สำเร็จ

จะได้ของ

เพื่อที่จะรับต่อหรือไม่

จะได้ต่อจากการรับ

เป็นแค่ความเพรียบพร้อมในรักที่สามารถสังเกตุและจับจุดสังเกตุ

เพื่อไม่ให้โลกถูกทำลาย

จะได้เป็นความใส่ที่สังเกตุ

และที่สังเกตุนั้น

เป็นที่จับสังเกตุนั่นเอง

ส่วนในการสังเกตุมี

มีสังเกตุให้ในนี้เท่านั้น

งานงั้นหรอกหรอ

ไม่ใช่แต่ว่าเป็นความสามารถที่ได้มา

หรือว่านั่นจะเป็นความสังเกตุ

ได้สิ่งของเพื่อเริ่มวิธีสังเกตุ

ได้รับไปพร้อมกับสิ่งของ

และแล้วก็เลยจึงเป็น

สังเกตุง่ายๆ ว่ารับอะไร

สังเกตุไปได้ไกลได้นานแค่ไหน

ได้เป็นเพียงแค่

จุดเริ่ม

ที่ผ่านมา

จนจบกันกับแค่

ที่ผ่านไปใน

เริ่มต้นจบเพียงแค่เป็นเท่าเสมอกัน

ได้แล้วกับสิ่งที่ดีใจพร้อมความเคยชินกับคำว่างานแต่ว่า

กรุณาฝากบอกเขาด้วยนะครับ

ฝากบอกเขาที

ว่ายังไงนะอะไรกันแน่น่ะกรุณานั้น

ก็คือเขาเป็นคนที่ไม่ใช่คนทำหน้าที่กับงาน

แต่ว่าเป็นคนทำหน้าที่งานนอกเวลา

ซึ่งก็คือคุณละสินะ

ใช่ครับเพราะว่างานนอกเวลามีเวลา

ทำให้ได้รับการพักผ่อนต่อหน้าที่

หลังจากจบแล้วต่อไปคืออะไรนะ

นั้นคืองานนอกเวลา

ที่มีให้ทำละสินะ

เมื่อมีงานเข้ามาเกี่ยวแล้ว

ก็จะทำให้ได้รับงานนอกเวลา

ซึ่งจริงๆ คืองานของนายนะ

เพื่อพักผ่อนให้หมดหน้าที่ไป

ได้เล่าเรียนไปพร้อมกับใจที่มีสำคัญ

ด้วยสำคัญนั้น

ทำให้ใจสงบสุข

ได้ในความสุขที่นั่น

เพราะว่าเล่าเรียนต่อๆ กันไป

ซึ่งสุขนั้นละ

คืองานนอกเวลาสถานที่

ได้คำว่านอกเวลาสถานที่แล้วจริงๆ

เมื่อคนนั้น

มาถึงใจที่ชอบ

ก็จะตอบได้ว่า

คำที่ใช่คือเวลางานจากไปแล้ว

ปลายบันไดที่หา

ผมคิดว่าปลายนั้น

มีความใส่ใจ

ต่อความในใจ

ที่ปลายนั้นผมฝัน

ฝันว่าอะไรบ้าง

ฝันว่าเพียงเล็กๆ นั้นคือความสุข

และแล้วในความฝัน

มีแต่สิ่งที่สวยงาม

เพื่อสิ่งที่สวย

ในนั้นคือ

อะไรก็ได้เพราะว่าเป็นสุขของ

ความบริสุทธิ์ใจ

ที่ได้รับนั้นมาจากฝันเล็กๆ ด้วยกัน

มีใจที่จะรับในสุขเล็กๆ ด้วยความรัก

เพียงเพื่อหวังตอบ

และถถ้าหายไป

หน้าที่ก็จะกลับไปเป็น

เหมือนคำที่ว่ามานั้น

ก็คือฝันที่ไปเป็นความในใจ

สิ่งที่ทำให้เกิดสุขนั้น

คือการแบ่งปันเพื่อน

และเพื่อช่วยเหลือต่อไป

เป็นที่มาที่ไป

ในหน้าี่ของความรักหน้าที่

แต่ก็จำไปใช้ในความใส่ใจ

ทำให้ไม่เกิดสำคัญใหม่ขึ้นมาดีแล้ว

จะได้รับคำสำคัญไปตลอดเวลา

ที่มาที่ไปนั้น

มีเหตุผลแบบใดกัน

ที่จะเป็นความจำผล

เป็นสิ่งต้องห้าม

ไปกับการเรียกของผลหรือว่าอะไร

เป็นเหตุผล

สำคัญขนาดไหน

เป็นเหตุผลต้องห้ามอันตราย

เพราะนั่นมันเป็น

อันตรายก่อเกิดได้ตลอดเวลา

และเป็นแบบในจิตใต้สำนึก

ที่ไหนบ้าง

เป็นที่ในจิตใต้สำนึก

เกิดเหตุผลนั้นขึ้นมาละมีใหม่ที่ไหนบ้าง

เพื่อคำทำและจำเท่านั้น

เป็นคำจำแบบไหนบ้าง

เป็นบางประเภทมีหลายอย่าง

อย่างแรกคือ

ที่มีเหตุผลไปในตัวพร้อม

และในความใส่ใจสิ่งสำคัญ

เป็นแค่เพียง

ประโยคคำบอเล่า

ที่มีคำว่าสำคัญที่สุด

ซึ่งได้คำถามต่อความในนั้น

ว่าจะเหลือเพียงก็แต่

สิ่งที่สบายใจ

สิ่งนั้นมันคืออะไร

ของกินที่สบายใจที่สุด

เป็นเหตุให้พ้นทุกข์

และก็จะไม่ต้องมีคำเหล่านั้น

เพื่อเพิ่มคำตอบให้ได้สำคัญกลับคืนเพิ่ม

กลับคืนไปแล้ว

ก็จะได้ที่มีคำแรก

ก็จะได้มีสิ่งนั้น

ใช่แล้วมันคือคำแรกที่ได้

คำแรกที่มีสิ่งสำคัญ

คืออะไรกัน

คือคำสำคัญต่อจากนี้

เพียงในความใส่ใจ

แต่แล้วความสำคัญ

ก็คือความใส่ใจ

จากนี้ไปจนถึงไหนกัน

ถึงวันที่เวลาร่วมความใส่ใจ

เวลาร่วมความใส่ใจ

ที่มีให้กันไปนั้น

มักมีผลต่อเวลางาน

ที่ได้มา

และจบมันไปเร็วๆ ที่สุดงานนั้น

สิ่งสำคัญในจิตใต้สำนึก

ได้รับความในใจ

ที่เห็นคำของความรัก

มาจากนั้นสินะ

ที่เกินคำว่าความใส่ใจ

รอความใส่ใจและรักเพื่อคืนที่ยาวนาน

ได้แล้วรับความสำราญ

เย้เพื่อคำใส่ใจ

ความฝันกับอะไรที่ทำให้ดีใจ

คือรักเพื่อใส่ใจคำต่อคำ

ตอบรักไปกับคำสำคัญ

ว่ารักจริงหรือป่าวอะนะ

เพื่อคำนั้นละก็

จะได้คำตอบจากใจ

เวลาที่คำใส่ใจมาถึงก่อนว่ารัก

สวมใส่ข้ามคำใส่ใจในความสำนึกเสมอกัน

เมื่อความสำนึก

กลับมาใส่ใจคำถาม

ในคำถามนั้นจะได้

คำคุณค่างามแห่งความสำคัญ

สัมภาระที่ความเป็นจริงเปรียบเสมอทั้งนั้นเพราะความแตกต่างเหมือนกัน

ทั้งที่ในใจ

มีแต่สัมภาระและออกเดินหา

แต่ก็ไม่ได้มาหรอกนะ

เพราะว่าชีวิตไม่ใช่สัมภาระ

แต่เป็นออกตามหา

ที่มีความสะดวกอยู่แล้วในนั้น

ไปได้ในสัมภาระจากการทำให้เป็นเรื่องวิตกเฉยๆ

แต่นั้นยังออกความเห็นไม่ได้

เพราะว่าแท้จริง

เรื่องนั้นมัน

เป็นประโยชน์

เกิดกลายเป็นจริงไปจบรวดเร็ว

สิ่งเชื่อในความเสมอภาคเรียน

เป็นเรื่องเหลือเชื่อนะ

คุณคิดว่าอย่างนั้น

ผิดฉันคิดอีกอย่างว่าจบเร็วๆ

นั่นคือจบเร็วและเร็วในคำหนึ่ง