รักร้ายๆใสๆของยัยจอมวางแผนกะนายเจ้าเล่ห์

ลำดับตอนที่ #7 : มือพิฆาตของหอทั้งสอง

สวัสดีค่ะ เอ่อ อย่าลืมเม้นน่ะค่ะ

แล้วก็หมั่นดูแลสุขภาพของตัวเองด้วยน่ะค่ะโดยเฉพาะโรคที่มากับอาหาร

เพื่อนของข้าน้อยเพิ่งท้องเสียหยุดเรียนไปเพราะอาหารเนี่ยแหละเพราะฉะนั้นเลือกให้รอบคอบน่ะคร้า

..................................................................................................................

"ปล่อยฉันได้ยังเล่าไอข้าว"-o- ฉันตะโกนอย่างอ่อนแรงแล้ววันนี้ก็ต้องไปทำความสะอาดโรงอาหารอีกชีวิตฉัน

ช่างรันทดจริงๆT^T

แล้วไอเวนนั้นก็แก้มัดให้ฉัน ฉันหนื่อยเกินจะต่อว่ามันแล้ว

ฉันเหลือบมองดูนาฬิกาของฉัน สองโมงแล้วO_O อีกสิบห้านาทีโรงเรียนจะเลิกแล้ว

ฉันไม่อยากนึกที่หน้าศาตราจารย์ลัศนีย์เลยว่าจะเป็นยังเมื่อเราไม่ได้เข้าเรียนทั้งวัน-_-

ยัยไหม และนายข้าว พวกเธอจะต้องทำความสะอาด โรงเรียนทั้งโรงเรียนน่ะ หรือไม่ก็พวกเธอต้องท่องสุรทรพจน์หน้าชั้นทุกๆวันน่ะหรือไม่ก็พวกเธอจะต้อง....~O~ ความคิดฉันขาดหาย

"ไหมฉันว่าเรารีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะเดี๋ยวเธอจะไม่สบายน่ะ"^^ ข้าวพูดสีหน้ากวนตี-น

"เมื่อกี้แกพูดว่าไงน่ะ นายเท็ดดี้บาน"O_= ฉันถามอย่างเหลืออด

"ไม่ใช่เพราะแกหรอที่หิ้วฉันมาที่นี้อ่ะ ไอตูดไก่เอ๊ย"OoO ฉันต่อว่ามันอย่างสุดจะทนเพราะเมิงทั้งนั้นอ่ะทุกเรื่องเลย

"อย่าขยันตั้งฉายาให้ฉันมากหนักยัยเปาเดี๋ยวจับถ่วงน้ำซ่ะเลยนี้"=_+ ไอเท็ดดี้บานพูดขึ้นอย่างเหลืออดเช่นเดียวกัน

ฉายามันอ่ะจริงมันไม่ได้เกี่ยวของกับมันเลยซักนิดส์แต่ฉันว่ามันแปลกดีก็เลยตั้งให้มัน

ฉันและมันเดินมาตามทางที่จะไปหอพัก หอพักที่นี้ค่อนข้างหรูห้องนึงนอนเพียงสองคนเท่านั้น ภายในห้องตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่คงความหรูหรา มีเฟอร์นิเจอร์ครบครันแล้วก็มีแอร์ด้วย จึงไม่ต้องสงสัยว่าค่าเทอมเราจะเท่าไหร่หอชายกับหอหญิงอยู่ตรงกันข้ามกันไม่ห่างไกลกันเท่าไหร่แต่สิ่งที่กันระหว่างวหอทั้งสองคือกำแพง!!! กำแพงเนี่ยไม่ได้เป็นกำแพงธรรมดาๆหรอกน่ะ จะมีหมาหลากหลายเผ่าพันธุ์ถูกจัดต้อนรับเหล่านักเรียนที่ชอบแหกกฏ

โดยเหล่าสี่ขานี้ถูกควบคุมจากกระเทยคนหนึ่งซึ่งพวกเราขนานนามว่ากระเทยชราภาพ หรือกระเทยมือพิฆาตนั้นแหละ

แม้ว่าฉายาเหล่านี้จะไม่ได้เข้ากันได้เลยแต่มันก็มีความหมายในตัวมันเอง

การขานนามว่ากระเทยชราภาพนั้นก็มาจากว่ายัยเจ็เนี่ยเกียจคำว่าแก่หรืออะไรที่ทำให้ แกมีเวลาจะหลีบรรดาหนุ่มๆน้อยลงนั้นแหละ

คำนี้จึงถูกส่งต่อมาจากรุ่นพี่ทั้งหลาย ส่วนฉายากระเทยมือพิฆาตเนียก็เกิดจากรุ่นพี่อีกคนหนึ่งอยากจะมาหอหญิง

ซึ่งมีหวานใจคอยรักอยู่อีกฝัง แกได้ตั้งสินใจว่าจะฝ่าสมรภูมิพันธมิตรสี่ขามาหาหวานใจ แต่ถูกจับได้เสียก่อน เนื่องจากเจ๊กระเทยเนี่ยแหละสายตาของเจ๊แหลมคมดุจเหยี่ยว แกสั่งให้บรรดาเครือญาติคงแกรุมทึ่งพี่สุดซวยแล้วลากร่างมาให้แกจากนั้นแกก็ตบหัวพี่คนนั้นอย่างรุนแรงจนมีอาการเอ๋อไปข้ามคืน นั้นแหละที่มาของฉายาทั้งหลาย

จนบัดนี้คนที่สามารถหลุดรอดสายตาของเจ๊มือพิฆาตนั้นมีเพียงกลุ่มน้อยกระจ้อยหร่อย  ส่วนใหญ่ก็จะมีแต่กลุ่มเดิมๆที่สามารถผ่านมาได้พวกหน้าใหม่หรือมือสมัครเล่นก็ไปนอนเอ๋อในห้องพยาบาลซักสองสามวันจากพิษมือพิฆาต

เจ๊แกให้เด็กนักเรียนทุกเรียกแกว่าอิซเบลล่า ซึ่งเป็นอะไรที่น่าสะอิดสะเอียนมากแล้วยิ่งพอเห็นหน้าเจ๊แกแล้วยิ่งอยากอ้วกเข้าไปใหญ่

ปากของเจ๋จะหนาๆย้อยๆหน่อย และขนาดความกว้างเนี่ยน้องทรายชิดซ้ายเลยหน้าของแกจะเหมือนมีใครเอาน้ำแดงไปสาดแกอยู่เสมอเพราะปากขอบตาแก้มเปลือกตาแกจะเนืองนองด้วยสีแดงอยู่เสมอปากจะหยาดเยิ้มด้วยลิปสติกสีแดงสดแก้มจะถูกจัดแต่งให้แดงและลาวอยู่เสมอนั้นแหละคอนเซปป์แกเขา

แต่ยังดีที่แกยังแต่งตัวเป็นผู้เป็นคนอยู่บ้าง

พวกเราเดินไปถึงป้อมมารและกำลังจะแยกย้ายกันตามระเบียบเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า

"นี้พวกเธอไปอยู่โรงงานนรกมาหรือไงยะ ดูสภาพแล้วเห็นแล้วทุเร-ศตาจัง"^O^ ยัยกระเทยปากแดงถามเสียงแปร๋น

"ไม่ใช่เรื่องของหล่อนยะแม่กระเทยไม่มีใครสิงสู่"-O- ฉันตอบกลับไปอย่างไม่ใส่ใจ
ถึงแม้ว่าจะเป็นกระเทยที่ปากจัดแค่ไหนแต่แกก็ยังมีมารยาทและไม่เคยตบตีใครที่นอกกฏเลยแม้แต่คนเดียวและก็ไม่เคยใช้วาจาที่หยาบคายจนเกินไป

"โอ๊ยนี้แม้คุณฉันถามดีๆน่ะยะอยากแย่งอาหารของพวกๆดาร์ลิ่งของฉันหรอ"-O+ ยัยกระเทยปากแดงยังคงถามต่อ

ฉันรู้ความหมายของดาร์ลิ่งของเจ๊แกดีของหมายถึงเครือญาติหมาของแกนั้นแหละ คนไม่ค่อยคบก็เลยคบหมามันซ่ะเลยล่ะมั้ง

"ไหมฉันว่าเราเลิกเถียงกับยัยกระเทยนี้เถอะน่ะเพราะว่าเราต้องใช้เวลาทำความสะอาดโรงอาหารน่ะ"-_= ไอเท๊ดดี้บานกระซิบอย่างแผ่วเบา

ฉันพยักหน้าเล็กน้อยแล้วรีบเดินเข้าหอไปทันที

ฉันรีบขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลอง อย่างเร่งรีบ และก็เจอกับยัยคีย์นอนเล่นอยู่บนเตียงเปิดแอร์เย็นฉ่ำ

"ไปไหนมาล่ะยัยคุณไหมหายเศียรไปทั้งวันเลยน่ะ"^^ ยัยคีย์ถามฉันอย่างสบายอารมณ์

"ไปหาญาติแกมั้งยัยขี้ฉันไม่มีเวลาต่อล้อต่อเถียงเธอน่ะฉันต้องไปทำความสะอาดโรงอาหารทั้งโรง"+_= ฉันตอบไปอย่างฉุนนิดๆ

ยัยคีย์ไม่ได้โกรธฉันหรอกแต่กลับรีบลุกขึ้นมาแล้วถามว่าเกิดไรขึ้น ฉันก็เลยเล่าเรื่องของอาจารย์รักสะอาดให้ฟังอย่างรวดเร็ว

ยัยคีย์ทำหน้าเห็นใจฉันอย่างแรงแต่ก็คงช่วยฉันไม่ได้หรอก ^^

ฉันเดินออกมาจากห้องแล้วรีบเดินลงไปหาไอข้าวเพื่อจะได้ไปทำหน้าที่อันแสนจะประเสริฐกัน

ชีวิตของฉันต้องซวยได้โล่อย่างงี้เสมอเลยหรอว่ะเนี่ยT_T

..................................................................................................

อย่าลืมเม้นน่ะค่ะ