ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักร้ายๆใสๆของยัยจอมวางแผนกะนายเจ้าเล่ห์

    ลำดับตอนที่ #4 : บทลงโทษT_T&ความกลัวของสามทับหกTOT

    • อัปเดตล่าสุด 5 มี.ค. 49


    "แหมนักเรียนที่น่ารักไม่มีใครทำการบ้านกันมาเลยหรอจ้ะ"^^ ศาตราจารย์ถามเสียงหวานเลียนแต่ดวงตาของsheช่างโหดร้ายที่สุด

    "ก็ศาตราจารย์ไม่ได้สั่งนิค่ะ"+O+ ฉันค้านทันควัน

    "อะไรน่ะ!!"O0O ศาตราจารย์หันควับมาต้นเสียงแล้วทำตาโตใส่

    "ใครว่าฉันไม่ได้สั่ง"^^ sheพูดด้วยเสียงที่บีบจนแหลมเล็ก

    "แล้วนี้อะไร" ศาตราจารย์พูดแล้วหยิบสมุดที่แกใช้จดการบ้านที่เคยสั่งเด็กเอาไว้ออกมา

    "นี่ไง"^^ แล้วศาตราจารย์ก็ไล่ไปแต่ล่ะรายการจนพบของห้องสามทับหก

    "สั่งการบ้านเลขหน้าสามสิบสี่หนึ่งข้อ"^O^ ศาตราจารย์อ่านเสียงดัง

    ห้องสามทับหกถึงกับกลืนน้ำลายดังเอือก=_=

    "แค่ข้อเดียวพวกเธอยังไม่ทำเลยน่ะจ้ะเด็กน้อย"^O^ ศาตราจารย์ทำตาหวานเยิ้ม

    "แต่ศาตราจารย์ค่ะศาตราจารย์ไม่ให้จริงๆค่ะ"=o= แคทพูดเสียงดัง

    "ฉันจำได้ว่าให้ไปน่ะแล้วถ้าฉันไม่ได้ให้จริงๆรายการนี้คงไม่ได้อยู่ในสมุดจดงานของฉันเป็นแน่"=O= เธอยังคงพูด

    ต่อไปโดยไม่ได้แคร์กับสีหน้าของนักเรียนที่แค้นขนาดหนัก

    "ศาตราจารย์อาจจะเพิ่งเขียนก่อนเข้ามาในห้องก็ได้ใครจะรู้ล่ะครับ"-O- บอยตะโกนขึ้นมา

    ประโยคนั้นทำให้เพื่อนทั้งห้องพยักหน้ากันหงึกหงัก

    "ฉันมีเหตุจำเป็นอะไรที่ต้องทำอย่างงั้นไม่ทราบ"^^ เธอพูด

    "ก็เพราะศาตราจารย์อยากจะแกล้งพวกเราใช่มั้ยล่ะ"O_O ฉันพูดอย่างรวดเร็ว

    "ใช่ๆ" เสียงทั้งห้องพูดพร้อมกัน

    "หึ..หึ"^_^ เธอหัวเราะในลำคอช่างเป็นเสียงที่น่ากลัวจริงๆ

    "เธอคิดว่าฉันทำอย่างนั้นจริงๆหรอ"^o^ เธอพูดน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความอำมหิต

    เป็นอีกครั้งที่ห้องเราสามัคคีกันกลืนน้ำลายดังเอือก

    "ศาตราจารย์คิดหรอครับว่าเด็กทั้งห้องจะไม่มีซักคนเลยหรอที่จำการบ้านที่ศาตราจารย์ให้ได้แต่ก็ไม่เคยมีใครจำ

    ได้ศาตราจารย์เคยให้พวกเราเลยเพราะฉะนั้นศาตราจารย์โกหก"+_= ข้าวพูดทั้งหมดนั้นทั้งหมดอย่างรวดเร็ว

    "5555+"^O^ แล้วพวกเธอเอาอะไรมาบอกว่าฉันโกหกล่ะ ศาตราจารย์พูดด้วยความสุข

    ศาตราจารย์ไล่ดูหน้าแต่ล่ะ แต่ไม่มีใครพูดขึ้นมา

    แสดงว่าพวกเธอก็ไม่มีใช่มั้ยล่ะ

    "เพราะฉะนั้นพวกเธอจะต้องถูกลงโทษ!!"!+_+

    "แล้วเธอนายข้าวกับยัยไหมกล้าเถียงฉันแถมยังดูถูกฉันอีกในฐานะที่พวกเธอเป็นถึงหัวหน้าห้องรองหัวหน้าห้องยังมีประธานนักเรียนอีกเพระฉะนั้นพวกเธอจะถูกทำโทษกรณีพิเศษ"^_^ เธอพูดแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย

    "ถูกทำโทษกรณีพิเศษ!!"OoOทั้งคู่พูดพร้อมกันแล้วมองหน้ากัน

    "ใช่แล้วจ้ะพวกเธอก็เปลี่ยนเหมือนลูกๆฉันน่ะจ้ะอย่าห่วงไปเลยไม่นักหนานักหรอกจ้ะ"^O^ เธอพูดแล้วทำหน้าตาโอบอ้อมอารี

    เราทุกคนต่างทำสีหน้าเลียนๆ+_=

    "เอาล่ะกรณีธรรมดาก่อนน่ะจ้ะ"^^ วิ่งรอบโรงเรียน30รอบน่ะจ้ะ

    "โหย!!!!"=O= เสียงโอดครวญดังขึ้นพร้อมกัน

    "อ่ะ อ่ะ ยังพูดไม่จบเลยน่ะจ้ะ"^^' ตอนวิ่งจะต้องตะโกนไปด้วยน่ะ

    "ห๊า!!!!!"TOT" ตอนนี้ทุกคนมีสีหน้าอมทุกข์เต็มที่

    "ฉันจะให้พวกเธอตะโกนว่า ต่อไปนี้พวกเราจะทำการบ้านมาส่งศาตราจารย์ลัศนีย์ทุกครั้ง และจะเป็นเด็กดีของศาตราจารย์ลัศนีย์ตลอดไป"

    "พูดแค่เนี่ยแหละจ้ะ"^^

    แค่เนี่ยที่sheกำลังพูดนั้นทำให้พวกเขาถึงกลับกินไม่ลงขี้ไม่ออกเชียวแหละ

    "และอย่าคิดว่าจะรอดน่ะจ้ะเพราะว่าฉันจะเฝ้าทุกฝีก้าวเลย ส่วนพวกเธอ" หล่อนชี้มาที่ฉันกับนายข้าวเปลือก

    "พวกเธอต้องร่วมวิ่งกับเพื่อนด้วยน่ะเพิ่มเป็นอีกคนล่ะ35รอบ"^O^ หล่อนพูดด้วยน้ำเสียงสนุกสุดๆ

    "หมายความว่าที่วิ่งมากกว่าคนอื่นห้ารอบคือการลงโทษกรณีพิเศษใช่มั้ยค่ะ"^^ ฉันถามและพยยามทำสีหน้าอ้อนวอน

    "ส่วนนึงเท่านั้นแหละยะ"-O- เธอหันพูดด้วยน้ำเสียงสะใจสุดๆ

    "ห๊า!!!"TTOTTฉันกับนายข้าวเปลือกร้องพร้อมกัน

    "แล้วศาตราจารย์พอจะบอกได้มั้ยครับว่าอีกส่วนนึงของบทลงโทษกรณีพิเศษมันคืออะไร"^^ นายข้างเปลือกถามอย่างสงสัย

    "เซอร์ไพร์สจ้ะ"^O^ เธอหันมาพูดหยาดเยิ้ม

    แหมทีกับฉันอ่ะพูดแต่ยะๆๆๆแต่พอเห็นคนหล่อเข้าหน่อยพูดจ้ะพูดจ้าเชียวน่ะ อายุปูนนี้แล้วน่ะค่ะศาตราจารย์ค๊า ยังจะเอาเวลาที่เหลือว่าหลีหนุ่มอยู่ได้ไม่เจียมบอดี้เอาซ่ะเลย

    "เอาล่ะเด็กๆทั้งหลายไปออกกำลังกายกันเถอะจ้ะ"^^ เธอพูดเสียงแจ่มใส

    แจ่มใสเชียวน่ะแหมพอได้ลงโทษเด็กทีไรวิญญาณผีบ้าเข้าสิงเชียว

    .......................................................................................

    "เอาล่ะเด็กๆลองทบทวนกันนิดน่ะจ้ะพวกเธอต้องพูดอะไรบ้างน๊า"^^

    "ต่อไปนี้พวกเราจะทำการบ้านมาส่งศาตราจารย์ลัศนีย์ทุกครั้ง และจะเป็นเด็กดีของศาตราจารย์ลัศนีย์ตลอดไป"-_-'

    พวกเขาพูดด้วยความรู้สึกอยากตายเป็นที่สุด รันทดจริงๆ

    "เอาล่ะเตรียมวิ่งน่ะจ้ะ" ^O^

    "อ๋อใช่อย่าคิดจะหยุดพักหรือเดินน่ะไม่งั้นพวกเธอตาย"^O^ หล่อนพูดด้วยน้ำเสียอำมหิต

    ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดด เสียงนกหวีดดังลั่นเป็นสัญญาณว่าเริ่มออกวิ่งทัวร์นรก

    "ต่อไปนี้พวกเราจะทำการบ้านมาส่งศาตราจารย์ลัศนีย์ทุกครั้ง และจะเป็นเด็กดีของศาตราจารย์ลัศนีย์ตลอดไป"-O-

    พวกเขาเริ่มตะโกนพร้อมกัน

    ตอนนี้พวกนักเรียนคนอื่นๆเริ่มมองไปมางทางพวกฉัน โอ๊ยอยากเอาหน้าซุกตูดตัวเองจริงๆเลยอ่ะ ฉันไม่เคยทำตัวน่าขายหน้าแบบนี้มาก่อนเลยน่ะ ฉันเป็นถึงรองหัวหน้าห้องประธานเชียร์ ฉันอยากตายจริงๆใครก็ได้เอาตัวฉันออกจากตรงนี้ทีดิ ฉันหันไปมองหน้าของเพื่อนๆที่แสนน่ารัก บัดนี้ทุกคนหน้าตาเริ่มเหนื่อยล้าแต่บางคนก็ถึงกับทรุดลงไปด้วย

    ความเหนื่อยไม่สนใจว่ายัยศาตราจารย์นั้นจะว่าไง ส่วนพวกผู้ชายก็วิ่งนำพวกเราไปไกลแล้ว

    ผ่านไป28รอบแล้วพวกผู้หญิงส่วนใหญ่หมดแรงและหยุดวิ่งไปแล้วแต่ก็ศาตราจารย์ก็ไม่ได้ว่าอะไร

    "ต่อไปนี้..พวกลาวจะทำการบ้านมาส่าง..ศาดดาจนลักหมีทุกครั้ง และจะเป็นดากดอีของศาดดาจนลักหมีตลอดไป"=O=

    ตอนนี้ฉันเริ่มพูดเพี้ยนไปหมดแล้ว ตาลายไปหมดฉันเหลือบไปมองดูศาตราจารย์ลักหมีแกมองฉันแบบสะใจสุดๆ

    ถ้าฉันหยุดแกต้องสมน้ำหน้าฉันแน่เลยแล้วไหนแกจะเยาะเย้ยอีกไม่ได้ฉันต้องสู่ต่อไป

    เมิงหยุดได้แล้วกรูไม่ไหวแล้ว เสียงจากร่างกายกำลังตะโกนว่าไม่ไหวแล้ว

    แต่พอเห็นศาตราจารย์ลักหมี แกเบิกบานสุดๆ

    ไม่ได้ๆ ฉันต้องวิ่งต่ออีกสามรอบ ฉันมองเห็นนายข้าวแล้วมันเหนื่อยแทบหมดแรงแต่มันต้องเก๊กให้สาวๆเห็น

    เพราะว่าตอนนี้มีนางพวกชะนีกรี๊ดกราดร้องหาผัวกันเป็นแถบ

    ฉันมองหน้าศาตราจารย์ลักหมีอีกครั้งแล้วรวบรวมแรงควา-ยทึกของฉันทั้งหมดวิ่งอย่างรวดเร็วจนแซงหน้าไอข้าวเปลือก

    มันมองฉันอย่างอึงๆ

    แต่มันก็ไม่ได้ยอมแพ้แต่กลับรวบรวมแรงทึกของมันแล้วก็วิ่งแซงกันไปกันมา จนพอใกล้ถึงจุดสิ้นสุดฉันวิ่งนำมันไป มันมองหน้าฉันอย่างแค้นนิดๆ แต่แล้วมันกลับทำหน้าสะอิดสะเอียน อะไรของมันว่ะ ทำหน้ายังกะเห็นขี้

    พอฉันเข้าเส้นชัย ทุกคนกลับไม่กล้าเข้าใกล้ฉัน เป็นไรกันไปหมดว่ะ ฉันหันไปมองไอข้าวเปลือกมันทำหน้าอยากจะอ้วกเต็มทน

    ฉันเดินเข้าไปหามัน แต่มันกลับเดินหนี

    "ฉันทำอะไรผิดหรือไง" ฉันถามนายข้าว

    "เธอ..เอ่อ เธอ เหยียบขี้อ่ะ"+~+ มันละล่ำละลักบอก

    "ห๊า!!!"+O+

    ฉันเหลือบดูรองเท้าตัวเอง เห็นอะไรเละๆเหลืองๆเขียวๆเหม็นๆติดหนึบอยู่กับรองเท้าของฉันT~T

    "อี้!!!!!!"ฉันร้องเสียงดัง~O~

    ศาตราจารย์ลักหมี เดินเข้ามาแล้วทำหน้ายะแหยง +_+

    "นายข้าวพายัยไหมไปล้างรองเท้าโสโครกพวกนั้นออกถ้ายังไม่สะอาดห้ามเข้าห้องเรียนทั้งคู่"~O~

    "ห๊า!!!!!"O_O ผมเนี่ยน่ะ มันชี้ที่ตัวเองแล้วทำหน้าเหมือนโลกนี้มีแต่ขี้

    "ใช่พายัยไหมไป ไปเร็วสิ" =O=ศาตราจารย์ลักหมีไล่อย่างรวดเร็ว

    .......................................................................

    อยากได้เม้นเยอะๆอ่ะค่ะ เม้นหน่อยน่ะ แล้วก็ช่วงนี้ฝนตกบ่อยดูแลสุขภาพตัวเองด้วยน่ะค่ะ





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×