รักร้ายๆใสๆของยัยจอมวางแผนกะนายเจ้าเล่ห์

ลำดับตอนที่ #11 : นรกในเงามืดO_O &ดอกไม้ปริศนาO_o&บะหมี่สื่อรัก^^(150%)

มาอัพแว้ววววววววววววววววว

อากาศกำลังเย็น ดูแลสุขภาพด้วยน๊า

แล้วก็อย่าลืมเม้นน่ะค่ะ

เม้น เม้น และเม้น

.......................................................

ฉันเดินออกมาจากห้องพยาบาลด้วยความสุขเล็กๆ เอ..เพื่อนรักท้องเสียนี้มีความสุขดีแหะ=_=

"คีย์ๆ" ^^ เสียงๆนึ่งเรียกฉันเอาไว้ให้กลับมาสู่โลกความจริง

"อะไรหรอ" ^_^ฉันหันไปทางต้นเสียงนายข้าวนั้นเอง นายหัวหน้าคู่กัดยัยไหมตัวดีเชียวล่ะ

"ไหมไปไหนหรอเห็นเขาลือกันให้ทั่วว่าไหมป่วย" ^^"นายข้าวถามรัวเร็วยังกะเพิ่งวิ่งมาราธอนเสร็จ

=_=ฉันยังเก็บความสงสัยเอาไว้ว่าทำไมไอนายข้าวอยากรู้เรื่องนี้นัก

"อ๋อยัยไหมมันป่วยจริงๆนั้นแหละ"-_- ฉันตอบ

ในขณะที่เราเดินไปตามทางด้วยกัน

"เป็นอะไรอ่ะหนักมั้ย"-_- ข้าวพูดด้วยสีหน้าซีดๆนิดๆ

"ก็ไม่เป็นไรเท่าไหร่หรอกมันแค่กินยาถ่ายเท่านั้นเอง"^^" ฉันตอบ

"เฮ้ย!!! แล้วหนักมากเลยใช่มั้ย ถึงขณะต้องนอนห้องพยาบาลเลยอ่ะ แล้วจะหายเมื่อไหร่หรอ"O_O ข้าวพูดทั้งหมดอย่างรวดเร็ว

"ไม่ต้องรีบก็ได้เดี๋ยวนี้ฉันไม่ได้ใช่ซิมกระปุกกลัวเสียตังเยอะหรือไง"^^ (กะจะเปลี่ยนดีกว่า^^)(ของเขาน่าใช้อย่าสงสัยไม่มีญาติอยู่ในนั้น^^) ฉันพูดดักคอ

"หม.. เออนั้นแหละสรุปไหมเป็นไรมากป่ะ"^^ ข้าวทำท่าจะพูดแต่ก็ปลี่ยนประโยคซ่ะงั้น

"ก็มากอยู่นั้นแหละ ถึงขณะนั่งคอพับคออ่อนนายว่ายัยไหมอาการกำลังอยู่ในขั้นไหนล่ะ พอจะตีลังกาสามตลบได้มั้ยล่ะ" =_=

ฉันถาม

"เออ..คือ"-_- ไอข้าวตะกุกตะกัก

"นายรู้จักคนชื่อดรัมป่ะ"^^ ฉันถาม เอ๋แต่ทำไมถึงอยากรู้น่ะ

"อ๋อไอดรัมนึกออกล่ะ มันป็นเพื่อนสนิทฉันเองล่ะ ทำไมหรอ ทำไมถึงถาม "=_=

"ก็ไม่มีอะไรหรอก"^^' ฉันพูดอย่างรวดเร็วเหมือนกับไอข้าวเมื่อตะกี้ไม่มีผิด

"นายนี้พูดจริงๆก็น่าตาดีใช่ย่อยแต่วันๆมันเอาแต่ ขรึม เงียบ แล้วก็เฉยชา แต่ว่าถ้ามันอยู่กับเพื่อนๆน่ะ โอ้โห้ สุดยอด

แหกปากไม่มีหยุดหัวเราะได้ทั้งวัน อารมณ์มันดีมากเลยล่ะ เป็นพวกรักสัตว์อีกด้วย อีกอย่างมันชอบเล่นดนตรีมากเลยล่ะ "ไอข้าวพูดยิ้มๆ^O^

ส่วนฉันน่ะหรอ ตกอยู่ในภวังค์ไปแล้ว แล้วตูจะเพ้อฝันทำไมฟ่ระ  ฉันแม้จะสงสัยตัวเองอยู่ก็ตามแต่ก็ยังอดเพ้อไม่ได้

"นี้ๆ เฮ้ย ยัยคีย์^^ เธออย่าทำหน้าเหมือนหมาขี้ไม่ออกได้มั้ย"

แกไม่มีอะไรจะเปรียบแล้วใช่มั้ยนั้น =_+

"เออว่าแต่ทำไมแก(เริ่มเปลี่ยนสรรพนามอีกครั้ง)อยากรู้เรื่องไหมนักล่ะ"^^ ฉันถามหลังจากหลุดออกจากการเพ้อแล้ว

"อ๋อ.. ก็.. คือ.. เอ่อ ฉัน..เอ่อ" -_-ไอข้าวพูดไม่ค่อยออก

"กระดูกติดคอหรือไง"=_= ฉันถามแล้วหันไปมองหน้ามัน

"ปะ ป่าวซักหน่อย ก็แค่ไม่อยากต้องขัดโล่คนเดียว" ^^ ไอข้าวรีบพูดแก้ตัว

"อ๋อ ก็แค่เรื่องนั้น โธ่เอ้ยเล่นซ่ะฉันคิดเป็นตุเป็นตะ"^O^ ฉันพูดออกมาเสียงดัง

"นี้เธออย่าบอกน่ะว่าเธอคิดว่าฉันชอบยัยไหมนั้น" =_+ไอข้าวหันมาหาตาเป็นประกาย(ประกายอยากฆ่าคนซ่ะด้วย)

"แกอย่าร้อนตัวได้ป่ะ อย่ากินซีเมนต์ร้อนท้อง"-_- ฉันพูด

"ถ้าจะยกออกมาอ่ะช่วยกรุณาเอาไปกรองในสมองก่อนแล้วค่อยพูดจะได้มั้ย เขาเรียกกินปูนร้องท้องต่างหาก"=_= ไอข้าวพูดสีหน้าเอือมนิด

"เออๆมันก็เหมือนกัน แกปฏิเสธหรอว่าปูนกับซ๊เมนต์ มันไม่เหมือนกัน"^O^ ฉันพูดสีหน้ามีชัยหน่อยๆ

"เออๆไม่ปฏิเสธเฟ้ย"^^  ไอข้าวพูดแล้วเตะก้อนหินก้อนเล็กๆไปด้วย

"ฉันไปล่ะ"^^ ไอข้าวพูดแล้วยกมือโบกไปโบกมา

"ไปไหนหรอ" ^O^ฉันถามอย่างสงสัยดูไปดูมาไอนี้หน้าหล่อเหมือนกันน่ะ-.,-

"ฉันจะไปขัดโล่ วันนี้มันเป็นวันที่ฉันจะต้องไป ทำไมฉันมีเสน่ห์ขนาดเธอไม่อยากให้ไปเลยหรอ ห๊า"+_= ไอข้าวถามสีหน้าเจ้าเล่ห์นิดๆ

"ขอโทษน่ะ หน้ายังแกเหมาะกับน้ำมะพร้าวมากกว่าฉันเยอะยะ อีกอย่างน่ะเสน่ห์ของแกเก็บไว้โปรยคนอื่นเหอะ"^^ ฉันพูดอย่างขำๆ

"ใครที่เธอว่า" =_+ ไอข้าวถามสีหน้าสงสัยฉันทำท่านึกสักแปป

"ไอไหมเป็นไง"^O^ ฉันพูดเสียงดัง

ถ้าฉันตาไม่ฝาดฉันว่าฉันเห็นไอข้าวมันมีท่าทีเขินๆหน่อยๆน่ะ แต่ฉันว่าฉันคงตาฝาดไป โธ่ใครจะมารักไอไหมเฮ้อมันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก

แล้วฉันก็ล่ำลามัน

จริงๆเราสองคนฉันกับไหมไม่ได้มีกันแค่สองคนหรอกน่ะ แต่อยู่คนล่ะห้องกันเท่านั้นเลยไม่ค่อยได้พบปะกันเท่าไหร่ฉันว่าจะไปหามันหน่อย

ฉันเดินไปที่พวกนั้นจะไปสิงสถิตย์ซึ่งมีไม่กี่ที่ หนึ่งในนั้นคือร้านไอติมที่อยู่ติดกับโรงอาหาร ร้านนี้ติดแอร์และมีของขายน่ารักๆ

เต็มไปหมดคล้ายกับกิฟช็อปแล้วก็ร้านไอติมรวมกัน ชื่อว่าร้านปาท่องเก๋า ไอติมที่นี้อร่อยสุดยอด

ฉันเดินเข้าไปในร้าน กระดิ่งร้านดังกรุ่งกริ่ง พนักงานในร้านหันมาทักทายฉันอย่างเป็นกันเองซึ่งพวกขาจะทำเป็นประจำกับลูกค้าทุกคน

"สวัสดีค่ะ ร้านปาท่องเก๋ายินดีต้อนรับ กินไอติมวัยล่ะนิดวันล่ะหน่อย ไม่เบื่อง่ายไม่ตายไว นั้นคือสโลแกนของเราค่ะ"  

(แต่ฉันว่าสโลแกนบ้างส่วนฟังแล้วขนลุกพิลึก)

แล้วฉันก็เจอยัยพวกนั้นนั่งอยู่ในร้านแล้วสั่งไอติมเป็นว่าเล่น

"กรี๊ดดดดยัยคีย์ เอานั่งนี้เร็วๆ" ยัยมิงค์เรียกฉันอย่างกระดี้กระด๊า

ยัยมิงค์ ยัยนี้ปากโอทีมาก คือทำงานเกินปากของคนอื่นเสมอ ฝอยได้ทั้งวัน หน้าตาทนี้ต้องยกให้หล่อนเลย น่ารักมากเพราะเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นเกาหลีไทย ปนกันให้มั่ว ครอบครัวมันอ่ะนานาชาติทั้งน่าน ไอลูกครึ่ง ญี่ปุ่นเกาหลีไทยน่ะ

ออกมาให้เห็นมากหน่อยแต่เชื้ออื่นๆที่ยังมีเหลืออีกอ่ะมันไม่ค่อยเห็นเท่าไหร่ แต่เชื้ออย่างหนึ่งแรงมากคงมาจากตามันล่ะมั้งมาแต่นิสัยน่ะ ตามันเป็นคนแอฟริกาชนเผ่าเก่าแก่อีกตั้งหาก จะไม่เป็นไรเลยถ้าอยู่ดีมันจะลุกขึ้นมาเต้นแล้วโห่ร้องอย่าง

คนป่าซึ่งจะเป็นอย่างนี้เสมอนั้นแหละ เวลามันพยายามตั้งสมาธิที่จะไม่ฝอยเรื่องชาวบ้าน แต่ความสามารถพิเศษอีกอย่างคนมันนอกจากเต้นท่าคิงคองของมันก็เห็นจะเป็นความรู้เรื่องความคลื่อนไหวของโรงเรียนยัยนี้รู้ดีม๊าก แถมยังเป็นบรรณธิการ
หนังสือของโรงเรียนอีกด้วย

ฉันนั่งที่เก้าอี้หัวโต๊ะ พลางมองไอสองตัวที่กำลังกินไอติมอยางเอร็ดอร่อย แต่ดูไปดูมาไม่เหมือนกินน่ะ มันน่าจะเรียกจ้วงมากว่าพราะพี่แกสองคนคนไม่มีคุยกันวันๆเอาแต่จ้วงและจ้วงไอติม

สองคนที่ฉันกำลังนินทาอยู่นี้คนหนึ่งชื่อแอ็ก ไอแอ็ก มันเป็นนักกีฬาบาส คงไม่ต้องบอกว่ามันจะสูงเสียดตูดเทวดาขนาดไหน สาวๆติดมันเต็มไปหมด ไอนี้ก็หลงตัวเองเกินใคร แต่ถ้าเพื่อนมีปัญหาล่ะก็มันจะเอาลูกบาสไปกระแทกฟันไอตัวร้ายที่ทำเพื่อน

มันอย่างโหดร้าย (แต่ฉันแอบสะใจ) วันนั้นมีคนมาทำยัยมิงค์ร้องไห้ ไอแอ็กมันถึงกับ รวมตัวเพื่อนฝูงมันอัดลูกบาสใส่ไอหมอนั้นซ่ะ ชาตินี้ไม่สามารถไปถอนฟันได้อีก เพราะ เกลี้ยงหมดปาก

ต่อไปเด็กหนุ่มนั่งหน้าตาเหมือนเด็กเรียนนี้ ท่านอย่าได้สงสัย มันชื่อทริก มันพร้อมจะบอกคุณทุกอย่างที่เกี่ยวกับการเรียน สมองอัจฉริยะเกินใคร คอมพิวเตอร์ล่ะก็อย่าให้พูดมันสามารถพิชิตได้หมด(เริ่มเวอร์แต่วอนอ่านต่อ) แต่ใช่ว่ามันจะไม่เก่ง

เรื่องอื่นน๊า เรื่องกำลังเรื่องพรรคพวกล่ะก็ เหอะๆ ไอนี้มียังกะของสะสม เห็นหน้าตาตี๋นิดๆขาวๆใส่แว่นหอบหนังสือในมืออยู่ตลอดอย่าได้ดูถูดมันเพราะในหนังสือเล่มนั้นมี มีดสปาต้าอยู่คร๊าบ เหอะ  รายนี้สาวๆเป็นกระพรวนเช่นกัน

ต่อไปน้องเล็กสุดแต่ไม่ท้ายสุด

ชื่อสบู่คนนี้สุดยอด!!!! ในเรื่องดูดวง ดูไปตั้งแต่เส้นผมจนถึงฝ่าตี-น  แม้นยอด สามารถใบ้หวยได้ด้วยไม่ถูกสักตัว(และจะบรรยายทำบัวลอยอะไร)ล้อเล่นมันเก่งเรื่องโหราศาสตร์มาก และอีกศาสตร์นึงที่มันเก่งก็คือ 'เดา' ในห้องสอบมันสามารถเดาได้อย่างเหลือเชื่อได้

ทั้งน่าน ภาษามันล่ะก็ ถนัดหนักเรื่อง verb เนี่ย โดยเฉพาะ verd to เดา เก่งจริงๆ หนุ่มคลั่งใคล้ยัยนี้มากจนตั้งชมรม สบู่รักเราไหลลื่น เพราะมาจากน่าตาคุณเธอนั้นแหละ สวยมากตาขมกริบ ผมยาวดำเป็นเงางามยาวเฟื้อยแต่อย่าอยู่กับมัน

ตอนกลางคืนล่ะ เพราะว่าคุณจะสติแตก ว่ามันเหมือนเรื่องเดอะริงแค่ไหน(เวลาหวีผม)

ต่อไปท้ายสุดและสุดท้าย

คุณชาย บอม ทำไมเราถึงเรียกเขาว่าคุณชาย เพราะว่าไอหมอนี้พูดพราะมากๆๆ ใครขึ้นเมิงขึ้นกรูหน่อยกับพี่แกหน่อยพี่แกประสาทขึ้นมาทันที บ้างวันไอแอ๊กพูดตูดกับพี่เข้าเข้าหน่อย พี่บอมเราตบปากไอแอ็กซ่ะเจ่อเลย ก็อย่างงี้ล่ะคุณชาย แต่ถ้า

พี่แกโกรธขึ้นมายังกะภูเขาไฟระเบิด สัตว์สงวนหลุดออกมาเต็ม แต่หมอนี้มีความสามารถพิเศษพูดภาษาได้มากมายเป็นดิกให้เราได้เสมอ แต่น่าตามันก็ใช่ย่อย สาวๆติดเต็มเหมือนกัน หมอนี้เล่นโกะเก่งมากหมือนกัน

นี้แหละเพื่อนรัก ของฉันกับยัยไหม ซุปเปอร์สตาร์ทั้งน่าน

เรามีชื่อกลุ่มทุกคนตั้งให้ด้วยล่ะ แบล็กเฮล (Black Hell)หรือชื่อเป็นทางการหน่อยก็ นรกในเงามืดเพราะแต่ล่ะคนความสามารถน่ากลัว โดยเฉพาะไอทริกที่มีมีดสปาต้าติดตัว

ฉันกำลังมองไอพวกทริกกินไอติมอย่างสนุก แต่น่าจะดีกว่านี้น่ะถ้าไม่มีเสียกรี๊ดของยัยพวกชะนีพวกนี้

"กรี๊ดดด นี้แกดูพี่ทริกดิขนาด ท่าแคะฟันยังน่ากเลยอ่ะ" เด็กสาวหน้าตาเข้าขั้น(โรคจิตขนาดท่าแคะฟันมันยังว่าน่ารัก)

"เมิงเห็นใช่ป่ะตอนที่สบู่ตักไอติมเข้าปากอ่ะโอโห้น่ารักสุดๆเลยว่ะ" ไอผู้ชายคนหนึ่งซึ่งหน้าตามันNo..comment

"กรี๊ดดด เจ้าพี่บอม ดูเขารับประทานสิโอ้โห้ เรียบร้อยสุด แถมยังดูหล่อไม่มีที่ติ อีก" สาวร่างเบาหวิวกำลังตื่นเต้น

"ดูดิแกเห็น่ะพี่คีย์สวยชิพหายเลยอ่ะ" เสียงเด็กหนุ่มดังขึ้นอยู่ข้างหลังฉัน

ห๊า คีย์มันชื่อฉันนี้หว่า เอาไปเลยน้องสามบาทห้าสิบ มาให้เป่ากระหม่อมหน่อยสิน้องไอชมว่าสวยพี่ก็ชอบน่ะแต่ไอชิพหายพี่ว่ามันตะงิดๆชอบกลอ่ะ

เสียงกรี๊ดชื่นชมคนที่พวกเขาชื่นชอบดังระงมเต็มร้านไปหมด

แต่สหายเราไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อยนิด

"ว่าแค่ที่ว่าไอไหมอ่ะเรื่องจริงใช่มั้ยที่ว่ามันท้องเสียอ่ะ" ^^ยัยมิงค์ถามหลังจากที่ฟาดไอติมไปสองถ้วย

"อืมจริงพวกแกจะไปเยี่ยมมั้ย" ^^ฉันถาม

"ไปสิครับคุณคีย์ ทำไมพวกผมจะไม่อยากไปล่ะครับ" ^^ไอบอมพูด

"จะไปรู้เมิ.. เอ้ย จะไปรู้คุณบอมหรอค่ะว่าทำไมถึงไม่อยากไป" ^^ฉันพูด เกือบไปแล้วตรูเกือบถูกไอบอมตบปากเจ่อซ่ะแล้ว
..

Key++++ Talk

โอ๊ยฉันไม่รู้อะไรมากนักหรอกน่ะแตกไม่ทราบว่าไอพวกนี้มันเลี้ยงอะไรไว้ในกระเพาะมันฟาดเอาฟาดเอาO_O

ฉันกำลังมองดูพนักงานร้านปาท่องเก๋าคิดตังค์

ยัยมิงค์หยิบแบงค์สีม่วงให้พนักงานเขาไปแล้วทั้งหมดก็ลุกออกจากร้าน

อย่างว่าโรงเรียนนี้ใหญ่ด้วยเด็กก็ไม่มากที่เลยเหลือเยอะ ผอ.ก็เลยใช้เนื้อที่ส่วนที่เหลือในการสร้างเครื่องอำนวยความสะดวกสบายแกนักเรียนเพราะมีกฎห้ามออกนอกโรงเรียน

เราเดินไปที่ห้องพยาบาลที่ยัยไหมประจำอยู่

ฉันว่าฉันได้ยินเสียงหัวใจฉันเต้นน้า หูคงฟาดไปช่างมันเถอะ-_-

"นี่ๆไอทริกแกทำไมไม่คบใครซักทีล่ะวะ" ^^* ไอแอ็กถามแล้วเดินมาดเก๊กๆหน่อย

"เอาเป็นว่ากรูไม่คบใครก็ไม่ใช้เรื่องของเมิงโอเคมั้ย"^^' ไอทริกหันมาพูดสีหน้ากวนสุดใจ

"พอดีกรูตะงิดตาว่ะ หน้าตาเมิงถึงแม้ว่าจะไม่ได้หล่อเหลาเท่ากรูน่ะ แต่ก็เกือบล่ะว้า เพราะฉะนั้นเมิงรู้มั้ยกรูขายขี้หน้าว่ะ^^

มีเพื่อนอย่างเมิงอ่ะ" ไอแอ็กพูดต่อยาวยืด

"ทีไอมิงค์ยังไม่เห็นมีแฟนเมิงไม่เห็นว่ามันเลย" =_=ไอทริกย้อน

"กรูก็ไม่ได้ว่าเมิงซ่ะหน่อย กรูแค่เอ่อกรูเป็นห่วง" ^_^ไอแอ็กทำหน้าดีใจแต่รีบกลบเกลื่อนอย่างรวดเร็ว

"หยุด!!!!! ถ้าพวกแกยังพูดเรื่องฟ่ง แฟนอะไรนี้อีก ฉันทำนายว่าพวกแกจะได้รับเคราะห์กรรมอย่างนั้นเพราะ อิทธิพลดาวเหนือพุ่งชนดาวใต้ไปกระแทก ดาวเสาร์ และไปโดนดาวมฤตยูพินาศ"=O= ยัยสบู่พูดเสียงดัง

"โธ่พอเหอะ สบู่  พูดอยู่ได้อิทธิพลบ้าบอคอแตก ไหนล่ะเคราะห์ที่เธอว่าอ่ะ ไหนอยากเห็น ฉันจะพูดแล้วน่ะ แฟน แฟน แฟน ไหนไม่เห็นมีเลย" ^O^ไอแอ็กพูดดูถูก

"อยากรู้ใช่มั้ยว่าที่ฉันพูดมันเป็นยังไง" สบู่หันมาพูดอย่างท้าทาย=_+

"ไหนล่ะ" ^^ไอแอ็กหันมาพูดเย้ยหยัน

โป๊ก!!! เสียกเรียกจากสวรรค์บนกบาลไอแอ็กดังลัน

"โอ๊ย!!!เจ็บน่ะสบู่ เขกหัวฉันทำไมอ่ะ" T_Tไอแอ็กพูดแล้วลูบหัวตัวเอง

"เคาะไงแก ไอแอ็กบอกให้หยุดพูดแกไม่หยุดได้ได้เจอเคาะ" ^O^ไอสบู่พูโล้วหัวเราะลั่น

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า "สบู่หัวเราะเยาะเย้ย

"ฝากไว้ก่อนเหอะยัยสบู่เอ๊ย ชาตินี้ฉันแชงแกให้ไม่สามารถมีแฟนได้เลย" TOTไอแอ็กพูดอย่างเคืองแค้น

ชะวิ้ง!!!________+ เสียงใครกำลังเอาสายตาฟันดังชิ้งตรงหน้าผากไอแอ็ก

แอ็กหันไปมองรังสีอำมหิตที่พุ่งมาจากไอทริก

เฮ้อ เห็นแล้วเหนื่อย

"มิงค์ดูไอสบู่ซิ มิงค์จัดการให้หน่อยสิฉันไม่ทำผู้หญิงอ่ะ "^3^ไอแอ็กรีบวิ่งเข้าไปอ้อนมิงค์ทันที

"ขอโทษน่ะไอแอ็ก สมควรแล้วที่แกถูกเคาะฉันว่าฉันอยากเคาะแกอีกทีจะได้มั้ย" +_=ไอมิงค์หันมาพูดกับไอแอ็กอย่างเหรี้ยมเกรียม

"ง่ะ!!" =_=ไอแอ็กหน้างอเป็นตูดเป็ดยัดไส้

เราเดินเข้ามาถึงห้องพยาบาล

ฉันเห็นอาจารย์กำลังร้องเพลงของสุนทราภรณ์อย่างเมามันส์ที่สุดเท่าที่แกจะทำได้^O^

"ครั่นครืนดังเพลงสาวันนนน.. วิมานนนนคนทันนนน สุดสันมาใกล้" อาจารย์เสงี่ยมร้องเพลงได้เสียดหูสุดยอดเลย

ฉันเหลือบมองดูในมือแก แกถูกไวน์ขวดเบ่อเริ่มในมือ ฉันเหลือบมองดูเสื้อผ้าแก

แกถลกกระโปรงมาอยู่เหนือเข่าหน่อยๆ ผมเผ้าฟูฟ่อง มัดผมสองข้างเป็นแกละสูง แกคิดว่าแกเป็นเซเลอร์มูนหรือไงเนี่ย

แล้วแกก็ใส่ถุงเท้าแบบเด็กญี่ปุ่นที่มันย่นยาวนั้นแหละ แล้วแกก็เอายกทรงของแกมาเหวี่ยงไปเหวี่ยงมาบนหัว แต่แกไม่ได้โป๊ะอะไนนักหรอกน่ะ เพราะเสื้อตัวบนยังดูปกติดีทุกอย่าง เพียงแต่มียกทรงสีแดงลายดอกทานตะวันใส่ทับอีกชั้น

เราทุกคงยังอยู่ในอาการ

อึง ทึ่ง งง!!!!!O_o

"อะ..อาจารย์เสงี่ยมครับ" oOoไอทริกพูดขึ้นดูเหมือนจะตั้งสติได้คนแรก

อาจารย์หยุดร้องเพลงแล้วหันมามองพวกเราอย่างงุนงง=_=

อาจารย์หันมามองทริก แล้วตาแกก็เยิ้มๆ แล้วถกกระโปรงสูงขึ้นอีกนิดแล้วหยิบที่คาดผมหูกระต่ายมาคาดไว้ที่หัวแล้วเดิน

แบบที่แกคิดว่าเซ็กซี่ที่สุดเข้ามาหาทริก พวกเราทุกคนถึงกับผงะO_O

ไอทริกเริ่มทำหน้าเลี่ยนๆเมื่ออาจารย์เข้ามาใกล้~O~

อาจารย์หยุดเดินแล้วเอามือปลดกระดุมที่คอตัวเองหนึ่งเม็ด

"อาจารย์ค่ะอาจารย์ไม่ใช่สาวๆน่ะจะมาทำถอดที่ตัวให้พวกเราดูอ่ะ อาจารย์อาจารย์อายุ55แล้วน่ะ"=_= เสียงยัยสบู่ดังลั่น

แต่อาจารย์ก็ไม่ได้สะดุ้งอะไร กลับเอาแต่เดินไปหาไอทริก

ไอสบู่รีบวิ่งไปดึงตัวอาจารย์เสงี่ยมก่อนที่อาจารย์แกจะไปกอดไอทริกที่ยืนแข็งนิ่ง

อาจารย์ดิ้นรนอย่างรุนแรง พวกเรารีบจับอาจารย์ไปนอนที่เตียง อาจารย์ดิ้นอย่างรุนแรงแล้วก็กรี๊ดลั่นแล้วแก็สลบไปพวกเราวางตัวแกเบาๆบนเตียงแล้วก็แต่งตัวให้เรียบร้อยให้แก

ไอสบู่ทำหน้าไม่พอใจนิดแล้วมองไปที่อาจารย์เสงี่ยมแล้วมองไปที่ไอทริทีอาจารย์ทีแล้วบนพึมดำคนเดียวซึ่งฉันจับได้บางประโยค

"แก่แล้วทำไมไม่อยู่ส่วนแก่ แล้วไอทริกมันยืนนิ่งทำไมชอบให้ผู้หญิงลวนลามไง" นั้นแหละเท่าที่ได้ยินมา

ไอทริกดูเหมือนจะทำหน้าเลี่ยนหนักกว่าเดิม มันก็หน้าจะเป็นอะน่ะเจอ หญิงรุ่นป้ายั่วเอาความรู้สึกคงจะกระอักกระอ่วกพิลึก

พอจัดที่นอนให้อาจารย์เสร็จพวกเราก็เดินไปเยี่ยมไหมกัน ยัยไหมนอนสงบนิ่งบนเตียงหน้าตายังติดเซียวๆอยู่หน่อย

ข้างเตียงฉันเห็นดอกกุหลาบขาวช่อเบ้อเริ่มวางอยู่ที่โต๊ะข้างเตียง

ใครกันน่ะเอาดอกไม้มาให้ยัยไหม จริงอยู่ที่ยัยไหมจะมีคนชื่นชอบอยู่บ้างไม่แปลกหรอก เพราะมีการด์อวยพรด้วยแต่ช่อนี้สิไม่มีอะไรเลย

"ใครกันที่เป็นดอกกุหลบปริศนาช่อนี้กันครับ" เสียงไอ้คุณชายบอมพูดขึ้นแล้วหยิบดอกไม้พิจารณา

"เมิงก็มาพร้อมพวกกรูแล้วใครมันจะรู้เล่า" ไอแอ็กพูดกวนๆ^^

ผลัวะ!!!!!!! เสียงฝ่ามืออรหันต์ของคุรชายบอมฟาดเข้าที่ปากไอแอ็กอย่างจัง

ผลัวะ!!!!!!และอีกครั้ง

ผลัวะ!!!!!!! และอีกครั้ง

และผลัวะ!!!!!!!!! ครั้งนี้เป็นครั้งปิดท้าย

ไอแอ็กกุมปากที่บวมเจ่อ T3T

ทุกคนไม่ได้สนใจไอแอ็กซักคนมีแต่สงสัยในดอกไม้ทั้งนั้น

แล้วก็ได้ยินเสียงสู้รบข้างหลังแต่ก็ไม่มีใครสนใจ

"ไอห่-า บอมเมิงตายกรูจะถลกหนังหัวเมิง"+O=

"เมิงก็ด้วย ไอสาด ไอแอ็ก กรูบอกแล้วว่าอย่าพูดคำหยาบกับกรนู ไอนรก ไอชาติ หมา ไอ...."(ตัวเงินตัวทอง)+O=ถูกเซ็นเซอร์

ไอบอมด่าไอแอ็กแหลก สัตว์สงวนหลุดมาเต็ม ช้าง ชะมด หมี ควา-ย หลุดออกมาหมด

ฉันเดินออกมาจากห้องพยาบาลโดยไม่มีใครรู้ ฉันเดินย่องๆเบา ไปที่ห้องพักคนป่วยชาย

ฉันค่อยชะโงกหน้าเข้าไป แล้วมองรอบๆ เห็นไอดรัมนั่งอยู่ตรงขอบหน้าต่างคุยสนุกสนานกับไอข้าว ฉันแอบมองมัน มันทั้งยิ้ม หัวเราะ ฉันรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งหน้า

ฉันเดินกลับไปที่ห้องยัยไหม ตอนนี้ ยัยมิงค์ทำแผลให้ไอแอ็กอยู่แล้ว ไอสบู่ก็ทำแผลให้ไอบอม ฉันเห็นไอทริกนั่งมอง

ไอแอ็กกับไอบอม อย่างขำๆ

มันถอดแว่นออก ฉันรู้ดีเลยล่ะเวลามันถอดแว่นออกเป็นหน้าต้องหล่อ ชิพหาย

"นี่ไอทริกทำไมแกไม่ใส่คอนแทกล่ะ"^^" ฉันถามมันอย่างสงสัย

"ฉันไม่ชอบมันเคืองตา"^^  ไอทริตอบแล้วใส่แว่นกลับเข้าไปใหม่

"อ้อ"^^ ฉันพยักหน้าเบาๆ

แล้วฉันก็นึกถึงไอดรัมนึกแล้วหน้าแดงชะมัดเวลาคุยกับไอข้าวยังกะไม่ใช่ดรัมที่เคยเห็น

ไอข้าวหรอ ใช่!!! ไอข้าว ฉันนึกอะไรออกแล้วO_O

"ไอข้าว" ฉันพูดเสียงดัง

"ทำไมไอข้าวมันทำไม"-3- ไอแอ็กหันมาถามปากเจ่อ

"ฉันว่าไอข้าวมันเป็นคนเอาดอกไม้มาให้"^O^ ฉันพูดอย่างดังลั่น

"แกรู้ได้ไงว่าไอข้าวแกอย่าลืมน่ะว่าไอข้าวกับไอไหมมันคู่กัดกันชัด ๆ" -_-ไอสบู่พูดชี้แจงเหตุผล

"ฉันเห็นไอข้าวกับไอดรัมคุยกันนี้" ^^ฉันพูด

"แค่นั้นแล้วแกก็มั่นใจเลยหรอ ว่าไอข้าวเป็นคนเอาดอกไม้มาให้"  =_=ไอทริกพูด

"เดี๋ยวๆ แกรู้ได้ไงว่าไอดรัมกับไอข้าวคุยกัน"=_+ ไอทริกทำสีหน้าสงสัย

"แหม ฉันก็แค่เดินผ่านไปที่ห้องพักชาย เฉยๆ  เอาน่ะ ช่างมันก่อน"^^ ฉันรีบพูดกลบเกลื่อน

"ก็แค่มาคุยในห้องพักคนป่วยแต่เนี่ยแกก็คิดว่ามันคือคนเอาดอกไม้มาให้"-_- ไอมิงค์พูดสีหน้างงงวย

แล้วฉันก็เล่าเรื่องทุกเรื่องที่คิดว่าทำไมถึงเป็นข้าว ไอข้าวที่มันคอยถามถึงไอไหมตลอด เรื่องอื่นตั้งเยอะตั้งแยะ

ทุกคนฟัง อย่างตั้งอกตั้งใจ

พอฟังหมดทุกคนก็พยักหน้า

"นี่ไอคีย์ ถึงจะเป็นไอข้าวเราก็ไม่ควรเข้าไปยุ่งเรื่องหัวใจของคนอื่นเขาน่ะเฟ้ย" =3=ไอแอ็กพูด

"อีกอย่างถ้าไอแอ็กมันรักไอไหมจริงๆ มันก็บอกเองล่ะ" -_-ไอทริกพูด

"ใช่ๆ"^^ ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน

"แต่ฉันไม่อยากให้เพื่อนเสียใจนี้ ตอนนี้ไอข้าวมันก็คบยัยอะไรน่ะ ยัยโรคจิต เมแกนนั้นอยู่แกก็รู้ ยัยนั้นแกล้งคนได้

ทุกวิถีทางไม่ใช่หรอ"(_ _)

"แล้วยัยไหมจะเอาปัญญาที่ไหนไปสู้ ฉันพูดอย่างเหนื่อยใจ"T^T

"ฉันรู้ยัยหน้าลาวที่สะเออะชื่อฝรั่งใช่มั้ย โธ่เดียวลองทำไอไหมดูดิ เดี๋ยวนางมิงค์คนนี้ตบกระจายเลย" ไอมิงค์พูดแล้วทำ

สีหน้ามาดมั่น^^

"ยัยนี้มันไม่น่าชื่อเมแกนเลยน่ะ ชื่อสมศรียังดีกว่าอีก" สบู่แย้ง=_=

"เอาเถอะๆบางที่อาจไม่ใช่อย่างที่คิดก็ได้น่ะ" -_-ไอบอมพูดขึ้นพวกเรา ก็ได้แต่ภาวนาอย่างนั้น

................................................

เช้าวันอาทิตย์เริ่มอย่างสดใส ฉันเดินไปซื้อบะหมี่แห้งในโรงอาหารสองกล่องแต่นึกไปนึกมาซื้อสามดีกว่า แล้วฉันก็มุ่ง

ตรงไปที่ห้องพยาบาลในห้องเงียบฉี่เหมือนเดิม พอฉันเดินเข้าไปในห้องยัยไหมที่ยังหลับอยู่ฉันว่างกล่องบะหมี่เอาไว้

แล้วหยิบมากล่องนึงแล้วเดินเข้าไปในห้องพักชาย

ฉันเห็นไอดรัมนั่งอยู่ที่หน้าต่างไม่เข้าใจจริงๆเลยมาห้องพยาบาลแต่เช้าทำไมไอดรัมเนี่ย

ฉันกระแอมเล็กน้อยเป็นเชิงว่า กรูมาเยี่ยมเมิงช่วยหันมากรูหน่อย

ไอดรัมหันมาทำหน้าเรียบๆมองมาทางฉัน

"ฉันเอาบะหมี่มาฝาก" ฉันพูดแล้วยื่นกล่องบะหมี่ใส่มือมัน มันทำหน้างงๆ

"เอาไปเหอะซื้อมาฝาก" ^^ฉันพูดแล้วยัดใส่มือมัน

มันเปิดกล่องดูเล็กน้อยแล้วก็มองหน้าฉันอย่างไม่ไว้ใจ

"ฉันไม่ใส่ยาพิษไว้หรอกฉันเห็นนายไม่เคยกินข้าวเช้าเลยเอามาให้"

มันนั่งลงกับพื้นแล้วกินบะหมี่ทันที

ฉันนั่งมองมันกิน อย่างเคลิ้มๆ น้ำลายย้อยหน่อยๆ

"ยัยบ้า น้ำลายเธอยืดหยดลงบนพื้นแล้วน่ะ" =_=ไอดรัมพูดแล้วกินต่อ

"ฉันไม่อร่อยหนักหรอกน่ะกินข้าวแล้วมีคนมานั่งน้ำลายไหลตรงหน้าอ่ะ" =_=มันพูดอู้อี้เพราะมีบะหมี่อยู่ในปาก

"หิวแล้วทำไมไม่ซื้อมากินล่ะ" -__-มันถามหลังจากกระเดือกบะหมี่คำล่าสุดลงไป

"ฉันซื้อมาแล้วแต่ยังไม่อยากกิน" ^^ฉันพูดแล้วเสียงท้องฉันก็ร้อง

"น่ะเห็นมั้ยท้องเธอร้องแล้วยัยประสาท เอ้ากินของฉันไปก่อน" =_=มันพูดแล้วคีบบะหมี่ขึ้นมาจ่อปากฉัน

"ไม่เอาฉันยังไม่หิว นายก็กินไปดิ"^^ ฉันปฏิเสธ

"เอ้ายัยนี้ให้กินก็กินดิ เดี๊ยวก็ยัดทางรูจมูกเธอหรอก"=_+ มันพูดทำตาโหด

"รู้แล้วๆ กินก็ได้ เออใช่ฉันมีมือไม่ต้องมาป้อน" -_-ฉันพูด

"ไม่ได้ขืนเธอกินเองเธอก็กระซ่วกหมดอะดิเรื่องไร"=_= มันพูดอย่างอารมณ์เสีย

กระซ่วกแกเอามาใช้กับฉันหรอ=_+

"ก็ได้ๆๆๆๆ" -_-ฉันพูดแล้วอ้าปาก

มันยัดเข้ามาไม่ได้กลัวเลยว่าปากฉันจะฉีก

"โอ๊ยไอบ้าแกเห็นปากฉันเป็นประตูอุโมงค์หรือไง ไม่ได้ดูขนาดเลย" ฉันพูดอู้อี้เต็มทนเพราะบะหมี่เต็มปาก

ไอดรัมไม่ใส่ใจยัดบะหมี่ก้อน ย้ำก้อน!!! ต่อไปมาทั้งที่ฉันยังเคี้ยวไม่ใส่

ฉันเมื่อยปากเต็มทนน้ำตาเริ่มเล็ด

แต่ไอดรัมกลับไม่ใส่ใจยัดเอายัดเอา

ฉันรีบเคี้ยวอย่างรวดเร็วก่อนที่มัดจะยัดก้อนต่อไปฉันมองมันอย่างค้อน แต่มันกลับกำลังสนุกที่ได้ยัดเข้ามา

มันหัวเราะใหญ่เลยพอเห็นฉันตาเหลือกตอนมันยัดเข้ามา

ในที่สุดบะหมี่ก็เกลี้ยงกล่อง    

มันหัวเราะไม่หยุด^O^

ฉันถึงกับกระโจนเข้าไปบีบคอมัน

มันรีบจับแขนฉันก่อนจะเข้าไปถึงมือมัน

ฉันเลยล้มแล้วก็ถูกมันล็อคด้วยแขนของมัน ฉันถูกมันล็อคแน่น แกกอดฉันอยู่น่ะไอบ้า ปล่อยฉันสิโว๊ย

"ไอดรัมไอโรคจิต ปล่อยฉันสิ" ฉันตะโกนลั่น -O-

แต่กลับไม่เป็นผลมันยิ่งรัดแน่นยิ่งกว่าเก่า

"ฉันจะไม่ปล่อยเธอทำไมหรอ" มันถามเสียงเย็น^^

ไม่ปล่อยเดี๋ยวจับปล้ำหรอกไอดรัม

"ปล่อยสิโว๊ยเดี๋ยวคนมาเห็น"=_=

"ห้องพยาบาลไม่มีใครเข้ามาหรอกจะบอกให้" ^^มันพูดอย่างผู้ชัยชนะ

"เมื่อวานไอข้าวคุยกับแกหรอ" -_-ฉันถาม

"ใช่ข้าวมันเป็นเพื่อนสนิทฉันถามไม"^^

"นายเห็นใครป่ะที่ถือช่อดอกไม้ขาวๆใหญ่"=_= ฉันถาม ทั้งที่ยังอยู่ในอ้อมกอดมัน

"ม่ายเห็น ถามไม " =_=มันถามสีหน้าสงสัย

"ก็เปล่าหรอก ฉันก็แค่อยากรู้" ^^ฉันพูด

แต่ดูเหมือนดรัมจะรัดฉันเบาขึ้น

ฉันเริ่มดิ้นอีกครั้ง จนหลุดจากอ้อมกอดมัน

มันมองหน้าฉันอย่างยิ้มๆ ^^

"แกยิ้มบ้าอะไรของแก อ่ะ"=_= ฉันถามอย่างสงสัย

"ป่าวก็เธอตลกดี"^//^ มันพูดหน้าแดงหน่อยๆ

"ฉันเนี่ยน่ะตลกๆ จะถือว่าเป็นคำชมน่ะ"^^' ฉันพูดแล้วยิ้มจืดๆ

"ฉันพูดจริงน่ะ"^_^ มันพูดแล้วยิ้มกว้าง

"เออจริงก็จริงๆ" ฉันพยักหน้า

"เธอซื้อบะหมี่ให้ฉันกินทุกวันได้มั้ย"(_ _) มันพูดขึ้นอย่างแผ่วเบา

"555+ ติดใจล่ะซี่" ^^ฉันทำเสียงล้อเลียน

"ก็ได้ทำไมจะไม่ได้" ^^ฉันพูดขึ้นอย่างเป็นสุข

"จริงหรอ ขอบใจ"^^ มันพูดดีใจเหมือนเด็กได้ของเล่น

แล้วตั้งแต่นั้นมาฉันก็ซื้อบะหมี่สามกล่องทุกวัน ทั้งที่ไอไหมไม่ได้กิน

จนกระทั้งวันนี้วันที่เจ็ดแล้วไอ ไหมหายแล้วแต่อาจารย์เสงี่ยมยังให้นอนต่อไป

และวันนี้ฉันก็ซื้อบะหมี่มาสามกล่อง

"มาแล้ววววววววว"^O^ ฉันพูดเสียงดัง

ไอดรัมวิ่งล่าเข้ามาหา

แต่วันนี้มันหยิบบะหมี่แล้ววางไว้ที่เตียง

"อ้าวทำไมแกไม่กินอ่ะ"=_= ฉันพูดอย่างสงสัย

"คือเอ่อ คีย์ฉัน เอ่อ" แล้วมันก็หยุดพูด

แล้วมันก็วิ่งเข้ากอดฉันแน่น

"เฮ้ยแกทำอะไรอ่ะ" ปล่อยน่ะเฟ้ยO_O

"คีย์"-_- เสียงไอดรัมดูเป็นจริงเป็นจังเหมือนครั้งแรกที่ฉันเจอมัน

"อะไรอ่ะ"-_- ฉันพูดอู้อี้

"เป็นแฟนกับฉันน่ะ"^^ มันพูดเสียงเบาแต่หนักแน่น

"อะไรน่ะ"O_o ฉันพูดเสียงดัง

"เป็นแฟนกับฉันน่ะ" มันถ้วนคำเดิมแล้วถอนกอด แล้วมองหน้าฉัน

"ก็... อืม"(_////_) ฉันพูดได้แค่นี้แหละ ก็คนมันอึงอ่ะ

แล้วมันก็หอมแก้มฉันเบาๆ

"ฉันรักเธอน่ะคีย์"^^ มันพูดยิ้มแย้ม

โลกสว่งสดใสผุดผ่องเหลือเกินสำหรับฉัน

"อืม" ^^ฉันพยักหน้ายิ้มๆ

"ฉันก็รักนายดรัม" แล้วเราก็กอดกันแน่น

นี้ล่ะแม่สื่อก็คือบะหมี่แห้งร้านเจ๊อิซาเบลล่าในโรงอาหาร แกจะรู้มั้ยน้าว่าบะหมี่แกทำให้คนรักกัน
...................................................................................

คราวนี้อัพยาวเลย



อยากได้เม้นเยอะน่ะ



เพิ่งอ่าแฮรี่เล่มหกจบ เศร้าจังดัมเบิลดอร์ตายเนี่ย กราบ้านก็หมักสุ่มดองเอาไว้ ไม่ได้แตะเลย แตะไม่เป็นไร สามารถอยู่แล้ว



เดี๋ยวมาอัพใหม่น่ะ แล้วก็ขอเม้นและเม้นและเม้น



ไปล่ะ



ดูและสุขภาพด้วยน่ะ อากาศหนาว เดี๋ยวเป็นหวัดเอา



บะบายจ้า