คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พรหมลิขิตอันวิปลาส
รักนี้สดใสซาบซ่า สุดบ้าแสนกวน100%
การเดินทางอันยาวนานและไม่ค่อยจะสบายบนไอ้นกยักษ์ฉันโคตรเกลียดมันเลยให้ตายเหอะนั่งทรมานก้นมาเป็นวันๆแล้วน่ะ การนั่งเครื่องบินยาวนานแบบนี้มันตกนรกชัดๆ ฉันเพิ่งหลับไปได้แค่ตื่นเดียวเอง เหลือเวลาอีก
ตั้ง10ชั่วโมงกว่าจะถึงเมืองไทยก้นฉันคงด้านเป็นไม้กระดานแล้วแหละ ต้องยืดเส้นยืดสายซักหน่อย
ฉันปลดเข็มขัดแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ ปลดทุกข์อย่างสบายใจ แล้วลุกขึ้นมาทำผมตรงกระจก เบื้องหน้าฉันคือ
กอลิร่าหัวฟู ขี้ตาเกรอะกรัง มีคราบน้ำลายบูดไหลเป็นทางยาว ขอบตาดำปี๋
ที่บรรยายมามันคือซากศพที่ชื่อ กิมจิ ฉันหน้าตาน่าเกลียดขนาดนี้เลยหรอนี้ ฉันรีบหยิบหวีที่เครื่องบินจัดไว้ให้ในห้องน้ำขึ้นมาหวีอย่างลวกๆแล้วล้างหน้าล้างตาอย่างรวดเร็ว แล้วมัดผมใหม่
ฉันก้าวออกจากห้องน้ำแล้วเดินกลับที่นั่ง ฉันมองหาที่นั่งฉัน โชคดีที่อยู่ริมจะได้ไม่ต้องเดินผ่านใครออกมาเข้าห้องน้ำ ตั้งแต่ขึ้นมายังไม่รู้เลยว่าใครนั่งข้างๆต้องดูหน่อยซ่ะแล้ว โอ้ว้าวหน้าตาหล่อจัง สงสัยเขาคงเห็นร่างแปลงของฉันแล้วล่ะ อยากตาย เห็นตอนไหนไม่เห็นเห็นตอนนอนนี้มันจังอับสุดๆ ฉันเดินเข้าไปนั่งตรงที่นั่งแล้ว
คาดเข็มขัดฉันหันไปหาเขาแล้วก็ยิ้มให้ แล้วเขาก็ยิ้มกลับด้วย กรี๊ด!!! โรคบ้าผู้ชายกำเหริบ ยิ้มแล้วยิ่งหล่อขึ้นไปอีกสามเท่า
แอร์โอสเตสเริ่มเอาอาหารเช้ามาเสิรฟ์ กลิ่นอาหารลอยเข้าจมูกฉันโอ้มันช่างเย้ายวนจริงๆ -..- เสียงท้องเริ่มร้องล่ะ โอ๋ๆๆ ลูกน้อยเดี๋ยวแม่หาอะไรให้เขมือบน่ะลูกรอเดี๋ยวจ้ะ ^^
"รับไก่หรือหมูดีค่ะ" เสียงแอร์โอสเตสสาวถามเสียงสดชื่น
เอ ใจจริงเอาทั้งสองอย่างได้มั้ยนี้ อุ๊ยไม่ได้ๆเดี๊ยวหนุ่มหล่อข้างกายเข้าจะรู้ว่าเราตะกละ เพราะฉะนั้นสำรวมและสงบจิตสงบใจเอาไว้
"หมูค่ะ" ^^
แล้วแอร์สาวก็วางอาหารตรงหน้าฉัน อ๊าก น้ำลายไหล แล้วหนุ่มหล่อของฉันก็สั่งหมูเหมือนฉันเลย ใจตรงกันเลยอ่ะ ^^ พรหมลิขิตแน่เลยที่ทำให้เราสั่งหมูเหมือนกัน^O^ (คุณปู่ข้างหลังเมิงก็สั่งหมู =O= )
ฉันเริ่มดึงอาวุธออกมาจากซองพลาสติกแล้วรีบลงมือทันที อืมเนื้อหมูหวานหอมอร่อยจริงๆ แครอทก็กรอบหวาน อร่อยทุกอย่างเลย ฉันกำลังกินอย่างเมามันแต่ก็ไม่ลืมที่จะทำตัวเป็นผู้ดีให้หนุ่มหล่อเห็นทั้งที่จริงๆไม่มี ^O^
ฉันกำลังตักขนมเข้าปากอย่างสบายใจ ก็รู้สึกว่าถาดอาหารกระแทกเข้าท้องอย่างจัง ฉันถึงกับจุกอย่างบอกไม่ถูก วางเช้าลงทันที แล้วดูสาเหตุแล้วฉันก็รู้ทันทีว่าไอคนข้างหน้ามันเอนเก้าอี้ลงมา เพราะโต๊ะของเราจะต้องติดอยู่กับเก้าอี้ข้างหน้าเสมอ เพราะฉะนั้นถ้ามันเอนเก้าอี้ลงโต๊ะก็จะเอนตามมันแล้วมันก็กระแทกคนข้างหลังจนจุกอย่างฉันเป็นต้น ไม่สนแล้วโว๊ยมารยาทผู้ดงผู้ดี
ปัง!!!!!
ฉันเอาฝ่ามือกระแทกโต๊ะอย่างจัง ผู้คนเริ่มหันมาดู แต่ฉันไม่ได้สนใจในเมื่อไอตัวต้นเหตุมันไม่ยอมหันมามอง
ฉันเขย่าเก้าอี้มันอย่างแรง ให้มันหันมามองฉันให้ได้
"เฮ้ยเธอทำอะไรอ่ะ" ไอต้นเหตุหันมาถามฉัน
หน้าตามันก็ใช้ได้ ดูงั้นๆไม่ได้หล่อเหลาตรงไหน ออกกวนๆนิดด้วยซ้ำมันหันมาพูดด้วยอารมณ์เสียสุดๆ
'ก็นายเอนเก้าอี้มาแล้วมันก็กระแทกท้องฉันนี้"
"ก็แล้วไงล่ะ" -_-
มันพูดสีหน้าปกติ แต่น้ำเสียงกวนบาทาเหลือใจ เดี๊ยวเจอหนุมานถวายแหวนหรอกเมิง =_+
"ก็แล้วไงหรอ ก็ฉันจ็บนี้" O_O
"ก็เธอเป็นคนเจ็บไม่ใช่ฉันซักหน่อย ^_^ อีกอย่างน่ะยัยตัวสั้น เวลานอนอ่ะไม่ต้องเอนมาซบไหล่ฉัน
ฉันเมื่อย และอีกอย่างนึงอย่าเอาน้ำไหลเธอมาเช็ดเสื้อฉัน" -O-
แกนั่งอยู่หน้าฉันแล้วจะไปเปื้อนแกได้ไง หัวฉันคงไม่ทะลุเบาะไปซบไหล่แกได้หรอกน่ะ >_<
"มันจะได้ได้ไงก็นายนั่งอยู่หน้าฉัน แล้วฉันจะเอาหัวเลื้อยไปซบนายได้ไง" >O<
"ทำไมมันจะไม่ได้ก็ฉันนั่งอยู่ข้างเธอนี้=_= เธออ่ะซบไหล่ฉันตลอดเลยน่ะจะบอกให้>_< พอเธอลุกไปห้องน้ำฉันก็เลยขอแลกมานั่งตรงนี้ เข้าใจมั้ยยัยสั้น">O<
"แล้วฉันก็เพิ่งเปลี่ยนเสื้อเสร็จด้วยเพราะเสื้อฉันเปียกไปด้วยน้ำไหลบูดของเธอ แล้วที่ฉันเอนมาเนี่ยเพราะฉันง่วง เข้าใจมั้ย" -O-
สองคำก็สั้นสามคำก็สั้นเมิงสูงนักหรือไง >O<
"ที่นี้ฉันจะนอนได้หรือยังล่ะ "=_=
"ไม่!!!" >O<
"อะไรอีกเล่า" -_-
"นายจะนอนไม่ได้จนกว่านายจะขอโทษฉันที่ทำให้ฉันจุก" >O<
เรื่องอะไรใครมันจะยอมกันเล่าฉันไม่ใช่คนยอมใครน่ะเฟ้ยยอมแกฉันก็ไม่ใช่กิมจิดิ^_^
"แล้วที่เธอยังไม่ขอโทษฉันเลยทำฉันไม่ได้นอนทั้งคืนอ่ะ" =O+
"ก็แค่ฉันนอนซบไหล่แกก็ทำให้แกนอนไม่หลับเลยหรือไง "-_-
"ใช่!! ฉันจะหลับได้เลยถ้าเธอไม่เอามือมากอดฉัน แล้วก็ยังละเมออีกด้วย ยัยบ้า" >O<
"ง่ะ"O_O
ฉันทำอย่างงั้นจริงๆหรอเนี่ยตายๆ อยากเดินออกจากเครื่องบินตอนนี้จังT_T
"งั้นก็เอ่อ ฉันขอโทษ "_ _
"อะไรน่ะ !! "^O^
อะไรของแกฟ่ะ หูหนวกด้วยหรือไง มารยาทล้มเหลวก็แย่พอแล้ว แล้วยังหูหนวกอีก น่าเวทนาจริงๆ - -
"ฉันขอโทษ" - -
"เธอขอโทษฉันหรอ" O_o
ทำไมแกไม่เชื่อฉันหรือไงฟ่ะ คนอย่างกิมจิขอโทษคนก็บุญแล้วน่ะเฟ้ย >O<
"เออใช่ทำไม !!!" -_-
"เออก็ดีแล้วทีหลังอย่าทำอีกล่ะกัน" ^^
แกเป็นญาติฝ่ายไหนของฉันหรือไงถึงได้มาสอนฉันอ่ะ =_=
"นายอย่าทำเป็นมาสอนฉันได้มั้ย"-_-"
มันไม่ตอบได้แต่ยักไหล่ขึ้น
ไอทุ—เรศเอ๊ย=_="
"แล้วนายจะขอโทษฉันหรือเปล่าเนี่ย" -_-"
"เราสัญญากันหรอ" ^^
อยากย้อนเวลาไปอายุซัก7ขวบฆ่าคนจะได้ไม่ผิดกฎหมาย อย่าอยู่เลยเมิง!!!
ไม่กงไม่กินมันแล้วเว้ยข้าวเนี่ย ฉันยื่นถาดอาหารให้แอร์ทันทีที่มาเก็บ แล้วฉันก็พับโต๊ะแล้วกระแทกเก้าอี้มันอย่างแรง
"เฮ้ย!!" O_O
มันหันมามองอย่างหัวเสีย ฉันทำเป็นไม่สนใจ แล้วมันก็หันกลับไปที่มันต่อ ไม่ยอมหรอกโว๊ย!!>O<
มันเอนเก้าอี้มาอีกครั้งจังหวะที่มันเอนมานั้นแหละฉันผลักเก้าอี้มันทันที ผลก็คือเก้าอี้มันเด้งกลับไปตั้งตรงใหม่ มันเอนมาอีกครั้ง ใครมันจะยอมฟ่ะ ฉันรวบรวมแรงแล้วผลักไปอีกครั้ง เก้าอี้เด้งกลับดังเก่า
"นี่เธอเป็นบ้าหรือไง!! คนจะนอนโว๊ย" >O<
"แล้วใครห้ามแกนอนล่ะ" ^O^
มันทำหน้าแบบเหลืออดสุดๆ 555+เป็นไงล่ะเมิงเล่นกับนังกิมจิรู้รสแล้วใช่ป่ะ ^O^/
"ก็เธอจะดันเก้าอี้ฉันทำไมเล่า" ~O~
ฉันไม่ได้ดันซักหน่อย ฉันแค่เห็นว่าโต๊ะมันจะหล่นลงมาก็เลยดันกลับไปใหม่ก็เท่านั้น ^^"
กวนหน่อยๆกำลังมัน5555 สะใจจริงๆเลยโว๊ย^^
"นี่ยัยสั้นโต๊ะมันคงไม่หล่นลงมาทุกครั้งที่ฉันจะเอนนอนหรอกน่ะ" =_=
"อ๋อหรอ แต่ช่วยไม่ได้มันเกิดขึ้นแล้วล่ะ โต๊ะจะหล่นทุกครั้งที่นายเอน เพราะฉะนั้น อะไรก็เกิดขึ้นได้รู้ไว้ด้วย" ^_^"
ผลัก!! __"โอ๊ย ไอเลว"!!!
ไอนี่มันเลวมากเลยอ่ะ TT_TT มันเอนเก้าอี้มาเฉยเลยอ่ะ แล้วฉันกำลังยื่นหน้าเถียงมันพอดีเลยมันก็เลยกระแทกหน้าฉันอย่างจัง ไอชั่วดั้งฉันยังอยู่มั้ยเนี่ย TOT
"แกทำบ้าอะไรอ่ะ" TOT
"อุ๊ย!โดนเธอหรอ^^ โทษทีน่ะ พอดีมือไปโดนปุ่มเอนพอดีเลยอ่ะก็เลยไปโดนเธออย่างว่าล่ะน่ะ อะไรก็เกิดขึ้นได้อ่ะ อย่างที่เธอว่าไง"^O^
โอ้โห้!! แกนี้ชั่วเนียนสุดยอดเลยอ่ะ ทำผู้หญิงเจ็บยังมีหน้ามายกสำนวนฉันมาพูดว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้ ไอชั่วแสนชั่วเอ๊ย หน้าแกประกอบมาจากวัตถุดิบอะไรว่ะฉันอยากรู้ถึงได้ด้านได้ด้านดีอย่างนี้-O-
"แกไม่ต้องมาพูดว่าบังเอิญเลยน่ะแกตั้งใจเอนมากระแทกฉันอ่ะใครเห็นก็รู้เลยว่านายตั้งใจ" TOT
"ไหนใครที่เห็นว่าฉันตั้งใจ เอามาโชว์ดิ อยากเห็นอ่ะ" ^O^
เออก็ได้ไอหน้าหนาฉันจะให้แกอยากเปิดประตูเครื่องบินแล้วออกไปบินข้างนอกเลยล่ะ=_+ อย่างน้อยพ่อสุดหล่อข้างกายฉันต้องเห็นล่ะว่ะ
"นี่นาย นายเห็นใช่ป่ะว่าไอหน้าลาวนี้มันตั้งใจกระแทกเก้าอี้ใส่หน้าฉัน" ^^
^_^
"ใช่ป่ะ นายก็เห็นพูดกับฉันดิ" ^^"
^_^
เฮ้ยแกเป็นใบ้หรอว่ะไอหน้าหล่อ -..-
"ฮ่าฮ่าฮ่า" <………เสียงไอหน้าหล่อ
เฮ้ยแกเต็มป่าวว่ะเนี่ย +_+ ถามแล้วก็ยิ้มยิ้มอยู่นั้นแหละ อยู่ดีๆก็หัวเราะอีก _ _
"นี่นาย ฉันถามว่านายเห็นหรือเปล่าที่ไอหน้าลาวเนี่ยมันกระแทกเก้าอี้ใส่ฉันอ่ะ" ^^"
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!" <………..ของไอหน้าหล่อเหมือนเดิม
"เฮ้ยนายขำใส่ฉันหรอ" !!!
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ๋า"!!!
"ปกติหรือเปล่าเนี่ย" =_-
"ขอโทษน่ะค่ะ" ^^
ฉันหันไปมองหญิงสาวผมยาวคนหนึ่งที่มาสะกิดเรียกฉัน
"มีอะไรหรือค่ะ" ^^
ฉันบังคับเสียงให้เป็นปกติ โกรธแล้วห้ามพาลเด็ดขาด ^^
"คือต้องขอโทษน่ะค่ะพอดีลูกชายอ่ะค่ะเขาสติไม่ค่อยดีน่ะค่ะ ต้องขอโทษน่ะค่ะที่เขาหัวเราะใส่หนู ต้องขอโทษจริงๆค่ะ" ^/^
เฮือก ฉันถือโกรธคนบ้า หรอเนี่ย มายกอท แทนที่ไอนั้นมันจะอยากเดินออกจากเครื่องบินกลายเป็นฉันอยากเดินแทน โธ่_ _ชีวิต
"ไม่เป็นไรค่ะ" ^^"
"ต้องขอโทษมากเลยน่ะค่ะที่ลูกชายดิฉันไปรบกวนหนู" ^^"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ" ^^"
คุณน้าอย่าขอโทษหนูอีกเลยค่ะ รู้สึกผิดมากพอแล้วค่ะที่อยากเอาผิดกับคนบ้าเนี่ย _ _
แล้วคุณน้าคนนั้นก็เดินกลับไป
แล้วไอหน้าลาวนี้ก็แลบลิ้นปลิ้นตาใส่ฉัน แกกล้าเยาะเย้ยฉันหรอฟ่ะเดี๊ยวได้กลับบ้านด้วยโลงหรอกแก=_+
ทนไม่ไหวแล้วโว๊ย!!!! ฉันหยิบถาดอาหารข้างๆ(จากไอหน้าหล่อสติไม่เต็มนั้นแหละ^^) โปะใส่หน้ามันเข้าอย่างจัง ^^ เป็นไงล่ะแกบอกแล้วอย่าเล่นกับกิมจิ เฮอะ อร่อยมั้ยล่ะ
"นี่เธอยัยบ้ายัยสั้น เธอทำอะไรของเธอน่ะ"-o-
มันพูดหลังจากที่อาหารต่างๆเลื่อนไหลจากหน้าลงหมด สะใจโว๊ย^O^/
ก็เป็นอะไรที่แสนง่ายมาก ก็เอาอาหารอุดปากหมาไงล่ะ ^^
"นี่เธอนังบ้า" !!!~O~
"แกเรียกฉันว่านังหรอย่ะ ปากกล้าเกินไปแล้วน่ะ" –O-
"ก็เออสิ ฉันจะเรียกเธอว่านัง จะทำไมนังบ้า นังบ้า นังบ้า" =O=
"มากไปแล้วน่ะ ไอชั่ว =_+ กล้ามากน่ะแก" ฉันไม่รอช้าหยิบถาดที่ใกล้มือที่สุดฟาดไปที่หัวมันอย่างแรง
แปะ!!
"โอ๊ยฉันเจ็บน่ะ นังสั้นนังบ้านังโรคจิต" TOT
โอ้โห้แกเรียกฉันว่านังโรคจิตหรอ ได้เลยไอหน้าเขตชายแดน ฉันจะแก้แค้นบัญชีที่แกเรียกฉันว่าสั้นด้วย
ฉันกระโดดเตะมันที่อกอย่างจัง (พอดีคนมันขาสั้นทำได้สูงสุดแล้วล่ะ- -) มันล้มลงทันทีไม่รอช้าเฟ้ย ฉัน
เหยียบที่จุดศูนย์กลางมันทันที แกนี้เล่นได้หลายตัวจังน่ะ^^ กิ้งก่าก็ได้โอ้โห้มหัศจรรย์จริงๆ ฉันขยี้มันน้อยๆ แล้วหน้ามันก็กลายเป็นสีเหลือง ขยี้อีกหน่อยกลายเป็นสีม่วง อีกนิดเป็นสีเทา
แล้วฉันก็รู้สึกว่ามีอะไรใหญ่ๆถีบฉันลงไปนอนกองข้างล่าง ไอสารเลวไร้ที่ติมันถีบฉันหรอเนี่ย O_O
ฉันนอนอย่างหมดแรงเพราะแรงถีบมันมหาประลัยจริงๆ แกเคยเห็นฉันเป็นผู้หญิงบ้างมั้ยเนี่ย >_<
แล้วฉันก็รู้สึกมีคนมาพยุงฉันเอาไว้ ฉันดันตัวขึ้นมาอย่างยากลำบากแล้วก็นั่ง แอร์สาวสวยเป็นคนดึงฉันขึ้นมาเอง ส่วนไอหน้าทุรกันดานนั้นก็มีแอร์อีกนึงคนช่วยพยุงขึ้นมา
อ๊าย>O<พี่ไปช่วยมันทำไมให้มันนอนกินฝุ่นตรงนั้นแหละดีแล้ว
สีหน้ามันกลับมาขาวเป็นปกติแล้วเหลือเพียงตาที่มีน้ำตาติดหน่อยๆ โถๆๆ เจ็บมากขนาดนั้นเลยหรอจ้ะ มามะมาให้ขยี้อีกดีมั้ย ^^ playSound(); showPoll();
ความคิดเห็น