ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Home#3
Home#3
ซายามะมาอยู่ที่นี่ได้ 3 วันแล้ว  แต่ชายผู้เป็นเจ้าของบ้านไม่ได้มีทีท่าว่าจะหนีเลย  กลับรดน้ำต้นไม้และทำงานบ้านตามปกติ  อีกอย่าง...
“เป็นหวัดหรือเปล่าครับ?” ชายตาบอดถามราวกับว่าเขามองเห็น
“..........................”
.....คงโดนฝนเมื่อวันก่อน.....หวัดเหรอ...................
...นานมาแล้ว  มีเด็กชายนอนซมอยู่เพราะพิษไข้
“คุณหนู  วางยากับน้ำไว้ตรงโต๊ะนี้นะ”
“คุณพ่อกับคุณแม่ล่ะ?”เด็กน้อยแหงนหน้าขึ้นมองพ่อบ้าน
“ออกไปทั้งคู่แล้วครับ”
“.........................”             
.....เป็นพ่อแม่ที่เย็นชามาก..............
ถ้วยชาที่ถูกนำมาวางตรงหน้าทำให้เขาตื่นจากภวังค์
“เป็นชาที่ใช้ดอกคาโมมายด์ทำน่ะ  อร่อยนะครับ  ช่วยรักษาอาการหวัดได้”
......เป็นคนที่แปลกจริงๆ...แถมไม่ขัดขืนเวลามีsexด้วย.....
ซายามะคิดขณะที่เขาเริ่มซุกไซ้ไปตามซอกคอ 
...ทำไมต้องยอมขนาดนี้นะ...............
เขาค่อยรุกล้ำเข้าไปในตัวของชายตาบอดซึ่งบัดนี้ผิวหน้าเริ่มแดงซ่านบ่งบอกถึงความอาย  เสียงหายใจระคนหอบปะปนกันไป  ตัวสั่นเทิ้มราวกับเป็นสาววัยแรกรุ่น ที่ไม่เคยสัมผัสกับประสบการณ์ความรักที่อบอุ่นและเร้าร้อน ชวนให้เคลิ้ม
“ ซากุราอิซัง!”
ซายามะชักมีดที่เขาพกติดตัวมา  พร้อมสู้เสมอหากมีอะไรไม่ชอบมาพากล
“ฮิราโนะซังที่เป็นผู้ช่วยน่ะครับ”ซากุราอิรังมือซายามะไว้
“ใจเย็นๆไว้ครับ  เดี๋ยวผมจะรีบให้เขากลับไป  เชื่อใจผมเถอะครับ”
“...................เข้าใจแล้ว...”
“รออยู่ที่นี่นะครับ” ซากุราอิเดินไปที่ประตูพลางส่งยิ้มให้ซายามะ
    “มาธุระแถวๆนี้เลยแวะมาน่ะ  ขอโทษนะครับที่จู่ๆมารบกวน”
“ไม่ครับ  ขอบคุณนะที่แวะมา”
ฮิราโนะสังเกตได้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น  รวมทั้งรองเท้าที่ดูไม่คุ้นเคย
“เอ่อ...คือว่า  มีใครมาหาเหรอครับ?”
“เอ๋?”
“ซากุราอิซังอาจจะไม่ทราบแต่ตอนนี้มือระเบิดกำลังหลบหนีมาที่เมืองนี้อยู่นะครับ”
.....อะไรกัน  ยังไม่กลับอีกเหรอ!?......ซายามะรอดูอย่างกระวนกระวายใจ
“สวัสดีครับ”
“!!!”
“ขอรบกวนหน่อยนะครับ  ซากุราอิซังใช่มั้ย?”
..........ตำรวจ!!..........
ซายามะมาอยู่ที่นี่ได้ 3 วันแล้ว  แต่ชายผู้เป็นเจ้าของบ้านไม่ได้มีทีท่าว่าจะหนีเลย  กลับรดน้ำต้นไม้และทำงานบ้านตามปกติ  อีกอย่าง...
“เป็นหวัดหรือเปล่าครับ?” ชายตาบอดถามราวกับว่าเขามองเห็น
“..........................”
.....คงโดนฝนเมื่อวันก่อน.....หวัดเหรอ...................
...นานมาแล้ว  มีเด็กชายนอนซมอยู่เพราะพิษไข้
“คุณหนู  วางยากับน้ำไว้ตรงโต๊ะนี้นะ”
“คุณพ่อกับคุณแม่ล่ะ?”เด็กน้อยแหงนหน้าขึ้นมองพ่อบ้าน
“ออกไปทั้งคู่แล้วครับ”
“.........................”             
.....เป็นพ่อแม่ที่เย็นชามาก..............
ถ้วยชาที่ถูกนำมาวางตรงหน้าทำให้เขาตื่นจากภวังค์
“เป็นชาที่ใช้ดอกคาโมมายด์ทำน่ะ  อร่อยนะครับ  ช่วยรักษาอาการหวัดได้”
......เป็นคนที่แปลกจริงๆ...แถมไม่ขัดขืนเวลามีsexด้วย.....
ซายามะคิดขณะที่เขาเริ่มซุกไซ้ไปตามซอกคอ 
...ทำไมต้องยอมขนาดนี้นะ...............
เขาค่อยรุกล้ำเข้าไปในตัวของชายตาบอดซึ่งบัดนี้ผิวหน้าเริ่มแดงซ่านบ่งบอกถึงความอาย  เสียงหายใจระคนหอบปะปนกันไป  ตัวสั่นเทิ้มราวกับเป็นสาววัยแรกรุ่น ที่ไม่เคยสัมผัสกับประสบการณ์ความรักที่อบอุ่นและเร้าร้อน ชวนให้เคลิ้ม
“ ซากุราอิซัง!”
ซายามะชักมีดที่เขาพกติดตัวมา  พร้อมสู้เสมอหากมีอะไรไม่ชอบมาพากล
“ฮิราโนะซังที่เป็นผู้ช่วยน่ะครับ”ซากุราอิรังมือซายามะไว้
“ใจเย็นๆไว้ครับ  เดี๋ยวผมจะรีบให้เขากลับไป  เชื่อใจผมเถอะครับ”
“...................เข้าใจแล้ว...”
“รออยู่ที่นี่นะครับ” ซากุราอิเดินไปที่ประตูพลางส่งยิ้มให้ซายามะ
    “มาธุระแถวๆนี้เลยแวะมาน่ะ  ขอโทษนะครับที่จู่ๆมารบกวน”
“ไม่ครับ  ขอบคุณนะที่แวะมา”
ฮิราโนะสังเกตได้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น  รวมทั้งรองเท้าที่ดูไม่คุ้นเคย
“เอ่อ...คือว่า  มีใครมาหาเหรอครับ?”
“เอ๋?”
“ซากุราอิซังอาจจะไม่ทราบแต่ตอนนี้มือระเบิดกำลังหลบหนีมาที่เมืองนี้อยู่นะครับ”
.....อะไรกัน  ยังไม่กลับอีกเหรอ!?......ซายามะรอดูอย่างกระวนกระวายใจ
“สวัสดีครับ”
“!!!”
“ขอรบกวนหน่อยนะครับ  ซากุราอิซังใช่มั้ย?”
..........ตำรวจ!!..........
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น