"BL" เปิดเทอม. . . เติมรัก

ลำดับตอนที่ #3 : ขอเวลาหน่อยได้รึป่าว (แก้คำผิดละนะ)

หลังจากนั้นมาร์คก็นั่งคิดอะไรอยู่คนเดียวจนเกือบถึงเวลาเข้าเรียน

"หมอนั้นคงพูดเล่นละมั้ง"

ร่างบางพึมพัมกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่ห้องเรียน

 

-ระหว่างทาง-

"มาร์ค!! มาร์คหายไปไหนมาอะ"

เสียงของหญิงสาวร่างเพียวบางนามหว่าหว่า

ก่อนที่เธอจะวิ่งเข้ามาหามาร์คด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงเป็นใย

"พอดีผมไปนั้งเล่นแถวๆศาลาอะครับ"

แต่ร่างบางไม่ได้บอกว่าศาลานั้นเป็นศาลาเก่าที่ไม่มีใครใช้แล้ว

และนี่คือสาเหตุที่ไม่มีใครผ่านไปแถวนั้น

 

ร่างบางเดินมาเรื่อยจนถึงห้องเรียนของตน

ที่ตอนนี้กำลังวุ่นวายเพราะเรียนงานกีฬาสีที่จะมาถึงในอีกไมม่กี่วัน

ถึงตอนนี้ร่างบางจะอยู่ ม. ปลาย แต่ก็ต้องทำกิจกรรมร่วมกับน้องๆ ชั้นปีอื่นๆด้วย

ทั้งเรื่องกิจกรรม ทั้งเรื่องมหา'ลัยที่จะเรียนต่ออีก 

เลยทำให้ตอนนี้ร่างบางไม่ค่อยจะมีเวลาว่างให้ดูแล้วตัวเอง

หรือเวลาว่างที่จะอยู่กับครอบครัวเลย

"เห้ย มาร์คมึงมาก็ดีละช่วยทำตรงนี้แทนพวกกูหน่อยนะเดี๋ยวมา"

เพื่อนในห้องของเขาพูดพร้อมกับเดินออกไป

ตอนนี้ในห้องเหลือแค่ร่างบางกับร่างสูงของซันเพียงสองคน

"ซัน เรื่องเมื่อตอนนั้นอะ นายพู...."

ร่างบางพูดไม่ทันจบร่าางสูงก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน

"ลืมๆ มันไปซะเถอะ"

เมื่อร่างบางได้ยินอย่างนั้นจึงเงียบไป

ตอนนี้ทั้งห้องอยู่ในบรรยาอากาศที่หน้าอึดอัดสุดๆ

จนร่าบางต้องเอ่ยปากถามร่างสูงที่นั้งอยู่อีกฝั่งนึงของห้องเรียน

"ซัน ซันโกรธอะไรผมรึปาว"

ใช่ มันเป็นคำถามที่ไร้ซึ้งคำตอบ

ร่างสูงแค่เพียงมองหน้าร่างบางแล้วหันไปสนใจงานต่อยังกะว่าไม่อยากจะเห็นหน้าของเขา

"ป่าว ทำไมถึงคิดอย่างงั้นละ"

ร่างสูงเอ่ยปากถามร่างบางที่นั้งทำหน้าเศร้า

ซึ้งก็ทำให้ร่างสูงรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยที่ทำให้ร่างบางต้องเป็นอย่างงี้

"ก็ นายทำเหมือนไม่อยากจะเห็นหน้าผมนี่ครับ"

ร่างบางตอบออกไปเสียงแผ่ว

"หรอ....มานั่งตรงนั่งตรงนี้ด้วยกันสิ"

ร่างสูงบอกร่างบาพร้อมตบพื้นแปะๆ

และร่างบางก็เดินไปนั่งใกล้ๆร่างสูง

"มาร์ค เรารักมาร์คนะ"

ร่างสูงพูดพร้อมกับคว้าร่างบางเข้ามากอด

พร้อมกับซุกไซร้ใบหน้าเข้ากับลำคอขาวเนียของร่างบาง

"มะ ไม่ แบบนี้มันไม่ถูกนะซัน"

ร่างบางพูดพร้อมกับขัดขืนร่างสูงที่กอดเขาอยู่

แต่ร่างบางไม่สามารถสู้แรงร่างสูงได้เลยแม้แต่น้อย

"มาร์คไม่รักเราเลยหรอ"

ร่างสูงพูดออกมาแบบไม่หวังคำตอบ

"ผมก็รักซันนะ แต่เราเป็นเพื่อนกันนะซัน"

ร่างบางพูดพร้อมกับขัดขืนนร่างสูง แต่ก็ยังไม่เห็นผล

มีแต่ร่างสูงจะกอดเขาแน่นขึ้น

 

-ซัน-

ผมมองร่างบางในอ้อมกอดพร้อมกับทำใจ

ดูท่าว่ายังไงมาร์คก็รู้สึกกับผมแค่เพื่อนอยู่ดี

"เราเป็นเพื่อนกันนะซันอย่าทำแบบนี้เลย"

เขายังคงพูดแบบเดิม

แต่เชื่อเถอะยังไงผมก็ต้องทำให้มาร์ครักผมให้ได้

ถึงมันจะนานแค่ไหนก็ตาม

"งั้นก็เลิกเป็นเพื่อนแล้วมาเป็นแฟนกันสิ"

ผมพูดพร้อมกับกอดร่างบางแน่นขึ้น

"ขอเวลาให้ผมหน่อยได้รึป่าว"

ห๊ะ ว่าไงนะ ขอเวลางั้นหรอ

"อืม ให้คำตอบเราวันพรุ่งนี้ตอนเย็นนะ"

ผมพูดพร้อมกับปล่อยร่างบางออกกจากอ้อมกอด

และเราทั้งคู่ก็นั่งทำงานต่อ

 

______________________________________________________________________