คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [Best-Grand]---------------เจอ------------------
อืม
อืมมม
เสียงอินโทรเพลงหยุด (หยุด – Groove Riders) ดังแว่วเข้ามาในหูคนพึ่งนอนเต็มอิ่มมันก็เพราะดีอะนะ ถ้าไม่ติด
“ฉันนั่งยิ้มลำพังง~หัวเราะลำพั๊งงง~” เสียงเพี้ยนๆตั้งแต่ต้นเพลงนี่มันอะไรกัน!!
“ฮื่อออ!” ผมร้องอย่างขัดทั้งที่ยังหลับตาอยู่
“สดชื่นกว้าทุกครั้งที่ผ่านม๊า ตั้งแต่ได้พ๊บกับเธอนั้นน เรื่องจริงกับความฝั๊นนน เกิดขึ้นด้วยกั๋นทันตา”
“หยุดๆๆๆ ทนฟังไม่ไหวแล้วเนี่ย!!”ทนฟังไม่ไหวแล้วจริงๆเรียกว่าโรคจิตก็ได้มั้ง ผมก็คุ้นเคยกับดนตรีมาบ้าง เรียนร้องเพลงมาบ้างนิดหน่อย แต่เกิดมาไม่เคยเจอใครจะร้องเพลงได้แย่ขนาดนี้เลย ให้ตายสิ
“อ้าว ทำให้ตื่นเหรอเนี่ย โทษทีๆ”คนนั้น(?)หันมามองผมจากปลายเตียง พูดพร้อมยิ้มให้อย่างไม่ได้คิดจะสำนึกผิดอะไรสักนิด ว่าแต่ใครวะ เท่าที่จำได้ผมน่าจะอยู่ที่คอนโดไอ้โอ้ แล้วไอ้โอ้กับไอ้จอมอ่ะ?
“มันไม่อยู่หรอก โอ้มันพาจอมไปซื้อของที่ซุปเปอร์” อย่างนี้เอง คนนี้จำได้ลางๆว่าก่อนหลับมันเข้ามา…
“…”
“ข้าวเย็นไง”ไม่ได้สงสัยเรื่องนั้นโว้ยย
“อ่าฮะ แล้วชื่ออะไรเหรอ”ผมตัดสินใจถามชื่อ
“เบส ไอ้จอมเล่าให้ฟังแล้วชื่อแกรนด์ใช่มั้ย อยู่คณะเดียวกันสาขาเดียวกันน่ะ” หลังจากนั้นผมก็คุยไปเรื่อยๆ ไอ้เบสก็เป็นคนคุยเก่งใช่ย่อย เลยเข้ากันได้ง่ายสบายมาก มันอยู่คอนโดนี้ครับล่างไปอีกสองชั้นนั่นล่ะ แต่มันอยู่คนเดียว
“มึงอ่ะ เล่นกีต้าก็ดีอยู่หรอกแต่ร้องเพลงแม่งโครตเพี้ยนเลย”เริ่มสนิทก็เริ่มหยาบคาย
“สัด มึงร้องเป็นไงไหนขอฟังหน่อย”มันท้า
“ถ้าอย่างเมื่อกี้ก็ประมาณนี้ล่ะมั้ง ฉันนั้นรู้ทันที และรักทันที เธอคือความโชคดีที่เข้ามา ตั้งแต่ได้พบกับเธอนั้น ชีวิตเหมือนความฝันที่เกิดขึ้นตอนลืมตา~”มันอึ้งนิดหน่อย ผมยังร้องต่อไป
“ฉันอยากจะหยุดเวลานี้ ตั้งแต่วินาที ที่ชีวิตมีเธอเข้ามา เธอทำให้คนที่เหนื่อยล้า นั้นกล้าจะเปิดหัวใจ หยุด หยุดชีวิต หยุดกับคนนี้ แม้ว่าใครจะดีซักแค่ไหน หยุด หยุดความรัก ทั้งหัวใจ จะหยุดอยู่กับเธอคนเดียว~~”
“ร้องเพลงเพราะนี่หว่า…”
“เพลงแค่ร้องให้ถูกก็เพราะแล้วแหละ เสียงกูธรรมดานะ”จริงๆนะ แค่ออกเสียงให้ถูก เสียงของคนแต่ละคนมีสไตล์ไม่เหมือนกันแค่ร้องถูกต้อง ไม่ดัดเสียง ปรับเปลี่ยนลูกเล่นนิดหน่อยมันก็เพราะได้แล้วแหละ
“ครับๆพ่อคนเก่ง สนใจอัดเพลงกับกูสักเพลงมั้ย เอาตอนว่างๆก็ได้ ลงยูทูปกัน” เอ่มมึงจริงจังไปมั้ยเนี่ย จะลงยูทูปเลย
“ว่างๆละกัน ขี้เกียจว่ะ ฮ่าๆๆๆ”มันหัวเราะนิดหน่อย
“เออ เลือกเพลงๆไว้แล้วบอกกูละกัน อยากลงจริงจังนะ ยูทูปเนี่ย” มันจริงจังจริงๆด้วยว่ะ
“นั้นมึงเคยฟังเพลงนี้ป่ะ กูจำชื่อเพลงไม่ได้มันแว๊บเข้ามาตอนนั่งกินข้าวเมื่อตอนเช้า ฟังนะ หากคุณตื่นตอนเช้า แล้วพบว่ามีช่อดอกไม้ใหญ่ มองหาเจ้าของ คุณก็ไม่เห็นใคร ก็ไม่ต้องแปลกใจ เพราะช่อนั้นมันเป็นของคุณ… ประมาณนี้อ่ะ” ผมร้องไปตามที่นึกออก
“คนที่คุณก็รู้ใคร กูมีคอร์ดเพลงนี้ๆ เดี๋ยวไปหยิบก่อน มาด้วยกันมั้ย?”หน้ามันดูลนๆตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด
“สัดดด คิดได้เนาะ มึงไปกูไป แล้วใครเฝ้าห้องวะ” มันทำหน้าเหวอส่งมาให้และพึมพำประมาณว่า เออว่ะ แล้วค่อยเดินเกาหัวออกไปแบบเหวอๆ เมื่อกี้หน้าแม่งโครตตลกเลยฮ่าๆๆ
ตอนนี้ประมาณสี่โมงกว่าๆ ผมหลับไปตั้งแต่ประมาณเที่ยงมั้งนอนไปเยอะเหมือนกันแฮะ ไอ้โอ้กับไอ้จอมยังไม่กลับมาเลย สงสัยมันพึ่งออกไปก่อนผมตื่นไม่นาน ไอ้เบสก็ไปหยิบโน้ตเพลงนานมากก นี่ยี่สิบนาทีแล้วมันยังไม่โผล่หัวมาเลย ไม่มีอะไรทำผมเลยลงมานอนกลิ้งๆอยู่บนเตียง
“กรุ๊งกริ๊ง~ เมี้ยวว” เสียงร้องเบาๆของเจ้าเมี้ยวที่ไหนสักตัว เอ๊ะ แต่แมวในคอนโดเนี่ยนะ? พอหันไปมองที่ประตูก็อ๋ออ อย่างนี้เอง เจ้าเมี้ยวตัวอวบอ้วนสีขาวลายดำที่ไอ้เบสอุ้มมา
“มึงเลี้ยง?” มันพยักหน้า แต่เลี้ยงสัตว์ในคอนโดมันได้ด้วยเหรอวะเนี่ย
“เมี๊ยว~”เจ้าอ้วนกระโดดขึ้นมาบนเตียงและเดินมาสำรวจแถวผมด้วย
“โทษที มันตื้อจะตามมาด้วยน่ะสิ เอ๊า มานี่สิมาเจสตี้”แมวชื่อมาเจสตี้ เว่อร์จริงเพื่อนกู เจ้าเมี๊ยวไม่ได้ไปหาตามคำสั่งแถมยังเชิดใส่แล้วเริ่มเอาตักผมไปเป็นเบาะนอนส่วนตัวแล้ว
“อย่ามามองหน้ากูแบบนั้น ชื่อเนี่ยน้องสาวกูเป็นคนตั้ง เห็นดูการ์ตูนอะไรไม่รู้ช่วงนั้นที่ได้มันมา เลยตั้ง กูก็เรียกจนติดปาก อีกอย่างมันก็จำชื่อนี้ได้แล้วด้วย ใช่มั้ยตัวอ้วน” ไอ้เบสขึ้นมานั่งข้างๆผมแล้วลูบหัวมันนิดหน่อย “ว่าไง เจอของถูกใจแล้วสิ?”มันพูดกับแมวครับ ผมก็ใช่ว่าจะเกลียดหรอกนะสัตว์น่ะ พวกมันดีกว่าคนตั้งเยอะใช่มั้ยล่ะ ไม่มีจริต ทำตามสัญชาตญาณอย่างตรงไปตรงมา รู้สึกแบบไหนก็แสดงออกแบบนั้น ไม่โกหกฉาบหน้าใส่เราเหมือนในสังคมปัจจุบัน
“มึงเหอะ ไอ้เชี่ยไปเอาโน้ตหรือไปนั่งแกะโน้ตใหม่วะ นานชิบหายกูรอจนเบื่อตายแล้วเนี่ย”
“บ่นว่ะ! เออ ขอโทษๆกูหาอาหารแมว ไอ้อ้วนไม่มีอะไรกินแล้วเนี่ย กูพึ่งโทรฝากไอ้จอมซื้อเมื่อก่อนขึ้นมา”หน้าแม่งกวนส้นชิบหายอ่ะตอนนี้ ขอเอาตีนยันหน้าที ยังมีหน้ามาว่าผมบ่นอีก
“เบื่อโว้ยย หิวก็หิว”หงุดหงิดและโมโหหิว
“อะไร ทำมาหงุดหงิด บ่นเบื่อๆๆ เมื่อกี้ถ้าผมไม่เข้ามาคงหลับคาเตียง หน้ากำลังเคลิ้มได้ทีเลยนะครับคุณ”มันทำเสียงล้อเลียนพูดสุภาพหน้ากวนๆตามฉบับ ก็คนมันไม่รู้จะทำอะไรก็อยากนอน
“ก็ง่วงนี่ครับ ง๊วงง่วงง หาวว”ผมทำพูดเพราะล้อมุกมันนิดหน่อย แล้วอุ้มมาเจสตี้ออกจากตักไปนอนข้างๆแทน ตัวมันหนักมาหครับขาผมขาแล้ว ผมยังสงสัยอยู่ว่าเบสมันพาแมวไปเช็คสุขภาพบ้างรึเปล่า มันต้องเป็นโรคอ้วนแน่ๆ พุงเผละไม่ไหวแล้วเนี่ย ตัวใหญ่มากๆ ให้เป็นโครตแมวเลย
“จะนอนก็นอนไปเลย เดี๋ยวพวกนั้นกลับมาแล้วปลุก มึงคงไม่มีอารมณ์ร้องเพลงต่อแล้วมั้ง หน้ามึงง่วงมาก นอนเชี่ยไรเยอะแยะวะ ตื่นมาแป๊บๆจะนอนอีกแล้ว ทำตัวเป็นแมวไปได้”ผมล้มตัวลงนอนแล้ว ไอ้เบสยังคงบ่นต่อไป ไอ้เรื่องทำตัวเป็นแมวนี่ด้ำยินจนเบื่อแล้วครับ ก็ไม่ได้ทำอะไรนี่ นิสัยส่วนตัวก็แค่เป็นคนเรื่อยๆ สิ่งที่ชอบคือ กิน นอน เล่น แค่นั้น ก็คนส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนี้ไม่ให้เหรอ หรือเปล่า?
“อืมๆ หนักนะเนี่ย~” สติผมเริ่มหลุดอีกแล้วแต่ไอ้เมาเจสตี้มันขึ้นมานอนบนหลังผมแล้วตั้งท่านอนแบบแม่ไก่ กะนอนยาวเต็มที่ แต่ผมก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ กำลังได้ที่เลย…
ผมตื่นมาโดยมีทั้งคนทั้งแมวนอนกองอยู่ข้างๆ เห็นแล้วก็ขำ สภาพผู้ชายตัวโตนอนกอดแมวอ้วนๆหลับตาพริ้ม ไอ้แมวก็ยอมสงสัยคงติดกอดเจ้าของล่ะมั้ง เป็นภาพที่รังสีโมเอะแผ่ซ่านมากถึงจะดูขัดๆก็เหอะ ไอ้จอมกำลังทำหน้าที่อยู่ในครัว เย็นนี้เรากินอาหารญี่ปุ่นครับ แม่งไม่หน้าเชื่อ ไอ้จอมทำได้ทุกอย่างจริงๆ แถมอร่อยมากด้วย จริงๆก็แค่เมนูง่ายๆแหละ แต่ผมทำไม่ได้ไง ก็หมูซีอิ้วแบบญี่ปุ่น แกงกะหรี่มีหน้าให้เลือกเป็นหมูทอดกับโคร็อกเกะมันฝรั่ง มันซื้อปลาดิบมาด้วยครับวันนี้เนื้อปลาที่ได้มาเป็นปลาฮามาจิเนื้อขาวอมชมพู โหน้ำลายไหล เมนูที่ผมรีเควสคือยำปลาดิบ จริงๆกะให้มันเอาพริกมะนาวน้ำปลาคลุกๆผมก็กินได้แล้วนะ นี่จัดน้ำยำสูตรมันอ่ะ(ผมก็ไม่รู้ใส่อะไรบ้าง)แต่มันอร่อยมากครับ ไม่ใช่แค่อาหารอร่อยอย่างเดียว ถ้าคุณเป็นพวกชอบถ่ายรูปของที่กินลงเฟสบุ๊คหรือไอจีคุณจะฟินมาก เพราะไอ้จอมแต่งจานแต่ละจานออกมาได้สวยมาก ขนาดยำที่ผมไม่หวังอะไรมากได้น้ำยำสูตรเด็ดมาก็ฟินแล้ว มันยังมีเครื่องเคียงเป็นหัวไชเท้ากับแครอทซอยมาให้ด้วย แล้วก็ซื้อข้าวญี่ปุ่นมาหุงด้วย ผมเคยหุงครับข้าวญี่ปุ่นเนี่ย แต่รู้สึกมันจะออกมาไม่ได้เป็นรูปเป็นร่างสักเท่าไหร่แถมยังแฉะๆไม่เห็นเหมือนที่ร้านเลย สรุปถ้าเป็นผม หาซื้อกินง่ายกว่า แกงกะหรี่นี่ใช้เวลาทำนานหน่อยเพราะกว่ามันแล้วก็แครอทจะเปื่อยมันต้องใช้เวลาแล้วก็ต้องเคี่ยวอีกสูตรไอ้จอมใส่มะม่วงกับกล้วยบทอย่างละครึ่งลูกด้วยมันบอกว่าปกติจะใส่แอปเปิ้ลด้วยแล้วแต่ครั้ง ส่วนไอ้โอ้ตีหน้าตายอยู่แถวๆนั้นแหละ บทสนทนาที่ผมได้ยินมีประมาณว่า
“ใส่กาแฟด้วยได้มั้ย เหมือนครั้งก่อน”ไอ้จอมสตั้นนิดหน่อยหน้ามันใช้ความคิดมากเวลาทำอาหารเนี่ย
“เดี๋ยววันนี้ลองกินสูตรนี้ก่อนแล้วกัน” โอ้ทำหน้าบู้เล็กน้อย เออเนาะ ไอ้โอ้นี่ก็มีโมเมนท์น่ารักๆเหมือนกันนี่หว่า
“ถ้าไม่ชอบเดี๋ยวเติมแยกให้แล้วกัน”ไอ้จอมยิ้มนิดหน่อยแบบที่มันทำประจำ ไอ้โอ้นี่ก็ดีเนาะ เอาแต่ใจ หน้าก็ชอบทำตึงๆไว้พูดก็น้อยแต่ดั๊นนมีไอ้จอมมาดูแล ตอนนี้บอกคำเดียว อิจฉา อยากกินแบบนี้ทุกวันบ้าง(นี่คือจุดประสงที่แท้จริงของแกสินะ)
“แกรนด์เดี๋ยวมึงปลุกไอ้เบสได้แล้ว เสร็จละ”ผมพยักหน้านิดหน่อยแล้วเดินไปเขี่ยไอ้เบสให้มันตื่น มันงัวเงียแล้วตีหน้ายุ่มแบบคนพึ่งตื่นก่อนลุกไปล้างหน้าในห้องน้ำ มันเป็นคนตื่นง่ายครับ ถ้าผมล่ะก็นอนไม่อิ่มจะไม่ตื่นเด็ดขาด ตื่นอะตื่นเองตรงเวลาด้วย แต่ได้นอนน้อยกว่าแปดชั่วโมวอีกวันรับรองเป็นศพแน่ และจะนอนยาวแบบจำศีลเลย
“ทุ่มครึ่งแล้วมึงตอนนี้อ่ะ มึงนอนนี่แล้วกันแกรนด์ เอาเสื้อผ้ามาใช่ป่ะล่ะ กูเห็นแวบๆ”ยังมาเห็นเสื้อผ้ากูอีกไอ้นี่
“ฮ่าๆๆ กูก็กะว่างั้นแหละ แล้วยังไงกูจะนอนตรงไหนวะ” ถึงเตียงจะคิงไซต์แต่ไอ้โอ้กับไอ้จอมตัวใหญ่มากผมว่าผมอีกคนคงอัดกันเป็นปลากระป๋องแน่ๆ
“นอนห้องกูก็ได้”ไอ้เบสครับมันกำลังเขี่ยอาการแมวออกจากกระป๋องจนหมด ผมพึ่งสังเกตว่าที่นี่มีชามอาหารแมวกับถึงน้ำแบบรีฟิวส์ของสัตว์ด้วย นี่คงไม่ใช่ครั้งแรกที่มาเจสตี้มาห้องนี้สินะ
“เออดี จะได้ไม่เบียดกู” ดูแม่งพูดน้อยแต่พูดขึ้นมาแต่ละประโยค ไม่สร้างสรรค์เลย
“เชี่ย ไอ้เลว เพื่อนแค่ขอที่ซุกหัวนอน กินไปเลยๆพูดมากนะมึงวันนี้”ผมด่ากลับ มันก็ยังทำหน้าตึงใส่แล้วกินข้าวต่อ จริงๆผมกะนอนโซฟานะเนี่ย แต่มีเตียงก็ดี จะได้สบายๆ
“อืม อร่อยดี ใส่อะไร”เวลากินอาจเป็นเวลาที่ไอ้โอ้พูดมากที่สุด มันถามไอ้จอมพร้อมกับตีสีหน้าสงสัย(?)ใส่แกงกะหรี่ในช้อน
“ช็อคโกแลตน่ะ มันจะทำให้หวานนุ่มละมุนๆ ในช็อคโกแลตดีๆมันจะผสมเชียร์บัตเตอร์นั่นแหละตัวเอกที่จะทำให้มันนุ่มเลย”
“โห!!” เป็นคำที่พวกผมอุทานพร้อมๆกัน ให้ไอ้จอมเป็นปรมาจารย์เรื่องของกินเลย รู้เยอะจังวุ้ย อาหารมื้อนี้เต็มไปด้วยเสียงเฮฮา เริ่มสนิทกันมากขึ้นมีเรื่องคุยกันเยอะขึ้นก็เงี้ย ไอ้โอ้ก็พูดเยอะขึ้นเหมือนกัน ดีแล้วแหละผมก็ไม่คิดว่าจะหาเพื่อนได้เร็วขนาดนี้เหมือนกันนะเนี่ย สรุปวันนี้ผมก็นอนห้องไอ้เบสนั่นแหละ กลับห้องโดยที่ไม่มีมาเจสตี้ตัวอ้วนกลับไปด้วย เพราะตอนนี้เจ้านางติดไอ้โอ้อย่างหนึบแจ ไอ้เบสพยายามหลอกล่อหลายครั้งแต่มันไม่ยอมกลับ(ไอ้นี่ก็มีความพยายาม ท่าจะติดแมวมากเหมือนกันนะเนี่ย)จนหลายรอบมากๆเข้าเลยฝากมันไว้ที่นี่ ไอ้อ้วนเดินพันแข้งพันขาไอ้โอ้อย่างเอาใจ มุมมองตอนไอ้โอ้อยู่กับสัตว์มันพลิกล้อคจากที่คิดมาก ดูเป็นคนใจดีอ่ะ มือมันคงเบามั้งครับ ลูบๆเกาๆคางไอ้ตัวอ้วนนิดหน่อยมันทำท่าเคลิ้มซะ ทีผมนี่จะตะปบมืออย่างเดียวเลย สงสัยน้ำหนักมือมันจะต่างกัน มาถึงห้องไอ้เบสมันดูหงุดหงิดเล็กน้อย(แมวไม่กลับห้อง) ห้องมันขนาดๆพอกับห้องไอ้โอ้ไอ้จอมครับ แต่มันอยู่คนเดียว ข้าวของน้อยกว่าเลยดูโล่งกว่าในห้องมันมีมุมของแมวอยู่ด้วย ทั้งของเล่นนู่นนี่นั่น ท่าทางจะติดแมวจริงๆนั่นแหละ ปลายเตียงมีทีวีขนาด 60 นิ้ว!!!พระเจ้า มันจะแบกทีวีมาทำม้ายยย เห้อ เอาเหอะ ผมก็ชอบแหละนะ โซนนั่งเล่นที่มีโซฟา มีกีต้าร์ตั้งอยู่และโน้ตดนตรีบนชั้นเรียงอย่างเป็นระเบียบ ห้องไอ้เบสสะอาดและเรียบร้อยมาก ถึงจะเลี้ยงสัตว์แต่ก็รักษาควาสะอาดอย่างดี มีเครื่องฟอกอากาศตัวใหญ่ตั้งไว้ตรงข้างๆเตียงเออสะอาดแล้วอานามัยกันเข้าไป ถ้าผมเป็นคนนอกเดาจากท่าทางมันผมคงดูไม่ออกแน่ว่าห้องมันจะเรียบร้อยขนาดนี้ เป็นพวกทะเล้นแต่ก็เจ้าระเบียบกับตัวเองสินะ ผมอาบน้ำก่อนมันครับแล้วมันค่อยอาบต่อ พรุ่งนี้เรามีเรียนแปดโมงเช้าเรียนห้องสมุด อยากจะถามว่าเรียนไปทำม้ายย แต่ก็เรียนๆไปเหอะ เข้าจัดมาให้แล้วอ่ะ วิชาบังคับด้วยของปีหนึ่งเนี่ย ผมขี้เกียจตื่นเช้าไม่ใช่อะไรหรอก ฮ่าๆๆๆ คอยดูนะหลังเลิกเรียนจะนอนให้หนำใจเล๊ยย ผมนอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ก่อนสติจะค่อยๆหลุดไป…
ความคิดเห็น