คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : SF 2PM Love set : Khunwoo
Khunwoo
“ุฮยอฮะ สอนผมเล่นแบมินันหน่อยสิ”
เสียอนัวเล็ัึ้นเรียวามสนใอผมาหน้าหนัสือให้หันไปหาเา อูยอยืนมอผมแล้วใ้สายาอออ้อนให้ผมสอนแบมินันให้
เฮ้ออออ มาแบบนี้ทีไรผมใอ่อนทุที
“ไ้สิรับ ะไปเล่นที่ไหนล่ะ” ผมว่าพลาลุึ้นเอาหนัสือไปเ็บที่ั้น
นแ้มอูมทำหน้าารุ่นิ่อนะยิ้มออมา “็...ไปเล่นที่สนามแถวหอเราสิฮะ”
“อ่าๆ เอาอย่านั้น็ไ้รับ ไปเรียมอสิ”
“เรียบร้อยแล้วฮะ” นัวเล็ยิ้มว้าพลาูอุปร์ให้ผมู ผมส่ายหัวยิ้มๆ่อนะเินเ้าไปว้า้อมือเาพาออไป้านอ้วยัน
ผมพาอูยอมาที่สนามแถวบ้านึ่มัน่อน้าปลอน เ็้าายผมูะลั้ลลาเป็นพิเศษ ยิ้มหน่อยยิ้มให่นน่าหมั่นไส้ แ่็ว่าอะไรไม่ไ้เี๋ยวอนผมอีะยุ่
“ฮยอฮะ เาับแร๊เ็ันแบบไหน” เ็น้อยเอ่ยถามผมพลาีหน้ายุ่
“นี่ เาับันแบบนี้” ผมว่า่อนะเินเ้าไปยืน้อนหลัอูยอ อธิบายารับแร๊เ็ให้ฟัแล้วสอนน้อไป้วย อ่ะๆ รีเอร์อย่าหาว่าผมเนียนหลอแ๊ะอั๋น้อนะ^^
“อ่อ เ้าใแล้วฮะ แล้วเวลาีลูละฮะ ทำแบบไหน”
“ทำแบบนี้” ผมเอ่ยยิ้มๆแล้ว่อยๆเลื่อนมือัวเอเ้าไปุมมือบาเบาๆ อูยอหันมามอผม ทว่าพอเห็นผมมอเา่อนแล้ว เ้าัว็รีบหันหน้าไป ใบหูบาึ้นสีเรื่อ แหม น่ารัริๆนะรับ
ผมสอนน้อเรื่อวิธีารีไป้วย แะับร่าายบอบบาไป้วย นี่ๆ ผมไม่ไ้หื่นนะ อย่ามอแบบนั้น เราใ้เวลาในารเรียนรู้เรื่อแบนานพอสมวรนนัวเล็บ่นว่าหิว ผมเลยพาน้อออมาทานอาหาร้วยัน ร้านอาหารที่เราเลือเป็นร้านเล็ๆ นน้อยึ่ีมาสำหรับผมสอน
“อูยอะทานอะไรรับ”
“ผมอยาินรามยอนอ่ะฮยอ” นรหน้าเอ่ยอย่าอออ้อน
ผมหัวเราะ่อนะหันไปสั่รามยอนให้เา “อยาินรามยอนไม่เห็น้อออมาเลยนี่รับ เราทำินอยู่ในบ้าน็ไ้ ไม่ำเป็น้อออมาเสียั์เลยนะ”
“็มินุนฮยอไม่อยู่ ไม่มีใรทำให้ผมินนี่นา” นแ้มอูมว่าพลาเบะปาอย่าับเ็ ผมะิว่ามันน่ารันะถ้าไม่ิว่าื่ออนที่อูยอเอ่ยออมาือมินุนแทนที่ะเป็นผม
อ่า เริ่มหุหิแล้วสิรับ ผมไม่ไ้หึหวอะไรนัหรอนะ เพียแ่ไม่อบให้อูยอพูถึนอื่นเวลาอยู่ับผมเท่านั้นเอ (นั่นแหละเาเรียว่าหึนะป๋า= =) เหมือนเ้าัวะรู้ัวว่าพูอะไรออมา อูยอเลยรีบเยหน้าึ้นมามอผมทันที แล้วผมทำไ? ผม็เบือนหน้าหนีสิรับ เหอะ อน
“ฮยออ่า ผมไม่ไ้ั้ใพูะหน่อยนะ ็...็ปิแล้วมินุนฮยอมัะทำให้ผมทานนี่” นรหน้าพยายามพูให้ผมเ้าใ แ่ยัไะผม็ยัอนเาอยู่ี ไม่อ่ะ ไม่อบให้เมียพูถึนอื่นL
“ฮยออ่า ฮยอะให้ผมทำยัไ หายอนผมเถอะนะฮะ ผมอโทษ” อ่า...เ็น้อยอผมเหมือนะร้อไห้แล้วสิ ั้นผม้อให้อภัยสินะ แ่ะให้อภัยอย่าเียวโยไม่ทำโทษ?
ไม่ใ่นิุแล้วล่ะรับ!
“รับๆ ฮยอไม่อนแล้ว แ่ว่าืนนี้....อูยอ้อให้ฮยอรั.....ทั้ืน” ผมใ้สายามอเานเ้าัว้อหันหน้าหนีไปทาอื่น ใบหน้าหวานึ้นสีเรื่ออย่าเห็นไ้ั น่ารัริๆ^^
อูยอไม่ยอมอบอะไรผม นัวเล็้มหน้า้มาทานรามยอนในามัวเอ่อไป แ่ผม็ไม่ว่าอะไรเพราะรู้อยู่แล้วว่ายัไเา็้ออบล อูยอน่ารัแบบนี้แหละรับ เพราะั้น...ผมถึไ้รัเานถอนัวไม่ึ้น ทั้รัทั้หวทั้ห่วนไม่รู้ะบรรยายออมาให้เาฟัยัไ แ่ผมรู้ว่าเา็รู้ว่าผมรัเานาไหน
“ฮยอฮะ ผมอิ่มแล้ว เราลับันเถอะ มันเย็นมาแล้ว สมาินอื่นลับมาแล้วล่ะรับ”
“รับๆ ั้นฮยอไป่ายเิน่อนนะ” ผมเินไป่ายเิน่อนะเินลับมาูมือนัวเล็ให้เินลับบ้านไป้วยัน อูยอหันมามอผมเหมือนะรู้ว่าอะไระเิึ้น่อไปนี้
อ่า...นิุรอให้ถึบ้านเร็วๆไม่ไหวแล้วล่ะรับJ
The End.
.................................................................................................................
สารภาพ ไรท์นึื่อเรื่อไม่ออ 5555+ รีั้ื่ออนนี้ามใอบเลยนะะ ไรท์นึไม่ออริๆ เป้นไบ้า อย่าลืมอมเม้นเน้ออออ
ความคิดเห็น