>> ห้องส่วนตัว!!~ <<

ลำดับตอนที่ #3 : Audition :: .•◘[L]ove [L]etter ◘•. ((Kyu))

LINK :: http://my.dek-d.com/writer/story/view.php?id=441958


ใบสมัครนางเอกคยูฮยอน  [สีเทา 25 %เท่านั้น!]

ชื่อ (( เกาหลี ขอมีความหมาย )) :: ลีโซวอน  (이소원 แปลว่า ความปรารถนา)

ชื่อเล่น / ฉายาที่พระเอกเรียกคุณ :: โซวอน / โครซอง (<<สะกด อย่างงี้รึปล่าวอ่ะ -*-  ขนมอ่าค่ะ)

อายุ (( ห้าม มาก หรือน้อยกว่าพระเอกเกิน 2 ปี )) :: 18

วันเกิด :: 15/11

สัญชาติ :: เกาหลี

เชื้อชาติ (( จะครึ่งอะไรก็ได้แต่เน้น เกาหลีหลัก )) :: เกาหลี - ฝรั่งเศษ (สายเลือดนักช๊อป 55+)

น้ำหนัก/ส่วนสูง (( ขอตัวเล็กๆ )) :: 165cm / 45kg

บุคลิก :: เป็นคนบุคลิกดีค่ะ มั่นใจ เด็ดเดี่ยว และ สง่างาม มาดคุณหนูไฮโซว์ 55+

ลักษณะนิสัย (( 5 บรรทัดอัพ )) :: โซวอนเป็นคนที่เรียนเก่งเรียนดีมากตั้งแต่เด็ก ทั้งๆที่เธอจะไม่ค่อยจะตั้งใจเรียนซักเท่าไหร่ คงเป็นเพราะว่าเธอเป็นคนฉลาด มีไหวพริบ จึงเรียนรู้ได้เร็วกว่าคนอื่นๆ
เธอไม่ค่อยจะแพ้ใครในเรื่องต่างๆที่เธอทำ เพราะฉนั้นการแพ้คือสิ่งที่เธอเกลียด ไม่ว่ายังไงเธอก็จะเอาชนะให้ได้ ถ้ามีคนมาพูดจาต่อว่าด่าดูถูกเธอ อย่าหวังเลยว่าเธอจะเป็นคุณหนูอ่อนแอเถียงไม่เป็น ไม่มีซะหรอกคนอย่างโซวอนซะอย่างจะด่ากลับให้สาแก่ใจเลย!!
อีกอย่างที่เธอเกลียดเอามากๆคือ ผู้ชายเจ้าชู้ ถ้าได้เจอที่ไหนเธอจะประจานให้โลกรู้เลย พวกชอบหลอกผู้หญิงไปทั่วน่ะ ไม่สมควรที่จะลอยหน้าลอยตาในห้างที่เดียวกับเธอหรอก! แต่ในอีกด้านหนึ่งเธอเป็นคนที่เคารพผู้ใหญ่ อ่อนโยนด้วย สง่างามสุดๆ เวลาเดินไปไหนเหมือนมีรัสมีความเริ่ดจับตลอดเวลา
ถึงเธอจะรวยแต่เธอก็ไม่หยิ่ง ไม่เชิดใส่คนอื่นเหมือนพวกคุณหนูทั่วๆไปหรอกนะ เธอชอบที่จะช่วยเหลือคนจะตายไป~ ความอดทนของเธอก็อยู่ในขั้นสูงนะ แต่ถ้าความอดทนของเธอหมดเมื่อไหร่ล่ะก็เตรียมรับมือไว้ได้เลย!!

ประวัติครอบครัว :: พ่อของโซวอน(ครึ่งเกาหลี-ฝรั่งเศษ~ย่าของโซวอน=ฝรั่งเศษ ปู่=เกาหลี)เป็นทำธุรกิจโรงแรม ถึงโรงแรมของโซวอนจะมีสาขาไม่มาก(มีแค่ที่โซล,ปารีส,ลอนดอน และ นิวยอก เท่านั้น) แต่กำไลจากโรงแรมเหล่านี้มีมากมายมหาศาล ด้วยเหตุที่ว่านี่เป็นโรงแรมหรู่ที่คนสำคัญ ดารา-นักร้อง นายแบบนางแบบ หรือ เศษฐี ทั้งหลายชอบไปพักกัน
นอกจากนี้ทางครอบครัวของโซวอน ยังเป็นเจ้าของ แบรนเสื้อผ้า และ น้ำหอม เครื่องสำอาง ทีดีที่สุดเป็นอันดับ 3 ของโลกอีกตังหาก (ตอนนี้น้าของโซวอนเป็นคนดูแลอยู่แต่ที่จริงแบรนนี้เป็นของโซวอน) แม่แท้ๆของโซวอน(เกาหลี)เป็นคอลัมนิสชื่อดังของนิตยสาร Elle ตอนนี้บินไปอยู่กับสามีใหม่ของเธอที่อเมริกา
พ่อแม่ของโซวอน ตามใจโซวอนมาตั้งแต่เล็กๆ เธอจึงมีนิสัยเอาแต่ใจบ้างเล็กน้อย ตอนนี้พ่อและแม่ของโซวอนแยกทางกันด้วยเหตุที่ว่าแม่ของโซวอนมีสามีใหม่(หนึ่งในเหตุผลที่เธอเกลียดคนเจ้าชู้) หลังจากหย่ากันแล้วแม่ของโซวอนก็บินไปอเมริกาทันที ส่วนพ่อของโซวอนนั้นกลัวว่าโซวอนไม่มีแม่จะขาดความอบอุ่น เขาจึงมีภรรยาใหม่
แต่มันก็ไม่เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ โซวอนและแม่เลี้ยงของเธอ ไม่ค่อยถูกกัน แต่ก็ไม่ถึงกับทะเลาะกันบ้านแตกนะ สรุปว่าโซวอนมีปัญหาครอบครัวค่ะ ส่วนเรื่องฐานะ บอกได้เลยค่ะว่ารวย -*-

ครอบครัว และ ความรัก (( ถ้าไม่มีความรักก็ไม่ต้องอะไรมาก ขอแบบฐานะรวยนะ 3 บรรทัดอัพ )) :: (ครอบครัวใส่ไปในประวัติครอบครัวหมดแล้วนะค่ะ ขอโทษทีค่ะ T^T) เพราะว่าเรื่องที่พ่อและแม่ของเธอหย่ากัน เธอจึงไม่ค่อยกล้ามีความรัก เพราะกลัวจะเกิดปัญหาเดียวกับพ่อแม่ของเธอ
ตลอดเวลามีหนุ่มๆมากมายมาจีบและขอเธอ บางคนก็หวังสมบัติของเธอ บ้างก็ชอบหน้าตาของเธอ แต่เธอเคยรับรักชายคนหนึ่งเพราะคุณพ่อขอให้ลองดู เธอไม่ได้รักเขาเลย สุดท้ายทั้งสองก็ต้องเลิกกัน จากนั้นเธอก็ไม่เคยมีความรักอีกเลย...

ชอบ :: ช๊อปปิง ,, เสียงเพลง ,, การไปเที่ยวกับเพื่อน และ การกินขนมหวานค่ะ ^^

เกลียด :: ผู้ชายเจ้าชู้ ,, การแพ้ ,, การทะเลาะหรือไม่เข้าใจกัน และ การที่ถูกคนอื่นดูถูก

ความสามารถพิเศษ (( ขอให้เข้ากับนิสัย )) :: ฉลาดมากๆๆ และ มีเซ็นซ์ทางด้านดนตรี

อื่น (( เพิ่มเติมได้ )) :: เรื่องที่มาของฉายานางเอกอ่าค่ะ มาจากว่าวันแรกที่โซวอนเจอกับคยู(เหมือนข้อ1 รึปล่าว?) เธอดัดผมไป เค้าคิดว่าผมของโซวอนมันเหมือนโครซอง และ อีกอย่างโซวอนก็มือเชื้อฝรั่งเศษ ด้วยเลยกลายมาเป็นฉายานี้ค่ะ ^^  

อิมเมจ (( โปรดดูด้วยว่าล็อกอิมเมจไหนไว้บ้าง ขอ 2 รูปพอค่ะ )) :: (Leah Dizon  ดูเป็นลูกครึ่งดี อิอิ ^^ )

อิมเมจคู่ (( 2 รูป )) :: 

คำถาม ทั่วไป

1. ติดแล้วหาย ตัวละครคุณอาจจะตายอย่างเขียดได้ ยอมป่ะคะ ?

- ยอมค่ะ ^^ ถ้าว่างจะมาเม้นบ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้เลยนะค่ะ >O<~

2. ให้เวลารายงานตัว 3 วัน เลย สละสิทธิ์นะ?

- ค่าา~ T.T

3. บทสำรอง??? (( โปรดระบุ = = ถ้าไม่ต้องการก็บอกว่าไม่เอา ))

- ไม่เป็นไรค่ะ ^^ ไม่ติดก็ไม่ติด (คงไม่ติดแน่ๆเลย -*-)

4. นังคนแต่งเรื่องมากกันป่าวอ่ะ แล้ว คาแรคเตอร์คลู้ถูกใจมะ?

- ไม่หรอกค่ะ ส่วนคาแรคเตอร์ถูกใจมากกๆๆๆค่ะ >______<~

คำถามตัดสิน

1.ในวันที่คุณเจอกับคลู้นั้น คุณกำลังไปเริงร่าในห้างสรรพสินค้าในเครือชเวตามประสาคนมันรวย~~ คุณช็อปไปเรื่อยๆตามใจตนเอง แต่แล้วจู่ๆในแผนกชุดเสื้อในสตรีที่ว่างเปล่าจนน่าแปลกรูขุมขน=o=ก็ดึงดูดให้คุณเข้าไปเพราะเสียงครางเบาๆนั้นเอง หากคุณต้องตกใจหมดเพราะเจอกับคลู้และผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนัวเนียกันในขนาดจู๋จี๋ขั้นสุดท้าย และด้วยวิญญาณกุลสตรีเข้าสิงคุณจึงเริ่มเทศน์ซะยาวพร้อมจะขู่ว่าจะให้ยามมาลากออกไป คลู้หันมาจ้องแบบโกรธๆ แถมเริ่มด่าคุณกลับซะอีก คุณจะทำยังไง ((อธิบาย & บทพูด 5 บรรทัดขึ้น))

- ตานั้นหันมาด่าฉันป่าวๆ โดยมีผู้หญิงคนนั้นหลบอยู่ข้างหลัง ฉันชักจะหมดความอดทนเเล้วนะ - -*
"นี่มันห้างนะ!! ถ้านายอยากจะทำอะไรกับใครก็ไปทำกันที่บ้านสิ หรือไม่ก็ไปโรงแรม ไปที่ไหนก็ได้ที่ฉันไม่เห็นน่ะ เข้าใจม่ะ??" ฉันพยายามควบคุมอารมแล้วตอบกลับไป
"นี่มันห้างของเธอรึไง? ฉันจะทำอะไรก็ไม่เกี่ยวกับเธอ ยัยหัวโครซอง" เมื่อตาหื่นนั้นพูดจบประโยค เส้นความอดทนของฉันก้ขาดสบันลงทันที
"นายว่าใครเป็นโครซองย่ะ!!!! ทำอนาจานกลางห้างแล้วยังจะมาหมิ่นประหมาดฉันอีกหรอห๊ะ??!!" ฉันตะโกนใส่หน้าเขา ตาบ้านี่นิฉันอุส่าอดทนมาตั้งนาน มาด่ากันเฉยแบบนี้ไม่จบง่ายๆแน่
"ก้เธอไง ทำไมเธอจะทำไมฉัน" ท้าหรอ ได้ๆๆๆๆ จัดให้เลย
"รปภ.ค่ะๆๆ มีคนบ้ามาทำอะไรกันตรงนี้ค่ะ เขาด่าฉันด้วย ช่วยมาจับเขาไปหน่อยค่ะ ว้ายย ช่วยด้วยยย~" ฉันแกล้งตะโกนเสียงดัง ตานั้นล๊อกแขนแล้วเอามือเขามาปิดปากฉันไว้
"ไอ้ อ๊า อ่อย อ๊น อ๊ะ!!" (ไอ้บ้าปล่อยฉันนะ) ฉันพยายามดิ้นและร้อง
"พี่ค่ะ ฉันว่าเราหนีก่อนดีกว่า เดี๋ยวถ้ารปภ.มาเราแย่แน่ค่ะ" ผู้หยิงคนนั้นพูดขึ้น ฉันไม่ให้หนีหรอกน่า ชิส์
"ก็ได้ รอแปบนะ" เขาหันไปบอกผู้หญิงคนนั้น ก่อนที่จะกระซิบข้างหูของฉัน "ถ้าเธอไม่หยุดร้องฉันจะเอาปากของฉันเนี้ยะแหละปิดปากเธอ" ไอ้บ้าเอ๊ย ลามกที่สุด ฉันใช้รองเท้าส้นสูงของฉันกระทืบลงไปบนเท้าของเขาเต็มเเรง
"โอ๊ยย!! ยัยแสบ" เขาร้องออกมา 55+ สะใจจริงๆ ฉันเริ่มร้องต่อ "ช่วยด้วยค่าๆๆๆ!!" จากนั้นไม่เกิน 10 วินาที รปภ. ของห้าง 3 คนก็วิ่งมา ชาย(โฉด)หญิง(ชั่ว)คู่นั้นวิ่งไปข้างหลังโดยมี รปภ. 2 คนตามไป
รปภ.อีกคนหนึ่งเดินเข้ามาถามฉันว่าเป็นไรรึปล่าว? ฉันก็ตอบเขาไปว่าไม่เป็นไร จากนั้นฉันก้กลับบ้านทันที 'ไม่น่าเลยคนเราหน้าตาก็ดี แต่งตัวก้โอเค ไม่น่าทำแบบนี้เลยแฮะ สงสัยดูคนที่การแต่งตัวไม่ได้แล้วสิ' ฉันคิดระหว่างขับรถกลับบ้าน...
(พอได้ไม๊ค่ะ มันออกไปทางฮาๆ มากกว่านะเนี้ยะ -O- T^T)

2.คลู้หายไปจากชีวิตคุณสักแป๊บหนึ่ง แต่แล้ว!!คุณมาช็อปปิ้งที่ห้างนี้อีกครั้ง คุณโดนคลู้ฉุดกลับคฤหาสน์ของเขา แถมคลู้ไม่พูดไม่จา ทำหน้าโหดๆใส่คุณซะอีก และคุณรู้ดีว่า...พรหมจรรย์ของคุณอาจไม่ปลอดภัยซะแล้วเพราะได้ยินชื่อเสียงของเขามานานว่ามีผู้ยิ่งใหญ่ให้ท้ายไว้เยอะ คุณจะทำยังไง ((อธิบายตอนที่คลู้มาฉุดคุณไปอ่ะจนลากมาถึงคฤหาสน์ อธิบาย & บทพูด 5 บรรทัดขึ้น))

- หลังจากที่ฉันช๊อปอย่างเต็มที่แล้ว ฉันก้กดลิฟขึ้นมาที่ชั้นดาดฟ้าที่ๆฉันจอดรถไว้ ตอนนี้ก็ดึกแล้วคนกลับบ้านกันไปเกือบจะหมดห้างอยู่แล้ว 'ไม่น่ากลับช้าเลยเรา' ฉันคิดพลางมองไปที่คนที่ยืนอยู่ในลิฟกับฉัน ทุกคนล้วนแต่งชุดดำทั้งนั้น พวกเขาเสียบหูฟังไว้ที่หู มีชายคนหนึ่งพูดโค๊ดอะไรแปลกๆตลอดทาง
ฉันเริ่มสังหอนใจไม่ดีแล้วสิ ทันทีที่ลิฟเปิด ฉันรีบวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ในตอนนี้ แต่มันก้ยังช้าอยู่ดี เพราะฉันใส่กระโปรง แล้วไหนจะถุงช๊อปปิงอีกล่ะ เฮ้ออ... 'จะถึงรถแล้วอีกนิดเดียวๆ' ฉันคิดปลอบใจตัวเอง
ฉันวิ่งผ่านเสาต้นใหญ่แล้วตาฉันก้พลานไปเห็น พวกผู้ชายชุดดำยืนล้อมรถของฉันไว้ ฉันหันหลังจะวิ่งกลับเข้าห้าง แต่แล้วก็มีมือๆหนึ่งมาจับแขนฉัน ฉันหันกลับไปมองกะจะด่าซะหน่อย คนกำลังรีบๆอยู่ เมื่อฉันหันไปก็พบเข้ากับหน้าคนๆหนึ่งที่ไม่อยากจะเจอหน้าอีกในชีวิต
ฉันพูดไม่ออก ได้แต่อ้าปากค้าง "ตกใจอะไรครับคนสวย 555+" เขาพูดกับฉันจากนั้นก้หัวเราะออกมาชุดใหญ่ สมองฉันมึนไปหมดนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี้ยะ เขาลากฉันไปที่รถ BM Sport สีดำ "นี่นายปล่อยฉันนะ!!" ฉันพูดดังๆใส่หน้าเขา
"ผมคงทำแบบนั้นไม่ได้หรอก หึหึ" เขาโยนฉันเข้าไปในรถ หัวของฉันกระแทกกับประตูรถอีกฝั่งอย่างแรง เขาเข้ามานั่งในรถข้างๆกับฉันแล้วปิดประตูรถ จากนั้นเข้าก้สั่งให้คนขับออกรถ
ฉันยันตัวขึ้นนั่ง 'เจ็บหัวชะมัด' ฉันคิดจากนั้น ก็หันไปถามเขาเสียงดัง "นายจะพาฉันไปไหน?!! ฉันจะกลับบ้านได้ยินไหม๊??"
เขาขยับเข้ามาใกล้ฉัน มือข้างนึงยันที่กระจกรถข้างหลังฉัน ตอนนี้หน้าของฉันและเขาอยู่ห่างกับแค่คืบ เขาก้มลงกระซิบที่ข้างหูของฉัน "ไปไหนเดี๋ยวก็รู้เองแหละ เลิกโวยวายซะที เด๋วจูบก็ซะเลยนิ"
"ไอ้ลามก!!" ฉันด่าออกไปโดยอัตโนมัตก่อนนะผลักเขาออกไป "แสบนักนะ ถึงแล้วออกมานี่" เขาเปิดประตูรถแล้วลากฉันออกมา สิ่งที่ฉันเห็นคือคฤหาสหลังใหญ่มากอยู่ตรงหน้า เขาลากให้ฉันเข้าไป...
(TT^TT)

3.คุณอยู่กับคลู้มานานมากแล้วจนคุณเองก็รับและสามารถทำให้ความเอาแต่ใจอันร้ายกาจของคลู้ลดลงได้ แต่จู่ๆวันหนึ่งก็มีแมสเซจมาจากคนรักเก่าของคุณว่า คิดถึง อยากคืนดีด้วย และคลู้มาเห็นเขา!! เรื่องใหญ่ละสิคราวนี้ เขาบันดาลโทสะร้ายมากๆ และดึงคุณมาจูบแบบรุนแรง คุณก็ต่อยเขา จูบต่อยกันไปมาหลายรอบ จนคลู้โมโหดึงคุณลงเตียง แต่แล้วคุณก็ตบหน้าเขาซะหันก่อนจะพูดต่างๆนานาจนคลู้หายบ้า คุณจะทำยังไงกับเหตุการณ์ที่จวดเจียนจะเสียพรหมจรรย์((ไม่เรทมากเน้อ เอาแต่พองาม อธิบาย & บทพูด 5 บรรทัดขึ้น))

- ตี๊ดๆ แสงแมสเซจดังมากจากโทรสัพศ์ของฉัน ฉันจึงเดินไปเปิดอ่าน 'ผมคิดถึงคุณ คืนดีกันนะ' มันเป็นแมสเซจจากคนรักเก่าของฉัน ฉันไม่มีใจให้เข้าอีกแล้ว ฉันกำลังจะลบแมสเซจนั่นทิ้ง แต่แล้วคยูก็ดึงโทรสัพศ์ไปจากมือของฉัน
เมื่อเขาเห็นข้อความในแมสเซจเขาโกรธมาก เขากระชากฉันอย่างแรง จากนั้นเขาก็จูบฉันรุนแรงและหนักหน่วง มันทำให้ฉันหายใจไม่ออก ฉันดิ้นสุดแรง เขาถอนจูบออก แล้วพูดว่า "เธอคิดว่าลบแมสเซจนั่นแล้วจะปิดฉันได้งั้นหรอ? รักมันมากใช่ไม๊!!!? หา! ตอบฉันมาสิ" เขาจูบฉันอีกรอบคราวนี้รุนแรงกว่าเดิม เมื่อเขาถอนจูบ ฉันต่อยเขาไปทีนึง แล้วตะโกนออกไป"ฉันไม่ได้มีอะไรกับ(ชื่อคนรักเก่า)แล้ว ฉันไม่เคยรักเขา แล้วฉันก็ไม่ได้พยายามจะปิดบังนายด้วย เข้าใจไม๊!!?"
"เธอคิดว่าฉันโง่หรอ? ห๊ะ!!" เขาจูบฉันอีกรอบคราวนี้ยิ่งแย่ใหญ่เขารุกเข้ามาในปากฉัน ลิ้นของเขาตวัดไปทั่ว ฉันตัดสินใจกัดลิ้นของเขา แล้วต่อยเขาอีกรอบ เผื่อความบ้าของเขาจะลดลงแล้วจะได้สติขึ้นมาบ้าง แต่ดูเหมือนว่าเขาจะโกรธกว่าเดิม
เขาผลักฉันลงไปนอนอยู่บนเตียงและขึ้นมาคร่อมทันที เขาจูบฉันอีกครั้ง จากนั้นจูบร้อนๆก็ไล่ไปตามลำคอ "หยุดนะ!! บอกให้หยุดไง" เขาไม่ฟังเขาละจูบออกและหันมาเกะกระดุมเสื้อของฉันแทน "ไม่นะ อึก" น้ำตาของฉันไหลพรากลงข้างแก้ม คยูตกใจมากเขาลุกขึ้น เดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานทันที
"ใส่เสื้อผ้า แล้วหยุดร้องให้ซะ!" เขาสั่งเสียงเข้มโดยไม่หันมา "ฉันไม่มีอะไรกับเขาจริงๆ นายเข้าใจไหม ฮืออ" ฉันพูดกับเขาทั้งน้ำตา ฉันใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว "เข้าใจแล้วน่า เลิกร้องให้ซะที" เมื่อเขาพูดเสร็จเข้าก้เดินออกนอกห้องไป
(จบแบบนี้เลยเนอะ -*-)
 

4.ไม่นานหลังจากที่เหตุการณ์หวิดเสียตัวผ่านไป จู่ๆคลู้กลับปล่อยคุณออกมาโดยไม่สนใจไม่เหลือบแลเลยสักนิด คุณเสียใจมากๆแต่ก็ต้องเดินออกมาแต่โดยดี
หากคุณรู้แล้วว่าคุณรักเขา..คุณกลับไปง้อเขากลับโดนทำร้ายกลับมาอย่างแสนสาหัส คุณช้ำใจมากๆเลยหนีไป แต่ไม่นานนักเขาก็ออกตามหาคุณ คุณจะยอมให้อภัยกับสิ่งที่เขาทำกับคุณไหม? ((อธิบาย & บทพูด 5 บรรทัดขึ้น))

- ฉันเดินมาถึงหน้าคฤหาสของเขา และ กดออดหน้าประตูใหญ่อย่างกล้าๆกลัวๆ "คุณโซวอนมีธุระอะไรครับ?" เสียงของชายชุดดำลูกน้องของคยูคนหนึ่งดังออกมาจากจอมอนิเตอร์ข้างๆออด
"เอ่อ...คือ ฉะ ฉันมาหาคยูฮยอนค่ะ" ตอบกลับไปเสียงสั่น "อ่อ ได้ครับ" ประตูบานใหญ่เปิดออกโดยอัตโนมัติ ฉันเดินเข้าไปภายในบ้านไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย แม้แต่นิดเดียว
นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่ฉันไม่ได้อยู่ที่นี่ นานเท่าไหร่ ที่ฉันหลอกตัวเอง หยุดตัวเองไม่ให้กลับมาที่นี่อีก...แต่ในที่สุดฉันก็กลับมา ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไรก้ตาม
"เชิญ ทางนี้ครับ" ฉันเดินตามชายชุดดำไป รู้ตัวอีกทีฉันก้ยืนอยู่ในห้องทำงานของคยูฮยอนแล้ว
"มีธุระอะไร? แล้วเธอจะกลับมาที่นี่ทำไมอีก?" คยูพูดกับฉันเสียงเย็น เขานั่งหันไปทางหน้าต่างบานใหญ่ 'เขาไม่อยากเห็นหน้าฉันด้วยซ้ำไป'
"ฉะ ฉัน เอ่อ..." ฉันไม่รู้จะตอบเขาว่าอะไร เพราะตัวฉันเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะกลับมาที่นี่ทำไม
"ว่าไงหล่ะ? ฉันตอบแทนให้เอาไหม๊? เธอน่ะ โดนผู้ชายทิ้งล่ะสิ เธอถึงต้องกลับมาหาฉันน่ะ" ทันทีที่เขาพูดจบประโยคเขาอุ้มฉันไปที่สระว่ายน้ำ
"มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ!! ปล่อยฉันลงเถอะ นายจะพาฉันไปไหน!" คยูในตอนนี้ไม่ใช่คนที่ฉันเคยรู้จักอีกแล้วเขาเย็นชา ไม่มีรอยยิ้มอีกต่อไป
ตู้มมมม ซ่าาา "กรี๊ดดดดด" ร่างของโซวอนลอยกลางอากาศด้วยแรงเหวี่ยงก่อนจะตกลงน้ำเพราะแรงโน้มถ่วง โซวอนกรีดร้องเสียงดัง จนลูกน้องของคยูฮยอนต้องวิ่งมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ก็ถูกคยูไล่ออกไป
"แค่กๆๆๆ" โซวอนดันตัวขึ้นมาบนขอบสระ พร้อมกับไอ เพราะสำลักน้ำ เสื้อผ้าของเธอเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ
คยูจับหัวของโซวอนไว้ "โอ้ย!! ฉันเจ็บนะ" เธอร้องด้วยความเจ็บปวด "เธออย่าคิดนะว่าฉันเป็นของเล่นของเธอน่ะ คิดจะไปก็ไปคิดจะมาก็มา..." คยูกดหัวของโซวอนลงไปในน้ำอีกครั้งแล้วดึงขึ้นมาใหม่
"ฉะ ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะ" น้ำตาของโซวอนไหลอาบหน้า 'ฉันรู้ดีว่าฉันผิดที่ฉันเลือกที่จะออกไปจากที่นี่ แต่นายก็ไม่น่าจะทำกับฉันถึงขนาดนี้'
"อย่าคิดว่าน้ำตาจะทำให้ฉันใจอ่อนนะ!! แล้วก้จำใส่หัวซะด้วยว่าเธอนะเป็นแค่ของเล่นของฉัน" เขาแผดเสียงใส่ฉัน พร้อมตบฉันอีกหนึ่งที ก่อนที่จะกดหัวของฉันลงน้ำอีกครั้ง เขาทำแบบน้ำอยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ก่อนจะลากตัวฉันไปที่ ห้องนอน และโยนฉันลงไปบนเตียงนอนนี้ฉันไม่มีแรงที่จะทำอะไรทั้งสิ้น น้ำตาก็ยังคงไม่หยุดไหล
"เธอรนหาที่เองนะ หึหึ" เขาพูด พร้อมกับถอดไทค์ออก
"ขอร้อง ปล่อยฉันไป อย่านะ ฉันจะไม่กลับมาที่นี่อีกแล้ว ขอร้องหล่ะ ฮือๆ" ฉันรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีพูดออกไป
"งั้นก้รีบใส่หัวออกไปซะก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ" ฉันวิ่งอย่าไม่คิดชีวิตออกมาจากที่นั่นด้วยแรงที่แทบไม่เหลือแล้วของฉัน
ข้างนอกมันหนาวมาก คงเพราะว่าตอนนี้เธอเปียกไปทั้งตัวเป็นแน่ ฉันใช้มีสั่นๆของฉันหยิบโทรสัพศ์ขึ้นมาแล้วโทรให้คนขับรถมารับ
"คุณหนูไปทำอะไรมาครับ ถึงมีแผลเต็มตัวและเปียกไปหมดแบบนี้??" คนขับรถตกใจมากเหมือนเห็นสภาพของฉัน แต่ฉันก้ไม่ตอบคำถามของเขา
3 วันผ่านไป
โซวอนยังซึ่มๆอยู่ บางวันเธอก็ขังตัวเองอยู่ในห้องไม่กินข้าวแม้แต่มื้อเดียว บางวันเธอออกไปเที่ยวกับเพื่อนและทำตัวสนุกสนานแต่ในใจนั้นบอบช้ำไปหมด บอบช้ำแบบที่จะไม่มีใครจะรักษามันได้
มีอยู่วันหนึ่งเธอไปนั่งกินเค้กอยู่ที่ coffee shop แห่งหนึ่งในห้างเดิมที่เธอเดินประจำ
"โซวอน..." เสียงๆหนึ่งเรียกเธอ เสียงหนึ่งที่คุ้นเคยเหลือเกิน โซวอนหันหน้าไปมองเจ้าของเสียงนั้น เธอไม่อยากเชื่อสายตาของตัวเองเลย ว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอนั้นเป็นคยูฮยอนจริงๆ
"โซวอนๆๆ ฉันขอโทษ" เขาเรียกชื่อฉันซ้ำไปซ้ำมาแล้วขอโทษฉัน ฉันมั่นใจว่านี่ต้องเป็นความฝันแน่ๆ คนอย่างคยูฮยอนไม่มีทางมาขอโทษเธอแบบนี้
"ขอโทษในทุกๆเรื่องที่ฉันทำไม่ดีกับเธอ โซวอนฉันขาดเธอไม่ได้" เขาพูดต่อไปเรื่อย น้ำตาของฉันไหลรินด้วยความเจ็บปวด "ขอโทษนะ นายกลับไปซะเถอะ"
"แต่..." เขาค้าน "นายยังทำให้ฉันเจ็บไม่พอหรือไงโจคยูฮยอน?" ฉันถามเขา
"ฉันขอโทษๆๆๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะทำแบบนั้น ตอนนั้นเป็นเพียงอารมชั่ววูบ จริงๆนะ ตอนนั้นฉันยังไม่รู้ใจตัวเอง" เขาพูดคำว่าขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันรักเขา ฉันรู้ว่าฉันรักเขา ไม่ว่าเขาจะทำกับฉันยังไง ก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจของฉันได้ เพราะฉนั้น...
"ถ้าฉันจะให้โอกาสนายหล่ะ?" (ยอมง่ายจังแฮะ -*-) ฉันพูดเสียงเบา ฉันก้ไม่อยากจะเชื่อว่าฉันพูดมันออกไป ทั้งๆที่เขาทำร้ายฉันขนาดนี้ทำไมฉันถึงยัง...
"ฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อโอกาสนั้น!!" เขาตอบน้ำเสียงหนักแน่น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ต่อมาฉันก้แกล้งให้เขาทำงานต่างๆนาๆ แต่เขาก้ยินดีทำทุกอย่างโดยไม่มีข้อแม้
"โซวอนเรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ" เขากอดฉันพร้อมทั้งยิ้มออกมา "ได้สิ" ฉันตอบ
ถ้านี่เป็นความฝันจริง ได้โปรดอย่าปลุกให้ฉันตื่นจากฝันนี้เลยนะ...
'ขอบคุณนะที่นายทำให้ฉันได้รู้จักคนว่ารัก'

5.ตอนจบของคุณเป็นยังไงละ? ((อธิบาย & บทพูด 5 บรรทัดขึ้น))

- จบประมานข้างบนก็ได้นะค่ะ 55+ Happy Ending >___<~

จากนั้นทั้งสองก็รักกันมาก สวีทกันตลอด กร๊ากก~ ส่วนคยูฮยอนก็เลิกเจ้าชู้เพื่อคนรักของเขา
ไม่นานทั้งสองก็แต่งงานกัน (ว๊าวววว~ แฮปปี้สุดๆ)

PS. ถ้าผิดพลาดตรงไหนก้ขอโทษด้วยนะค่ะ >/|\<

PSS. ทำน๊านาน ตั้งแต่ 3-5 โมงครึ่ง *-*  แก้อีก ชม.นึง ไปกินข้าวกลับมา ส่ง 2 ทุ่มพอดี T.T

PSSS. สาธุที่กรอกๆอย่าให้เหมือนของคนอื่นนะ T^T