ลำดับตอนที่ #99
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #99 : C.3
เชื้อเชิญ
พักเที่ยง
Cosplay Talk's
หลังจากการง้อไอนิ๊กน็อคสำเร็จลง ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันโกรธผมเพราะอะไรเลยจริงๆ ( เหรออ!!) แต่ถึงอย่างนั้นแค่เอาขนมมาล่อ เจ้านั่นก็หายงอนแล้ว แหม..ผมเนี้ยช่างอัฉริยะจริงๆ -0-b
" ไสหัวไปซะ!" โอลิมปิกตลาดใส่รุ่นน้องคนหนึ่งในขณะที่เรากำลังนั่งกินข้าวเที่ยงอยู่ที่โต๊ะ อาหารการกินของโรงเรียนค่อนข้างจะแพง อันที่จริงก็โครตแพง!! แม่เจ้า..ข้าวขาหมูจานล่ะ 150! ถ้ามันเป็นขาช้างมาทั้งแท่งผมจะไม่ว่าเลย แถมในจานมันแทบจะไม่มีเนื้อเลยด้วยซ้ำ!! =[]=
" แต่ทางเราอยากให้พวกคุณเป็นตัวแทนไปโรงเรียนเควสต์จริงๆ นะครับ " เด็กแว่นท่าทางติ๋มๆ กำลังต่อปากต่อคำกับไอโอลิมปิกอย่างกล้าหาญ ทั้งๆ ที่แม้แต่คนในชมรม แทบจะวิ่งไปขั้วโลกใต้เวลาไอโอโมโหแล้วแท้ๆ
ถ้าแกรอดมาจากเงื้อตีนมันได้ ฉันจะเลี้ยงขนมแก 5 บาทเลยอ่ะ!!
" โรงเรียนเควสต์ที่อยู่ฝ่ายเหนือนะเหรอ ไม่เอาหรอก " เซ็กส์กล่าวด้วยมาดขรึม ทั้งๆ ที่สายตาของหมอนั่นแทบจะเขมือบเด็กผู้ชายคนนั้นอยู่แล้ว
=w= น่ากลัวชิหาย
" เอาไงดีครับคุณคอสเพลย์ " แบงค์ถามผมด้วยสีหน้าเหงื่อแตกพลั่ก ๆ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่ามันจะร้อนตัวไปเพื่ออะไร แต่ก็อย่างว่าแหละ เจ้านี่เป็นพวกขวัญอ่อน แต่เวลาโกรธจัดขึ้นมาล่ะก็ ไอโอลิมปิกยังเอาไม่อยู่เลยอ่ะ
" ช่วยอธิบายเหตุผลหน่อย " ผมบอกก่อนจะมองหน้าเด็กคนนั้น ที่กำลังยิ้มให้พวกเราแบบกล้าๆ กลัวๆ เรื่องของเรื่องก็คือ ไอเด็กคนนี้มันมาหาพวกผม แล้วก็ขอความร่วมมือให้พวกเราเป็นตัวแทนไปร่วมงานสานสัมพันธ์โรงเรียน ซึ่งมันกำลังจะมีขึ้นในโรงเรียนเควสต์ โรงเรียนคู่อริของโรงเรียนผม
ความจริงในตัวจังหวัด มีโรงเรียนมัธยมจริงๆ แค่ 4 โรงเรียน ซึ่งมันจะตั้งอยู่ทั้ง 4 ทิศ เหนือคือเควสต์ ใต้คือโซเวนต์ ( โรงเรียนของผม ) ตะวันออกคือ เซนต์ลูมิน่า ( เป็นหญิงล้วน ) และตะวันตกคือ เคบเบอร์ ( เป็นชายล้วน ) ตั้งแต่ไหนแต่ไร โรงเรียนของเรามักจะชิงดีชิงเด่นกับเควสต์มาตลอด ยิ่งมีงานโรงเรียน จะต้องมีเด็กเจ็บปางตายตลอด..
ดังนั้นการไปเหยียบเควสต์ก็คือการไปฆ่าตัวตายเสียเปล่าๆ
" ก็กลุ่มพวกคุณมีผลการเรียนที่ดีเยี่ยม หน้าตาดี แถมยังเก่งอะไรตั้งหลายอย่าง ทางคุณครูเลยให้ผมมาช่วยขอร้องน่ะครับ " เจ้านั่นบอกก่อนไอแบงค์จะกระโดดไปหาแล้วลูบหลังเหมือนกำลังสงสาร
มันก็จริงอ่ะนะ ที่พวกผมฉลาด หล่อ เพอร์เฟ็คครบสูตร แต่แหมชมกันซึ่งๆ หน้าแบบเนี้ย มันเขินชะมัด!
" แล้วพวกเราจะได้อะไรล่ะ!" นิ๊กน็อคถามก่อนเจ้านั่นจะยื่นใบปลิวงานมาให้พวกเรา แหม..ถ้าจะเอาของมาล่อน่ะ ไว้ไปหาคนอื่นเหอะ! พวกเราไม่ใช่พวกเห็นแก่เงิน หรืออะไรง่ายๆ หรอกนะ!
" ทางนู้นน่ะ เตรียมงานไว้อลังก์การมากเลยครับ!" หมอนั่นบอกก่อนผมจะคลี่โบชัวร์ด้วยสีหน้าเนือยๆ มันจะเลิศแค่ไหนกันฟร่ะ ถ้าจัดที่ดรีมเว่อร์แลนด์อาจจะสนุกกว่านี้หน่อยก็ได้ -0-
" โหย! มีสาวๆ จากเซนต์ลูมิน่าไปแสดงด้วยอ่ะ!" โซนพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ก่อนผมจะอ่านตามหัวข้อของเจ้านั่น ซึ่งเขาบอกว่ามีการแต่งคอสฯ จากสาวๆ ทั้งหลายแหล่ด้วย
เหอะ..ผู้หญิงอ่ะ เอามาล่อฉันไม่ได้หรอก!!
แต่ผมไม่ได้หมายความว่า ไม่ได้ชอบผู้หญิงนะ!! =[]=
" ว้าว..มีการแจกเงินปลอมไว้แลกของด้วยนะครับ " แบงค์ว่าก่อนจะชี้ให้ดูในหัวข้อที่ 2 ซึ่งมันก็มีความหมายทำนองว่า ถ้าจะซื้ออะไรจะต้องแลกเงินเพื่อเปลี่ยนเป็นเงินจากเชื้อชาติต่างๆ เพื่อซื้อของในซุ้มต่างๆ
เชอะ! ยุ่งยาก
" เห..=[]= ประกวดชายงาม!!" เซ็กส์อ้าปากค้างก่อนจะจ้องโบชัวร์จนแทบทะลุ หมอนั่นหันมามองผมด้วยสายตาละห้อย ก่อนจะหันไปหัวเราะหึหึ
น..น..น่ากลัว!
" =w= สอนทำขนมจากครูชั้นเยี่ยมด้วย.." ( นิ๊กน็อค )
" ก็น่าสนใจดี.." (โอลิมปิก )
" ร่วมพิสูจน์ศพกับคณะแพทย์ในอนาคต หึหึ " เฟรมบอกก่อนจะกดคัตเตอร์ขึ้นลงอย่างบ้าคลั่ง ทุกคนหันมามองหน้าผมด้วยสายตาละห้อย ก่อนมันจะเกิดประกายแวววาววับๆ
= = สรุปก็คือแกอยากไปกันอย่างนั้นสินะ..
" แต่ฉันไม่อยากไป.." ผมตอบด้วยน้ำเสียงแข็งๆ ก่อนเจ้าพวกนั้นจะเริ่มทำเสียงกระแหนะกระแหน
" =[]=!! โอ้ว..ถ้าได้ไปก็คงจะดีเนอะ " ( โซน )
" นั้นสินะครับ ถ้าได้ไปต้องสนุกแน่ๆ เลยอ่ะ " ( แบงค์ )
" สนุก หึหึ..สนุก " ( เฟรม ) = =;;
" กรี๊..ป..ไปเล่นบ้านผีสิงก็น่าจะสนุกดีนะ! >W< " ( เซ็กส์ )
" ฉันอาจจะได้เป็นเชฟระดับโลก T^T " ( นิ๊กน็อค )
" .... " ( โอลิมปิก )
" สรุปจะให้ไปให้ได้ใช่มะ ?" ผมถามก่อนจะมองเจ้าพวกนั้นด้วยความหมั่นไส้ เมื่อพวกมันพยักหน้ารับอย่างพร้อมเพรียง อันที่จริงผมก็ไม่ได้อยากไปมากเท่าไรหรอกนะ เฮ้..อย่ามองผมด้วยสายตาไม่เชื่อเซ่!! คุณก็รู้นี่ว่าผมเป็นเด็กตั้งใจเรียนมาก =_= เอ่อ..โอเค ความจริงผมก็แอบอยากไป
" งั้นตกลง พวกเราจะไปเควสต์!" ผมบอกก่อนก่อนไอเด็กหนุ่มคนนั้นจะวิ่งหน้าแจ้นไปด้วยท่าทางดีใจ มันคงไม่มีอะไรมากมายหรอกมั้ง นอกจากจะกลับมาโรงเรียนโดยไม่ครบ 32 ส่วนนะ
หรืออาจจะไม่ได้กลับมาเลยก็ได้ -0- อาเมน..
ชมรมคหกรรม
Nicnok Talk's
" รุ่นพี่ค่ะ..เอ่อ.."
" อะไรเหรอ " ผมส่งยิ้มหวานๆ ไปให้รุ่นน้องคนนึง ถ้าจำไม่ผิด ดูเหมือนเธอจะเป็นเด็กกลุ่มเดียวที่ทำพุดดิ้งกับผมนะ ( ตอนห้องคหกรรมไฟไหม้ไง )
" ค..คือ เรื่องค่าเสียหาย "
" โอ้ย ปวดหัว T^T"
" ร..รุ่นพี่คะ เป็นอะไรมั้ย " ยัยเด็กนั่นส่งเสียงร้องด้วยท่าทางตกใจ ก่อนผมจะทำท่ากุมขมับแบบปวดหัวสุดขีด ถึงควายจะออกลูกเป็นควาย (??) ผมก็จะไม่ยอมพูดถึงเรื่องไฟไหม้อีกเด็ดขาด -0-
" ฉัน..อึก..ปวดหัว มัน..มันรู้สึกเหมือนมีอะไรงอกออกมาที่ตับ!!" ผมบอกก่อนจะทำท่าส่ายหัวไปมา แอ็คติ้งผมใช้ได้ใช่มะ ? แหงล่ะ คนหล่อมันทำอะไรก็ต้องดูดีอยู่แล้ว! ( ได้ข่าวว่าไม่ใช่นะ - -)
" ปวดหัวที่ตับ T^T รุ่นพี่คะ เอาสักอย่างสิ " เด็กคนนั้นบอกผมก่อนจะทำท่าร้องไห้ ทุกคนในชมรมต่างหันมามองผมด้วยสายตาจับผิด เหมือนพอจะเดาๆออกเรื่องมารยาของผม
-v- เอาน่า..คนหล่อทำอะไรก็ไม่ผิด!
หลังจากผมทำไฟไหม้ครั้งที่ 13 ของห้องชมรม อาจารย์ที่ปรึกษาชมรมก็ทำท่าจะเฉดหัวผมออกทันที แต่ถึงอย่างนั้น คนที่ออกค่าซ่อมแซม หรือ บริจาคเงินให้โรคเรียน ก็คือพ่อของผมอยู่แล้ว เขาเลยยังคงเกรงกลัว เอ้ย..เกรงใจผมอยู่บ้าง!
" ค..คือรุ่นพี่ จะไปเควส์จริงเหรอคะ " รุ่นน้องคนนั้นถามผมอีกครั้ง ผมพยักหน้ารับ ขณะที่กำลังหยิบคุกกี้มาเคี้ยวตุ้ยๆ หลังจากเรารับปากว่าจะไปเควสต์ ข่าวพวกนี้ก็กระจัดกระจายไปทั่วยังกับแบคทีเรีย ที่ไม่กี่นาที ทุกคนก็ติดเชื้อ เอ่อ..ผมหมายถึงรู้ข่าวน่ะ
ส่วนตอนนี้มันยังไม่ใช่เวลาเลิกเรียนหรอกนะ แต่ที่ผมมาที่ชมรมก็เพราะโดนเรียกมาสวดเรื่องไฟไหม้นั้นแหละ ดูเหมือนทุกคนจะเอือมระอากับพฤติกรรมของผมนิดหน่อย แหม..กะอีแค่ไฟไหม้นิดๆหน่อยๆ ทำเป็นรับไม่ได้ เชอะ! ที่พี่ก็อกยังเคยเกือบเผาโรงเรียนมาแล้วด้วยซ้ำนะ!! ยังไม่เห็นมีใครบ่นเลย ไม่ยุติธรรมอะ!
" = =^ ก็ต้องไปสิ ฉันรับปากไปแล้วนี่ แถมพวกคณะกรรมการนักเรียนก็ส่งกระเป๋าฉุกเฉินมาแล้วด้วย " ผมบอกก่อนจะเหลือบสายตาไปมองกระเป๋าใบโตด้านหลัง มันไม่ใช่กระเป๋าโดเรม่อนที่มีแต่ของวิเศษหรอกนะ แต่มันดูยังไงก็เหมือนกับกระเป๋าทหารที่เตรียมออกศึก! ข้างในมีโล่ มีปืนอัดลม มีมีดสั้น มียาถอนพิษนานาชนิด แล้วก็ของจำเป็นในการออกศึกเทือกๆ นั้น
แต่ที่ดูเหมือนจะขาดไป..ดูเหมือนพวกคณะกรรมการนักเรียน ยังไม่ได้เตรียมพวงหรีด กับ จองศาลาให้ผมทีนะ =_=
" ถ้ารุ่นพี่ไม่รอดกลับมา ก็คงดีนะคะ "
" ฉันจะสวนทวารเธอด้วยปาปิก้า " ผมสบถก่อนจะมองยัยเด็กนั่น ความจริงผมกับคนในชมรมก็ออกจะสนิทสนมกันดีนะ สนิทกันมากทีเดียว แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครรู้เรื่องชมรมของผมเด็ดขาด..
แล้วก็เรื่องความลับคนในชมรมด้วย..เพราะมันเป็นกฏ
ความจริงกฏที่หัวหน้าชมรมรุ่นแรกตั้งไว้มีแค่ข้อเดียว นั่นคือห้ามเปิดเผยความลับตัวเองให้ผู้อื่นรู้เด็ดขาด และหลังจากนั้นก็มีกฏออกมาอีกนิดหน่อย จนปัจจุบันมีกฏด้วยกันทั้งหมด 5 ข้อ แต่ละข้อก็ล้วนเอารัดเอาเปรียบพวกเรานิดหน่อย - -^
" แหมหยอกเล่นนิดเดียวเองคะ T^T "
" นิดเดียวบ้านป้าเธอ มันแช่งฉันไปตายเลยนะ!" ผมบอกก่อนจะผลักหัวยัยนั่นเบาๆ ในชมรมนี่ทุกคนจะเรียกผมว่าเชฟใหญ่ แน่นอนว่าผมคือหัวหน้าชมรม 55+ ( อยากรู้จริงๆ ว่าใครเขาเลือกแก - -*)
" แต่รุ่นพี่ต้องกลับมาให้ได้นะครับ " ฟอร์ เด็กผู้ชายลูกครึ่งอเมริกัน บอกผม หมอนี่เปรียบเสมือนศิษย์รักของผมเลยก็ว่าได้ แถมเจ้านี่ยังเป็นตัวเกร็งในการเข้าชมรมคนต่อไปอีกด้วย!
=w= หาทายาทสืบเผ่าพันธุ์ ฮ่าๆ
" T^T อื้ม..ฉันจะต้องกลับมา " ผมบอกก่อนจะนึกไปถึงกำหนดเดินทาง ที่กำลังจะกำเนินขึ้นอีก 2 วันข้างหน้า และเพราะอย่างนั้นผมจะต้องไปพัก กินอยู่ที่นั้นถึง 2 วัน
แต่การไปที่นั่น อาจจะให้ผมเจอวัตถุดิบดีๆ มาทำอาหารก็ได้นะ หึหึ..
" รุ่นพี่ TOT" เหล่าบรรดารุ่นน้องในชมรมรวมทั้งอาจารย์ที่ปรึกษาต่างพากันร้องห่มร้องไห้ให้ผม แต่ว่ามันทะแม่งๆ นะ เหมือนกับ..
ผมกำลังจะตายอย่างนั้นแหละ ! =O=
Sone Talk's
ห้อง 2-A
" = = ถ้าแกไม่เอาคัตเตอร์ออกห่างๆ น้องส้มของฉัน ฉันจะ.."
" จะทำอะไรเหรอ..หึหึ.." ไอเฟรมมองหน้าผมก่อนจะส่งยิ้มเย็นๆ มาให้ ตอนนี้พวกเรากำลังนั่งเล่นกันอยู่ในห้องเรียน เพราะไม่อีกกี่นาทีก็กำลังจะหมดเวลาพักเที่ยงแล้ว แต่นั่นมันไม่สำคัญ..
เพราะไอเรื่องคอขาดบาดตายของจริงน่ะ..ก็คือเรื่องที่ไอเฟรมกำลังจะกรีดกางเกงในลายส้มของน้องยิปปี้ !! T^T ไม่นะ..กว่าจะขโมยมาได้..โฮกกก
" เหม็นยังกับถุงเท้า..แกไปขโมยมาทำไมว่ะ " คอสเพลย์บ่นก่อนจะเขี่ยน้องส้มออกจากโต๊ะมัน พอดีโต๊ะเรานั่งติดกัน 3 โต๊ะน่ะ ^^
" ก็มันยังไม่ได้ซักนี่ " ผมบอกก่อนจะหยิบมันเก็บใส่กระเป๋า ไม่ใช่ว่าน้องยิปปี้เขาไม่ซักนะ! แต่ไอพี่เซ็กส์มันเอาไปใส่แล้วไม่ซักอ่ะ TOT ดูสิ..ย้วยหมดเลย
" แล้วนี่เราจะทำยังไงล่ะ ไปพักที่นั่นตั้ง 1 คืน แน่ะ " ผมบอกก่อนจะเปิดดูกระเป๋ากู้ชีพ ที่พวกคณะกรรมการนักเรียนให้มา ดูเหมือนการไปกินอยู่ที่นั่น 2 วัน 1 คืนจะเป็นปัญหาใหญ่มากเลยทีเดียว
" แดกวีต้าแล้วก็นอนสิ ถามได้ " คอสบอกก่อนจะหยิบการบ้านขึ้นมาทำ ดื่มวีต้าก่อนตายรึไงห๊ะ!? ถ้าอย่างนั้น ฉันขนพระกระโดดกำแพง กับหูฉลามน้ำแดงไปนั่งกินเลยไม่ดีกว่ารึไง - -^
" ก็จริงอยู่ แต่เตรียมแผนรับมือไว้ก็ดี " ผมบอกก่อนจะนึกไปถึงใครอีกคน มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าคิดสักเท่าไร แต่ขอบอกไว้ก่อน ผมไม่ได้พูดถึงมิลมิ๊ลของใครทั้งนั้นแหละ แต่ที่ผมกำลังนึกถึงอยู่ก็คือโลร์ ต่างหาก..
พักเที่ยง
Cosplay Talk's
หลังจากการง้อไอนิ๊กน็อคสำเร็จลง ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันโกรธผมเพราะอะไรเลยจริงๆ ( เหรออ!!) แต่ถึงอย่างนั้นแค่เอาขนมมาล่อ เจ้านั่นก็หายงอนแล้ว แหม..ผมเนี้ยช่างอัฉริยะจริงๆ -0-b
" ไสหัวไปซะ!" โอลิมปิกตลาดใส่รุ่นน้องคนหนึ่งในขณะที่เรากำลังนั่งกินข้าวเที่ยงอยู่ที่โต๊ะ อาหารการกินของโรงเรียนค่อนข้างจะแพง อันที่จริงก็โครตแพง!! แม่เจ้า..ข้าวขาหมูจานล่ะ 150! ถ้ามันเป็นขาช้างมาทั้งแท่งผมจะไม่ว่าเลย แถมในจานมันแทบจะไม่มีเนื้อเลยด้วยซ้ำ!! =[]=
" แต่ทางเราอยากให้พวกคุณเป็นตัวแทนไปโรงเรียนเควสต์จริงๆ นะครับ " เด็กแว่นท่าทางติ๋มๆ กำลังต่อปากต่อคำกับไอโอลิมปิกอย่างกล้าหาญ ทั้งๆ ที่แม้แต่คนในชมรม แทบจะวิ่งไปขั้วโลกใต้เวลาไอโอโมโหแล้วแท้ๆ
ถ้าแกรอดมาจากเงื้อตีนมันได้ ฉันจะเลี้ยงขนมแก 5 บาทเลยอ่ะ!!
" โรงเรียนเควสต์ที่อยู่ฝ่ายเหนือนะเหรอ ไม่เอาหรอก " เซ็กส์กล่าวด้วยมาดขรึม ทั้งๆ ที่สายตาของหมอนั่นแทบจะเขมือบเด็กผู้ชายคนนั้นอยู่แล้ว
=w= น่ากลัวชิหาย
" เอาไงดีครับคุณคอสเพลย์ " แบงค์ถามผมด้วยสีหน้าเหงื่อแตกพลั่ก ๆ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่ามันจะร้อนตัวไปเพื่ออะไร แต่ก็อย่างว่าแหละ เจ้านี่เป็นพวกขวัญอ่อน แต่เวลาโกรธจัดขึ้นมาล่ะก็ ไอโอลิมปิกยังเอาไม่อยู่เลยอ่ะ
" ช่วยอธิบายเหตุผลหน่อย " ผมบอกก่อนจะมองหน้าเด็กคนนั้น ที่กำลังยิ้มให้พวกเราแบบกล้าๆ กลัวๆ เรื่องของเรื่องก็คือ ไอเด็กคนนี้มันมาหาพวกผม แล้วก็ขอความร่วมมือให้พวกเราเป็นตัวแทนไปร่วมงานสานสัมพันธ์โรงเรียน ซึ่งมันกำลังจะมีขึ้นในโรงเรียนเควสต์ โรงเรียนคู่อริของโรงเรียนผม
ความจริงในตัวจังหวัด มีโรงเรียนมัธยมจริงๆ แค่ 4 โรงเรียน ซึ่งมันจะตั้งอยู่ทั้ง 4 ทิศ เหนือคือเควสต์ ใต้คือโซเวนต์ ( โรงเรียนของผม ) ตะวันออกคือ เซนต์ลูมิน่า ( เป็นหญิงล้วน ) และตะวันตกคือ เคบเบอร์ ( เป็นชายล้วน ) ตั้งแต่ไหนแต่ไร โรงเรียนของเรามักจะชิงดีชิงเด่นกับเควสต์มาตลอด ยิ่งมีงานโรงเรียน จะต้องมีเด็กเจ็บปางตายตลอด..
ดังนั้นการไปเหยียบเควสต์ก็คือการไปฆ่าตัวตายเสียเปล่าๆ
" ก็กลุ่มพวกคุณมีผลการเรียนที่ดีเยี่ยม หน้าตาดี แถมยังเก่งอะไรตั้งหลายอย่าง ทางคุณครูเลยให้ผมมาช่วยขอร้องน่ะครับ " เจ้านั่นบอกก่อนไอแบงค์จะกระโดดไปหาแล้วลูบหลังเหมือนกำลังสงสาร
มันก็จริงอ่ะนะ ที่พวกผมฉลาด หล่อ เพอร์เฟ็คครบสูตร แต่แหมชมกันซึ่งๆ หน้าแบบเนี้ย มันเขินชะมัด!
" แล้วพวกเราจะได้อะไรล่ะ!" นิ๊กน็อคถามก่อนเจ้านั่นจะยื่นใบปลิวงานมาให้พวกเรา แหม..ถ้าจะเอาของมาล่อน่ะ ไว้ไปหาคนอื่นเหอะ! พวกเราไม่ใช่พวกเห็นแก่เงิน หรืออะไรง่ายๆ หรอกนะ!
" ทางนู้นน่ะ เตรียมงานไว้อลังก์การมากเลยครับ!" หมอนั่นบอกก่อนผมจะคลี่โบชัวร์ด้วยสีหน้าเนือยๆ มันจะเลิศแค่ไหนกันฟร่ะ ถ้าจัดที่ดรีมเว่อร์แลนด์อาจจะสนุกกว่านี้หน่อยก็ได้ -0-
" โหย! มีสาวๆ จากเซนต์ลูมิน่าไปแสดงด้วยอ่ะ!" โซนพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ก่อนผมจะอ่านตามหัวข้อของเจ้านั่น ซึ่งเขาบอกว่ามีการแต่งคอสฯ จากสาวๆ ทั้งหลายแหล่ด้วย
เหอะ..ผู้หญิงอ่ะ เอามาล่อฉันไม่ได้หรอก!!
แต่ผมไม่ได้หมายความว่า ไม่ได้ชอบผู้หญิงนะ!! =[]=
" ว้าว..มีการแจกเงินปลอมไว้แลกของด้วยนะครับ " แบงค์ว่าก่อนจะชี้ให้ดูในหัวข้อที่ 2 ซึ่งมันก็มีความหมายทำนองว่า ถ้าจะซื้ออะไรจะต้องแลกเงินเพื่อเปลี่ยนเป็นเงินจากเชื้อชาติต่างๆ เพื่อซื้อของในซุ้มต่างๆ
เชอะ! ยุ่งยาก
" เห..=[]= ประกวดชายงาม!!" เซ็กส์อ้าปากค้างก่อนจะจ้องโบชัวร์จนแทบทะลุ หมอนั่นหันมามองผมด้วยสายตาละห้อย ก่อนจะหันไปหัวเราะหึหึ
น..น..น่ากลัว!
" =w= สอนทำขนมจากครูชั้นเยี่ยมด้วย.." ( นิ๊กน็อค )
" ก็น่าสนใจดี.." (โอลิมปิก )
" ร่วมพิสูจน์ศพกับคณะแพทย์ในอนาคต หึหึ " เฟรมบอกก่อนจะกดคัตเตอร์ขึ้นลงอย่างบ้าคลั่ง ทุกคนหันมามองหน้าผมด้วยสายตาละห้อย ก่อนมันจะเกิดประกายแวววาววับๆ
= = สรุปก็คือแกอยากไปกันอย่างนั้นสินะ..
" แต่ฉันไม่อยากไป.." ผมตอบด้วยน้ำเสียงแข็งๆ ก่อนเจ้าพวกนั้นจะเริ่มทำเสียงกระแหนะกระแหน
" =[]=!! โอ้ว..ถ้าได้ไปก็คงจะดีเนอะ " ( โซน )
" นั้นสินะครับ ถ้าได้ไปต้องสนุกแน่ๆ เลยอ่ะ " ( แบงค์ )
" สนุก หึหึ..สนุก " ( เฟรม ) = =;;
" กรี๊..ป..ไปเล่นบ้านผีสิงก็น่าจะสนุกดีนะ! >W< " ( เซ็กส์ )
" ฉันอาจจะได้เป็นเชฟระดับโลก T^T " ( นิ๊กน็อค )
" .... " ( โอลิมปิก )
" สรุปจะให้ไปให้ได้ใช่มะ ?" ผมถามก่อนจะมองเจ้าพวกนั้นด้วยความหมั่นไส้ เมื่อพวกมันพยักหน้ารับอย่างพร้อมเพรียง อันที่จริงผมก็ไม่ได้อยากไปมากเท่าไรหรอกนะ เฮ้..อย่ามองผมด้วยสายตาไม่เชื่อเซ่!! คุณก็รู้นี่ว่าผมเป็นเด็กตั้งใจเรียนมาก =_= เอ่อ..โอเค ความจริงผมก็แอบอยากไป
" งั้นตกลง พวกเราจะไปเควสต์!" ผมบอกก่อนก่อนไอเด็กหนุ่มคนนั้นจะวิ่งหน้าแจ้นไปด้วยท่าทางดีใจ มันคงไม่มีอะไรมากมายหรอกมั้ง นอกจากจะกลับมาโรงเรียนโดยไม่ครบ 32 ส่วนนะ
หรืออาจจะไม่ได้กลับมาเลยก็ได้ -0- อาเมน..
ชมรมคหกรรม
Nicnok Talk's
" รุ่นพี่ค่ะ..เอ่อ.."
" อะไรเหรอ " ผมส่งยิ้มหวานๆ ไปให้รุ่นน้องคนนึง ถ้าจำไม่ผิด ดูเหมือนเธอจะเป็นเด็กกลุ่มเดียวที่ทำพุดดิ้งกับผมนะ ( ตอนห้องคหกรรมไฟไหม้ไง )
" ค..คือ เรื่องค่าเสียหาย "
" โอ้ย ปวดหัว T^T"
" ร..รุ่นพี่คะ เป็นอะไรมั้ย " ยัยเด็กนั่นส่งเสียงร้องด้วยท่าทางตกใจ ก่อนผมจะทำท่ากุมขมับแบบปวดหัวสุดขีด ถึงควายจะออกลูกเป็นควาย (??) ผมก็จะไม่ยอมพูดถึงเรื่องไฟไหม้อีกเด็ดขาด -0-
" ฉัน..อึก..ปวดหัว มัน..มันรู้สึกเหมือนมีอะไรงอกออกมาที่ตับ!!" ผมบอกก่อนจะทำท่าส่ายหัวไปมา แอ็คติ้งผมใช้ได้ใช่มะ ? แหงล่ะ คนหล่อมันทำอะไรก็ต้องดูดีอยู่แล้ว! ( ได้ข่าวว่าไม่ใช่นะ - -)
" ปวดหัวที่ตับ T^T รุ่นพี่คะ เอาสักอย่างสิ " เด็กคนนั้นบอกผมก่อนจะทำท่าร้องไห้ ทุกคนในชมรมต่างหันมามองผมด้วยสายตาจับผิด เหมือนพอจะเดาๆออกเรื่องมารยาของผม
-v- เอาน่า..คนหล่อทำอะไรก็ไม่ผิด!
หลังจากผมทำไฟไหม้ครั้งที่ 13 ของห้องชมรม อาจารย์ที่ปรึกษาชมรมก็ทำท่าจะเฉดหัวผมออกทันที แต่ถึงอย่างนั้น คนที่ออกค่าซ่อมแซม หรือ บริจาคเงินให้โรคเรียน ก็คือพ่อของผมอยู่แล้ว เขาเลยยังคงเกรงกลัว เอ้ย..เกรงใจผมอยู่บ้าง!
" ค..คือรุ่นพี่ จะไปเควส์จริงเหรอคะ " รุ่นน้องคนนั้นถามผมอีกครั้ง ผมพยักหน้ารับ ขณะที่กำลังหยิบคุกกี้มาเคี้ยวตุ้ยๆ หลังจากเรารับปากว่าจะไปเควสต์ ข่าวพวกนี้ก็กระจัดกระจายไปทั่วยังกับแบคทีเรีย ที่ไม่กี่นาที ทุกคนก็ติดเชื้อ เอ่อ..ผมหมายถึงรู้ข่าวน่ะ
ส่วนตอนนี้มันยังไม่ใช่เวลาเลิกเรียนหรอกนะ แต่ที่ผมมาที่ชมรมก็เพราะโดนเรียกมาสวดเรื่องไฟไหม้นั้นแหละ ดูเหมือนทุกคนจะเอือมระอากับพฤติกรรมของผมนิดหน่อย แหม..กะอีแค่ไฟไหม้นิดๆหน่อยๆ ทำเป็นรับไม่ได้ เชอะ! ที่พี่ก็อกยังเคยเกือบเผาโรงเรียนมาแล้วด้วยซ้ำนะ!! ยังไม่เห็นมีใครบ่นเลย ไม่ยุติธรรมอะ!
" = =^ ก็ต้องไปสิ ฉันรับปากไปแล้วนี่ แถมพวกคณะกรรมการนักเรียนก็ส่งกระเป๋าฉุกเฉินมาแล้วด้วย " ผมบอกก่อนจะเหลือบสายตาไปมองกระเป๋าใบโตด้านหลัง มันไม่ใช่กระเป๋าโดเรม่อนที่มีแต่ของวิเศษหรอกนะ แต่มันดูยังไงก็เหมือนกับกระเป๋าทหารที่เตรียมออกศึก! ข้างในมีโล่ มีปืนอัดลม มีมีดสั้น มียาถอนพิษนานาชนิด แล้วก็ของจำเป็นในการออกศึกเทือกๆ นั้น
แต่ที่ดูเหมือนจะขาดไป..ดูเหมือนพวกคณะกรรมการนักเรียน ยังไม่ได้เตรียมพวงหรีด กับ จองศาลาให้ผมทีนะ =_=
" ถ้ารุ่นพี่ไม่รอดกลับมา ก็คงดีนะคะ "
" ฉันจะสวนทวารเธอด้วยปาปิก้า " ผมสบถก่อนจะมองยัยเด็กนั่น ความจริงผมกับคนในชมรมก็ออกจะสนิทสนมกันดีนะ สนิทกันมากทีเดียว แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครรู้เรื่องชมรมของผมเด็ดขาด..
แล้วก็เรื่องความลับคนในชมรมด้วย..เพราะมันเป็นกฏ
ความจริงกฏที่หัวหน้าชมรมรุ่นแรกตั้งไว้มีแค่ข้อเดียว นั่นคือห้ามเปิดเผยความลับตัวเองให้ผู้อื่นรู้เด็ดขาด และหลังจากนั้นก็มีกฏออกมาอีกนิดหน่อย จนปัจจุบันมีกฏด้วยกันทั้งหมด 5 ข้อ แต่ละข้อก็ล้วนเอารัดเอาเปรียบพวกเรานิดหน่อย - -^
" แหมหยอกเล่นนิดเดียวเองคะ T^T "
" นิดเดียวบ้านป้าเธอ มันแช่งฉันไปตายเลยนะ!" ผมบอกก่อนจะผลักหัวยัยนั่นเบาๆ ในชมรมนี่ทุกคนจะเรียกผมว่าเชฟใหญ่ แน่นอนว่าผมคือหัวหน้าชมรม 55+ ( อยากรู้จริงๆ ว่าใครเขาเลือกแก - -*)
" แต่รุ่นพี่ต้องกลับมาให้ได้นะครับ " ฟอร์ เด็กผู้ชายลูกครึ่งอเมริกัน บอกผม หมอนี่เปรียบเสมือนศิษย์รักของผมเลยก็ว่าได้ แถมเจ้านี่ยังเป็นตัวเกร็งในการเข้าชมรมคนต่อไปอีกด้วย!
=w= หาทายาทสืบเผ่าพันธุ์ ฮ่าๆ
" T^T อื้ม..ฉันจะต้องกลับมา " ผมบอกก่อนจะนึกไปถึงกำหนดเดินทาง ที่กำลังจะกำเนินขึ้นอีก 2 วันข้างหน้า และเพราะอย่างนั้นผมจะต้องไปพัก กินอยู่ที่นั้นถึง 2 วัน
แต่การไปที่นั่น อาจจะให้ผมเจอวัตถุดิบดีๆ มาทำอาหารก็ได้นะ หึหึ..
" รุ่นพี่ TOT" เหล่าบรรดารุ่นน้องในชมรมรวมทั้งอาจารย์ที่ปรึกษาต่างพากันร้องห่มร้องไห้ให้ผม แต่ว่ามันทะแม่งๆ นะ เหมือนกับ..
ผมกำลังจะตายอย่างนั้นแหละ ! =O=
Sone Talk's
ห้อง 2-A
" = = ถ้าแกไม่เอาคัตเตอร์ออกห่างๆ น้องส้มของฉัน ฉันจะ.."
" จะทำอะไรเหรอ..หึหึ.." ไอเฟรมมองหน้าผมก่อนจะส่งยิ้มเย็นๆ มาให้ ตอนนี้พวกเรากำลังนั่งเล่นกันอยู่ในห้องเรียน เพราะไม่อีกกี่นาทีก็กำลังจะหมดเวลาพักเที่ยงแล้ว แต่นั่นมันไม่สำคัญ..
เพราะไอเรื่องคอขาดบาดตายของจริงน่ะ..ก็คือเรื่องที่ไอเฟรมกำลังจะกรีดกางเกงในลายส้มของน้องยิปปี้ !! T^T ไม่นะ..กว่าจะขโมยมาได้..โฮกกก
" เหม็นยังกับถุงเท้า..แกไปขโมยมาทำไมว่ะ " คอสเพลย์บ่นก่อนจะเขี่ยน้องส้มออกจากโต๊ะมัน พอดีโต๊ะเรานั่งติดกัน 3 โต๊ะน่ะ ^^
" ก็มันยังไม่ได้ซักนี่ " ผมบอกก่อนจะหยิบมันเก็บใส่กระเป๋า ไม่ใช่ว่าน้องยิปปี้เขาไม่ซักนะ! แต่ไอพี่เซ็กส์มันเอาไปใส่แล้วไม่ซักอ่ะ TOT ดูสิ..ย้วยหมดเลย
" แล้วนี่เราจะทำยังไงล่ะ ไปพักที่นั่นตั้ง 1 คืน แน่ะ " ผมบอกก่อนจะเปิดดูกระเป๋ากู้ชีพ ที่พวกคณะกรรมการนักเรียนให้มา ดูเหมือนการไปกินอยู่ที่นั่น 2 วัน 1 คืนจะเป็นปัญหาใหญ่มากเลยทีเดียว
" แดกวีต้าแล้วก็นอนสิ ถามได้ " คอสบอกก่อนจะหยิบการบ้านขึ้นมาทำ ดื่มวีต้าก่อนตายรึไงห๊ะ!? ถ้าอย่างนั้น ฉันขนพระกระโดดกำแพง กับหูฉลามน้ำแดงไปนั่งกินเลยไม่ดีกว่ารึไง - -^
" ก็จริงอยู่ แต่เตรียมแผนรับมือไว้ก็ดี " ผมบอกก่อนจะนึกไปถึงใครอีกคน มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าคิดสักเท่าไร แต่ขอบอกไว้ก่อน ผมไม่ได้พูดถึงมิลมิ๊ลของใครทั้งนั้นแหละ แต่ที่ผมกำลังนึกถึงอยู่ก็คือโลร์ ต่างหาก..
คุณคงสงสัยละสิว่าไอบ้านั่นเป็นใคร แล้วคุณก็คงจะแอบนินทาในใจ ว่าไอนิยายเรื่องนี้มันจะตัวละครเยอะไปไหนนักหนา แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะตัวเอกน่ะมีแค่ 8 ตัวเท่านั้นแหละ! พวกที่เหลือก็พึงจำไว้ว่าเป็นแค่ตัวประกอบ!
แล้วถ้าจะถามผมว่าไอโลร์คือใคร มันก็คืออริเก่าแค้นฝังกกน. ของผมเอง ถึงแม้จะแยกโรงเรียนกันอยู่ แต่ยังไงผมก็ยังโดนเจ้านั่นระรานอยู่ดี แถมอีกไม่กี่วันจะบุกไปในถิ่นมันแล้วด้วย..
" คิดถึงโลร์รึไง..หึหึ " ไอเฟรมถามก่อนจะป้ายเลือดมาที่แก้มผม อย่าตกใจ..แต่นี่มันคือวิธีปลอบใจของไอเฟรม แต่ถึงอย่างนั้น..มันก็แปลกมนุษย์อยู่ดีนั่นแหละ!
" บ้ารึไง " ผมเถียง เมื่อก่อนเราก็ค่อนข้างสนิทกันดี แต่เพราะอะไรบางอย่าง ผมจึงตัดสินใจเลิกคบกับเจ้านั่น
" ไม่แน่..บางทีเรื่องที่พวกเราไปเควสต์อาจจะถูกเตรียมการมาก่อนแล้วก็ได้นะ " คอสเพลย์โผล่งขึ้นเมื่อทุกอย่างเงียบลง พวกเราทั้งสามเริ่มตั้งหัวข้อสนทนาขึ้นมาใหม่ทันที
" ปีก่อน ยังมีการให้เลือกนักเรียนตัวแทนมาที่โรงเรียนเราได้เลย..ไม่แน่ ทางเควสต์ก็คงเลือกพวกเรามา เหมือนกัน " คอสเพลย์อธิบาย ซึ่งมันก็จริงนั่นแหละ ในบรรดางานสานสัมพันธุ์โรงเรียน โรงเรียนเจ้าภาพจะมีสิทธิ์ในการเลือกตัวนักเรียนจากโรงเรียนอื่นๆ มาทำกิจกรรมได้ ( จะแยกกันระหว่างนักเรียนที่มาร่วมงานโรงเรียน กับนักเรียนที่ต้องมาทำกิจกรรมร่วมกัน )
" แถมทุกปี เขากำหนดนักเรียนร่วมกิจกรรมแค่ 5 คน แต่ทำไมปีนี้พวกคณะกรรมการนักเรียนถึงเลือกพวกเราไปตั้ง 7 คน " ผมบอก..ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า..
" พวกนั้น..วางแผนไว้หมดแล้วไงล่ะ หึหึ.."
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น