❥ Lolita's Room ❤

ลำดับตอนที่ #49 : [KHR] D-RAN

แบบฟอร์ม

“วองโกเล่น่ะมันก็แค่เศษเดนมนุษย์เท่านั้น”

ชื่อ :: คาซึมิอิ ฟุบุคิ || Kazumii Fubuki

ความหมาย ::

คาซึมิอิ แปลว่า ไอหมอก, สายหมอก

ฟุบุคิ แปลว่า พายุหิมะ

อายุ :: 15 ย่าง 16 ปี

วันเกิด :: 12/03/xx

ลักษณะภายนอก :: เด็กสาวผิวขาวสว่างโดดเด่น กลมกลืนไปกับเส้นผมสีขาวหิมะยาวระเอว กลุ่มผมส่วนหนึ่งผูกริบบิ้นสีน้ำเงินกรมท่าสองข้างเป็นทวินเทลเล็กๆ เครื่องหน้าเรียงตัวสมบูรณ์แบบ สิ่งที่ดูจะเด่นชัดที่สุดบนร่างกายของเธอเห็นจะเป็นดวงตาสีฟ้าพร่างพรายราวกับท้องฟ้าในหน้าหนาวนั่นแหละ ฟุบุคิมักแต่งตัวเหมือนอยู่ในหน้าหนาวตลอดเวลา ทั้งเสื้อคลุม ผ้าพันคอ ถุงมือนี่มีจัดเต็ม แม้แต่ในหน้าร้อนยังสวมเสื้อผ้าร้อนๆ นี่เดินไปเดินมาจนเป็นที่สงสัยของคนอื่นๆ ว่าหล่อนไม่ร้อนบ้างหรืออย่างไร เพราะเธอเติบโตมาในจังหวัดที่มีอากาศหนาวเย็นจนติดการใส่เสื้อผ้าหนาๆ เป็นนิสัย โดยเฉพาะเสื้อคลุมสีน้ำเงินเข้มที่พี่ชายซื้อให้ กระทั่งจะไปโรงเรียนฟุบุคิยังสวมชุดคลุมทับชุดนักเรียนไปเลย ถ้าเธอจะถอดคงมีแต่ตอนอาบน้ำ หรือว่ายน้ำเท่านั้นแหละ ไม่แน่นะ... ในอนาคตฟุบุคิอาจจะประดิษฐ์ผ้าพันคอกันน้ำขึ้นมาก็เป็นได้! #จริงจังมากมั้ย? 5555 || สูง 165 ซม. หนัก ?? กิโลกรัม (ความลับทางราชการ #ถุยส์)

นิสัย :: หากมองเผินๆ จะเห็นเธอเป็นสาวน้อยขี้อายแสนเรียบร้อย และเงียบขรึม แต่นั่นมันก็แค่ฉากหน้า! โอเค ฟุบุคิยอมรับว่าเธอน่ะมันตอแหล ตลบแตลง เชื่อถือไม่ได้ แถมยังเจ้าเล่ห์เสียไม่มี ทำหน้าตายไปวันๆ พูดปดมดเท็จไปก็มาก... ความเลวมากมี ความดีไม่ปรากฏ นั่นคงจะชัดเจนพอสำหรับคำจำกัดความสำหรับเธอ

          ฟุบุคิเป็นพวกเฉยชาต่อโลกทั้งใบ  ใครจะทำอะไรเธอถือว่าเป็นเรื่องของพวกเขา ไม่ใช่สิ่งที่เธอจำเป็นต้องจำมาใส่ใจ (ยกเว้นเรื่องของครอบครัว และคนสำคัญของเธอ) เธอชอบทำอะไรเฉื่อยแฉะเหมือนเต่าคลาน แต่บทจะจริงจังก็จริงจังจนน่ากลัว แต่ก็นั่นแหละ ถ้าเธอจะทำตัวอินดี้ติสต์แตกปัญญาอ่อนมันก็งี่เง่าไม่แพ้กันเหมือนกันนั่นแหละ!

          เธอเป็นคนรักพวกพ้องมาก เพราะเธอน่ะกลัวการสูญเสียคนสำคัญอย่างที่เคยประสบพบเจอมาถึงสองครั้งสองครา ดังนั้นเธอจึงยอมทำทุกวิถีทางเพื่อทำให้คนที่เธอนับว่าเป็นเพื่อนเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก ไม่ว่าจะให้ทำอะไร จะส่งผลร้ายต่อตัวเธอเองหรือไม่ เธอไม่สนใจ เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดของเธอที่เหลืออยู่ก็คือเพื่อน... คือความสุขสงบของคนสำคัญของเธอ

          ฟุบุคิค่อนข้างเป็นคนมองโลกในแง่ร้ายพอสมควร เพราะสิ่งที่เธอเจอมาส่วนมากมันไม่ใช่เรื่องราวที่สุขสันต์เหมือนในเทพนิยายเสียเท่าไร ไม่ว่าจะทำสิ่งใด เธอจะมองถึงผลได้ผลเสีย ว่ามันส่งผลกระทบกับตัวเธออย่างไรบ้าง หากมันไม่ส่งผลดีอะไรกลับมา มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอต้องกระทำให้เสียแรง และเวลาไปเปล่าๆ

          เธอเป็นที่รักของพวกผู้ใหญ่ คงเพราะบุคลิกภายนอกที่อ่อนน้อมอ่อนหวานนั่นล่ะมั้ง ฟุบุคิมักจะทำสีหน้าราวกับตัวตลกปิเอโร่อยู่เสมอๆ ซึ่งนั่นก็คือโป๊กเกอร์เฟซ จะสุขจะทุกข์อย่างไร สองสิ่งที่เธอจะทำก็คือแสร้งแย้มยิ้มราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือตีหน้าเฉยชาเหมือนไม่รู้สึกอะไรเท่านั้น เพราะเพียงเธอแสดงสีหน้า หรือความรู้สึกที่แท้จริงออกไปนั้น นั่นอาจหมายถึงความพินาศของตัวเธอ และคนสำคัญ

ประวัติ :: ฟุบุคิคือเด็กสาวผู้ถูกสวรรค์กลั่นแกล้ง เธอเคยมีครอบครัวที่อบอุ่น แม้จะเป็นครอบครัวที่ทำงานในโลกมืด... หรือก็คือมาเฟีย แต่ก็เป็นชีวิตที่มีความสุขที่สุด มีพ่อที่เคร่งขรึมจริงจังแต่ก็อ่อนโยน มีแม่ผู้เข้าใจตัวเธอ และพี่ยิ่งกว่าใคร กับพี่ชายกวนประสาทแต่ก็รักน้องสาวคนนี้ที่สุดคนหนึ่ง พ่อกับแม่เสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุรถพลิกคว่ำในระหว่างที่เดินทางไปติดต่องานกับคู่ค้า ในตอนนั้นฟุบุคิ และพี่ชายของเธอที่อายุห่างกัน 5 ปี ยูกิ ก็ไปด้วย แต่พวกเธอรอด ในขณะที่พ่อแม่ตาย ด้วยอายุของพวกเธอที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ รัฐบาลจึงจัดการส่งพวกเธอไปที่สถานสงเคราะห์เด็กกำพร้าแห่งหนึ่ง ฟุบุคิเหลือแค่ยูกิที่เป็นพี่ชายเท่านั้น จนเมื่อยูกิอายุได้ 18 ปี ซึ่งตอนนั้นเธอยังอายุแค่ 13 ปี ยูกิทำงานที่ไม่ค่อยจะขาวสะอาดเสียเท่าไรเพื่อให้ได้เงินมาเพื่อจะพาฟุบุคิออกจากสถานเด็กกำพร้า ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ แต่เธอก็ทำเป็นหลับตาข้างหนึ่ง ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นซะ เพราะอย่างน้อยๆ มันก็ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของเธอ และพี่ชายดีขึ้น ฟุบุคิไม่ใช่เด็กโลกสวยที่จะไม่รู้ว่าสัจธรรมชีวิตที่แท้จริงคืออะไร... ความสุขไม่ใช่สิ่งที่ยั่งยืน

          กลุ่มคนที่มีตราสัญลักษณ์ของวองโกเล่ แฟมิลี่ที่ทรงอำนาจที่สุดบุกเข้ามาที่บ้านของพวกเธอ ฟุบุคิได้รับแผลเป็นที่เอวข้างซ้ายมาเป็นของแถม ในขณะที่ยูกิ... พี่ชายของเธอถูกฆ่าตายต่อหน้าต่อตาเพราะเขาปกป้องเธอ... ซึ่งเธอมารู้ทีหลังว่าที่พวกวองโกเล่บุกเข้ามาในวันนั้นเป็นเพราะพี่ชายของเธอรู้เบื้องลึกเบื้องหลังอันเลวร้ายของฝ่ายนั้น นับว่าเป็นตัวอันตราย ในขณะที่ฟุบุคิน่ะ รู้มากเกินไป ...ทุกอย่างมันเป็นเพราะวองโกเล่แฟมิลี่!! นับตั้งแต่วันนั้น ฟุบุคิฝึกหนักตลอดมาโดยมุ่งหมายจะทำลายวองโกเล่ให้สิ้นซาก

เหตุผลที่เกลียดวองโกเล่ :: เพราะเขาฆ่าพี่ชายของฉัน... พี่ที่ฉันรักที่สุด คนสำคัญเพียงหนึ่งเดียวที่เหลืออยู่ของฉันคนนั้น... ดังนั้น พวกวองโกเล่น่ะสมควรตาย!

ความสามารถในการฆ่า :: ถนัดด้านการลอบสังหาร และการต่อสู้ตะลุมบอน การใช้อาวุธทั้งในระยะใกล้ กลาง และไกล แต่ถนัดการต่อสู้แนวประจันหน้าตรงๆ มากกว่าแบบหมาลอบกัด มีสัญชาตญาณเอาตัวรอดเฉียบคม

คู่ :: โรคุโด มุคุโร่

เรียกคู่ตัวเองว่า :: โรคุโดซัง~ #แบบว่ามีลากเสียง?

คู่เรียกตัวเองว่า :: ฟุบุคิจัง

สัมภาษณ์เข้าร่วม D-RAN

1. เพราะอะไรถึงอยากจะเข้ารวมกับ D-RAN ? :: “ก็ไมซังเป็นเพื่อนคนสำคัญของฉัน จะปล่อยไปคนเดียวมันก็ใช่ที่นี่คะ? อีกอย่าง... ฉันต้องการแก้แค้นให้กับพี่ชายของฉันที่ต้องตายไปเพราะคนพวกนั้นด้วย!”

2. คิดว่าจะร่วมกลุ่มกับสมาชิกคนอื่นได้หรือไม่? :: “ฉันว่าฉันก็ไม่ได้มนุษย์สัมพันธ์ย่ำแย่ขนาดนั้น... ล่ะมั้งคะ?”

3. หากต้องไปปกป้อง "ศัตรู" จะทำได้หรือไม่ ขอเหตุผลด้วย :: “ถ้ามีผลประโยชน์ร่วมกันมันก็... นั่นสินะ ก็คงแล้วแต่สถานการณ์พาไปล่ะมั้งคะ? แล้วก็นะ... คนที่จะฆ่าคนสารเลวอย่างพวกมันได้มีแค่ฉันเท่านั้น”

4. หากชอบ "ศัตรูของตัวเอง" จะทำยังไง จะกล้าปรึกษาใครไหม? จะกล้าบอกสมาชิกในกลุ่ม D-RAN ไหม? :: “...” ฟุบุคิแสดงสีหน้าปั้นยาก “อย่างน้อยๆ ฉันก็คิดว่าฉันเป็นพวกช่างเลือกแถมเรื่องมาก คงไม่ชอบใครง่ายๆ ขนาดนั้น แต่ถ้าเผลอชอบไปจริงๆ... ก็คงบอกค่ะ ถึงอย่างไรพวกเราก็เพื่อนกัน พวกเขาจะเข้าใจหรือไม่เข้าใจมันก็ขึ้นอยู่กับตัวของพวกเขาเองแล้วล่ะค่ะ”

5. ถ้าถูกหักหลังขึ้นมา จะทำยังไง และรู้สึกอย่างไร :: “ฉันว่า... ฉันคงไม่รู้สึกอะไรมาก คงยิ้ม และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะการหักหลังกันมันก็เป็นเรื่องธรรมดาของวงการโลกมืดอย่างเรา มัน...เป็นเรื่องที่เราต้องยอมรับให้ได้ก่อนก้าวเข้ามาสู่โลกเบื้องหลังอยู่แล้วไม่ใช่หรือไงคะ? หรือคุณคิดว่ายังไงล่ะ?”

สัมภาษณ์ผู้ปกครอง

1. ดองนะคะ ? 5555 :: อ๊า! ประเภทเดียวกันสินะคะ!! //จับมือ #โดนตบซ้ายขวา

2. ยำลูกๆ ได้ไหมค่ะ XD :: เชิญค่า! XP

3. กดแอดแฟบ ติดตามกันด้วยน้า <3 :: ค่า เรียบร้อยค่ะ!