คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คำขอโทษจากคนผิด
"ทำไมวันนี้ ซี ไม่มาหรอรัน" หวานถามผมในตอนเช้าเพราะช่วงนี้หวานสนิทกับซี แต่เธอจารู้ไหมว่าคำถามที่เธอถามมานั้นมันแทงใจผมในตอนนี้มาก
"เอ่อ……. ซีเค้าไม่สบาย เลยหยุดน่ะ" ผมตอบพร้อมกับก้มหน้าหนีหวาน ซึ่งผมไม่อยากจะมองหน้าใครในตอนนี้เลย วันนี้ทั้งวันผมได้แต่รอกลับบ้านเพื่อที่จะไปหา ซี รอ รอ รอ รอ ทำไมมันช่างยาวนานนักวันนี้ มะไหร่จาเลิกเรียนซักที พอเลิกเรียนผมก็รีบไปหา ซี ที่บ้าน "กิ๊ง ก๊อง กิ๊ง ก๊อง" ผมไปหาเธอถึงบ้านแล้วและก็กดกริ้งเรียกคนในบ้าน และแล้ว แม่เธอก็ออกมา "อ้าว นึกว่าใคร เข้ามาก่อนซิ" แม่เธอใจดีกับผมมากๆเลยคับ "เอ่อ…….." ผมพูด "จะมาเยี่ยม ซี ใช่ไหมล่ะ ซี ดีขึ้นมากแล้ว อยู่ในห้องแน่ะ" แม่ซีพูดตัดหน้าผมก่อนที่ผมจะเอ่อถาม "คับ ขอบคุณแม่มากนะคับ" แล้วแม่ซีก็พาผมไปที่ห้องซี บรรยากาศในห้องเงียบกริบ ซึ่งในห้องมีหญิงสาว ใส่ชุดนอนสีขาว นั่งอยู่บนเตียง เธอคือ ซี นั้นเอง "เอ่อ………." แล้วผมก็เงียบไป ทำไมอยู่ต่อหน้าเธอแล้วผมถึงพูดไม่ออกทั้งๆที่ ผมคือต้นเหตุของทั้งหมด พูดซิ ๆพูด "ซี รันขอโทษ นะ รันจะไม่ผิดสัญญากับ ซี อีกแล้ว รันสัญญา" ผมทำสีหน้าเศร้าสร้อยแล้วมองไปที่เธอ "………….." เธอยังคงเงียบอยู่ "รันขอโทษนะ รันผิด ผิดมากๆผิดจนไม่น่าให้อภัย รันขอโทษ" แล้วผมก็เงียบไป บรรยากาศในห้องก็เงียบ "รัน ซีหายโกรธรันและ แม่ซีเล่าเรื่องมะวานที่ รันมาหาซีให้ฟังหมดแล้ว"แล้วเธอก็ยิ้มๆให้ผม "เรื่อง เมื่อ วานลืมๆมันไปนะรัน ซีไม่จำแล้วล่ะ แล้วก็ สัญญา ที่รันพูดมาเมื่อกี้ก็ขอให้ รันพูดจิงด้วยล่ะ" เธอพูดแล้วก็เงียบไป "ได้ ซิ รันสัญญา" แล้วผมกับเธอก็ นั่งคุยนั่งเล่นกันไปจนตกเย็นผมเลยต้องกลับบ้าน เย็นวันนี้คงเป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุดแล้วล่ะ เพราะผมยิ้มเกือบตลอดเย็นเลยจนแม่หาว่าผมบ้า -*- แต่ก็ช่วยไม่ได้นิ จาว่าบ้าก็ยอม ^o^ ดีใจสุดๆเลยล่ะวันนี้ หวังว่าผมจะไม่ผิดสัญญากลับเธออีกผมพูดกลับตัวเองเพราะผมรู้แล้วว่า มันคือความผิดที่ยิ่งใหญ่แค่ไหน วันใหม่ วันใหม่ วันนี้ผมไปเรียนด้วยความรู้สึกโล่งใจสุดๆ เพราะเมื่อวาน ผมได้ทำเรื่องที่ติดค้างคาในใจแล้ว
"ซี! เอ่อ…….." ผมพูดทักเธอแต่มันพูดไม่ออกไม่รู้ทำไม "ไรหรอ เมื่อวานน่ะขอบคุณรันมากนะที่ไปเยี่ยม ^^"
"อื้อ แล้วซีหายดียังหรอ มาโรงเรียนเนี่ย"
"ก็ค่อยยังชั่วขึ้นแล้วล่ะจ๊ะ จะเข้าแถวแล้วนะรีบไปเข้าแถวกันเถอะ" "โห่!!!! อาไรเนี่ยมีหวานกันแต่เช้าเลยวู้ยยยยยย" เสียงเบ้นมันโห่มาแต่ไกลเลยมันยืนอยู่หน้าห้องโห่แซวพวกผม น่าถีบมันมากเลยแฮะ คนเค้าคุยกันเฉยๆมาบอกหวานกัน >,< "ซี! เอ่อ…….." ผมพูดทักเธอแต่มันพูดไม่ออกไม่รู้ทำไม "ไรหรอ เมื่อวานน่ะขอบคุณรันมากนะที่ไปเยี่ยม ^^"
"อื้อ แล้วซีหายดียังหรอ มาโรงเรียนเนี่ย"
"ก็ค่อยยังชั่วขึ้นแล้วล่ะจ๊ะ จะเข้าแถวแล้วนะรีบไปเข้าแถวกันเถอะ" "โห่!!!! อาไรเนี่ยมีหวานกันแต่เช้าเลยวู้ยยยยยย" เสียงเบ้นมันโห่มาแต่ไกลเลยมันยืนอยู่หน้าห้องโห่แซวพวกผม น่าถีบมันมากเลยแฮะ คนเค้าคุยกันเฉยๆมาบอกหวานกัน >,< "อื้อ แล้วซีหายดียังหรอ มาโรงเรียนเนี่ย"
"ก็ค่อยยังชั่วขึ้นแล้วล่ะจ๊ะ จะเข้าแถวแล้วนะรีบไปเข้าแถวกันเถอะ" "โห่!!!! อาไรเนี่ยมีหวานกันแต่เช้าเลยวู้ยยยยยย" เสียงเบ้นมันโห่มาแต่ไกลเลยมันยืนอยู่หน้าห้องโห่แซวพวกผม น่าถีบมันมากเลยแฮะ คนเค้าคุยกันเฉยๆมาบอกหวานกัน >,< "ก็ค่อยยังชั่วขึ้นแล้วล่ะจ๊ะ จะเข้าแถวแล้วนะรีบไปเข้าแถวกันเถอะ" "โห่!!!! อาไรเนี่ยมีหวานกันแต่เช้าเลยวู้ยยยยยย" เสียงเบ้นมันโห่มาแต่ไกลเลยมันยืนอยู่หน้าห้องโห่แซวพวกผม น่าถีบมันมากเลยแฮะ คนเค้าคุยกันเฉยๆมาบอกหวานกัน >,< "นี่ๆ ดูพี่คนนั้นซิ น่ารักเนอะ" เสียงเด็กที่เข้าแถวข้างๆมันซุบซิบกันแต่ผมดันได้ยิน หูดีมะ ฮุฮุ ^o^ ไม่อยากคุยน้องเนี่ยเพื่อนพี่ หึหึ ไม่ต้องบอกก็รู้นะหมายถึงใคร คือ ซี น่ะเอง
สัปดาห์หน้า มีงานวิชาการโรงเรียนแล้ว สบายไม่ต้องเรียน ฮุฮุ ช๊อบชอบงานโรงเรียน แต่!! ทำไมต้องห้องเราต้องรับผิดชอบช่วยงาน วิทยาศาสตร์ของโรงเรียนด้วยยยยยยยยยยย ToT นู๋ไม่อยากทำ แงๆ สัปดาห์หน้า มีงานวิชาการโรงเรียนแล้ว สบายไม่ต้องเรียน ฮุฮุ ช๊อบชอบงานโรงเรียน แต่!! ทำไมต้องห้องเราต้องรับผิดชอบช่วยงาน วิทยาศาสตร์ของโรงเรียนด้วยยยยยยยยยยย ToT นู๋ไม่อยากทำ แงๆ "วันนี้ครูจะแบ่งหน้าที่ให้นักเรียนนะคะ ครูจะให้หัวหน้าห้องแบ่งงานให้พวกเธอ" โฮมรูมของวันนี้แบ่งงานซะและอีกตั้ง7วัน ตั้ง7วัน อีกตั้งหลายวัน -*-
แล้วผมกับเบ้นก็ได้รับหน้าที่ที่สำคัญและหนักหน่วงมากกกกก คือ…… แจกใบปลิว…. เดินไปมาแจกๆ รู้ไหมเนี่ยเดินมันก็เหนื่อยนะทั้งเหนื่อยและเมื่อยช่างเป็นงานที่หนักจิง งานนี้ไปแย่งชิงมาด้วยความยากลำบากมากๆเลย คนจะเลือกกันเพียบแต่อาศัยความหล่อของเบ้นแย่งชิงมาก เพราะมีข้ออ้างว่า มันมีพวกแฟนคลับเยอะเลยอ้างจาชวนผู้หญิงมาให้ -*- เป็นข้ออ้างที่ฟังดูดีที่สุดในตอนนั้นแล้วแหละ "ซี ทำไรหรองานวิชาการอะ" "ของซีหรอ ทำบอดโชว์ในงานอะรัน ไม่น่ายากนะเห็นไม่มีคนทำเลย เลยมาช่วยเค้าทำอะ" โห่เธอนี่แม่พระจังเลยนะเนี่ย ไปอาสางานที่ไม่น่าทำซะแล้ว - -"
"แล้วทำกี่คนหรอ มีใครบ้าง"
"มี 4 คนจ๊ะมี ซี รี่ แอน ปุ๊ก ครบ 4 คน แค่นี้แหละ ^ ^"
"อื้อ 7วัน นี้ซีคงต้องยุ่งอยู่กับบอดแน่เลย เพราะต้องโชว์ในงานเป็นหน้าตาของงานเลยน้าเนี่ย" แล้วผมก็ยิ้มให้เธอแบบว่า งานที่เธอได้รับมันยิ่งใหญ่มากๆเลย
"เอ่อ….. รันมาช่วยพวกเราเตรียมของแสดงในงานได้ไหมพอดีพวกเราคนขาดไปคนนึงแล้วก็ไม่มีใครพวกจะรู้เกี่ยวกับพวกอุปกรณ์วิทย์เลย" แนนหัวหน้าห้องมาบอกกะผมแต่ ผมไม่อยากทำงานนนนนนน แล้วเธอก็ส่งสายตาอ้อนวอนมาใส่ผม อ๊ากกกกก อย่าทำตาอ้อนวอนได้ไหมมมม แพ้สายตา ตาแบบนี้ ยอมแย้วจ้าๆ ช่วยก็ช่วย นานๆทีเห็นแก่ห้องน้าเนี่ยช่วยเตรียมอุปกรณ์ มันคงไม่หนักหนาอาไรมาว่ะงานนี้ "โอเคๆ แนนเด๋วรันช่วยงานนี้เอง" ผมตอบตกลงไปกับเธอแล้ว "ขอบคุณจ๊ะ งั้นพรุ้งนี้ มาช่วยงานเลยนะ" แล้วเธอก็เดินไปคุยต่อ อาไรเนี่ย เตรียมอุปกรณ์พรุ้งนี้เลยหรอ พระเจ้าทำไมทำกับลูกได้ม่ายยยยยย ทีเจ้าเบ้นยังไม่ทำไรเลย ชิ!! แล้วผมกับเบ้นก็ได้รับหน้าที่ที่สำคัญและหนักหน่วงมากกกกก คือ…… แจกใบปลิว…. เดินไปมาแจกๆ รู้ไหมเนี่ยเดินมันก็เหนื่อยนะทั้งเหนื่อยและเมื่อยช่างเป็นงานที่หนักจิง งานนี้ไปแย่งชิงมาด้วยความยากลำบากมากๆเลย คนจะเลือกกันเพียบแต่อาศัยความหล่อของเบ้นแย่งชิงมาก เพราะมีข้ออ้างว่า มันมีพวกแฟนคลับเยอะเลยอ้างจาชวนผู้หญิงมาให้ -*- เป็นข้ออ้างที่ฟังดูดีที่สุดในตอนนั้นแล้วแหละ "ซี ทำไรหรองานวิชาการอะ" "ของซีหรอ ทำบอดโชว์ในงานอะรัน ไม่น่ายากนะเห็นไม่มีคนทำเลย เลยมาช่วยเค้าทำอะ" โห่เธอนี่แม่พระจังเลยนะเนี่ย ไปอาสางานที่ไม่น่าทำซะแล้ว - -"
"แล้วทำกี่คนหรอ มีใครบ้าง"
"มี 4 คนจ๊ะมี ซี รี่ แอน ปุ๊ก ครบ 4 คน แค่นี้แหละ ^ ^"
"อื้อ 7วัน นี้ซีคงต้องยุ่งอยู่กับบอดแน่เลย เพราะต้องโชว์ในงานเป็นหน้าตาของงานเลยน้าเนี่ย" แล้วผมก็ยิ้มให้เธอแบบว่า งานที่เธอได้รับมันยิ่งใหญ่มากๆเลย
"เอ่อ….. รันมาช่วยพวกเราเตรียมของแสดงในงานได้ไหมพอดีพวกเราคนขาดไปคนนึงแล้วก็ไม่มีใครพวกจะรู้เกี่ยวกับพวกอุปกรณ์วิทย์เลย" แนนหัวหน้าห้องมาบอกกะผมแต่ ผมไม่อยากทำงานนนนนนน แล้วเธอก็ส่งสายตาอ้อนวอนมาใส่ผม อ๊ากกกกก อย่าทำตาอ้อนวอนได้ไหมมมม แพ้สายตา ตาแบบนี้ ยอมแย้วจ้าๆ ช่วยก็ช่วย นานๆทีเห็นแก่ห้องน้าเนี่ยช่วยเตรียมอุปกรณ์ มันคงไม่หนักหนาอาไรมาว่ะงานนี้ "โอเคๆ แนนเด๋วรันช่วยงานนี้เอง" ผมตอบตกลงไปกับเธอแล้ว "ขอบคุณจ๊ะ งั้นพรุ้งนี้ มาช่วยงานเลยนะ" แล้วเธอก็เดินไปคุยต่อ อาไรเนี่ย เตรียมอุปกรณ์พรุ้งนี้เลยหรอ พระเจ้าทำไมทำกับลูกได้ม่ายยยยยย ทีเจ้าเบ้นยังไม่ทำไรเลย ชิ!! "แล้วทำกี่คนหรอ มีใครบ้าง"
"มี 4 คนจ๊ะมี ซี รี่ แอน ปุ๊ก ครบ 4 คน แค่นี้แหละ ^ ^"
"อื้อ 7วัน นี้ซีคงต้องยุ่งอยู่กับบอดแน่เลย เพราะต้องโชว์ในงานเป็นหน้าตาของงานเลยน้าเนี่ย" แล้วผมก็ยิ้มให้เธอแบบว่า งานที่เธอได้รับมันยิ่งใหญ่มากๆเลย
"เอ่อ….. รันมาช่วยพวกเราเตรียมของแสดงในงานได้ไหมพอดีพวกเราคนขาดไปคนนึงแล้วก็ไม่มีใครพวกจะรู้เกี่ยวกับพวกอุปกรณ์วิทย์เลย" แนนหัวหน้าห้องมาบอกกะผมแต่ ผมไม่อยากทำงานนนนนนน แล้วเธอก็ส่งสายตาอ้อนวอนมาใส่ผม อ๊ากกกกก อย่าทำตาอ้อนวอนได้ไหมมมม แพ้สายตา ตาแบบนี้ ยอมแย้วจ้าๆ ช่วยก็ช่วย นานๆทีเห็นแก่ห้องน้าเนี่ยช่วยเตรียมอุปกรณ์ มันคงไม่หนักหนาอาไรมาว่ะงานนี้ "โอเคๆ แนนเด๋วรันช่วยงานนี้เอง" ผมตอบตกลงไปกับเธอแล้ว "ขอบคุณจ๊ะ งั้นพรุ้งนี้ มาช่วยงานเลยนะ" แล้วเธอก็เดินไปคุยต่อ อาไรเนี่ย เตรียมอุปกรณ์พรุ้งนี้เลยหรอ พระเจ้าทำไมทำกับลูกได้ม่ายยยยยย ทีเจ้าเบ้นยังไม่ทำไรเลย ชิ!! "มี 4 คนจ๊ะมี ซี รี่ แอน ปุ๊ก ครบ 4 คน แค่นี้แหละ ^ ^"
"อื้อ 7วัน นี้ซีคงต้องยุ่งอยู่กับบอดแน่เลย เพราะต้องโชว์ในงานเป็นหน้าตาของงานเลยน้าเนี่ย" แล้วผมก็ยิ้มให้เธอแบบว่า งานที่เธอได้รับมันยิ่งใหญ่มากๆเลย
"เอ่อ….. รันมาช่วยพวกเราเตรียมของแสดงในงานได้ไหมพอดีพวกเราคนขาดไปคนนึงแล้วก็ไม่มีใครพวกจะรู้เกี่ยวกับพวกอุปกรณ์วิทย์เลย" แนนหัวหน้าห้องมาบอกกะผมแต่ ผมไม่อยากทำงานนนนนนน แล้วเธอก็ส่งสายตาอ้อนวอนมาใส่ผม อ๊ากกกกก อย่าทำตาอ้อนวอนได้ไหมมมม แพ้สายตา ตาแบบนี้ ยอมแย้วจ้าๆ ช่วยก็ช่วย นานๆทีเห็นแก่ห้องน้าเนี่ยช่วยเตรียมอุปกรณ์ มันคงไม่หนักหนาอาไรมาว่ะงานนี้ "โอเคๆ แนนเด๋วรันช่วยงานนี้เอง" ผมตอบตกลงไปกับเธอแล้ว "ขอบคุณจ๊ะ งั้นพรุ้งนี้ มาช่วยงานเลยนะ" แล้วเธอก็เดินไปคุยต่อ อาไรเนี่ย เตรียมอุปกรณ์พรุ้งนี้เลยหรอ พระเจ้าทำไมทำกับลูกได้ม่ายยยยยย ทีเจ้าเบ้นยังไม่ทำไรเลย ชิ!! "อื้อ 7วัน นี้ซีคงต้องยุ่งอยู่กับบอดแน่เลย เพราะต้องโชว์ในงานเป็นหน้าตาของงานเลยน้าเนี่ย" แล้วผมก็ยิ้มให้เธอแบบว่า งานที่เธอได้รับมันยิ่งใหญ่มากๆเลย
"เอ่อ….. รันมาช่วยพวกเราเตรียมของแสดงในงานได้ไหมพอดีพวกเราคนขาดไปคนนึงแล้วก็ไม่มีใครพวกจะรู้เกี่ยวกับพวกอุปกรณ์วิทย์เลย" แนนหัวหน้าห้องมาบอกกะผมแต่ ผมไม่อยากทำงานนนนนนน แล้วเธอก็ส่งสายตาอ้อนวอนมาใส่ผม อ๊ากกกกก อย่าทำตาอ้อนวอนได้ไหมมมม แพ้สายตา ตาแบบนี้ ยอมแย้วจ้าๆ ช่วยก็ช่วย นานๆทีเห็นแก่ห้องน้าเนี่ยช่วยเตรียมอุปกรณ์ มันคงไม่หนักหนาอาไรมาว่ะงานนี้ "โอเคๆ แนนเด๋วรันช่วยงานนี้เอง" ผมตอบตกลงไปกับเธอแล้ว "ขอบคุณจ๊ะ งั้นพรุ้งนี้ มาช่วยงานเลยนะ" แล้วเธอก็เดินไปคุยต่อ อาไรเนี่ย เตรียมอุปกรณ์พรุ้งนี้เลยหรอ พระเจ้าทำไมทำกับลูกได้ม่ายยยยยย ทีเจ้าเบ้นยังไม่ทำไรเลย ชิ!! "เอ่อ….. รันมาช่วยพวกเราเตรียมของแสดงในงานได้ไหมพอดีพวกเราคนขาดไปคนนึงแล้วก็ไม่มีใครพวกจะรู้เกี่ยวกับพวกอุปกรณ์วิทย์เลย" แนนหัวหน้าห้องมาบอกกะผมแต่ ผมไม่อยากทำงานนนนนนน แล้วเธอก็ส่งสายตาอ้อนวอนมาใส่ผม อ๊ากกกกก อย่าทำตาอ้อนวอนได้ไหมมมม แพ้สายตา ตาแบบนี้ ยอมแย้วจ้าๆ ช่วยก็ช่วย นานๆทีเห็นแก่ห้องน้าเนี่ยช่วยเตรียมอุปกรณ์ มันคงไม่หนักหนาอาไรมาว่ะงานนี้ "โอเคๆ แนนเด๋วรันช่วยงานนี้เอง" ผมตอบตกลงไปกับเธอแล้ว "ขอบคุณจ๊ะ งั้นพรุ้งนี้ มาช่วยงานเลยนะ" แล้วเธอก็เดินไปคุยต่อ อาไรเนี่ย เตรียมอุปกรณ์พรุ้งนี้เลยหรอ พระเจ้าทำไมทำกับลูกได้ม่ายยยยยย ทีเจ้าเบ้นยังไม่ทำไรเลย ชิ!! "เบ้น มานี่หน่อยๆ พรุ้งนี้กรูคงกลับบ้านพร้อมเมิงไม่ได้และกรูต้องไปช่วยชาติ!!!! " แล้วผมก็ทำหน้าเข้ม =W= "ช่วย ชาติอาไรว่ะ" แล้วมันก็ทำหน้างงๆ อ้า…..งงล่ะซิๆ -*-
"เอ่อ กรูต้องไปเตรียมอุปกรณ์วิทย์อะ TwT เป็นตัวหลักของงานเลยนะเนี่ย ขาดกรูงานคงล่มหล่ะ แล้วหวานล่ะได้งานไรหรอ เห็นคุยกันอยู่นิ" "หวานเค้าได้หน้าที่ บรรยายพวกของแสดงโชว์ในงาน ไม่ยากเท่าไรหรอแต่ต้องศึกษา พวกวิชาการให้ดี ต้องอ่านหนังสือเยอะๆ เค้าคงถนัดน่ะ" และแล้ววันนี้ห้องเรียนผมก็เต็มไปด้วยเสียงคุยกันอย่างเช่นเคย แต่ที่มันต่างจากทุกวันคือมันเป็นการคุยเกี่ยวกับการเตรียมงานวิชาการในครั้งนี้ ทุกคนมีหน้าที่ มีงานต้องทำ มีสิ่งที่ต้องรับผิดชอบในงาน เย็นนี้ผมก็ได้ไปส่ง ซี ซึ่งเป็นหน้าที่ของผม และมันคงเป็นความสุขเล็กๆในชีวิตด้วย ^o^ หลังจากวันนี้ไป 7 วันเราคงงานยุ่งน่าดูแน่เลย ซึ่งเป็นการทำงานของทุกคน เพื่อหน้าตาของโรงเรียน สู้ตาย >,< รันทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว ฮุฮุ ^o^ "ขอทางหน่อยๆ!!!!!!!!" ผมตะโกนอย่างเร่งรีบ เพราะยกของหนักและของที่ยกเป็นพวกแก้วใส่ของทดลองในห้องวิทย์
สรุปงานเตรียมอุปกรณ์ของผมคือ การยกของไปๆมาๆและเตรียมการทดลองน่ะเอง -*- "เอ่อ กรูต้องไปเตรียมอุปกรณ์วิทย์อะ TwT เป็นตัวหลักของงานเลยนะเนี่ย ขาดกรูงานคงล่มหล่ะ แล้วหวานล่ะได้งานไรหรอ เห็นคุยกันอยู่นิ" "หวานเค้าได้หน้าที่ บรรยายพวกของแสดงโชว์ในงาน ไม่ยากเท่าไรหรอแต่ต้องศึกษา พวกวิชาการให้ดี ต้องอ่านหนังสือเยอะๆ เค้าคงถนัดน่ะ" และแล้ววันนี้ห้องเรียนผมก็เต็มไปด้วยเสียงคุยกันอย่างเช่นเคย แต่ที่มันต่างจากทุกวันคือมันเป็นการคุยเกี่ยวกับการเตรียมงานวิชาการในครั้งนี้ ทุกคนมีหน้าที่ มีงานต้องทำ มีสิ่งที่ต้องรับผิดชอบในงาน เย็นนี้ผมก็ได้ไปส่ง ซี ซึ่งเป็นหน้าที่ของผม และมันคงเป็นความสุขเล็กๆในชีวิตด้วย ^o^ หลังจากวันนี้ไป 7 วันเราคงงานยุ่งน่าดูแน่เลย ซึ่งเป็นการทำงานของทุกคน เพื่อหน้าตาของโรงเรียน สู้ตาย >,< รันทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว ฮุฮุ ^o^ "ขอทางหน่อยๆ!!!!!!!!" ผมตะโกนอย่างเร่งรีบ เพราะยกของหนักและของที่ยกเป็นพวกแก้วใส่ของทดลองในห้องวิทย์
สรุปงานเตรียมอุปกรณ์ของผมคือ การยกของไปๆมาๆและเตรียมการทดลองน่ะเอง -*- สรุปงานเตรียมอุปกรณ์ของผมคือ การยกของไปๆมาๆและเตรียมการทดลองน่ะเอง -*- "รันเย็นนี้ รันอยู่ชัก 6 โมงได้ไหมพอดีมีงานที่ต้องทำด้วยน่ะ" แนนบอกให้ผมอยู่กลับบ้านตอนเย็นเพื่อช่วยงานเธอ
"เอ่อ…. คงไม่ได้ แนน พอดีวันนี้รันต้องรีบกลับบ้านน่ะ พรุ้งนี้นะๆ แล้วรันต้องกลับเย็นทุกวันเลยใช่ม่ะ" "อื้อ คงต้องแบบนั้น แหละรัน เพราะงานของพวกเรามันต้องเตรียมให้พร้อมและทำการทดสอบก่อนการทดลองในงาน" อาไรเนี่ยงานเยอะจิงวู้ยยยยยย >,< ตายๆ "โอเคๆ งั้นวันรันกลับบ้านก่อนนะ ไปล่ะ" แล้วผมก็วิ่งไปออกไปรอซีเพื่อกลับบ้านพร้อมกัน แล้วซีก็วิ่งมาจาชั้นล่างของตึกซึ่งเป็นที่ๆเธอนั่งทำบอดอยู่ แต่ทำไมห้องวิทย์ของผมมันอยู่ตั้งชั้น 4 แน่ะเดินขึ้นเดินลงมันเมื่อยน้าเนี่ยไม่เห็นใจกานบ้างเลย T-T "เอ่อ…. คงไม่ได้ แนน พอดีวันนี้รันต้องรีบกลับบ้านน่ะ พรุ้งนี้นะๆ แล้วรันต้องกลับเย็นทุกวันเลยใช่ม่ะ" "อื้อ คงต้องแบบนั้น แหละรัน เพราะงานของพวกเรามันต้องเตรียมให้พร้อมและทำการทดสอบก่อนการทดลองในงาน" อาไรเนี่ยงานเยอะจิงวู้ยยยยยย >,< ตายๆ "โอเคๆ งั้นวันรันกลับบ้านก่อนนะ ไปล่ะ" แล้วผมก็วิ่งไปออกไปรอซีเพื่อกลับบ้านพร้อมกัน แล้วซีก็วิ่งมาจาชั้นล่างของตึกซึ่งเป็นที่ๆเธอนั่งทำบอดอยู่ แต่ทำไมห้องวิทย์ของผมมันอยู่ตั้งชั้น 4 แน่ะเดินขึ้นเดินลงมันเมื่อยน้าเนี่ยไม่เห็นใจกานบ้างเลย T-T "มาแย้วๆ โทษทีน้ารันพอดี พวก รี่ แอน ปุ๊ก เค้าให้ทำงานกันกว่าจาออกแบบและแบ่งหน้าที่เตรียมอุปกรณ์อีก เลยมาสายน่ะ โทษทีนะๆ" แล้วเธอก็ก้มลงหายใจหอบๆ เพราะเหนื่อยที่วิ่งมาหาผม
"อื้อ ม่ายเปงไรหรอกซี แค่นี้เองรันก็พึ่งมาซักพักนี้เองน่ะ" "ซี เอ่อ…….." ผมเรียกเธอแต่เรื่องที่มันจาพูดมันก็พูดไม่ออก "มีไรหรอรัน" "คือ…….ช่วง อีก 6 วันที่เหลือ ซะซะซะ….ซี " ผมไม่กล้าพูดเพราะมันเหมือนจะไม่ทำตามสัญญาที่ผมได้ให้กลับเธอไว้ แล้วเธอก็พูดตัดขึ้นมา "จ๊ะ พรุ้งนี้ซีบอกให้พี่มารับแล้ว ซีได้ยินเพื่อนบอกๆอยู่เหมือนกันว่าช่วงทำงานมันต้องกลับบ้านเย็นทุกวัน ของซีก็ต้องกลับเย็นขึ้นเหมือนกันนะ แล้วมันใช่เรื่องนี้ไหมที่รันจาพูดน่ะ" โอ้ววววววว ขอบคุณเธอจิงๆเลยซี ที่เข้าใจผม "อื้อ ซีนี่รู้ใจรันจังเลยน้า ^^ ป่ะกลับบ้านกัน" เย็นวันนี้ผมต้องบอกแม่เรื่องที่กลับบ้านเย็น เด๋วแม่ดุๆ กลับบ้านมืดๆ ทุกวัน >,< เป็นลูกที่ดีน่ะ ฮุฮุ "แม่ เด๋ว 6 วันจากนี้รันกลับบ้านเย็นๆ น้าแม่ ไม่แน่ก็มืดๆเลย" ผมบอกกลับแม่ "อื้อ จาทำอาไรก็ทำไปเถอะแล้วนี่กินข้าวเสร๊จแล้วไปล้างจานด้วยนะ" ใจคอแม่ไม่คิดจาถามเลยไงเนี่ยว่าทำไม -*- แต่ก็ช่างมันเถอะ รีบล้างจานแล้วนอนดีกว่าพรุ้งนี้ต้องทำงานอีกเยอะ เช่นเคยคับแบกของเตรียมอุปกรณ์งานของผมคือ กรรมกร ใช่ไหมเนี่ย -*- งานของผมเตรียมอุปกรณ์แต่ทำไมเหมือน กรรมกร จังหว่า ซึ่งวันนี้แบกของจากห้องวิทย์ขึ้นๆ ลงๆ จาชั้น 4 เหนื่อยมากๆเลย แล้วไหนจาเตรียมการทดลองที่ต้องทดลองกลางแจ้งอีก เหนื่อยวู้ยๆ แฮก แฮก…. แล้วผมก็ไปนั่งที่มุมด้านล่างตึกเพื่อพักเหนื่อยซักหน่อย "อื้อ ม่ายเปงไรหรอกซี แค่นี้เองรันก็พึ่งมาซักพักนี้เองน่ะ" "ซี เอ่อ…….." ผมเรียกเธอแต่เรื่องที่มันจาพูดมันก็พูดไม่ออก "มีไรหรอรัน" "คือ…….ช่วง อีก 6 วันที่เหลือ ซะซะซะ….ซี " ผมไม่กล้าพูดเพราะมันเหมือนจะไม่ทำตามสัญญาที่ผมได้ให้กลับเธอไว้ แล้วเธอก็พูดตัดขึ้นมา "จ๊ะ พรุ้งนี้ซีบอกให้พี่มารับแล้ว ซีได้ยินเพื่อนบอกๆอยู่เหมือนกันว่าช่วงทำงานมันต้องกลับบ้านเย็นทุกวัน ของซีก็ต้องกลับเย็นขึ้นเหมือนกันนะ แล้วมันใช่เรื่องนี้ไหมที่รันจาพูดน่ะ" โอ้ววววววว ขอบคุณเธอจิงๆเลยซี ที่เข้าใจผม "อื้อ ซีนี่รู้ใจรันจังเลยน้า ^^ ป่ะกลับบ้านกัน" เย็นวันนี้ผมต้องบอกแม่เรื่องที่กลับบ้านเย็น เด๋วแม่ดุๆ กลับบ้านมืดๆ ทุกวัน >,< เป็นลูกที่ดีน่ะ ฮุฮุ "แม่ เด๋ว 6 วันจากนี้รันกลับบ้านเย็นๆ น้าแม่ ไม่แน่ก็มืดๆเลย" ผมบอกกลับแม่ "อื้อ จาทำอาไรก็ทำไปเถอะแล้วนี่กินข้าวเสร๊จแล้วไปล้างจานด้วยนะ" ใจคอแม่ไม่คิดจาถามเลยไงเนี่ยว่าทำไม -*- แต่ก็ช่างมันเถอะ รีบล้างจานแล้วนอนดีกว่าพรุ้งนี้ต้องทำงานอีกเยอะ เช่นเคยคับแบกของเตรียมอุปกรณ์งานของผมคือ กรรมกร ใช่ไหมเนี่ย -*- งานของผมเตรียมอุปกรณ์แต่ทำไมเหมือน กรรมกร จังหว่า ซึ่งวันนี้แบกของจากห้องวิทย์ขึ้นๆ ลงๆ จาชั้น 4 เหนื่อยมากๆเลย แล้วไหนจาเตรียมการทดลองที่ต้องทดลองกลางแจ้งอีก เหนื่อยวู้ยๆ แฮก แฮก…. แล้วผมก็ไปนั่งที่มุมด้านล่างตึกเพื่อพักเหนื่อยซักหน่อย จู่ๆโลกก็มืดลง เพราะมือ2ข้างของใครก็ไม่รู้ มาปิดตาผม "ใครว่ะ!!!!! เล่นไรไม่รู้เรื่องคนยิ่งเหนื่อยๆ อยู่ ไปไกลๆเลย!!" ผมตะโกนใส่คนที่ปิดตาผมอยู่ แล้วมือ 2 ข้างนั้นก็ปล่อยออก ผมจึงหันกลับไปมอง
"ซะซะซะ…..ซี " ผมตกใจที่มะกี้ตะโกนว่าเธอไปเลยพูดต่อไม่ทัน เธอวิ่งไปแล้วและผมก็กำลังจาวิ่งตามไป "รันนนนนน!!!! มานี่หน่อย ช่วยไปเอาแอลกอฮอล์ที่ห้องวิทย์มาให้ที ไวๆด้วยงานจาเสร๊จแล้ว" แนนตะโกนมาบอกผม "อะ อะ อะ อื้มๆ ได้ๆ" ผมเลยวิ่งไปที่ห้องวิทย์เพื่อที่จะหยิบของ หวังว่าเรื่องแค่นี้ซีคงไม่โกรธอาไรผมมากหรอกนะ TwT "ซะซะซะ…..ซี " ผมตกใจที่มะกี้ตะโกนว่าเธอไปเลยพูดต่อไม่ทัน เธอวิ่งไปแล้วและผมก็กำลังจาวิ่งตามไป "รันนนนนน!!!! มานี่หน่อย ช่วยไปเอาแอลกอฮอล์ที่ห้องวิทย์มาให้ที ไวๆด้วยงานจาเสร๊จแล้ว" แนนตะโกนมาบอกผม "อะ อะ อะ อื้มๆ ได้ๆ" ผมเลยวิ่งไปที่ห้องวิทย์เพื่อที่จะหยิบของ หวังว่าเรื่องแค่นี้ซีคงไม่โกรธอาไรผมมากหรอกนะ TwT แล้วผมก็หยิบของมาให้แนน แต่ในใจผมก็ยังห่วงซีอยู่ว่าเธอจะโกรธผมมากไหมเลยจะไปขอโทษแต่ งานแทบไม่ว่างเลยหลังจากนั้น ผมยังอยากหาเวลาไปขอโทษเธออยู่แต่งานมันไม่เอื้ออำนวยซะเลย
อีก 2 วัน จะถึงวันงานแล้ว งานของผมจาได้จบๆลงซะที เย้ๆ จาได้เที่ยวแล้ววว ฮุฮุ ^o^ เสียงโทรศัพท์ เบอร์ใครหว่า "ฮัลโหล" "ใช่รันไหมค่ะ" เสียงผู้หญิงโทรมา "อื้อ ใครหรอ" "นี่ รี่เองนะ รันสนิทกับ ซี ใช่มะ รันตอนนี้น่ะ งานทำบอดมีซีทำคนเดียวเองนะแล้วก็งานยังไม่เสร็จเลย" "ทำไม ทำไมไม่มีคนไปช่วยซีทำล่ะปล่อยซีทำคนเดียวได้ไงงานจาเสร๊จหรอ" แล้วผมก็บ่นอีกชุดใหญ่ "ฟังก่อนๆ พอดีรี่รถล้ม อยู่โรงบาลเนี่ย ส่วนปุ๊ก เค้าต้องไปเฝ้าแม่ที่โรงบาลน่ะแม่เค้าไม่สบาย แล้วก็แอน แอนเค้าไปช่วยซีทำก็จิงแต่เค้าชอบโดดงานทำแปปเดียวก็เดินไปหาซื้อของมานั่งกินพอ 3 โมงเย็นก็รีบกลับบ้าน " "โอเคได้ แปปนึงเด๋วรันไปหานะ โรงบาลอยู่ไม่ไกลเท่าไร" แล้วผมก็ตัดบทพูดออกไปรีบไปหา รี่ ไม่งั้นงานไม่เสร็จ ซีคงโดนว่าแน่ ตอนนี้ก็ 6 โมงเย็นและจากที่บ้านผมไปถึงโรงบาลที่ๆ รี่อยู่ไม่ไกลมากเท่าไร ผมต้องไปเอารูปแบบบอดจาก รี่ และวิธีการทำบอด พอผมได้ของที่ต้องการและ ผมก็รีบไปโรงเรียนเพื่อที่จะดูว่างานถึงไหนแล้ว พระเจ้า!! งานได้แค่40% เองนี่เหลือเวลาอีก 2 วัน งานได้แค่40% ผมคงต้องอยู่ทำที่นี่ซะแล้ว แต่คืนนี้คงทำไรมากไม่ได้เพราะผมเองก็ยังไม่ได้เตรียมอุปกรณ์ไรมาเท่าไร ผมทำเท่าที่ทำได้ติดกระดาษที่บอดตามรูปแบบในกระดาษที่ได้รับมา ตัดกระดาษ ทำไปเรื่อยๆดูเวลาอีกที นี่ก็ เที่ยงคืนแล้ว วันนี้คงต้องพอแค่นี้ก่อนล่ะ ผมช่วยทำงานมาตั้งแต่1ทุ่มจนเที่ยงคืนงานคืบหน้ามาแค่ 45% เองหรอเนี่ย ก็งานมันเยอะอะ แล้วผมจะโทรไปหา รี่ แต่นี้มันก็ เที่ยงคืนและเธอคงนอนแล้ว เลยส่งข้อความไปหาเธอ "รี่ รันขอให้เรื่องที่รันมาช่วย ซี ทำบอดนี่เป็นความลับของเรา 2 คนนะเพราะ ซี เค้าโกรธรันอยู่ รันไม่อยากให้ซีเข้าใจว่าที่รันช่วยทำงานเพื่อนเป็นการไถ่โทษ" แล้วผมก็รีบกลับบ้าน เช้านี้หน้าที่ผมก็เยอะเช่นเคยแต่จามีใครรู้บ้างไหมว่ามีผู้หญิงตัวน้อยๆนั่งทำงานหนักอยู่ตัวคนเดียวผมได้แต่รอว่าเมื่อไหร่ผมจาได้กลับบ้านเพื่อจะมาช่วยเธอ โดยที่ไม่มีใครรู้และเธอก็ไม่บอกใครซึ่งเธอกลัวเธอรบกวนคนอื่นเพราะแต่ละคนงานก็ยุ่งๆกันอยู่แล้ว และแล้งานผมก็เลิกผมวิ่งไปดูที่บอดงานคืบหน้ามา 60% เหลืออีก40% กับอีก1 วันไม่เสร๊จแน่ ถ้าไม่รีบทำให้คืนนี้ "แม่!!!! รันไปนอนค้างบ้านเพื่อน2 คืนนะ ไปเตรียมของก่อนนะแม่" แล้วผมก็รีบวิ่งขึ้นไปเตรียมของเพื่อที่จะไปนอนที่โรงเรียน คืนนี้ผมคงได้แต่ทำเกี่ยวกับเนื้อหาที่ติดและเชิญชวนจากที่ผมได้ฟังจากที่รี่บอกมากมันคือการ ติดเนื้อหาของงานวิชาการในหมวดวิทยาศาสตร์ครั้งนี้ซึ่งผมเป็นคนเตรียมอุปกรณ์งานพวกนี้ผมรู้ดี และแต่งขอบบอดซึ่งซีทำไปเกือบเสร๊จแล้วเหลือด้านบนทั้งแถบและตกแต่งในบอดยังขาดอีกมากทำคืนนี้คงไม่ทันแน่ผมเลยติดเนื้อหาเกี่ยวกับงานที่ได้เตรียมมาและช่วยทำตัวตุ๊กตากระดาษที่เธอจะทำให้เสร๊จแล้วมาดูเวลาอีกทีนี้ก็ ตี 4 ครึ่งแล้ว ซึ่งผมง่วงมากถ้าทำต่อคงไม่ไหวแล้วผมก็วิ่งไปที่ห้องวิทย์ปูผ้าที่เตรียมมานอนกับพื้นแล้วส่งข้อความไปหารี่บอกว่า "7 โมงเช้าโทรมาปลุกด้วยและโทรบอกซีด้วยว่าช่วยตกแต่งภายในบอดก่อน อย่าบอกนะว่ารันมาช่วยทำงานน่ะ" แล้วผมก็งีบหลับไป เสียงโทรสับ "ฮานนนน โหลลลลล ขอบใจมากรี่ " ผมiu[รับโทรศัพท์ที่ผมบอกให้รี่โทรมาปลุกผม ด้วยน้ำเสียงที่ง่วงนอนมากๆ แล้วผมก็รีบเก็บข้าวของที่เตรียมมาไว้กลับบ้านเพื่อที่จะไปอาบน้ำ แล้วมาโรงเรียน "รัน!!! นี่มันกี่โมงแล้วรู้ไหม มาสายเนี่ย ไม่ไหวเลยนะไม่รับผิดชอบงานเลย พรุ้งนี้ก็วันแสดงผลงานแล้วนะ" เสียงแนนที่กำลังโมโหผมและงานเหลืออีก 2 ชิ้นที่ต้องเสร๊จในวันนี้ "……………" ผมไม่พูดอาไร แล้วหันไปดูนาฬิกา โอ้ว นี่มันจาเที่ยวแล้วหรอ เวลาช่างผ่านไปไวจิงเรากลับไปทำไรตั่งหลายชั่วโมง ที่บ้าน "เอ่อ…… รันขอโทษแล้วกัน มาเด๋วรันช่วยนะ" แล้วผมก็เดินที่งานของแนนแล้วช่วยเธอยกโครงงานที่จะใช้แสดงซึ่งเท่าที่ดูๆชิ้นนี้ก็เกือบจะเสร๊จแล้ว เหลืออีก 1 ชิ้น น่าจะเสร็จทันนะ และแล้วงานเตรียมอุปกรณ์ของผมมันก็เสร็จและจบลง "รัน ขอบใจมากเลยนะที่มาช่วยงานเสร๊จหมดแล้วพรุ้งนี้ก็รบกวนแจกใบปลิวให้ด้วยนะ" แนนมาบอกกลับผมแล้วเดินมาบอกกับผมพร้อมสีหน้าที่ดีใจสุดๆ แต่สภาพเธอดูเหนื่อยมากจากงานที่เธอได้รับ 7 วันเพราะงานนี้เธอทำเยอะกว่าคนอื่นเลยมันเป็นงานนี่หนักมากๆ และ เธอก็เป็นหัวหน้างานด้วย "อื้อ ไม่เป็นไรหรอก รันช่วยไรได้รันก็จะช่วยนะ งั้นรันขอกลับบ้านก่อนนะ นี่ก็ จาทุ่มนึงแล้ว" แต่ผมก็วิ่งไปดูที่บอดของซี งานยังเหลืออีก 10% เหลือติดขอบด้านบนส่วนด้านในเธอทำเสร๊จจะหมดแล้วเหลืออีกนิดเดียวแค่ติดนู้นติดนี่นิดหน่อย แล้วผมก็รีบกลับบ้านไปขนของมาเหมือนเมื่อวาน พอทำด้านในเสร็จเหลือติดขอบบอด มันคงง่ายๆ แต่!!!…… ขอบบอดมันยังทำไม่เสร็จเลยมันทำไปยังไม่ถึงครึ่งนึงเลย ตายๆ คืนนี้ผมจึงนั่งทำขอบบอดที่เหลือแล้วเอามาต่อกันกว่าจะทำขอบบอดเสร๊จก็ เกือบตี 4 แล้ว ซึ่งต้องติดขอบบอดและเช็คความเรียบร้อยอีกก็ปาเข้าไปเกือบๆ 6 โมงเช้าซึ่งยังไม่มีคนมา และแล้วมันก็เสร๊จผมหอบอุปกรณ์ทั้งหมดแล้วพาร่างที่หมดแรงและง่วงนอนมากๆไปถึงห้องวิทย์ เพราะถ้าไงให้ผมกลับบ้านสภาพนี้คงได้ตายกลางทางแน่ๆ แล้วผมก็หลับไป ZZZzzzz แอ๊ดดดด... เสียงประตูห้องวิทย์เปิดออก คนที่เข้ามาคงเห็นร่างของเด็กผู้ชายที่หมดสภาพนอนหลับอยุ่ที่มุมหลังด้านหลังห้อง นิ่วมือที่เปลื่องกาวและ เศษกระดาษที่ฉีกขาดจากการทำบอด หน้าตาที่มอมแมมเปื้อนคาบเหงื่อ และเสื้อผ้าที่มีเศษกระดาษติดอยู่ ซึ่งนอนหนาวสั่นอยู่เพราะแอร์ในห้องมันเย็นมาก แล้วคนที่เข้ามาก็หยิบผ้าห่มๆ ให้ร่างของเด็กผู้ชายคนนั้น ทำให้เค้าเผอละเมอ ออกมาว่า " ซี หายโกรธรันนะ " แล้วผมก็ตื่นขึ้น คนที่เข้ามาห่มผ้าให้ผม คือ….. ซี เธอเข้ามานั่งข้างๆที่ผมนอน "ซี เอ่อ รัน ๆ …" ผมรีบเก็บของที่อยู่ข้างๆตัวเข้าแอบเธอกลัวเธอจารู้เรื่องที่วผมเป็นคนช่วยเธอทำบอด "ไม่ต้องแล้วล่ะ รี่ บอดซีหมดแล้วเรื่องรันมานอนที่โรงเรียนเพื่อนั่งทำบอดเนี่ย ทำไมต้องไม่ให้บอกซีด้วย ซีไม่คิดแบบนั้นกับรันหรอ" แล้วเธอก็ยิ้มด้วยสีหน้าที่ดีใจสุดๆ พร้อมกับพูดว่า "ขอบคุณมากนะรัน ซีไม่รู้จะขอบคุณรันยังไงดี" แล้วเธอก็ร้องไห้ออกมามันคงเป็นน้ำตาแห่งความดีใจ "ไม่เป็นไรหรอกซี แล้วก็ ซี ไม่ต้องกลัวว่ารันจะไม่มีเวลาว่างเพื่อซีนะ ถ้ามีเรื่องอาไร รันยินดีช่วยซีเสมอ ^^" แล้วผมก็ยื้นมือไปปัดน้ำตาที่แก้มเธอ อีก 2 วัน จะถึงวันงานแล้ว งานของผมจาได้จบๆลงซะที เย้ๆ จาได้เที่ยวแล้ววว ฮุฮุ ^o^ เสียงโทรศัพท์ เบอร์ใครหว่า "ฮัลโหล" "ใช่รันไหมค่ะ" เสียงผู้หญิงโทรมา "อื้อ ใครหรอ" "นี่ รี่เองนะ รันสนิทกับ ซี ใช่มะ รันตอนนี้น่ะ งานทำบอดมีซีทำคนเดียวเองนะแล้วก็งานยังไม่เสร็จเลย" "ทำไม ทำไมไม่มีคนไปช่วยซีทำล่ะปล่อยซีทำคนเดียวได้ไงงานจาเสร๊จหรอ" แล้วผมก็บ่นอีกชุดใหญ่ "ฟังก่อนๆ พอดีรี่รถล้ม อยู่โรงบาลเนี่ย ส่วนปุ๊ก เค้าต้องไปเฝ้าแม่ที่โรงบาลน่ะแม่เค้าไม่สบาย แล้วก็แอน แอนเค้าไปช่วยซีทำก็จิงแต่เค้าชอบโดดงานทำแปปเดียวก็เดินไปหาซื้อของมานั่งกินพอ 3 โมงเย็นก็รีบกลับบ้าน " "โอเคได้ แปปนึงเด๋วรันไปหานะ โรงบาลอยู่ไม่ไกลเท่าไร" แล้วผมก็ตัดบทพูดออกไปรีบไปหา รี่ ไม่งั้นงานไม่เสร็จ ซีคงโดนว่าแน่ ตอนนี้ก็ 6 โมงเย็นและจากที่บ้านผมไปถึงโรงบาลที่ๆ รี่อยู่ไม่ไกลมากเท่าไร ผมต้องไปเอารูปแบบบอดจาก รี่ และวิธีการทำบอด พอผมได้ของที่ต้องการและ ผมก็รีบไปโรงเรียนเพื่อที่จะดูว่างานถึงไหนแล้ว พระเจ้า!! งานได้แค่40% เองนี่เหลือเวลาอีก 2 วัน งานได้แค่40% ผมคงต้องอยู่ทำที่นี่ซะแล้ว แต่คืนนี้คงทำไรมากไม่ได้เพราะผมเองก็ยังไม่ได้เตรียมอุปกรณ์ไรมาเท่าไร ผมทำเท่าที่ทำได้ติดกระดาษที่บอดตามรูปแบบในกระดาษที่ได้รับมา ตัดกระดาษ ทำไปเรื่อยๆดูเวลาอีกที นี่ก็ เที่ยงคืนแล้ว วันนี้คงต้องพอแค่นี้ก่อนล่ะ ผมช่วยทำงานมาตั้งแต่1ทุ่มจนเที่ยงคืนงานคืบหน้ามาแค่ 45% เองหรอเนี่ย ก็งานมันเยอะอะ แล้วผมจะโทรไปหา รี่ แต่นี้มันก็ เที่ยงคืนและเธอคงนอนแล้ว เลยส่งข้อความไปหาเธอ "รี่ รันขอให้เรื่องที่รันมาช่วย ซี ทำบอดนี่เป็นความลับของเรา 2 คนนะเพราะ ซี เค้าโกรธรันอยู่ รันไม่อยากให้ซีเข้าใจว่าที่รันช่วยทำงานเพื่อนเป็นการไถ่โทษ" แล้วผมก็รีบกลับบ้าน เช้านี้หน้าที่ผมก็เยอะเช่นเคยแต่จามีใครรู้บ้างไหมว่ามีผู้หญิงตัวน้อยๆนั่งทำงานหนักอยู่ตัวคนเดียวผมได้แต่รอว่าเมื่อไหร่ผมจาได้กลับบ้านเพื่อจะมาช่วยเธอ โดยที่ไม่มีใครรู้และเธอก็ไม่บอกใครซึ่งเธอกลัวเธอรบกวนคนอื่นเพราะแต่ละคนงานก็ยุ่งๆกันอยู่แล้ว และแล้งานผมก็เลิกผมวิ่งไปดูที่บอดงานคืบหน้ามา 60% เหลืออีก40% กับอีก1 วันไม่เสร๊จแน่ ถ้าไม่รีบทำให้คืนนี้ "แม่!!!! รันไปนอนค้างบ้านเพื่อน2 คืนนะ ไปเตรียมของก่อนนะแม่" แล้วผมก็รีบวิ่งขึ้นไปเตรียมของเพื่อที่จะไปนอนที่โรงเรียน คืนนี้ผมคงได้แต่ทำเกี่ยวกับเนื้อหาที่ติดและเชิญชวนจากที่ผมได้ฟังจากที่รี่บอกมากมันคือการ ติดเนื้อหาของงานวิชาการในหมวดวิทยาศาสตร์ครั้งนี้ซึ่งผมเป็นคนเตรียมอุปกรณ์งานพวกนี้ผมรู้ดี และแต่งขอบบอดซึ่งซีทำไปเกือบเสร๊จแล้วเหลือด้านบนทั้งแถบและตกแต่งในบอดยังขาดอีกมากทำคืนนี้คงไม่ทันแน่ผมเลยติดเนื้อหาเกี่ยวกับงานที่ได้เตรียมมาและช่วยทำตัวตุ๊กตากระดาษที่เธอจะทำให้เสร๊จแล้วมาดูเวลาอีกทีนี้ก็ ตี 4 ครึ่งแล้ว ซึ่งผมง่วงมากถ้าทำต่อคงไม่ไหวแล้วผมก็วิ่งไปที่ห้องวิทย์ปูผ้าที่เตรียมมานอนกับพื้นแล้วส่งข้อความไปหารี่บอกว่า "7 โมงเช้าโทรมาปลุกด้วยและโทรบอกซีด้วยว่าช่วยตกแต่งภายในบอดก่อน อย่าบอกนะว่ารันมาช่วยทำงานน่ะ" แล้วผมก็งีบหลับไป เสียงโทรสับ "ฮานนนน โหลลลลล ขอบใจมากรี่ " ผมiu[รับโทรศัพท์ที่ผมบอกให้รี่โทรมาปลุกผม ด้วยน้ำเสียงที่ง่วงนอนมากๆ แล้วผมก็รีบเก็บข้าวของที่เตรียมมาไว้กลับบ้านเพื่อที่จะไปอาบน้ำ แล้วมาโรงเรียน "รัน!!! นี่มันกี่โมงแล้วรู้ไหม มาสายเนี่ย ไม่ไหวเลยนะไม่รับผิดชอบงานเลย พรุ้งนี้ก็วันแสดงผลงานแล้วนะ" เสียงแนนที่กำลังโมโหผมและงานเหลืออีก 2 ชิ้นที่ต้องเสร๊จในวันนี้ "……………" ผมไม่พูดอาไร แล้วหันไปดูนาฬิกา โอ้ว นี่มันจาเที่ยวแล้วหรอ เวลาช่างผ่านไปไวจิงเรากลับไปทำไรตั่งหลายชั่วโมง ที่บ้าน "เอ่อ…… รันขอโทษแล้วกัน มาเด๋วรันช่วยนะ" แล้วผมก็เดินที่งานของแนนแล้วช่วยเธอยกโครงงานที่จะใช้แสดงซึ่งเท่าที่ดูๆชิ้นนี้ก็เกือบจะเสร๊จแล้ว เหลืออีก 1 ชิ้น น่าจะเสร็จทันนะ และแล้วงานเตรียมอุปกรณ์ของผมมันก็เสร็จและจบลง "รัน ขอบใจมากเลยนะที่มาช่วยงานเสร๊จหมดแล้วพรุ้งนี้ก็รบกวนแจกใบปลิวให้ด้วยนะ" แนนมาบอกกลับผมแล้วเดินมาบอกกับผมพร้อมสีหน้าที่ดีใจสุดๆ แต่สภาพเธอดูเหนื่อยมากจากงานที่เธอได้รับ 7 วันเพราะงานนี้เธอทำเยอะกว่าคนอื่นเลยมันเป็นงานนี่หนักมากๆ และ เธอก็เป็นหัวหน้างานด้วย "อื้อ ไม่เป็นไรหรอก รันช่วยไรได้รันก็จะช่วยนะ งั้นรันขอกลับบ้านก่อนนะ นี่ก็ จาทุ่มนึงแล้ว" แต่ผมก็วิ่งไปดูที่บอดของซี งานยังเหลืออีก 10% เหลือติดขอบด้านบนส่วนด้านในเธอทำเสร๊จจะหมดแล้วเหลืออีกนิดเดียวแค่ติดนู้นติดนี่นิดหน่อย แล้วผมก็รีบกลับบ้านไปขนของมาเหมือนเมื่อวาน พอทำด้านในเสร็จเหลือติดขอบบอด มันคงง่ายๆ แต่!!!…… ขอบบอดมันยังทำไม่เสร็จเลยมันทำไปยังไม่ถึงครึ่งนึงเลย ตายๆ คืนนี้ผมจึงนั่งทำขอบบอดที่เหลือแล้วเอามาต่อกันกว่าจะทำขอบบอดเสร๊จก็ เกือบตี 4 แล้ว ซึ่งต้องติดขอบบอดและเช็คความเรียบร้อยอีกก็ปาเข้าไปเกือบๆ 6 โมงเช้าซึ่งยังไม่มีคนมา และแล้วมันก็เสร๊จผมหอบอุปกรณ์ทั้งหมดแล้วพาร่างที่หมดแรงและง่วงนอนมากๆไปถึงห้องวิทย์ เพราะถ้าไงให้ผมกลับบ้านสภาพนี้คงได้ตายกลางทางแน่ๆ แล้วผมก็หลับไป ZZZzzzz แอ๊ดดดด... เสียงประตูห้องวิทย์เปิดออก คนที่เข้ามาคงเห็นร่างของเด็กผู้ชายที่หมดสภาพนอนหลับอยุ่ที่มุมหลังด้านหลังห้อง นิ่วมือที่เปลื่องกาวและ เศษกระดาษที่ฉีกขาดจากการทำบอด หน้าตาที่มอมแมมเปื้อนคาบเหงื่อ และเสื้อผ้าที่มีเศษกระดาษติดอยู่ ซึ่งนอนหนาวสั่นอยู่เพราะแอร์ในห้องมันเย็นมาก แล้วคนที่เข้ามาก็หยิบผ้าห่มๆ ให้ร่างของเด็กผู้ชายคนนั้น ทำให้เค้าเผอละเมอ ออกมาว่า " ซี หายโกรธรันนะ " แล้วผมก็ตื่นขึ้น คนที่เข้ามาห่มผ้าให้ผม คือ….. ซี เธอเข้ามานั่งข้างๆที่ผมนอน "ซี เอ่อ รัน ๆ …" ผมรีบเก็บของที่อยู่ข้างๆตัวเข้าแอบเธอกลัวเธอจารู้เรื่องที่วผมเป็นคนช่วยเธอทำบอด "ไม่ต้องแล้วล่ะ รี่ บอดซีหมดแล้วเรื่องรันมานอนที่โรงเรียนเพื่อนั่งทำบอดเนี่ย ทำไมต้องไม่ให้บอกซีด้วย ซีไม่คิดแบบนั้นกับรันหรอ" แล้วเธอก็ยิ้มด้วยสีหน้าที่ดีใจสุดๆ พร้อมกับพูดว่า "ขอบคุณมากนะรัน ซีไม่รู้จะขอบคุณรันยังไงดี" แล้วเธอก็ร้องไห้ออกมามันคงเป็นน้ำตาแห่งความดีใจ "ไม่เป็นไรหรอกซี แล้วก็ ซี ไม่ต้องกลัวว่ารันจะไม่มีเวลาว่างเพื่อซีนะ ถ้ามีเรื่องอาไร รันยินดีช่วยซีเสมอ ^^" แล้วผมก็ยื้นมือไปปัดน้ำตาที่แก้มเธอ แต่ ที่นิ้วผมมันติดกาวที่มันแห้งแล้วอ่ะ -*- ลืมไปเลย เลยทำให้หน้าเธอเปื้อนกาวที่ติดบนนิ้วผม
"เอ่อ………. ซี ไม่เหนียวๆที่หน้าบ้างหรอ คือว่า รันๆ" "รันทำกาวเปื้อนหน้าซีอะ เปื้อนหมดแย้ว แล้วก็ อย่าร้องไห้จิ ซีร้องไห้เด๋วไม่น่ารักน้า" แล้วผมกับเธอก็หัวเราะกัน มันคงเป็นครั้งแรกที่พวกผมมานั่งหัวเราะอย่าสบายใจและมีความสุขที่เรา2เคนเข้าใจกันและกันมากยิ่งขึ้น "ตอนนี้กี่โมงแล้วหรอซี พอดีวันนี้ 9 โมงเบ้นมันจะไปแจกใบปลิวกับรันน่ะ" "ตอนนี้ก็ 7 โมงกว่าๆแล้วล่ะ รันรีบกลับบ้านไปเตรียมตัวเถอะ เด๋วซีอยู่เช็คบอดอีกหน่อยนึงน่ะ" พอดีวันนี้ช่วงเช้าๆจะยังไม่ค่อยมีคนมามากนักเพราะเป็นวันงาน งานทุกอย่างมันคงเสร็จตั่งแต่มะวานแล้ว "เอ่อ………. ซี ไม่เหนียวๆที่หน้าบ้างหรอ คือว่า รันๆ" "รันทำกาวเปื้อนหน้าซีอะ เปื้อนหมดแย้ว แล้วก็ อย่าร้องไห้จิ ซีร้องไห้เด๋วไม่น่ารักน้า" แล้วผมกับเธอก็หัวเราะกัน มันคงเป็นครั้งแรกที่พวกผมมานั่งหัวเราะอย่าสบายใจและมีความสุขที่เรา2เคนเข้าใจกันและกันมากยิ่งขึ้น "ตอนนี้กี่โมงแล้วหรอซี พอดีวันนี้ 9 โมงเบ้นมันจะไปแจกใบปลิวกับรันน่ะ" "ตอนนี้ก็ 7 โมงกว่าๆแล้วล่ะ รันรีบกลับบ้านไปเตรียมตัวเถอะ เด๋วซีอยู่เช็คบอดอีกหน่อยนึงน่ะ" พอดีวันนี้ช่วงเช้าๆจะยังไม่ค่อยมีคนมามากนักเพราะเป็นวันงาน งานทุกอย่างมันคงเสร็จตั่งแต่มะวานแล้ว
"เอ่อ……. ซีเค้าไม่สบาย เลยหยุดน่ะ" ผมตอบพร้อมกับก้มหน้าหนีหวาน ซึ่งผมไม่อยากจะมองหน้าใครในตอนนี้เลย
วันนี้ทั้งวันผมได้แต่รอกลับบ้านเพื่อที่จะไปหา ซี รอ รอ รอ รอ ทำไมมันช่างยาวนานนักวันนี้ มะไหร่จาเลิกเรียนซักที
พอเลิกเรียนผมก็รีบไปหา ซี ที่บ้าน
"กิ๊ง ก๊อง กิ๊ง ก๊อง" ผมไปหาเธอถึงบ้านแล้วและก็กดกริ้งเรียกคนในบ้าน และแล้ว แม่เธอก็ออกมา
"อ้าว นึกว่าใคร เข้ามาก่อนซิ" แม่เธอใจดีกับผมมากๆเลยคับ
"เอ่อ…….." ผมพูด
"จะมาเยี่ยม ซี ใช่ไหมล่ะ ซี ดีขึ้นมากแล้ว อยู่ในห้องแน่ะ" แม่ซีพูดตัดหน้าผมก่อนที่ผมจะเอ่อถาม
"คับ ขอบคุณแม่มากนะคับ" แล้วแม่ซีก็พาผมไปที่ห้องซี
บรรยากาศในห้องเงียบกริบ ซึ่งในห้องมีหญิงสาว ใส่ชุดนอนสีขาว นั่งอยู่บนเตียง เธอคือ ซี นั้นเอง
"เอ่อ………." แล้วผมก็เงียบไป ทำไมอยู่ต่อหน้าเธอแล้วผมถึงพูดไม่ออกทั้งๆที่ ผมคือต้นเหตุของทั้งหมด พูดซิ ๆพูด
"ซี รันขอโทษ นะ รันจะไม่ผิดสัญญากับ ซี อีกแล้ว รันสัญญา" ผมทำสีหน้าเศร้าสร้อยแล้วมองไปที่เธอ
"………….." เธอยังคงเงียบอยู่
"รันขอโทษนะ รันผิด ผิดมากๆผิดจนไม่น่าให้อภัย รันขอโทษ" แล้วผมก็เงียบไป บรรยากาศในห้องก็เงียบ
"รัน ซีหายโกรธรันและ แม่ซีเล่าเรื่องมะวานที่ รันมาหาซีให้ฟังหมดแล้ว"แล้วเธอก็ยิ้มๆให้ผม
"เรื่อง เมื่อ วานลืมๆมันไปนะรัน ซีไม่จำแล้วล่ะ แล้วก็ สัญญา ที่รันพูดมาเมื่อกี้ก็ขอให้ รันพูดจิงด้วยล่ะ" เธอพูดแล้วก็เงียบไป
"ได้ ซิ รันสัญญา" แล้วผมกับเธอก็ นั่งคุยนั่งเล่นกันไปจนตกเย็นผมเลยต้องกลับบ้าน
เย็นวันนี้คงเป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุดแล้วล่ะ เพราะผมยิ้มเกือบตลอดเย็นเลยจนแม่หาว่าผมบ้า -*-
แต่ก็ช่วยไม่ได้นิ จาว่าบ้าก็ยอม ^o^ ดีใจสุดๆเลยล่ะวันนี้
หวังว่าผมจะไม่ผิดสัญญากลับเธออีกผมพูดกลับตัวเองเพราะผมรู้แล้วว่า มันคือความผิดที่ยิ่งใหญ่แค่ไหน วันใหม่
วันใหม่
วันนี้ผมไปเรียนด้วยความรู้สึกโล่งใจสุดๆ เพราะเมื่อวาน ผมได้ทำเรื่องที่ติดค้างคาในใจแล้ว
"ซี! เอ่อ…….." ผมพูดทักเธอแต่มันพูดไม่ออกไม่รู้ทำไม "ไรหรอ เมื่อวานน่ะขอบคุณรันมากนะที่ไปเยี่ยม ^^"
"อื้อ แล้วซีหายดียังหรอ มาโรงเรียนเนี่ย"
"ก็ค่อยยังชั่วขึ้นแล้วล่ะจ๊ะ จะเข้าแถวแล้วนะรีบไปเข้าแถวกันเถอะ" "โห่!!!! อาไรเนี่ยมีหวานกันแต่เช้าเลยวู้ยยยยยย" เสียงเบ้นมันโห่มาแต่ไกลเลยมันยืนอยู่หน้าห้องโห่แซวพวกผม น่าถีบมันมากเลยแฮะ คนเค้าคุยกันเฉยๆมาบอกหวานกัน >,<
"ซี! เอ่อ…….." ผมพูดทักเธอแต่มันพูดไม่ออกไม่รู้ทำไม
"ไรหรอ เมื่อวานน่ะขอบคุณรันมากนะที่ไปเยี่ยม ^^"
"อื้อ แล้วซีหายดียังหรอ มาโรงเรียนเนี่ย"
"ก็ค่อยยังชั่วขึ้นแล้วล่ะจ๊ะ จะเข้าแถวแล้วนะรีบไปเข้าแถวกันเถอะ" "โห่!!!! อาไรเนี่ยมีหวานกันแต่เช้าเลยวู้ยยยยยย" เสียงเบ้นมันโห่มาแต่ไกลเลยมันยืนอยู่หน้าห้องโห่แซวพวกผม น่าถีบมันมากเลยแฮะ คนเค้าคุยกันเฉยๆมาบอกหวานกัน >,<
"อื้อ แล้วซีหายดียังหรอ มาโรงเรียนเนี่ย"
"ก็ค่อยยังชั่วขึ้นแล้วล่ะจ๊ะ จะเข้าแถวแล้วนะรีบไปเข้าแถวกันเถอะ" "โห่!!!! อาไรเนี่ยมีหวานกันแต่เช้าเลยวู้ยยยยยย" เสียงเบ้นมันโห่มาแต่ไกลเลยมันยืนอยู่หน้าห้องโห่แซวพวกผม น่าถีบมันมากเลยแฮะ คนเค้าคุยกันเฉยๆมาบอกหวานกัน >,<
"ก็ค่อยยังชั่วขึ้นแล้วล่ะจ๊ะ จะเข้าแถวแล้วนะรีบไปเข้าแถวกันเถอะ"
"โห่!!!! อาไรเนี่ยมีหวานกันแต่เช้าเลยวู้ยยยยยย" เสียงเบ้นมันโห่มาแต่ไกลเลยมันยืนอยู่หน้าห้องโห่แซวพวกผม น่าถีบมันมากเลยแฮะ คนเค้าคุยกันเฉยๆมาบอกหวานกัน >,<
"นี่ๆ ดูพี่คนนั้นซิ น่ารักเนอะ" เสียงเด็กที่เข้าแถวข้างๆมันซุบซิบกันแต่ผมดันได้ยิน หูดีมะ ฮุฮุ ^o^ ไม่อยากคุยน้องเนี่ยเพื่อนพี่ หึหึ ไม่ต้องบอกก็รู้นะหมายถึงใคร คือ ซี น่ะเอง
สัปดาห์หน้า มีงานวิชาการโรงเรียนแล้ว สบายไม่ต้องเรียน ฮุฮุ ช๊อบชอบงานโรงเรียน แต่!! ทำไมต้องห้องเราต้องรับผิดชอบช่วยงาน วิทยาศาสตร์ของโรงเรียนด้วยยยยยยยยยยย ToT นู๋ไม่อยากทำ แงๆ
สัปดาห์หน้า มีงานวิชาการโรงเรียนแล้ว สบายไม่ต้องเรียน ฮุฮุ ช๊อบชอบงานโรงเรียน แต่!! ทำไมต้องห้องเราต้องรับผิดชอบช่วยงาน วิทยาศาสตร์ของโรงเรียนด้วยยยยยยยยยยย ToT นู๋ไม่อยากทำ แงๆ
"วันนี้ครูจะแบ่งหน้าที่ให้นักเรียนนะคะ ครูจะให้หัวหน้าห้องแบ่งงานให้พวกเธอ" โฮมรูมของวันนี้แบ่งงานซะและอีกตั้ง7วัน ตั้ง7วัน อีกตั้งหลายวัน -*-
แล้วผมกับเบ้นก็ได้รับหน้าที่ที่สำคัญและหนักหน่วงมากกกกก คือ…… แจกใบปลิว…. เดินไปมาแจกๆ รู้ไหมเนี่ยเดินมันก็เหนื่อยนะทั้งเหนื่อยและเมื่อยช่างเป็นงานที่หนักจิง งานนี้ไปแย่งชิงมาด้วยความยากลำบากมากๆเลย คนจะเลือกกันเพียบแต่อาศัยความหล่อของเบ้นแย่งชิงมาก เพราะมีข้ออ้างว่า มันมีพวกแฟนคลับเยอะเลยอ้างจาชวนผู้หญิงมาให้ -*- เป็นข้ออ้างที่ฟังดูดีที่สุดในตอนนั้นแล้วแหละ "ซี ทำไรหรองานวิชาการอะ" "ของซีหรอ ทำบอดโชว์ในงานอะรัน ไม่น่ายากนะเห็นไม่มีคนทำเลย เลยมาช่วยเค้าทำอะ" โห่เธอนี่แม่พระจังเลยนะเนี่ย ไปอาสางานที่ไม่น่าทำซะแล้ว - -"
"แล้วทำกี่คนหรอ มีใครบ้าง"
"มี 4 คนจ๊ะมี ซี รี่ แอน ปุ๊ก ครบ 4 คน แค่นี้แหละ ^ ^"
"อื้อ 7วัน นี้ซีคงต้องยุ่งอยู่กับบอดแน่เลย เพราะต้องโชว์ในงานเป็นหน้าตาของงานเลยน้าเนี่ย" แล้วผมก็ยิ้มให้เธอแบบว่า งานที่เธอได้รับมันยิ่งใหญ่มากๆเลย
"เอ่อ….. รันมาช่วยพวกเราเตรียมของแสดงในงานได้ไหมพอดีพวกเราคนขาดไปคนนึงแล้วก็ไม่มีใครพวกจะรู้เกี่ยวกับพวกอุปกรณ์วิทย์เลย" แนนหัวหน้าห้องมาบอกกะผมแต่ ผมไม่อยากทำงานนนนนนน แล้วเธอก็ส่งสายตาอ้อนวอนมาใส่ผม อ๊ากกกกก อย่าทำตาอ้อนวอนได้ไหมมมม แพ้สายตา ตาแบบนี้ ยอมแย้วจ้าๆ ช่วยก็ช่วย นานๆทีเห็นแก่ห้องน้าเนี่ยช่วยเตรียมอุปกรณ์ มันคงไม่หนักหนาอาไรมาว่ะงานนี้ "โอเคๆ แนนเด๋วรันช่วยงานนี้เอง" ผมตอบตกลงไปกับเธอแล้ว "ขอบคุณจ๊ะ งั้นพรุ้งนี้ มาช่วยงานเลยนะ" แล้วเธอก็เดินไปคุยต่อ อาไรเนี่ย เตรียมอุปกรณ์พรุ้งนี้เลยหรอ พระเจ้าทำไมทำกับลูกได้ม่ายยยยยย ทีเจ้าเบ้นยังไม่ทำไรเลย ชิ!!
แล้วผมกับเบ้นก็ได้รับหน้าที่ที่สำคัญและหนักหน่วงมากกกกก คือ…… แจกใบปลิว…. เดินไปมาแจกๆ รู้ไหมเนี่ยเดินมันก็เหนื่อยนะทั้งเหนื่อยและเมื่อยช่างเป็นงานที่หนักจิง งานนี้ไปแย่งชิงมาด้วยความยากลำบากมากๆเลย คนจะเลือกกันเพียบแต่อาศัยความหล่อของเบ้นแย่งชิงมาก เพราะมีข้ออ้างว่า มันมีพวกแฟนคลับเยอะเลยอ้างจาชวนผู้หญิงมาให้ -*- เป็นข้ออ้างที่ฟังดูดีที่สุดในตอนนั้นแล้วแหละ
"ซี ทำไรหรองานวิชาการอะ"
"ของซีหรอ ทำบอดโชว์ในงานอะรัน ไม่น่ายากนะเห็นไม่มีคนทำเลย เลยมาช่วยเค้าทำอะ" โห่เธอนี่แม่พระจังเลยนะเนี่ย ไปอาสางานที่ไม่น่าทำซะแล้ว - -"
"แล้วทำกี่คนหรอ มีใครบ้าง"
"มี 4 คนจ๊ะมี ซี รี่ แอน ปุ๊ก ครบ 4 คน แค่นี้แหละ ^ ^"
"อื้อ 7วัน นี้ซีคงต้องยุ่งอยู่กับบอดแน่เลย เพราะต้องโชว์ในงานเป็นหน้าตาของงานเลยน้าเนี่ย" แล้วผมก็ยิ้มให้เธอแบบว่า งานที่เธอได้รับมันยิ่งใหญ่มากๆเลย
"เอ่อ….. รันมาช่วยพวกเราเตรียมของแสดงในงานได้ไหมพอดีพวกเราคนขาดไปคนนึงแล้วก็ไม่มีใครพวกจะรู้เกี่ยวกับพวกอุปกรณ์วิทย์เลย" แนนหัวหน้าห้องมาบอกกะผมแต่ ผมไม่อยากทำงานนนนนนน แล้วเธอก็ส่งสายตาอ้อนวอนมาใส่ผม อ๊ากกกกก อย่าทำตาอ้อนวอนได้ไหมมมม แพ้สายตา ตาแบบนี้ ยอมแย้วจ้าๆ ช่วยก็ช่วย นานๆทีเห็นแก่ห้องน้าเนี่ยช่วยเตรียมอุปกรณ์ มันคงไม่หนักหนาอาไรมาว่ะงานนี้ "โอเคๆ แนนเด๋วรันช่วยงานนี้เอง" ผมตอบตกลงไปกับเธอแล้ว "ขอบคุณจ๊ะ งั้นพรุ้งนี้ มาช่วยงานเลยนะ" แล้วเธอก็เดินไปคุยต่อ อาไรเนี่ย เตรียมอุปกรณ์พรุ้งนี้เลยหรอ พระเจ้าทำไมทำกับลูกได้ม่ายยยยยย ทีเจ้าเบ้นยังไม่ทำไรเลย ชิ!!
"แล้วทำกี่คนหรอ มีใครบ้าง"
"มี 4 คนจ๊ะมี ซี รี่ แอน ปุ๊ก ครบ 4 คน แค่นี้แหละ ^ ^"
"อื้อ 7วัน นี้ซีคงต้องยุ่งอยู่กับบอดแน่เลย เพราะต้องโชว์ในงานเป็นหน้าตาของงานเลยน้าเนี่ย" แล้วผมก็ยิ้มให้เธอแบบว่า งานที่เธอได้รับมันยิ่งใหญ่มากๆเลย
"เอ่อ….. รันมาช่วยพวกเราเตรียมของแสดงในงานได้ไหมพอดีพวกเราคนขาดไปคนนึงแล้วก็ไม่มีใครพวกจะรู้เกี่ยวกับพวกอุปกรณ์วิทย์เลย" แนนหัวหน้าห้องมาบอกกะผมแต่ ผมไม่อยากทำงานนนนนนน แล้วเธอก็ส่งสายตาอ้อนวอนมาใส่ผม อ๊ากกกกก อย่าทำตาอ้อนวอนได้ไหมมมม แพ้สายตา ตาแบบนี้ ยอมแย้วจ้าๆ ช่วยก็ช่วย นานๆทีเห็นแก่ห้องน้าเนี่ยช่วยเตรียมอุปกรณ์ มันคงไม่หนักหนาอาไรมาว่ะงานนี้ "โอเคๆ แนนเด๋วรันช่วยงานนี้เอง" ผมตอบตกลงไปกับเธอแล้ว "ขอบคุณจ๊ะ งั้นพรุ้งนี้ มาช่วยงานเลยนะ" แล้วเธอก็เดินไปคุยต่อ อาไรเนี่ย เตรียมอุปกรณ์พรุ้งนี้เลยหรอ พระเจ้าทำไมทำกับลูกได้ม่ายยยยยย ทีเจ้าเบ้นยังไม่ทำไรเลย ชิ!!
"มี 4 คนจ๊ะมี ซี รี่ แอน ปุ๊ก ครบ 4 คน แค่นี้แหละ ^ ^"
"อื้อ 7วัน นี้ซีคงต้องยุ่งอยู่กับบอดแน่เลย เพราะต้องโชว์ในงานเป็นหน้าตาของงานเลยน้าเนี่ย" แล้วผมก็ยิ้มให้เธอแบบว่า งานที่เธอได้รับมันยิ่งใหญ่มากๆเลย
"เอ่อ….. รันมาช่วยพวกเราเตรียมของแสดงในงานได้ไหมพอดีพวกเราคนขาดไปคนนึงแล้วก็ไม่มีใครพวกจะรู้เกี่ยวกับพวกอุปกรณ์วิทย์เลย" แนนหัวหน้าห้องมาบอกกะผมแต่ ผมไม่อยากทำงานนนนนนน แล้วเธอก็ส่งสายตาอ้อนวอนมาใส่ผม อ๊ากกกกก อย่าทำตาอ้อนวอนได้ไหมมมม แพ้สายตา ตาแบบนี้ ยอมแย้วจ้าๆ ช่วยก็ช่วย นานๆทีเห็นแก่ห้องน้าเนี่ยช่วยเตรียมอุปกรณ์ มันคงไม่หนักหนาอาไรมาว่ะงานนี้ "โอเคๆ แนนเด๋วรันช่วยงานนี้เอง" ผมตอบตกลงไปกับเธอแล้ว "ขอบคุณจ๊ะ งั้นพรุ้งนี้ มาช่วยงานเลยนะ" แล้วเธอก็เดินไปคุยต่อ อาไรเนี่ย เตรียมอุปกรณ์พรุ้งนี้เลยหรอ พระเจ้าทำไมทำกับลูกได้ม่ายยยยยย ทีเจ้าเบ้นยังไม่ทำไรเลย ชิ!!
"อื้อ 7วัน นี้ซีคงต้องยุ่งอยู่กับบอดแน่เลย เพราะต้องโชว์ในงานเป็นหน้าตาของงานเลยน้าเนี่ย" แล้วผมก็ยิ้มให้เธอแบบว่า งานที่เธอได้รับมันยิ่งใหญ่มากๆเลย
"เอ่อ….. รันมาช่วยพวกเราเตรียมของแสดงในงานได้ไหมพอดีพวกเราคนขาดไปคนนึงแล้วก็ไม่มีใครพวกจะรู้เกี่ยวกับพวกอุปกรณ์วิทย์เลย" แนนหัวหน้าห้องมาบอกกะผมแต่ ผมไม่อยากทำงานนนนนนน แล้วเธอก็ส่งสายตาอ้อนวอนมาใส่ผม อ๊ากกกกก อย่าทำตาอ้อนวอนได้ไหมมมม แพ้สายตา ตาแบบนี้ ยอมแย้วจ้าๆ ช่วยก็ช่วย นานๆทีเห็นแก่ห้องน้าเนี่ยช่วยเตรียมอุปกรณ์ มันคงไม่หนักหนาอาไรมาว่ะงานนี้ "โอเคๆ แนนเด๋วรันช่วยงานนี้เอง" ผมตอบตกลงไปกับเธอแล้ว "ขอบคุณจ๊ะ งั้นพรุ้งนี้ มาช่วยงานเลยนะ" แล้วเธอก็เดินไปคุยต่อ อาไรเนี่ย เตรียมอุปกรณ์พรุ้งนี้เลยหรอ พระเจ้าทำไมทำกับลูกได้ม่ายยยยยย ทีเจ้าเบ้นยังไม่ทำไรเลย ชิ!!
"เอ่อ….. รันมาช่วยพวกเราเตรียมของแสดงในงานได้ไหมพอดีพวกเราคนขาดไปคนนึงแล้วก็ไม่มีใครพวกจะรู้เกี่ยวกับพวกอุปกรณ์วิทย์เลย" แนนหัวหน้าห้องมาบอกกะผมแต่ ผมไม่อยากทำงานนนนนนน
แล้วเธอก็ส่งสายตาอ้อนวอนมาใส่ผม อ๊ากกกกก อย่าทำตาอ้อนวอนได้ไหมมมม แพ้สายตา ตาแบบนี้ ยอมแย้วจ้าๆ ช่วยก็ช่วย นานๆทีเห็นแก่ห้องน้าเนี่ยช่วยเตรียมอุปกรณ์ มันคงไม่หนักหนาอาไรมาว่ะงานนี้
"โอเคๆ แนนเด๋วรันช่วยงานนี้เอง" ผมตอบตกลงไปกับเธอแล้ว
"ขอบคุณจ๊ะ งั้นพรุ้งนี้ มาช่วยงานเลยนะ" แล้วเธอก็เดินไปคุยต่อ อาไรเนี่ย เตรียมอุปกรณ์พรุ้งนี้เลยหรอ พระเจ้าทำไมทำกับลูกได้ม่ายยยยยย ทีเจ้าเบ้นยังไม่ทำไรเลย ชิ!!
"เบ้น มานี่หน่อยๆ พรุ้งนี้กรูคงกลับบ้านพร้อมเมิงไม่ได้และกรูต้องไปช่วยชาติ!!!! " แล้วผมก็ทำหน้าเข้ม =W=
เบ้น มานี่หน่อยๆ พรุ้งนี้กรูคงกลับบ้านพร้อมเมิงไม่ได้และกรูต้องไปช่วยชาติ!!!! " แล้วผมก็ทำหน้าเข้ม =W="ช่วย ชาติอาไรว่ะ" แล้วมันก็ทำหน้างงๆ อ้า…..งงล่ะซิๆ -*-
"เอ่อ กรูต้องไปเตรียมอุปกรณ์วิทย์อะ TwT เป็นตัวหลักของงานเลยนะเนี่ย ขาดกรูงานคงล่มหล่ะ แล้วหวานล่ะได้งานไรหรอ เห็นคุยกันอยู่นิ" "หวานเค้าได้หน้าที่ บรรยายพวกของแสดงโชว์ในงาน ไม่ยากเท่าไรหรอแต่ต้องศึกษา พวกวิชาการให้ดี ต้องอ่านหนังสือเยอะๆ เค้าคงถนัดน่ะ" และแล้ววันนี้ห้องเรียนผมก็เต็มไปด้วยเสียงคุยกันอย่างเช่นเคย แต่ที่มันต่างจากทุกวันคือมันเป็นการคุยเกี่ยวกับการเตรียมงานวิชาการในครั้งนี้ ทุกคนมีหน้าที่ มีงานต้องทำ มีสิ่งที่ต้องรับผิดชอบในงาน เย็นนี้ผมก็ได้ไปส่ง ซี ซึ่งเป็นหน้าที่ของผม และมันคงเป็นความสุขเล็กๆในชีวิตด้วย ^o^ หลังจากวันนี้ไป 7 วันเราคงงานยุ่งน่าดูแน่เลย ซึ่งเป็นการทำงานของทุกคน เพื่อหน้าตาของโรงเรียน สู้ตาย >,< รันทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว ฮุฮุ ^o^ "ขอทางหน่อยๆ!!!!!!!!" ผมตะโกนอย่างเร่งรีบ เพราะยกของหนักและของที่ยกเป็นพวกแก้วใส่ของทดลองในห้องวิทย์
สรุปงานเตรียมอุปกรณ์ของผมคือ การยกของไปๆมาๆและเตรียมการทดลองน่ะเอง -*-
"เอ่อ กรูต้องไปเตรียมอุปกรณ์วิทย์อะ TwT เป็นตัวหลักของงานเลยนะเนี่ย ขาดกรูงานคงล่มหล่ะ แล้วหวานล่ะได้งานไรหรอ เห็นคุยกันอยู่นิ"
"หวานเค้าได้หน้าที่ บรรยายพวกของแสดงโชว์ในงาน ไม่ยากเท่าไรหรอแต่ต้องศึกษา พวกวิชาการให้ดี ต้องอ่านหนังสือเยอะๆ เค้าคงถนัดน่ะ"
และแล้ววันนี้ห้องเรียนผมก็เต็มไปด้วยเสียงคุยกันอย่างเช่นเคย แต่ที่มันต่างจากทุกวันคือมันเป็นการคุยเกี่ยวกับการเตรียมงานวิชาการในครั้งนี้ ทุกคนมีหน้าที่ มีงานต้องทำ มีสิ่งที่ต้องรับผิดชอบในงาน
เย็นนี้ผมก็ได้ไปส่ง ซี ซึ่งเป็นหน้าที่ของผม และมันคงเป็นความสุขเล็กๆในชีวิตด้วย ^o^ หลังจากวันนี้ไป 7 วันเราคงงานยุ่งน่าดูแน่เลย ซึ่งเป็นการทำงานของทุกคน เพื่อหน้าตาของโรงเรียน สู้ตาย >,< รันทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว ฮุฮุ ^o^
"ขอทางหน่อยๆ!!!!!!!!" ผมตะโกนอย่างเร่งรีบ เพราะยกของหนักและของที่ยกเป็นพวกแก้วใส่ของทดลองในห้องวิทย์
สรุปงานเตรียมอุปกรณ์ของผมคือ การยกของไปๆมาๆและเตรียมการทดลองน่ะเอง -*-
สรุปงานเตรียมอุปกรณ์ของผมคือ การยกของไปๆมาๆและเตรียมการทดลองน่ะเอง -*-
"รันเย็นนี้ รันอยู่ชัก 6 โมงได้ไหมพอดีมีงานที่ต้องทำด้วยน่ะ" แนนบอกให้ผมอยู่กลับบ้านตอนเย็นเพื่อช่วยงานเธอ
"เอ่อ…. คงไม่ได้ แนน พอดีวันนี้รันต้องรีบกลับบ้านน่ะ พรุ้งนี้นะๆ แล้วรันต้องกลับเย็นทุกวันเลยใช่ม่ะ" "อื้อ คงต้องแบบนั้น แหละรัน เพราะงานของพวกเรามันต้องเตรียมให้พร้อมและทำการทดสอบก่อนการทดลองในงาน" อาไรเนี่ยงานเยอะจิงวู้ยยยยยย >,< ตายๆ "โอเคๆ งั้นวันรันกลับบ้านก่อนนะ ไปล่ะ" แล้วผมก็วิ่งไปออกไปรอซีเพื่อกลับบ้านพร้อมกัน แล้วซีก็วิ่งมาจาชั้นล่างของตึกซึ่งเป็นที่ๆเธอนั่งทำบอดอยู่ แต่ทำไมห้องวิทย์ของผมมันอยู่ตั้งชั้น 4 แน่ะเดินขึ้นเดินลงมันเมื่อยน้าเนี่ยไม่เห็นใจกานบ้างเลย T-T
"เอ่อ…. คงไม่ได้ แนน พอดีวันนี้รันต้องรีบกลับบ้านน่ะ พรุ้งนี้นะๆ แล้วรันต้องกลับเย็นทุกวันเลยใช่ม่ะ"
"อื้อ คงต้องแบบนั้น แหละรัน เพราะงานของพวกเรามันต้องเตรียมให้พร้อมและทำการทดสอบก่อนการทดลองในงาน" อาไรเนี่ยงานเยอะจิงวู้ยยยยยย >,< ตายๆ
"โอเคๆ งั้นวันรันกลับบ้านก่อนนะ ไปล่ะ" แล้วผมก็วิ่งไปออกไปรอซีเพื่อกลับบ้านพร้อมกัน
แล้วซีก็วิ่งมาจาชั้นล่างของตึกซึ่งเป็นที่ๆเธอนั่งทำบอดอยู่ แต่ทำไมห้องวิทย์ของผมมันอยู่ตั้งชั้น 4 แน่ะเดินขึ้นเดินลงมันเมื่อยน้าเนี่ยไม่เห็นใจกานบ้างเลย T-T
"มาแย้วๆ โทษทีน้ารันพอดี พวก รี่ แอน ปุ๊ก เค้าให้ทำงานกันกว่าจาออกแบบและแบ่งหน้าที่เตรียมอุปกรณ์อีก เลยมาสายน่ะ โทษทีนะๆ" แล้วเธอก็ก้มลงหายใจหอบๆ เพราะเหนื่อยที่วิ่งมาหาผม
"อื้อ ม่ายเปงไรหรอกซี แค่นี้เองรันก็พึ่งมาซักพักนี้เองน่ะ" "ซี เอ่อ…….." ผมเรียกเธอแต่เรื่องที่มันจาพูดมันก็พูดไม่ออก "มีไรหรอรัน" "คือ…….ช่วง อีก 6 วันที่เหลือ ซะซะซะ….ซี " ผมไม่กล้าพูดเพราะมันเหมือนจะไม่ทำตามสัญญาที่ผมได้ให้กลับเธอไว้ แล้วเธอก็พูดตัดขึ้นมา "จ๊ะ พรุ้งนี้ซีบอกให้พี่มารับแล้ว ซีได้ยินเพื่อนบอกๆอยู่เหมือนกันว่าช่วงทำงานมันต้องกลับบ้านเย็นทุกวัน ของซีก็ต้องกลับเย็นขึ้นเหมือนกันนะ แล้วมันใช่เรื่องนี้ไหมที่รันจาพูดน่ะ" โอ้ววววววว ขอบคุณเธอจิงๆเลยซี ที่เข้าใจผม "อื้อ ซีนี่รู้ใจรันจังเลยน้า ^^ ป่ะกลับบ้านกัน" เย็นวันนี้ผมต้องบอกแม่เรื่องที่กลับบ้านเย็น เด๋วแม่ดุๆ กลับบ้านมืดๆ ทุกวัน >,< เป็นลูกที่ดีน่ะ ฮุฮุ "แม่ เด๋ว 6 วันจากนี้รันกลับบ้านเย็นๆ น้าแม่ ไม่แน่ก็มืดๆเลย" ผมบอกกลับแม่ "อื้อ จาทำอาไรก็ทำไปเถอะแล้วนี่กินข้าวเสร๊จแล้วไปล้างจานด้วยนะ" ใจคอแม่ไม่คิดจาถามเลยไงเนี่ยว่าทำไม -*- แต่ก็ช่างมันเถอะ รีบล้างจานแล้วนอนดีกว่าพรุ้งนี้ต้องทำงานอีกเยอะ เช่นเคยคับแบกของเตรียมอุปกรณ์งานของผมคือ กรรมกร ใช่ไหมเนี่ย -*- งานของผมเตรียมอุปกรณ์แต่ทำไมเหมือน กรรมกร จังหว่า ซึ่งวันนี้แบกของจากห้องวิทย์ขึ้นๆ ลงๆ จาชั้น 4 เหนื่อยมากๆเลย แล้วไหนจาเตรียมการทดลองที่ต้องทดลองกลางแจ้งอีก เหนื่อยวู้ยๆ แฮก แฮก…. แล้วผมก็ไปนั่งที่มุมด้านล่างตึกเพื่อพักเหนื่อยซักหน่อย
"อื้อ ม่ายเปงไรหรอกซี แค่นี้เองรันก็พึ่งมาซักพักนี้เองน่ะ"
"ซี เอ่อ…….." ผมเรียกเธอแต่เรื่องที่มันจาพูดมันก็พูดไม่ออก
"มีไรหรอรัน"
"คือ…….ช่วง อีก 6 วันที่เหลือ ซะซะซะ….ซี " ผมไม่กล้าพูดเพราะมันเหมือนจะไม่ทำตามสัญญาที่ผมได้ให้กลับเธอไว้ แล้วเธอก็พูดตัดขึ้นมา
"จ๊ะ พรุ้งนี้ซีบอกให้พี่มารับแล้ว ซีได้ยินเพื่อนบอกๆอยู่เหมือนกันว่าช่วงทำงานมันต้องกลับบ้านเย็นทุกวัน ของซีก็ต้องกลับเย็นขึ้นเหมือนกันนะ แล้วมันใช่เรื่องนี้ไหมที่รันจาพูดน่ะ" โอ้ววววววว ขอบคุณเธอจิงๆเลยซี ที่เข้าใจผม
"อื้อ ซีนี่รู้ใจรันจังเลยน้า ^^ ป่ะกลับบ้านกัน"
เย็นวันนี้ผมต้องบอกแม่เรื่องที่กลับบ้านเย็น เด๋วแม่ดุๆ กลับบ้านมืดๆ ทุกวัน >,< เป็นลูกที่ดีน่ะ ฮุฮุ
"แม่ เด๋ว 6 วันจากนี้รันกลับบ้านเย็นๆ น้าแม่ ไม่แน่ก็มืดๆเลย" ผมบอกกลับแม่
"อื้อ จาทำอาไรก็ทำไปเถอะแล้วนี่กินข้าวเสร๊จแล้วไปล้างจานด้วยนะ" ใจคอแม่ไม่คิดจาถามเลยไงเนี่ยว่าทำไม -*- แต่ก็ช่างมันเถอะ รีบล้างจานแล้วนอนดีกว่าพรุ้งนี้ต้องทำงานอีกเยอะ
เช่นเคยคับแบกของเตรียมอุปกรณ์งานของผมคือ กรรมกร ใช่ไหมเนี่ย -*- งานของผมเตรียมอุปกรณ์แต่ทำไมเหมือน กรรมกร จังหว่า ซึ่งวันนี้แบกของจากห้องวิทย์ขึ้นๆ ลงๆ จาชั้น 4 เหนื่อยมากๆเลย แล้วไหนจาเตรียมการทดลองที่ต้องทดลองกลางแจ้งอีก เหนื่อยวู้ยๆ แฮก แฮก…. แล้วผมก็ไปนั่งที่มุมด้านล่างตึกเพื่อพักเหนื่อยซักหน่อย
จู่ๆโลกก็มืดลง เพราะมือ2ข้างของใครก็ไม่รู้ มาปิดตาผม
"ใครว่ะ!!!!! เล่นไรไม่รู้เรื่องคนยิ่งเหนื่อยๆ อยู่ ไปไกลๆเลย!!" ผมตะโกนใส่คนที่ปิดตาผมอยู่ แล้วมือ 2 ข้างนั้นก็ปล่อยออก ผมจึงหันกลับไปมอง
"ซะซะซะ…..ซี " ผมตกใจที่มะกี้ตะโกนว่าเธอไปเลยพูดต่อไม่ทัน เธอวิ่งไปแล้วและผมก็กำลังจาวิ่งตามไป "รันนนนนน!!!! มานี่หน่อย ช่วยไปเอาแอลกอฮอล์ที่ห้องวิทย์มาให้ที ไวๆด้วยงานจาเสร๊จแล้ว" แนนตะโกนมาบอกผม "อะ อะ อะ อื้มๆ ได้ๆ" ผมเลยวิ่งไปที่ห้องวิทย์เพื่อที่จะหยิบของ หวังว่าเรื่องแค่นี้ซีคงไม่โกรธอาไรผมมากหรอกนะ TwT
"ซะซะซะ…..ซี " ผมตกใจที่มะกี้ตะโกนว่าเธอไปเลยพูดต่อไม่ทัน เธอวิ่งไปแล้วและผมก็กำลังจาวิ่งตามไป
"รันนนนนน!!!! มานี่หน่อย ช่วยไปเอาแอลกอฮอล์ที่ห้องวิทย์มาให้ที ไวๆด้วยงานจาเสร๊จแล้ว" แนนตะโกนมาบอกผม
"อะ อะ อะ อื้มๆ ได้ๆ" ผมเลยวิ่งไปที่ห้องวิทย์เพื่อที่จะหยิบของ หวังว่าเรื่องแค่นี้ซีคงไม่โกรธอาไรผมมากหรอกนะ TwT
แล้วผมก็หยิบของมาให้แนน แต่ในใจผมก็ยังห่วงซีอยู่ว่าเธอจะโกรธผมมากไหมเลยจะไปขอโทษแต่ งานแทบไม่ว่างเลยหลังจากนั้น ผมยังอยากหาเวลาไปขอโทษเธออยู่แต่งานมันไม่เอื้ออำนวยซะเลย
อีก 2 วัน จะถึงวันงานแล้ว งานของผมจาได้จบๆลงซะที เย้ๆ จาได้เที่ยวแล้ววว ฮุฮุ ^o^ เสียงโทรศัพท์ เบอร์ใครหว่า "ฮัลโหล" "ใช่รันไหมค่ะ" เสียงผู้หญิงโทรมา "อื้อ ใครหรอ" "นี่ รี่เองนะ รันสนิทกับ ซี ใช่มะ รันตอนนี้น่ะ งานทำบอดมีซีทำคนเดียวเองนะแล้วก็งานยังไม่เสร็จเลย" "ทำไม ทำไมไม่มีคนไปช่วยซีทำล่ะปล่อยซีทำคนเดียวได้ไงงานจาเสร๊จหรอ" แล้วผมก็บ่นอีกชุดใหญ่ "ฟังก่อนๆ พอดีรี่รถล้ม อยู่โรงบาลเนี่ย ส่วนปุ๊ก เค้าต้องไปเฝ้าแม่ที่โรงบาลน่ะแม่เค้าไม่สบาย แล้วก็แอน แอนเค้าไปช่วยซีทำก็จิงแต่เค้าชอบโดดงานทำแปปเดียวก็เดินไปหาซื้อของมานั่งกินพอ 3 โมงเย็นก็รีบกลับบ้าน " "โอเคได้ แปปนึงเด๋วรันไปหานะ โรงบาลอยู่ไม่ไกลเท่าไร" แล้วผมก็ตัดบทพูดออกไปรีบไปหา รี่ ไม่งั้นงานไม่เสร็จ ซีคงโดนว่าแน่ ตอนนี้ก็ 6 โมงเย็นและจากที่บ้านผมไปถึงโรงบาลที่ๆ รี่อยู่ไม่ไกลมากเท่าไร ผมต้องไปเอารูปแบบบอดจาก รี่ และวิธีการทำบอด พอผมได้ของที่ต้องการและ ผมก็รีบไปโรงเรียนเพื่อที่จะดูว่างานถึงไหนแล้ว พระเจ้า!! งานได้แค่40% เองนี่เหลือเวลาอีก 2 วัน งานได้แค่40% ผมคงต้องอยู่ทำที่นี่ซะแล้ว แต่คืนนี้คงทำไรมากไม่ได้เพราะผมเองก็ยังไม่ได้เตรียมอุปกรณ์ไรมาเท่าไร ผมทำเท่าที่ทำได้ติดกระดาษที่บอดตามรูปแบบในกระดาษที่ได้รับมา ตัดกระดาษ ทำไปเรื่อยๆดูเวลาอีกที นี่ก็ เที่ยงคืนแล้ว วันนี้คงต้องพอแค่นี้ก่อนล่ะ ผมช่วยทำงานมาตั้งแต่1ทุ่มจนเที่ยงคืนงานคืบหน้ามาแค่ 45% เองหรอเนี่ย ก็งานมันเยอะอะ แล้วผมจะโทรไปหา รี่ แต่นี้มันก็ เที่ยงคืนและเธอคงนอนแล้ว เลยส่งข้อความไปหาเธอ "รี่ รันขอให้เรื่องที่รันมาช่วย ซี ทำบอดนี่เป็นความลับของเรา 2 คนนะเพราะ ซี เค้าโกรธรันอยู่ รันไม่อยากให้ซีเข้าใจว่าที่รันช่วยทำงานเพื่อนเป็นการไถ่โทษ" แล้วผมก็รีบกลับบ้าน เช้านี้หน้าที่ผมก็เยอะเช่นเคยแต่จามีใครรู้บ้างไหมว่ามีผู้หญิงตัวน้อยๆนั่งทำงานหนักอยู่ตัวคนเดียวผมได้แต่รอว่าเมื่อไหร่ผมจาได้กลับบ้านเพื่อจะมาช่วยเธอ โดยที่ไม่มีใครรู้และเธอก็ไม่บอกใครซึ่งเธอกลัวเธอรบกวนคนอื่นเพราะแต่ละคนงานก็ยุ่งๆกันอยู่แล้ว และแล้งานผมก็เลิกผมวิ่งไปดูที่บอดงานคืบหน้ามา 60% เหลืออีก40% กับอีก1 วันไม่เสร๊จแน่ ถ้าไม่รีบทำให้คืนนี้ "แม่!!!! รันไปนอนค้างบ้านเพื่อน2 คืนนะ ไปเตรียมของก่อนนะแม่" แล้วผมก็รีบวิ่งขึ้นไปเตรียมของเพื่อที่จะไปนอนที่โรงเรียน คืนนี้ผมคงได้แต่ทำเกี่ยวกับเนื้อหาที่ติดและเชิญชวนจากที่ผมได้ฟังจากที่รี่บอกมากมันคือการ ติดเนื้อหาของงานวิชาการในหมวดวิทยาศาสตร์ครั้งนี้ซึ่งผมเป็นคนเตรียมอุปกรณ์งานพวกนี้ผมรู้ดี และแต่งขอบบอดซึ่งซีทำไปเกือบเสร๊จแล้วเหลือด้านบนทั้งแถบและตกแต่งในบอดยังขาดอีกมากทำคืนนี้คงไม่ทันแน่ผมเลยติดเนื้อหาเกี่ยวกับงานที่ได้เตรียมมาและช่วยทำตัวตุ๊กตากระดาษที่เธอจะทำให้เสร๊จแล้วมาดูเวลาอีกทีนี้ก็ ตี 4 ครึ่งแล้ว ซึ่งผมง่วงมากถ้าทำต่อคงไม่ไหวแล้วผมก็วิ่งไปที่ห้องวิทย์ปูผ้าที่เตรียมมานอนกับพื้นแล้วส่งข้อความไปหารี่บอกว่า "7 โมงเช้าโทรมาปลุกด้วยและโทรบอกซีด้วยว่าช่วยตกแต่งภายในบอดก่อน อย่าบอกนะว่ารันมาช่วยทำงานน่ะ" แล้วผมก็งีบหลับไป เสียงโทรสับ "ฮานนนน โหลลลลล ขอบใจมากรี่ " ผมiu[รับโทรศัพท์ที่ผมบอกให้รี่โทรมาปลุกผม ด้วยน้ำเสียงที่ง่วงนอนมากๆ แล้วผมก็รีบเก็บข้าวของที่เตรียมมาไว้กลับบ้านเพื่อที่จะไปอาบน้ำ แล้วมาโรงเรียน "รัน!!! นี่มันกี่โมงแล้วรู้ไหม มาสายเนี่ย ไม่ไหวเลยนะไม่รับผิดชอบงานเลย พรุ้งนี้ก็วันแสดงผลงานแล้วนะ" เสียงแนนที่กำลังโมโหผมและงานเหลืออีก 2 ชิ้นที่ต้องเสร๊จในวันนี้ "……………" ผมไม่พูดอาไร แล้วหันไปดูนาฬิกา โอ้ว นี่มันจาเที่ยวแล้วหรอ เวลาช่างผ่านไปไวจิงเรากลับไปทำไรตั่งหลายชั่วโมง ที่บ้าน "เอ่อ…… รันขอโทษแล้วกัน มาเด๋วรันช่วยนะ" แล้วผมก็เดินที่งานของแนนแล้วช่วยเธอยกโครงงานที่จะใช้แสดงซึ่งเท่าที่ดูๆชิ้นนี้ก็เกือบจะเสร๊จแล้ว เหลืออีก 1 ชิ้น น่าจะเสร็จทันนะ และแล้วงานเตรียมอุปกรณ์ของผมมันก็เสร็จและจบลง "รัน ขอบใจมากเลยนะที่มาช่วยงานเสร๊จหมดแล้วพรุ้งนี้ก็รบกวนแจกใบปลิวให้ด้วยนะ" แนนมาบอกกลับผมแล้วเดินมาบอกกับผมพร้อมสีหน้าที่ดีใจสุดๆ แต่สภาพเธอดูเหนื่อยมากจากงานที่เธอได้รับ 7 วันเพราะงานนี้เธอทำเยอะกว่าคนอื่นเลยมันเป็นงานนี่หนักมากๆ และ เธอก็เป็นหัวหน้างานด้วย "อื้อ ไม่เป็นไรหรอก รันช่วยไรได้รันก็จะช่วยนะ งั้นรันขอกลับบ้านก่อนนะ นี่ก็ จาทุ่มนึงแล้ว" แต่ผมก็วิ่งไปดูที่บอดของซี งานยังเหลืออีก 10% เหลือติดขอบด้านบนส่วนด้านในเธอทำเสร๊จจะหมดแล้วเหลืออีกนิดเดียวแค่ติดนู้นติดนี่นิดหน่อย แล้วผมก็รีบกลับบ้านไปขนของมาเหมือนเมื่อวาน พอทำด้านในเสร็จเหลือติดขอบบอด มันคงง่ายๆ แต่!!!…… ขอบบอดมันยังทำไม่เสร็จเลยมันทำไปยังไม่ถึงครึ่งนึงเลย ตายๆ คืนนี้ผมจึงนั่งทำขอบบอดที่เหลือแล้วเอามาต่อกันกว่าจะทำขอบบอดเสร๊จก็ เกือบตี 4 แล้ว ซึ่งต้องติดขอบบอดและเช็คความเรียบร้อยอีกก็ปาเข้าไปเกือบๆ 6 โมงเช้าซึ่งยังไม่มีคนมา และแล้วมันก็เสร๊จผมหอบอุปกรณ์ทั้งหมดแล้วพาร่างที่หมดแรงและง่วงนอนมากๆไปถึงห้องวิทย์ เพราะถ้าไงให้ผมกลับบ้านสภาพนี้คงได้ตายกลางทางแน่ๆ แล้วผมก็หลับไป ZZZzzzz แอ๊ดดดด... เสียงประตูห้องวิทย์เปิดออก คนที่เข้ามาคงเห็นร่างของเด็กผู้ชายที่หมดสภาพนอนหลับอยุ่ที่มุมหลังด้านหลังห้อง นิ่วมือที่เปลื่องกาวและ เศษกระดาษที่ฉีกขาดจากการทำบอด หน้าตาที่มอมแมมเปื้อนคาบเหงื่อ และเสื้อผ้าที่มีเศษกระดาษติดอยู่ ซึ่งนอนหนาวสั่นอยู่เพราะแอร์ในห้องมันเย็นมาก แล้วคนที่เข้ามาก็หยิบผ้าห่มๆ ให้ร่างของเด็กผู้ชายคนนั้น ทำให้เค้าเผอละเมอ ออกมาว่า " ซี หายโกรธรันนะ " แล้วผมก็ตื่นขึ้น คนที่เข้ามาห่มผ้าให้ผม คือ….. ซี เธอเข้ามานั่งข้างๆที่ผมนอน "ซี เอ่อ รัน ๆ …" ผมรีบเก็บของที่อยู่ข้างๆตัวเข้าแอบเธอกลัวเธอจารู้เรื่องที่วผมเป็นคนช่วยเธอทำบอด "ไม่ต้องแล้วล่ะ รี่ บอดซีหมดแล้วเรื่องรันมานอนที่โรงเรียนเพื่อนั่งทำบอดเนี่ย ทำไมต้องไม่ให้บอกซีด้วย ซีไม่คิดแบบนั้นกับรันหรอ" แล้วเธอก็ยิ้มด้วยสีหน้าที่ดีใจสุดๆ พร้อมกับพูดว่า "ขอบคุณมากนะรัน ซีไม่รู้จะขอบคุณรันยังไงดี" แล้วเธอก็ร้องไห้ออกมามันคงเป็นน้ำตาแห่งความดีใจ "ไม่เป็นไรหรอกซี แล้วก็ ซี ไม่ต้องกลัวว่ารันจะไม่มีเวลาว่างเพื่อซีนะ ถ้ามีเรื่องอาไร รันยินดีช่วยซีเสมอ ^^" แล้วผมก็ยื้นมือไปปัดน้ำตาที่แก้มเธอ
อีก 2 วัน จะถึงวันงานแล้ว งานของผมจาได้จบๆลงซะที เย้ๆ จาได้เที่ยวแล้ววว ฮุฮุ ^o^ เสียงโทรศัพท์
เบอร์ใครหว่า
"ฮัลโหล"
"ใช่รันไหมค่ะ" เสียงผู้หญิงโทรมา
"อื้อ ใครหรอ"
"นี่ รี่เองนะ รันสนิทกับ ซี ใช่มะ รันตอนนี้น่ะ งานทำบอดมีซีทำคนเดียวเองนะแล้วก็งานยังไม่เสร็จเลย"
"ทำไม ทำไมไม่มีคนไปช่วยซีทำล่ะปล่อยซีทำคนเดียวได้ไงงานจาเสร๊จหรอ" แล้วผมก็บ่นอีกชุดใหญ่
"ฟังก่อนๆ พอดีรี่รถล้ม อยู่โรงบาลเนี่ย ส่วนปุ๊ก เค้าต้องไปเฝ้าแม่ที่โรงบาลน่ะแม่เค้าไม่สบาย แล้วก็แอน แอนเค้าไปช่วยซีทำก็จิงแต่เค้าชอบโดดงานทำแปปเดียวก็เดินไปหาซื้อของมานั่งกินพอ 3 โมงเย็นก็รีบกลับบ้าน "
"โอเคได้ แปปนึงเด๋วรันไปหานะ โรงบาลอยู่ไม่ไกลเท่าไร" แล้วผมก็ตัดบทพูดออกไปรีบไปหา รี่ ไม่งั้นงานไม่เสร็จ ซีคงโดนว่าแน่
ตอนนี้ก็ 6 โมงเย็นและจากที่บ้านผมไปถึงโรงบาลที่ๆ รี่อยู่ไม่ไกลมากเท่าไร ผมต้องไปเอารูปแบบบอดจาก รี่ และวิธีการทำบอด พอผมได้ของที่ต้องการและ ผมก็รีบไปโรงเรียนเพื่อที่จะดูว่างานถึงไหนแล้ว พระเจ้า!! งานได้แค่40% เองนี่เหลือเวลาอีก 2 วัน งานได้แค่40% ผมคงต้องอยู่ทำที่นี่ซะแล้ว แต่คืนนี้คงทำไรมากไม่ได้เพราะผมเองก็ยังไม่ได้เตรียมอุปกรณ์ไรมาเท่าไร ผมทำเท่าที่ทำได้ติดกระดาษที่บอดตามรูปแบบในกระดาษที่ได้รับมา ตัดกระดาษ ทำไปเรื่อยๆดูเวลาอีกที นี่ก็ เที่ยงคืนแล้ว วันนี้คงต้องพอแค่นี้ก่อนล่ะ ผมช่วยทำงานมาตั้งแต่1ทุ่มจนเที่ยงคืนงานคืบหน้ามาแค่ 45% เองหรอเนี่ย ก็งานมันเยอะอะ แล้วผมจะโทรไปหา รี่ แต่นี้มันก็ เที่ยงคืนและเธอคงนอนแล้ว เลยส่งข้อความไปหาเธอ "รี่ รันขอให้เรื่องที่รันมาช่วย ซี ทำบอดนี่เป็นความลับของเรา 2 คนนะเพราะ ซี เค้าโกรธรันอยู่ รันไม่อยากให้ซีเข้าใจว่าที่รันช่วยทำงานเพื่อนเป็นการไถ่โทษ" แล้วผมก็รีบกลับบ้าน
เช้านี้หน้าที่ผมก็เยอะเช่นเคยแต่จามีใครรู้บ้างไหมว่ามีผู้หญิงตัวน้อยๆนั่งทำงานหนักอยู่ตัวคนเดียวผมได้แต่รอว่าเมื่อไหร่ผมจาได้กลับบ้านเพื่อจะมาช่วยเธอ โดยที่ไม่มีใครรู้และเธอก็ไม่บอกใครซึ่งเธอกลัวเธอรบกวนคนอื่นเพราะแต่ละคนงานก็ยุ่งๆกันอยู่แล้ว
และแล้งานผมก็เลิกผมวิ่งไปดูที่บอดงานคืบหน้ามา 60% เหลืออีก40% กับอีก1 วันไม่เสร๊จแน่ ถ้าไม่รีบทำให้คืนนี้
"แม่!!!! รันไปนอนค้างบ้านเพื่อน2 คืนนะ ไปเตรียมของก่อนนะแม่" แล้วผมก็รีบวิ่งขึ้นไปเตรียมของเพื่อที่จะไปนอนที่โรงเรียน
คืนนี้ผมคงได้แต่ทำเกี่ยวกับเนื้อหาที่ติดและเชิญชวนจากที่ผมได้ฟังจากที่รี่บอกมากมันคือการ ติดเนื้อหาของงานวิชาการในหมวดวิทยาศาสตร์ครั้งนี้ซึ่งผมเป็นคนเตรียมอุปกรณ์งานพวกนี้ผมรู้ดี และแต่งขอบบอดซึ่งซีทำไปเกือบเสร๊จแล้วเหลือด้านบนทั้งแถบและตกแต่งในบอดยังขาดอีกมากทำคืนนี้คงไม่ทันแน่ผมเลยติดเนื้อหาเกี่ยวกับงานที่ได้เตรียมมาและช่วยทำตัวตุ๊กตากระดาษที่เธอจะทำให้เสร๊จแล้วมาดูเวลาอีกทีนี้ก็ ตี 4 ครึ่งแล้ว ซึ่งผมง่วงมากถ้าทำต่อคงไม่ไหวแล้วผมก็วิ่งไปที่ห้องวิทย์ปูผ้าที่เตรียมมานอนกับพื้นแล้วส่งข้อความไปหารี่บอกว่า "7 โมงเช้าโทรมาปลุกด้วยและโทรบอกซีด้วยว่าช่วยตกแต่งภายในบอดก่อน อย่าบอกนะว่ารันมาช่วยทำงานน่ะ" แล้วผมก็งีบหลับไป
เสียงโทรสับ
"ฮานนนน โหลลลลล ขอบใจมากรี่ " ผมiu[รับโทรศัพท์ที่ผมบอกให้รี่โทรมาปลุกผม ด้วยน้ำเสียงที่ง่วงนอนมากๆ แล้วผมก็รีบเก็บข้าวของที่เตรียมมาไว้กลับบ้านเพื่อที่จะไปอาบน้ำ แล้วมาโรงเรียน
"รัน!!! นี่มันกี่โมงแล้วรู้ไหม มาสายเนี่ย ไม่ไหวเลยนะไม่รับผิดชอบงานเลย พรุ้งนี้ก็วันแสดงผลงานแล้วนะ" เสียงแนนที่กำลังโมโหผมและงานเหลืออีก 2 ชิ้นที่ต้องเสร๊จในวันนี้
"……………" ผมไม่พูดอาไร แล้วหันไปดูนาฬิกา โอ้ว นี่มันจาเที่ยวแล้วหรอ เวลาช่างผ่านไปไวจิงเรากลับไปทำไรตั่งหลายชั่วโมง ที่บ้าน
"เอ่อ…… รันขอโทษแล้วกัน มาเด๋วรันช่วยนะ" แล้วผมก็เดินที่งานของแนนแล้วช่วยเธอยกโครงงานที่จะใช้แสดงซึ่งเท่าที่ดูๆชิ้นนี้ก็เกือบจะเสร๊จแล้ว เหลืออีก 1 ชิ้น น่าจะเสร็จทันนะ
และแล้วงานเตรียมอุปกรณ์ของผมมันก็เสร็จและจบลง
"รัน ขอบใจมากเลยนะที่มาช่วยงานเสร๊จหมดแล้วพรุ้งนี้ก็รบกวนแจกใบปลิวให้ด้วยนะ" แนนมาบอกกลับผมแล้วเดินมาบอกกับผมพร้อมสีหน้าที่ดีใจสุดๆ แต่สภาพเธอดูเหนื่อยมากจากงานที่เธอได้รับ 7 วันเพราะงานนี้เธอทำเยอะกว่าคนอื่นเลยมันเป็นงานนี่หนักมากๆ และ เธอก็เป็นหัวหน้างานด้วย
"อื้อ ไม่เป็นไรหรอก รันช่วยไรได้รันก็จะช่วยนะ งั้นรันขอกลับบ้านก่อนนะ นี่ก็ จาทุ่มนึงแล้ว"
แต่ผมก็วิ่งไปดูที่บอดของซี งานยังเหลืออีก 10% เหลือติดขอบด้านบนส่วนด้านในเธอทำเสร๊จจะหมดแล้วเหลืออีกนิดเดียวแค่ติดนู้นติดนี่นิดหน่อย แล้วผมก็รีบกลับบ้านไปขนของมาเหมือนเมื่อวาน
พอทำด้านในเสร็จเหลือติดขอบบอด มันคงง่ายๆ แต่!!!…… ขอบบอดมันยังทำไม่เสร็จเลยมันทำไปยังไม่ถึงครึ่งนึงเลย ตายๆ คืนนี้ผมจึงนั่งทำขอบบอดที่เหลือแล้วเอามาต่อกันกว่าจะทำขอบบอดเสร๊จก็ เกือบตี 4 แล้ว ซึ่งต้องติดขอบบอดและเช็คความเรียบร้อยอีกก็ปาเข้าไปเกือบๆ 6 โมงเช้าซึ่งยังไม่มีคนมา และแล้วมันก็เสร๊จผมหอบอุปกรณ์ทั้งหมดแล้วพาร่างที่หมดแรงและง่วงนอนมากๆไปถึงห้องวิทย์ เพราะถ้าไงให้ผมกลับบ้านสภาพนี้คงได้ตายกลางทางแน่ๆ แล้วผมก็หลับไป ZZZzzzz
แอ๊ดดดด... เสียงประตูห้องวิทย์เปิดออก คนที่เข้ามาคงเห็นร่างของเด็กผู้ชายที่หมดสภาพนอนหลับอยุ่ที่มุมหลังด้านหลังห้อง นิ่วมือที่เปลื่องกาวและ เศษกระดาษที่ฉีกขาดจากการทำบอด หน้าตาที่มอมแมมเปื้อนคาบเหงื่อ และเสื้อผ้าที่มีเศษกระดาษติดอยู่ ซึ่งนอนหนาวสั่นอยู่เพราะแอร์ในห้องมันเย็นมาก แล้วคนที่เข้ามาก็หยิบผ้าห่มๆ ให้ร่างของเด็กผู้ชายคนนั้น ทำให้เค้าเผอละเมอ ออกมาว่า " ซี หายโกรธรันนะ " แล้วผมก็ตื่นขึ้น
คนที่เข้ามาห่มผ้าให้ผม คือ….. ซี เธอเข้ามานั่งข้างๆที่ผมนอน
"ซี เอ่อ รัน ๆ …" ผมรีบเก็บของที่อยู่ข้างๆตัวเข้าแอบเธอกลัวเธอจารู้เรื่องที่วผมเป็นคนช่วยเธอทำบอด
"ไม่ต้องแล้วล่ะ รี่ บอดซีหมดแล้วเรื่องรันมานอนที่โรงเรียนเพื่อนั่งทำบอดเนี่ย ทำไมต้องไม่ให้บอกซีด้วย ซีไม่คิดแบบนั้นกับรันหรอ" แล้วเธอก็ยิ้มด้วยสีหน้าที่ดีใจสุดๆ พร้อมกับพูดว่า
"ขอบคุณมากนะรัน ซีไม่รู้จะขอบคุณรันยังไงดี" แล้วเธอก็ร้องไห้ออกมามันคงเป็นน้ำตาแห่งความดีใจ
"ไม่เป็นไรหรอกซี แล้วก็ ซี ไม่ต้องกลัวว่ารันจะไม่มีเวลาว่างเพื่อซีนะ ถ้ามีเรื่องอาไร รันยินดีช่วยซีเสมอ ^^" แล้วผมก็ยื้นมือไปปัดน้ำตาที่แก้มเธอ
" แล้วผมก็ยื้นมือไปปัดน้ำตาที่แก้มเธอแต่ ที่นิ้วผมมันติดกาวที่มันแห้งแล้วอ่ะ -*- ลืมไปเลย เลยทำให้หน้าเธอเปื้อนกาวที่ติดบนนิ้วผม
"เอ่อ………. ซี ไม่เหนียวๆที่หน้าบ้างหรอ คือว่า รันๆ" "รันทำกาวเปื้อนหน้าซีอะ เปื้อนหมดแย้ว แล้วก็ อย่าร้องไห้จิ ซีร้องไห้เด๋วไม่น่ารักน้า" แล้วผมกับเธอก็หัวเราะกัน มันคงเป็นครั้งแรกที่พวกผมมานั่งหัวเราะอย่าสบายใจและมีความสุขที่เรา2เคนเข้าใจกันและกันมากยิ่งขึ้น "ตอนนี้กี่โมงแล้วหรอซี พอดีวันนี้ 9 โมงเบ้นมันจะไปแจกใบปลิวกับรันน่ะ" "ตอนนี้ก็ 7 โมงกว่าๆแล้วล่ะ รันรีบกลับบ้านไปเตรียมตัวเถอะ เด๋วซีอยู่เช็คบอดอีกหน่อยนึงน่ะ" พอดีวันนี้ช่วงเช้าๆจะยังไม่ค่อยมีคนมามากนักเพราะเป็นวันงาน งานทุกอย่างมันคงเสร็จตั่งแต่มะวานแล้ว
"เอ่อ………. ซี ไม่เหนียวๆที่หน้าบ้างหรอ คือว่า รันๆ"
"รันทำกาวเปื้อนหน้าซีอะ เปื้อนหมดแย้ว แล้วก็ อย่าร้องไห้จิ ซีร้องไห้เด๋วไม่น่ารักน้า" แล้วผมกับเธอก็หัวเราะกัน
มันคงเป็นครั้งแรกที่พวกผมมานั่งหัวเราะอย่าสบายใจและมีความสุขที่เรา2เคนเข้าใจกันและกันมากยิ่งขึ้น
"ตอนนี้กี่โมงแล้วหรอซี พอดีวันนี้ 9 โมงเบ้นมันจะไปแจกใบปลิวกับรันน่ะ"
"ตอนนี้ก็ 7 โมงกว่าๆแล้วล่ะ รันรีบกลับบ้านไปเตรียมตัวเถอะ เด๋วซีอยู่เช็คบอดอีกหน่อยนึงน่ะ" พอดีวันนี้ช่วงเช้าๆจะยังไม่ค่อยมีคนมามากนักเพราะเป็นวันงาน งานทุกอย่างมันคงเสร็จตั่งแต่มะวานแล้ว
ความคิดเห็น