ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    บริษัทรับวิจารณ์นิยายบรรเจิดจริง (-_- )d

    ลำดับตอนที่ #94 : Lover match รักวุ่นวายฉบับหน่วยกล้าตาย กับนายไฮโซ [ผู้วิจารณ์ : วูฟคุง]

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 167
      0
      30 พ.ค. 53

    แบบฟอร์มฝากวิจารณ์นิยาย

    ชื่อนิยาย :: Lover match รักวุ่นวายฉบับหน่วยกล้าตาย กับนายไฮโซ

    นามปากกา :: popeye

    แนวนิยาย :: รักหวานแหวว

    ลิงค์หรือแบนเนอร์ ::
     อเมซิ่ง!! หญิงถึก!!
    ผู้วิจารณ์ :: วูฟคุง (ความจริงใครก็ได้ค่ะ) 

    สิ่งที่อยากจะฝาก :: สับให้แหลกกกก !!

     

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

     

    วิจารณ์นิยายเรื่อง  Lover match รักวุ่นวายฉบับหน่วยกล้าตาย กับนายไฮโซ

    (อัพล่าสุด 21 ตอน)

                    สวีสดีค่ะคุณ popeye ก็ต้องขอบคุณก่อนเลยที่เลือกวูฟคุงมาทำงานนี้ และที่สำคัญต้องขอโทษด้วยที่งานเสร็จช้ามากแบบนี้ จะว่าไงดีล่ะ มันเป็ความผิดของวูฟคุงเองแหละ ที่ดันอยู่ๆก็เกิดไม่ว่างขึ้นมา หรืออีกนัยหนึ่งอาจเรียกได้ว่า เป็นคราวซวยของคุณ เหอๆ จะยังไงก็เอาเถอะ ตอนนี้วูฟคุงกลับมาแล้ว และจะวิจารณ์ให้สุดฝีมือที่มีเลยค่ะ
                    ** อ้อเกือบลืม จากที่เร็คคอมเมนต์มาว่า "สับให้แหลก" นั้น วูฟคุงไม่แน่ใจว่าจะแหลกรึเปล่านะคะ แต่รับรองว่าพูดตรงๆแน่ ไม่ต้องกลัว

    ชื่อเรื่อง Couple Love รักฉบับร้าย... ขโมยหัวใจนายไฮโซ เป็นชื่อที่สื่อถึงเนื้อเรื่องและตัวละครได้อย่างชัดเจน อ่านแล้วรู้เลยว่านางเอกจะต้องแก่นเฟี้ยวแน่นอน ถือว่าเป็นชื่อที่ดีมีความน่าสนใจ แต่นิดนะ คืออาจจะรู้สึกไปเองก็ได้ วูฟคุงว่าชื่อภาษาอังกฤษมันดูแปลกๆ มันดูเป็นคู่รักที่สวีทกรี๊ดกริ้วกันยังไงไม่รู้ แต่ก็นะ คงจะรู้สึกไปเองจริงๆ ไม่ต้องคิดมากหรอก อ้อ...แล้วก็แอบรู้สึกว่าที่ร้ายน่ะตัวพระเอกต่างหาก

    โครงเรื่อง มันก็เป็นแบบรักหวานแหวววัยรุ่นทั่วไปแหละนะ สิ่งที่น่าสนใจเหมือนจะเป็นนิสัยตัวละครเสียมากกว่า ตัวเรื่องจะเป็นแบบ พระเอกเจอนางเอกแบบบังเอิญตามสไตล์นิยายเกาหลี แล้วก็ต้องมีเรื่องให้เกิดเป็นข้อผูกมัดกันจนรักกันในที่สุด จุดนนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร เพราะคุณเองก็เสนอมันออกมาได้น่าสนใจในแบบของคุณเอง แต่ติดที่ยังขาดความสมเหตุสมผลไปบ้าง ทำให้อ่านแล้วเกิดข้อกังขาเล็กๆน้อย

                    - ที่กระเทียมเข้าไปอยู่กับซิมม่านี่ก็เพราะบอกวว่าคลาดกับพี่ใช่มะ แต่คลาดกันแล้วหายหัวไปเลยนะ ตามเรื่องจริงของสัจธรรมโลกแล้ว มันน่าจะมีทางติดต่อกันนะ พี่น้องเนี่ย พี่มันน่าจะส่งเงินมาให้น้องบินตามไปอะไรแบบนั้น ซิมม่านี่ไม่ได้เอะใจเลยนะนั่นว่าโดนกระเทียมมันต้มเข้าแล้ว

                    - แล้วการที่กระเทียมขึ้นมาถึงหน้าห้องได้นี่มันไม่ได้มีคีร์การ์ดแล้วหรอกหรือ ถ้าไม่มีคีร์การ์ดก็ไม่น่าจะเข้าคอนโดมาได้เลยด้วยซ้ำนี่

                    - ซิมม่าที่ตอนแรกบอกว่าให้เอาหมาน้อยไปไกลๆอย่าให้มันมายุ่งกับฉันก็แล้วกัน ไปไงมาไงรักเสียยังกับเป็นลูกตัวเองไปได้ ก็เข้าใจนะว่ามันเป็นพวกประจำเดือนไม่ปกติ แต่คนที่ไม่ชอบเนี่ย ความไม่ชอบมันเปลี่ยนตามอารมณ์หรือ

                    - ตอนที่กระเทียมขาเป๋ที่ห้าง ทำไมถึงสามารถกระโดดถีบกระเทยยักษ์ได้ การกระโดดถีบนี่มันต้องใช้สองขาไม่ใช่หรือ ไม่ว่าจะเอาขาข้างที่เจ็บลงหรือถีบก็ไม่ไหวทั้งนั้น เล่นเจ็บขนาดเดินไม่ไหวไม่น่าจะไปถีบใครได้นะ

                    - ซิมม่าที่ตอนแรกบอกว่าจะไม่ยุ่งกับชีวิตกระเทียม แต่จากที่ดูเหมือนมันจะเข้ามามีส่วนร่วมทุกเรื่องเลยนะ ตั้งแต่ผ้าอนามัยยันไปค่าย ทำให้รู้สึกเหมือนว่าสิ่งที่เคยพูดไว้ไม่มีความหมายเลย

                    - จากที่เพื่อนซิมม่าบอกว่ามันไม่เฉียดเข้าใกล้ผู้หญิง แต่มันดันลากกระเทียมไปด้วยตั้งแต่วันแรกที่เจอ ถ้าไม่ชอบผู้หญิงขนาดนั้น ก็ไม่น่าจะเอาตัวไปยุ่งด้วยนี่

                    - อันนี้ไม่รู้คิดเองคนเดียวรึเปล่านะ แต่ไหนตอนแรกแข่งกัน ไปๆมาลืมไปแล้วหรอ ชักจะรักกันจริงรักกันจังขึ้นมา ไม่มีพยายามห้ามตัวเอง หรือมุมสับสนบ้างเลย

                    - ตอนไปเจอกับโรงเรียนอื่น ไปว่าเค้าว่าคุณหนูจัดๆ แล้วโรงเรียนนานาชาติที่พวกเธอเรียนอยู่นี่ไม่คุณหนูเลยว่างั้นสิ

                    - เพื่อนในห้องกระเทียมนี่ก็ชอบหาเรื่องแบบไร้เหตุผลนะ แบบเหมือนเห็นหน้าก็ไม่ชอบแล้วอะไรแบบนั้น มันน่าจะมีเรื่องราวที่ทำให้ไม่ชอบบ้างสิ ที่สำคัญอ่านแล้วเหมือนผู้หญิงทุกคนในห้องจะไม่ชอบกระเทียมเลยสักคน

                    - ตอนไปซื้อน้ำที่สหกรณ์ ประธานรู้ได้ไงว่าเป็นแฟนกัน ไปป่าวประกาศให้ทั่วล่ารู้ตอนไหนเหรอ เห็นบอกแค่ในห้องพักนักกีฬา

                    - เรื่องโซล์ชอบกระเทียมก็จบง่ายๆดี บทจะรู้สึกตัวก็รู้สึกกันง่ายๆ ที่ผ่านมาไม่คิดบ้างรึไงว่าชอบซีนแล้ว น่าจะมีบ้างอ่ะ อะไรจะจิตหมกมุ่นไม่รับรู้เรื่องราวขนาดนั้น

                    - ตอนที่ 5 อ่านตอนแรกๆเหมือนกระเทียมจะไม่รู้จักพวกเพื่อนของซิมม่าเลย ออกจะเหมือนผู้หญิงเชยๆที่ไม่สนใจว่าใครป๊อป แต่พอมาถึงบทบรรยายกลับบรรยายซะรู้ลึกเลย แถมยังขัดๆกับนิสัยที่ค่อยข้างจะบ้าผู้ชายอยู่บ้าง เห็นกรี๊ดตลอดอ่ะเวลาเจอคนหน้าตาดี ทำให้ไม่น่าเชื่อว่าจะไม่รู้จักกลุ่มพระเอกได้ ทั้งๆที่ดังขนาดนั้น

                    คือโดยรวมแล้วเรื่องราวมันดูจะง่ายๆไปหมด ดูแล้วไม่ค่อยน่าเชื่อถือ หรือมีเหตุผลเพียงพอเท่าไรนัก อดีตที่ผ่านๆมามันดูจะไม่ค่อยส่งผลต่อปัจจุบันและอนาคตเลย กลายเป็นว่าเรื่องมันผ่านมาแล้วก็ผ่านไป เลื่อนๆลอยๆเสียอย่างนั้น

    ตัวละคร ลักษณะของตัวละครแต่ละตัวมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองอย่างชัดเจน สามารถแยกแยะความแตกต่างของแต่ละตัวได้ แต่ยังขาดมิติไปหน่อย อ่านแล้วไม่ค่อยจะรู้จักภูมิหลังตัวละครเลย การบรรยายถึงรูปร่างหน้าตาของตัวละครก็ไม่ค่อยจะครบท้วนดี บรรยายมั่งไม่บรรยายมั่ง ส่วนใหญ่จะบอกแค่ หล่อ สวย หล่อแบบไหน สวยแบบไหน ไม่ค่อยจะเห็นภาพเลย

    การดำเนินเรื่องและการใช้ภาษา เรื่องราวดำเนินไปโดยมีกระเทียม ตัวเอกเป็นคนบรรยาย และมีแบบพระเจ้าบรรยายอยู่เล็กน้อยในตอนหลังๆ
                    ขอติเรื่องการจัดหน้ากระดาษหน่อยนะ คุณทำได้เกือบจะเยี่ยมแล้วล่ะ ติดที่ว่าบรรทัดมันติดกันเกินไป ในความเห็นของวูฟคุงแล้ว น่าจะเว้นบรรทัดบ้าง เว้นระหว่างบทสนทนากับคำบรรยาย เท่านี้ก็จะทำให้อ่านได้สบายตาขึ้นอีกเยอะเลย จะว่าไปที่เป็นอยู่ก็ไม่ได้หนักหนาอะไร แค่เห็นแล้วมันรู้สึกเหนื่อยๆเท่านั้นเอง ต้องเข้าใจว่าอ่านจากหน้าจอ กับอ่านจากหน้ากระดาษมันต่างกัน
                    บทสนทนาส่วนใหญ่ก็ถือว่าเยอะมากเลย ไม่ค่อยจะได้บรรยายถึงสิ่งต่างๆรอบตัวเท่าไรนัก แต่ก็ยังไม่ถึงกับมาเป็นไดอล็อกละครเวที ในส่วนที่บรรยายก็ทำได้ดี น่าจะนำความสามารถในส่วนนั้นมาใส่แทนอิโมติคอน ซึ่งก็น่าจะทำให้การดำเนินเรื่องส่งความรู้สึกได้ดีกว่านี้ น่าจะเพิ่มคำบรรยายเข้าไปอีก

    การใช้ภาษา ก็ไม่รู้จะติตรงไหนนะ นอกจากอิโมติคอน อิโมติคอนมีเยอะจริงๆ ถึงจะเคยเจอชนิดที่นักหนากว่านี้มาแล้วก็ตาม แต่ก็อยากจะบอกว่า ไม่ใส่เลยจะดีที่สุด วูฟคุงเชื่อว่าฝีมือการบรรยายระดับคุณน่าจะทำได้สบายๆอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องพึงของแบบนั้นก็ได้ แถมบางทีมันก็ไม่ค่อยจะสื่ออารมณ์ของตัวละครสักเท่าไร อ่านแล้วก็ขัดๆ

                    มีบ้างเป็นบางจุดที่ยังเขียนขาดๆเกินๆตกๆหล่นๆ อ่านเจอแล้วก็งงๆ กระตุกนิดๆ แต่ก็ไม่ได้เยอะมากมายอะไร

                    การผันวรรณยุกต์ต้องดูดีๆ ระวังเสียงพลาด อย่างเช่นในตอนที่ 4 "ผู้นี้นี้แล" น่าจะเป็น "ผู้นี้นี่แล" มากกว่า และยังมีคำอื่นๆอีกที่มักพลาดกันไป เช่น คะ ค่ะ ละ ล่ะ เป็นต้น คำพวกนี้นักเขียนจะพลาดบ่อยๆ แต่จากที่อ่านมาก็
                    ไม่เห็นนอกจากที่ยกตัวอย่างไป ก็ฝากไปแก้หน่อยแล้วกันนะ

    คำผิด ยังมีคำที่เขียนตกๆหล่นๆอยู่บ้างเล็กน้อย เท่าที่เจอก็ไเยอะอะไร ก็เลยสามารถเอามาแจงได้ อาจจะมีอีกที่วูฟคุงไม่เจอก็ได้ ส่วนนั้นก็คงต้องวานไปตรวจทานกันเอาเองนะคะ

                    ตอนที่ 4 ตรงที่ซิมม่าหัวเรอะคิกๆ "เบๆ" - เบาๆ
    และตรง "หอบตัวโยน" อันนี้ไม่เข้าใจคำว่า "โยน" ค่ะ
    กระเดี๊ยว - น่าจะเป็น "กระเดี้ยว" มากกว่านะ

                    ตอนที่ 9 "คอนเสิร์ต" นะ ไม่ใช่ "คอนเสริต"
                    ตอนที่ 10 ที่ร้านแม่แก้ว "เหมือนเดิน" - "เหมือนเดิม"
    ตอนคุยกะเบลล์ "เอมื่อ" - "เมื่อ" ใช่รึเปล่า

                    ตอนที่ 11 ตอนท้ายๆของช่วงที่กระเทียมลากซิมม่าออกมา ซิมม่ามองฉัน"กล้บ"มานิ่งๆ - "กลับ"
                    ตอนที่ 16 หลังจากกระเทียมโดนเด็กหล่อชน "กล้ว" - กล้า
                    ตอนที่ 21 ทำให้ฝุ่น"จกก"ดินลูกรัง - จาก

                    อ่า ก็เท่านี้แหละ ถ้าวิจารณ์ไม่ดี ไม่ได้เรื่อง ห่วยแตก ไร้สาระ ไร้ประโยชน์ หรือผิดพลาดประการใดก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย สุดท้ายก็ต้องขอบคุณจริงๆที่ให้โอกาสวูฟคุงทำงานนนี้ ขอบคุณและขอโทษด้วยหากทำให้เสียกำลังใจ หรือผิดหวัง

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×