บริษัทรับวิจารณ์นิยายบรรเจิดจริง (-_- )d

ลำดับตอนที่ #78 : Love Teacher ♥ สะดุดรัก คุณครูตัวแสบ [ผู้วิจารณ์ : ลูกปลาที่รัก โฮะๆๆๆ]

แบบฟอร์มฝากวิจารณ์นิยาย 

ชื่อนิยาย :: Love Teacher ♥ สะดุดรัก คุณครูตัวแสบ

นามปากกา :: ShellJungzy

แนวนิยาย :: รักหวานแหววค่ะ ^^

ลิงค์หรือแบนเนอร์ ::

ผู้วิจารณ์ :: ลูกปลาที่รัก ค่ะ ^^

สิ่งที่อยากจะฝาก :: อ่าๆ ไม่ต้องรีบวิจารณ์ก็ได้ค่ะ ^^ รอได้

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

วิจารณ์นิยายเรื่อง  Love Teacher ♥ สะดุดรัก คุณครูตัวแสบ

สวัสดีค่ะเชล ขอบคุณที่เลือกปลามารับหน้าที่นี้นะคะ ^^

เริ่มต้นด้วยเรื่องสำคัญเลยค่ะ อย่าลืมกดติ๊กห้ามก้อปปี้นะคะ เดี๋ยวมีพวกนิสัยไม่ดีมาแอบขโมยผลงานเธอแย่เลย : (

ชื่อเรื่อง ::

                ธรรมดานะคะ ชื่อเรื่องแนวนี้มีค่อนข้างเยอะ(มากๆ) เพราะงั้นความน่าดึงดูดมันก็จะลดลงมา แต่แบนเนอร์เธอสวยดึงดูดมาก( เอ้ะ เราต้องวิจารณ์ตรงนี้ด้วยเหรอ -  -a ) 555+ ปรบมือให้ 10 ทีค่ะ แปะๆๆๆๆ ~ : D

เรื่องย่อ ::

                เรื่องย่อตรงหน้าแรกนี่ค่อนข้างยาวและเยิ่นเย้อนะคะ และปลาว่ามันไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่ เรื่องย่อควรจะเป็นอะไรที่กระชับ ได้ใจความและมีแรงดึงดูด บางคำที่ไม่จำเป็นมาก ตัดออกไปแล้วไม่ทำให้ประโยคเสียก็ไม่ต้องเก็บมันไว้ค่ะ ทิ้งมันไปเลย เช่น

>>เรื่องวุ่นๆมันเกิดขึ้นก็เมื่อน้องชายฉันนี่แหละ ที่หล่อเกินห้ามใจ แถมยังเป็นซุปเปอร์สตาร์ชื่อดังอีกต่างหาก…

ลองเปลี่ยนเป็น

>> เรื่องวุ่นมันเกิดขึ้นจากน้องชายซุปเปอร์สตาร์ที่หล่อเกินห้ามใจของฉันนี่แหละ ...

หรืออะไรประมาณนี้อ่ะต่ะ เชลไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตามนี้เป๊ะๆหรอกนะคะ เอาไปปรับๆดูก็พอ: )

>>...แถมยังเป็นซุปเปอร์สตาร์ชื่อดังอีกต่างหาก ฉันเลยไปมีเรื่องกับนักเรียนโรงเรียนอื่นและโรงเรียนตัวเองบ่อยครั้งเพราะเรื่องแย่งน้องชาย (น้องฉันติดฉันมากก)

ตรงนี้ถ้าไม่อ่านวงเล็บจะงงมากว่านางเอกจะไปมีเรื่องทำไม ? ลองเปลี่ยนเป็นแบบนี้ดีมั้ยคะ

>>...แถมยังเป็นซุปเปอร์สตาร์ชื่อดังอีกต่างหาก ด้วยความที่หวงน้องมากก ฉันเลย...

ลองปรับๆดูนะคะ : )

>>…ฉันได้ไปมีเรื่องกับผู้ชายคนหนึ่งที่ปลอมตัวเป็นลุงขับแท็กซี่ ที่แย่กว่านั้นก็คือ คนๆนั้นต้องเป็นครูของฉัน…

นางเอกรู้ได้ยังไงคะว่าคนขับแท็กซี่ปลอมตัวมา ? อาจจะมารู้ทีหลัง แต่ที่แน่ๆตอนนั่งแท็กซี่ไปนางเอกคงไม่รู้หรอกจริงมั้ย

>>…ฉันดันไปมีเรื่องกับตาลุงขับแท็กซี่ ที่แย่กว่านั้นก็คือ ตาลุงนั่นดันเป็นเป็นครูของฉัน…

ประมาณนี้ดีกว่านะคะ : )

การจัดวาง ::

                ยัง ดูไม่เป็นระเบียบเท่าไหร่ค่ะ ย่อหน้ายังไม่ค่อยตรงกัน ตัวหนังสือใหญ่ไปนิด จริงอยู่ที่เธอบอกว่าถ้าไม่ชอบให้กดเพิ่ม/ลดขนาดได้ แต่ปลาว่านักอ่านก็ต้องการความสะดวกสบายนะคะ พอเค้ากดเข้ามาอ่านบทนั้นๆแล้วพบว่ามันเรียบร้อย ตัวหนังสือพอดี สะอาด สบายตา นักอ่านจะรู้สึกดีในการอ่านมากกว่านิยายที่ไม่เป็นระเบียบ อีกอย่างคือ พอมันไม่สะอาดตานักอ่านก็อาจจะมัวแต่คอมเม้นต์บ่นเรื่องตัวอักษรมากกว่าจน บางทีอาจจะลืมใส่ใจกับการคอมเม้นต์เรื่องอื่นๆของนิยายได้ : ) อีกอย่าง(อีกแล้ว) ตรงส่วนที่ไม่ใช่เนื้อเรื่องหลักอ่ะค่ะ เช่น เสียงเรียกเข้ามือถือ ,, ทำตัวอักษรเป็นตัวเอียงดีกว่านะคะ จะได้ไม่ดูทื่อๆเกินไป แล้วก็ส่วนของเนื้อหาที่ไม่ใช่เหตุการณ์เดียวกัน เคาะเอ็นเทอร์ 2 ทีนะคะ พวกที่เหตุการณ์เดียวกันก็ไม่ต้องเว้นบรรทัด อ่านแล้วงงหลายที่ค่ะว่าตรงไหนเหตุการณ์เดียวกัน ตรงไหนคนละเรื่อง : )

บทนำ ::

                บทนี้มีความสำคัญมากนะคะ เพราะจะเป็นตัวตัดสินของคนอ่านว่าจะอ่านต่อดีมั้ย ? ซึ่งตรงนี้เธอก็ทำออกมายังไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะคะ : ) คำผิดยังมีอยู่เยอะมาก การบรรยายของเธอยังเรื่อยๆเกินไป ทำให้คนอ่านไม่รู้สึกอิน การบรรยายหลายช่วงที่เยิ่นเย้อเกินไป และมีบางช่วงที่งง อีกอย่างคือบางเนื้อหามันไม่มีเหตุผล เช่น ตรงที่ ทาง รร.บลู โทรมาบอกว่ามีสายเลือกบังคับ เค้าจะโทรมาบอกทำไม? ถ้าเพราะว่าเป็นการแจ้งข่าวปกติของทาง รร. ถ้าอย่างนั้นเกิดมีนักเรียนมาสมัครสัก 1000 คน ทาง รร. ก็ต้องโทรบอกทั้ง 1000 เลยเหรอ? จากตรงนี้ การจะเข้า รร. ไหนมันต้องมีคู่มือนักเรียนใช่มั้ยคะ เพราะงั้นให้นางเอกอ่านจากคู่มือเอาดีกว่า หรืออาจจะเป็นใบประกาศที่ทาง รร. แจกตอนสมัครหรืออะไรก็ตามแต่ที่ไม่ใช่การโทรบอกอ่ะค่ะ เพราะมันดูไม่มีเหตุผลเท่าไหร่ : )

คำว่า “รวด” หมายถึงอะไรคะ =  =? เห็นในนี้ที่สองที่แล้วก็ไม่ค่อยเข้าใจด้วยว่ามันคืออะไร

การบรรยายชุดนักเรียนของ รร. บลู วกไปวนมามากค่ะ

>>...ดีไซต์เก๋ๆ ชุดเครื่องแบบก็เป็นสไตล์ญี่ปุ่นบ้านเกิดของฉัน ซึ่งชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนนั้นมี เสื้อเชิ้ตสีขาวข้างในแล้วสวมเสื้อกั๊กสีดำข้างนอก ผูกหูกระต่ายสีดำแดง พร้อมกับ กระโปรงลายสก็อตสีดำแดง ซึ่งยูนิฟอร์มโรงเรียนนี้คล้ายๆกับยูนิฟอร์มของโรงเรียนเก่าของฉัน…

>>...ยูนิฟอร์มของโรงเรียนนี้คล้ายกับโรงเรียนของฉันที่ญี่ปุ่น คือเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวด้านใน สวมทับด้วยเสื้อกั๊กสีดำด้านนอก กระโปรงลายสก็อตสีดำแดง และผูกหูกระต่ายสีเดียวกับกระโปรง...

แบบนี้น่าจะดีกว่าเนอะ บบนี้น่าจะดีกว่าเนอะ ่ปลาว่าหรอกค่ะ แต่ต่ายสีดำแดงและกระโปรงเป็นลายสก็อต ....ขาวข้างในมีเสื้อกั๊กาจจะมัวแต่คอมเม้นต์บ่นเรื่องตั ไม่จำเป็นต้องเป๊ะแบบที่ปลาว่าหรอกค่ะ แต่ไปปรับๆให้เนื้อมันเยอะกว่าน้ำดีกว่า : )

                ตรงที่นางเอกขึ้นแท็กซี่ ... พอนางเอกเห็นหน้าพระเอกจริงๆแล้วทำไมถึงคิดว่าพระเอกปลอมตัวมาล่ะค่ะ รู้ได้ยังไง ทำไมถึงคิดอย่างนั้น? ความจริงคนหล่อมาขับแท็กซี่ก็ไม่แปลกนี่นา

                ตรงลงทะเบียน พอนางเอกลงกับอาจารย์ไม่ได้เลยมาลงกับอีกคน แล้วทำไมอาจารย์ไม่ห้ามล่ะ? ทำไมอาจารย์ไม่ว่าอะไรเลย แบบนี้ก็แปลว่าใครผิดระเบียบมาก็ไปลงทะเบียนกับคนที่ไม่ใช่อาจารย์เอางั้นเหรอคะ?

                ปกติปลาไม่ได้ใส่ใจเรื่องจะมีหรือไม่มีพวกอิโม “^^ , >< , =[]= ฯลฯ” มากมายหรอกนะคะ แต่ก็รู้สึกว่าเรื่องนี้จะมีเยอะเกิน จนพร้อยไปหมด =  = เรียกได้ว่ามีแทบจะทุกคำพูดทุกการบรรยาย ลดลงนิดนึงดีกว่านะคะ เยอะไปลายตา ; )

                ส่วนการจบของบทนี้ ยังไม่ค่อยน่าติดตามเท่าไหร่นะคะ มันยังไม่มีความน่าสงสัยให้น่าติดตามมากขึ้นอ่ะค่ะ

บทแรก ::

>>..มีเสียงเพิ่มมาอีกเสียงส่วนเสียงเพลง come backto meของ utada hikaru ที่ฉันฟังอยู่ก็หายไป แต่ดันมีเสียงเรียกข้าวของมือถือฉันแทรกมาแทน..

                เยิ่นเย้อไปมั้ยคะ =  =          

>>..จู่ๆเสียงเพลง come backto me ของ utada Hikaru ก็ถูกแทรกด้วยเสียงเรียกเข้ามือถือของฉัน...

                แค่นี้หรือประมาณนี้ก็พอแล้วค่ะ : )

                อยากจะบอกว่าแปลกใจนิดนึงนะคะ เพราะตรงเนื้อหานิยายการจัดวางไม่สวยเลย แต่ตรงสอนวิธีเพิ่ม/ลดขนาดกลับเป็นระเบียบมาก ... ปลาว่าจัดวางเนื้อหาให้เหมือนกับตรงนี้จะดูดีมากจริงๆค่ะ

สำหรับการบรรยายในบทนี้ก็ยังเรื่อยๆเหมือนเดิมค่ะ บางช่วงเนื้อหาก็จะโดดไปเลย เช่นตอนที่นางเอกกลับมาคอนโด ยังไม่ทันถึงห้องเลยต้มมาม่าซะแล้ว =  = อีกอย่างคือบทนี้ไม่ค่อยมีเนื้อหาอะไรเท่าไหร่ พระเอกมาส่งนางเอก น้องชายบอกจะมาไทย นางเอกได้รับโทรศัพท์โรคจิต แค่นั้น  คำผิดก็ยังมีอยู่นะคะ

ปลาขอเสริมนิดนึงตรงการบรรยายของส่วนที่นางเอกได้รับโทรศัพท์โรคจิต ตรงนี้ปลาว่ามันยังดูจิตไม่พอค่ะ อารมณ์มันยังไม่อินเท่าไหร่ เชลลองเขียนเสริมความรู้สึกของนางเอกเข้าไปนะคะ ว่ากลัวมาก โรคจิตก็จิตมาก แต่อย่าเสริมมากเกินจนมันยืดเยื้อล่ะ : )

บทที่ 2 ::

จะแจ้งตำรวจไม่จำเป็นต้องไปถึงโรงพักหรอกค่ะ โทรศัพท์ก็ได้ โทรก่อนปิดเครื่องหนีโรคจิตไง : ) หรือถ้าจะปิดเครื่องหนีก็บอกให้คนอื่นช่วยโทร หรืออะไรก็ได้ค่ะ ตรงนี้ปลาคิดว่าเธอคงไม่อยากให้ตำรวจเข้ามาเกี่ยวข้อง เพราะงั้นเปลี่ยนให้นางเอกคิดว่า จะโทรหาตำรวจก็ไม่กล้าเพราะกลัวโรคจิตจะทำร้าย หรืออะไรประมาณนี้ดีกว่ามั้ยคะ : )

ปิดเครื่องแล้วทำไมยังมีสายเข้าได้อีกล่ะคะ?

>>…ก่อนที่จะเข้าเรียกช้า!

ไม่เข้าใจ =  = เอ้อ ขอโทษนะคะ ว่าแต่รถเครื่องนี่คือรถมอเตอร์ไซค์หรือเปล่าเอ่ย? ถ้าใช่ก็เรียก มอเตอร์ไซค์ดีกว่าค่ะ เพราะเข้าใจง่ายและเป็นที่นิยมมากกว่า : )

อ่า ... นางเอกจะเคืองพระเอกทำไมคะ เพราะไม่ว่ายังไง คุณครูมาสายก็ไม่ถูกลงโทษหรอกเนอะ =  =

ทำโทษตามกฎหมาย ?? ตามกฎโรงเรียนก็พอแล้วค่ะ : )

                คาบไม้บรรทัดอยู่ พูดได้ไงคะ =  = บรรยายเพิ่มนิดนึงก็ได้ค่ะว่า แอบเอาไม้บรรทัดออกหรืออะไรประมาณนี้

                บทนี้จบใช้ได้เลยค่ะ ผิดคาดเพราะปลานึกว่าจะเป็นครูต้นน้ำ มาเจอตัวร้ายแบบนี้ก็มันส์สิ ฮ่าๆๆๆ

บทนี้คำผิดก็ยังเยอะอยู่ การบรรยายก็เหมือนบทอื่นๆค่ะ แต่บทนี้ที่ต้องแก้เยอะหน่อยคือ การจัดวางค่ะ เพราะมันมั่วๆนิดนึงอ่ะ บางทีเห็นเว้นบรรทัดนึกว่าจะคนละเรื่องก็กลายเป็นเรื่องเดียวกันไปได้

ตัวละคร ::

                ใช้ได้ค่ะ มีไม่เยอะมาก คนอ่านไม่สับสน คนแต่งก็จะไม่งงด้วย ฮ่าๆๆ ดีแล้วค่ะดีแล้ว แต่เธอต้องให้อิมเมจของตัวละครชัดเจนกว่านี้นะคะ นางเอกเป็นคนยังไง พระเอกยังไง น้องยังไง นางร้ายยังไง ที่มีอยู่นี่ก็พอรู้นะคะว่าคนนั้นคนนี้เป็นยังไง แต่ว่าอยากให้เพิ่มความเด่นชัดของนิสัยออกมาอีกนิดน่ะค่ะ : )

พล็อตเรื่อง ::

                ยังไม่ชัดเจนเท่าไหร่นะคะ ว่าจะออกมาแนวรักสิบแปดเส้าหรือเปล่า( มากไปๆ =  = )  พล็อตเรื่องนี้ก็ธรรมดานะคะ  มีอยู่เกลื่อนตลาด แต่มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่หรอกนะคะ : ) พล็อตเรื่องธรรมดาแต่เขียนออกมาสนุกก็เยี่ยมจะตายไป เพราะงั้นปลาว่าเชลไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนพล็อตก็ได้นะคะ เพียงแต่พยายามเขียนให้มันสนุก ไม่น่าเบื่อ และคอยแทรกความน่าตื่นเต้น ความน่าสงสัยลงไปให้น่าติดตามมากขึ้น ต่อให้พล็อตจะตลาดถ้าเขียนดีก็มีชัยแล้วค่ะ : )

โดยรวมแล้วนิยายเรื่องนี้ยังออกมาไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะคะ แต่เชลต้องอย่าท้อนะ พยายามต่อไปเรื่อยๆ ฝึกฝนไปเยอะๆ ปลาเชื่อว่าวันนึงนิยายของเชลต้องได้รับการยอมรับแน่นอน : ) ปลาไม่ใช่นักวิจารณ์ที่เก่งมากมาย ตัวอย่างที่ปลาให้เชลไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนเป็นแบบนั้นเป๊ะๆก็ได้นะคะ แค่เอาไปปรับๆดูก็พอ : ) สำหรับคำวิจารณ์นี้ถ้ามีตรงไหนไม่พอใจเธอ ปลาก็ขอโทษมา ณ ตรงนี้นะคะ  ยินดีและหวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันอีกค่ะ : )