<< Cupid\'s wing >> ## ปีกกามเทพ ##

ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 8

บทที่ 8



    ณ.. ตู้ของเฮอร์ไมโอนี่



    \"อะ... อืม\" เฮอร์ไมโอนี่ค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้น เมื่อรู้สึกว่ามีอะไรฉุนๆ มาอยู่ที่จมูก



    \"อ๊ะ! พี่เฮอร์ไมโอนี่ฟื้นแล้วค่ะ พี่แฮร์รี่\" จินนี่หันไปเรียกแฮร์รี่ ที่กำลังยืนอยู่อีกมุมหนึ่งของตู้



    \"ขอบใจ จินนี่ เธอออกไปก่อนนะ พี่มีอะไรจะคุยกับเฮอร์ไมโอนี่น่ะ\" แฮร์รี่หันไปบอกจินนี่ ซึ่งพยักหน้าแล้วก็เดินออกจากตู้ไป



    \"เฮอร์ไมโอนี่ เธอเป็นอะไรไปเหรอ เห็นจินนี่เล่าให้ฟังว่า พอเธอเดินมาจากตู้ของจินนี่ แล้วเธอก็วิ่งกลับไปอีกไม่ใช่เหรอ\" แฮร์รี่ถามด้วยความสงสัยปนห่วงใย



    \"ฮึ! นายทำอะไร นายก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจนะ แฮร์รี่ พอตเตอร์ หรือว่าความจำเสื่อม จำอะไรไม่ได้เลย หลังจากที่โชเค้ากอดนายล่ะหา! ความจริงนายไม่ต้องมาสนใจฉันก็ได้นะ ไปนั่งคุยกับโชต่ออีกก็ได้ เดี๋ยวฉันจะไปนั่งคุยกับจินนี่ จะได้ไม่เป็น ก.ข.ค. นายกับโชไง!\" เฮอร์ไมโอนี่ตะโกนใส่แฮร์รี่ แล้วทำท่าจะลุกออกไป แต่แฮร์รี่หันไปเสกคาถาใส่ประตูเพื่อให้มันล็อค แล้วเขาก็หันไปดึงเฮอร์ไมโอนี่ให้เข้ามาใกล้ๆ เขา พลางพูดว่า \"เฮอร์ไมโอนี่ เธอรู้มั้ยว่า โชเค้ามาพูดอะไรกับฉัน... เค้ามาบอกเลิกฉัน แต่... แปลกนะ... ที่ฉันไม่รู้สึกเสียใจซักนิด เพราะอะไร... ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน... เธอช่วยฉันหาคำตอบหน่อยได้ไหม เฮอร์ไมโอนี่...\" เฮอร์ไมโอนี่ได้ฟังถึงกับอึ้งไปเลย พลางถามเสียงสั่นๆ ว่า \"โชเค้ามาบอกเลิกเธอเหรอ แฮร์รี่ คือ... ฉันขอโทษนะ ที่ตะโกนใส่เธอ\" แล้วใบหน้าของเธอก็เป็นสีชมพูระเรื่อขึ้น



    \"ฮะๆ เฮอร์ไมโอนี่ เธอก็รู้ดีนี่ ว่าฉันไม่มีทางโกรธเธอหรอก แต่... เปลี่ยนจากคำขอโทษเป็นอย่างอื่นได้รึเปล่าล่ะ\" แฮร์รี่ถามด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ แต่เฮอร์ไมโอนี่ก็พาซื่อ ถามไปว่า \"อะไรล่ะ แฮร์รี่\" แฮร์รี่ยิ่งอมยิ้ม พลางถามเฮอร์ไมโอนี่เบาๆ ว่า \"เธออยากรู้จริงๆ น่ะเหรอ ก็ได้... เดี๋ยวฉันจะบอก\" ว่าแล้วแฮร์รี่ก็หอมแก้มเฮอร์ไมโอนี่เบาๆ ทำเอาเฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงยกกำลัง 2 ไปเลย แล้วแฮร์รี่ก็ก้มลงมากระซิบที่ข้างหูเธอเบาๆ ว่า \"นี่ดีนะที่เธอแค่ตะโกนใส่ฉัน ถ้าเธอตบหน้าฉันล่ะก็... คงจะเป็นปาก ไม่ใช่แก้มแล้วล่ะ ที่ฉันจะ...\" แฮร์รี่ยังพูดไม่ทันจบ เฮอร์ไมโอนี่ก็ผลักเขาออกไปเต็มแรง พลางพึมพำว่า \"จะบ้าเหรอ ไปดีกว่า\" แล้วเด็กสาวก็ร่ายคาถาปลดล็อคประตู แล้วเดินออกไป ปล่อยให้แฮร์รี่หัวเราะเบาๆ ตามหลังเธอไป...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    ณ... ตู้ของจินนี่



    \"อีตาบ้า...\" เฮอร์ไมโอนี่พึมพำเบาๆ ขณะที่เธอกำลังนั่งอยู่ในตู้ของจินนี่ และเป็นผลให้จินนี่มองเธออย่างสงสัย แล้วเธอจึงตัดสินใจถามว่า \"เอ่อ.. พี่เฮอร์ไมโอนี่คะ หนูมีอะไรจะถาม แต่พี่อย่าโกรธหนูนะคะ.... พี่เฮอร์ไมโอนี่ชอบพี่แฮร์รี่ใช่มั้ยคะ?\" คำถามนี้ทำให้เฮอร์ไมโอนี่อึ้ง ตอบอะไรไม่ถูกไปเหมือนกัน แล้วเธอจึงตัดสินใจตอบว่า \"เปล่านี่จ๊ะ พี่ไม่ได้ชอบแฮร์รี่ซักหน่อย เอาอะไรมาพูดจ๊ะ จินนี่\" ว่าแล้ว เธอก็แกล้งหัวเราะเบาๆ แต่จินนี่ก็ยังคงถามเธอต่อไปว่า \"พี่เฮอร์ไมโอนี่คะ... อย่าโกหกหัวใจตัวเองนะคะ ดูอย่างพี่รอนกับลูน่าซิคะ ตอนแรกพี่รอนน่ะชอบลูน่าที่ไหนกัน แต่หลังจากที่พี่รอนค่อยๆ ยอมเปิดใจให้ลูน่า พวกเขาก็รักกันจนได้ แล้วพี่ล่ะคะ ทำไมไม่ลองเปิดใจของตัวเองบ้าง...\" เฮอร์ไมโอนี่ได้ฟัง น้ำตาก็เริ่มไหลรินลงมาอาบแก้ม พลางตอบว่า \"ไม่มีประโยชน์หรอก จินนี่ พี่ไม่มีทางได้หัวใจของแฮร์รี่หรอก ต่อให้พยายามแค่ไหนก็เถอะ... เลิกพูดเรื่องนี้เถอะจ๊ะ จินนี่ ถ้าไม่อยากให้พี่กลุ้มใจไปมากกว่านี้...\" จินนี่ได้ฟัง ก็อดสงสารเด็กสาวที่เปรียบเสมือนพี่สาวคนเดียวของเธอไม่ได้ จึงชวนเฮอร์ไมโอนี่คุยเรื่องอื่น จนกระทั่งถึงฮอกวอตส์...



    \"จินนี่ พี่ไปก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่จะไปดูแฮร์รี่ แล้วก็เจ้าวีนัสซักหน่อย ไปล่ะจ๊ะ...\" แล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็เดินออกไปทันที ปล่อยให้จินนี่มองตาม พลางพูดว่า \"พี่เฮอร์ไมโอนี่... ไหนว่าไม่ชอบพี่แฮร์รี่ไงคะ ที่แท้ก็เป็นห่วงจะแย่ คิกๆ เอาล่ะ เราเองก็ไปมั่งดีกว่า\" แล้วเด็กสาวก็เดินออกจากตู้รถไฟไป...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    ณ... ห้องโถงใหญ่



    \"รอน! นายจะเห็นแก่กินไปถึงไหน การคัดสรรนักเรียนเข้าบ้านสำคัญกว่ามากนะ โธ่เอ๊ย\" เฮอร์ไมโอนี่บ่นพึมพำ พลางมองรอนที่กำลังจ้องศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ตาเขม็ง ปากก็บ่นว่า \"หิวๆๆๆๆๆๆ ไส้จะขาดอยู่แล้ว เมื่อไหร่จะเสร็จวะเนี่ย\" ฝ่ายแฮร์รี่เองก็กลั้นหัวเราะ พลางมองรอนกับเฮอร์ไมโอนี่อยู่



    \"เอาล่ะ เสร็จซะที\" รอนพูด พลางหันไปคว้าช้อนกับส้อม แล้วรอให้อาหารปรากฎขึ้นมา แต่แล้วก็ต้องค้าง เพราะศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์พูดขึ้นมาว่า \"เอาล่ะ ก่อนที่พวกเราทุกคนจะรื่นรมย์กับอาหารเลิศรสในค่ำคืนนี้ ฉันมีศาสตราจารย์คนใหม่ที่จะแนะนำให้พวกเธอรู้จัก ศาสตราจารย์เบลีน่า คอร์นาเลส ศาสตราจารย์สอนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดคนใหม่...\"  ทันใดนั้น ศาสตราจารย์คนหนึ่งก็ลุกขึ้นยืน และยิ้มให้เด็กทุกคน เธอเป็นหญิงสาวที่สวยมาก นัยน์ตาสีเงินทอประกาย เส้นผมสีดำสนิทที่ยาวสยายถึงกลางหลัง มีเสียงปรบมือดังขึ้น แล้วศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ก็ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะพูดขึ้นว่า \"เอาล่ะ... แนะนำตัวเสร็จแล้ว งั้นก็... เริ่มกันเลย!\" เมื่อศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์พูดจบ เสียงเฮดังลั่นก็ดังขึ้นมาทันที พร้อมๆ กับที่อาหารก็ปรากฎขึ้นมา รอนหันไปคว้าน่องไก่และอาหารที่อยู่ใกล้มือมายัดเข้าใส่ปากด้วยความเร็วสูงสุด เร็วกว่าความเร็วแสงซะอีก (เอ้า เว่อร์อีกแล้วตู)



    เมื่อทุกคนทานกันอิ่มทั้งห้องโถงแล้ว อาหารที่เหลืออยู่ก็หายวับไป เหลือแต่จานทองใสสะอาดวาววับ เฮอร์ไมโอนี่หันไปเรียกแฮร์รี่ \"แฮร์รี่ เร็วๆ เข้า เราต้องไปคุมเด็กปีหนึ่งนะ... แล้วเจอกันนะ รอน\" แล้วเธอก็ลุกออกไป แฮร์รี่ก็รีบลุกตามเธอไปทันที



    \"เอ้า! นักเรียนปีหนึ่ง ตามพวกพี่มาทางนี้นะ!\" แฮร์รี่กับเฮอร์ไมโอนี่ช่วยกันตะโกนและคุมเด็กปีหนึ่งไปที่หอบ้านกริฟฟินดอร์ ขณะที่เดินไปนั้น พวกเด็กปีหนึ่งก็ซุบซิบกัน พลางจ้องแผลเป็นของแฮร์รี่ตาเป๋ง เมื่อเดินมาถึงหอบ้านแล้ว แฮร์รี่กับเฮอร์ไมโอนี่ก็ตะโกนบอกว่า \"รหัสผ่านเข้าบ้านปีนี้คือ กุหลาบสีชมพู เข้าใจนะ\" ว่าแล้ว รูปภาพสุภาพสตรีอ้วนก็เปิดออก เพื่อให้พวกนักเรียนเข้าไป....

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

คุยกับผู้เขียน



    โอ๊ย! เหนื่อยมากกกกก เสร็จไปอีกบทแล้วน้า แต่อาจจะลงช้าหน่อย อย่าว่ากันนะจ้ะ เพราะเน็ตต่อไม่ค่อยจะติด เอ้า! สู้โว้ย! เป็นกำลังใจให้ด้วยนะจ๊ะ ^-^