ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 7
บทที่ 7
ณ.. ห้องของเฮอร์ไมโอนี่
เด็กสาวกำลังจัดกระเป๋าเพื่อที่จะเดินทางไปฮอกวอตส์ โดยที่มีแมรี่ ลูกสาวของอลิซ แม่บ้าน และทอม พ่อบ้าน ช่วยจัดอยู่ด้วย โดยที่ตอนแรก แมรี่จะจัดคนเดียว แต่เฮอร์ไมโอนี่ไม่อยากเอาเปรียบแมรี่ จึงช่วยจัดด้วย ทั้งสองจึงช่วยกันจัดกระเป๋าอย่างสนุกสนาน เพราะแมรี่ก็อายุเท่ากับเฮอร์ไมโอนี่ และเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก
\"คุณหนู... คุณหนูคะ\" แมรี่เรียกเฮอร์ไมโอนี่ ที่กำลังเหม่อ แต่มือก็จัดกระเป๋าต่อไป
\"หะ... หืม อะไรเหรอ แมรี่\" เฮอร์ไมโอนี่สะดุ้ง พลางหันมาถามคนสนิท
\"คุณหนูไม่สบายหรือเปล่าคะ ทำไมดูเหม่อๆ\" แมรี่หันมาถาม พลางขมวดคิ้วอย่างสงสัย เพราะ \"คุณหนู\" ของเธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
\"เปล่านี่จ๊ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรนี่ แมรี่ เอ้า! รีบๆ จัดเร็วเข้า เดี๋ยวฉันตกรถไฟพอดี อ้าว! แล้วนี่เจ้าวีนัสไปไหนล่ะจ๊ะ\" เฮอร์ไมโอนี่หันมาถามแมรี่ เพราะเห็นว่า แมวตัวโปรดหายไปจากห้องซะแล้ว
\"อ้าว! เมื่อกี้ยังอยู่ตรงนี้เลยนี่คะ คุณหนู เดี๋ยวแมรี่ไปหาให้นะคะ\" แล้วแมรี่ก็ทำท่าจะลุกขึ้นไปตามหาเจ้าวีนัส แต่เฮอร์ไมโอนี่ห้ามไว้ \"ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ เดี๋ยวฉันไปหาเองดีกว่า แมรี่จัดกระเป๋าไปเถอะจ๊ะ\" ว่าแล้วเด็กสาวก็เดินออกจากห้องไป เพื่อไปตามหาแมวของเธอ
\"เจ้าวีนัส... หายไปไหนนะ อ้าว! อยู่นี่เอง ไปไหนมาจ๊ะ หืม?\" เฮอร์ไมโอนี่ถามแมวของเธอ แม้จะรู้ว่ามันจะตอบเธอไม่ได้ก็ตามที
\"คุณหนูคะ แมรี่จัดกระเป๋าเสร็จแล้วค่ะ เอาไปไว้ที่รถเลยนะคะ\" แมรี่วิ่งมาถามเฮอร์ไมโอนี่ พลางเข็นกระเป๋าใบใหญ่ของเฮอร์ไมโอนี่มาด้วย
\"อืม จ๊ะ ขอบใจนะจ๊ะ แมรี่ เอ้า! เราไปฮอกวอตส์กันเถอะจ๊ะ วีนัส แกต้องตกใจที่เห็นโรงเรียนของฉันแน่เลย เพราะมันทั้งใหญ่ ทั้งลึกลับ แต่... ฉัน แฮร์รี่ แล้วก็รอน ก็ผจญมาหมดแล้วล่ะจ๊ะ ไปกันเถอะ\" ว่าแล้วเด็กสาวก็อุ้มแมวของเธอขึ้นมา พลางเดินไปที่รถทันที...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ... ห้องของแฮร์รี่
เด็กหนุ่มกำลังเล่นกับเฮ็ดวิกอยู่ ตอนแรกเขาจะจัดกระเป๋าเอง แต่บลิงกี้ไม่ยอมให้เขาจัด แม้ว่าเขาจะอ้อนวอนซักขนาดไหนก็ตาม มันก็พูดใส่หน้าเขาว่า \"เป็นหน้าที่ของเอลฟ์ประจำบ้านเจ้าค่ะ!\" จนเขาปล่อยเลยตามเลย
\"นายน้อย! นายน้อยเจ้าคะ! บลิงกี้จัดกระเป๋าเสร็จแล้วเจ้าค่ะ เอาไปไว้ที่รถเลยนะเจ้าคะ\" แล้วบลิงกี้ก็หายวับไป โดยที่แฮร์รี่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรซักคำ
\"เฮ้อ... ไปกันเถอะ เฮ็ดวิก ฉันคิดถึงฮอกวอตส์เต็มทนแล้วล่ะ แล้วฉันก็คิดถึงเฮอร์ไมโอนี่..... แล้วก็รอนด้วย\" เด็กหนุ่มรีบพูดขึ้นมา เพราะเฮ็ดวิกมองเขาแบบแปลกๆ ยังไงชอบกลอยู่ แล้วมันก็บินเข้ากรงไป แฮร์รี่หันไปคว้ากรงของเฮ็ดวิก แล้วเดินลงบันไดไป
เมื่อลงไปถึงห้องรับแขก เขาก็ต้องหูอื้อ เพราะสาวๆ ในละแวกคฤหาสน์ตระกูลพอตเตอร์นั้น แห่มาที่นี่กันหมด เพียงเพื่อจะมาขอดูหน้าหล่อๆ เท่ๆ ของเขาเท่านั้น และตอนนี้ พวกเธอก็กำลังกรี๊ดกันอย่างสนั่นหวั่นไหว ศาสตราจารย์ลูปิน ซึ่งกำลังนั่งอยู่ที่โซฟานั้น ก็ทำหน้าแหยๆ ไปเหมือนกัน พลางบุ้ยใบ้ให้เขาช่วยจัดการหน่อย แต่ไม่ต้องบอก เขาก็จะทำอยู่แล้ว เพราะตอนนี้ หูเขาจะแตกอยู่แล้ว
\"เอ่อ... ช่วยเงียบกันหน่อยได้ไหมครับ หูผมจะแตกอยู่แล้ว\" แฮร์รี่ตะโกนออกไป ทันใดนั้น เสียงกรี๊ดนั้นก็เงียบกริบลง เหมือนกับว่า ไม่เคยมีสรรพสำเนียงใดๆ เกิดขึ้นเมื่อกี้เลย แฮร์รี่ยกมือขึ้นปาดเหงื่อ พลางถอนหายใจ (ช่วยไม่ได้ อยากเกิดมาหล่อทำไมล่ะ 555) แล้วจึงพูดว่า \"ขอบคุณนะครับ เอ่อ... ทีนี้ก็ช่วยหลีกทางกันหน่อยได้มั้ยครับ ผมจะรีบไปโรงเรียนน่ะครับ นะครับๆ\" แล้วทันใดนั้น บรรดาพวกสาวๆ ก็แหวกทางออกเป็นช่องออกตรงกลางทันที (โอ้โฮ ว่าง่ายชะมัดเลย)
\"เอ่อ... ขอบคุณครับ ผมไปก่อนนะครับ บายครับ\" แล้วเด็กหนุ่มก็รีบเดินออกไปที่รถทันที...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ.. ชานชาลาที่ 9 3/4
\"ฮึ! แฮร์รี่นะ ทำไมยังไม่มาอีกก็ไม่รู้ 10.50 แล้วนะ อีกแค่ 10 นาทีเอง\" เด็กสาวบ่น พลางชะเง้อมองที่ประตูทางเข้าชานชาลาบ่อยๆ จนรอนอดรนทนไม่ได้
\"เฮอร์ไมโอนี่ เธอจะเป็นห่วงอะไรนักหนา แฮร์รี่เค้าไม่ตกรถไฟหรอกน่า หรือถ้าตกจริงๆ ก็มีคนมารับอยู่ดีนั่นแหละ\" รอนพูดอย่างรำคาญ พลางมองเพื่อนสาวอย่างงงนิดๆ แล้วก็กินลูกอมเบอร์ตี้ บอตต์ ต่อไป
\"รอน! นายจะบ้าเหรอ นายไม่คิดจะเป็นห่วง... แฮร์รี่! ทำไมมาช้าจังล่ะ\" เด็กสาวหันมาถามแฮร์รี่ทันทีที่เห็นว่า เขาวิ่งมาหาเธอกับรอนแล้ว
\"แฮ่กๆ ขอโทษทีนะ คือว่า... กว่าฉันจะหลบพวกสาวๆ มาได้ก็เกือบตายแน่ะ โอ๊ย เหนื่อย\" แฮร์รี่ตอบ พลางยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่หน้าผาก โดยที่หารู้ไม่ว่า สาวๆ เกือบทุกคนที่อยู่ที่ชานชาลาที่ 9 3/4 กำลังมองเขาจนตาค้าง เพราะความหล่อ & เท่สุดๆ ของเขานั่นเอง
\"จ๊ะๆ พ่อคนรูปหล่อ คิกๆ\" เฮอร์ไมโอนี่หัวเราะเบาๆ พลางยิ้มบางๆ ให้แฮร์รี่ โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่า หนุ่มๆ เกือบทุกคนที่อยู่ที่ชานชาลาที่ 9 3/4 นั้นก็กำลังมองเธอด้วยสายตาลอยๆ เช่นเดียวกัน เพราะความสวย & น่ารัก ตลอดจนรอยยิ้มหวานๆ นั้น
\"เอาล่ะ เราไปจองที่นั่งบนตู้กันเถอะ เร้ว\" เฮอร์ไมโอนี่พูด พลางดึงมือแฮร์รี่ให้เดินตามไป แต่ยังไปไม่ถึงไหน ก็มีเสียงหนึ่งดังกวนประสาทขึ้นมา
\"ไง พอตตี้ ยัยเลือดสีโคลน กำลังสวีทหวานแหววกันอยู่เหรอ\" เดรโก มัลฟอยนั่นเอง แต่ด้านหลังของเขาไม่มีแครบและกอยล์คอยยืนเป็นองครักษ์อยู่อย่างเคย
\"แล้วมันเรื่องอะไรของนาย มัลฟอย อ๋อ ลืมไปว่า นายน่ะ เป็นพวกชอบยุ่งเรื่องของชาวบ้าน โดยที่เรื่องตัวเองยังเอาไม่รอด...\" เฮอร์ไมโอนี่พูด พลางปรายตามองมัลฟอยอย่างเยาะๆ ทำให้มัลฟอยโกรธจนหน้าแดง พลางกัดฟันพูดว่า \"ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยเลือดสีโคลน เชอะ!\" แล้วเขาก็เดินหนีไปเลย
\"เชอะ! ไม่แน่จริงนี่ ไปกันเถอะ แฮร์รี่ อ๊ะ! เธอได้เป็นพรีเฟ็คแทนรอนเหรอ ฉันได้ยินศาสตราจารย์มักกอนนากัลพูดเปรยๆ อยู่เหมือนกัน ว่าจะหาคนมาแทนรอน ก็ดีเหมือนกัน อีตาบ้านั่นน่ะ...\" เธอบุ้ยใบ้ไปที่รอน \"...ชอบชวนฉันทะเลาะอยู่เรื่อยเลย จนฉันไม่มีสมาธิเดินตรวจโรงเรียนเลยล่ะ...\"
\"อ๊ะ! เฮอร์ไมโอนี่ ระวัง...\" แฮร์รี่พูดยังไม่ทันขาดคำ เฮอร์ไมโอนี่ก็เดินไปชนเด็กหนุ่มคนหนึ่ง จนเธอลงไปนั่งพับเพียบบนพื้นซะแล้ว
\"โอ๊ะ! ขอโทษครับ เป็นอะไรรึเปล่าครับ\" เด็กหนุ่มคนนั้นถาม พลางพยุงเฮอร์ไมโอนี่ให้ลุกขึ้น แล้วก็มองเฮอร์ไมโอนี่ซะตาค้างเลย (ตะลึงในความสวย & น่ารักนั่นเอง 555)
\"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขอบคุณนะคะ...\" เฮอร์ไมโอนี่รีบพูด จากนั้นก็เดินไปหาแฮร์รี่ พลางพูดว่า \"รีบไปที่ตู้พรีเฟ็คกันเถอะ แฮร์รี่\" แฮร์รี่ได้ยินก็ตอบว่า \"อืม... ไปสิ\"
เมื่อทั้งสองเดินไปถึงตู้พรีเฟ็คของบ้านกริฟฟินดอร์แล้ว ก็พากันเปิดประตู แล้วเข้าไปนั่ง เจ้าวีนัสก็นอนขดตัวอยู่ที่เก้าอี้อีกด้านหนึ่ง
\"เธอจะกินอะไรมั้ย เฮอร์ไมโอนี่\" แฮร์รี่ถาม เพราะรถขายขนมมาถึงตู้ของพวกเขาแล้ว
\"ไม่เอาหรอก ตามสบายนะ แฮร์รี่ ฉันจะไปคุยกับจินนี่แป๊บนึง เดี๋ยวมานะ แฮร์รี่ ฝากเจ้าวีนัสด้วยล่ะ\" แล้วเธอก็เดินออกจากตู้ของเธอกับแฮร์รี่ไปที่ตู้ของจินนี่ และลูน่า แล้วเธอก็ต้องแปลกใจ เมื่อเห็นว่า ในตู้นั้นมีจินนี่นั่งอยู่คนเดียว เธอจึงเดินเข้าไปถามจินนี่
\"จินนี่ ทำไมมานั่งอยู่คนเดียวล่ะ แล้วลูน่าไปไหนล่ะ\" เฮอร์ไมโอนี่ถามด้วยความสงสัย
\"อ๋อ พี่รอนเค้ามารับไปแล้วล่ะค่ะ คิกๆ\" จินนี่ตอบ พลางหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นสีหน้าของเฮอร์ไมโอนี่
\"หา รอนเนี่ยนะ เธออย่าล้อพี่เล่นซิ จินนี่\" เฮอร์ไมโอนี่ถาม พลางขมวดคิ้ว
\"หนูไม่ได้ล้อเล่นนะคะ พี่เฮอร์ไมโอนี่ พี่ไม่รู้เหรอคะว่า พี่รอนกับลูน่าน่ะเป็นแฟนกันแล้วนะคะ\" จินนี่ถามด้วยความแปลกใจ
\"พี่ไม่รู้เรื่องเลยนะจ๊ะเนี่ย เดี๋ยวพี่ต้องไปบอกแฮร์รี่หน่อยนะจ๊ะ บายจ๊ะ\" เฮอร์ไมโอนี่รีบพูด จากนั้นเธอก็เดินออกจากตู้ของจินนี่ แล้วรีบเดินไปที่ตู้ของเธอทันที แล้วเธอก็ต้องชะงัก... เมื่อเห็นว่า ในตู้นั้น แฮร์รี่กำลังนั่งคุยกับโชอยู่ แล้วโชก็ลุกขึ้นมากอดแฮร์รี่... เฮอร์ไมโอนี่มองแล้วน้ำตาจะไหล แล้วเธอก็รีบวิ่งกลับไปยังตู้ของจินนี่ทันที เมื่อไปถึงแล้ว เธอก็รีบวิ่งเข้าไป แล้วปิดประตูทันที
\"อ้าว กลับมาทำไมอีกล่ะคะ พี่เฮอร์ไมโอนี่\" จินนี่ถามด้วยความสงสัย พลางขมวดคิ้ว แล้วถามต่อไปว่า \"พี่เป็นอะไรรึเปล่าคะ ทำไมหน้าซีดๆ...\" จินนี่พูดยังไม่ทันจบ เฮอร์ไมโอนี่ก็ทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นแล้ว
\"ว้าย! พี่เฮอร์ไมโอนี่ เป็นอะไรไปคะ\" จินนี่รีบพยุงเฮอร์ไมโอนี่มานอนบนที่นั่ง แล้วเธอก็ต้องสะดุ้ง เพราะตัวเฮอร์ไมโอนี่เย็นเฉียบเหมือนน้ำแข็ง และสลบไปแล้ว จินนี่พึมพำเบาๆ ว่า \"เอาไงดีล่ะเนี่ย พี่แฮร์รี่! ต้องไปบอกพี่แฮร์รี่\" แล้วจินนี่ก็รีบวิ่งออกจากตู้ของเธอทันที....
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คุยกับผู้เขียน
โอ๊ย! เหนื่อย เปลี่ยนมาเป็นแบบเดิมดีกว่า เพราะคิดว่ามันยาวไป เดี๋ยวท่านผู้อ่านจะปวดตากันซะเปล่าๆ (และอันที่จริงแล้ว ขี้เกียจแต่งแบบยาวๆ แล้วล่ะค่ะ) บทนี้ยาวพอๆ กับบทที่ 1 เลยนะเนี่ย เอ้า! สู้ๆ แต่ขอพักยกก่อนนะคะ เหนื่อยจะตายแล้ว เดี๋ยวมาแต่งต่อค่ะ ^-^
ณ.. ห้องของเฮอร์ไมโอนี่
เด็กสาวกำลังจัดกระเป๋าเพื่อที่จะเดินทางไปฮอกวอตส์ โดยที่มีแมรี่ ลูกสาวของอลิซ แม่บ้าน และทอม พ่อบ้าน ช่วยจัดอยู่ด้วย โดยที่ตอนแรก แมรี่จะจัดคนเดียว แต่เฮอร์ไมโอนี่ไม่อยากเอาเปรียบแมรี่ จึงช่วยจัดด้วย ทั้งสองจึงช่วยกันจัดกระเป๋าอย่างสนุกสนาน เพราะแมรี่ก็อายุเท่ากับเฮอร์ไมโอนี่ และเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก
\"คุณหนู... คุณหนูคะ\" แมรี่เรียกเฮอร์ไมโอนี่ ที่กำลังเหม่อ แต่มือก็จัดกระเป๋าต่อไป
\"หะ... หืม อะไรเหรอ แมรี่\" เฮอร์ไมโอนี่สะดุ้ง พลางหันมาถามคนสนิท
\"คุณหนูไม่สบายหรือเปล่าคะ ทำไมดูเหม่อๆ\" แมรี่หันมาถาม พลางขมวดคิ้วอย่างสงสัย เพราะ \"คุณหนู\" ของเธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
\"เปล่านี่จ๊ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรนี่ แมรี่ เอ้า! รีบๆ จัดเร็วเข้า เดี๋ยวฉันตกรถไฟพอดี อ้าว! แล้วนี่เจ้าวีนัสไปไหนล่ะจ๊ะ\" เฮอร์ไมโอนี่หันมาถามแมรี่ เพราะเห็นว่า แมวตัวโปรดหายไปจากห้องซะแล้ว
\"อ้าว! เมื่อกี้ยังอยู่ตรงนี้เลยนี่คะ คุณหนู เดี๋ยวแมรี่ไปหาให้นะคะ\" แล้วแมรี่ก็ทำท่าจะลุกขึ้นไปตามหาเจ้าวีนัส แต่เฮอร์ไมโอนี่ห้ามไว้ \"ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ เดี๋ยวฉันไปหาเองดีกว่า แมรี่จัดกระเป๋าไปเถอะจ๊ะ\" ว่าแล้วเด็กสาวก็เดินออกจากห้องไป เพื่อไปตามหาแมวของเธอ
\"เจ้าวีนัส... หายไปไหนนะ อ้าว! อยู่นี่เอง ไปไหนมาจ๊ะ หืม?\" เฮอร์ไมโอนี่ถามแมวของเธอ แม้จะรู้ว่ามันจะตอบเธอไม่ได้ก็ตามที
\"คุณหนูคะ แมรี่จัดกระเป๋าเสร็จแล้วค่ะ เอาไปไว้ที่รถเลยนะคะ\" แมรี่วิ่งมาถามเฮอร์ไมโอนี่ พลางเข็นกระเป๋าใบใหญ่ของเฮอร์ไมโอนี่มาด้วย
\"อืม จ๊ะ ขอบใจนะจ๊ะ แมรี่ เอ้า! เราไปฮอกวอตส์กันเถอะจ๊ะ วีนัส แกต้องตกใจที่เห็นโรงเรียนของฉันแน่เลย เพราะมันทั้งใหญ่ ทั้งลึกลับ แต่... ฉัน แฮร์รี่ แล้วก็รอน ก็ผจญมาหมดแล้วล่ะจ๊ะ ไปกันเถอะ\" ว่าแล้วเด็กสาวก็อุ้มแมวของเธอขึ้นมา พลางเดินไปที่รถทันที...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ... ห้องของแฮร์รี่
เด็กหนุ่มกำลังเล่นกับเฮ็ดวิกอยู่ ตอนแรกเขาจะจัดกระเป๋าเอง แต่บลิงกี้ไม่ยอมให้เขาจัด แม้ว่าเขาจะอ้อนวอนซักขนาดไหนก็ตาม มันก็พูดใส่หน้าเขาว่า \"เป็นหน้าที่ของเอลฟ์ประจำบ้านเจ้าค่ะ!\" จนเขาปล่อยเลยตามเลย
\"นายน้อย! นายน้อยเจ้าคะ! บลิงกี้จัดกระเป๋าเสร็จแล้วเจ้าค่ะ เอาไปไว้ที่รถเลยนะเจ้าคะ\" แล้วบลิงกี้ก็หายวับไป โดยที่แฮร์รี่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรซักคำ
\"เฮ้อ... ไปกันเถอะ เฮ็ดวิก ฉันคิดถึงฮอกวอตส์เต็มทนแล้วล่ะ แล้วฉันก็คิดถึงเฮอร์ไมโอนี่..... แล้วก็รอนด้วย\" เด็กหนุ่มรีบพูดขึ้นมา เพราะเฮ็ดวิกมองเขาแบบแปลกๆ ยังไงชอบกลอยู่ แล้วมันก็บินเข้ากรงไป แฮร์รี่หันไปคว้ากรงของเฮ็ดวิก แล้วเดินลงบันไดไป
เมื่อลงไปถึงห้องรับแขก เขาก็ต้องหูอื้อ เพราะสาวๆ ในละแวกคฤหาสน์ตระกูลพอตเตอร์นั้น แห่มาที่นี่กันหมด เพียงเพื่อจะมาขอดูหน้าหล่อๆ เท่ๆ ของเขาเท่านั้น และตอนนี้ พวกเธอก็กำลังกรี๊ดกันอย่างสนั่นหวั่นไหว ศาสตราจารย์ลูปิน ซึ่งกำลังนั่งอยู่ที่โซฟานั้น ก็ทำหน้าแหยๆ ไปเหมือนกัน พลางบุ้ยใบ้ให้เขาช่วยจัดการหน่อย แต่ไม่ต้องบอก เขาก็จะทำอยู่แล้ว เพราะตอนนี้ หูเขาจะแตกอยู่แล้ว
\"เอ่อ... ช่วยเงียบกันหน่อยได้ไหมครับ หูผมจะแตกอยู่แล้ว\" แฮร์รี่ตะโกนออกไป ทันใดนั้น เสียงกรี๊ดนั้นก็เงียบกริบลง เหมือนกับว่า ไม่เคยมีสรรพสำเนียงใดๆ เกิดขึ้นเมื่อกี้เลย แฮร์รี่ยกมือขึ้นปาดเหงื่อ พลางถอนหายใจ (ช่วยไม่ได้ อยากเกิดมาหล่อทำไมล่ะ 555) แล้วจึงพูดว่า \"ขอบคุณนะครับ เอ่อ... ทีนี้ก็ช่วยหลีกทางกันหน่อยได้มั้ยครับ ผมจะรีบไปโรงเรียนน่ะครับ นะครับๆ\" แล้วทันใดนั้น บรรดาพวกสาวๆ ก็แหวกทางออกเป็นช่องออกตรงกลางทันที (โอ้โฮ ว่าง่ายชะมัดเลย)
\"เอ่อ... ขอบคุณครับ ผมไปก่อนนะครับ บายครับ\" แล้วเด็กหนุ่มก็รีบเดินออกไปที่รถทันที...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ.. ชานชาลาที่ 9 3/4
\"ฮึ! แฮร์รี่นะ ทำไมยังไม่มาอีกก็ไม่รู้ 10.50 แล้วนะ อีกแค่ 10 นาทีเอง\" เด็กสาวบ่น พลางชะเง้อมองที่ประตูทางเข้าชานชาลาบ่อยๆ จนรอนอดรนทนไม่ได้
\"เฮอร์ไมโอนี่ เธอจะเป็นห่วงอะไรนักหนา แฮร์รี่เค้าไม่ตกรถไฟหรอกน่า หรือถ้าตกจริงๆ ก็มีคนมารับอยู่ดีนั่นแหละ\" รอนพูดอย่างรำคาญ พลางมองเพื่อนสาวอย่างงงนิดๆ แล้วก็กินลูกอมเบอร์ตี้ บอตต์ ต่อไป
\"รอน! นายจะบ้าเหรอ นายไม่คิดจะเป็นห่วง... แฮร์รี่! ทำไมมาช้าจังล่ะ\" เด็กสาวหันมาถามแฮร์รี่ทันทีที่เห็นว่า เขาวิ่งมาหาเธอกับรอนแล้ว
\"แฮ่กๆ ขอโทษทีนะ คือว่า... กว่าฉันจะหลบพวกสาวๆ มาได้ก็เกือบตายแน่ะ โอ๊ย เหนื่อย\" แฮร์รี่ตอบ พลางยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่หน้าผาก โดยที่หารู้ไม่ว่า สาวๆ เกือบทุกคนที่อยู่ที่ชานชาลาที่ 9 3/4 กำลังมองเขาจนตาค้าง เพราะความหล่อ & เท่สุดๆ ของเขานั่นเอง
\"จ๊ะๆ พ่อคนรูปหล่อ คิกๆ\" เฮอร์ไมโอนี่หัวเราะเบาๆ พลางยิ้มบางๆ ให้แฮร์รี่ โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่า หนุ่มๆ เกือบทุกคนที่อยู่ที่ชานชาลาที่ 9 3/4 นั้นก็กำลังมองเธอด้วยสายตาลอยๆ เช่นเดียวกัน เพราะความสวย & น่ารัก ตลอดจนรอยยิ้มหวานๆ นั้น
\"เอาล่ะ เราไปจองที่นั่งบนตู้กันเถอะ เร้ว\" เฮอร์ไมโอนี่พูด พลางดึงมือแฮร์รี่ให้เดินตามไป แต่ยังไปไม่ถึงไหน ก็มีเสียงหนึ่งดังกวนประสาทขึ้นมา
\"ไง พอตตี้ ยัยเลือดสีโคลน กำลังสวีทหวานแหววกันอยู่เหรอ\" เดรโก มัลฟอยนั่นเอง แต่ด้านหลังของเขาไม่มีแครบและกอยล์คอยยืนเป็นองครักษ์อยู่อย่างเคย
\"แล้วมันเรื่องอะไรของนาย มัลฟอย อ๋อ ลืมไปว่า นายน่ะ เป็นพวกชอบยุ่งเรื่องของชาวบ้าน โดยที่เรื่องตัวเองยังเอาไม่รอด...\" เฮอร์ไมโอนี่พูด พลางปรายตามองมัลฟอยอย่างเยาะๆ ทำให้มัลฟอยโกรธจนหน้าแดง พลางกัดฟันพูดว่า \"ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยเลือดสีโคลน เชอะ!\" แล้วเขาก็เดินหนีไปเลย
\"เชอะ! ไม่แน่จริงนี่ ไปกันเถอะ แฮร์รี่ อ๊ะ! เธอได้เป็นพรีเฟ็คแทนรอนเหรอ ฉันได้ยินศาสตราจารย์มักกอนนากัลพูดเปรยๆ อยู่เหมือนกัน ว่าจะหาคนมาแทนรอน ก็ดีเหมือนกัน อีตาบ้านั่นน่ะ...\" เธอบุ้ยใบ้ไปที่รอน \"...ชอบชวนฉันทะเลาะอยู่เรื่อยเลย จนฉันไม่มีสมาธิเดินตรวจโรงเรียนเลยล่ะ...\"
\"อ๊ะ! เฮอร์ไมโอนี่ ระวัง...\" แฮร์รี่พูดยังไม่ทันขาดคำ เฮอร์ไมโอนี่ก็เดินไปชนเด็กหนุ่มคนหนึ่ง จนเธอลงไปนั่งพับเพียบบนพื้นซะแล้ว
\"โอ๊ะ! ขอโทษครับ เป็นอะไรรึเปล่าครับ\" เด็กหนุ่มคนนั้นถาม พลางพยุงเฮอร์ไมโอนี่ให้ลุกขึ้น แล้วก็มองเฮอร์ไมโอนี่ซะตาค้างเลย (ตะลึงในความสวย & น่ารักนั่นเอง 555)
\"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขอบคุณนะคะ...\" เฮอร์ไมโอนี่รีบพูด จากนั้นก็เดินไปหาแฮร์รี่ พลางพูดว่า \"รีบไปที่ตู้พรีเฟ็คกันเถอะ แฮร์รี่\" แฮร์รี่ได้ยินก็ตอบว่า \"อืม... ไปสิ\"
เมื่อทั้งสองเดินไปถึงตู้พรีเฟ็คของบ้านกริฟฟินดอร์แล้ว ก็พากันเปิดประตู แล้วเข้าไปนั่ง เจ้าวีนัสก็นอนขดตัวอยู่ที่เก้าอี้อีกด้านหนึ่ง
\"เธอจะกินอะไรมั้ย เฮอร์ไมโอนี่\" แฮร์รี่ถาม เพราะรถขายขนมมาถึงตู้ของพวกเขาแล้ว
\"ไม่เอาหรอก ตามสบายนะ แฮร์รี่ ฉันจะไปคุยกับจินนี่แป๊บนึง เดี๋ยวมานะ แฮร์รี่ ฝากเจ้าวีนัสด้วยล่ะ\" แล้วเธอก็เดินออกจากตู้ของเธอกับแฮร์รี่ไปที่ตู้ของจินนี่ และลูน่า แล้วเธอก็ต้องแปลกใจ เมื่อเห็นว่า ในตู้นั้นมีจินนี่นั่งอยู่คนเดียว เธอจึงเดินเข้าไปถามจินนี่
\"จินนี่ ทำไมมานั่งอยู่คนเดียวล่ะ แล้วลูน่าไปไหนล่ะ\" เฮอร์ไมโอนี่ถามด้วยความสงสัย
\"อ๋อ พี่รอนเค้ามารับไปแล้วล่ะค่ะ คิกๆ\" จินนี่ตอบ พลางหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นสีหน้าของเฮอร์ไมโอนี่
\"หา รอนเนี่ยนะ เธออย่าล้อพี่เล่นซิ จินนี่\" เฮอร์ไมโอนี่ถาม พลางขมวดคิ้ว
\"หนูไม่ได้ล้อเล่นนะคะ พี่เฮอร์ไมโอนี่ พี่ไม่รู้เหรอคะว่า พี่รอนกับลูน่าน่ะเป็นแฟนกันแล้วนะคะ\" จินนี่ถามด้วยความแปลกใจ
\"พี่ไม่รู้เรื่องเลยนะจ๊ะเนี่ย เดี๋ยวพี่ต้องไปบอกแฮร์รี่หน่อยนะจ๊ะ บายจ๊ะ\" เฮอร์ไมโอนี่รีบพูด จากนั้นเธอก็เดินออกจากตู้ของจินนี่ แล้วรีบเดินไปที่ตู้ของเธอทันที แล้วเธอก็ต้องชะงัก... เมื่อเห็นว่า ในตู้นั้น แฮร์รี่กำลังนั่งคุยกับโชอยู่ แล้วโชก็ลุกขึ้นมากอดแฮร์รี่... เฮอร์ไมโอนี่มองแล้วน้ำตาจะไหล แล้วเธอก็รีบวิ่งกลับไปยังตู้ของจินนี่ทันที เมื่อไปถึงแล้ว เธอก็รีบวิ่งเข้าไป แล้วปิดประตูทันที
\"อ้าว กลับมาทำไมอีกล่ะคะ พี่เฮอร์ไมโอนี่\" จินนี่ถามด้วยความสงสัย พลางขมวดคิ้ว แล้วถามต่อไปว่า \"พี่เป็นอะไรรึเปล่าคะ ทำไมหน้าซีดๆ...\" จินนี่พูดยังไม่ทันจบ เฮอร์ไมโอนี่ก็ทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นแล้ว
\"ว้าย! พี่เฮอร์ไมโอนี่ เป็นอะไรไปคะ\" จินนี่รีบพยุงเฮอร์ไมโอนี่มานอนบนที่นั่ง แล้วเธอก็ต้องสะดุ้ง เพราะตัวเฮอร์ไมโอนี่เย็นเฉียบเหมือนน้ำแข็ง และสลบไปแล้ว จินนี่พึมพำเบาๆ ว่า \"เอาไงดีล่ะเนี่ย พี่แฮร์รี่! ต้องไปบอกพี่แฮร์รี่\" แล้วจินนี่ก็รีบวิ่งออกจากตู้ของเธอทันที....
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คุยกับผู้เขียน
โอ๊ย! เหนื่อย เปลี่ยนมาเป็นแบบเดิมดีกว่า เพราะคิดว่ามันยาวไป เดี๋ยวท่านผู้อ่านจะปวดตากันซะเปล่าๆ (และอันที่จริงแล้ว ขี้เกียจแต่งแบบยาวๆ แล้วล่ะค่ะ) บทนี้ยาวพอๆ กับบทที่ 1 เลยนะเนี่ย เอ้า! สู้ๆ แต่ขอพักยกก่อนนะคะ เหนื่อยจะตายแล้ว เดี๋ยวมาแต่งต่อค่ะ ^-^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น