ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3
บทที่ 3
\"เฮอร์มี่จ๊ะ เฮอร์มี่ ถึงแล้วจ๊ะ\" แม่ของเฮอร์ไมโอนี่เขย่าตัวเฮอร์ไมโอนี่ พลางร้องเรียกเบาๆ
\"อืม.. ตื่นแล้วค่ะ แม่ ถึงปารีสแล้วเหรอคะ\" เฮอร์ไมโอนี่ถาม แม่ของเธออมยิ้ม พลางบอกว่า \"เครื่องบินกำลังลงจอดจ๊ะ เตรียมตัวได้แล้ว\"
เมื่อลงมาจากเครื่องแล้ว ทั้งสามก็เดินทางไปยังที่พัก ซึ่งก็คือ โรงแรมแกรนด์ฟอร์เทียสที่แฮร์รี่พักอยู่นั่นเอง (แต่แปลกเนอะ แฮร์รี่ไปทีหลัง แต่ไปถึงก่อน) แล้วจึงเช็คอินเข้าโรงแรม ขณะนั้นเป็นเวลา 6.00 น. พอดี และเนื่องจากนอนมาในเครื่องบินจนเต็มอิ่มแล้ว เฮอร์ไมโอนี่จึงขอไปเดินเล่นบริเวณโรงแรม ซึ่งพ่อแม่ของเธอก็อนุญาต (ตามใจลูกสาวจริงๆ เคยว่าซักครั้งมั้ยเนี่ย)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ.. ห้องพักของแฮร์รี่
\"อืม.. กี่โมงแล้วเนี่ย\" แฮร์รี่พูดพลางหาวออกมา และมือก็ควานหาแว่นของตนเอง \"ห๊า! 6 โมงแล้วเหรอเนี่ย เร็วจังเลย แต่ท่าทางศาสตราจารย์ลูปินจะยังไม่ตื่น ลงไปเดินเล่นข้างล่างดีกว่า\" จากนั้นเขาก็คว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำ 5 นาทีต่อมา เขาก็ออกมาในชุดเสื้อยืดสีน้ำเงินเข้ม และกางเกงยีนส์ ดูหล่อ & เท่อย่างเคย จากนั้น เขาก็ลงลิฟต์มาชั้นล่าง (ขืนเดินลงบันไดมาสิ ขาลากแน่ อยู่ตั้งชั้น 11) เมื่อเขาเดินออกมาจากลิฟต์ เขาก็คิดว่า น่าจะออกไปเดินเล่นแถวๆ บริเวณโรงแรม แล้วเขาก็เดินมาเรื่อยๆ จนมาชนกับใครคนหนึ่ง... (เดากันออกมั้ยว่าใคร อิอิ)
\"โอ๊ะ! ขอโทษครับ\" แฮร์รี่รีบขอโทษโดยอัตโนมัติ เมื่อเห็นว่าผู้ที่เขาเดินชนเป็นเด็กสาว (แสดงว่าผู้ชายก็ไม่ขอโทษดิ) แล้วเขาก็ถามต่อไปว่า \"เป็นอะไรรึเปล่าครับ\" ฝ่ายเด็กสาวผู้นั้นก็ก้มหน้าก้มตาเก็บหนังสือที่หล่นเกลื่อนอยู่บนพื้น พลางพูดว่า \"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ\" แฮร์รี่จึงรีบช่วยเธอเก็บหนังสือที่หล่นอยู่ แล้วเขาจึงเงยหน้าขึ้นมา พลางยื่นส่งให้เธอ แล้วจึงพูดว่า \"นี่ครับ\" เด็กสาวผู้นั้นเงยหน้าขึ้นมา พลางพูดว่า \"ขอบคุ... แฮร์รี่!\" แฮร์รี่เองก็ตะลึงไปเหมือนกัน (ไม่ได้ตะลึงเพราะเจอกันนะ แต่ตะลึงเพราะความสวยของเฮอร์ไมโอนี่มากกว่า) แล้วเขาจึงพูดว่า \"เฮอร์ไมโอนี่!\"
\"เธอมาได้ไงเนี่ย\" เด็กสาวยังงงอยู่ ในใจคิดว่า \'แฮร์รี่ดูดีขึ้นตั้งเยอะแน่ะ สงสัยไปฮอกวอตส์ปีนี้ สาวๆ กรี๊ดตรึมแน่\" แล้วเธอก็ฉุนกึกขึ้นมาซะดื้อๆ
\"ตกใจใช่มั้ยล่ะ\"แฮร์รี่บอก พลางยิ้มกวนๆ ให้ แต่นั่นทำให้เฮอร์ไมโอนี่ฉุนมากขึ้นกว่าเดิมซะอีก \'นี่เขาไปส่งยิ้มแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นอีกรึเปล่านะ\' พลางถามแฮร์รี่อย่างฉุนๆ ว่า \"อ้อ! นี่เธอรู้ว่า เธอจะได้มาปารีส แล้วเธอก็ไม่เขียนจดหมายบอกฉันซักคำนะ ฮึ!\" เด็กสาวเชิดใส่ แล้วก็เดินหนีไป แฮร์รี่รีบวิ่งตามไปคว้าแขนเฮอร์ไมโอนี่ไว้ แล้วจึงบอกว่า \"ฉันเพิ่งจะรู้หลังวันที่เธอมาแล้วแค่ 1 วันเอง เธออย่าโกรธฉันนะ เฮอร์ไมโอนี่ นะๆๆๆๆๆ\" เฮอร์ไมโอนี่มองแล้วก็ใจอ่อน แต่ก็ยังไม่หายโกรธ แล้วเธอจึงบอกว่า \"ไม่โกรธก็ได้ แต่ต้องมีข้อแม้นะ\"
\"ข้อแม้ไรอ่ะ\" แฮร์รี่รีบถาม เฮอร์ไมโอนี่ทำท่าคิด ก่อนจะพูดว่า \"วันนี้ทั้งวัน เธอต้องพาฉันไปเที่ยว ให้ทั่วปารีสเลยนะ ไปกัน 2 คนด้วย\" แฮร์รี่ทำหน้าดีใจสุดชีวิต พลางรีบตอบว่า \"ได้สิ แต่ฉันต้องไปบอกศาสตราจารย์ลูปินก่อน ฉันมากับเขาน่ะ ส่วนเธอ ก็ต้องไปบอกพ่อแม่เหมือนกัน เรากลับไปที่โรงแรมกันเถอะ\"
\"อืม\" เฮอร์ไมโอนี่ตอบ พลางจูงมือแฮร์รี่ไป (นี่ หนูเฮอร์จ๋า แฮร์รี่เค้ามีเท้า เค้าเดินไปเองได้จ๊ะ)
เมื่อทั้งสองกลับมาถึงโรงแรม ศาสตราจารย์ลูปินและพ่อแม่ของเฮอร์ไมโอนี่ก็ลงมาข้างล่างเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองจึงไปขออนุญาต ซึ่งก็ได้รับอนุญาต ทั้งสองจึงพากันไปเที่ยวอย่างสนุกสนาน
\"แฮร์รี่ๆ เดี๋ยวก่อน รอฉันอยู่ข้างนอกก่อนนะ\" เฮอร์ไมโอนี่ดึงแขนแฮร์รี่ไว้ และเดินเข้าไปในร้าน gift shop ร้านหนึ่ง มีชื่อร้านว่า \'Eternally Love*\' ภายในร้านจะเป็นของประเภทที่คู่รักทั้งหลายซื้อให้กัน อย่างเช่น พวกของน่ารักๆ พวกสร้อย ตุ้มหู นาฬิกา กำไล ฯลฯ แต่น่าประหลาดใจอยู่อย่าง คือ ของในร้านนี้จะมีลักษณะเป็นคู่ทั้งนั้น เฮอร์ไมโอนี่เดินดูไปรอบๆ ร้าน แล้วเธอก็ต้องสะดุดใจกับสมุดไดอารี่คู่หนึ่ง มันเป็นสมุดไดอารี่ที่สวยงามมาก หน้าปกเป็นสีทอง แกะสลักลวดลายไว้อย่างสวยงาม เธอหยิบมันขึ้นมาดูอย่างสนใจ แล้วก็ต้องสะดุ้งกับเสียงๆ หนึ่งที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน
\"อยากได้อะไรรึเปล่าจ๊ะ แม่หนู\" ผู้พูดเป็นหญิงวัยกลางคนที่สวยที่สุดเท่าที่เฮอร์ไมโอนี่เคยเห็นมา เธอเดินเข้ามาหาเฮอร์ไมโอนี่ พลางถามต่อไปว่า \"หนูคงเป็นแม่มดซินะจ๊ะ ร้านนี้น่ะพวกมักเกิ้ลธรรมดาไม่มีทางเห็นหรอก เป็นร้านสำหรับพ่อมดแม่มดโดยเฉพาะจ๊ะ มีอะไรให้ฉันช่วยมั้ยจ๊ะ\" เฮอร์ไมโอนี่ลังเลอยู่นิดหนึ่ง ก่อนที่บอกผู้หญิงคนนั้นว่า \"หนูสนใจไดอารี่คู่นั้นน่ะค่ะ\" ผู้หญิงคนนั้นยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่จะตอบว่า \"ไดอารี่คู่นั้นน่ะ ใครๆ ก็สนใจทั้งนั้นแหละจ๊ะ เพราะว่ามันมีมนต์ขลังพิเศษในตัวมันเอง แต่ก็ไม่เคยมีใครได้มันไป เพราะของทุกชิ้นในร้านนี้จะเลือกเจ้าของทั้งนั้น เอาอย่างนี้ หนูมานั่งที่เก้าอี้ตัวนี้ก่อนซิจ๊ะ แล้วสิ่งที่มันเลือกหนูก็จะมาหาหนูเองจ๊ะ\" เฮอร์ไมโอนี่เดินไปนั่งที่เก้าอี้นั้นทันที เสียงผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นอีกว่า \"จากนั้นก็หลับตาลงช้าๆ นะจ๊ะ\" เฮอร์ไมโอนี่ค่อยๆ หลับตาลง น่าประหลาดนัก ทั้งๆ ที่ หลับตาอยู่แท้ๆ กลับมีแสงสว่างสีนวลมาปรากฎอยู่ตรงหน้า และเธอรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเธอลอยขึ้นไปในอากาศ ซักพักหนึ่ง เสียงผู้หญิงคนนั้นก็ดังขึ้นมาอีกว่า \"เอาล่ะ ลืมตาได้แล้วจ๊ะ\" เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้น มีกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินกล่องหนึ่งลอยอยู่ตรงหน้าเธอ ผู้หญิงคนนั้นยิ้มให้ พลางบอกว่า \"มาดูซิว่าหนูได้อะไรจากร้านนี้ไป\" ผู้หญิงคนนั้นตวัดไม้กายสิทธิ์ครั้งหนึ่ง ฝากล่องก็เปิดออก เผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ข้างใน
\"นี่มัน... ไดอารี่เล่มนั้นนี่คะ!\" เฮอร์ไมโอนี่อุทานออกมา พลางหันไปมองหน้าผู้หญิงคนนั้น
\"จริงหรือจ๊ะ ขอแสดงความยินดีด้วยจ๊ะ หนูเป็นคนแรกที่ได้มันไปนะจ๊ะเนี่ย ตอนแรกฉันนึกว่ามันจะขายไม่ออกแล้วซะอีก เพราะว่ามีเด็กผู้หญิงหลายคนนะจ๊ะที่ชอบมัน แต่มันไม่ยอมเลือกใครเลย มีหนูนี่แหละคนแรก\" ผู้หญิงคนนั้นยิ้มบางๆ ให้ ก่อนจะพูดว่า \"เอาล่ะ มานี่ซิจ๊ะ ฉันจะสอนวิธีใช้ให้ ง่ายๆ นะจ๊ะ ก็เขียนลงไปเหมือนไดอารี่ธรรมดาๆ นั่นแหละจ๊ะ เพียงแต่... หนูก็เห็นนี่จ๊ะ มันมีเป็นคู่ แต่มันอยู่ที่หนูแค่เล่มเดียว เพราะฉะนั้น อีกเล่มหนึ่งมันก็จะไปหาคู่ของมัน ซึ่งก็คือ คู่ของหนูนั่นแหละจ๊ะ แต่หนูไม่มีวันจะรู้เลยว่าไดอารี่อีกเล่มหนึ่งนั้นจะไปอยู่ที่ใคร และคุณสมบัติอีกข้อหนึ่งของมันก็คือ... หนูจะสามารถคุยกับคนที่ได้ไดอารี่เล่มนั้นไปได้จ๊ะ แต่ถ้าหนูหรือคนที่ได้ไดอารี่อีกเล่มไปก็ตามคิดจะถามหรือบอกชื่อของกันและกันละก็ หน้ากระดาษก็จะปรากฎข้อความว่า \'ห้ามถามหรือบอกชื่อของกันและกันเป็นอันขาด\' มันก็แปลกดีนะจ๊ะ ราคา 1 เกลเลียนจ๊ะ\" ผู้หญิงคนนั้นบอก
\"โอ้โห! ถูกจังเลยค่ะ\" เฮอร์ไมโอนี่อุทานออกมา พลางหยิบเงินออกมาจ่าย \"นี่ค่ะ 1 เกลเลียน วันหลังถ้าหนูมาปารีสอีก หนูจะมาร้านคุณอีกนะคะ\"
\"รีบไปเถอะจ๊ะ พ่อหนุ่มคนที่มากับเธอน่ะชะเง้อคอจะเป็นยีราฟแล้ว เดี๋ยวคอหลุดออกมาจะแย่นะจ๊ะ\" ผู้หญิงคนนั้นพูดขำๆ
\"ค่ะ ลาก่อนค่ะ\" เฮอร์ไมโอนี่บอก พลางรีบวิ่งออกไปจากร้านทันที
\"เฮอร์ไมโอนี่ เธอเข้าไปทำอะไรในนั้นน่ะ นานมากกกกกกกกกกกกกกกกก ถ้าเธอออกมาช้ากว่านี้ซัก 5 นาที มีหวังฉันจะไม่ได้อยู่ตรงนี้อีกแน่ๆ\" แฮร์รี่พูดอย่างโมโหนิดๆ
\"แหม เข้าไปนานแค่เนี้ย เธอจะไม่คอยฉันหน่อยเหรอ\" เฮอร์ไมโอนี่บอกอย่างขำๆ ปนงอนนิดๆ
\"ฉันน่ะคอยเธออยู่แล้ว แต่...\" แฮร์รี่กลืนน้ำลายเอื้อก พลางมองไปรอบๆ อย่างหวาดๆ เฮอร์ไมโอนี่ก็พลอยมองตามไปด้วย แล้วเธอก็ต้องสะดุ้ง เมื่อเห็นสายตาของสาวๆ ที่มองมายังแฮร์รี่และเธอ
\"เข้าใจรึยังล่ะ เฮอร์ไมโอนี่\" แฮร์รี่ถาม สายตาก็ยังมองสาวๆ พวกนั้นอย่างหวาดๆ
\"เธอไปยิ้มให้พวกเขาล่ะสิ พวกเขาถึงทำตาหวานเยิ้มเคลิ้มฝันใส่เธอ แล้วก็มองฉันซะตาเขียวเชียว\" เฮอร์ไมโอนี่ต่อว่าแฮร์รี่เบาๆ แต่ในใจกลับคิดว่า \'อย่าว่าแต่ยิ้มเลย แค่เธออยู่เฉยๆ พวกเขาก็แทบจะกระโดดกอดเธอแล้ว ช่วยไม่ได้ อยากเกิดมาหล่อทำไมล่ะ ฮึ!\' ก่อนจะบอกแฮร์รี่ว่า \"งั้นเรารีบกลับโรงแรมกันเถอะ\"
\"อืม ไปเร็ว ก่อนที่ฉันจะโดนสาวๆ พวกนั้นกินซะก่อน\" แฮร์รี่บอก
เมื่อทั้งสองกลับมาถึงโรงแรม ก็เป็นเวลา 2 ทุ่มเศษๆ แล้ว (โอ้ เหลือเชื่อ เที่ยวตั้งแต่ 7 โมงเช้า ยัน 2 ทุ่ม กี่ชั่วโมงวะเนี่ย) ห้องของเฮอร์ไมโอนี่อยู่ชั้น 9 แต่แฮร์รี่อยู่ชั้น 11 ทั้งสองจึงแยกกันที่ลิฟต์
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ... ห้องของแฮร์รี่
\'โอ๊ย.. วันนี้สนุกชะมัดเลย ได้ไปเที่ยวกับเฮอร์ไมโอนี่ ตอนแรกคิดว่าจะน่าเบื่อซะอีก แต่ความจริงสนุกกว่าไปกับรอนซะอีกแฮะ\' แฮร์รี่คิด พลางล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างสบาย จากนั้นก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำและแต่งตัว แล้วจึงกลับมานอนอย่างมีความสุข โดยที่ไม่ทันสังเกตว่า มีของสิ่งหนึ่งเป็นประกายสีทองอยู่บนโต๊ะของเขา....
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ... ห้องของเฮอร์ไมโอนี่
\'เฮ้อ... วันนี้มีความสุขจัง เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเขียนไดอารี่ดีกว่า อยากรู้จังว่าใครจะได้ไดอารี่อีกเล่มไป ถ้าเป็นแฮร์รี่...ก็ดีสิเนอะ แต่อย่าหวังอะไรมากดีกว่า อาบน้ำแล้วนอนดีกว่า\' เฮอร์ไมโอนี่คิด พลางคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วจึงเดินไปอาบน้ำ เมื่ออาบน้ำและแต่งตัวเสร็จแล้ว เธอจึงล้มตัวลงนอนอย่างมีความสุข ขณะที่แสงจันทร์ส่องกระทบไดอารี่สีทองเป็นประกายวาววับอยู่บนโต๊ะ...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คุยกับผู้เขียน
Eternally Love* หมายความว่า รักนิรันดร นะคะ เอาล่ะค่ะ ในที่สุดแฮร์รี่ก็เจอเฮอร์ไมโอนี่ซะที แล้วคอยดูต่อไปนะคะว่าอะไรจะเกิดขึ้น ใบ้ให้ว่าไดอารี่ปกสีทองทั้ง 2 เล่มมีความลึกลับกว่าที่บรรยายไว้อีกนะคะ อยากรู้ว่าลึกลับยังไง ก็ต้องติดตามอ่านกันต่อไปนะคะ ^-^
\"เฮอร์มี่จ๊ะ เฮอร์มี่ ถึงแล้วจ๊ะ\" แม่ของเฮอร์ไมโอนี่เขย่าตัวเฮอร์ไมโอนี่ พลางร้องเรียกเบาๆ
\"อืม.. ตื่นแล้วค่ะ แม่ ถึงปารีสแล้วเหรอคะ\" เฮอร์ไมโอนี่ถาม แม่ของเธออมยิ้ม พลางบอกว่า \"เครื่องบินกำลังลงจอดจ๊ะ เตรียมตัวได้แล้ว\"
เมื่อลงมาจากเครื่องแล้ว ทั้งสามก็เดินทางไปยังที่พัก ซึ่งก็คือ โรงแรมแกรนด์ฟอร์เทียสที่แฮร์รี่พักอยู่นั่นเอง (แต่แปลกเนอะ แฮร์รี่ไปทีหลัง แต่ไปถึงก่อน) แล้วจึงเช็คอินเข้าโรงแรม ขณะนั้นเป็นเวลา 6.00 น. พอดี และเนื่องจากนอนมาในเครื่องบินจนเต็มอิ่มแล้ว เฮอร์ไมโอนี่จึงขอไปเดินเล่นบริเวณโรงแรม ซึ่งพ่อแม่ของเธอก็อนุญาต (ตามใจลูกสาวจริงๆ เคยว่าซักครั้งมั้ยเนี่ย)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ.. ห้องพักของแฮร์รี่
\"อืม.. กี่โมงแล้วเนี่ย\" แฮร์รี่พูดพลางหาวออกมา และมือก็ควานหาแว่นของตนเอง \"ห๊า! 6 โมงแล้วเหรอเนี่ย เร็วจังเลย แต่ท่าทางศาสตราจารย์ลูปินจะยังไม่ตื่น ลงไปเดินเล่นข้างล่างดีกว่า\" จากนั้นเขาก็คว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำ 5 นาทีต่อมา เขาก็ออกมาในชุดเสื้อยืดสีน้ำเงินเข้ม และกางเกงยีนส์ ดูหล่อ & เท่อย่างเคย จากนั้น เขาก็ลงลิฟต์มาชั้นล่าง (ขืนเดินลงบันไดมาสิ ขาลากแน่ อยู่ตั้งชั้น 11) เมื่อเขาเดินออกมาจากลิฟต์ เขาก็คิดว่า น่าจะออกไปเดินเล่นแถวๆ บริเวณโรงแรม แล้วเขาก็เดินมาเรื่อยๆ จนมาชนกับใครคนหนึ่ง... (เดากันออกมั้ยว่าใคร อิอิ)
\"โอ๊ะ! ขอโทษครับ\" แฮร์รี่รีบขอโทษโดยอัตโนมัติ เมื่อเห็นว่าผู้ที่เขาเดินชนเป็นเด็กสาว (แสดงว่าผู้ชายก็ไม่ขอโทษดิ) แล้วเขาก็ถามต่อไปว่า \"เป็นอะไรรึเปล่าครับ\" ฝ่ายเด็กสาวผู้นั้นก็ก้มหน้าก้มตาเก็บหนังสือที่หล่นเกลื่อนอยู่บนพื้น พลางพูดว่า \"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ\" แฮร์รี่จึงรีบช่วยเธอเก็บหนังสือที่หล่นอยู่ แล้วเขาจึงเงยหน้าขึ้นมา พลางยื่นส่งให้เธอ แล้วจึงพูดว่า \"นี่ครับ\" เด็กสาวผู้นั้นเงยหน้าขึ้นมา พลางพูดว่า \"ขอบคุ... แฮร์รี่!\" แฮร์รี่เองก็ตะลึงไปเหมือนกัน (ไม่ได้ตะลึงเพราะเจอกันนะ แต่ตะลึงเพราะความสวยของเฮอร์ไมโอนี่มากกว่า) แล้วเขาจึงพูดว่า \"เฮอร์ไมโอนี่!\"
\"เธอมาได้ไงเนี่ย\" เด็กสาวยังงงอยู่ ในใจคิดว่า \'แฮร์รี่ดูดีขึ้นตั้งเยอะแน่ะ สงสัยไปฮอกวอตส์ปีนี้ สาวๆ กรี๊ดตรึมแน่\" แล้วเธอก็ฉุนกึกขึ้นมาซะดื้อๆ
\"ตกใจใช่มั้ยล่ะ\"แฮร์รี่บอก พลางยิ้มกวนๆ ให้ แต่นั่นทำให้เฮอร์ไมโอนี่ฉุนมากขึ้นกว่าเดิมซะอีก \'นี่เขาไปส่งยิ้มแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นอีกรึเปล่านะ\' พลางถามแฮร์รี่อย่างฉุนๆ ว่า \"อ้อ! นี่เธอรู้ว่า เธอจะได้มาปารีส แล้วเธอก็ไม่เขียนจดหมายบอกฉันซักคำนะ ฮึ!\" เด็กสาวเชิดใส่ แล้วก็เดินหนีไป แฮร์รี่รีบวิ่งตามไปคว้าแขนเฮอร์ไมโอนี่ไว้ แล้วจึงบอกว่า \"ฉันเพิ่งจะรู้หลังวันที่เธอมาแล้วแค่ 1 วันเอง เธออย่าโกรธฉันนะ เฮอร์ไมโอนี่ นะๆๆๆๆๆ\" เฮอร์ไมโอนี่มองแล้วก็ใจอ่อน แต่ก็ยังไม่หายโกรธ แล้วเธอจึงบอกว่า \"ไม่โกรธก็ได้ แต่ต้องมีข้อแม้นะ\"
\"ข้อแม้ไรอ่ะ\" แฮร์รี่รีบถาม เฮอร์ไมโอนี่ทำท่าคิด ก่อนจะพูดว่า \"วันนี้ทั้งวัน เธอต้องพาฉันไปเที่ยว ให้ทั่วปารีสเลยนะ ไปกัน 2 คนด้วย\" แฮร์รี่ทำหน้าดีใจสุดชีวิต พลางรีบตอบว่า \"ได้สิ แต่ฉันต้องไปบอกศาสตราจารย์ลูปินก่อน ฉันมากับเขาน่ะ ส่วนเธอ ก็ต้องไปบอกพ่อแม่เหมือนกัน เรากลับไปที่โรงแรมกันเถอะ\"
\"อืม\" เฮอร์ไมโอนี่ตอบ พลางจูงมือแฮร์รี่ไป (นี่ หนูเฮอร์จ๋า แฮร์รี่เค้ามีเท้า เค้าเดินไปเองได้จ๊ะ)
เมื่อทั้งสองกลับมาถึงโรงแรม ศาสตราจารย์ลูปินและพ่อแม่ของเฮอร์ไมโอนี่ก็ลงมาข้างล่างเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองจึงไปขออนุญาต ซึ่งก็ได้รับอนุญาต ทั้งสองจึงพากันไปเที่ยวอย่างสนุกสนาน
\"แฮร์รี่ๆ เดี๋ยวก่อน รอฉันอยู่ข้างนอกก่อนนะ\" เฮอร์ไมโอนี่ดึงแขนแฮร์รี่ไว้ และเดินเข้าไปในร้าน gift shop ร้านหนึ่ง มีชื่อร้านว่า \'Eternally Love*\' ภายในร้านจะเป็นของประเภทที่คู่รักทั้งหลายซื้อให้กัน อย่างเช่น พวกของน่ารักๆ พวกสร้อย ตุ้มหู นาฬิกา กำไล ฯลฯ แต่น่าประหลาดใจอยู่อย่าง คือ ของในร้านนี้จะมีลักษณะเป็นคู่ทั้งนั้น เฮอร์ไมโอนี่เดินดูไปรอบๆ ร้าน แล้วเธอก็ต้องสะดุดใจกับสมุดไดอารี่คู่หนึ่ง มันเป็นสมุดไดอารี่ที่สวยงามมาก หน้าปกเป็นสีทอง แกะสลักลวดลายไว้อย่างสวยงาม เธอหยิบมันขึ้นมาดูอย่างสนใจ แล้วก็ต้องสะดุ้งกับเสียงๆ หนึ่งที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน
\"อยากได้อะไรรึเปล่าจ๊ะ แม่หนู\" ผู้พูดเป็นหญิงวัยกลางคนที่สวยที่สุดเท่าที่เฮอร์ไมโอนี่เคยเห็นมา เธอเดินเข้ามาหาเฮอร์ไมโอนี่ พลางถามต่อไปว่า \"หนูคงเป็นแม่มดซินะจ๊ะ ร้านนี้น่ะพวกมักเกิ้ลธรรมดาไม่มีทางเห็นหรอก เป็นร้านสำหรับพ่อมดแม่มดโดยเฉพาะจ๊ะ มีอะไรให้ฉันช่วยมั้ยจ๊ะ\" เฮอร์ไมโอนี่ลังเลอยู่นิดหนึ่ง ก่อนที่บอกผู้หญิงคนนั้นว่า \"หนูสนใจไดอารี่คู่นั้นน่ะค่ะ\" ผู้หญิงคนนั้นยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่จะตอบว่า \"ไดอารี่คู่นั้นน่ะ ใครๆ ก็สนใจทั้งนั้นแหละจ๊ะ เพราะว่ามันมีมนต์ขลังพิเศษในตัวมันเอง แต่ก็ไม่เคยมีใครได้มันไป เพราะของทุกชิ้นในร้านนี้จะเลือกเจ้าของทั้งนั้น เอาอย่างนี้ หนูมานั่งที่เก้าอี้ตัวนี้ก่อนซิจ๊ะ แล้วสิ่งที่มันเลือกหนูก็จะมาหาหนูเองจ๊ะ\" เฮอร์ไมโอนี่เดินไปนั่งที่เก้าอี้นั้นทันที เสียงผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นอีกว่า \"จากนั้นก็หลับตาลงช้าๆ นะจ๊ะ\" เฮอร์ไมโอนี่ค่อยๆ หลับตาลง น่าประหลาดนัก ทั้งๆ ที่ หลับตาอยู่แท้ๆ กลับมีแสงสว่างสีนวลมาปรากฎอยู่ตรงหน้า และเธอรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเธอลอยขึ้นไปในอากาศ ซักพักหนึ่ง เสียงผู้หญิงคนนั้นก็ดังขึ้นมาอีกว่า \"เอาล่ะ ลืมตาได้แล้วจ๊ะ\" เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้น มีกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินกล่องหนึ่งลอยอยู่ตรงหน้าเธอ ผู้หญิงคนนั้นยิ้มให้ พลางบอกว่า \"มาดูซิว่าหนูได้อะไรจากร้านนี้ไป\" ผู้หญิงคนนั้นตวัดไม้กายสิทธิ์ครั้งหนึ่ง ฝากล่องก็เปิดออก เผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ข้างใน
\"นี่มัน... ไดอารี่เล่มนั้นนี่คะ!\" เฮอร์ไมโอนี่อุทานออกมา พลางหันไปมองหน้าผู้หญิงคนนั้น
\"จริงหรือจ๊ะ ขอแสดงความยินดีด้วยจ๊ะ หนูเป็นคนแรกที่ได้มันไปนะจ๊ะเนี่ย ตอนแรกฉันนึกว่ามันจะขายไม่ออกแล้วซะอีก เพราะว่ามีเด็กผู้หญิงหลายคนนะจ๊ะที่ชอบมัน แต่มันไม่ยอมเลือกใครเลย มีหนูนี่แหละคนแรก\" ผู้หญิงคนนั้นยิ้มบางๆ ให้ ก่อนจะพูดว่า \"เอาล่ะ มานี่ซิจ๊ะ ฉันจะสอนวิธีใช้ให้ ง่ายๆ นะจ๊ะ ก็เขียนลงไปเหมือนไดอารี่ธรรมดาๆ นั่นแหละจ๊ะ เพียงแต่... หนูก็เห็นนี่จ๊ะ มันมีเป็นคู่ แต่มันอยู่ที่หนูแค่เล่มเดียว เพราะฉะนั้น อีกเล่มหนึ่งมันก็จะไปหาคู่ของมัน ซึ่งก็คือ คู่ของหนูนั่นแหละจ๊ะ แต่หนูไม่มีวันจะรู้เลยว่าไดอารี่อีกเล่มหนึ่งนั้นจะไปอยู่ที่ใคร และคุณสมบัติอีกข้อหนึ่งของมันก็คือ... หนูจะสามารถคุยกับคนที่ได้ไดอารี่เล่มนั้นไปได้จ๊ะ แต่ถ้าหนูหรือคนที่ได้ไดอารี่อีกเล่มไปก็ตามคิดจะถามหรือบอกชื่อของกันและกันละก็ หน้ากระดาษก็จะปรากฎข้อความว่า \'ห้ามถามหรือบอกชื่อของกันและกันเป็นอันขาด\' มันก็แปลกดีนะจ๊ะ ราคา 1 เกลเลียนจ๊ะ\" ผู้หญิงคนนั้นบอก
\"โอ้โห! ถูกจังเลยค่ะ\" เฮอร์ไมโอนี่อุทานออกมา พลางหยิบเงินออกมาจ่าย \"นี่ค่ะ 1 เกลเลียน วันหลังถ้าหนูมาปารีสอีก หนูจะมาร้านคุณอีกนะคะ\"
\"รีบไปเถอะจ๊ะ พ่อหนุ่มคนที่มากับเธอน่ะชะเง้อคอจะเป็นยีราฟแล้ว เดี๋ยวคอหลุดออกมาจะแย่นะจ๊ะ\" ผู้หญิงคนนั้นพูดขำๆ
\"ค่ะ ลาก่อนค่ะ\" เฮอร์ไมโอนี่บอก พลางรีบวิ่งออกไปจากร้านทันที
\"เฮอร์ไมโอนี่ เธอเข้าไปทำอะไรในนั้นน่ะ นานมากกกกกกกกกกกกกกกกก ถ้าเธอออกมาช้ากว่านี้ซัก 5 นาที มีหวังฉันจะไม่ได้อยู่ตรงนี้อีกแน่ๆ\" แฮร์รี่พูดอย่างโมโหนิดๆ
\"แหม เข้าไปนานแค่เนี้ย เธอจะไม่คอยฉันหน่อยเหรอ\" เฮอร์ไมโอนี่บอกอย่างขำๆ ปนงอนนิดๆ
\"ฉันน่ะคอยเธออยู่แล้ว แต่...\" แฮร์รี่กลืนน้ำลายเอื้อก พลางมองไปรอบๆ อย่างหวาดๆ เฮอร์ไมโอนี่ก็พลอยมองตามไปด้วย แล้วเธอก็ต้องสะดุ้ง เมื่อเห็นสายตาของสาวๆ ที่มองมายังแฮร์รี่และเธอ
\"เข้าใจรึยังล่ะ เฮอร์ไมโอนี่\" แฮร์รี่ถาม สายตาก็ยังมองสาวๆ พวกนั้นอย่างหวาดๆ
\"เธอไปยิ้มให้พวกเขาล่ะสิ พวกเขาถึงทำตาหวานเยิ้มเคลิ้มฝันใส่เธอ แล้วก็มองฉันซะตาเขียวเชียว\" เฮอร์ไมโอนี่ต่อว่าแฮร์รี่เบาๆ แต่ในใจกลับคิดว่า \'อย่าว่าแต่ยิ้มเลย แค่เธออยู่เฉยๆ พวกเขาก็แทบจะกระโดดกอดเธอแล้ว ช่วยไม่ได้ อยากเกิดมาหล่อทำไมล่ะ ฮึ!\' ก่อนจะบอกแฮร์รี่ว่า \"งั้นเรารีบกลับโรงแรมกันเถอะ\"
\"อืม ไปเร็ว ก่อนที่ฉันจะโดนสาวๆ พวกนั้นกินซะก่อน\" แฮร์รี่บอก
เมื่อทั้งสองกลับมาถึงโรงแรม ก็เป็นเวลา 2 ทุ่มเศษๆ แล้ว (โอ้ เหลือเชื่อ เที่ยวตั้งแต่ 7 โมงเช้า ยัน 2 ทุ่ม กี่ชั่วโมงวะเนี่ย) ห้องของเฮอร์ไมโอนี่อยู่ชั้น 9 แต่แฮร์รี่อยู่ชั้น 11 ทั้งสองจึงแยกกันที่ลิฟต์
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ... ห้องของแฮร์รี่
\'โอ๊ย.. วันนี้สนุกชะมัดเลย ได้ไปเที่ยวกับเฮอร์ไมโอนี่ ตอนแรกคิดว่าจะน่าเบื่อซะอีก แต่ความจริงสนุกกว่าไปกับรอนซะอีกแฮะ\' แฮร์รี่คิด พลางล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างสบาย จากนั้นก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำและแต่งตัว แล้วจึงกลับมานอนอย่างมีความสุข โดยที่ไม่ทันสังเกตว่า มีของสิ่งหนึ่งเป็นประกายสีทองอยู่บนโต๊ะของเขา....
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ... ห้องของเฮอร์ไมโอนี่
\'เฮ้อ... วันนี้มีความสุขจัง เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเขียนไดอารี่ดีกว่า อยากรู้จังว่าใครจะได้ไดอารี่อีกเล่มไป ถ้าเป็นแฮร์รี่...ก็ดีสิเนอะ แต่อย่าหวังอะไรมากดีกว่า อาบน้ำแล้วนอนดีกว่า\' เฮอร์ไมโอนี่คิด พลางคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วจึงเดินไปอาบน้ำ เมื่ออาบน้ำและแต่งตัวเสร็จแล้ว เธอจึงล้มตัวลงนอนอย่างมีความสุข ขณะที่แสงจันทร์ส่องกระทบไดอารี่สีทองเป็นประกายวาววับอยู่บนโต๊ะ...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คุยกับผู้เขียน
Eternally Love* หมายความว่า รักนิรันดร นะคะ เอาล่ะค่ะ ในที่สุดแฮร์รี่ก็เจอเฮอร์ไมโอนี่ซะที แล้วคอยดูต่อไปนะคะว่าอะไรจะเกิดขึ้น ใบ้ให้ว่าไดอารี่ปกสีทองทั้ง 2 เล่มมีความลึกลับกว่าที่บรรยายไว้อีกนะคะ อยากรู้ว่าลึกลับยังไง ก็ต้องติดตามอ่านกันต่อไปนะคะ ^-^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น