คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ลำดับตอนที่ 3
บทที่ 2
ณ... ห้อง ม. 5/1
"เอาล่ะ... ทุกคนนั่งที่ได้... ครูขอแนะนำตัวก่อนนะจ๊ะ ครูชื่อ วรรณวิสาข์ วาณิชการ เป็นครูประจำชั้นม. 5/1 เรียกสั้นๆ ว่า ครูวรรณก็ได้นะจ๊ะ... เอาล่ะ เมื่อพวกเธอได้มาอยู่ห้องคิง ก็ทำตัวให้สมกับที่เป็นเด็กเรียนกันหน่อยก็แล้วกันนะจ๊ะ จะไปทำตัวเกกมะเหรกเกเรที่ไหนครูไม่ว่า แต่อย่าทำให้เสื่อมเสียมาถึงโรงเรียน... เข้าใจมั้ยจ๊ะ เทวรักษ์ ปรเมศร์ อิทธิพล..." ครูวรรณเสียงเข้มขึ้น พลางหันไปมองหน้าทั้งสามหนุ่ม ที่แกล้งทำหน้างงไม่รู้เรื่อง
"อ้าว... ไหงซัดมาทางพวกผมล่ะครับครูวรรณ พวกผมน่ะเป็นเด็กดี๊...ดีนะครับ ไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้กับโรงเรียนเลย... ถ้าไม่จำเป็น" ท๊อปตอบ พลางส่งยิ้มกวนๆ ให้ครูสาว ซึ่งค้อนเข้าให้วงนึง
"จ้า... ไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้กับโรงเรียนเลย... ฮึ! ไม่อยากจะพูด... ใครกันน้าที่ยกพวกไปตีกับคนอื่นเค้าไปทั่วน่ะ... ดีนะที่เอาตัวรอดมาได้ทุกครั้ง ถ้าเสื่อมเสียมาถึงโรงเรียนล่ะก็... ฮึ! ไล่ออกสถานเดียวจ๊ะ จะบอกให้รู้ไว้..." ครูวรรณค้อนงามๆ ให้อีกวงนึง ทำให้พวกผู้ชายในห้องหัวเราะขึ้นมาพร้อมกันหมดอย่างกับนัดกันไว้
"ไม่ต้องมาหัวเราะเลยจ๊ะ... พวกสาวๆ ดูไว้นะจ๊ะ อย่าไปยุ่งกับพวกนี้นะ" ครูวรรณหันมาบอกพวกผู้หญิงที่อมยิ้มนั่งมองอยู่ แล้วก็มีเด็กสาวผมสีทอง ตาสีฟ้าคนหนึ่งลุกขึ้นบอกกับครูวรรณว่า "ไม่เห็นเป็นไรเลยค่ะครูวรรณ พวกเราชอบ เท่ดี ใช่มั้ยพวกเรา..." แล้วเธอก็หันไปถามพวกเพื่อนๆ ซึ่งตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า "ใช่ค่ะ..." เล่นเอาครูวรรณกระพริบตาปริบๆ อย่างทำอะไรไม่ถูก
"ระวังนะครับครูวรรณ เดี๋ยวผมจะบอกพี่ทศ ว่าครูวรรณหมิ่นประมาทผู้อื่นโดยไม่มีหลักฐาน" เอ็กซ์ร้องบอกครูสาว ซึ่งแก้มเป็นสีชมพูขึ้นมาทันที พลางร้องห้ามเสียงหลง
"โธ่... พวกผมล้อเล่นน่ะครับ แต่ถึงพวกผมจะทำจริงๆ พี่ทศก็ไม่จับครูวรรณอยู่ดีแหละครับ ใครจะบ้าจับแฟนตัวเองเข้าคุก จริงมั้ยคร้าบ..." ปอนด์บอกอย่างขำๆ
"หยุดเลยนะ... พวกเธอนี่... จริงๆ เลย..." ครูวรรณบอกเสียงอ่อยๆ แก้มแดงแปร๊ดอย่างเขินสุดชีวิต
"เอ๋... ครูวรรณมีแฟนแล้วเหรอคะ เล่าให้ฟังมั่งสิคะ..." พวกสาวๆ ก็พลอยผสมโรงไปด้วย พลางทำตาโตอ้อนครูวรรณกันสุดชีวิต
"เดี๋ยวพวกเราเล่าให้ฟังเองก็ได้... ครูวรรณน่ะมีแฟนชื่อ ทศภาค หรือพี่ทศของพวกเรานั่นแหละ พี่ทศน่ะเป็นตำรวจ ตอนนี้เป็นสารวัตรไปแล้วล่ะมั้ง พี่ทศกับครูวรรณน่ะเจอกันครั้งแรกที่โรงเรียน ตอนนั้นไฟไหม้โรงเรียนนิดหน่อย พวกเธอจำได้มั้ยล่ะ แล้วพี่ทศสงสัยว่าจะเป็นการวางเพลิง พอพี่ทศเจอครูวรรณเท่านั้นแหละ... 'ตามองตา... สายตาก็จ้องมองกัน...' เฮ้ย!" ท๊อปร้องลั่น เพราะแปรงลบกระดานลอยละลิ่วมาที่ครึ่งปากครึ่งจมูก ดีที่เขาหลบทันซะก่อน
"โห... ครูวรรณ เล่นแปรงลบกระดานเลยเหรอครับ ดีนะที่หลบทัน ไม่งั้นสาวๆ มีหวังร้องไห้น้ำตาท่วมประเทศไทยแน่" ท๊อปบ่นอุบอิบ
"เทวรักษ์ แว่นอยู่ไหนจ๊ะ เอาขึ้นมาใส่เดี๋ยวนี้!" ครูวรรณสั่งเสียงเฉียบขาด พลางจ้องท๊อปเขม็ง
"แต่... เฮ้อ... โอเคครับ" ท๊อปพูดอย่างเซ็งๆ พลางหยิบแว่นขึ้นมาสวม ทันใดนั้น วิญญาณประธานนักเรียนผู้สุขุมรอบคอบก็เข้าสิงทันที เขาไม่พูดอะไรสักคำ กลับหันไปหยิบหนังสือเรียนมาอ่านอย่างตั้งอกตั้งใจ ไม่แซวอะไรครูสาวอีก
"โห... ครูวรรณครับ เล่นเอาแว่นให้ไอ้ท๊อปใส่เลยเหรอ แบบนี้ก็หมดสนุกซิครับ เซ็งเลย..." ปอนด์บ่น พลางหันไปหยิบหนังสือเรียนมาอ่านอย่างเซ็งๆ ก็ถ้าเกิดวิญญาณท่านประธานนักเรียนเข้าสิงไอ้ท๊อปเมื่อไหร่ล่ะก็ ห้องก็เงียบกริบเมื่อนั้นแหละ ไม่มีแม้แต่เสียงซุบซิบกันเบาๆ ด้วยซ้ำ แล้วห้องม. 5/1 ก็เงียบสงบอยู่อย่างนั้นจนถึงเวลาพักเที่ยง...
"ไอ้ท๊อปโว้ย... ไปกินข้าวกันเร็ว หิวไส้จะขาดอยู่แล้ว..." ปอนด์เร่งเพื่อนหนุ่มทันทีที่หมดชั่วโมงที่ 4 พลางเดินมาดึงแว่นไปจากตาของเพื่อน ทันใดนั้น ท๊อปคนที่พูดเก่งเป็นบ้าก็กลับมาทันที
"ขอรับ เสด็จพี่... ถ้าหิวขนาดนั้น ทำไมไม่กินตัวเองรองท้องไปก่อนล่ะวะ" ท๊อปตอบขำๆ แล้วทั้งสามหนุ่มก็พากันเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้พวกสาวๆ เดินตามหลังไป
"นี่ๆ ใครมีข้อมูลของนายสามคนนั้นบ้างอ่ะ ท่าทางซ่าพิกล ตอนเช้าก็โดนเรียกขึ้นไปบนเวที... แอนน์ เธอพอจะรู้มั้ย พี่ชายเธอก็เรียนอยู่โรงเรียนนี้นี่นา" พิณเอ่ยถามขึ้น
"อืม... เท่าที่ฉันรู้นะ นายท๊อปนั่นน่ะเป็นประธานนักเรียนสองบุคลิก พอใส่แว่นก็จะกลายเป็นท่านประธานผู้สุขุมรอบคอบและพูดน้อยไปทันที แต่พอถอดแว่นปุ๊บ ก็จะกลายเป็นขาโจ๋ประจำโรงเรียนเลยล่ะ อย่างเมื่อเช้าไง พูดเก่งเป็นบ้า... ส่วนนายปอนด์กับนายเอ็กซ์น่ะ ฉันไม่ค่อยจะรู้หรอก รู้แต่ว่าเป็นรองประธานกับหัวหน้ากรรมการแค่นั้นเอง..." เด็กสาวผมสีทอง ตาสีฟ้าคนเดิมพูดขึ้น เธอชื่อ แอนนา คาริงตัน เป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษ ไปอยู่อังกฤษมาตลอด 15 ปี แต่พูดไทยชัดสุดๆ
"ช่างมันเถอะ... ไปกินข้าวกันดีกว่า ชักจะหิวขึ้นมาแล้วนะเนี่ย..." รัตเอ่ยขึ้น จากนั้นทุกคนก็เดินไปยังโรงอาหารทันที...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ... โรงอาหาร
"อืม... กินอะไรดีล่ะ เอาอะไรดี รัต โส เดี๋ยวไปซื้อให้" พิณภมรหันไปถามเพื่อนสาวทั้งสองของเธอ ซึ่งทำหน้าคิดกันอยู่ครู่หนึ่ง แล้วรัตติยาจึงบอกว่า "ของฉันเอามะกะโรนีก็แล้วกัน แล้วโสล่ะ" โสวิภาตอบทันทีว่า "เอาข้าวห่อไข่ก็ได้ เร็วๆ นะพิณ" แล้วสาวน้อยทั้งสองก็เดินไปจองที่ ปล่อยให้พิณภมรเดินไปซื้ออาหารตามลำพัง...
กลับมาทางฝ่ายสามหนุ่มของเรากันบ้าง...
"...นะครับ ช่วยหน่อยน่าพี่เจฟ นะๆๆๆ" ท๊อปอ้อนวอน 'พี่เจฟ' หรือ เจฟฟรีย์ คาริงตัน พี่ชายแท้ๆ ของแอนนา คาริงตัน เพื่อนของสามสาวของเรานั่นเอง เขามีผมสีทอง ตาสีฟ้า เหมือนน้องสาวเป๊ะ ป็อปจนติดท๊อปเทนอันดับ 4 ของโรงเรียนรองจากสามหนุ่ม
"เฮ้ย เรื่องอะไรอ่ะ ปล่อยให้พี่อยู่ของพี่อย่างนี้แหละดีแล้ว อย่าลากพี่เข้าไปยุ่งด้วยเลย" เจฟพูดขึ้นอย่างหวาดๆ ก่อนจะพูดต่อไปว่า "ถ้าอยากรู้อะไรเกี่ยวกับยัยสามสาวนั่นก็ถามยัยแอนน์เอาแล้วกัน... อ้าว มาพอดี ยัยแอนน์ มาทางนี้หน่อยดิ"
"อะไรคะพี่เจฟ... อ้าว นี่พวกนายเองเหรอ" แอนนาเอ่ยขึ้นอย่างแปลกใจนิดๆ เมื่อเห็นทั้งสามหนุ่ม
"เธอชื่อแอนน์ใช่มั้ย... ช่วยพวกฉันหน่อยดิ” เอ็กซ์หันไปพูดกับน้องสาวแทน เมื่อเห็นว่าพูดกับพี่ชายไม่ได้ผล แอนนาขมวดคิ้วนิดๆ อย่างงงๆ แล้วเธอจึงนั่งลงบนเก้าอี้ตัวข้างๆ พี่ชาย แล้วจึงเอ่ยถามพวกเขาว่า
“แล้วจะให้ช่วยอะไรล่ะ ก็บอกมาสิ ถ้าช่วยได้ก็จะช่วย แต่ถ้าช่วยไม่ได้ก็...” เด็กสาวลากเสียงยาวตอนท้าย พลางยักไหล่นิดๆ
สามหนุ่มหันมามองหน้ากันอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงพยักหน้าให้กันอย่างเอาไงก็เอากัน แล้วก็หันหน้าไปบอกแอนนาพร้อมกันว่า
“พวกเราจะจีบเพื่อนเธอที่ชื่อ พิณภมร รัตติยา กับโสวิภาน่ะ เธอช่วยพวกเราได้รึเปล่าล่ะ”
แอนนาทำตาโต พลางเลิกคิ้วนิดๆ แล้วนั่งเท้าคางมองตาทั้งสามหนุ่ม ซึ่งก็ไม่หลบสายตาคมๆ ที่เหมือนจะเจาะทะลุเข้าไปถึงขั้วหัวใจคู่นั้นเหมือนกัน เด็กสาวกระพริบตาปริบๆ แล้วจึงถอนใจยาวอย่างปลงๆ ...เห็นทีเธอจะต้องยอมแพ้ผู้ชายสามคนนี้ซะแล้วล่ะมั้ง เฮ้อ... ขนาดนั่งจ้องตายังไม่หลบเลย สงสัยเพื่อนเธอคงจะต้องยอมแพ้สามคนนี้เหมือนกับเธอซะแล้วล่ะมั้ง... เด็กสาวคิด ก่อนที่จะเอ่ยปากพูดกับทั้งสามหนุ่มว่า
“โอเคๆ ก็ได้ ไม่ต้องทำหน้าจริงจังขนาดนั้นหรอก รู้แล้วน่าว่าจะจีบจริง...”
ทั้งสามหนุ่มทำหน้าดีใจ แต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อเสียงใสๆ ของแอนนาดังขัดขึ้นมาซะก่อน
“แต่... เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งทำหน้าดีใจขนาดนั้น ฉันจะถามพวกเธอว่า คิดดีแล้วเหรอที่จะไปจีบยัยสามคนนั่นน่ะ... เฮ้ย! ไม่ต้องทำหน้าโกรธขนาดนั้นก็ได้ ฉันแค่จะบอกว่า สามคนนั้นน่ะคาราเต้สายดำกันทั้งนั้นนะจ๊ะ พูดผิดหูนิดเดียวหลังเดาะไม่รู้นะเอ้อ แถมเห็นสวยๆ อย่างนั้นก็เหอะ ซนยังกับลิง ตอนเด็กๆ ยัยพิณเคยปีนต้นไม้ไปเก็บมะม่วงแล้วตกลงมาเฉยเลย ขาเกือบหักแน่ะ ยัยรัตกับยัยโสก็เคยไล่เตะพวกผู้ชายไปทั่วโรงเรียนเลย ตั้งแต่เช้ายัยเย็นแน่ะ แล้วก็ยังมีอีกนะ สาธยายไม่หมดหรอก... เป็นไง ได้ยินแบบนี้แล้วยังคิดจะจีบอีกมั้ย”
ทั้งสามหนุ่มนั่งทำตาปริบๆ กับวีรกรรมของสามสาว หันไปปรึกษาอะไรกันอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงหันมาพูดกับแอนนาอีกรอบว่า
“มาถึงขั้นนี้แล้ว ยังไงๆ ก็ต้องลองจีบดูสักตั้ง ติดไม่ติดเดี๋ยวค่อยว่ากันทีหลัง”
แอนนายิ้มน้อยๆ ...ไม่เคยเจอผู้ชายที่ไหนพูดตรงได้ขนาดนี้เลยแฮะ แถมไม่เปลี่ยนใจง่ายๆ ซะด้วย สงสัยยัยสามคนนั่นจะเจอคู่แท้ซะแล้วล่ะมั้ง คิกๆ น่าสนุกดีเหมือนกัน... เธอคิด ก่อนจะพูดต่อไปว่า
“เฮ้อ... ยอมแพ้ก็ได้ ฉันล่ะกลัวใจพวกนายซะจริงๆ เลย เอ้า! จะพยายามช่วยแล้วกัน แต่จะช่วยได้แค่ไหนก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ขืนยัยสามคนนั่นรู้เข้าล่ะก็ มันโกรธฉันตายเลย... พวกนายไปได้แล้ว เดี๋ยวขึ้นไปบนห้องฉันจัดการเอง”
แอนนาบอก พลางโบกมือไล่ ซึ่งทั้งสามก็ลุกเดินไปแต่โดยดี ปล่อยให้เด็กสาวผมสีทอง ตาสีฟ้าเอียงคอมองตามหลังไปอย่างขำๆ ผู้เป็นพี่ชายมองอากัปกิริยาของน้องสาวอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นมาว่า
“นี่ ไอ้แอนน์ ทำไมแกดูอารมณ์ดีเกินเหตุวะ ก็แค่มีคนมาจีบเพื่อนแก ไม่ได้มาจีบแกสักหน่อยนะเว้ย”
น้องสาวหันมามองหน้าพี่ชาย ยังคงมีรอยยิ้มประดับอยู่บนริมฝีปากอิ่มเช่นเดิม แล้วเธอก็เล่าให้พี่ชายฟังว่า
“โถๆ คุณพี่เจฟฟรีย์เจ้าขา ไม่รู้อะไรซะแล้ว ก็ที่หนูดีใจน่ะ เพราะว่าในที่สุดก็มีผู้ชายไม่กลัวตายสามคนใจกล้ามาจีบเพื่อนจอมซ่าของหนูแล้วน่ะสิคะ แต่ก่อนนะไม่มีใครกล้ามาจีบยัยสามคนนั่นเลย กลัวคอหัก เพื่อนทุกคนในกลุ่มเค้าก็มีแฟนกันไปหมดแล้ว ยัยสามคนนี่ดันไม่มีทั้งๆ ที่หน้าตาก็ดี ฐานะก็ดี เรียนก็เก่ง กีฬาก็เป็นเลิศ แล้วพอไปถามว่าทำไมถึงไม่มีแฟน แม่ดันตอบมาว่ามีทำไม น่ารำคาญ ไม่เป็นอิสระเลย เป็นพวกรักอิสระจัดน่ะค่ะ ดีใจชะมัดเลย คราวนี้แหละจะได้มีคนกำราบซะที”
แอนนายิ้มหวานอย่างอารมณ์ดี ...หึ! คราวนี้สนุกแน่ๆ ล่ะ...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น