ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    EYE :: คำสาปร้ายผูกเงื่อนรัก

    ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่3 [20%]

    • อัปเดตล่าสุด 3 ธ.ค. 57


         


     

     3





     

                เสียงอึกทึกด้านนอกเรียกความสนใจให้ฉันละสายตาที่จ้องผู้ชายท่าทางน่าสงสัยตรงหน้า เสียงไซเรนรถตำรวจดังแว่วมาซึ่งพอจะเดาได้ว่าคงเป็นคุณแอนเดอร์สันซึ่งฉันโทรหาก่อนหน้านี้

                ดีเลยฉันจะให้เขาจับคนแปลกหน้าคนนี้ไปด้วย!

                “หยุดไอ้สิ่งที่เธอคิดซะเสียงทุ้มของคนแปลกหน้าทำให้ฉันสะดุ้งราวกับถูกจี้โดนแผลที่อยู่กลางหลัง สีหน้าเธอมันบอกความคิดของเธอทุกอย่างนั่นแหละเผื่อเธอจะไม่รู้ตัวเขาหัวเราะเบาๆในลำคอ

                บ้าไปแล้ว ฉันคืออลิส เอมส์ที่ถูกด่าว่าหน้าตายด้านที่สุดในคอลลินครอสนะ!

                “คุณเป็นแผล?ฉันมองที่มือหนาของเขาพอร่องรอยเหมือนถูกลวกด้วยน้ำร้อน มันแดงจนดูน่ากลัว ฉันจะไปเอายาสีฟัน...

                ภูมิปัญญาเด็กป.4หรือไง...เขากรอกตาน้อยๆก่อนจะลุกพรวดไปยังทิศทางห้องน้ำรับแขก มานี่...เขากวักมือเรียกฉันให้ตามเข้าไปก่อนจะเปลี่ยนมาจับขอมือฉันและลากไปด้วยเมื่อเห็นว่าฉันยังนั่งนิ่งไม่ไหวติง ร่างสูงเดินจูงฉันไปยังห้องน้ำก่อนจะดันให้ฉันหยุดอยู่ตรงอ่างล้างหน้าดีไซน์หรูหราและพาตัวเขาเองซ้อนด้านหลังฉันอย่างถือวิสาสะ เปิดน้ำเย็นแล้วจับมือฉันไปและมือของเขาล้างน้ำ

                และตอนนั้นฉันเพิ่งรู้ว่าตัวเองมีแผลเหมือนกัน

                เธอเองก็เป็นแผล...ร่างสูงยังคงจับมือของฉันรองให้น้ำเย็นไหลผ่านอยู่อย่างนั้น สงสัย โดนบาดตอนวิ่งมาแน่ๆ รู้สึกมีกรอบรูปใบนึงตรงทางเดินมาที่นี่จะแตก...อืม หรือจะเป็นดาบที่ยื่นออกมามากไปตรงหุ่นเหล็กนักรบหน้าทางเข้ากันนะ...ตรงนั้นมันค่อนข้างอันตรายแฮะบางทีเธอควรขยับมันออกห่างจากตรงนั้นหน่อยนะ

                เขาชักจะเป็นคนแปลกหน้าที่รู้จักบ้านฉันดีเกินไปนะว่ามั๊ย =_=;

                หยุด! นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ...ฉันสะดุ้งและหันไปทางต้นเสียง เป็นเจ้าหน้าที่แอนเดอร์สันที่กำลังเล็งปืนมาทางพวกเราอย่างระแวดระวัง อลิส...เธอ....เขามองฉันที่ยืนอยู่หน้าอ่างล้างหน้าโดยมีผู้ชายตัวสูงแปลกหน้าซ้อนข้างหลัง ไม่เป็นไรนะ?

                เอ่อ...ฉันใช้ศอกถองกับท้องเข้าเพื่อเป็นสัญญาณให้เขาขยับออกห่าง ไม่เป็นไรค่ะ....เจ้าหน้าที่แอนเดอร์สันหันไปให้สัญญาณโอเคกับพรรคพวก และหันกลับมามองคนตัวสูงด้านหลังฉันอย่างระแวง

                เห็นมั๊ยล่ะไม่ใช่ฉันคนเดียวนะที่คิดว่าเขาเหมือนโจร

                พอดีเขาเห็นเหตุการณ์เลยช่วยฉันไว้ค่ะ...ฉันเลือกที่จะไม่พูดถึงเรื่องที่เขาเข้ามาอยู่บ้านฉันโดยพละการ เพราะเขาเข้ามาช่วยฉันจริงๆนี่นา

                เราพบอาหารและอุปกรณ์สำหรับตั้งแคมป์ที่ห้องนั่งเล่นครับ...ฉันสะดุ้งก่อนจะหันไปมองร่างสูงทางด้านหลังอย่างลนลาน คนมีชะนักติดหลังมันเป็นอย่างนี้นี่เองสินะ

                “บางทีฉันก็มานอนที่นี่ตอนแม่บ้านมาทำความสะอาดที่นี่น่ะค่ะ...ฉันหัวเราะแห้งๆก่อนจะหันไปมองคนตัวสูงที่เอาแต่ลอบขำฉันอยู่ข้างหลังราวกับกำลังสนุกที่ได้เห็นฉันหัวปั่น

                บางทีฉันอาจจะแจ้งความจับเขาไปซะ

                ช่างเถอะ...เธอไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ภายนอกที่ไฟไหม้ไม่เสียหายเท่าไหร่เพราะน้ำฝนดับไฟไปหมดแล้ว แต่ศพที่อยู่หน้าบ้าน...เจ้าหน้าที่แอนเดอร์สันสบตาฉันน้อยๆก่อนจะถอนหายใจ

                ผมเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ให้ผมให้ปากคำแทนเถอะครับ...เสียงทุ้มของคนแปลกหน้าดังขัดเมื่อเห็นสีหน้าลำบากใจของเจ้าหน้าที่ ยัยนี่เอาแต่ซุกตัวอยู่หลังม่าน แทบจะโดนทำร้ายด้วยซ้ำตอนผมไปถึง

                คุณโดนทำร้าย?...เจ้าหน้าที่แอนเดอร์สันมองมาทางเราอย่างตกใจ

                ไม่บาดเจ็บตรงไหนค่ะ...ฉันยักไหล่ ก็อย่างที่บอกถูกช่วยไว้ได้ก่อนฉันบอกไปตามความจริง แต่พอนึกไปถึงใบหน้าโกรธเกรี้ยวของคนที่พยายามจะทุบประตูระเบียงเข้ามาทำร้ายฉันก็รู้สึกใจเต้นกระหน่ำอย่างหวาดกลัวขึ้นมา หัวใจบีบแน่นอย่างอึดอัด

                เมื่อนึกไปถึงว่า ความเกลียดชังเหล่านั้นที่ฉันอาจจะได้รับทุกวันต่อจากนี้...

     




    02.00 - สถานีตำรวจคอลลินครอส
     

                คราวนี้ฉันได้ขึ้นโรงพักไม่ใช่ผู้ต้องสงสัยหรือพยานแต่เพราะเป็นเหยื่อ...

                ฝนด้านนอกหยุดตกไปแล้ว และตอนนี้ฉันกำลังนั่งรออลอนโซให้ปากคำกับตำรวจเรื่องเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ อลอนโซที่ว่าคือชายแปลกหน้าที่มาช่วยฉันแถมอาศัยอยู่ในบ้านของฉัน (โดยที่ไม่รู้ตัว) ทาคานิชิ จิน อลอนโซ พี่ชายของเซเลน่า อลอนโซ ผู้หญิงที่เพิ่งเสียชีวิตเมื่อไม่นานมานี้

                 เขาไม่ได้บอกกับฉันโดยตรงหรอกนะ เผอิญฉันได้ยินจากตำรวจน่ะ 

                 ฉันถอนหายใจมองนาฬิกาที่ติดอยู่บนฝาผนัง เอนตัวพิงพนักพิงอย่างเหนื่อยอ่อน วันนี้เป็นวันที่เหนื่อยที่สุดในชีวิต 19ปีของฉันเลย ไม่รู้ว่าพวกเขาคุยกันไปถึงไหนแต่นี่ก็ปาเข้าไปตีสอง

                จากตอนที่ฉันมาถึงในตอน สี่โมงเย็น

                บางทีฉันอาจจะถูกโฉลกกับโรงพักล่ะมั้ง...

                ไหน! นางฆาตรกรที่ฆ่าลูกชายฉัน!!”







    ---------------------------------
    03/05/14
    อุ...ยัยนางเอกยอมง่ายอ่ะ >< แต่คุณพี่เค้าน่ารักเนาะมีล้างแผลด้วยงึ้ดดด ตอนนี้เนือยแบบไม่น่าให้อภัยเลย แต่เห็นเค้าลางความไม่เนือยมาแล้วสินะ อิ__อิ อีก 80%ที่เหลือกำลังตามมา แต่แหมนี่มันเพิ่งต้นเรื่องมันยังไม่ซับไม่ซ้อนซ่อนเงื่อนอะไรทั้งนั้นล่ะ แต่หลังๆไปมันจะเนือยกว่านี้...ไม่ใช่! มันจะเริ่มเข้มข้นกว่านี้อดใจรออีกนิดน้าาา T^T




     
    © themy  butter
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×