วิวาห์ล่ารัก

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 แม่ผัวจอมแสบ 20%

วิวาห์ล่ารัก
(ลิขสิทธิ์ถูกต้องตามกฏหมาย อย่าลอกของเค้านะ)

บทที่ 1 แม่ผัวจอมแสบ 20% 

            เรือนไม้สักหลังงามผุดขึ้นท่ามกลางสวนอันร่มรื่น มีมวลแมกไม้ที่ให้ทั้งดอกและผลขึ้นอยู่ดาษดื่นเรียงราย ด้านซ้ายของเรือนมีคลองน้ำใสไหลเย็น มีเรือแจวของแม้ค้าแม่ขาย ผ่านไปผ่านมาไม่ขาด ช่างเป็นภาพที่หาได้ยากยิ่งในปัจจุบันนี้ที่ ใหญ่แออัดด้วยแสงสีศิวิไลซ์ตึกรามบ้านช่องและเทคโนโลยีล้ำยุคทั้งหลาย

            สตรีวัยจวนจะแปดสิบทว่ายังร่างกายยังแข็งแรง ฟิตเปรี๊ยะ (ในความคิดของนางเอง) นั่งชันเข่าขวาบนเสื่อกกลายสวย พื้นเรือนตรงที่เสื่อปูอยู่ยกขึ้นสูงกว่าปกติราวหนึ่งศอกช่วยแบ่งชั้นระดับของบ้านหลังน้อยให้เป็นสัดส่วน นางคายหมากลงกระโถนที่หญิงสาวหน้าตาสะสวยนางหนึ่งส่งให้ ก่อนเอ่ยถามถึงสิ่งที่ค้างคาใจกับแขกอีกคนซึ่งนั่งอยู่ตรงหน้าด้วยวาจาติดประชดเล็กน้อย

“อยากได้มากนักรึ! แม่พวงพริก!”

            “พวงเพชร ค่ะ คุณแม่ขา” สตรีวัยห้าสิบต้นๆ ชี้แจงความเข้าใจผิดนั้นเป็นอันดับแรก ก่อนจะตอบคำถามที่แม่สามีถามเมื่อครู่ “ก็อยากได้ค่ะ แต่ว่าเงื่อนไขคุณแม่มัน...โหดนี่คะ”

            นางพวงเพชร กรุณกานต์ สะบัดพัดลายสวยในมือโบกลมเข้าหาร่างแรงๆ ไม่ใช่เพราะร้อนกาย แต่เพราะร้อนใจด้วยเงื่อนไขสุดหินจากแม่สามีซึ่งวางท่าเป็นนางพญาอยู่ตรงหน้า

            “ไม่รู้โว้ย! ถ้าอยากได้ที่ทางของข้า เอ็งก็ต้องเอาลูกชายมาแลก ไม่เคยได้ยินรึ ใครมีมะกรูดมาแลกมะนาว ใครมีลูกสาวมาแลกลูกเขย เอ้าวะ เอ้าเหวยลูกเขยกลอ....” ยายทวน กรุณกานต์ ร้องเพลงแห่ขันหมากเป็นทำนองอย่างสนุกปาก แต่นางก็ต้องหยุดร้องเมื่อถูกหลานสาววัยยี่สิบสามสะกิดห้ามไว้

            “แต่ไม่เคยได้ยินว่าเอาลูกชายมาแลกหลานสาว” นางพวงเพชรบ่นอุบไม่เลิก นางยังทำใจไม่ได้ ที่ทางหรือก็อยากจะได้แต่จะให้เอาบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนทั้งสองมาตบแต่งกับหลานสาวนอกไส้ของแม่สามีนี่มันเหลือจะรับจริงๆ

            “คุณยายแค่ล้อเล่นเท่านั้นเองค่ะ คุณพวงเพชร” มะปราง หรือ นางสาวประดับดาว วงศ์จันทร์ หลานสาวที่ยายทวนเลี้ยงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอยชี้แจงให้คุณพวงเพชรเข้าใจ เธอรู้ว่ายายทวนอยากเห็นหลานเป็นฝั่งเป็นฝา แต่ว่าบุตรชายของคุณพวงเพชรอยู่สูงเกินกว่าที่เธอจะเอื้อมถึง เธอมิบังอาจแม้แต่จะคิดเสน่หาพวกเขาด้วยซ้ำ

            “ฉันพูดจริง!” ยายทวนยืนยันหนักแน่นทำเอานางพวงเพชรต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่

            “ถ้าอย่างนั้น หนูขอคิดดูก่อนนะคะคุณแม่ แล้วจะมาอีกทีอาทิตย์หน้าค่ะ” พวงเพชรตัดบท นางยกมือไหว้แม่สามีแล้วลุกขึ้นปุบปับจนมะปรางยกมือไหว้ลาแทบไม่ทัน

            “ไม่ต้องไปส่งหรอกแม่ปรางเอ๊ย! ยัยพวงพริกหล่อนก็อย่างนี้ล่ะ มานี่มา มานวดให้ฉันหน่อย”

            ยายทวนสั่งความหลานสาว มะปรางจึงพยุงท่านไปเอนบนเบาะยัดนุ่นที่วางอยู่ริมชาน ด้วยร่มเงาของต้นมะม่วงและส้มโอทำให้ชานบ้านนี้ไม่ร้อนด้วยแสงแดดซึ่งกำลังแผดเผาในตอนเที่ยงวัน

            “ให้ขิงนวดให้ปะค้า!”

            เสียงหวานใสดังขึ้นเรือนตั้งแต่เจ้าตัวยังไม่โผล่หน้ามา นางสาวประดับเดือน วงศ์จันทร์ ยิ้มร่าเมื่อเห็นหน้าคุณยายทวนสุดที่รัก

            “ฉันใช้แม่มะปรางไม่ได้ใช้หล่อนย่ะ แม่มะยงชิด”

            “ยายล่ะก็!? หนูชื่อขิงนะ! ไม่เอาชื่อนั้น ตลกจะตาย ผู้หญิงอะไรชื่อมะยงชิด จริงไหมยัยปราง?” ประดับเดือนหันไปหาแนวร่วม ประดับดาวเลยส่งเสียงหัวเราะขบขันแทนคำตอบ

            “กลับมาได้แล้วรึ? แม่มะยงชิด ข้านึกว่าเอ็งจะอยู่เฝ้าโรงเรียนให้ชาวบ้านเขา”

            “ยาย! ถ้าเรียกมะยงชิดอีกนะ ขิงจะ...ขิงจะนวดแขนยายให้หายเมื่อยเลยคอยดู!” มะผู้พี่กระเถิบเข้าใกล้คุณยาย หล่อนตั้งท่าด้วยการกางนิ้วทั้งห้าเตรียมนวด (ขยำ) แขนให้ยายทวนเต็มที่

            “พอแล้ว! ยอมๆ ข้ายอมก็ได้ ยัยปรางดูพี่เองไว้ อย่าให้มันโดนเนื้อตัวข้าเชียวเดี๋ยวกระดูกข้าหักหมด” นางทวนประชด

            “โธ่ ยายล่ะก็ คนอุตส่าห์อยากปรนนิบัติพัดวี คิกๆ” ประดับเดือนพูดพลางหัวเราะชอบใจเมื่อคุณยายรู้ทัน

            “เจ้าเล่ห์ล่ะสิไม่ว่า ข้าเลี้ยงเอ็งมาทำไมจะไม่รู้” นางประชดหลานสาวทั้งตาทั้งปากก่อนจะชูมือให้หลานๆ ช่วยดึงให้นางลุกนั่ง “...โอยๆ เอาข้าลุกทีซิ แก่แล้วก็อย่างนี้ ลุกนั่งลำบาก” ยายทวนบ่นไปเรื่อย แท้จริงเพียงอยากให้สาวๆ เอาใจเท่านั้น สองสาวก็สนองความต้องการเต็มที่รีบช่วยยายทวนให้ลุกนั่งทันใด

            “พี่ขิงจะดื่มอะไร เดี๋ยวปรางไปเอาให้”

            “เอา...น้ำใบเตยก็ได้ วันนี้เหนื่อยมากที่โรงเรียนมีแต่ลิงทโมนทั้งนั้น” ประดับเดือนบ่นเรื่องงานสอนหนังสือที่ต้องเจอแต่เด็กแก่นแก้วเป็นสิบเป็นร้อยคน แถมซนยิ่งกว่าลิงเสียอีก

            ประดับดาวรับคำแล้วลงเรือนไปยังห้องครัวด้านล่าง

            “เมื่อกี้ขิงเจอรถคุณพวงเพชร เธอมาทำไมหรือยาย?”

            “มาขอที่ ความจริงก็อยากซื้อนั่นล่ะ แต่ข้าไม่ขาย”

            “อ้าว! ขายสิยายขายเลย! แล้วเอาเงินมาแบ่งกัน หนูจะได้เปิดโรงเรียนของหนูเอง” ประดับเดือนทำหน้าตาท่าทางประหนึ่งสาวรุ่นแรกรักตกอยู่ในห้วงฝัน หล่อนฝันมานานแล้วถึงโรงเรียนที่ตนเองเป็นเจ้าของ

            โป๊ก!

            นิ้วเหี่ยวๆ งอๆ ลงมะเหงกเขกกะโหลกหลานรักไปหนึ่งที ข้อหาพูดตรงจนยายทวนคนนี้รับไม่ได้

            “โอ๊ย! ยายเขกหัวขิงทำไมเนี่ย”

            “พูดไม่เข้าหู ไม่อยากฟัง” ยายทวนว่า

            “โธ่ อะไรเนี่ยโดนเขกหัวฟรี แถมยังโดนด่า ขิงยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ!”

            “เหรอ...” ยายทวนประชด ขณะนั้นมะปรางก็ประคองถาดน้ำใบเตยเข้ามาเสิร์ฟให้พี่สาวและคุณยาย

            “เอ้อ...เราสองคนยังไม่มีคนรักใช่ไหมลูก” ยายทวนเอ่ยถามพลางยกแก้วน้ำใบเตยแตะชิดริมฝีปาก หลานสาวทั้งสองส่ายหน้าปฏิเสธ พวกเธอไม่กล้ามีใครหรอกในเมื่อยังต้องดูแลยายทวนคนนี้ ท่านชุบเลี้ยงพวกเธอจากเด็กแฝดที่ถูกทิ้งอยู่ข้างถังขยะให้เติบใหญ่จนเรียนจบมีงานการทำ พวกเธออยากตอบแทนบุญคุณท่านก่อน

            “ทำไมหรือจ๊ะยาย อย่าบอกนะว่าจะเอายัยปรางไปแต่งงานขัดดอก ขิงว่าเอาขิงดีกว่า ยัยปรางไม่ทันคนหรอก เดี๋ยวได้โดนปล้ำเหมือนในหนังพอดี” ประดับเดือนอาสาทีเล่นทีจริง แต่ถ้าต้องแต่งงานแทนน้องเธอก็จะทำนะเพราะน้องสาวเธอยังอ่อนต่อโลกนัก ไม่ทันผู้ชายบ้ากามสมัยนี้หรอก

            “ก็ไม่เชิงหรอก แค่คล้ายๆ กัน ตาเอกับตาบีต้องยอมตกลงแต่งงานกับพวกเอ็งแน่ๆ”

            พรวด!!!

ประดับเดือนพ่นน้ำไปเตยออกมาทางเก่า หล่อนเพิ่งกรอกเข้าปากไม่กี่วินาทีที่แล้ว

            “หา!...อะไรนะ! ใคร!? ใครจะแต่งงาน ขิงด้วยเหรอ?”

            “ใช่! เอ็งสองคนเตรียมตัวแต่งงานได้เลย ยัยพวงพริกหล่อนต้องกลับมาแน่ๆ คอยดู”

            ยายทวนจ้องหน้าหลานสาวสองคนแล้วยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ งานนี้นางจะดันหลานสาวนอกไส้ให้ขึ้นเป็นสะใภ้ไฮโซให้ได้คอยดู!

น