คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 แม่ผัวจอมแสบ 20%
วิวาห์ล่ารัก
(ลิขสิทธิ์ถูกต้องตามกฏหมาย อย่าลอกของเค้านะ)
บทที่ 1 แม่ผัวจอมแสบ 20%
เรือนไม้สักหลังงามผุดขึ้นท่ามกลางสวนอันร่มรื่น มีมวลแมกไม้ที่ให้ทั้งดอกและผลขึ้นอยู่ดาษดื่นเรียงราย ด้านซ้ายของเรือนมีคลองน้ำใสไหลเย็น มีเรือแจวของแม้ค้าแม่ขาย ผ่านไปผ่านมาไม่ขาด ช่างเป็นภาพที่หาได้ยากยิ่งในปัจจุบันนี้ที่ ใหญ่แออัดด้วยแสงสีศิวิไลซ์ตึกรามบ้านช่องและเทคโนโลยีล้ำยุคทั้งหลาย
สตรีวัยจวนจะแปดสิบทว่ายังร่างกายยังแข็งแรง ฟิตเปรี๊ยะ (ในความคิดของนางเอง) นั่งชันเข่าขวาบนเสื่อกกลายสวย พื้นเรือนตรงที่เสื่อปูอยู่ยกขึ้นสูงกว่าปกติราวหนึ่งศอกช่วยแบ่งชั้นระดับของบ้านหลังน้อยให้เป็นสัดส่วน นางคายหมากลงกระโถนที่หญิงสาวหน้าตาสะสวยนางหนึ่งส่งให้ ก่อนเอ่ยถามถึงสิ่งที่ค้างคาใจกับแขกอีกคนซึ่งนั่งอยู่ตรงหน้าด้วยวาจาติดประชดเล็กน้อย
“อยากได้มากนักรึ! แม่พวงพริก!”
“พวงเพชร ค่ะ คุณแม่ขา” สตรีวัยห้าสิบต้นๆ ชี้แจงความเข้าใจผิดนั้นเป็นอันดับแรก ก่อนจะตอบคำถามที่แม่สามีถามเมื่อครู่ “ก็อยากได้ค่ะ แต่ว่าเงื่อนไขคุณแม่มัน...โหดนี่คะ”
นางพวงเพชร กรุณกานต์ สะบัดพัดลายสวยในมือโบกลมเข้าหาร่างแรงๆ ไม่ใช่เพราะร้อนกาย แต่เพราะร้อนใจด้วยเงื่อนไขสุดหินจากแม่สามีซึ่งวางท่าเป็นนางพญาอยู่ตรงหน้า
“ไม่รู้โว้ย! ถ้าอยากได้ที่ทางของข้า เอ็งก็ต้องเอาลูกชายมาแลก ไม่เคยได้ยินรึ ใครมีมะกรูดมาแลกมะนาว ใครมีลูกสาวมาแลกลูกเขย เอ้าวะ เอ้าเหวยลูกเขยกลอ....” ยายทวน กรุณกานต์ ร้องเพลงแห่ขันหมากเป็นทำนองอย่างสนุกปาก แต่นางก็ต้องหยุดร้องเมื่อถูกหลานสาววัยยี่สิบสามสะกิดห้ามไว้
“แต่ไม่เคยได้ยินว่าเอาลูกชายมาแลกหลานสาว” นางพวงเพชรบ่นอุบไม่เลิก นางยังทำใจไม่ได้ ที่ทางหรือก็อยากจะได้แต่จะให้เอาบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนทั้งสองมาตบแต่งกับหลานสาวนอกไส้ของแม่สามีนี่มันเหลือจะรับจริงๆ
“คุณยายแค่ล้อเล่นเท่านั้นเองค่ะ คุณพวงเพชร” มะปราง หรือ นางสาวประดับดาว วงศ์จันทร์ หลานสาวที่ยายทวนเลี้ยงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอยชี้แจงให้คุณพวงเพชรเข้าใจ เธอรู้ว่ายายทวนอยากเห็นหลานเป็นฝั่งเป็นฝา แต่ว่าบุตรชายของคุณพวงเพชรอยู่สูงเกินกว่าที่เธอจะเอื้อมถึง เธอมิบังอาจแม้แต่จะคิดเสน่หาพวกเขาด้วยซ้ำ
“ฉันพูดจริง!” ยายทวนยืนยันหนักแน่นทำเอานางพวงเพชรต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ถ้าอย่างนั้น หนูขอคิดดูก่อนนะคะคุณแม่ แล้วจะมาอีกทีอาทิตย์หน้าค่ะ” พวงเพชรตัดบท นางยกมือไหว้แม่สามีแล้วลุกขึ้นปุบปับจนมะปรางยกมือไหว้ลาแทบไม่ทัน
“ไม่ต้องไปส่งหรอกแม่ปรางเอ๊ย! ยัยพวงพริกหล่อนก็อย่างนี้ล่ะ มานี่มา มานวดให้ฉันหน่อย”
ยายทวนสั่งความหลานสาว มะปรางจึงพยุงท่านไปเอนบนเบาะยัดนุ่นที่วางอยู่ริมชาน ด้วยร่มเงาของต้นมะม่วงและส้มโอทำให้ชานบ้านนี้ไม่ร้อนด้วยแสงแดดซึ่งกำลังแผดเผาในตอนเที่ยงวัน
“ให้ขิงนวดให้ปะค้า!”
เสียงหวานใสดังขึ้นเรือนตั้งแต่เจ้าตัวยังไม่โผล่หน้ามา นางสาวประดับเดือน วงศ์จันทร์ ยิ้มร่าเมื่อเห็นหน้าคุณยายทวนสุดที่รัก
“ฉันใช้แม่มะปรางไม่ได้ใช้หล่อนย่ะ แม่มะยงชิด”
“ยายล่ะก็!? หนูชื่อขิงนะ! ไม่เอาชื่อนั้น ตลกจะตาย ผู้หญิงอะไรชื่อมะยงชิด จริงไหมยัยปราง?” ประดับเดือนหันไปหาแนวร่วม ประดับดาวเลยส่งเสียงหัวเราะขบขันแทนคำตอบ
“กลับมาได้แล้วรึ? แม่มะยงชิด ข้านึกว่าเอ็งจะอยู่เฝ้าโรงเรียนให้ชาวบ้านเขา”
“ยาย! ถ้าเรียกมะยงชิดอีกนะ ขิงจะ...ขิงจะนวดแขนยายให้หายเมื่อยเลยคอยดู!” มะผู้พี่กระเถิบเข้าใกล้คุณยาย หล่อนตั้งท่าด้วยการกางนิ้วทั้งห้าเตรียมนวด (ขยำ) แขนให้ยายทวนเต็มที่
“พอแล้ว! ยอมๆ ข้ายอมก็ได้ ยัยปรางดูพี่เองไว้ อย่าให้มันโดนเนื้อตัวข้าเชียวเดี๋ยวกระดูกข้าหักหมด” นางทวนประชด
“โธ่ ยายล่ะก็ คนอุตส่าห์อยากปรนนิบัติพัดวี คิกๆ” ประดับเดือนพูดพลางหัวเราะชอบใจเมื่อคุณยายรู้ทัน
“เจ้าเล่ห์ล่ะสิไม่ว่า ข้าเลี้ยงเอ็งมาทำไมจะไม่รู้” นางประชดหลานสาวทั้งตาทั้งปากก่อนจะชูมือให้หลานๆ ช่วยดึงให้นางลุกนั่ง “...โอยๆ เอาข้าลุกทีซิ แก่แล้วก็อย่างนี้ ลุกนั่งลำบาก” ยายทวนบ่นไปเรื่อย แท้จริงเพียงอยากให้สาวๆ เอาใจเท่านั้น สองสาวก็สนองความต้องการเต็มที่รีบช่วยยายทวนให้ลุกนั่งทันใด
“พี่ขิงจะดื่มอะไร เดี๋ยวปรางไปเอาให้”
“เอา...น้ำใบเตยก็ได้ วันนี้เหนื่อยมากที่โรงเรียนมีแต่ลิงทโมนทั้งนั้น” ประดับเดือนบ่นเรื่องงานสอนหนังสือที่ต้องเจอแต่เด็กแก่นแก้วเป็นสิบเป็นร้อยคน แถมซนยิ่งกว่าลิงเสียอีก
ประดับดาวรับคำแล้วลงเรือนไปยังห้องครัวด้านล่าง
“เมื่อกี้ขิงเจอรถคุณพวงเพชร เธอมาทำไมหรือยาย?”
“มาขอที่ ความจริงก็อยากซื้อนั่นล่ะ แต่ข้าไม่ขาย”
“อ้าว! ขายสิยายขายเลย! แล้วเอาเงินมาแบ่งกัน หนูจะได้เปิดโรงเรียนของหนูเอง” ประดับเดือนทำหน้าตาท่าทางประหนึ่งสาวรุ่นแรกรักตกอยู่ในห้วงฝัน หล่อนฝันมานานแล้วถึงโรงเรียนที่ตนเองเป็นเจ้าของ
โป๊ก!
นิ้วเหี่ยวๆ งอๆ ลงมะเหงกเขกกะโหลกหลานรักไปหนึ่งที ข้อหาพูดตรงจนยายทวนคนนี้รับไม่ได้
“โอ๊ย! ยายเขกหัวขิงทำไมเนี่ย”
“พูดไม่เข้าหู ไม่อยากฟัง” ยายทวนว่า
“โธ่ อะไรเนี่ยโดนเขกหัวฟรี แถมยังโดนด่า ขิงยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ!”
“เหรอ...” ยายทวนประชด ขณะนั้นมะปรางก็ประคองถาดน้ำใบเตยเข้ามาเสิร์ฟให้พี่สาวและคุณยาย
“เอ้อ...เราสองคนยังไม่มีคนรักใช่ไหมลูก” ยายทวนเอ่ยถามพลางยกแก้วน้ำใบเตยแตะชิดริมฝีปาก หลานสาวทั้งสองส่ายหน้าปฏิเสธ พวกเธอไม่กล้ามีใครหรอกในเมื่อยังต้องดูแลยายทวนคนนี้ ท่านชุบเลี้ยงพวกเธอจากเด็กแฝดที่ถูกทิ้งอยู่ข้างถังขยะให้เติบใหญ่จนเรียนจบมีงานการทำ พวกเธออยากตอบแทนบุญคุณท่านก่อน
“ทำไมหรือจ๊ะยาย อย่าบอกนะว่าจะเอายัยปรางไปแต่งงานขัดดอก ขิงว่าเอาขิงดีกว่า ยัยปรางไม่ทันคนหรอก เดี๋ยวได้โดนปล้ำเหมือนในหนังพอดี” ประดับเดือนอาสาทีเล่นทีจริง แต่ถ้าต้องแต่งงานแทนน้องเธอก็จะทำนะเพราะน้องสาวเธอยังอ่อนต่อโลกนัก ไม่ทันผู้ชายบ้ากามสมัยนี้หรอก
“ก็ไม่เชิงหรอก แค่คล้ายๆ กัน ตาเอกับตาบีต้องยอมตกลงแต่งงานกับพวกเอ็งแน่ๆ”
พรวด!!!
ประดับเดือนพ่นน้ำไปเตยออกมาทางเก่า หล่อนเพิ่งกรอกเข้าปากไม่กี่วินาทีที่แล้ว
“หา!...อะไรนะ! ใคร!? ใครจะแต่งงาน ขิงด้วยเหรอ?”
“ใช่! เอ็งสองคนเตรียมตัวแต่งงานได้เลย ยัยพวงพริกหล่อนต้องกลับมาแน่ๆ คอยดู”
น
ความคิดเห็น