คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter III : New School
ฟุบ!!!
“ลมาาพื้นไ้สวย
ไม่เ็บ้วย ันเ่ว่าพวเธอเยอะ แบร่ๆ”
อเลหัวเราะอย่าสนุสนานพร้อมแลบลิ้นเยาะเย้ยเพื่อนสาว เมื่อลมาถึพื้นิน
“ที่นี่สินะ
โรเรียนเอะ าร์เนส ะมีเรื่อสนุๆแน่เลย” ไอริสพู้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“แน่นอน
ันว่าเราเ้าไปันเหอะ หน้าโรเรียนนมันเยอะันไม่อบเท่าไหร่ อ้อ!! สวมฮู้้วยสิเวลาไม่สวมแล้วรู้สึแปลๆ” าร์ล็อหันไปบอเพื่อนทั้สอน็ที่ะเินเ้าโรเรียนไป
“ว่าแ่ไอ้พระเ้าบ้าไม่ไ้บอมาหรอว่าเราอยู่ห้อไหน” อเละัหันมาถามเพื่อนสาวทั้สอน
“ะว่าไป็ริ
แล้วเราะรู้ไ้ไวะเนี่ย ว่าเรียนห้อไหน” ไอริสไ้สบถออมาอย่าเบื่อหน่าย
“เี๋ยว็มีนมารับนะ
ใเย็นๆ ไปรอที่น้ำพุรนั้นันเหอะ” าร์ล็อที่สวมเฮโฟนอยู่นั้นไ้ถอออมาพร้อมหันไปบอเพื่อนสาวทั้สอน้วยสีหน้าเรียบเย
“ใระมารับเราล่ะ
ในเมื่อเราไม่รู้ัใรเลยนะ” อเลเินามาร์ล็อไปพร้อมับไอริสและไม่มีเสียอบรับาเพื่อนสาว
อเลึเอาหูฟัอัวเอึ้นมาใส่ภายใ้ฮู้สีแเลือหมู
“พวเธอรอพวเรานานหรือยัละ” เสียปริศนาที่ัมาา้าหลัน้ำพุทำให้ทั้สามหันไปมอผู้ที่มาใหม่ทั้หน้วยสีหน้าเรียบเย
“ันเ้าใเลยล่ะ
ว่าทำไมยัยพวนี้มีเพื่อนันแ่สามน ทำัวอย่าับอาาศ นายิเหมือนันไหม ‘บราโลว’ ฮาฮาฮ่ะ” เ็สาวเผ่ายมทูนหนึ่ไ้พูออมา้วยวามสะใ
พร้อมหันไปุยับเพื่อนหนุ่มแวมไพร์อีน ‘บราโลว’ เ็หนุ่มผิวสีน้ำผึ้ที่เ้าับผมสีบรอน์ทอที่สละสวย
วบู่ับวาสีราม
พร้อมับใบหน้าที่โปรยสเน่ห์เมื่อพบเอ
“เห เมลินน่าทำไมเธอถึว่าสาวสวยทั้สามนอย่านี้ล่ะ
พวเธออาะรัสันโษ็ไ้นะ แ่ันอบสาวเผ่ามนุษย์นนั้นัเลย” บราโลวอบ ‘เมลินน่า’ สาวยมทูที่มีสีหน้าร้ายาและหยิ่ยโสอยู่ลอเวลาไม่่าาเพื่อนสาวอเธอเลย
ผมสีเทาเินอเธอยาวถึบ่านั้นไ้มัรวบอย่าเรียบร้อย พร้อมับหันไปยิ้มให้ับไอริส
ที่นั่อยู่ระหว่าาร์ล็อและอเล
“อโทษที่นะ
พอีว่าันไม่อบนอย่าพวเธอสอนหรอนะ
ทำัวเป็นนระิบนระออยู่แบบนี้มันไม่มีมารยาทะเลยนะ” ไอริสอบลับไป้วยรอยยิ้มที่สใสามแบบบับอเธอ
แ่ำพูอเธอนั้นทำให้เ็สาวและเ็หนุ่มยมทูโมโหึ้น
“ัน็ว่ามันน่ารำานะ ันฟันปวหูแล้วเนี่ย ว่าไหม าร์ล็อ” อเลพูสมทบับไอริส้วยรอยยิ้มพร้อมหันไปถามาร์ล็อ
“ัน็ว่าอย่านั้นแหละ เฮ้อ พวเธอไม่เหนื่อยันบ้าหรอ พูมา น่ารำา”
าว์ล็อพูพร้อมับถอฮู้ับหูฟัอเธออเพราะถึเธอะใส่่อไป็ไม่สามารถลบเสียภายนอไ้
ทำให้เห็นโรหน้าอเธอไ้อย่าัเน
“ปาีนันะพวเธอ เป็นแ่พวที่ไม่มีใรบยัะมาปาีอี
พวันะส่ไปนรเอ” พอเมลินน่าพูบเธอไ้ยปืนสั้นสอระบอู่ใมาี้หน้าไอริสและาร์ล็อ
ส่วนบราโลวใ้สาม่ามมา่อที่อออเลที่เียนเลือไหลไปเล็น้อย
ปั!!!!!
ึ้!!!!
ทั้เมลินน่าและบราโลว่าล้มลไปอยู่ับพื้นพร้อมับโนปืนที่ี้อยู่รหัว
เพียเพราะโนเ็สาวเผ่าแวมไพร์ผลัล้มไปเท่านั้น พร้อมับาบและปืนที่ี้หัวอยมทูทั้สอ
แ่็้อะั เพราะสิ่ที่ะเิึ้น่อานี้ มันะน่าลัวยิ่ว่ามา
“ล้ามาเลยนะที่ทำให้เพื่อนอันเลือออนานี้ พวแะ้อใ้ับสิ่ที่ไ้ทำลไป ไอริส ฝาทำแผลไปให้อเล่อน ันอัารเอ” าร์ล็อพูับไอริส้วยน้ำเสียเรียบที่ปนไป้วยวามโมโห พร้อมับหันไปมอเพื่อนสาวยมทูที่นั่เอามือับบริเวอที่เลือไหลออมาอย่า่อเนื่อ าอเธอทั้สอ้าไ้เปลี่ยนเป็นสีหมอวัน
ึ!!!
อ๊า!!!!
“อย่าแร นี้ือสิ่ที่แ้อใ้ในานะที่แทำให้อเลเลือออ” เ็สาวไ้นำาบเพรมาปัรแนอบราโลวนทะลุ ส่วนเท้า้ายอเธอนั้นไ้เหยียบท้ออเมลินน่าไว้เพื่อป้อันไม่ให้หนีเธอไปไหนไ้
ึ!!!!
ิ้!!!!
าบเพรสีำไ้ี้รบริเวหน้าผาอเมลินน่าไว้
พร้อมับวาสีหมอวันที่มอแล้วภายในนัยส์านั้นว่าเปล่า
ทำให้เ็สาวยมทูที่โนี้อยู่นั้นัวสั่นไม่สะท้าน
“าร์ล็อ!! หยุ่อน” เสียออเลเพื่อนสาวยมทูทำให้เธอหันลับไปมอ
ในอนนี้บนร่าายออเลไม่มีแผลอยู่เลยแม้แ่น้อย
นี้แหละ้อีอพลัแห่ธรรมาิอย่าหนึ่
“มีอะไร” สาวแวมไพร์ไ้หันไปมอเพื่อนอัวเอ
อเลิไว้แล้วไม่มีผิว่าะ้อเิเรื่อแบบนี้ แ่ืนยัเป็นแบบนี้่อไป
เรื่อมันะไม่สนุล่ะสิ
“ยัยนระอเนี้ย
เี๋ยวันับไอริสัารเอ ันรู้นะว่าเธอเป็นห่ว
แ่ถ้า่าหล่อนไปมันะไม่สนุริไหม” อเลพู้วยรอยยิ้มพร้อมบอเหุผล
ึ!!!!
ฟรึบ!!!!
“ล ันะให้พวเธอัารยัยนั้น เล่นให้สนุ็แล้วันนะ เล่นแล้วันทำให้ลับมาเป็นเหมือนเิมเอแล้วัน”
เธอไ้เอาเท้าออาเมลินน่าหลัาปัาบที่แนลไป็ที่าบะหายไป
าสีหมอวันอเธอนั้นลับไปเป็นสีแ และพร้อมับหันไปพู้วยรอยยิ้มาๆ
“แน่นอน สนุสมใเธออยู่แล้วล่ะ
ไปนั่รอูไ้เลย เอาล่ะไปเถอะอเล” ไอริสยิ้มอบลับเพื่อนสาวพร้อมับเรียอเลให้ไปร่วมเล่นับเธอ
เป๊าะ!!!
แปะ!!!
เสียีนิ้วและเสียปรบมือเรียอาวุธอเ็สาวทั้สอ
ทำให้เ็หนุ่มและเ็สาวเผ่ายมทูที่เลืออาบแนถึลับสั่นผวาอีรั้
“ไอริส
เธอไปเล่นับยัยนที่ื่อเมลินน่า็แล้วัน เี๋ยวั้นเล่นับนายบราโลวเอ”
อเลพูพร้อมับเอาปืนสไนเปอร์สีำพาไหล่
“รับทราบ แ่อย่าเล่นแรนัละ”
เ็สาวเผ่ามนุษย์พูพร้อมเินไปหาเมลินน่าที่นอนสั่น
“เอาล่ะ พวันยัไม่ไ้แนะนำัวันเลยนี่นา
ันื่อ ไอริส นที่ำลัะเล่นับเพื่อนอเธอื่อ อเล ส่วนนที่ทำให้เธอสอนเือบายื่อ
าร์ล็อ อนนี้พวเธอพูและส่เสียร้อไ้อย่าเียวเท่านั้นเพราะพวเธอโยาร์ล็อร่ายเวทย์ไว้”
ไอริสไ้แนะนำัวเพื่อนๆอเธอเสียัะานและบอสาเหุที่ทำให้หล่อนและบราโลวยับไปไหนไม่ไ้้วยสีหน้ายิ้มแย้มอย่าสะใ
“นี้แสอนะทำอะไรพวันัน ห้ะ!!!” เมลินน่าไ้ะโนถามอริสที่ยืนยิ้มอย่าไม่ทุร้อน
ึ่เ่นเี๋ยวันับอเล
“ไม่มีอะไรมาหรอ
ไม่เ็บ้วย ั้นันะให้อเลทำใหู้่อน็แล้วันนะ” ไอริสอบลับพร้อมส่สายให้บอประมาว่า
เริ่มไ้เลย
“นะ..นี่!!! เธอะทำอะไรับันันแน่เนี้ย
เธอะไม่ใร้ายเหมือนยัยแวมไพร์นเมื่อี้หรอนะ แม่สาวยมทูนสวย”
บราโลวพูพร้อมยิ้มแห้ๆให้ับอเลเพื่ออวามเมา
“เสียใ้วยนะ
พอีันไม่อบนแบบนายหน่ะ น่ายะแย เรามาเริ่มันเลยีว่า”
อเลหันไปพูับบราโลว้วยสีหน้ายิ้มแย้มและสายาที่รอวามสนุที่อยู่้าหน้า
ปั!!!!
“อ๊า!!!!!” บราโลวร้อเสียหล้วยวามเ็บปว
ท้ออเ็หนุ่มยมทูไ้อาบไป้วยเลือ ลาท้อเห็นรอยอลูระสุนปืนที่อเลไ้ยิมันลไป
“ริๆันอยาะเล่นมาว่านี้นะ
แ่วันนี้พอ่อน็แล้วันเนอะ หันไปูเมลินน่าสิ อนนี้เธอำลัะลัวอยู่แน่ๆเลยนะ
ใ่ไหมไอริส” อเลพู้วยใบหน้าเสียายพร้อมหันไปถามไอริส
“เห..ไม่รู้สิ
ะลอถามละัน ว่าไเมลินน่า เธอำลัลัวอย่าที่อเลพูอยู่หรือเปล่าเอ่ย” ไอริสส่ยิ้มที่มีวามเลศนัยส์พร้อมับเอาปืนมาเยาอสาวยมทูที่เลือไหลเือบะหมัวอยู่แล้วที่มีเสียร้ออวรวมาเป็นระยะๆ
“หึ!!
แไม่ล้าทำันหรอ อย่าให้ันรอไปไ้็แล้วัน
ไม่ั้นันะ่าพวแแน่นอน ยัยพวโริ!!!”
เมลินน่าวาลับพร้อมสีหน้าที่อวี ทำให้ไอริสเริ่มโมโหึ้นเล็น้อย
“นี่าร์ล็อ!! เธอบอว่าให้ันยั้มือไว้บ้าใ่ไหม”
ไอริสหันไปะโนถามเ็สาวแวมไพร์ที่นัู่พวเาอยู่อย่าสบายใ
“ถู้อ
แ่เอามาว่าอเลนิหน่อย็ไ้ เผื่อันหน่ะ ามสบายไ้เลยันะรอู” สาวแวมไพร์อบบลับพลานั่มอเพื่อนทั้สออเธอ
“เอาล่ะ
ลับมาที่เราันีว่านะ เพื่อนอันบอว่าให้ยั้มือนิหน่อย
ัน็ะทำามที่เพื่อนบอ็แล้วันนะ ไม่เ็บเท่าไหร่หรอเนอะ” ไอริสโปรยยิ้มที่แลูโริมา
ทำให้เมลินน่านั้นัวสั่นมาว่าเิม
“ะ..แอย่ามาโม้เลย ะ..แทำไม่ไ้หรอย่ะ”
สาวยมทูไ้พูออมา้วยน้ำเสียที่สั่น
ปั!!!!
รี๊!!!!
เสียรีร้อที่แสบแ้วหูเป็นอย่ามาไ้ออมาาเ็สาวยมทูที่เลือไหลทะลัออมาาท้ออเธอ
สีหน้าอเ็สาวแสออถึวามเ็บปวเป็นอย่ามา
“อ่าว
ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ เ็บหรอ เมื่อี้ยับอว่าันไม่ล้าทำไม่ใ่หรอ”
ไอริสพูเสียเรียบ
“พอแล้วไ้แล้ว”
ไอริสที่ำลันำปืน่อบริเวหน้าอ้ายถึับะั แล้วหันไปมอาร์ล็อ้วยสายาทีู่หุหิ
“รอบนี้เธอรอไปนะ
อย่าให้มีรอบหน้า็แล้วัน เี๋ยวะาย่อนนะ ไปันเถอะอเลันเห็นเธอนั่มอนะหลับอยู่แล้ว
ฝา้วยนะาร์ล็อ” เ็สาวเผ่ามนุษย์เินไปสะิสาวยมทู่อนหันไปบอับเพื่อนสาวที่ำลัเินไปทายมทูที่นอนมอเลือสอน
เ็สาวเผ่าแวมไพร์ยมือึ้นเหนือร่าายอยมทูทั้สอ
เลือที่ไหลออมานอร่าายเปลี่ยนสภาพเป็นเส้น้ายสีเลือที่ย้อนลับเ้าไปามรอยแผลามร่าายราวับเย็บแผลให้เ้าัน
เพียเวลาไม่ถึสอนาที สภาพอเ็สาวและเ็หนุ่มยมทูในอนนี้ไม่มีแม้แ่รอยแผลหรือรอยเปื้อนเลือเลยสันิ
แ่ทั้สอ็ยัอยู่ในห้วนิทราเพราะ็อนสลบไป
“แหม
รัษาะีเียวนะ” อเลเินไป้าหลัับไอริสพร้อมับบที่หลัอาร์ล็อเบาๆ
เ็สาวแวมไพร์หันไปมอเพื่อนสาวทั้สอนที่ยิ้มให้เธอ
พรึบ!!!!
สภาพโรเรียนที่สวยามลับลายเป็นสีำมืสนิท
เ็สาวทั้สามนั้นมอไปในทิศ่าๆ ถึรอบ้านะมืสนิทเพียใ เ็สาวทั้สาม็ยัมอเห็นไ้อย่าัเน
แ่็้อหันไปมอในทิศหนึ่ที่มาพร้อมับเสียฝีเท้าอนลุ่มหนึ่
ึ!! ึ!! ึ!!
“ูเหมือนพวเธอะรุนแรไปหน่อยนะ
แ่ฝีมือไม่เลวเลยนี้นา” เสียอบุลปริศนาเสียหนึ่ัึ้นมาหลัาเสียฝีเท้าเียบล
“พวนั้นมารับเราแล้วสินะ”
อเลพูึ้นมาพร้อมับหันไปมอเพื่อนสาวอีสอนอเธอ
“ไม่เอันนาน ยัเหมือนเิมเลยนะ ฟีเลีย”
*************************************************************************
เย้!!!!!!!!!! เสร็แล้วววว อโทษที่อัพ้านะ่ะ ิเรียน แหะๆ อนนี้ทั้สามนโหมาทุนว่าไหม555 แล้ว 'ฟีเลีย' ือใรันล่ะ เธอะเป็นนแบบไหน เธอมาทำไม ทุปริศนาที่ทุนำลัิในหัวอนนี้ ะไ้ระ่าในไม่้า ิอนามในอน่อไป
ปล. บทนี้โหมา ถ้าโหเินไป้อออภัย้วยนะ่ะ
ความคิดเห็น