นักเรียนหมอขอเมาท์

ลำดับตอนที่ #2 : เมาท์ : แน่ใจหรือ...ว่าอยากเป็นหมอ (ภาคต้น)

แน่ใจหรือ...ว่าอยากเป็นหมอ 

 

                              สวัสดีครับ น้องๆ พี่ชื่อ พี่แตม เรียนอยู่ปี 3 เป็นนักศึกษาแพทย์ที่วชิรพยาบาลครับ พี่ก็เป็นเด็กตาดำๆ คนหนึ่งที่ได้เรียนหมอ แต่กว่าพี่จะมาถึงจุดนี้ได้ ก็เหนื่อยอยู่พอสมควร ดูจากหัวข้อของบทความ น้องๆ คงอยากรู้ว่าพี่จะสื่ออะไรกับน้อง พี่กำลังจะบอกว่า ขณะนี้ น้องๆ อยู่ ม. ปลายกันใช่มั้ยครับ พี่อยากให้น้องเก็บเกี่ยวประสบการณ์ใน ม. ปลาย ให้คุ้มค่า พยายามค้นหาตนเองให้เจอ ก่อนที่น้องจะเลือกคณะในมหาวิทยาลัย เพราะถ้าน้องเข้ามหาวิทยาลัยมาแล้ว บางคณะน้องสามารถเปลี่ยนไปทำอาชีพที่ไม่ตรงกับสายที่น้องเรียนมาได้ แต่บางอาชีพ ก็เป็นอาชีพที่บังคับตัวน้องไปเลยว่า น้องต้องประกอบอาชีพนี้ไปตลอดชีวิต เช่น หมอ ที่พี่และเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ หลายๆ คนกำลังเรียนอยู่ 

                  ถามว่าทำไมถึงเลือกเรียนหมอ พี่ก็อยากจะเล่าย้อนไปในอดีตอันไกลโพ้นมากๆ คือว่า สมัยที่พี่อยู่ ม. ต้น ก็เรียนไปตามหลักสูตรที่ผู้ใหญ่เขาให้เรียนไปนั่นแหละ แบบไม่คิดอะไร เรียนให้จบก็พอ ก็เลยได้ที่ 3 ตอนเรียน ม.2 และได้ที่ 1 ตอนเรียน ม.3 ส่วนคะแนนรวมใน ม. ต้น ก็เป็นอันดับ 4 ของโรงเรียน (ในสมัยนั้น) พี่เรียนโรงเรียนเอกชนชายล้วนแห่งแรกในประเทศไทย และมีนักเรียนที่หน้าตาดีที่สุดในประเทศไทยย่านสาทร จากผลการเรียนตอน ม. ต้น มันเป็นแฟชั่นตามเพื่อน ตามสังคม ว่า เราก็คงต้องเรียนสายวิทยาศาสตร์จริงมั้ยน้อง และด้วยพี่ก็ติดเพื่อนด้วยแหละ

 

                  เพื่อนที่ดีๆ เพื่อนที่พี่รัก มันเรียนสายวิทย์หมด (เรื่อง เพื่อน นี่ก็สำคัญนะน้อง ถ้าพี่ไม่ได้อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดี คือถ้าพี่ไม่มีเพื่อนที่ดี เพื่อนที่ช่วยกันเรียน เพื่อนที่ช่วยแบ่งเบาภาระในการทำงานหรือกิจกรรมต่างๆ พี่คงไม่สามารถสอบเข้ามาเรียนในคณะแพทย์วชิระอันทรงเกียรติแห่งนี้ได้ ห้องพี่ก็เลยเอนท์ติดมหาวิทยาลัยของรัฐ 100% เลย) พี่เลือกเรียนสายวิทย์ ด้วยความที่ว่า เราเรียนได้ เราเรียนจบแน่นอน ถ้าถามว่าสายวิทย์เป็นสิ่งที่พี่ชอบหรือไม่ พี่ก็คงตอบได้เต็มปากเลยว่า ไม่รู้ และพี่ก็เชื่อว่า น้องหลายคนที่เลือกเรียนสายวิทย์ ก็เพราะสิ่งแวดล้อม พ่อแม่ เพื่อน คะแนนถึง ซึ่งจริงๆ ถ้าพูดถึงตัววิชา พี่ก็อยากเรียนสายศิลป์คำนวณนะ พี่ชอบเรียนประวัติศาสตร์มาก โดยเฉพาะประวัติศาสตร์ไทย และประวัติศาสตร์โลก สนุกมากเลยน้อง นโปเลียนอย่างเงี้ย เก่งมากๆ ส่วนพวกนาซี ทำไมโหดจัง แต่ฮิตเลอร์ก็เท่ห์ดีนะ มีหนวดจุ๋มด้วย(อย่างที่ อ. ปิง ดาว้องก์สอน) แล้วการเรียนสายศิลป์คำนวณเนี่ย ก็ได้เรียนภาษาอังกฤษเพิ่มด้วยนะ คือพี่ก็ไฮโซนิดๆ ก็เลยชอบภาษาอังกฤษมากเป็นพิเศษ แต่ที่กล่าวมาทั้งหมด สายศิลป์คำนวณก็ต้องเรียนเลขหลักกับเลขเสริมเหมือนสายวิทย์อยู่ดี ซึ่งพี่เกลียดเลขมากๆๆๆ แต่ว่าก็ชอบเรียนเป็นบางบท เช่น แคลคูลัส

 

           ก็นั่นแหละน้อง คือพี่อยากจะเตือนน้องว่า การเลือกสายการเรียน มันอาจจะยังไม่สำคัญมาก แต่ถ้าแนะนำ ว่าถ้ายังไม่รู้ว่าอยากเรียนอะไร ก็เรียนสายวิทย์กันๆ ไว้ก่อน เพราะคนเรียนสายวิทย์เลือกได้ทุกคณะ สามารถเปลี่ยนไปเรียนคณะสายศิลป์ได้ถ้าไม่ชอบ แต่น้องอาจต้องทรมานกับการคำนวณฟิสิกส์ หรือท่องชีวะแหลกลานบานเบอะ

               

                สมัย ม. ปลาย นั้น พี่มีความสุขกับการเรียนเคมี ฟิสิกส์ อังกฤษและภาษาไทยมากๆ แล้วก็เบื่อชีวะ มากเช่นกัน สงสัยมั้ยล่ะจ๊ะว่า ชอบฟิสิกส์ แต่เกลียดชีวะ ทำไมเลือกเรียนหมอ เดี๋ยวจะบอกอีกที และก็อยากบอกอีกว่า พี่เข้าหมอมาด้วยฟิสิกส์ เคมี อังกฤษและไทย ส่วนชีวะนั้น ทิ้งแหลกลานเลยน้อง คิดดูสิ เรื่องระบบประสาท พี่ก็งงมากเรื่อง Sympathetic กับ Parasympathetic พี่เพิ่งมารู้เรื่องอีกทีตอนเรียน ปี 2

 

                สมัย ม. ปลาย ก็เรียนพิเศษทุกที่ทุกวิชา ไม่ว่าจะเป็น อ. อุ๊ พี่ Supk ครูสมศรี ยูเรก้า ฟิสิกส์เรียนส่วนตัว และก็ อ. ปิง(เหล่...เร้ว) เรียนแบบคนบ้า วันๆ เข้าออกแต่โรงเรียนกวดวิชา

 

                มาเปิดประเด็นกันว่าทำไมถึงเลือกเรียนหมอ ก็เพราะว่า พี่ว่าหมอเนี่ย เป็นอาชีพที่ดี คือ ทำความดี ทำอาชีพนี้แล้วสบายใจ (อาชีพอื่นก็ดี แต่มันก็ดีคนละแบบ) อย่างถ้าเป็นผู้พิพากษา คือเราต้องพิพากษา ถ้าเกิดเราต้องพิพากษาคนผิดคนหนึ่งให้ต้องโทษประหาร พี่ว่า เหมือนเราสั่งให้เขาตาย มันดูน่าเศร้าน่ะน้อง (พี่ก็ขออภัยน้องที่จะเข้านิติด้วย เพราะนี่คือเหตุผลของพี่ที่ทำให้พี่ไม่อยากเรียนนิติ)

พี่ก็เลยเลือกหมอเพราะเหตุผลที่ว่า เราทำแล้วสบายใจ (แต่ก็ไม่ได้ชอบอาชีพนี้เลย) ถามว่าชอบฟิสิกส์ ทำไมไม่เรียนวิศวะ พี่จะบอกว่า วิศวกรเป็นอาชีพที่พี่ไม่คิดอยู่ในหัวเลย พี่ว่า การเลือกอาชีพของเราๆ ต้องเลือกที่เราทำแล้วมีความสุข พี่จินตนาการว่า ถ้าพี่เป็นวิศวกร พี่คงไม่เป็นลูกจ้าง ไม่กินเงินเดือนอันน้อยนิดทั้งชีวิตหรอก พี่คงทำธุรกิจส่วนตัวเป็นของตนเอง เวลาเราทำธุรกิจ ปีแรกเราได้กำไร 1 ล้าน ปีหน้าเราต้องได้กำไร 2 ล้าน ปีต่อไปเราต้องได้กำไร 5 ล้าน พี่กลัวตัวเองจะถูกกิเลส ความโลภครอบงำ ก็เลยคิดว่า จะไม่เรียนวิศวะแน่นอน (แต่มันก็อาจไม่ได้เป็นอย่างที่พี่คิดก็ได้)

 

อ่านต่อ >> ตอนจบ << นะครับ