ThE_MiRaClE_tRee

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 เมื่อความลับถูกเปิดเผย

 "ก็ไม่แปลกหรอกที่เจ้าจะตกใจแซนด์.......แต่ข้าขอให้เจ้าจำไว้ว่า
 "เจ้า"....เป็นเพียง"เทพจันทร์เสี้ยว" เพียงเสี้ยวหนึ่งของเทพเท่านั้น"
 ยาโซเฟียอธิบายถึงสถานะของแซนด์
 ที่ตอนนี้เป็นเพียงเสี้ยหนึ่งของเทพ
 ถึงแม้จะได้ชื่อว่าเทพแล้วก็ตาม แต่"เทพจันทร์เสี้ยว"
 ก็หมายถึงเทพระดับล่างสุดขอบเทพทั้งปวง

 แซนด์ยืนฟังพลางน้ำตาที่หลุดรอดออกมาจากดวงตาสีฟ้า
ของน้ำทะเล ด้วยความเสียใจที่ผู้แม่แท้แท้แต่กลับิดบังความลับ
ที่เกี่ยวกับการดำรงชีวิตและการตายของพ่อกับลูกแท้แท้ของเธอ

 "หยุดร้องได้แล้วแซนด์....มะ..มะ..แม่ขอโทษ...
  ลูกผู้ชายห้ามร้องให้นะ"
  เธอตบไหล่ของแซนเบาๆแสดงถึงความอ่อนโยนที่แม่มีให้
  แล้วสารภาพสิ่งที่เธอปิดบังแซนด์ไว้ว่า

 "จริงจริงแล้ว......ข้าเคยเป็เทพก่อนที่จะมีลูก
  แต่ทว่าข้าถูกส่งลงมาเพื่อช่วยมนุษย์คนหนึ่ง
 ที่ถูกมารตนหนึ่งจับตัวไว้มิให้มาจุติเป็นเทพ 
 แม้เขาจะดิ้นรนเพียงใดก็ไม่สามารถหนีออกมาได้
 ข้าจึงได้แอบเข้าไปหาเขาเพื่อฝึกวิชา"มหาเวทคัมภีร์เหนือเทพ"
 แต่เงื่อนไขของการฝึกวิชานี้คือแม่จะต้องแลกกับชีวิตของพ่อก็ตาม"

 "เพราะเหตุนี้.....เจ้าจะต้องสืบทอดเจตนารมของพ่อเจ้า..คือ
 ต้องไปเรียนที่ไโรงเรียนฑูตสวรรค์""
 พ่อของแซนด์มักบ่นอยู่บ่อยๆว่าอยากไปเรียนที่โรงเรียนฑูตสวรรค์
 แต่เขาก็มาตายเสียก่อนที่จะได้ทำ 
แต่พ่อก็ได้ฟากเจตนารมนี้ไว้กับลูก ก่อนที่เขาจะหมดลมหายใจ

"ครับ...ผมจะทำตาม" แซนด์ฟังแล้วก็มีกำลังใจที่จะดำรง
 ไว้ซึ่งเจตนารมของพ่อ
 "งั้นก็ถึงเวลาแล้วที่เจ้าจะครอบครองมัน..."Weapoint Sand"
 เธอร่ายมนตร์ออกมาพร้อมกับคาทาสีขาว ความสูงพอดีตัวของแซน์
ประกอบกับหัวคทารูปสิงห์คาบมรกตด้วยความสง่างาม

 "ข้าคือคทาของพ่อเจ้า.....ละบัดนี้ข้าเป็นของเจ้าแล้ว"
 เสียงพูดดังมาจากเสือหัวคทาสิงห์ขาว

 "เจ้าจะยอมรับขาหรือไม่" บัดนี้คทาได้กลายเป็นสิงห์ขาวตัวใหญ่
 กางปีกสีดำสนิทลอยอยู่ตรงหน้าด้วยท่วงท่าสง่างาม
 "ผม...ยอมรับครับ" แซนด์เอ่ยอย่างตะกุกตะกักที่จะตอบ
 เพราะมัวแต่อึ้งกับสิงห์สีขาวแถมยังลอยได้อีก

  "ถ้าเช่นนั้นเจ้าจงพูดตามข้า" สิงห์ขาวเปร่งเสียงร่ายเวทย์
 " Soul Permist " ก้องกังวาลลั่นป่า
 ทันใดนั้นที่มือซ้ายของแซนด์
เกิดแสงสีขาวพร้อมอักขระเวทย์อักขระเวทย์

 "ฟู่" เสียงควันลุกไหม้จากการทำพันธะเวทย์
 จนเกิดรูปสิงห์อยู่ที่อุ้งมือแซนด์
 "สำเร็จเสียที" สิงห์ขาวถอนหายใจเฮือกใหญ่
 "คทาเจ้าก้ได้แล้ว......เจ้าคงต้องไปที่โรงเรียนแล้วล่ะ...
 พร้อมหรือยัง" เธอแทรกเสียงเข้ามาท่ามกลางความเงียบ
 พร้อมกับร่ายมนตร์เรียกคทาประจำตัวของเธอมาปักไว้ตรงหน้า

 "ผมพร้อมแล้วครับ" แซนด์วิ่งไปยืนข้างตัวแม่เหมือน
 เขารู้ว่าจะต้องทำอะไร
 "ข้าจะไปแล้วนะ....."ไดรซ์ มิราเติลทรี"
  เธอร่ายมนตร์พร้อมกับเกิดวงแหวนเวทย์สีเขียวขนาดใหญ่
  รากไม้เริ่มเลื้อยออกจากวงแหวนสีเขียว
 มันเติบโตอย่างรวดเร็วเพียงพริบตา
 รากก็หยั่งลึกลงดินโตเป็นต้นไม้ใหญ๋

  "เฮ้ย.....ไอ้ต้นไม้เวรนั่น" แซนด์อุทานออกมา มันไม่ไช่เบาๆเลย
  สำหรับเสียงอุทาน