คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Po:Chapter:1
แรกเริ่ม
" มาเรี่ยน!!! จะหกโมงเย็นแล้ว เดี๋ยวไปทำงานพิเศษไม่ทันพอดีนะ!!! "
เสียงหนึ่งดังมาจากเด็กหนุ่มที่สูงประมาณ 165 ซม.อายุราวๆ 15 ปี ผมสีดำประบ่าผูกเป็นหางม้าเล็กๆกระเซิงเล็กน้อย แว่นกรอบดำหนาราวกับก้นขวดนมถูกดันให้เข้าที่เข้าทางพลางมองมายังร่างสูงที่อยู่ใกล้ๆ
" นิดเดียวเองน่าไรเม ดูสิฉันเก็บเงินใกล้ครบแล้วนะ ฉันจะซื้อมันได้สักทีโว้ย!!!เย้!!! "
เด็กหนุ่มร่างสูงประมาณ 180 ซม.ที่ยืนมอง ไม่สิ เรียกว่าเอาหน้าแนบไปกับกระจกใสของร้านค้านี้เลยก็ว่าได้ นัยน์ตาสีมรกตจากคอนแทคเลนส์เปล่งประกายราวกับเจอภูเขาช็อกโกแลตขนาดยักษ์อยู่ตรงหน้า จับจ้องไปยังทีวีขนาดยักษ์ที่ฉายภาพการต่อสู้สุดอลังการราวกับหลุดออกมาจากนิยายในโลกแฟนตาซีบวกกับนิยายไซไฟตูมตาม ดวงหน้าที่มีอายุประมาณ18 ปียิ้มหน้าบานยิ่งกว่ากระด้ง ดูสดใสร่าเริงสุดๆ
" จะว่าไปก็น่าสนุกแฮะ หึหึ..." คนที่เล็กกว่าเปรยพลางหัวเราะแปลกๆแล้วปรายตามามองทีวียักษ์นี้
" ไอ้เกมส์ Pray Online นี่น่ะ "
" แหงอยู่แล้ว เอาล่ะ!!! ไรเม! เราไปทำงานพิเศษกันเถอะ อย่าปล่อยให้เวลาปิดเทอมอันแสนสบายนี้ลอยไปเฉยๆ อยากเล่นไอ้เกมส์นี้ใจจะขาดแล้วโว้ย!!! โอ๊วเย๊!!! " ว่าแล้วก็ชูมือขึ้นฟ้าแล้วร้องตะโกนทันที
" อยากเล่นขนาดนั้นเลยเหรอ หึ..หึหึ... " จากนั้นมาเรี่ยนก็ชะงักเล็กน้อยแล้วหันมาพูดกับไรเมเบาๆแต่จี้ใจดำชอบกล
" อ้อ!! เลิกหัวเราะแบบนั้นสักที ฉันรู้สึกเหมือนเดินอยู่กับคนบ้าอ่ะ "
" แหม... " ไรเมว่าแล้วแสยะยิ้มเล็กน้อย แม้จะมีเส้นเลือดกระตุกเพราะคำที่แทงใจดำจนจะทะลุกลางหลังอยู่รอมร่อ
" รู้สึกเหมือนกันเลย ไอ้การที่ดูของที่จะซื้อจากนั้นก็เฮโลชูมือขึ้นฟ้าตะโกนลั่นโลกเนี่ย จะมีคนสติดีๆเขาทำกันมั้ยน้า "
" นั่นปากเหรอ " หางคิ้วของมาเรี่ยนเริ่มกระตุกเรื่อยๆ
" แล้วนายเห็นว่าเป็นอะไร..ขนจมูกเหรอ อ่ะ! มาเรี่ยน ผมแวะล้างหน้าที่ห้องน้ำข้างหน้าแปปนะ "
" อ้าว ยังเคลียร์กันไม่จบนะเฟ้ย "
" จะเคลียร์ต่อ หรือรีบไปทำงานพิเศษล่ะ จะถึงเวลาแล้วเนี่ย "
"เออๆ ทำงานก็ได้ แล้ววันนี้ไม่ไปล้างที่ร้านลุงฮิระเหรอ "
" ไม่เอาหรอก เมื่อวานเกือบโดนลุงแกจับได้ วันนี้ต้องล้างก่อนเร็วๆ " จากนั้นก็รีบวิ่งไปทันที
โอโนะซากะ มาริอง หรือที่เรียกในกลุ่มคนรู้จักว่า มาเรี่ยน เป็นเด็กหนุ่มวัย 18 ปีที่มีผมสีดำสนิทยุ่งๆแบบวัยรุ่นกับนันย์สีมรกตจากคอนแทคเลนส์บวกกับหน้าตาหล่อใสแบบไม่เกรงใจชาวบ้าน ทำให้มีสาวๆน้อยใหญ่เหลียวหลังมามองเป็นระยะ เนื่องจากเป็นเด็กกำพร้าตั้งแต่ 10 ขวบ ทำให้เจ้าตัวต้องทำงานพิเศษหาเงินไปพร้อมๆกับเรียนหนังสือ ซึ่งตอนนี้มีเพื่อนร่วมชะตาหาเงินแล้ว
ผ่านไป 5 นาที
" รอนานมั้ย มาเรี่ยน "
มาเรี่ยนหันกลับไปทางต้นเสียง เห็นเด็กหนุ่มอายุราวๆ 18 ปี เตี้ยกว่าบาเรี่ยนเล็กน้อย รีบวิ่งมา ผมสีน้ำตาลแสกข้างเรียบร้อยกับดวงตาสีน้ำตาลไหม้ และหน้าตาหล่อปนหวานทำให้ดูมีเสน่ห์แปลกๆ
" เห็นกี่ทีๆก็อึ้งไม่หายนะเนี่ย ไอ้การล้างหน้าแบบหน้ามือเป็นหลังมือของนายน่ะ ไรเม "
" ของถนัดของผมนี่ "
เด็กหนุ่มผมน้ำตาลหรือ ไรเม ในมาดใหม่กล่าวด้วยเสียงที่ทุ้มกว่าเดิมมาก แสยะยิ้มให้มาเรี่ยนเล็กน้อย แล้วหยิบแว่นอันใหม่ที่เป็นเลนส์บางใสมาใส่เนื่องจากมีสาวๆเริ่มหันมามองแถมล่องลอยไปไกลตั้งแต่เห็นรอย(แสยะ)ยิ้มของไรเมแล้ว จากนั้นก็รีบออกเดินนำไปยังร้านลุงฮิระที่ทั้งสองทำงานพิเศษอยู่ทันที
โอโนะซากะ ไรเม เพื่อนร่วมชะตาหาเงินเพียงคนเดียวที่ทนอยู่กับคนที่มีต่อมความบ้า+เงินที่มีมากเกินชาวบ้านปกติแบบบาเรี่ยนได้ (เนื่องจากตัวเองก็มีต่อมนี้เช่นเดียวกัน) ไรทเมเป็นเด็กวัย 15 ปีที่มีผมสีดำยาวประบ่าผูกเป็นหางม้าเล็กๆกับแว่นตากลมโตยิ่งกว่าก้นขวดนมบดบังหน้าตาของเจ้าตัวซะมิดชิด ตอนนี้ได้เป็นรูมเมทของมาเรี่ยนที่หอพักของโรงเรียน และช่วยบาเรี่ยนทำงานพิเศษหาเงินอีกด้วยแต่เนื่องจากอายุไม่ถึงเกณฑ์จึงอาจทำให้นายจ้างโดนข้อหาใช้แรงงานเด็ก ดังนั้นเจ้าตัวเลยใช้ความสามารถส่วนบุคคลที่ศัพท์ภายในกลุ่มนั้นเรียกว่า ล้างหน้า แปลงโฉมและแปลงเสียงเป็นเด็กวัย 18 บ่อยๆจนตอนนี้จัดอยู่ในขั้น เนียนโคตร!!
" ตกลงจะเอาจริงๆสินะ ไม่คิดว่ามันเปลืองบ้างเหรอ นี่มันปาเข้าไปเกือบ 50,000 เชียวนะ "
ไรเมในมาดหนุ่มน้อยผมสีน้ำตาลวัย 18 ปีถามบาเรี่ยนระหว่างยกผัดไท 2 จานมาเซิร์ฟโต๊ะที่ 5 ในร้านลุงฮิระ แต่ก็ได้ความเงียบเป็นคำตอบ
" เฮ้? มาเรี่ยน " เจ้าตัวเลยหันกลับมามองคนที่พูดด้วยแล้วต้องกุมขมับทันที
อีกแล้วเหรอเนี่ย!!!
" นี่ พี่ชายคะ พี่ชื่ออะไรคะ?"
" แล้วอายุเท่าไหร่เหรอคะ? "
" มีแฟนรึยังคะเนี่ย "
มาเรี่ยนได้แต่ยิ้มแห้งให้กับกลุ่มเด็กสาว 3 คนอายุรุ่นราวคราวเดียวกับไรท์ ที่ไม่ต้องเดาก็รู้เลยว่าพยายามจะ จีบ เขาอยู่
แหม..แม่คุณทั้งหลาย แบบนี้เขาเรียกว่าแก่แดดใช่มั้ยเนี่ย รึจะเรียกแบบอื่น?...
ช่างเถอะ...
แต่ว่า...
เกะกะเวลาทำมาหากินโว้ย!!!!
มาเรี่ยนได้แต่คิดภายใต้หน้ากากที่ฉีกยิ้มกว้าง แต่ทำเอาเด็กสาวทั้งสามรู้สึกขนลุกโดยไม่ทราบสาเหตุ
" แฮะๆ ขอโทษทีนะ พอดีพี่ต้องทำงานพิเศษ เลยไม่ค่อยว่างน่ะ อ้อ!จะดีอย่างยิ่งถ้าพวกน้องไม่รบกวนพี่ พี่จะได้ไปเซิร์ฟโต๊ะอื่นต่อ ได้มั้ยครับ? "
ถึงคำพูดจะสุภาพแถมท้ายด้วยรอยยิ้มละลายใจอีก แต่ทว่ามาเรี่ยนนั้นปล่อยออร่าที่ชวนขนหัวลุกพร้อมกับคำขอสุดท้ายน่ะสิ
มันให้ความรูสึกแบบว่า...
ตอบตกลงซะ ไม่งั้นพวกน้อง หึ หึ...
ได้เจอนรกแน่!!!
" คะ ค่ะ " สาวสามตอบเสียงเบาหวิว
น่ากลัวที่สุดเลยง่า!!!
ออกมาแล้วไง...ดาร์กมาเรี่ยน โหมดมืดของมาเรี่ยนยามที่ทำงานพิเศษหรือยามที่ในหัวมีแต่ เงิน เงิน เงิน!! นั่นเอง
ความคิดเห็น