ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : แผนการร้าย
บทที่ 8
ทั้งเจมส์และลูเซียสกลับจากการประชุม ซื้อของมาฝากเด็กดีที่เฝ้าบ้านทั้งสอง
"ว้าว เกมส์ใหม่ เดรโกนายมาเล่นด้วยกันสิ" แฮรี่ชวนอย่างร่าเริง
"ได้สิ ไว้เล่นของนายเสร็จแล้วมาเล่นของฉันต่อก็แล้วกัน" เดรโกตอบตกลง
"ดูท่าจะสนุกกันใหญ่เชียว มาทานขนมกันก่อนสิจ๊ะ" นางนาซิสซาบอก ก่อนรินน้ำชาให้สามี กับเจมส์ ลี่ลี่ยกทานคุ๊กกี้มาให้
"หอมจังฮะ" แฮรี่ว่าก่อนหยิบคุ๊กกี้เข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
"ล้างมือก่อนสิจ๊ะ" ลี่ลี่บอกหลังตีมือบุตรชาย แล้วไล่ให้ไปล้างมือ
"คุณพ่อผมขอไปซื้อของพร้อมแฮรี่นะครับ" เดรโกบอก
"ได้สิ แล้วจะไปกันกี่คนล่ะ " ลูเซียสถาม
"เห็นแฮรี่ว่าจะไปพร้อมเพื่อนอีกสองคนนะครับ วิสลีย์กับเกรนเจอร์" เดรโกบอก
"นายไปเล่นที่บ้านฉันไหม" แฮรี่ชวนเพราะอยากมีเพื่อนเล่นต่อ เดรโกหันไปหาพ่อแม่เพื่อขออนุญาติ ได้รับการพยักหน้าเป็นเชิงว่าตามใจ
ทำให้เดรโกตามแฮรี่มาพักต่อที่ก็อดดริกโฮโล่ จนถึงวันไปซื้อของที่ตรอกไดแอนกอน
"แฮรี่ทางนี้" เสียงใสของเพื่อนสาวผมสีน้ำตาลเรียกแต่ไกล
"มารอนานหรือยังเฮอร์ไมโอนี่"แฮรี่ทัก เห็นสีหน้าประหลาดใจของเพื่อนสาว หันหลังไปมองตัวสาเหตุ ก่อนกระทุ้งศอกเบาๆเตือน
"สวัสดี เกรนเจอร์" เดรโกเอ่ยทักทาย
"สวัสดีมัลฟอย" เฮอร์ไมโอนี่ทักตอบอย่างงง
"พอดี ปิดเทอมฉันไปค้างบ้านเดรโก เราเลยตกลงสงบศึกกันแล้ว" แฮรี่บอกปนหัวเราะ กับสีหน้าที่ดูตลกของทั้งสองฝ่าย ทำหน้าเหมือนกลืนโลกทั้งคู่เลย
"พวกเธอค้างบ้านด้วยกันตอนปิดเทอม" เฮอร์ไมโอนี่ซักต่อ
"พวกพ่อกับแม่ฉันไปประชุมพร้อมกัน เลยฝากฉันไว้บ้านมัลฟอย ตามที่ป้านาซิสซาบอก พวกเราเล่นด้วยกันตลอดปิดเทอมนะ วันนี้เลยชวนมาซื้อของพร้อมพวกเธอนะ ว่าแต่รอนยังไม่มาอีกเหรอ"แฮรี่บอกและถามถึงเพื่อนอีกคนที่ป่านนี้ยังไม่เห็น
"นั่นสิ ทำตัวสายเสมอเลยตาคุณชายนั่น" เฮอร์ไมโอนี่บ่น
"โน่นฉันเห็นหัวแดงวิ่งมาแต่ไกล" เดรโกที่ตัวสูงกว่าเพื่อนบอก ทำให้เฮอร์ไมโอนี่หันไปก่อนโบกมือเรียก
"มัลฟอยนายทำอะไรเพื่อนฉันนะ" รอนตะโกนถามมาแต่ไกล เมื่อเห็นเฮอร์ไมโอนี่โบกมือเรียกเหมือนขอความช่วยเหลือ
"ตาบ้า พวกเรารอนายจนเมื่อยต่างหาก ถึงได้โบกมือให้นายรีบจรลีมาต่างหาก" เฮอร์ไมโอนี่บอกแก้ความเข้าใจผิด
"พวกเรา" รอนหันไปถามแฮรี่
"อืมพวกเราสี่คนจะไปซื้อของด้วยกัน" แฮรี่บอก
รอนกวาดสายตามองดูแฮรี่ วันนี้เด็กหนุ่มใส่เสื้อโค๊ทสั้น กางเกงขาสี่ส่วน สวมหมวก รวบผมไว้ใต้หมวกดูแปลกตา แต่ก็ดูน่ารัก
"นายแต่งตัวน่ารักดี" รอนบอกตามที่คิด
"ไอ้บ้า มาชมฉันทำไมว่าน่ารัก ไปชมเฮอร์ไมโอนี่สิ ฉันไม่ใช่เด็กผู้หญิงสักหน่อย"
แฮรี่บอกอย่างเขินๆ ส่วนเดรโกมองอย่างขวางๆ อย่างมาชมแฮรี่ของฉันสิฟะ เอ๊ะ แฮรี่ของฉันหรือ เดรโกคิดอย่างสับสน
"เราไปกริงกรอตส์ก่อนแล้วกันฉันต้องไปแลกเงินก่อนนะ" เฮอร์ไมโอนี่บอก
ก่อนเดินนำไปอย่างรวดเร็ว คิดในใจว่ารอนบ้า ไปชมผู้ชายได้ เล่นเอามัลฟอยมองตาขวางเชียว
แต่เอ๋ ทำไมมัลฟอยต้องมาตาขวางใส่รอนด้วยนะ
หลังเสร็จธุระที่กริงกรอตส์ ทั้งหมดก็มาซื้อเสื้อผ้า เพราะทั้งเดรโกและรอนต่างก็สูงขึ้นทำให้ต้องใช้เสื้อผ้าใหม่
"ดีที่เฟร็ดกับจอร์จทำเสื้อผ้าขาดเพราะเรื่องวุ่นวายไปแล้วทำให้ฉันไม่ต้องรับมรดกเสื้อผ้า ได้ใช้ของใหม่ซะที" รอนบอกระหว่างที่รอเดรโกลองเสื้อ
"ดีจังที่นายตัวสูง ฉันไม่ค่อยสูงขึ้นเท่าไรเลย" แฮรี่บ่นอย่างอิจฉาเพื่อน
"เดี๋ยวนายก็สูงเองแหละ" เฮอร์ไมโอนี่ปลอบใจเพื่อนที่ยืนทำหน้าจ๋อย
ก่อนรู้สึกเห็นด้วยกับรอนที่ว่าแฮรี่ดูน่ารักมากกว่าจะเรียกได้ว่าหล่อ
"เสร็จแล้วรอนานไหม" เดรโกออกมาพร้อมถุงใส่ของ
ทั้งหมดไปซื้อหนังสือ อุปกรณ์ปรุงยาเพิ่มและแวะดูไม้กวาดออกใหม่
"นั่นดาราคนโปรดของฉันเลย วิกเตอร์ ครัม" รอนบอกชี้ให้ดูรูปซีกเกอร์ขวัญใจ ทีมชาติบัลแกเรีย
"เขาเล่นเก่งมากเลยเหรอ" แฮรี่ถามเพราะไม่ได้สนใจ
"เล่นได้วิเศษมากเลย" รอนบอก เขาอยากพบตัวจริงจะได้ขอลายเซ็นต์
"ปีหน้าก็มีควิชดิชเวิลด์คัพนี่" เดรโกบอกอย่างนึกขึ้นได้
"ใช่แถมจัดที่อังกฤษด้วย เห็นพวกพ่อวุ่นเตรียมงานตั้งแต่ปีนี้"รอนบอกต่อ
"พวกผู้ชาย"เฮอร์ไมโอนี่บอกก่อนถอนหายใจ
"ไปทานไอศกรีมต่อไหม"แฮรี่ชวนเมื่อเห็นเพื่อนสาวทำท่ารำคาญเรื่องควิชดิช
ทั้งสี่เลยไปทานไอศกรีมกัน
"นายนี่ชอบของหวานน่าดูเลยแฮรี่" เดรโกพูดทำหน้าเลี่ยนแทน
"ไม่เห็นเป็นไรนี่" แฮรี่บอก หันไปพยักเพยิดกับเฮอร์ไมโอนี่เพราะทั้งสองชอบไอศกรีมรสเดียวกัน
ขณะที่เดรโกจิบชา รอนทานไอศกรีมรสกาแฟ
ชายในชุดดำมองพวกเขามาจากถนนฝั่งตรงข้าม
แฮรี่สังเกตุเห็นก่อน รู้สึกเอะใจ
"รอนนายกลับกับเฮอร์ไมโอนี่แล้วกัน ค่อยเจอกันวันเปิดเทอมนะ" แฮรี่บอกกับเพื่อนสนิท ซึ่งรอนก็หันไปมองมุมเดียวกับแฮรี่อย่างสงสัยเช่นกัน
"ด๊อบบี้" เดรโกเรียกเอลฟ์รับใช้ให้นำของที่ซื้อมากลับบ้านไปก่อน
"ได้ครับนายน้อยเดรโก" ด๊อบบี้บอกก่อนหายตัวไปพร้อมของของทั้งเดรโกและแฮรี่
"นั่งเอลฟ์เหรอ" เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่างตื่นเต้น
"ใช่ที่ฮอกวอตส์ก็มีนี่ อยู่ในห้องครัวไง" เดรโกบอกรู้สึกเป็นเรื่องธรรมดา แต่แม่สาวมักเกิ้ลนี่ทำตื่นเต้นไปได้
"กลับได้แล้วเฮอร์ไมโอนี่" รอนบอก ก่อนจับแขนเพื่อนสาวเดินออกมาอย่างรวดเร็ว
"เกิดอะไรขึ้นรอน" เฮอร์ไมโอนี่ถาม
"เดินตามเร็วๆก่อน" รอนบอก เขาเห็นแฮรี่เดินไปอีกทางพร้อมเดรโก มองดูพวกชุดดำที่ตามพวกเขามาทั้งสองทาง
"เราถูกตาม" รอนบอกก่อนออกวิ่งโดยจับมือเพื่อนสาวแน่น พาลัดเลาะตามซอกต่างๆ
"พวกมันคงไม่ตามมาแล้วนะ" รอนดูลาดเลา
ก่อนจูงมือเฮอร์ไมโอนี่กลับบ้านเขาก่อนเพื่อความปลอดภัย เพราะไม่รู้ว่าจุดหมายพวกมันต้องการอะไร
อีกด้าน
"วิ่งเดรโก"แฮรี่บอก เมื่อเห็นพวกชุดดำเริ่มมุ่งหน้ามาหาพวกเขา
เดรโกปรายตามองพวกชุดดำ ก่อนวิ่งตามเด็กหนุ่มไปอย่างรวดเร็ว พวกมันมีกันสี่คนที่ตามเขา และอีกสองคนไปทางพวกวิสลีย์
ดูท่าจะกัดไม่ปล่อยเหมือนต้องการตัวของแฮรี่มากกว่า เดรโกมองซอกตึกตรงหน้าพร้อมความคิดหนึ่งที่แวบเข้าหัว
เด็กหนุ่มร่างสูงคว้าร่างที่วิ่งอยู่ข้างหน้า หายเข้าไปในซอกตึก ดึงหมวกอีกฝ่ายออก ปล่อยผมสีดำยาวสลวยออกมา คว้าร่างบางเข้ามากอด ประกบริมฝีปากไปบนริมฝีปากสีแดงอิ่มทันที
พวกคนชุดดำ วิ่งตามมามองผ่านคู่รักที่กำลังจู๋จี้กันไปอย่างไม่สนใจอะไร
"พวกมันไปแล้วล่ะ" เดรโกบอกก้มมองดูร่างบางที่หน้าขึ้นสีปนหายใจหอบที่ดูเหมือนจะลืมคำพูดไปเสียแล้ว ก่อนคว้ามือเรียวพากลับบ้าน
ที่ห้องนั่งเล่นบ้านมัลฟอย
"ลูกรู้ไหมว่าพวกไหน" ลูเซียสถามเสียงเครียดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"ผมก็ไม่ทราบ รู้แต่ว่าพวกมันตามมาตั้งแต่ร้านตัวบรรจงและหยดหมึก แต่ที่แน่ใจก็ตอนอยู่ในร้านไอศกรีมที่พวกมันเล่นจ้องไม่ไปไหน พอออกมาจากร้านพวกเราก็แยกย้ายกันไปสองทาง ผมกับแฮรี่มาทางเดียวกันพอสลัดพวกมันพ้นก็ตรงกลับบ้านเลยครับ" เดรโกบอกเล่าเรื่องทั้งหมดให้บิดาฟัง
ลูเซียสมองดูเด็กชายลูกเพื่อนที่นั่งเงียบ สีหน้าแดงตลอดอย่างสงสัย
"แฮรี่หลานไม่สบายหรือ" ลูเซียสถามอย่างสงสัยและเป็นห่วง
"ผมไม่เป็นอะไรหรอกฮะ แค่คิดว่าพวกนั้นเป็นพวกไหน"แฮรี่บ่นอย่างสงสัย จะบอกได้อย่างไรว่าหน้าแดงเพราะไอ้หัวทองบ้าที่นั่งข้างๆ
เสียงจากเตาผิง เรียกความสนใจทำให้ทั้งหมดหันไปดู เห็นร่างของชายหนุ่มร่างสูงผมสีน้ำตาล ดวงตาสีเขียว
"ลอร์ดโวลเดอมอร์" ลูเซียสเรียกขาน
"ได้ข่าวว่ามีเรื่องใช่มั้ยลูเซียส" โวลเดอมอร์ถาม
"ใช่ครับ แต่มาปรากฏตัวแบบนี้" ลูเซียสเอ่ยอย่างกังวล
"ไม่เป็นไรหรอก คนหนึ่งก็ลูกเจ้า อีกคนก็หลานของชั้นเอง" โวลเดอมอร์บอก
"หลานท่าน" ลูเซียสเอ่ยถามอย่างสงสัย
"แฮรี่ไง ความจริงพวกเราปล่อยข่าวลือเรื่องคำทำนายเพื่อเรียกพวกสวมรอยให้โผล่หางออกมานะ" โวลเดอมอร์บอกกับคนสนิท
"เพราะอย่างนั้นพวกมันก็เลยลงมือใช่มั้ยครับ" ลูเซียสพยักหน้าอย่างพอเข้าใจเหตุผล
"ที่ฮอกวอตส์เกิดอะไรขึ้นหรือครับท่านตา" แฮรี่ถาม รู้สึกว่าจะไม่ใช่แค่เรื่องที่เขาถูกตามซะแล้ว
"เดาได้แม่นนี่แฮรี่" โวลเดอมอร์ชมหลานชาย
"พวกมันเป็นพวกไหนครับ"ลูเซียสถามอย่างสงสัย
"คิดว่าเป็นพวกในกระทรวงเวทมนตร์นะ ปีที่แล้วจับได้แค่ครีเวลล์กับล็อกฮาร์ต แต่ก็ไม่ได้ความมากนัก แต่เมื่อเร็วๆนี้รีมัส ลูปิน ไปรู้แผนของพวกมันโดยบังเอิญ เลยหนีมาบอกดัมเบิลดอร์" โวลเดอมอร์บอก
"งั้นเราเรียกรวมคนไหมครับ เพื่อสอดแนม พวกทำให้ศาสตร์มืดแปดเปื้อน " ลูเซียสบอกอย่างแค้นเคือง
"ชั้นก็คิดว่าอย่างนั้นเหมือนกัน แต่ก็ต้องระวัง เพราะไม่รู้ว่าพวกมันมีใครบ้าง แล้วใครไว้ใจได้บ้าง" เจ้าแห่งศาสตร์มืดให้เหตุผล
"แล้วลุงรีมัส บอกว่าพวกมันมีแผนอะไรหรือฮะ" แฮรี่ถามขัดขึ้นอย่างสงสัย
"ไปฟังพร้อมกันที่ห้องอาจารย์ใหญ่เลยดีไหม" โวลเดอมอร์เอ่ยชวน ทำให้ทั้งหมดเดินทางด้วยผงฟลูไปห้องทำงานของอาจารย์ใหญ่แห่งฮอกวอตส์
ห้องทำงานของดัมเบิลดอร์
"อ้าวมากันแล้วหรือ" ชายชรายิ้มต้อนรับแขก
เดรโกและแฮรี่มองไปเห็นทั้งศ.สเนป เจมส์ พอตเตอร์ ซิเรียส แบล็ก แล้วก็รีมัส ลูปินนั่งกันพร้อมหน้า
"เริ่มเรื่องแลยก็แล้วกัน" ดัมเบิลดอร์บอก
ก่อนหันไปพยักหน้าให้ลูปินเรื่องเล่าเรื่อง
"ครับ เรื่องมันมีอยู่ว่าคืนหนึ่งผมอยู่เวรเฝ้ากระทรวง ผ่านหน้าห้องเห็นแสงไฟจึงได้หยุดดูอย่างสงสัย ในห้องเห็นคนสองคนกำลังพูดกันอยู่
"แผนใหม่เริ่มแล้ว " ชายคนแรกถาม
"ใช่คราวนี้ต้องทำให้ดัมเบิลดอร์อยู่ที่ฮอกวอตส์ไม่ได้แน่ๆ"ชายคนที่สองบอก
"งั้นแผนคราวนี้เป็นอย่างไรล่ะ" ชายคนแรกถามต่อ
"มันชื่อแผนห้องแห่งความลับไง"ชายคนที่สองบอก
แล้วพวกเขาก็หายเงียบไป ผมไม่กล้าออกจากที่ซ่อนกลัวว่าพวกมันจะรู้ตัว เลยรอสักพักค่อยออกมา ถึงได้รีบมาที่ฮอกวอตส์" ลูปินบอก
"นายเห็นหน้าพวกมันไหม" เจมส์ถามอย่างสงสัย
"ไม่เห็นหน้าหรอก เพราะฉันแอบฟัง" ลูปินบอก
"เชื่อได้แน่เหรอ" เซเวอรัสถามต่อ
"นายจะให้ฉันให้การใต้สัจจะเซรุ่มก็ได้" ลูปินโต้กลับ
"ไม่ใช่ ฉันหมายความว่า พวกมันไม่ได้จัดฉากแสดงละครให้นายดูนะ" เซเวอรัสอธิบายข้อสังเกตุของตน
"มันก็เป็นไปได้ทั้งสองทาง เพราะพวกมันก็ไม่น่าจะพูดกันในกระทรวง ปกติมันต้องมีที่ประชุมลับ"อ.ซัลลาบอกอย่างเห็นด้วยกับเซเวอรัส
"ลูปินฉันขอความทรงจำของเธอหน่อยได้ไหม ไว้เปรียบเทียบน้ำเสียงนะ เผื่อจะมีประโยชน์ในการชี้ตัว" ดัมเบิลดอร์บอก
"ไม่ว่าอย่างไร เรื่องคราวนี้ก็มีห้องแห่งความลับมาเกี่ยวด้วยแน่ แต่จะเกี่ยวยังไงคงต้องรอดูไปก่อน" อ.ซัลลาบอกต่อ
"ห้องแห่งความลับมีจริงๆหรือฮะ" แฮรี่ถาม
"เคยมีเรื่องเล่าว่ามีห้องลับที่ซัลลาซาร์ สลิธีรินสร้างไว้นะ แต่ก็ไม่มีใครพบทางเข้าห้องที่ว่าหรอก" ซัลลาอธิบายให้แฮรี่ฟัง
"งั้นก็คงเป็นเรื่องวุ่นวายใช่มั้ยฮะที่ห้องนี้เปิดออก" แฮรี่ถามต่ออย่างเริ่มเดาจุดมุ่งหมายของแผนต่อ
"ใช่และคิดว่าพวกมันคงต้องสร้างความวุ่นวายเพื่อให้เป็นความรับผิดชอบของดัมเบิลดอร์ โดยโยนให้เป็นเรื่องของห้องแห่งความลับ" ลูเซียสสรุป
"และก็คงสร้างเรื่องกับพวกนักเรียนเพื่อให้ดัมเบิลดอร์ต้องรับผิดชอบโดยตรง" เจมส์บอกต่อ
เสียงกระแอมของดัมเบิลดอร์ดังขึ้น
"เอ๊ะ ผมลืมตัวไป ต้องเรียกอาจารย์ใหญ่สินะครับ" ทั้งลูเซียสและเจมส์บอกพร้อมกัน ที่เผลอเรียกชื่อเฉยๆติดปาก
"งั้นคงต้องระวังความปลอดภัยของพวกนักเรียนเป็นพิเศษสินะ" เซเวอรัสบอกสีหน้าเครียด
"เธอคงต้องระวังตัว ถ้านี่เป็นการจัดฉาก แสดงว่าพวกมันต้องหมายหัวเธอด้วย" ดัมเบิลดอร์หันไปบอกอดีตลูกศิษย์ ที่ทำงานเป็นมือปราบมารอยู่
"ผมก็ว่าจะย้ายไปอยู่แผนกควบคุมสัตว์วิเศษและของวิเศษนะครับ อยู่กับรุ่นพี่วิสลีย์"
ลูปินบอกเพราะเขาเองก็พบว่าไม่มีผู้เสพความตายจริงๆอย่างที่กระทรวงประกาศ
เป็นแค่การจัดฉากของกระทรวง แต่ยังไม่มีหลักฐาน และเขารู้ว่า ตราบที่ยังหาหลักฐานไม่ได้ก็ไม่ควรพูดมาก เดี๋ยวพวกมันจะกำจัดเขาก่อนได้หาความจริง
"หัวหน้ามือปราบมารตอนนี้ใครเหรอครับ" แฮรี่ถามอย่างสงสัย
"รูฟัจ สคริมเจอร์นะ ส่วนรมต.กระทรวงก็คอร์นีเลียส ฟัจจ์ " ลูปินบอก เขาเองก็สงสัยสองคนนี้อยู่เหมือนกัน
"บาร์ทีเมียสเป็นคนอย่างไร" ซัลลาถามหลังจากฟังการแนะนำกระทรวง
"บาร์ทีเมียส เคร้าซ์ เป็นคนจริงจัง เถรตรง เท่าที่ผมรู้จักนะครับ" ลูปินบอกคร่าวๆ เพราะเขาไม่สนิทกับพวกระดับสูง
"ทำไมหรือครับ"แฮรี่งงที่ท่านตาถาม
"ก็อยากรู้ว่าเป็นคนอย่างไรที่ไล่เอลฟ์รับใช้ออกจากบ้าน"อ.ซัลลาบอกนึกถึงเอลฟ์สาวที่ดัมเบิลดอร์รับมาตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว
"นั่นสิครับ แล้วเอลฟ์นั่นทำผิดอะไรถึงได้ถูกไล่ออกมาล่ะครับ" แฮรี่ถามอย่างติดใจเหมือนกัน
"เห็นว่าดูแลนายหญิงไม่ดีทำให้นายหญิงเสียชีวิตนะ แต่ภรรยาของเขาก็สุขภาพไม่แข็งแรงอยู่แล้ว หมอบอกว่าอยู่ได้ไม่นาน" ดัมเบิลดอร์บอก
"งั้นเราก็ควรต้องจับตาดูเอลฟ์นั่นด้วย" แฮรี่บอกสรุป เรื่องนี้ใครก็ดูน่าสงสัยไปหมด โดยเฉพาะพวกกระทรวง
"ผมว่าเราน่าจะดูประวัติพวกมือปราบมารตั้งแต่สมัยก่อน เพราะถ้าหากผู้เสพความตายตัวจริงไม่มี พวกมือปราบมารที่สร้างเรื่องผู้เสพความตายก็น่าสงสัยทั้งหมดเหมือนกัน" เดรโกตั้งข้อสังเกตุ
"นั่นสินะ" ลูเซียสเห็นด้วยคิดว่าคงต้องไปจัดการสืบประวัติให้หมด เพราะดูน่าสงสัยไปหมด
"งั้นแบ่งงานกันไป" เจมส์บอก ซิเรียสพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
ทั้งหมดแบ่งงานกันไป ทั้งสืบประวัติพวกน่าสงสัย จับตาดู และต้องคอยดูแลพวกนักเรียนที่อาจถูกลอบทำร้าย เพราะอีกไม่นานก็จะเปิดเทอมแล้ว
ทั้งเจมส์และลูเซียสกลับจากการประชุม ซื้อของมาฝากเด็กดีที่เฝ้าบ้านทั้งสอง
"ว้าว เกมส์ใหม่ เดรโกนายมาเล่นด้วยกันสิ" แฮรี่ชวนอย่างร่าเริง
"ได้สิ ไว้เล่นของนายเสร็จแล้วมาเล่นของฉันต่อก็แล้วกัน" เดรโกตอบตกลง
"ดูท่าจะสนุกกันใหญ่เชียว มาทานขนมกันก่อนสิจ๊ะ" นางนาซิสซาบอก ก่อนรินน้ำชาให้สามี กับเจมส์ ลี่ลี่ยกทานคุ๊กกี้มาให้
"หอมจังฮะ" แฮรี่ว่าก่อนหยิบคุ๊กกี้เข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
"ล้างมือก่อนสิจ๊ะ" ลี่ลี่บอกหลังตีมือบุตรชาย แล้วไล่ให้ไปล้างมือ
"คุณพ่อผมขอไปซื้อของพร้อมแฮรี่นะครับ" เดรโกบอก
"ได้สิ แล้วจะไปกันกี่คนล่ะ " ลูเซียสถาม
"เห็นแฮรี่ว่าจะไปพร้อมเพื่อนอีกสองคนนะครับ วิสลีย์กับเกรนเจอร์" เดรโกบอก
"นายไปเล่นที่บ้านฉันไหม" แฮรี่ชวนเพราะอยากมีเพื่อนเล่นต่อ เดรโกหันไปหาพ่อแม่เพื่อขออนุญาติ ได้รับการพยักหน้าเป็นเชิงว่าตามใจ
ทำให้เดรโกตามแฮรี่มาพักต่อที่ก็อดดริกโฮโล่ จนถึงวันไปซื้อของที่ตรอกไดแอนกอน
"แฮรี่ทางนี้" เสียงใสของเพื่อนสาวผมสีน้ำตาลเรียกแต่ไกล
"มารอนานหรือยังเฮอร์ไมโอนี่"แฮรี่ทัก เห็นสีหน้าประหลาดใจของเพื่อนสาว หันหลังไปมองตัวสาเหตุ ก่อนกระทุ้งศอกเบาๆเตือน
"สวัสดี เกรนเจอร์" เดรโกเอ่ยทักทาย
"สวัสดีมัลฟอย" เฮอร์ไมโอนี่ทักตอบอย่างงง
"พอดี ปิดเทอมฉันไปค้างบ้านเดรโก เราเลยตกลงสงบศึกกันแล้ว" แฮรี่บอกปนหัวเราะ กับสีหน้าที่ดูตลกของทั้งสองฝ่าย ทำหน้าเหมือนกลืนโลกทั้งคู่เลย
"พวกเธอค้างบ้านด้วยกันตอนปิดเทอม" เฮอร์ไมโอนี่ซักต่อ
"พวกพ่อกับแม่ฉันไปประชุมพร้อมกัน เลยฝากฉันไว้บ้านมัลฟอย ตามที่ป้านาซิสซาบอก พวกเราเล่นด้วยกันตลอดปิดเทอมนะ วันนี้เลยชวนมาซื้อของพร้อมพวกเธอนะ ว่าแต่รอนยังไม่มาอีกเหรอ"แฮรี่บอกและถามถึงเพื่อนอีกคนที่ป่านนี้ยังไม่เห็น
"นั่นสิ ทำตัวสายเสมอเลยตาคุณชายนั่น" เฮอร์ไมโอนี่บ่น
"โน่นฉันเห็นหัวแดงวิ่งมาแต่ไกล" เดรโกที่ตัวสูงกว่าเพื่อนบอก ทำให้เฮอร์ไมโอนี่หันไปก่อนโบกมือเรียก
"มัลฟอยนายทำอะไรเพื่อนฉันนะ" รอนตะโกนถามมาแต่ไกล เมื่อเห็นเฮอร์ไมโอนี่โบกมือเรียกเหมือนขอความช่วยเหลือ
"ตาบ้า พวกเรารอนายจนเมื่อยต่างหาก ถึงได้โบกมือให้นายรีบจรลีมาต่างหาก" เฮอร์ไมโอนี่บอกแก้ความเข้าใจผิด
"พวกเรา" รอนหันไปถามแฮรี่
"อืมพวกเราสี่คนจะไปซื้อของด้วยกัน" แฮรี่บอก
รอนกวาดสายตามองดูแฮรี่ วันนี้เด็กหนุ่มใส่เสื้อโค๊ทสั้น กางเกงขาสี่ส่วน สวมหมวก รวบผมไว้ใต้หมวกดูแปลกตา แต่ก็ดูน่ารัก
"นายแต่งตัวน่ารักดี" รอนบอกตามที่คิด
"ไอ้บ้า มาชมฉันทำไมว่าน่ารัก ไปชมเฮอร์ไมโอนี่สิ ฉันไม่ใช่เด็กผู้หญิงสักหน่อย"
แฮรี่บอกอย่างเขินๆ ส่วนเดรโกมองอย่างขวางๆ อย่างมาชมแฮรี่ของฉันสิฟะ เอ๊ะ แฮรี่ของฉันหรือ เดรโกคิดอย่างสับสน
"เราไปกริงกรอตส์ก่อนแล้วกันฉันต้องไปแลกเงินก่อนนะ" เฮอร์ไมโอนี่บอก
ก่อนเดินนำไปอย่างรวดเร็ว คิดในใจว่ารอนบ้า ไปชมผู้ชายได้ เล่นเอามัลฟอยมองตาขวางเชียว
แต่เอ๋ ทำไมมัลฟอยต้องมาตาขวางใส่รอนด้วยนะ
หลังเสร็จธุระที่กริงกรอตส์ ทั้งหมดก็มาซื้อเสื้อผ้า เพราะทั้งเดรโกและรอนต่างก็สูงขึ้นทำให้ต้องใช้เสื้อผ้าใหม่
"ดีที่เฟร็ดกับจอร์จทำเสื้อผ้าขาดเพราะเรื่องวุ่นวายไปแล้วทำให้ฉันไม่ต้องรับมรดกเสื้อผ้า ได้ใช้ของใหม่ซะที" รอนบอกระหว่างที่รอเดรโกลองเสื้อ
"ดีจังที่นายตัวสูง ฉันไม่ค่อยสูงขึ้นเท่าไรเลย" แฮรี่บ่นอย่างอิจฉาเพื่อน
"เดี๋ยวนายก็สูงเองแหละ" เฮอร์ไมโอนี่ปลอบใจเพื่อนที่ยืนทำหน้าจ๋อย
ก่อนรู้สึกเห็นด้วยกับรอนที่ว่าแฮรี่ดูน่ารักมากกว่าจะเรียกได้ว่าหล่อ
"เสร็จแล้วรอนานไหม" เดรโกออกมาพร้อมถุงใส่ของ
ทั้งหมดไปซื้อหนังสือ อุปกรณ์ปรุงยาเพิ่มและแวะดูไม้กวาดออกใหม่
"นั่นดาราคนโปรดของฉันเลย วิกเตอร์ ครัม" รอนบอกชี้ให้ดูรูปซีกเกอร์ขวัญใจ ทีมชาติบัลแกเรีย
"เขาเล่นเก่งมากเลยเหรอ" แฮรี่ถามเพราะไม่ได้สนใจ
"เล่นได้วิเศษมากเลย" รอนบอก เขาอยากพบตัวจริงจะได้ขอลายเซ็นต์
"ปีหน้าก็มีควิชดิชเวิลด์คัพนี่" เดรโกบอกอย่างนึกขึ้นได้
"ใช่แถมจัดที่อังกฤษด้วย เห็นพวกพ่อวุ่นเตรียมงานตั้งแต่ปีนี้"รอนบอกต่อ
"พวกผู้ชาย"เฮอร์ไมโอนี่บอกก่อนถอนหายใจ
"ไปทานไอศกรีมต่อไหม"แฮรี่ชวนเมื่อเห็นเพื่อนสาวทำท่ารำคาญเรื่องควิชดิช
ทั้งสี่เลยไปทานไอศกรีมกัน
"นายนี่ชอบของหวานน่าดูเลยแฮรี่" เดรโกพูดทำหน้าเลี่ยนแทน
"ไม่เห็นเป็นไรนี่" แฮรี่บอก หันไปพยักเพยิดกับเฮอร์ไมโอนี่เพราะทั้งสองชอบไอศกรีมรสเดียวกัน
ขณะที่เดรโกจิบชา รอนทานไอศกรีมรสกาแฟ
ชายในชุดดำมองพวกเขามาจากถนนฝั่งตรงข้าม
แฮรี่สังเกตุเห็นก่อน รู้สึกเอะใจ
"รอนนายกลับกับเฮอร์ไมโอนี่แล้วกัน ค่อยเจอกันวันเปิดเทอมนะ" แฮรี่บอกกับเพื่อนสนิท ซึ่งรอนก็หันไปมองมุมเดียวกับแฮรี่อย่างสงสัยเช่นกัน
"ด๊อบบี้" เดรโกเรียกเอลฟ์รับใช้ให้นำของที่ซื้อมากลับบ้านไปก่อน
"ได้ครับนายน้อยเดรโก" ด๊อบบี้บอกก่อนหายตัวไปพร้อมของของทั้งเดรโกและแฮรี่
"นั่งเอลฟ์เหรอ" เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่างตื่นเต้น
"ใช่ที่ฮอกวอตส์ก็มีนี่ อยู่ในห้องครัวไง" เดรโกบอกรู้สึกเป็นเรื่องธรรมดา แต่แม่สาวมักเกิ้ลนี่ทำตื่นเต้นไปได้
"กลับได้แล้วเฮอร์ไมโอนี่" รอนบอก ก่อนจับแขนเพื่อนสาวเดินออกมาอย่างรวดเร็ว
"เกิดอะไรขึ้นรอน" เฮอร์ไมโอนี่ถาม
"เดินตามเร็วๆก่อน" รอนบอก เขาเห็นแฮรี่เดินไปอีกทางพร้อมเดรโก มองดูพวกชุดดำที่ตามพวกเขามาทั้งสองทาง
"เราถูกตาม" รอนบอกก่อนออกวิ่งโดยจับมือเพื่อนสาวแน่น พาลัดเลาะตามซอกต่างๆ
"พวกมันคงไม่ตามมาแล้วนะ" รอนดูลาดเลา
ก่อนจูงมือเฮอร์ไมโอนี่กลับบ้านเขาก่อนเพื่อความปลอดภัย เพราะไม่รู้ว่าจุดหมายพวกมันต้องการอะไร
อีกด้าน
"วิ่งเดรโก"แฮรี่บอก เมื่อเห็นพวกชุดดำเริ่มมุ่งหน้ามาหาพวกเขา
เดรโกปรายตามองพวกชุดดำ ก่อนวิ่งตามเด็กหนุ่มไปอย่างรวดเร็ว พวกมันมีกันสี่คนที่ตามเขา และอีกสองคนไปทางพวกวิสลีย์
ดูท่าจะกัดไม่ปล่อยเหมือนต้องการตัวของแฮรี่มากกว่า เดรโกมองซอกตึกตรงหน้าพร้อมความคิดหนึ่งที่แวบเข้าหัว
เด็กหนุ่มร่างสูงคว้าร่างที่วิ่งอยู่ข้างหน้า หายเข้าไปในซอกตึก ดึงหมวกอีกฝ่ายออก ปล่อยผมสีดำยาวสลวยออกมา คว้าร่างบางเข้ามากอด ประกบริมฝีปากไปบนริมฝีปากสีแดงอิ่มทันที
พวกคนชุดดำ วิ่งตามมามองผ่านคู่รักที่กำลังจู๋จี้กันไปอย่างไม่สนใจอะไร
"พวกมันไปแล้วล่ะ" เดรโกบอกก้มมองดูร่างบางที่หน้าขึ้นสีปนหายใจหอบที่ดูเหมือนจะลืมคำพูดไปเสียแล้ว ก่อนคว้ามือเรียวพากลับบ้าน
ที่ห้องนั่งเล่นบ้านมัลฟอย
"ลูกรู้ไหมว่าพวกไหน" ลูเซียสถามเสียงเครียดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"ผมก็ไม่ทราบ รู้แต่ว่าพวกมันตามมาตั้งแต่ร้านตัวบรรจงและหยดหมึก แต่ที่แน่ใจก็ตอนอยู่ในร้านไอศกรีมที่พวกมันเล่นจ้องไม่ไปไหน พอออกมาจากร้านพวกเราก็แยกย้ายกันไปสองทาง ผมกับแฮรี่มาทางเดียวกันพอสลัดพวกมันพ้นก็ตรงกลับบ้านเลยครับ" เดรโกบอกเล่าเรื่องทั้งหมดให้บิดาฟัง
ลูเซียสมองดูเด็กชายลูกเพื่อนที่นั่งเงียบ สีหน้าแดงตลอดอย่างสงสัย
"แฮรี่หลานไม่สบายหรือ" ลูเซียสถามอย่างสงสัยและเป็นห่วง
"ผมไม่เป็นอะไรหรอกฮะ แค่คิดว่าพวกนั้นเป็นพวกไหน"แฮรี่บ่นอย่างสงสัย จะบอกได้อย่างไรว่าหน้าแดงเพราะไอ้หัวทองบ้าที่นั่งข้างๆ
เสียงจากเตาผิง เรียกความสนใจทำให้ทั้งหมดหันไปดู เห็นร่างของชายหนุ่มร่างสูงผมสีน้ำตาล ดวงตาสีเขียว
"ลอร์ดโวลเดอมอร์" ลูเซียสเรียกขาน
"ได้ข่าวว่ามีเรื่องใช่มั้ยลูเซียส" โวลเดอมอร์ถาม
"ใช่ครับ แต่มาปรากฏตัวแบบนี้" ลูเซียสเอ่ยอย่างกังวล
"ไม่เป็นไรหรอก คนหนึ่งก็ลูกเจ้า อีกคนก็หลานของชั้นเอง" โวลเดอมอร์บอก
"หลานท่าน" ลูเซียสเอ่ยถามอย่างสงสัย
"แฮรี่ไง ความจริงพวกเราปล่อยข่าวลือเรื่องคำทำนายเพื่อเรียกพวกสวมรอยให้โผล่หางออกมานะ" โวลเดอมอร์บอกกับคนสนิท
"เพราะอย่างนั้นพวกมันก็เลยลงมือใช่มั้ยครับ" ลูเซียสพยักหน้าอย่างพอเข้าใจเหตุผล
"ที่ฮอกวอตส์เกิดอะไรขึ้นหรือครับท่านตา" แฮรี่ถาม รู้สึกว่าจะไม่ใช่แค่เรื่องที่เขาถูกตามซะแล้ว
"เดาได้แม่นนี่แฮรี่" โวลเดอมอร์ชมหลานชาย
"พวกมันเป็นพวกไหนครับ"ลูเซียสถามอย่างสงสัย
"คิดว่าเป็นพวกในกระทรวงเวทมนตร์นะ ปีที่แล้วจับได้แค่ครีเวลล์กับล็อกฮาร์ต แต่ก็ไม่ได้ความมากนัก แต่เมื่อเร็วๆนี้รีมัส ลูปิน ไปรู้แผนของพวกมันโดยบังเอิญ เลยหนีมาบอกดัมเบิลดอร์" โวลเดอมอร์บอก
"งั้นเราเรียกรวมคนไหมครับ เพื่อสอดแนม พวกทำให้ศาสตร์มืดแปดเปื้อน " ลูเซียสบอกอย่างแค้นเคือง
"ชั้นก็คิดว่าอย่างนั้นเหมือนกัน แต่ก็ต้องระวัง เพราะไม่รู้ว่าพวกมันมีใครบ้าง แล้วใครไว้ใจได้บ้าง" เจ้าแห่งศาสตร์มืดให้เหตุผล
"แล้วลุงรีมัส บอกว่าพวกมันมีแผนอะไรหรือฮะ" แฮรี่ถามขัดขึ้นอย่างสงสัย
"ไปฟังพร้อมกันที่ห้องอาจารย์ใหญ่เลยดีไหม" โวลเดอมอร์เอ่ยชวน ทำให้ทั้งหมดเดินทางด้วยผงฟลูไปห้องทำงานของอาจารย์ใหญ่แห่งฮอกวอตส์
ห้องทำงานของดัมเบิลดอร์
"อ้าวมากันแล้วหรือ" ชายชรายิ้มต้อนรับแขก
เดรโกและแฮรี่มองไปเห็นทั้งศ.สเนป เจมส์ พอตเตอร์ ซิเรียส แบล็ก แล้วก็รีมัส ลูปินนั่งกันพร้อมหน้า
"เริ่มเรื่องแลยก็แล้วกัน" ดัมเบิลดอร์บอก
ก่อนหันไปพยักหน้าให้ลูปินเรื่องเล่าเรื่อง
"ครับ เรื่องมันมีอยู่ว่าคืนหนึ่งผมอยู่เวรเฝ้ากระทรวง ผ่านหน้าห้องเห็นแสงไฟจึงได้หยุดดูอย่างสงสัย ในห้องเห็นคนสองคนกำลังพูดกันอยู่
"แผนใหม่เริ่มแล้ว " ชายคนแรกถาม
"ใช่คราวนี้ต้องทำให้ดัมเบิลดอร์อยู่ที่ฮอกวอตส์ไม่ได้แน่ๆ"ชายคนที่สองบอก
"งั้นแผนคราวนี้เป็นอย่างไรล่ะ" ชายคนแรกถามต่อ
"มันชื่อแผนห้องแห่งความลับไง"ชายคนที่สองบอก
แล้วพวกเขาก็หายเงียบไป ผมไม่กล้าออกจากที่ซ่อนกลัวว่าพวกมันจะรู้ตัว เลยรอสักพักค่อยออกมา ถึงได้รีบมาที่ฮอกวอตส์" ลูปินบอก
"นายเห็นหน้าพวกมันไหม" เจมส์ถามอย่างสงสัย
"ไม่เห็นหน้าหรอก เพราะฉันแอบฟัง" ลูปินบอก
"เชื่อได้แน่เหรอ" เซเวอรัสถามต่อ
"นายจะให้ฉันให้การใต้สัจจะเซรุ่มก็ได้" ลูปินโต้กลับ
"ไม่ใช่ ฉันหมายความว่า พวกมันไม่ได้จัดฉากแสดงละครให้นายดูนะ" เซเวอรัสอธิบายข้อสังเกตุของตน
"มันก็เป็นไปได้ทั้งสองทาง เพราะพวกมันก็ไม่น่าจะพูดกันในกระทรวง ปกติมันต้องมีที่ประชุมลับ"อ.ซัลลาบอกอย่างเห็นด้วยกับเซเวอรัส
"ลูปินฉันขอความทรงจำของเธอหน่อยได้ไหม ไว้เปรียบเทียบน้ำเสียงนะ เผื่อจะมีประโยชน์ในการชี้ตัว" ดัมเบิลดอร์บอก
"ไม่ว่าอย่างไร เรื่องคราวนี้ก็มีห้องแห่งความลับมาเกี่ยวด้วยแน่ แต่จะเกี่ยวยังไงคงต้องรอดูไปก่อน" อ.ซัลลาบอกต่อ
"ห้องแห่งความลับมีจริงๆหรือฮะ" แฮรี่ถาม
"เคยมีเรื่องเล่าว่ามีห้องลับที่ซัลลาซาร์ สลิธีรินสร้างไว้นะ แต่ก็ไม่มีใครพบทางเข้าห้องที่ว่าหรอก" ซัลลาอธิบายให้แฮรี่ฟัง
"งั้นก็คงเป็นเรื่องวุ่นวายใช่มั้ยฮะที่ห้องนี้เปิดออก" แฮรี่ถามต่ออย่างเริ่มเดาจุดมุ่งหมายของแผนต่อ
"ใช่และคิดว่าพวกมันคงต้องสร้างความวุ่นวายเพื่อให้เป็นความรับผิดชอบของดัมเบิลดอร์ โดยโยนให้เป็นเรื่องของห้องแห่งความลับ" ลูเซียสสรุป
"และก็คงสร้างเรื่องกับพวกนักเรียนเพื่อให้ดัมเบิลดอร์ต้องรับผิดชอบโดยตรง" เจมส์บอกต่อ
เสียงกระแอมของดัมเบิลดอร์ดังขึ้น
"เอ๊ะ ผมลืมตัวไป ต้องเรียกอาจารย์ใหญ่สินะครับ" ทั้งลูเซียสและเจมส์บอกพร้อมกัน ที่เผลอเรียกชื่อเฉยๆติดปาก
"งั้นคงต้องระวังความปลอดภัยของพวกนักเรียนเป็นพิเศษสินะ" เซเวอรัสบอกสีหน้าเครียด
"เธอคงต้องระวังตัว ถ้านี่เป็นการจัดฉาก แสดงว่าพวกมันต้องหมายหัวเธอด้วย" ดัมเบิลดอร์หันไปบอกอดีตลูกศิษย์ ที่ทำงานเป็นมือปราบมารอยู่
"ผมก็ว่าจะย้ายไปอยู่แผนกควบคุมสัตว์วิเศษและของวิเศษนะครับ อยู่กับรุ่นพี่วิสลีย์"
ลูปินบอกเพราะเขาเองก็พบว่าไม่มีผู้เสพความตายจริงๆอย่างที่กระทรวงประกาศ
เป็นแค่การจัดฉากของกระทรวง แต่ยังไม่มีหลักฐาน และเขารู้ว่า ตราบที่ยังหาหลักฐานไม่ได้ก็ไม่ควรพูดมาก เดี๋ยวพวกมันจะกำจัดเขาก่อนได้หาความจริง
"หัวหน้ามือปราบมารตอนนี้ใครเหรอครับ" แฮรี่ถามอย่างสงสัย
"รูฟัจ สคริมเจอร์นะ ส่วนรมต.กระทรวงก็คอร์นีเลียส ฟัจจ์ " ลูปินบอก เขาเองก็สงสัยสองคนนี้อยู่เหมือนกัน
"บาร์ทีเมียสเป็นคนอย่างไร" ซัลลาถามหลังจากฟังการแนะนำกระทรวง
"บาร์ทีเมียส เคร้าซ์ เป็นคนจริงจัง เถรตรง เท่าที่ผมรู้จักนะครับ" ลูปินบอกคร่าวๆ เพราะเขาไม่สนิทกับพวกระดับสูง
"ทำไมหรือครับ"แฮรี่งงที่ท่านตาถาม
"ก็อยากรู้ว่าเป็นคนอย่างไรที่ไล่เอลฟ์รับใช้ออกจากบ้าน"อ.ซัลลาบอกนึกถึงเอลฟ์สาวที่ดัมเบิลดอร์รับมาตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว
"นั่นสิครับ แล้วเอลฟ์นั่นทำผิดอะไรถึงได้ถูกไล่ออกมาล่ะครับ" แฮรี่ถามอย่างติดใจเหมือนกัน
"เห็นว่าดูแลนายหญิงไม่ดีทำให้นายหญิงเสียชีวิตนะ แต่ภรรยาของเขาก็สุขภาพไม่แข็งแรงอยู่แล้ว หมอบอกว่าอยู่ได้ไม่นาน" ดัมเบิลดอร์บอก
"งั้นเราก็ควรต้องจับตาดูเอลฟ์นั่นด้วย" แฮรี่บอกสรุป เรื่องนี้ใครก็ดูน่าสงสัยไปหมด โดยเฉพาะพวกกระทรวง
"ผมว่าเราน่าจะดูประวัติพวกมือปราบมารตั้งแต่สมัยก่อน เพราะถ้าหากผู้เสพความตายตัวจริงไม่มี พวกมือปราบมารที่สร้างเรื่องผู้เสพความตายก็น่าสงสัยทั้งหมดเหมือนกัน" เดรโกตั้งข้อสังเกตุ
"นั่นสินะ" ลูเซียสเห็นด้วยคิดว่าคงต้องไปจัดการสืบประวัติให้หมด เพราะดูน่าสงสัยไปหมด
"งั้นแบ่งงานกันไป" เจมส์บอก ซิเรียสพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
ทั้งหมดแบ่งงานกันไป ทั้งสืบประวัติพวกน่าสงสัย จับตาดู และต้องคอยดูแลพวกนักเรียนที่อาจถูกลอบทำร้าย เพราะอีกไม่นานก็จะเปิดเทอมแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น