คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : คืนคริสต์มาส
บทที่ 5
แฮรี่นั่งรอในห้องท่านตาได้สักพัก อ.ซัลลาก็เขามาในห้องพร้อมกับอาจารย์ใหญ่
"เป็นอย่างไรบ้างแฮรี่" ซัลลาถามหลานชายทันที
"ครับพวกมันมาจริงมากันสองคน ผมเห็นหน้าพวกมันด้วย แต่ไม่ได้ตามตอนมันหนีไป" แฮรี่รายงาน
"ดีแล้ว แค่ให้รู้ว่าเป็นใครก็พอเดาได้ว่าพวกไหน" ดัมเบิลดอร์บอกอย่างอ่อนโยน
ชายชราเรียกอ่างเพนซิฟออกมา ก่อนถ่ายความทรงจำของแฮรี่เข้าไปในอ่าง
ทั้งสามมองดูภาพที่เกิดขึ้นในห้องต้องข้ามชั้นสามซ้ำอีกครั้ง
ก่อนออกมานั่งปรึกษากัน ซัลลาร่ายเวทเก็บเสียง
"เป็นพวกในกระทรวงจริงๆ แต่ไม่รู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง" ซัลลาบอกเมื่อเห็นหน้าคนทั้งคู่ชัดเจน
"พวกเขาเป็นใครครับ"แฮรี่ถามอย่างสงสัย
"คนที่โดนเวทย์ฉันคราวก่อนคือครีเวลล์ เคยเป็นอาจารย์สอนวิชาการป้องกันตัวแห่งศาสตร์มืดก่อนหน้าฉันสองสามปี อีกคนคือ ล็อกฮาร์ท เป็นพวกมือปราบมารทั้งคู่นั่นแหละ"ซัลลาอธิบาย
"แสดงว่าพวกมันต้องมีเครือข่ายในกระทรวงแถมยังเป็นมือปราบมารอีก"ดัมเบิลดอร์สรุป
"งั้นแสดงว่าพวกมันมีสองหน้า หน้าหนึ่งหลอกผู้คนมาเป็นผู้เสพความตาย อีกหน้าก็สร้างผลงานในฐานะมือปราบมาร บางทีพวกผู้เสพความตายที่ถูกมือปราบมารฆ่าคงหักหลังจากพวกสองหน้านี่แหละ" ซัลลาคาดการณ์
"จุดหมายของพวกมันล่ะครับ" แฮรี่ถามอย่างสงสัย ว่ามีประโยชน์อะไรในการสร้างเรื่องให้มีคนตายและผู้คนหวาดกลัว
"คงต้องการรวบอำนาจทั้งในกระทรวงและในฮอกวอตส์ แต่คิดว่าพวกมันคงมีพรรคพวกในกระทรวงมากพอควร จุดหมายมันคงมุ่งมาที่ฮอกวอตส์ เพราะดัมเบิลดอร์น่าจะเป็นตัวขัดขวางพวกมันพอดู" ซัลลาวิเคราะห์อย่างใจเย็น
"หมายความว่าพวกมันอุปโลกเจ้าแห่งศาสคร์มืดเพื่อสร้างความวุ่นวายก่อนหาทางกำจัดคนที่ไม่ใช่พวกเพื่ออำนาจเฉพาะกลุ่มตน" แฮรี่พยักหน้าอย่างเข้าใจ
"พวกมันน่าจะย้อนกลับมาอีกแน่ แถมเคยเป็นอาจารย์ที่นี่ถึงได้รู้เรื่องราวและลู่ทางดี แถมยังรู้จุดอ่อนของเจ้าปุกปุย(หมาสามหัวสุดที่รักของแฮกริด)อีก" ดัมเบิลดอร์บอกอย่างสงบ
"พวกมันน่าจะลงมืออีกหลังวันหยุดยาวช่วงเทศกาลคริสต์มาสหมดลง เพราะต้องไปพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บสักพัก ช่วงนี้เราก็พักได้"ซัลลาบอก
วันรุ่งขึ้นเหล่านักเรียนต่างก็กลับไปร่วมฉลองคริสต์มาสกับที่บ้าน
"อะไรนะฮะเราต้องไปร่วมงานเลี้ยงที่บ้านมัลฟอยหรือครับ"แฮรี่ถามพ่อกับแม่เมื่อทราบเรื่อง
"เป็นแฟนซีปาร์ตี้ ดูไม่รู้หรอกว่าใครเป็นใคร" ลี่ลี่บอกอย่างเข้าใจดีว่าเด็กสองบ้านไม่ค่อยถูกกันเป็นเรื่องปกติ
เสียงเตาผิงดังขึ้น
นางนาซิสซาปรากฏตัวขึ้น พร้อมพ่อบ้านผู้ติดตาม นางเป็นญาติกับซิเลียสพ่อทูนหัวของแฮรี่ ทำให้เอ็นดูเด็กชายเหมือนลูกคนหนึ่งเช่นกัน
"ป้าเอาชุดที่แฮรี่จะใส่คืนนี้มาให้จ๊ะ" นาซิสซาบอกส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้เด็กหนุ่มหน้าหวานอย่างเอ็นดู
ทั้งสามสนทนากันอย่างสนุกสนาน แฮรี่ไปเตรียมน้ำชากับขนมมาต้อนรับแขก
"มาดูชุดสิจ๊ะแฮรี่" นายหญิงตระกูลมัลฟอยบอกเสียงอ่อนโยน
แฮรี่เดินไปดูก่อนอุทาน" เอ้อ มันชุดผู้หญิงนี่ครับ"
"ปลอมตัวไงจ๊ะ เผื่อว่ามีแผนลอบทำร้ายหลาน"นางให้เหตุผลที่ทำให้แฮรี่ปฎิเสธไม่ลง
"นั่นสิจ๊ะแฮรี่" ลี่ลี่เสริมอย่างเห็นด้วย
"มีสวมหน้ากากด้วย เดรโกไม่รู้หรอกจ๊ะ" มารดาของเดรโกบอกเหตุผลจี้ใจดำเด็กชายได้อย่างดีจนพูดไม่ออก
ในงานตอนเย็นเป็นปาร์ตี้ที่ผู้คนแต่งตัวกันอย่างสวยงาม และมีหน้ากากลายสวยปิดหน้า
"อาจารย์ยินดีต้อนรับครับ" เดรโกบอกต้อนรับสเนปที่ได้รับเชิญมางานด้วยก่อนพาไปทักทายบิดาที่รับแขกอยู่อีกด้าน
"ไม่เจอนายนานเลยนี่เซเวอรัส" ลูเซียสบอกเขย่ามือทักทายรุ่นน้องอย่างสนิทสนม
ชายหนุ่มร่างโปร่งมาในชุดเสื้อคลุมสีดำ หน้ากากสีดำ ตัดกับผิวสีขาวซีดของเจ้าตัว แต่ก็ทำให้ดวงหน้าน่ามองแบบลึกลับ
"ครับก็ตั้งแต่รุ่นพี่ได้ลูกชาย" เซเวอรัสท้าวความ
"ทำตัวตามสบายเลย อีกเดี๋ยวก็จะมีงานเต้นรำ นายลองหาคู่เต้นไปก่อนแล้วกัน ถ้าไม่ได้พี่ให้ยืมตัวนาซิสซาสักวัน"ลูเซียสหยอกเซเวอรัสก่อนปล่อยอีกฝ่ายไปเดินดูงาน
"เดรโกไปดูหน่อยสิว่าแม่เรากับหลานน่ะเสร็จหรือยัง"ลูเซียสบอกลูกชาย ที่พยักหน้ารับคำ ก่อนเดินหายเข้าไปในคฤหาสถ์
เสียงดังมาจากห้องแต่งตัวของมารดา
"ดีมากไหนหมุนตัวให้ป้าดูหน่อยสิจ๊ะ" เสียงมารดาดังลอดออกมาอย่างตื่นเต้น
เดรโกเคาะประตูก่อนเปิดเข้าไปหลังได้รับอนุญาติ
สาวน้อยร่างบางในชุดสีชมพูหวาน ผมสีดำหยักศกปล่อยยาวเต็มแผ่นหลังผูกด้วยริบบิ้นสีหวานเข้ากับชุด แซมด้วยดอกไม้กลิ่นหวาน กับหน้ากากสีเงิน ที่ปกปิดหน้าตา เห็นเพียงริมฝีปากสีแดงสดสะดุดตา
เดรโกมองหลานสาวของมารดาตาไม่กระพริบ จนมารดาต้องเอ่ยถาม
"พ่อให้มาตามหรือจ๊ะเดรโก"
"พ่อบอกว่างานจะเริ่มแล้วครับ"เดรโกบอก
"งั้นช่วยดูน้องให้แม่ด้วยนะจ๊ะ "นาซิสซาบอกก่อนจูงสาวน้อยให้เดินตามมา
เดรโกส่งมือให้อีกฝ่ายคล้องแขน เดินไปด้วยกัน ร่างบอบบางอ้อนแอ้นให้ความรู้สึกคุ้นเคยเหมือนเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน แต่เขาจำไม่ได้
ทั้งสามมาปรากฏตัวในงานสะกดสายตาของผู้คนได้เป็นอย่างดี
เสียงเพลงงานเลี้ยงดังขึ้น เจ้าภาพอย่างนายลูเซียสและนางนาซิสซาก็เปิดฟลอร์ เดรโกโค้งให้สาวน้อยข้างตัวทำให้อีกฝ่ายยื่นมือมาให้
อีกด้าน ชายหนุ่มในชุดสีขาวหน้ากากสีขาว ผมสีขาวเช่นกัน มาโค้งร่างโปร่งในชุดดำ เซเวอรัสยังไม่ได้ทันตอบปฏิเสธก็ถูกฝ่ามือใหญ่พาออกไปที่ฟลอร์แล้ว
เจมส์ก็ออกไปเต้นกับลี่ลี่ภรรยาสุดที่รัก ลอบมองมาทางเด็กทั้งสองเป็นระยะ แวะขยิบตาให้พ่อแม่ของเดรโก
"เธอชื่ออะไรนะ" เดรโกถาม คนในอ้อมแขน
"เลียร์" เสียงหวานบอกแผ่วเบา
ก่อนก้มหน้าไม่ยอมสบตา คิดในใจว่าไอ้บ้า เมื่อไหร่จบเพลงขอกลับไปนอนที่บ้านดีกว่า แต่ไม่กล้าเงยหน้ากลัวอีกฝ่ายเห็นดวงตาสีเขียวของตน
"ปกติเธออยู่ที่ไหน ไม่เห็นคุณแม่เคยคุยถึงเธอมาก่อนเลย" เดรโกถามต่ออย่างติดใจ
"อยู่บ้าน" เสียงแผวเบาตอบมาเพียงสั้นๆ ก่อนเตรียมผละไปเมื่อใกล้จบเพลง
เดรโกเห็นสาวน้อยขยับตัวเหมือนไม่อยากเต้นรำต่อเลยเข้าใจผิด
"เธอหิวแล้วใช่มั้ย งั้นเราไปหาอะไรกินกันก่อนดีกว่า" เดรโกบอกอย่างอ่อนโยน คิดว่าพวกผู้หญิงแต่งตัวกันนานคงไม่ค่อยได้กินอะไร
หลังเพลงจบเด็กหนุ่มร่างสูง จูงมือร่างบางคู่เต้นไปที่โต๊ะอาหาร ก่อนตักอาหารมากมายให้เด็กสาว ท่ามกลางสายตาอิจฉาตาร้อน จากหญิงสาวมากมาย รวมทั้งบางคนก็เป็นเพื่อนร่วมบ้านสลิธีรินที่หมายตาคุณชายแห่งตระกูลมัลฟอยมาตั้งแต่เปิดเทอม
เดรโกยิ้มชอบใจเด็กสาวตรงหน้าแสนเรียบร้อย ไม่พูดมากน่าเบื่อเหมือนยายพวกที่อยู่รอบตัวเขา แถมไม่ส่งสายตาหวานเยิ้มน่ารำคาญให้เขา คอยแต่หลบตาอยู่เรื่อย เวลาเขาเข้าใกล้
"เอาน้ำผลไม้อะไรดี เดี๋ยวฉันสั่งให้ " เด็กหนุ่มถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายทานเสร็จเรียบร้อย
เด็กสาวเงยหน้ามองโต๊ะน้ำ ก่อนสะดุดตากับน้ำสีสวย ชมพูอมส้ม เดรโกมองตาม ก่อนยิ้มเมื่อเห็นสิ่งที่อีกฝ่ายสนใจ
"ลองดูสิ นี่เป็นสูตรพิเศษของคุณแม่ทีเดียว " เดรโกบอกก่อนส่งค็อกเทลให้เด็กสาว และตัวเองก็ดื่มเหมือนกัน
"ขอบคุณ" เด็กสาวบอกก่อนยื่นมือรับ ยกแก้วขึ้นจิบ ก่อนส่งยิ้มที่สะกดคนที่มองดูอยู่ตลอดเวลาให้ลืมตัว
"อร่อยจัง ใส่อะไรบ้างหรือค่ะ" เลียร์ถามเสียงหวานอย่างลืมตัว
"อืม ไว้วันหลังฉันค่อยถามท่านแม่ให้นะ เอาอีกไหม" เดรโกบอกก่อนเติมให้เด็กสาวอีกแก้ว
พวกเขาไปนั่งดูดาวกันในสวนหลังบ้านที่ไม่ค่อยมีคน เพราะรู้สึกว่าเด็กสาวจะไม่ชอบเป้าสายตา แถมสาเหตุก็มาจากเขาส่วนหนึ่ง แต่สาเหตุหลักมาจากพวกแขกที่มาโค้งขอสาวน้อยไปเต้นรำ ทำให้เดรโกตัดสินใจพาเลียร์มาหลังบ้านที่เป็นมุมส่วนตัวของเขาแทน
อีกด้านร่างโปร่งบางในชุดดำเริ่มยืนไม่อยู่เมื่อได้ชิมเครื่องดื่มมีแอลกอฮอล์ไปหลายแก้ว ทั้งจากคนรู้จักในงานชวน และต้องดื่มตามมารยาท แถมเขาเป็นพวกคออ่อนด้วย ขนาดทานยาแก้เมาล่วงหน้าแล้วยังเอาไม่อยู่
ก่อนที่ร่างโปร่งจะทรุดตัวลงไป มือใหญ่ของอดีตคู่เต้นก็รับร่างได้ทัน
เซเวอรัสไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ร่างไร้เรี่ยวแรง รู้แต่ว่าอ้อมอกอุ่นทำให้เขาง่วงนอน เสียงมอเตอร์ไซด์ ดังเข้าหู แต่ไม่มีลมเย็นมาปะทะผิวเนื้อเลยแม้แต่น้อย ทำให้เขาคิดว่าตนคงฝันไป
"อ้าวพวกเด็กๆล่ะคะ" ลี่ลี่ถามเมื่อหลังทักทายแขกเสร็จแล้วมองไม่เห็นแฮรี่
"คงอยู่ที่สวนด้านหลังกับเดรโกนะ" นาซิสซาบอก ก่อนที่ทั้งคู่จะชวนกันไปหาพวกลูกๆ ปล่อยให้พวกผู้ชายคุยธุรกิจกันต่อ
ที่สวนหลังบ้าน
ร่างบางดวงตาหรี่ปรืออย่างง่วง แถมด้วยแอลกอฮอล์ในค็อกเทลยิ่งทำให้ง่วงเข้าไปใหญ่ มือเรียวยกปิดปากหาว
เดรโกมองดู เผลอยิ้มอย่างเอ็นดูคนตรงหน้า อดใจไม่ไหวก้มลงไปประทับริมฝีปากที่ปากอิ่มแดงด้วยความหวานทั้งหมด เมื่อถอนริมฝีปากออกก็พบว่าร่างในอ้อมแขนได้หลับสนิทไปเสียแล้ว
เด็กหนุ่มจะเอื้อมมือไปหยิบหน้ากากออก เสียงเรียกของมารดาก็ดังเข้ามา
"ครับท่านแม่ ผมอยู่ครงนี้" เดรโกบอก ก่อนอุ้มร่างบางไว้ในวงแขน พาเดินกลับไปหามารดา
"อ้าวน้องหลับเสียแล้วหรือจ๊ะ"มารดาถามเมื่อเห็นแฮรี่นอนหลับอยู่ในอ้อมแขนของบุตรชาย
"ครับ พึ่งหลับไปเมื่อกี้นี้เองครับ" เดรโกตอบรับ พาร่างบางเดินหายเข้าไปในบ้าน ก่อนวางอย่างแผ่วเบาในห้องนอนสำหรับแขก
"เดี๋ยวแม่ให้แม่บ้านมาดูแลเอง ลูกลงไปส่งแขกกับท่านพ่อดีกว่าจ๊ะ" นาซิสซาบอก
ลับหลังเดรโก
ลี่ลี่ก็ปรากฏตัวก่อนพาแฮรี่กลับด้วยผงฟลู
ความคิดเห็น