แฮรี่ ภาค ความทรงจำที่หายไป

ลำดับตอนที่ #7 : การจากลา

บทที่ 7

ความเงียบปกคลุมไปชั่วขณะที่การพิพากษาจบลง

"ทำไมเจ้าทำงานชักช้าขนาดนี้ล่ะ กาเบรียล"

ลูซิเฟอร์ถาม เพราะเขาต้องว่ายเวียนเกิดตั้งหลายชาติกว่าจะได้รับการปลดผนึก

"หลังเจ้าลงจากสวรรค์ มิคาอิลได้รับเลือกเป็นผู้สืบทอด เข้ารับการฝึกที่หอคอยแห่งแสง และหลับใหลไป ข้าได้รับหน้าที่เป็นผู้รักษากุญแจแห่งเอเซลไลท์ หอคอยแห่งแสงที่ไม่อนุญาติให้ผู้ไม่เกี่ยวข้องเข้าได้ และเฝ้าห้วงนิทราของมิคาอิล ทำให้ข้ามอบงานในการดูแลเหล่าเทวทูตให้พวกเซราฟีมทั้งเจ็ดนั้นดูแล และพวกนั้นลงมือโดยพลการ แถมยังปกปิดหลักฐาน ดีที่มิคาอิลตื่นขึ้นมาไม่เห็นเจ้าที่แดนปีศาจ เลยตามหา ถึงได้รู้ ข้าเลยมาเกิดว่าจะช่วยถอนคำสาปให้แต่ลืมไปว่าเวลาเกิดจะลืมความทรงจำเดิม เลยช่วยเจ้าไม่ได้"

กาเบรียลบอก ก็คนมันแก่แล้วก็ขี้ลืมบ้างเป็นธรรมดา

"เดี๋ยวก่อนทำไมเจ้ามาอยู่ที่โลกได้ อย่างเจ้าต้องหลับที่เอเซลไลท์หอคอยแห่งแสง ในฐานะผู้สืบทอดของพระผู้เป็นเจ้า เจ้าน่าจะไม่ได้รับอนุญาติให้ออกมาที่โลกได้นี่น่า"

ร่างสูงหันไปถามร่างเล็กกว่าอย่างตกใจ เมื่อนึกได้ว่าผู้สืบทอดจะต้องนิทราที่หอคอยทั้งสองจนกว่าจะถึงเวลาสืบทอดโดยไม่ได้รับอนุญาติให้ออกมาโลกภายนอก

"ก็เป็นความผิดของข้าเองที่จำไม่ได้ว่าต้องช่วยเจ้า เลยทำให้มิคาอิลขอต่อพระผู้เป็นเจ้า ลงมาโลกมนุษย์ ก่อนเดินทางต่อไปยังอาเดลดาร์คหอคอยแห่งความมืดเพื่อหลับไหลต่อไป"

กาเบรียลชี้แจง

"ผมร่ายมนต์ไว้ว่าในวันเกิดครบสิบเจ็ดปีขอให้จำทุกสิ่งได้ เลยมาปลดผนึกให้ได้นะครับ"

แฮรี่บอกเขาเลือกมาหอคอยแห่งความมืดเร็วกว่ากำหนด เพื่อแวะช่วยเหลือพี่ชายก่อนหลับต่อ

"น้องจะต้องเดินทางไปหอคอยแห่งความมืดต่อหรือ มิคาอิล"

ลูซิเฟอร์ถามอย่างเป็นห่วง

"ครับ ความมืดก่อให้เกิดแสงสว่าง ทุกสรรพสิ่งกำเนิดจากความมืดอันว่างเปล่า"
 
แฮรี่บอก

"หมายความว่า"

ลูซิเฟอร์ถามอย่างเริ่มเข้าใจ แต่อย่าได้เป็นอย่างที่เขาเข้าใจเลย

"นายเข้าใจไม่ผิดหรอก มิคาอิลจะหลับไปตลอดจนถึงเวลาสร้างจักรวาลครั้งใหม่ แสงจากบิ๊กแบ็งจะปลุกเขาจากนิทราและตื่นขึ้นมาเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งของพระเป็นเจ้าต่อไป" กาเบรียลบอก

"หมายความว่าเราจะไม่ได้พบกันอีกจนกว่าจะกำเนิดจักรวาลใหม่" ลูซิเฟอร์ถามย้ำ

"เรายังเจอกันได้ครับ ผมจะมอบกุญแจแห่งอาเดลดาร์คให้พี่ชายเก็บรักษาไว้" แฮรี่บอก

"เพื่ออะไร"

ลูซิเฟอร์ถามอย่างสงสัย ให้จอมปีศาจรักษากุญแจที่หลับใหลของว่าที่พระเป็นเจ้านี่น่ะนะ

"เพื่อความปรารถนาเพียวหนึ่งเดียวของท่านพี่ไงครับ พระผู้เป็นเจ้าประทานพรให้ว่าถ้าท่านพี่สามารถปลุกผมได้ก่อนเวลาที่แท้จริง ผมที่ตื่นมาชั่วขณะจะสามารถให้ปาฏิหาริย์อะไรก็ได้ที่ท่านพี่ขอ หนึ่งข้อ เพื่อแลกกับแสงสว่างแห่งความตั้งใจของท่านพี่ ดังนั้นจึงให้ท่านพี่เป็นผู้รักษากุญแจแห่งอาเดลดาร์ค"
 
แฮรี่บอก เมื่อเวลาที่พระเป็นเจ้าพิพากษาทำลายล้างโลกใบนี้ ความหวังของท่านพี่ที่จะช่วยเหล่ามนุษย์จนยอมออกจากสวรรค์มายังแดนปีศาจจะได้เป็นจริง

"ความปรารถนเพียงหนึ่งเดียวของพี่แลกกับภาระหนักที่เจ้าต้องแบกรับ ทำไมพระเป็นเจ้าจึงได้เล่นตลกกับพี่เช่นนี้"

ลูซิเฟอร์รำพึง เมื่อนึกรู้ถึงหมากของพระเป็นเจ้าที่ใช้ความปรารถนาของเขามาบีบให้น้องของเขายินยอมรับเป็นผู้สืบทอดตามที่หมายตามาตั้งแต่แรก

"ไม่เป็นไรหรอกครับถ้าทำให้ความปรารถนของท่านพี่เป็นจริงได้ ข้าก็ยินดี"

มิคาอิลในร่างแฮรี่บอก

"รีบเถอะ ประตูสู่อาเดลดาร์คกำลังจะเปิดแล้ว" กาเบรียลเอ่ยเตือน

"ครับท่านอาจารย์  ท่านพี่ข้ามอบร่างนี้ให้ท่านพี่ไว้ใช้ในช่วงเวลาที่ยังเหลือในโลกนี้ มันจะช่วยให้ท่านพี่เห็นคุณค่าในตัวของมนุษย์ ส่วนแสงสว่างของท่านพี่ที่ฝากไว้ข้าขอคืนให้ และสุดท้ายกุญแจนี่ท่านพี่เก็บเอาไว้นะครับ ราตรีสวัสดิ์"

มิคาอิลเขย่งไปหอมแก้มพี่ชาย ก่อนถูกกอดแน่นตอบจากลูซิเฟอร์

"พี่สัญญา พี่จะไม่ทำให้เจ้าผิดหวัง พี่จะไปปลุกเจ้าแน่นอน หลับฝันดีนะ"

ลูซิเฟอร์บอก

แสงสีขาวเรืองรอง กลางแสงสว่างเป็นร่างของทูตสวรรค์ผู้ทรงปีกสิบสองคู่ บินไปสู่หลุมดำที่มืดสนิท

"ขนาดหลุมดำยังไม่อาจดูดกลืนแสงสว่างของเด็กนั่นได้" กาเบรียลบอก

"ก็ลูกศิษย์เอกของเจ้าไม่ใช่หรือไง"

ลูซิเฟอร์ต่อความ หลังมองส่งผู้เป็นน้องไปจนประตูปิดสนิท ก้มมองกุญแจสีเงินที่อีกฝ่ายมอบให้

"ในความมืดที่สุดของหอคอยแห่งความมืด ต้องใช้แสงสว่างที่มากขนาดการระเบิดทั้งจักรวาลรวมกัน ถึงจะส่องแสงที่จะสามารถปลุกมิคาอิลได้ ไม่ใช่งานง่ายๆเลยนะ"
กาเบรียลแซวเพื่อนเก่า เพราะรู้นิสัยดีว่าอีกฝ่ายลงมุ่งมั่นแล้วไม่มีวันยอมแพ้

"ก็ช่วยไม่ได้ ในเมื่อพระเจ้าทอดทิ้งมนุษย์แล้ว เหล่าปีศาจจะช่วยเอ็นดูเอง"

ลูซิเฟอร์เหน็บแกมประชด

"ข้าเอาใจช่วยเจ้าเสมอ"

กาเบรียลว่า ก่อนหายตัวไป


ลูซิเฟอร์มองร่างเด็กหนุ่มผมสีดำ ก่อนพุ่งร่างเข้าไป ดวงตาสีเขียวขยับลืมขึ้นอีกครั้ง

"ท่านจ้าว"

เซเวอรัสและลูเซียสคุกเข่าลงเบื้องหน้า

"ส่งข่าวบอกเหล่าปีศาจที่เหลือให้กลับไปแดนปีศาจกันก่อน ไว้ข้าสนุกสักพักค่อยกลับไป"

ลูซิเฟอร์ออกคำสั่งแก่เซเวอรัส

"ส่วนเจ้าปล่อยข่าวไปก็แล้วกันว่า จอมมารตายแล้วเพราะต่อสู้กับแฮรี่ พอตเตอร์"

ลูซิเฟอร์ในร่างแฮรี่บอกต่อลูเซียส

ทั้งคู่รับคำสั่งก่อนหายตัวไป


ชานชาลาเก้าเศษสามส่วนสี่

เสียงผู้คนครึกครื้น มาส่งลูกไปโรงเรียนอีกครั้ง

โลกเวทมนต์กลับสู่ภาวะสงบสุขหลังจอมมารตายลง

แฮรี่ เป็นคนดังอีกครั้ง แต่เด็กหนุ่มไม่พูดอะไรมาก บอกว่าเป็นเพราะความช่วยเหลือของสเนป พ่อลูกตระกูลมัลฟอยช่วยปราบจอมมาร ทำให้ทั้งหมดได้รับอภัยโทษที่ทำคุณประโยชน์ ส่วนเหล่าผู้เสพความตายอื่นก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

แน่ล่ะ มีแต่คนที่คุณก็รู้ว่าใคร รู้ความจริงที่เกิดขึ้นทั้งหมด

ลูเซียสกลับมาดูแลกิจการตระกูลต่อ

เซเวอรัสกลับมาสอนวิชาปรุงยาต่อ

ส่วนวิชาการป้องกันตัวจากศาสตร์มืด อาจารย์ใหญ่มักกอนนากัล ให้รีมัส มาสอนแทน

ซลักฮอร์นขอกลับไปอยู่บ้านต่อเพราะแก่เล้ว และไม่ต้องกลัวผู้เสพความตายแล้ว


ในตู้รถไฟ ตู้หนึ่ง

แฮรี่ รอน เฮอร์ไมโอนี่และเดรโก นั่งรวมกันคุยเรื่องสัพเพเหระอย่างสนุกสนาน ก่อนที่เหล่าพรีเพ็คต้องออกไปเดินตรวจรถไฟ

แฮรี่นั่งมองทิวทัศน์อยู่คนเดียว อีกด้านหนึ่งของฟากฟ้าร่างหนึ่งนอนหลับใหลอยู่ เป็นแสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวในความคิดของเขา

เซเวอรัสเปิดประตูเข้ามา

"ท่านจ้าว ท่านตกลงจะช่วยเหล่ามนุษย์หรือครับ"

เบลซิบับถามอย่างสงสัยว่า ในวันพิพากษาท่านจ้าวจะขอพรเพื่อตนเองดีหรือจะขอเพื่อมวลมนุย์กันแน่

"หือ เจ้าลองคิดดูถ้าไม่มีมนุษย์ เหล่าปีศาจก็ขาดความหฤหรรษไม่มีของเล่นในการหลอกล่อกันพอดี ยังไงเหล่าปีศาจก็ไม่ใจดำเหมือนพวกทูตสวรรค์หรอก"

แฮรี่บอกอย่างยิ้มๆ ก่อนเริ่มหยอกเย้าอีกฝ่าย

"ความสนุกพึ่งเริ่มต้นเท่านั้น ดูท่าเด็กนั่นถ้าจะชอบเจ้ามากนี่"

แฮรี่บอก หัวเราะในคอเมื่อเห็นสีหน้าลูกน้องคนสนิท

"ปีศาจก็มีหัวใจเหมือนกันนี่ครับ" เซเวอรัสรับคำ

"ปีนี้ก็น่าจะเป็นปีที่น่าจดจำของฮอกวอตส์เหมือนกันนะ" แฮรี่ทำนาย

เสียงรถไฟเตรียมจอดสถานี ก่อนที่วัฏจักรจะเริ่มดำเนินต่อไป

*************************************************************

เบื่อหรือยัง ถ้าเบื่อก็ขอบอกว่าจบภาคแล้วจ้า

แต่ถ้ายังไม่เบื่อ ไว้ค่อยต่อภาคพิเศษ เช่น เวอร์ชั่นสเนปกับเดรโกแล้วกัน

โอกาสหน้านะจ๊ะ