แฮรี่ ภาค ความทรงจำที่หายไป

ลำดับตอนที่ #2 : ฮอครักซ์

บทที่ 2

"รอน" เฮอร์ไมโอนี่มาเรียกรอนที่หน้าห้องในยามเช้าของบ้านโพรงกระต่าย

"ตื่นแล้ว เดี๋วยฉันลงไป" รอนตะโกนขณะกำลังรีบแต่งตัวออกมาพบหน้าแฟนสาว

"อรุณสวัสดิ์ครับ" รอนทักมารดาที่กำลังเตรียมอาหารเช้า

"ทานกันเลยเด็กๆ เฮ้อ แฮรี่น่าจะมาด้วยนะจ๊ะ" นางมอลลี่บ่น รู้ดีว่าเด็กชายถูกปฏิบัติอย่างไรกับครอบครัวคุณลุงคุณป้าของแฮรี่

"พวกเราก็ชวนแล้วแต่แฮรี่ปฏิเสธ" รอนบอกมารดา

หลังทานอาหารเสร็จพวกรอนและเฮอร์ไมโอนี่ก็ช่วยงานทำความสะอาดบ้าน และเฮอร์ไมโอนี่ก็อ่านหนังสือเตรียมสำหรับปีเจ็ด รอนออกไปเล่นควิดดิชกันจินนี่และชาลี

ส่วนบิลกับเฟลอร์ไปฮันนี่มูนอยู่ ฝาแฝดก็กิจการกำลังรุ่งเรือง

ที่บ้านพักที่ตั้งอยู่ห่างจากหมู่บ้าน

"ทานอะไรสักหน่อยแล้วกันเดรโก" เซเวอรัสบอกเด็กหนุ่มที่นั่งซึมมาหลายสัปดาห์ตั้งแต่หนีออกมาจากฮอกวอตซ์

"ผมอิ่มแล้วครับ" เดรโกบอกหลังตักอาหารทานไปได้สองสามคำ ท่ามกลางสายตาเป็นห่วงของทั้งเซเวอรัสและนางนาซิสซา

"ลูกทานอีกนิดซิจ๊ะ" มารดาพยายาม นางสังเกตุเห็นว่าลูกชายซูบผอมลง

หลังอาหารนางนาซิสซาขอร้องให้เซเวอรัสช่วยพูดกับเดรโก

"ถ้าคุณพูอเขาต้องเชื่อคุณแน่ เซเวอรัส ฉันขอร้อง"นาซิสซาคุกเข่าอ้อนวอน

"ลุกขึ้นเถอะ เรื่องพวกนี้มันเป็นเรื่องของเวลา เดรโกพี่งเคยเห็นการฆ่าคน และเขาก็ไม่เหมาะที่จะเป็นผู้เสพความตาย คุณไม่ควรนำเขามายุ่งเกี่ยวตั้งแต่แรก" เซเวอรัสบอก

"แต่ถ้าเขาทำให้จอมมารพอใจ ท่านอาจจะช่วยลูเซียส" นาซิสซาบอกอย่างมีความหวัง

"จอมมารไม่เคยอภัยให้กับความผิดพลาด ลูเซียสโชคดีที่ถูกขังที่อัซคาบัน" เซเวอรัสบอก

ร่างโปร่งผมสีดำ เดินไปหาเด็กหนุ่มผมสีทองที่นั่งอ่านหนังสือที่มุมห้องเงียบๆ

"อาจารย์ฮะ ผมทำผิดใช่มั้ยฮะ" เด็กหนุ่มเงยหน้าจ้อมมองอาจารย์ของตน

"เธอยังเด็กเกินไปที่จะร่วมมือและอ่อนแอเกินไปที่จะต่อต้านจอมมารได้" เซเวอรัสบอก

"ผมทำให้ดัมเบิลดอร์ต้องตาย ผมฆ่าคนตาย" เดรโกยังรำพันกับความเสียใจของเขา

"เมื่อเธอเป็นผู้เสพความตายแล้วเธอไม่อาจเลิกได้" เซเวอรัสบอกเสียงเศร้า เขาเองก็เช่นกัน

"ที่นี่ที่ไหนฮะ"แฮรี่ถาม

"เป็นสถานที่ที่ฉันชอบก็เลยซ่อนฮอนครักซ์ไว้" จอมมารบอก ก่อนร่ายเวทโบราณ เปิดทางเข้าไป

"จริงสิฮอครักซ์ที่คุณเก็บเอาไว้ที่ใกล้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้านะถูกสับเปลี่ยนแล้วนะฮะ ไม่รู้ว่าอันนี้จะโดนด้วยหรือเปล่า" แฮรี่บอก

"ใคร"จอมมารถามสั้นๆ

"อักษรย่อ ร.อ.บ. ผมก็ไม่รู้ว่าใคร แต่อาจเป็นผู้เสพความตายที่คุณใช้งานเขาก็ได้นะ" เด็กหนุ่มสันนิษฐาน

"งั้นเราค่อยไปดูกัน" ว่าพลางเดินนำหน้าไป

ใจกลางห้องโถงกว้าง ที่เก็บถ้วยแก้วสำคัญเอาไว้

"ไม่ใช่ นี่ไม่ใช่ฮอครักซ์ของฉัน" จอมมารบอก พลางนึกย้อนอดีตถึงลูกน้องที่ใช้ในนำมันมาเก็บไว้

"ฉันใช้ให้สองสามีภรรยาแลงสแตรงค์ และเจ้าเด็กตระกูลแบล็กนำมันมาเก็บไว้" โวลเดอมอร์บอก

"งั้นคุณก็ต้องไปถามสามีภรรยาคู่นั้น เพราะคนในตระกูลแบล็กตายไปหมดแล้ว" แฮรี่บอก

"ฉันคิดว่าเธอควรไปค้นหาในตู้เซพของตระกูลแบล็กและคฤหาสถ์ตระกูลแบล็กนะ" จอมมารว่า

"ก็ได้ เสร็จแล้วผมไปรอคุณที่กริดดริดโฮโล่แล้วกัน" แฮรี่บอก ก่อนยื่นกระติกน้ำชามาให้จอมมารแล้วบอก

"เรียกผมถ้าคุณอาการไม่ดี ผมจะตอบรับเสียงเรียกของคุณเสมอ"

"ใช่และฉันก็รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนเสมอ" จอมมารบอกก่อนหายตัวไป

ที่พำนักของเหล่าผู้เสพความตาย

หางหนอนมาบอกเซเวอรัสว่า จอมมารต้องการสัจจะเซรุ่ม เซเวอรัสรีบปรุงน้ำยาให้แต่ไม่แน่ใจว่าจอมมารจะใช้มันกับใคร

"นี่ครับ" เซเวอรัสยื่นขวดใส่น้ำยาสีขาวใสให้เจ้านายของเขา ก่อนไปยื่นแอบด้านข้างไม่ให้เกะกะสายตา

เบื้องหน้าเบลลาทริกซ์กำลังถูกคาถาสะกดใจ ให้ดื่มน้ำยาเข้าไป

"เบลลาทริกซ์ เจ้าจำงานที่ข้าให้เจ้าทำร่วมกับเรกูอัส แบล็กได้ไหม" จอมมารถามเสียงเรียบ

"จำได้ ข้าได้ทำตามที่จอมมารสั่งทุกอย่าง" หญิงผมสีดำกล่างอย่างเลื่อนลอย

"ใครเป็นคนนำมันไปเก็บ"จอมมารถามต่อ

"เรกูอัสเป็นคนนำมันไปเจ้าค่ะ" เสียงเลื่อนลอยตอบ

"มันบอกอะไรเจ้าไหม" จอมมารถามต่อ

"ไม่ได้บอกอะไร แต่ฝากอะไรไม่รู้ไปให้แม่มัน"หญิงสาวบอก

"เจ้ารู้ไหมว่าอะไร"จอมมารถาม

"ข้าไม่ได้เปิดดู เป็นกล่องไม้สีดำล็อกกุญแจอยู่" เบลลาทริกซ์บอก

จอมมารได้เรื่องราวมาแค่เล็กน้อยแต่ก็พอปะติดปะต่อได้ สั่งให้หางหนอนพาเบลลาทริกซ์ไปได้ ก่อนหันมาถามเซเวอรัส

"เด็กมัลฟอยเป็นอย่างไรบ้าง"จอมมารถาม

"เก็บตัวเงียบตามที่สั่งครับ" เซเวอรัสตอบ

"ข้าต้องการให้เจ้าตรวจดูว่าน้ำชานี้ประกอบไปด้วยยาอะไรบ้าง" จอมมารว่าพลางยื่นน้ำยาสีชาให้เซเวอรัส

"ผมจะรีบตรวจสอบดูครับ" เซเวอรัสบอกพลางหันกายจากไป

จอมมารหายตัวไปปรากฏที่บ้านของแฮรี่

"หมายความว่าของนั้นอาจอยู่ที่กริมโมลเพลซ" แฮรี่อุทาน เพราะวันนี้เขาไปเปิดตู้นิรภัยของตระกูลแบล็กแล้วแต่ก็ไม่เจอเบาะแสอะไร มีแต่พวกเงินทองและของมีค่าอื่นๆ

"ที่นั่นเจ้าต้องไปค้นหาเอาเอง ส่วนข้าจะรอคำตอบที่นี่" จอมมารบอก

"งั้นผมจะไปพรุ่งนี้แล้วกันนะครับ" แฮรี่บอก ก่อนปิดปากหาว เพราะวันนี้เขาเดินทางไปหลายที่ ถึงแม้จะหายตัวแต่ก็เป็นฝีมือของจอมมารมากกว่า เด็กหนุ่มแค่ผู้ติดตาม

"คุณเลือกห้องนอนตามใจชอบเลยนะฮะ" แฮรี่อนุญาติก่อนขอตัวเข้าห้องนอน

อาหารเช้าบนโต๊ะของแฮรี่กับเจ้าแห่งศาสตร์มืดเป็นขนมปังกับไข่ดาวและแฮมทอด

"ผมพอทำได้แค่นี้ หวังว่าคุณคงกินลง" แฮรี่รีบออกตัว

"ฉันไม่มีปัญหาเรื่องกิน แต่อยากถามเธอ เธอไม่ได้ต้องการต่อสู้ล้มล้างฉันเหรอ"

จอมมารถาม ยังแคลงใจเด็กชายผู้รอดชีวิตไม่หายทีแปรพักตร์มาช่วยเขาอย่างลับๆ

"เรามีข้อตกลงกันอยู่นี่ครับ และผมมีเหตุผลบางอย่างที่ไม่อาจบอกคุณได้ตอนนี้ ยกเว้น" แฮรี่บอก

"ยกเว้นอะไร " จอมมารขัดขึ้นอย่างสงสัย

"ถ้าคุณสามารถเรียกชื่อผมได้อย่างถูกต้องผมก็จะบอกเหตุผลให้คุณทราบ" แฮรี่บอก

"ชื่อเธอ" จอมมารทวนอย่างสงสัย

"ใช่ชื่อที่แท้จริงของผม ก่อนมาเกิดเป็นแฮรี่ พอตเตอร์ ในวันเกิดครอบรอบสิบเจ็ดปีของผม ผมสามารถรำลึกชาติได้ เลยรู้เหตุผลว่าผมมาเกิดทำไม" เด็กหนุ่มหนุ่มบอก

"หมายความว่าถ้าฉันเดาชื่อเธอได้ถูกต้องเธอก็จะบอกเหตุผลแท้จริงให้ฉันทราบ" จอมมารถาม

"ครับ ถ้าคุณเรียกชื่อผมได้ถูกต้อง ผมจะบอกเรื่องราวทั้งหมดให้คุณทราบ แต่ตอนนี้พวกเราก็ร่วมมือกันอยู่นี่ครับ" แฮรี่บอก ก่อนออกเดินทางไปกริมโมลเพลซ

ที่กองกำลังภาคี ตอนนี้เงียบเหงา เพราะดัมเบิลดอร์ตายไป ขาดหัวเรือใหญ่

เด็กหนุ่มเดินเข้าไปในบ้านเจอเอลฟ์ประจำบ้าน เขาใช้อำนาจเจ้าของบ้านเพื่อให้มันยอมบอกที่ซ่อนของ

หลังได้กล่องไม้ แฮรี่สั่งเอลฟ์ไว้ไม่ให้มันบอกเรื่องนี้กับใคร ก่อนจะหายตัวกลับก็อดดริดโฮโล่

เด็กหนุ่มเหนื่อยหอบเมื่อปรากฏตัวที่หน้าบ้านของตัวเอง

"ทำไมเธอไม่เดินทางแบบที่ประหยัดแรงกว่านี้"จอมมารบ่นเมื่อเห็นสภาพเด็กหนุ่ม

"ลองเปิดดูสิฮะ ผมอยากให้คุณเห็นไวๆ " แฮรี่บอกเหตุผล

จอมมารเปิดล็อกด้วยคาถา

"ล็อกหลายชั้นด้วยคาถมมนต์ดำโบราณ แต่ปิดฉันไม่ได้หรอก" จอมมารว่าพลางขยับไม้กายสิทธิ์

เมื่อเปิดดูของในกล่องประกอบด้วย สร้อยคอของสลิธีริน ถ้วยของฮัฟเพิลพัฟ และปลอกไม้กายสิทธิ์สลักชื่อของเรเวนคลอ

"สามชิ้น" แฮรี่บอกเมื่อสัมผัสได้ถึงไอวิญญาณจากของเหล่นนั้น เมื่อนับไปถึงของอีกสองชิ้นที่ถูกทำลายไปแล้วหนังสือกับแหวน มันก็ได้แค่ห้าชิ้นเอง

"จะให้ฉันทำยังไงกับฮอครักซ์นี้" จอมมารหันมาถามเด็กหนุ่ม

"คุณก็รับเอาวิญญาณของตัวเองคืนไปสิครับ" เด็กหนุ่มบอกเสียงง่ายๆ

"คิดว่าทำได้ง่ายๆหรือไง" จอมมารหันมาประชดใส่เด็กหนุ่ม

"แต่ก็ไม่น่ายากเกินกำลังของคุณนี่ครับ"เด็กหนุ่มหันมายอเล็กน้อย

"ก็ได้" จอมมารยอมจำนนต่อข้อเสนอ

"จริงสิแล้วส่วนที่หกอยู่ไหนครับ"แฮรี่ถามอย่างสงสัย

"อยู่หน้าผากเธอนะสิ" จอมมารบอก โน้มตัวมาว่าคาถาก่อนที่ริมฝีปากจะสัมผัสกับรอยแผลเป็นที่หน้าผาก

หลังร่ายเวทสักพัก ไอวิญญาณทั้งหมดก็กลับคืนสู่เจ้าของที่แท้จริง ร่างจอมมารสั่นเทาจากการสูญเสียพลังไป

แฮรี่คว้ามีดปอกผลไม้กรีดที่ฝ่ามือ เลือดไหลออกมา จอมมารมองอย่างงุนงงหลังกำไม้กายสิทธิ์เตรียมพร้อมนึกว่าเด็กหนุ่มจะโจมตี

"ดื่มนี่สิครับ มันจะช่วยให้คุณดีขึ้น" แฮรี่ว่าพลางยื่นมือให้

โวลเดอมอร์เลียเลือดบนฝ่ามือของเด็กหนุ่ม รู้สึกว่าพลังกลับคืนมา ร่างกายเบาหวิว รู้สึกราวกับกลับเป็นหนุ่มอีกครั้ง

ที่ซ่อนของจอมมาร

"หางหนอนนายรู้ไหมว่าจอมมารไปไหน" เซเวอรัสถาม

"นายท่านไปไหนตามลำพังไม่เคยบอกข้าหรอก" หางหนอนตอบก่อนมองอีกฝ่ายเป็นเชิงให้บอกธุระมา

"นายท่านอยากรู้ส่วนผสมของน้ำชา ข้าได้พิสูจน์แล้วว่ามันเป็นอะไร คิดว่านายท่านอยากทราบคำตอบ"เซเวอรัสบอก

"ถ้านายท่านกลับมาข้าจะบอกเจ้าแล้วกัน"หางหนอนบอก

ยามเช้าที่ก็อดดริกโฮโล่

โวลเดอมอร์ต้องแปลกใจกับความเปลี่ยนแปลงของตน ใบหน้าที่เหมือนงูหายไปแล้ว กลายเป็นใบหน้าหล่อเหลาของทอม ริดเดิ้ลแทน ความเยาว์วัยกลับคืนมา
เลือดของเด็กพอตเตอร์นั่นเป็นยาวิเศษ เขาเริ่มคิดแผนการที่จะทำให้แฮรี่ต้องมอบเลือดให้กับเขาอีก เมื่อไม่มีฮอครักซ์เป็นข้อต่อรองแล้ว

จอมมารกลับมายังที่พัก ทุกคนต่างแปลกใจกับความเปลี่ยนแปลงแค่ชั่วข้ามคืนของจอมมาร แต่ไม่รู้ว่าเจ้าแห่งศาสตร์มืดใช้วิธีไหนทำให้ได้ความเป็นหนุ่มกลับมา และก็ไม่มีใครกล้าถาม

"เรียนนายท่าน น้ำชาที่ให้ตรวจสอบคราวก่อนเป็นน้ำชาธรรมดา แต่มันมีส่วนผสมของเลือดนะครับ"เซเวอรัสบอก

"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ตอนนี้ข้ามีงานให้พวกเจ้าทำ ไปจับตัวเพื่อนทั้งสองคนของแฮรี่ พอตเตอร์มาให้ข้า" จอมมารสั่ง

"ทำไมครับ " เซเวอรัสถาม

"เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ ทำาตามที่ข้าบอก" จอมมารสั่ง