หัวขโมยแห่งบารามอส ภาคคู่อลวน

ลำดับตอนที่ #6 : นักฆ่าปะทะหัวขโมย

บารามอส

ตอนที่ 6 นักฆ่าปะทะหัวขโมย

เช้านี้ก็เริ่มด้วยวิชาประวัติศาสตร์เอเดน ที่ป้อมอัศวินพร้อมใจกันหลับอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย และน่าจะเป็นเวลาเดียวที่ป้อมอัศวินรักความสงบ

"หมดชั่วโมง ตื่นได้แล้วคิล" เฟรินปลุกเพื่อนร่วมห้อง ก่อนเก็บของเพื่อเรียนวิชาต่อไป

"อืมหลับสบายดีจัง" คิลบิดขี้เกียจก่อนเก็บหนังสือบ้าง เขาสะดุดตากับกระดาษสีชมพูอ่อน จึงหยิบมาพลิกดู

"เที่ยงคืนนี้ ลานตะวัน เฟลิโอน่า"

ใครกันที่ส่งกระดาษนี้มาให้ คิลคิดอย่างตกใจ ก่อนนึกขึ้นได้ นี่มันชื่อของธิดาแห่งความมืดนี่นา ดีจังไม่ต้องเสียเวลาไปสืบให้เมื่อย เพราะอยู่มาจะครบเทอมแล้ว ก็ยังไม่เห็นใครน่าสงสัย

ดีประหยัดเวลาทำงานไปได้เยอะ

ก่อนเที่ยงคืนเล็กน้อย คิลตื่นขึ้นมามองดูเพื่อนร่วมห้องทั้งสองที่เห็นหลับกันสบาย ก่อนลุกขึ้นอย่างเงียบ แต่งกายชุดรัดกุมก่อนออกไปที่นัดหมาย

ที่ลานตะวันตอนกลางคืน ปราศจากผู้คน ชายหนุ่มผมสีดำ ดวงตาสีม่วงในชุดสีดำสนิท กำลังมองหาเป้าหมาย

ร่างบอบบางร่างหนึ่งนั่งที่ระเบียบ ห้อยขาลงมามองไม่เห็นหน้า เห็นแต่ผมยาวสยาย

"มาแล้วเหรอค่ะคุณคิล" เสียงหวานพูดด้วยสำเนียงที่เขาคุ้นเคย ทำให้คิลตัวแข็งเมื่อได้ยินเสียง

"ต้องการอะไร คงไม่ได้เรียกมาให้ฉันฆ่าเดี๋ยวนี้ใช่มั้ย" คิลถาม

แน่ละจะมีใครเรียกนักฆ่าให้มาฆ่าตัวเองล่ะ ไม่บ้าก็บอ ถ้ามีน่ะนะ

"ก็แค่อยากจ้างให้ไปฆ่าคนที่สั่งฆ่าฉันให้หน่อยสิค่ะ คุณคิล"เสียงหวานตอบมา

"ถ้าอยากสั่งงานก็มาให้เห็นหน้าหน่อยสิ "คิลตะโกนบอก

"นั่นคงต้องหลังจากคุณฆ่าฉันเสียก่อนแล้วล่ะคะ" เสียงหวานตอบมา

"งั้นเดี๋ยวคงได้เห็นแล้วล่ะ" คิลว่าพลางพุ่งตัวไปที่ร่างบอบบางหมายจะจับตัวให้ได้

"จะไม่บอกชื่อผู้ว่าจ้างให้ฉันทราบหน่อยหรือค่ะ" เสียงหวานราวกับระฆังแก้วถามขึ้น

"นักฆ่าที่ไหนจะบอกชื่อผู้ว่าจ้าง"คิลว่าก่อนเข้าถึงตัวสาวน้อยและพบเพียงแต่ภาพมายาที่หายไปทันทีที่เขาสัมผัสตัว

"อย่าเล่นรุนแรงนักสิคะ"เสียงหวานจากอีกด้านบอกมา ร่างหนึ่งปรากฏที่ระเบียงอีกด้าน อย่างเอาเถิดเจ้าล่อ

คิลสะดุ้งเฮือก เขาติดกับเวทย์มนต์ เสียงสะท้อนคำพูดตัวเองดังก้องไปมา

"นักฆ่าที่ไหนจะบอก นักฆ่าที่ไหนจะบอกๆๆๆๆๆ"

ชายหนุ่มอุดหูแต่คำพูดมาดังเข้ามาในโสตประสาท ยิ่งทำให้เขาโมโห เผลอปล่อยพลังออกมาพุ่งแสงสีทองไปทางด้านที่ได้ยินเสียง

เสียงหัวเราะหวานยังดังขึ้นเรื่อยๆรอบตัว คิลปล่อยพลังไปรอบด้านหวังหยุดเสียงน่ารำคาญ ก่อนปะทะเข้ากับบาเรีย

"อย่าทำลายข้าวของของป้อมสิ คิลลี่"

เสียงปนหัวเราะของซาตานอารมณ์ดีดังขึ้น

"แย่แล้ว เผลอปล่อยพลังมากไปจนทำให้พวกผู้คุมกฏรู้ตัวจนได้ อย่างนี้ก็ต้องเผ่นสถานเดียว"

คิลคิดก่อนพุ่งตัวใส่ลูคัสอย่างรวดเร็ว ก่อนถูกแสงสีดำกระแทกเข้าเต็มที่ สลบไป

"เล่นหนักมือไปหน่อยมั้ยฮะพี่"เสียงหนึ่งทัก

"คงไม่มากเท่าไรนี่เฟรี่" ลูคัสบอกก่อนแบกรุ่นน้องผมดำไปที่ห้อง

"รุ่นพี่มาช่วยได้ทันพอดีเลยนะฮะ"

เฟรินในร่างเด็กหนุ่มยิ้มอย่างประจบ เพราะพึ่งถอดสร้อยเมื่อได้กลิ่นไอของรุ่นพี่ลูคัสเมื่อกี้

"มันเป็นหน้าที่ เลือดในตัวเธอร้องเรียกเลือดในตัวฉัน"ลูคัสว่า

"พี่ทราบตั้งแต่ตอนไหนล่ะฮะ" เฟรินถามอย่างสงสัย

"ตอนที่เจอกันครั้งแรกนะไม่ทราบหรอก แค่รู้สึกถึงไอเวทท่านจ้าวเล็กน้อยเท่านั้น แต่ตอนเธอมาเรียนที่นี่นะชัดเลย เวลาเข้าใกล้แล้วเลือดร้อนระอุเลย ทำให้รู้ว่าเป็นคนเดียวกันทั้งเฟรินสาวน้อยกับเฟรินจอมกวนนะ" ลูคัสบอก

"วันนี้พี่ลอเรนซ์ไม่อยู่หรือฮะ" เฟรินถามอย่างสงสัย เพราะห้องนี้เท่าที่รู้มาอยู่กันสองคนนี่

"วันนี้เป็นเวรพวกฉันเดินตรวจนะ ลอรี่นะเดินไปอีกด้าน แต่ด้านที่พวกเธอเล่นกันนะเป็นด้านของฉันพอดี" ลูคัสบอกอย่างใจดี

"ใครมาก่อกวนคืนนี้นะ"

ลอเรนซ์เดินเข้ามาถามเพื่อมร่วมห้อง ก่อนเลิกคิ้วอย่างแปลกใจกับแขกสองคนในห้อง

"พวกเธอมาทำอะไรดึกๆดื่นๆนะ"ลอเรนซ์คิ้วขมวดถามจอมยุ่งประจำหอ

"ไอ้คิลมันปวดท้อง คาโลก็ขี้เซา ผมก็เลยเดินออกมานอกหอ เผื่อว่ารุ่นพี่โซมาเนียอยู่เวรคืนนี้จะได้ช่วยดูให้หน่อยนะครับ" เฟรินแต่งเรื่องสดๆต่อทันที

"นายช่วยดูให้หน่อยสิ ฉันให้ยานอนหลับแทนยาแก้ปวดไปเรียบร้อยแล้ว" ลูคัสว่า

"นายให้ยานอนหลับแบบไหน " ลอเรนซ์ถามเมื่อมองเห็นรอยแดงที่ท้องของเด็กหนุ่มรุ่นน้อง

"ก็ตอนแรกไม่ทันได้ถามนะ เผลอลงมือไปก่อนนะ" ลูคัสบอกอย่างไม่เดือดร้อน

"อยู่ห้องนี้ไปก่อน เดี๋ยวพวกพี่เดินตรวจเวรเสร็จแล้วค่อยมาดูให้ใหม่แล้วกัน"

ลอเรนซ์บอกอย่างใจดี ผิดปกติ เพราะรู้สึกผิดที่ไอ้คู่หูบ้าทำร้ายคนเจ็บจนสลบไปแบบนี้

"ขอบคุณฮะรุ่นพี่" เฟรินบอก ยิ้มมองหน้าอีกฝ่ายตาใสซื่อ

ลับหลังรุ่นพี่ทั้งสอง เด็กหนุ่มก็ร่ายเวทใส่เพื่อนรักทันที แผนหนึ่งไม่ได้ผลก็ต้องใช้แผนสองแล้วกัน เฟรินยิ้มอย่างอารมณ์ดี

ในฝันคิลเห็นสาวน้อยที่ทำให้เขาปวดประสาท เมื่อมองดูชัดๆก็อุทาน

"เรนอน"

ไม่จริงทำไมเป็นเรนอน

ร่างในชุดดำอีกหนึ่งก็ปรากฏขึ้น

"นักฆ่าทำไมชักช้านัก เมื่อเจ้าทำไม่ได้ข้าก็ต้องลงมือเอง"

ว่าพลางซัดพลังใส่หญิงสาวทันที

" หยุดนะกิบบอน"

คิลว่าพลางพุ่งตัวเข้าหาร่างนั้น มือพุ่งเข้าหาทรวงอกควักหัวใจอีกฝ่ายออกทันที

"เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้ข้าตายง่ายๆหรอก" เสียงหัวเราะชวนสยองของร่างที่ไร้หัวใจดังขึ้น คิลตกใจตื่น

เขานอนอยู่บนเตียงในห้องของตัวเอง บนเตียงของตัวเอง เขากลับมาได้อย่างไร

"ตื่นแล้วหรือคิล"เสียงเฟรินทักทายยามเช้าเช่นเคย

"อืมฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร"

คิลถามเจ้าตัวดีที่แต่งตัวด้วยชุดซ่อมซ่อของมันเสร็จ ส่วนเจ้าชายคนเก่งก็กำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ

"พี่ลูคัสแบกนายมาส่งนะ" เฟรินว่า

"พี่เขาพูดว่าอะไรไหม" คิลถามอย่างสงสัย

"เห็นบอกว่านายอาจจะปวดท้องนะ แต่พี่ลอเรนซ์รักษาให้แล้ว เดี๋ยวถ้าเจอก็คงถามอาการนายอีกครั้งมั้ง ได้ท่านนักบวชศักดิ์สิทธิ์เป็นคนรักษาให้กับมือเชียวนะ ฉันนึกว่าฟังผิดเสียอีก" เฟรินว่า

และปูเรื่องให้อีกฝ่ายตอบได้ตรงตามที่เมคเรื่องไว้ทันที

"อืมเหรอ"

คิลว่า คิดในใจว่าก็ต้องปวดท้องอยู่แล้วไอ้ซาตานบ้านั่นเล่นซัดเต็มที่นี่นา

"นายอาบน้ำได้แล้วเดี๋ยวสาย" คาโลบอกเมื่อออกจากห้องน้ำ

"ได้" คิลว่าก่อนเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

ก่อนที่ทั้งสามจะลงมาทานอาหารเช้ากัน

สองคู่หูแห่งปีห้า เดินมาทานอาหารเช้า กันตามปกติเสียงอารมณ์ดีของซาตาน และเสียงอารมณ์บูดของนักบวช

"อ้าวคิลหายปวดท้องแล้วเหรอ" ลอเรนซ์ทักถามอาการตามคาด

"ครับ ขอบคุณรุ่นพี่มากครับ"คิลตอบ

รับสมอ้างตามมุขของเฟรินโดยไม่รู้ตัว

ลูคัสหรี่ตามองดูจอมกระล่อน มันเตรียมการมาดีจริง

เฟรินทำหน้าไม่รู้เรื่องตามปกติก่อนกินตามสปีดปกติต่อไป

เสียงฮือฮาดังขึ้นทำให้ทั้งกลุ่มต้องหันไปมองแขกกิตติมาศักดิ์ยามเช้าในห้องอาหารดราก้อน

นำหน้าด้วยเจ้าชายอาเทอร์แห่งซาเรส เจ้าหญิงเอฟีน่าแห่งเอเธนส์ และเจ้าบอดี้การ์ดร่างยักษ์แห่งคาโนวาล  มาทานอาหารเช้าที่โรงอาหารของป้อมอัศวิน

"เห ห้องอาหารป้อมขุนนางไม่อร่อยหรือไง พวกนั้นถึงได้ยกพวกมากินถึงที่นี่" เฟรินถาม

"คงมาสังเกตุการณ์ และมาข่มขวัญคู่ต่อสู้ก่อนศึกหมากกระดานมั้ง" คำตอบมาจากขอทางผู้รอบรู้ที่ตอบให้โดยไม่ต้องถาม

"งั้นเหรอ คงต้องให้การต้อนรับ" เฟรินว่า

เมื่อเห็นเจ้าชายโรเวนเดินเข้าไปทักทาย ก่อนที่ทั้งสองจะส่งสายตาท้าทายกันอย่างดุเดือด

เช้านี้อาหารรสชาติดีจริงๆ เฟรินคิดอย่างสนุกสนาน

วันนี้วิชาการใช้เงินของพระราชา เฟรินมองสังเกตุอาจารย์ผู้สอนอย่างละเอียดขึ้น ก่อนสรุปว่าถ้าเป็นคนอย่างหมอนี่จะตอบรับมงกุฏแห่งใจก็ไม่แปลก ความโลภของมนุษย์ไม่มีที่สิ้นสุดหรอก สมบัติทั้งสี่จะนำความหายนะมาสู่เอเดนแน่นอน

ตามด้วยวิชาหน้ากากฟาโรห์ที่สอนโดยอดีตพระราชาแห่งโคมาน ซึ่งเฟรินชอบมากแต่ก็คิดว่าอาจารย์เก่งมากที่ทำให้ไม่สามารถรู้ได้เลยว่าคิดอะไรอยู่ ช่างเป็นวิชาที่สมกับกษัตริย์จริงๆ ก่อนปรายตาไปดูไอ้หน้ากากน้ำแข็งเดินไป ที่ทำอยู่หน้าเดียวแต่ก็บอกได้ยากว่าคิดอะไรอยู่เช่นกัน

แต่ถ้ารู้ไปหมดว่าคิดอะไร คนเราคงคบกันไม่ได้หรอก เพราะบางเวลาเราก็อยากมีความลับบ้าง โดยเฉพาะเขา รู้สึกว่าความลับมันจะเยอะเป็นพิเศษ

ตกเย็นก็มาถึงการประชุมเครียดเพื่อเตรียมความพร้อมกับหมากกระดานเกียรติยศที่จะมาถึงวันพรุ่งนี้ ในที่สุดก็ถึงเสียที จะได้ไม่ต้องเข้าคอร์สฝึกเป็มกรรมกรแล้ว

เฟรินคิดขณะมองมาทิลด้ายืนคู่กับคาโลอยู่หน้าห้อง คุยเรื่องเครียดกัน มีสองนางฟ้ายืนช่วยเหลือ ความจริงหัวหน้าชั้นปีที่ทำงานจริงก็มีคาโลคนเดียวส่วนเขากับคิลก็นั่งดูอยู่คู่กันอย่างนี้ไง และปล่อยให้สามนางฟ้าของป้อมยึดอำนาจไป แน่นอนเขาไม่อยากเหนื่อยนี่นา

" ฉันว่าเรนอนถ้าจะชอบเจ้าชายยิ้มยากอยู่นะคิล" เฟรินเริ่มยั่วอีกฝ่าย

"เออ" เสียงรับคำสั้น

แต่ก็ยอมรับความคิดเห็นเพื่อนซี้ ก็ของมันเห็นๆกันอยู่ เจ้าหล่อนทีกับเขาเรียกใช้เอา ใช้เอา แต่กับคาโลยิ้มหวานเสริฟของว่างน้ำชาไม่หยุด ผิดกันเห็นๆ ไม่ต้องให้ไอ้เจ้าตัวดีบอกเขาก็รู้อยู่แล้ว แต่ที่ทำให้เขาไม่สบายมาหลายวันก็เพราะความฝันบ้า ที่ดันไปฝันว่าเรนอนเป็นเจ้าหญิงแห่งเดมอสปลอมตัวมา ซึ่งก็มีความเป็นไปได้ เพราะคิงบาโรสนิทกับราชินีแห่งเดมอส อาจรับหลานมาเลี้ยงปิดบังฐานะไว้เพื่อความปลอดภัยก็ได้

ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้น เขาก็ไม่กล้าลงมือ ทำให้ต้องรับงานฆ่าผู้ว่าจ้างให้ตายโดยเร็วดีกว่า

"มองเรนอนตาค้างเชียวนะแก ฉันสอนวิชาจีบสาวให้มั้ย" เฟรินเอ่ยอย่างหวังดี

"ไม่ต้องเว้ย" คิลว่า

หลังการประชุมเลิก คาโลต้องไปรายงานกับรุ่นพี่โรเวน

ทั้งสองคู่หูจึงกลับห้อง

เช้าวันแข่งหมากกระดานเกียรติยศ กัสเดินมาบอกที่ห้องแต่เช้าว่าโรไม่สบายปวดท้อง ให้เฟรินทำหน้าที่เดินหมากแทน

"ไอ้บ้า" เฟรินบ่น

มันดันชิงใช้แผนไม่สบายเบี้ยวตัดหน้าเขาไปซะก่อนแล้ว ไอ้ขอทานแสนรู้ ว่าเฟรินคิดพลางเก็บขวดยาถ่ายใส่ตู้เสื้อผ้า ไว้ใช้โอกาสหน้าก็ได้

ทุกคนในทีมต่างสงสารโรที่หน้าตาซีดเซียว มานั่งในที่ตัวสำรองแทน

"เข้าใจเล่นนะแก" เฟรินว่าเบาขณะเดินผ่าน

"ไว้รอบหน้าฉันค่อยแก้ตัว ให้นายไม่สบายเบี้ยวบ้างแล้วกัน วันนี้ขอฉันดูฝีมือนายก่อนดีกว่า" โรบอกอมยิ้ม นัยน์ตาเท่าทันอีกฝ่าย

"เออ ฝากไว้ก่อนก็ได้" เฟรินว่าก่อนเดินไปที่นั่งในปะรำ

หลังพิธีการยืดยาวของฝ่ายป้อมปราชญ์เสร็จลง การแข่งคู่แรกของป้อมขุนนางกับป้อมอัศวินก็เริ่มต้น