ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : หลานอา
บทที่ 2
"ท่านแม่ เด็กใหม่ 2 คนเป็นใครครับ" โนโครุถามหลังจากเก็บความสงสัยมาตลอดวัน
"ลูกของพี่ชายลูกไงจ๊ะ" ท่านผู้อำนวยการตอบเสียงหวาน
"คนไหนล่ะครับท่านแม่ ผมมีพี่ชายตั้งสองคน" โนโครุโอด
"ลองทายดูสิจ๊ะ โนโครุ" มารดากล่าวแกมเสียงหัวเราะ
"อืม พี่ซาโทชิ อายุ 25 แล้วคงพอไหว แต่ผมไม่เห็นพี่ มีแฟนซักที
พี่ซึซึคุพึ่งอายุ 19เอง คงไม่ใช่พ่อคนหรอก"
"ผิดจ้า"คำเฉลยกลั้วเสียงหัวเราะ
"มีเรื่องสนุกอะไรกันหรือครับ ท่านแม่ โนโครุ" เสียงพี่ชายคนโตถาม พลางเดินมาพร้อมหญิงสาวหน้าตาคล้ายกัน
"เรื่องหลานนะ" มารดาตอบบุตรชายและบุตรสาว
"อ้าวท่านแม่ยังไม่ได้บอกโนโครุหรือค่ะ"ซาโทโกะพี่สาวคนรองถามเสียงใส
"เดี๋ยวฮะ เด็กสองคนนั่นอายุเท่าไร"โนโครุถามเสียงหลง พลางคำนวณอายุพี่ชายในใจ
"สามขวบน่ะ" พี่สาวตอบ
"สามขวบ ทำไมท่านแม่ไม่ให้พวกเขาเข้าโรงเรียนอนุบาลล่ะครับ"
"แหมปีนี้ลูกว่าง ไม่ต้องเป็นประธานนักเรียน และพวกเพื่อนของลูกยังอยู่ชํ้นป.6 ไม่ได้ขึ้นมาชั้นมัธยมด้วย ลูกก็ดูแลพวกหลานๆไปแล้วกัน"มารดากล่าวสรุปเสียงใส
"และอย่าเอาแต่เล่นสนุกอย่างเดียว ดูแลน้องด้วย โดยเฉพาะเชอร์
ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง อย่าซนจนทำให้น้องต้องคอยปรามล่ะ"
"แล้วพี่ซึซึคุ ไปมีแฟนตอนไหนล่ะครับพี่ "ว่าพลางหันไปถามพี่ชายคนโต เพราะพี่ชายคนต้นเรื่อง แยกไปอาศัยอยู่ข้างนอกคนเดียว ไม่ค่อยได้กลับบ้าน
"สี่ปีก่อนที่ ซึซึคุได้รับบาดเจ็บจากการถูกลอบทำร้าย จนตาเกือบบอด และไปรักษาตัวอยู่เมืองนอก แม่ของเด็กพวกนั้นเป็นลูกสาวของหมอน่ะ เห็นว่าร่างกายไม่ค่อยเข็งแรง หลังคลอดไม่นานก็เสียชีวิต ซึซึคุเลยพาลูกๆกลับญี่ปุ่นมาด้วย"ซาโทชิอธิบายให้จอมสงสัยฟังอย่างละเอียด
โรงเรียน
"หาหลานของนาย จริงๆน่ะ"คาซึยะถามอย่างแปลกใจ แถมยังชื่อเล่น เชียร์กับเชอร์ อีกเป็นคนเดียวกับฝาแฝดอัจฉริยะนั่นไหมนะ ถึงสีผม สีตาจะไม่เหมือนกันก็เถอะ คงต้องลองดูต่อไป
"อรุณสวัสดิ์จ๊ะ"เสียงทักทายอ่อนหวานพร้อมรอยยิ้มที่โนโครุส่งทักทายสองฝาแฝดที่พึ่งเข้ามา
"อรุณสวัสดิ์ฮะ/ครับ"สองเสียงตอบพร้อมกันแต่ต่างกันที่น้ำเสียง
เสียงหนึ่งร่าเริงแจ่มใสของฝาแฝดคนพี่ อีกเสียงแผ่วเบาแต่อ่อนหวานกว่าของฝาแฝดคนน้องที่สวมแว่นตา
พักกลางวันพวกเขาสี่คนไปทานอาหารกลางวันที่สวนด้านหลัง
"ต้นไม้ที่พวกพ่อเล่า น่าจะอยู่แถวนี้นะ"คาซึกิพูดพลางมองตามต้นไม้เบื้องหน้า
"น่าจะเป็นต้นนี้นะ มีชื่อสลักไว้ด้วย"ซึซึกิชี้ให้ดูร่องรอยที่ผ่านกาลเวลา
"พวกเธอสนใจชมรมอะไรบ้าง" คาซึยะถาม
"ท่านอาอยู่ชมรมอะไรฮะ" คาซึกิหันไปถามโนโครุ
"พวกเธออยากอยู่ชมรมเดียวกับอาเหรอ"โนโครุถามอย่างตื่นเต้น
"เปล่าหรอกฮะ ท่านย่าบอกให้ตามมาคุมไม่ให้ท่านอาเหลวไหลมากเกินไป เพราะปีนี้ไม่มีท่านเลขา และเหรัญญิกมาคอยห้ามเวลาท่านอาเล่นสนุก"คาซึกิตอบ
"แหมแค่เรื่องบันเทิงนิดๆหน่อยๆเอง พวกเธอไม่สนเหรอ"โนโครุกล่าวชักชวนแววตาเป็นประกายและเชิญชวน
"ผมนะไม่เป็นไรหรอกแต่ถ้าก่อเรื่องยุ่งแล้วเดือดร้อนถึงเชอร์ด้วยคงไม่ดี เพราะเชอร์ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง
"เดี๋ยวตอนเย็น อาพาไปห้องชมรมนะ"โนโครุบอกอย่างสนุกสนาน แล้วจะพาไปเที่ยวแผนกประถมด้วย พาไปทักทายคุณประธานนักเรียนแผนกประถมซะหน่อย
"ท่านแม่ เด็กใหม่ 2 คนเป็นใครครับ" โนโครุถามหลังจากเก็บความสงสัยมาตลอดวัน
"ลูกของพี่ชายลูกไงจ๊ะ" ท่านผู้อำนวยการตอบเสียงหวาน
"คนไหนล่ะครับท่านแม่ ผมมีพี่ชายตั้งสองคน" โนโครุโอด
"ลองทายดูสิจ๊ะ โนโครุ" มารดากล่าวแกมเสียงหัวเราะ
"อืม พี่ซาโทชิ อายุ 25 แล้วคงพอไหว แต่ผมไม่เห็นพี่ มีแฟนซักที
พี่ซึซึคุพึ่งอายุ 19เอง คงไม่ใช่พ่อคนหรอก"
"ผิดจ้า"คำเฉลยกลั้วเสียงหัวเราะ
"มีเรื่องสนุกอะไรกันหรือครับ ท่านแม่ โนโครุ" เสียงพี่ชายคนโตถาม พลางเดินมาพร้อมหญิงสาวหน้าตาคล้ายกัน
"เรื่องหลานนะ" มารดาตอบบุตรชายและบุตรสาว
"อ้าวท่านแม่ยังไม่ได้บอกโนโครุหรือค่ะ"ซาโทโกะพี่สาวคนรองถามเสียงใส
"เดี๋ยวฮะ เด็กสองคนนั่นอายุเท่าไร"โนโครุถามเสียงหลง พลางคำนวณอายุพี่ชายในใจ
"สามขวบน่ะ" พี่สาวตอบ
"สามขวบ ทำไมท่านแม่ไม่ให้พวกเขาเข้าโรงเรียนอนุบาลล่ะครับ"
"แหมปีนี้ลูกว่าง ไม่ต้องเป็นประธานนักเรียน และพวกเพื่อนของลูกยังอยู่ชํ้นป.6 ไม่ได้ขึ้นมาชั้นมัธยมด้วย ลูกก็ดูแลพวกหลานๆไปแล้วกัน"มารดากล่าวสรุปเสียงใส
"และอย่าเอาแต่เล่นสนุกอย่างเดียว ดูแลน้องด้วย โดยเฉพาะเชอร์
ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง อย่าซนจนทำให้น้องต้องคอยปรามล่ะ"
"แล้วพี่ซึซึคุ ไปมีแฟนตอนไหนล่ะครับพี่ "ว่าพลางหันไปถามพี่ชายคนโต เพราะพี่ชายคนต้นเรื่อง แยกไปอาศัยอยู่ข้างนอกคนเดียว ไม่ค่อยได้กลับบ้าน
"สี่ปีก่อนที่ ซึซึคุได้รับบาดเจ็บจากการถูกลอบทำร้าย จนตาเกือบบอด และไปรักษาตัวอยู่เมืองนอก แม่ของเด็กพวกนั้นเป็นลูกสาวของหมอน่ะ เห็นว่าร่างกายไม่ค่อยเข็งแรง หลังคลอดไม่นานก็เสียชีวิต ซึซึคุเลยพาลูกๆกลับญี่ปุ่นมาด้วย"ซาโทชิอธิบายให้จอมสงสัยฟังอย่างละเอียด
โรงเรียน
"หาหลานของนาย จริงๆน่ะ"คาซึยะถามอย่างแปลกใจ แถมยังชื่อเล่น เชียร์กับเชอร์ อีกเป็นคนเดียวกับฝาแฝดอัจฉริยะนั่นไหมนะ ถึงสีผม สีตาจะไม่เหมือนกันก็เถอะ คงต้องลองดูต่อไป
"อรุณสวัสดิ์จ๊ะ"เสียงทักทายอ่อนหวานพร้อมรอยยิ้มที่โนโครุส่งทักทายสองฝาแฝดที่พึ่งเข้ามา
"อรุณสวัสดิ์ฮะ/ครับ"สองเสียงตอบพร้อมกันแต่ต่างกันที่น้ำเสียง
เสียงหนึ่งร่าเริงแจ่มใสของฝาแฝดคนพี่ อีกเสียงแผ่วเบาแต่อ่อนหวานกว่าของฝาแฝดคนน้องที่สวมแว่นตา
พักกลางวันพวกเขาสี่คนไปทานอาหารกลางวันที่สวนด้านหลัง
"ต้นไม้ที่พวกพ่อเล่า น่าจะอยู่แถวนี้นะ"คาซึกิพูดพลางมองตามต้นไม้เบื้องหน้า
"น่าจะเป็นต้นนี้นะ มีชื่อสลักไว้ด้วย"ซึซึกิชี้ให้ดูร่องรอยที่ผ่านกาลเวลา
"พวกเธอสนใจชมรมอะไรบ้าง" คาซึยะถาม
"ท่านอาอยู่ชมรมอะไรฮะ" คาซึกิหันไปถามโนโครุ
"พวกเธออยากอยู่ชมรมเดียวกับอาเหรอ"โนโครุถามอย่างตื่นเต้น
"เปล่าหรอกฮะ ท่านย่าบอกให้ตามมาคุมไม่ให้ท่านอาเหลวไหลมากเกินไป เพราะปีนี้ไม่มีท่านเลขา และเหรัญญิกมาคอยห้ามเวลาท่านอาเล่นสนุก"คาซึกิตอบ
"แหมแค่เรื่องบันเทิงนิดๆหน่อยๆเอง พวกเธอไม่สนเหรอ"โนโครุกล่าวชักชวนแววตาเป็นประกายและเชิญชวน
"ผมนะไม่เป็นไรหรอกแต่ถ้าก่อเรื่องยุ่งแล้วเดือดร้อนถึงเชอร์ด้วยคงไม่ดี เพราะเชอร์ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง
"เดี๋ยวตอนเย็น อาพาไปห้องชมรมนะ"โนโครุบอกอย่างสนุกสนาน แล้วจะพาไปเที่ยวแผนกประถมด้วย พาไปทักทายคุณประธานนักเรียนแผนกประถมซะหน่อย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น