คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : วิวาห์รักจัดผิดคู่ 8
“ทำไมฉันจะห่วงหน้าก็ไม่แปลกนี่”
“ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ครับ คุณชญานิษฐ์”
“นี่ คุณภากรค่ะ คุณเป็นพวกชอบจับผิดหรือ ถึงว่าเด็ก ๆ คอยวุ่นวายกับฉันจัง”
”เปล่า...แต่ผมโมโหใครบางคนที่ทำร้ายผม”
ภากรพูดขึ้น ทำให้ชญานิษฐ์นึกไปถึงเรื่องตอนที่
เช้าวันนี้อรรถวุฒิขับรถยนต์ส่วนตัวมาบ้านศิวยุทธแต่เช้า พอลงมารถเขาต้องตะลึงกับความสวยแล้วใหญ่ตัวของบ้านหลังนี้ ชายหนุ่มยืนมองตัวบ้านหรือจะเรียกว่าคฤหาสน์หลังหนึ่งเลยก็ว่าได้อย่างชื่นชม
“มาพบใครค่ะ คุณ...”
อรรถวุฒิสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงใครบางคน พอหันมองก็พบว่ามีหญิงชราเดินออกจากตัวบ้านเข้ามาหาเขา
“ผมมาพบ คุณนิษฐ์กับคุณนีครับ”
“จะให้เรียนว่าใครมาขอพบค่ะ”
“บอกว่า อรรถวุฒิ มาขอพบก็ได้ครับ”
“ค่ะ เชิญเข้าไปรอที่ห้องรับแขกก่อนนะค่ะ ดิฉันจะนำไปและจะให้คนไปตามคุณทั้งสองคนให้”
“ครับ”
หญิงสาวรีบเดินนำชายหนุ่มไปที่ห้องรับแขก
“รอที่นี่นะค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะไปตามคุณ ๆ ให้”
“ขอบคุณครับ”
แม่บ้านของตระกูลศิวยุทธอีกคนหนึ่งเดินยกถาดน้ำมาเสิร์ฟ
“น้าแก้วค่ะ น้าลืมเอาขนมมาด้วยค่ะ แขกของคุณน้าหรือค่ะ”
“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ คุณนี ...อุ๊ย...พี่ต้มน้ำไว้ค่ะ ลืมเสียสนิท”
“งั้น...เดี๋ยวนีจัดการเอาน้ำกับขนมไปให้แขกเองก็ได้ค่ะ”
“อุ้ย...ขอบคุณค่ะ คุณ”
....................................................................................................................
“คุณนี...”
อรรถวุฒิเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นหญิงสาวที่ยกถาดน้ำมาคือ กันญิกา
“เอ่อ...สวัสดีค่ะ อืม...เพื่อนพี่นิษฐ์หรือเปล่าค่ะ”
“ครับ”
“พี่อรรถ”
“จำชื่อพี่ได้ด้วยหรือครับ คุณนี...ดีใจจัง”
“ถ้าดีใจจริง ๆ พี่อรรถก็ต้องเรียกนี ว่าน้องนีด้วยนะค่ะ ไม่ใช่เรียกคุณนี”
“ครับ...น้องนี”
ชญานิษฐ์ออกจากห้องส่วนตัว เมื่อมีแม่บ้านขึ้นมาบอกเธอว่ามีแขกมาขอพบ เธอจึงรีบตรงเข้ามาที่ห้องรับแขกทันที
“อ้าว...ยายนีมาคุยกับนายอรรถแล้วหรอ”
“ค่ะ พี่นิษฐ์”
หญิงสาวพูดทันทีเมื่อเห็นน้องสาวนั่งคุยกับเพื่อนของตน
“แล้วนายทำไมต้องมาถึงที่นี่ด้วย ทำไมไม่นัดให้ไปที่ร้านเลยล่ะ”
“ทำไม ฉันก็แค่อยากเห็นว่าเธออยู่กันยังไงก็เท่านั้น”
“ตลกแล้ว...ฉันเคยบอกนายแล้วว่าฉันกับน้องพักบ้านคุณหญิงภควรรณจะไปลำบากยังไง ทำเนียนนะแก”
“พี่นิษฐ์กับพี่อรรถยังสนิทกันเหมือนเดิมเลยนะค่ะ”
กันญิกาพูดขึ้นบ้าง
“ครับ...น้องนี”
“เดี๋ยวเถอะ...นายอรรถ ที่กับยายนีล่ะ หวานขึ้นมาเชียว”
“ก็น้องนีเขาน่ารัก อ่อนหวาน เหมาะกับคำหวาน ๆ ไม่ใช่เธอ”
“ไปกันหรือยังล่ะ”
“พี่นิษฐ์ค่ะ นีว่าขออนุญาติคุณน้าก่อนดีกว่าไหมค่ะ”
“พี่ก็ว่างั้น ไอ้เพื่อนพี่มันรีบจนเว่อร์”
.....................................................................................
“อ้าวหนูนิษฐ์ หนูนี มีอะไรหรอลูก แล้วนั่น....”
คุณหญิงภควรรณกล่าวเมื่อเห็นหญิงสาวทั้งสองเดินเข้ามา และเห็นชายหนุ่มที่เดินตามหลังเข้ามาด้วย
“คือนิษฐ์กับน้องจะไปดูร้านผ้านะค่ะคุณน้าวรรณ และพอดีว่าเป็นร้านเดิมของเพื่อนนิษฐ์ นิษฐ์ก็เลยให้เขามารับไปดูร้านนะค่ะ”
“สวัสดีครับ คุณหญิง...”
“สวัสดีจ๊ะ...ชื่ออะไรหรอพ่อ ทำงานอะไรล่ะ”
“คือผมชื่ออรรถวุฒิ ทำงานออกแบบตกแต่งภายในที่เดียวกับนิษฐ์ครับ”
“งั้น...ก็เป็นเพื่อนสนิทกับหนูนิษฐ์เลยสิ”
“ก็ครับ”
-หนุ่มคนนี้จะชอบหนูนิษฐ์เกินเพื่อนไหมนะ...น่ากลัวจริง ๆ ยิ่งทำงานด้วยกันอยู่ใกล้กันด้วย หวังว่าคงไม่ได้ชอบหนูนิษฐ์หรอกนะ-
คุณหญิงภควรรณคิด แต่พอเห็นอรรถวุฒิคอยมองแต่กันญิกา และคอยชวนหญิงสาวคุยความคิดของคุณหญิงก็เปลี่ยนไปจากว่าเขาจะชอบชญานิษฐ์กลายเป็นชอบกันญิกาแทน
“คุณแม่ครับ...”
ภาคินร้องเรียกมารดา
“เอ่อ...ขอโทษครับ ผมไม่ทราบว่าคุณแม่มีแขก”
“ไม่ใช่แขกแม่หรอก แขกของน้องทั้งสองคนเขาน่ะ”
ภาคินมองหน้าชญานิษฐ์และยิ้มให้ แต่พอหันไปมองกันญิกากับหุบยิ้มทันที เพราะว่าหญิงสาวไม่ได้มองหน้าเขาเลย แต่กลับคุยอยู่กับผู้ชายที่นั่งอยู่อย่างออกรส ยิ่งทั้งคู่นั่งอยู่โซฟาตัวยาว แต่ว่าผู้ชายคนนี้ก็นั่งชิดกันญิกาเกินไป สำหรับภาคิน
“พี่คิน ไปดูทำเลร้านด้วยกันไหมค่ะ”
ชญานิษฐ์เอ่ยชวน
“ไปแถวไหนหรือครับ”
“ก็แถว ๆ วิภาวดีมั้งค่ะ พอดีว่านิษฐ์กับเพื่อนต้องไปธุระต่อ จะให้น้องกลับบ้านคนเดียวก็ห่วง ถ้าจะให้รอกลับด้วยกันก็คงไม่ไหว เพราะว่าถ้างานไม่เสร็จก็กลับไม่ได้”
“นี รอไหวค่ะ”
กันญิกาพูดแทรกขึ้น เพราะให้เธอนั่งรถกลับกับภาคินมีหวังได้ทะเลาะกันตาย
“จริงสิ...น้าว่าให้ตาคินไปด้วยล่ะดี”
“ครับ ผมว่างพอดี”
....................................................................................................
ทั้งสี่คนเดินออกจากบ้าน ชญานิษฐ์เดินนำหน้า ส่วนอรรถวุฒิเดินคู่กับกันญิกา และมีภาคินเดินตามไม่ห่าง ทำให้ได้ยินคำสนทนาระหว่างคนทั้งคู่ทุกประโยค
“น้องนี จะทำร้านผ้าแบบไหนครับ”
อรรถวุฒิเอ่ยถามหญิงสาว
“นี...มีเครื่องจักรอยู่ที่อุบลค่ะ กลุ่มแม่บ้านคนงานอีกสิบกว่าคน กะว่าจะย้อมผ้าเองด้วยสีธรรมชาติ และวางขาย ถ้าลูกค้าสนใจให้ออกแบบชุดให้ก็ได้”
“เดี๋ยวนีไปรถคันเดียวกับคุณภาคินนะ”
ชญานิษฐ์บอก
“นี...ไปคันเดียวกับพี่นิษฐ์ก็ได้นี่ค่ะ”
“ยายนี เสียมารยาทน่ะสิ คุณภาคินอุตส่าห์ไปด้วยแล้วยังต้องเสียเวลากลับมาส่งเราอีก ไปขึ้นรถไป”
“ค่ะ...”
รถทั้งสองคันแล่นออกจากบ้านไปช้า ๆ รถของอรรถวุฒิขับนำรถของภาคินไป ไปนานรถก็เลี้ยวเข้าไปในอาคารแห่งหนึ่ง ที่มีเนื้อที่กว้างพอสมควรในจำนวนตึกแถวระแวกนั้น
“น้องนีครับ เป็นไงบ้างครับ”
อรรถวุฒิถามอย่างเอาใจ แต่คำพูดของชายหนุ่ม ทำเอาภาคินหันควับมองหน้าของเขา แต่ก็พยายามทำเฉยให้มากที่สุด
“ดีค่ะ...ถูกใจนีมากค่ะ”
“นี อยากเห็นสต๊อคที่ใช้เก็บผ้าค่ะ”
“เชิญครับ”
กันญิกาถูกอรรถวุฒิฉุดข้อมือบางให้ไปหยุดอยู่ในห้องที่มีชั้นอยู่เป็นสัดส่วน เขาพอเธอเดินเข้าไปดูภายใน โดยมีชญานิษฐ์เดินตาม และภาคินที่เริ่มควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยจะอยู่ แต่ยังคงเฉยให้มากที่สุดและเดินตามไปเรื่อย ๆ
“ดีมากเลยค่ะ นีว่าที่นี่เหมาะมาก ว่าไหมค่ะพี่นิษฐ์”
กันญิกาหันมาถามพี่สาว
“พี่ก็ว่างั้นจ๊ะ”
“งั้นพรุ่งนี้เรามาเจอกันที่นี่ เพื่อตกลงเรื่องสัญญาจากซื้อขายนะครับ”
อรรถวุฒิบอก
“ค่ะ”
“เราไปดูห้องโชว์ผ้ากันดีกว่าครับ”
ยังไม่ทันที่เขาจะพาเพื่อนและคนที่มาไปยังห้องต่ะไป เสียงโทรศัพท์มือถือของชายหนุ่มก็ดังขึ้น ทั้งสามคนได้ยิน อรรถวุฒิคุยโทรศัพท์ ซึ่งทุกคนพอจะเดาออกว่า อรรถวุฒิต้องแยกไปทำงานรวมทั้งชญานิษฐ์ด้วย
“เอ่อ...คือ”
“ทำไม ต้องไปไหนล่ะ มีอะไร”
”ก็ทีมงานโทรมาบอกว่าลูกค้าจะขอเปลี่ยนแบบใหม่ให้เราไปเจรจาเรื่องสัญญาณเพิ่ม”
“งั้นก็ไปสิ”
ชญานิษฐ์บอก
“แต่ว่าน้องนี ยังดูไม่ทั่วเลย”
อรรถวุฒิบอก
กันญิกายิ้มแล้วว่า
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่นิษฐ์กับพี่อรรถไปทำงานเถอะค่ะ นีว่างานสำคัญกว่านะค่ะ ส่วนเรื่องดูห้องอื่น ๆ ที่เหลือไว้พรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ ยังมีเวลาอีก”
รถของอรรถวุฒิแล่นออกไปแล้วโดยมีชญานิษฐ์นั่งไปด้วย
ตอนนี้ก็เหลือแต่กันญิกากับภาคินที่ยังคงยืนอยู่หน้าตึก หญิงสาวรู้สึกว่าวันนี้เขาไม่พูดอะไรเลยน่าแปลกอย่างเห็นได้ชัด
“พึ่งจะรู้นะว่า เพื่อนชายของพี่สาวกับมาสนใจน้องสาว”
“หรือค่ะ...”
“หว่านเสน่ห์เยอะไหมล่ะ....”
“กลับบ้านเถอะค่ะ”
“ฉันหิวข้าว...ไปกินข้าวด้วยกันก่อน”
“ไปทานที่บ้านก็ได้นี่ค่ะ”
ภาคินมองร่างบาง ที่ดูท่าทางแล้วหญิงสาวจะไม่ค่อยเต็มใจไปกับเขานัก
“ตกลงเธอจะไปกินข้าวกับฉันไหม”
“ก็กลับไปทานที่บ้านก็ได้นี่ค่ะ”
กันญิกาบอกพร้อมเงยหน้าขึ้นเผชิญหน้ากับภาคิน
“ทีฉันพูด บอกอะไรไม่ใช่เธอ ตอบหวาน ๆ เหมือนคุยกับนายนั่น และกับคนอื่น ๆ เลย ถ้าเป็นนายนั่นชวนคงรีบจนตัวสั่น”
คำพูดของภาคินทำเอาหญิงสาวไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
“เรื่องส่วนตัว...นี่ค่ะ”
คำตอบของเธอทำให้ภาคินจ้องเขม็ง และพูดกับเธอว่า
“เตรียมตัวเลิกทำตัวเป็นสาวใสซื่อบริสุทธิ์ให้บรรดาที่เธอหว่านเสน่ห์ไว้ได้เลย อีกไม่นานได้รู้กันแน่ ๆ กันญิกา ฉันจะทำให้เธอเห็นว่า ถ้าฉันพอใจยังไง หรืออะไรก็ตาม ฉันต้องได้มาครอบครอง”
“ถ้าคำว่าพอใจหมายถึงว่าต้องการ นีคิดว่าคุณคงไม่ควรเอามาบอกนี เพราะว่าคุณเคยพูดว่าผู้หญิงอย่างนีเชยพี่ไม่สนใจหรอก”
หญิงสาวพูดกลับไปบ้าง เพราะว่าที่ผ่านมากันญิการู้จากแม่บ้าน คนขับรถ ในบ้านพูดกันแบบนั้นว่า ภาคินมีหญิงสาวรอบล้อมมากหน้าหลายตาและแต่ละคนไม่ใช่แบบกันญิกาเลย แต่ถ้าเป็นชญานิษฐ์ก็ไม่แน่
ความคิดเห็น