ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    วิวาห์รักจัดผิดคู่

    ลำดับตอนที่ #6 : วิวาห์รักจัดผิดคู่ 6

    • อัปเดตล่าสุด 13 มี.ค. 51


                     “แล้วพี่กรล่ะครับ คุณแม่

                    ตากร อ่านหนังสือพิมพ์อยู่ แม่ให้คนไปตามแล้ว

    ภาคินเดินมาที่โต๊ะอาหารพร้อมกับคุณหญิงภควรรณ ชายหนุ่มมองอาหารที่น่าทานบนโต๊ะ อดรู้สึกสงสัยไม่ได้ว่า มารดาเขาเปลี่ยนแม่ครัวคนใหม่หรือไง ดูสิอาหารน่าทานแบบนี้ ไม่ใช่แม่ครัวคนเดิมแน่ ๆ 

                    คุณน้าค่ะ เรียกหานีหรือค่ะ

                    หนูนี มาทานข้าวด้วยกัน...เร็ว ดูสิอยู่แต่ในครัวน่าดำหมดกันพอดี

                    ค่ะ

                    แม่ครัวคนใหม่ของคุณแม่หรือครับ ดูสิอาหารน่าทานทุกอย่างเลย

                    ใช่...แต่ว่าไม่ใช่คนใหม่อะไรหรอก ฝีมือหนูนีเขา

    หญิงสาวยิ้มหวานกับคำพูดของคุณหญิงภควรรณ

                    ถ้างั้นผมขอชิมก่อนแล้วกันครับ...ไม่รู้จะท้องเสียหรือเปล่า

    ภาคินบอก

     เป็นไงตาคิน กินได้ไหม

    คุณหญิงภควรรณแซว แต่ว่าภาคินก็ไม่ยอมแพ้หรอก เขาจึงว่า

                    ก็งั้น ๆ ล่ะครับ

                    พี่กรค่ะ...รับกาแฟไหมค่ะ

    กันญิกาถามชายหนุ่ม

                    ขอบคุณครับน้องนี แต่ว่า...ไม่ดีกว่า พี่อิ่มแล้วครับ อาหารอร่อยมากครับ

                    ขอบคุณค่ะ พี่กร

                    ก็งั้น ๆ ล่ะครับพี่กร

    ภาคินพูดสวนขึ้นมา

    นายคิน...งั้น ๆ ของนายนะเนี่ย...

    ภากรแซวน้องชายของตน ก็เขาและทุกคนก็เห็นอยู่ว่า ชายหนุ่มตักเติมข้าวจานที่สองแล้วนี่

                    คุณแม่...เดี๋ยวผมขอไปทำงานก่อน วันนี้มีเคลียร์ลูกค้าสำคัญด้วย

                    ไปเถอะตากร

    ...............................................................................

    คุณหญิงภควรรณและภาคินนั่งทานอาหารจนหมดเกือบซะทุกอย่าง กันญิกาจึงเดินไปในครัวแล้วกลับออกมาพร้อมจานผลไม้สองจาน ที่หญิงสาวจัดการปลอกใส่ตู้เย็นไว้

                    ขอประทานโทษค่ะ...คุณภาคินค่ะ มีคนขอพูดสายด้วยค่ะ

                    ใครครับ

                    เธอบอกว่าชื่อ จีนพัตร์ ค่ะ

    พอแม่บ้านบอก คุณหญิงภควรรณหันมองหน้าบุตรชายคนเล็กทันที ชายหนุ่มรับโทรศัพท์จากมือของแม่บ้าน แล้วเดินออกไปคุยตรงทางเดินเข้าครัว

                    สวัสดีครับ จีน

                    สวัสดีค่ะ คิน

                    สบายดีหรือเปล่าครับ

                    “ไม่เลยค่ะ จีนคิดถึงคินมาก ๆ แทบจะไม่ได้กินไม่ได้นอนเลยนะค่ะ

                    หรอครับ

                    จีนอยากเจอคินจังเลยค่ะ

                    ช่วงนี้ผมไม่ว่างหรอกครับ งานยุ่งมากต้องขอโทษด้วย

                    งั้น...หวังว่าคงได้พบกันนะค่ะ คิน

                    ครับ...แค่นี้ก่อนนะครับ สวัสดีครับ

    กันญิกาจัดแจกันดอกไม้ หญิงสาวหยิบดอกไม้แต่ละดอกอย่างเบามือดูท่าทางเธอคงจะคล่องเรื่องการทำงานบ้าน อาหาร เป็นอย่างดี ภาคินยอมรับว่ากันญิการูปร่างดี ผิวพันธุ์สวย ดูนาน ๆ เธอก็น่ารักมาก เขายืนมองหญิงสาวจนเพลิน หญิงสาวแต่งกายเสื้อผ้าแบบเรียบ ๆ กระโปรงยาวเลยหัวเข่า เสื้อเชิ๊ตพอดีตัว ลายดอกไม้เล็ก ๆ เข้ารูป 

    กันญิกาหันมองกลับมาทางด้านหลังเธอรู้สึกได้ว่ามีคนจ้องมองเธออยู่

                    พี่คิน มีอะไรหรือเปล่าค่ะ

                    เอ่อ...เปล่า...แล้วนี่คุณแม่ไปไหนแล้ว

                    ไปข้างนอกแล้วค่ะ แล้วพี่คินไม่ไปทำงานหรือค่ะ

                    ทำไม...จะบังคับให้ฉันไปทำงานหรือไง

                    เปล่าค่ะ นีแค่ถามดูเท่านั้น เอง...พี่คิน นีขอถามอะไรหน่อยสิค่ะ

                    ว่ามาสิ

                    แถวนี้ มีร้านหนังสือ ที่ไหนบ้างค่ะ

                    ก็มี ร้านหนังสือในซุปเปอร์มาเก็ตเป็นร้านเล็ก ๆ แต่ก็มีหนังสือเยอะ เหมือนกัน

                    ค่ะ ซุปเปอร์มาเก็ตตรงแยกหน้าปากทางหรือค่ะ

                    ใช่...

    หญิงสาวรับรู้ เธอยกแจกันดอกไม้ ไปวางไว้ตรงโต๊ะมุมห้อง และเดินออกจากบ้าน ภาคินเดินตามออกไป ก่อนถามว่า

                    จะไปไหน...

                    ถามนีหรือค่ะ

                    แล้วคิดว่าฉันคุยกับใครล่ะ ในเมื่อตรงนี้ก็มีแค่ฉันกับเธอ

                    ไปร้านหนังสือไงค่ะ ขอตัวค่ะ

    หญิงสาวเดินออกมารอรถรับจ้างอยู่หน้าบ้าน เธอเลือกเดินไปเรื่อย ๆ จะได้ไม่ต้องยืนรออยู่กับที่ ภาคินขับรถออกจากบ้าน และปราดรถมาจอดแล้วเลื่อนกระจกด้านหนึ่งลง

                    ขึ้นรถสิ...ถ้าจะไปร้านหนังสือ

    กันญิกาหันซ้านหันขวา ทำท่าลังเล ทำให้ชายหนุ่มพูดต่ออีกว่า

                    ฉันไม่ได้พาเธอไปขายหรอก เร็วขึ้นมา

    หญิงสาวเปิดประตูรถ แล้วก้าวเข้ามานั่งข้าง ๆ คนขับ

                                                                   ................................................................................................................

    ทางด้านชญานิษฐ์ หญิงสาวกำลังจะเข้าประชุมเพื่อเสนองานของเธอให้กับลูกค้าดู

                    ไงว่ะ...นิษฐ์ ตื่นเต้นหรือแก เหงื่อแตกเชียว

    อรรถวุฒิ เพื่อนร่วมงานเอ่ยถาม

                   “ตื่นเต้นบ้าบออะไร ฉันรีบมาสิ ร้อนก็ร้อนเหนื่อยก็เหนื่อยเป็นบ้า รถก็ติดทำงานแถบต่างจังหวัดไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย

    ชญานิษฐ์บอก

                    โวยวายจัง ถ้าแกอ่อนหวานน่ารักเหมือนน้องนี น้องสาวแกหน่อย ฉันจีบแกไปแล้ว นี่อะไรว่ะ บ่นจัง

                    เดี๋ยวเถอะ นายอรรถไม่ต้องมาทำน้องสาวฉันเสียคนเลยนะ

                    น้องเพื่อน ฉันไม่ทำให้เสียใจหรอก รักจริงนะ

                    ตลกแล้ว เดี๋ยวก็ฟาดด้วยกระเป๋าเอกสารซะหรอก

    ทั้งสองยื่นเถียงกันสักพัก ก็มีพนักงานของบริษัทเจ้าของตึกที่หญิงสาวและชายหนุ่มนัดหมายกับลูกค้าก็มารายงานว่า

                    เชิญ...เข้าห้องประชุมค่ะ บ๊อสพร้อมแล้วค่ะ

                    ขอบคุณ ค่ะ

                    ขอบคุณ ครับ

    ทั้งสองเดินตามพนักงานสาวเข้าไปในห้องประชุม

                    บ๊อสค่ะ คุณอรรถวุฒิ และคุณชญานิษฐ์ มาแล้วค่ะ
                     
    ขอบคุณมาก เชิญทุกคนนั่ง...

    ทั้งหมดร่วมประชุมกันนาน ถึงสองชั่วโมง กว่าจะตกลงงานเสร็จเรียบร้อยได้

                    ยินดีที่ได้ร่วมงานกันค่ะ

                    เช่นกันครับ

                    งั้น...เราลากลับก่อนนะครับ

                    สวัสดีค่ะ

                    สวัสดีครับ

    .....................................................................

                    นิษฐ์....เดี๋ยว...........

    อรรถวุฒิทำเสียงตื่นเต้น

                    อะไร...เป็นอะไรของนาย

                    ฉันหิวแล้วว่ะ

                    อะไรว่ะ...นี่พึ่ง...

    หญิงสาวยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูแล้วก็ต้องเงียบไป ก็นี่มันเที่ยงกว่าแล้ว เธอและเพื่อนยังไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่เช้า

                    ไงล่ะ...เถียงต่อดิ

                    เอ่อ...ขอโทษ ฉันเป็นเจ้ามือก็ได้ พอใจยัง

                    “O.K. ไปโลด

    .............................................................................

                    โห...ร้านนี้เลยหรอ

    ชญานิษฐ์ ร้องลั่น เมื่ออรรถวุฒิพาหญิงสาวมาถึงร้านอาหารแห่งหนึ่ง

                    อะไรว่ะ...แค่นี้เอง ระดับลูกสาวผู้ใหญ่กันธรในจังหวัดอุบลฯ แค่นี้ขนหน้าแข่งไม่ร่วงหรอก

                    ไม่ร่วง ตลกแล้วไอ้คุณเพื่อนอรรถ

                    ไปเถอะ...ร้านนี้ใกล้ที่สุดแล้ว และฉันก็หิวแล้วด้วย

    อรรถวุฒิเดินไปด้านหลังหญิงสาว และดันให้เดินนำหน้า พอดีกับที่ภากรกำลังเดินเข้ามาและเห็นการกระทำของคนทั้งคู่ทันที แต่เขาอยู่ห่างออกไปเลยไม่ได้ยินคำพูดของหญิงสาวกับชายหนุ่มคนนั้น วันนี้ภากรต้องพาลูกค้าสำคัญมาเลี้ยงต้อนรับการมาเมืองไทยและจำเป็นต้องเทคแคร์เป็นพิเศษ

                    -ไงล่ะ...คนดีของคุณแม่ ทำงาน...น่าขำชะมัด ที่แท้ก็มาหยอกล้อ กินข้าว กับหนุ่มที่นัดไว้มากกว่ามั้ง-

    ....................................................................

    อรรถวุฒิ และ ชญานิษฐ์ เข้าไปนั่งในร้านอาหารหรู บรรยากาศดี และคนที่อยู่ในร้าน ต่างนั่งคุยกันอย่างเงียบ ๆ ด้านภากรเองเขาเลือกที่นั่งไม่ห่างจากโต๊ะของหญิงสาวสักเท่าใดนัก

                    สั่งอาหารครับ

    อรรถวุฒิเรียกหารายการอาหารจากพนักงานของร้าน

                    รับอะไรดีค่ะ

    พนักงานเดินเข้ามาถาม

                    สั่งอะไร ก็สั่งสินายอรรถ น้องเขามารอ

                    แป๊บนึงก็ได้...ใช่ไหมครับคุณพนักงาน

                    ค่ะ

                    เอา..........

    อรรถวุฒิสั่งอาหารสามสี่อย่างและสั่งข้าวเผื่อเพื่อนสาว ที่นั่งหน้าบูดบึ้งอยู่ตรงกันข้าม

                    อรรถ...นายไปจัดการข้อมูลลูกค้าให้ฉันด้วยนะ

                    อืม...ก็ได้ไม่มีปัญหา แต่ว่า พรุ่งนี้...ฉันจะนัดทีมงาน ประชุมช่วงเช้า เธอก็ต้องเข้าประชุมด้วยนะ

                    แล้ว...ประชุมที่ไหนล่ะ

    ชายหนุ่มบอกชื่อโรงแรมย่านวิภาวดีรังสิต และห้องที่จัดเป็นสถานที่ประชุมชั่วคราวสำหรับทีมงานของชญานิษฐ์และอรรถวุฒิ

                    อิ่ม...เป็นบ้าเลย

                    ถ้านายไม่อิ่ม...ฉันก็จะให้นายไปล้างจาน

                    นิษฐ์...ไปเดินดูสถานที่ทำห้องเสื้อให้น้องนีไหม ฉันจำได้ว่าเธอจะเปิดร้านเสื้อให้น้องนี

    อรรถวุฒิพูดขึ้น

    ชญานิษฐ์มองหน้าเพื่อนแล้วว่า

                    จำได้ด้วย...ทำไม...มีที่ดี ๆ แนะนำให้หรอ

                    มีสิ...เมื่อก่อนฉันก็จะเปิดร้านให้ญาติผู้พี่ของฉัน แต่ว่าทำได้ไม่นาน เพราะว่าเขากำลังจะแต่งงานและก็คงไม่มีใครดูแลร้านต่อ เพราะไม่มีใครถนัดด้านออกแบบผ้าลายใหม่ ๆ เอาไหมญาติฉันเข้าโอนให้ในราคาถูก สนไหมล่ะ

                    วันนี้...ไม่ไปเที่ยวกับสาว ๆ หรือไง

                    ไม่...ขี้เกียจ ขืนไป งานไม่เสร็จ ฉันหูชาเพราะเธอพอดี

                    ดี รู้ก็ดี

    หญิงสาวหัวเราะ เมื่อเห็นเพื่อนสนิททำสีหน้าบ่งบอกถึงความขยาด กลัว

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×