คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 / ยียวนเล็ก ๆ น้อย ๆ
ภากรเหลือบมองคนที่นั่งข้างตัว หญิงสาวเอนอิงพิงผนัก ยกมือกุมขมับเหมือนจะให้รับรู้ว่าตอนนี้เธอกำลังปวดศรีษะอยู่
“คุณนิษฐ์ ปวดหัวหรือเปล่า นอนก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวถึงบ้านผมจะปลุก”
ชญานิษฐ์ชยับตัวให้นั่งหลังตรง
“ฉันไม่ได้เป็นอะไร”
ภากรหัวเราะในลำคอ เขารู้ดีว่าชญานิษฐ์เป็นผู้หญิงรั้น ผิดกับกันทินันท์ และ กันญิกาที่เรียบร้อย อ่อนหวาน ส่วนเธอคงจะเหมือนบิดาของเธอ คือผู้ใหญ่กันธร ทำให้ได้ความดื้อ ความรั้นมาแบบเต็ม ๆ แต่ถ้ามองดี ๆ หญิงสาวก็มีความเก่ง ฉลาด ขยัน และเป็นคนมุ่งมั่นอย่างมาก ว่าไปหญิงสาวก็เป็นคนสวย ขนาดไม่ค่อยแต่งหน้า ทำผม เธอก็ยังดูมีเสน่ห์น่าหลงใหล อย่างเช่น ภาคิน ที่ดูเหมือนว่าชอบเธออย่างมาก
“ถ้าคุณไม่นอน ไม่ง่วง คุณจะกุมขมับอยู่ทำไมบ่อย ๆ”
ชญานิษฐ์ปล่อยมือจากศรีษะทันควัน
“หรือว่าอยากให้ผมเห็นใจ สงสาร คุณ เพราะว่าคุณไม่ส่บาย เสียใจ พอดีผมไม่ใช่คนชั่งสงสารใครมั่ว ๆ”
“นี่...ช่วยเงียบที ได้ไหม แล้วช่วยขับรถให้เร็วหน่อย คุณภากร”
“คุณ...แค่นี้มันก็เร็วแล้วนะ คุณอยากให้เร็วกว่านี้ก็มาขับเองไหมล่ะ”
“งั้น...จอด....”
“ไม่จอด...ผมยังไม่อยากตาย เพราะให้คนป่วยมาขับรถ เกิดคุณวูบไป ผมก็ซวยอ่ะสิ”
“เมื่อไหร่จะถึงสักทีนะ”
หญิงสาวบ่นออกมาเบา ๆ
“คุณนี่...ขี้หงุดหงิดจัง...ถึงว่า”
“ว่าอะไร มิทราบ”
“ไม่มีคนมาจีบ”
ภากรยิ้มเยาะ เขายังคงขับรถต่อไป ส่วนชญานิษฐ์นั้นหมั่นไส้เขาอย่างเต็มที่ แต่เธอก็ไม่อยากต่อล้อต่อเถียง เลยสะบัดหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง
-ทระนงในตัวซะเหลือเกินนะแม่คุณ เห็นแล้วมันน่าจับมาตีก้นสักทีสองที จะได้รู้จักเข็ด- ชายหนุ่มเลี้ยวรถเข้าไปในคฤหาสน์หลังหนึ่ง
“ถึงแล้วครับ...คุณผู้หญิง”
..................................................................................
“อุ๊ย...หนูนิษฐ์ มาถึงแล้วหรือลูก อ้าว...ทำไมมากับตากรซะล่ะ แล้วหนูนีล่ะจ๊ะ”
“สวัสดีค่ะคุณน้า ยายนีมารถคุณ...เอ่อ...พี่คินค่ะ พอดีนิษฐ์ปวดหัว ขับรถไม่ไหว”
“เป็นอะไรมากหรือป่าวเนี่ย”
“ไม่ค่ะ นิษฐ์ขอไปพักก่อนได้ไหมค่ะ คือนิษฐ์นอนน้อยมาหลายวันแล้วค่ะ”
“จ๊ะ...จ๊ะ”
“เดี๋ยวค่ะ...คุณน้าค่ะ...พี่กรค่ะ น้องนิษฐ์รบกวนให้พี่ ช่วยถือกระเป๋าของน้องนิษฐ์กับยายนีให้ทีนะค่ะ ช่วยเก็บรถให้นิษฐ์ด้วยนะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะพี่กร...”
“เธอ...”
ภากรกำลังจะชี้หน้าว่าชญานิษฐ์ คุณหญิงภควรรณถึงใช้สายตาเป็นการปรามเขาไว้ ทำให้ภากรจำต้องลงมือลง ก่อนว่า
“ครับ...น้องนิษฐ์”
ชญานิษฐ์เดินไปกับคุณหญิงภควรรณ หญิงสาวหันหลังกลับมามอง ก่อนจะส่งยิ้มที่มองดูก็รู้ว่าหญิงสาวยิ้มเยาะชายหนุ่มอยู่นั้นเอง
-ยายตัวแสบ ขนาดไม่สบายนะเนี่ย-
……………………………………………………….
“พี่คิน จะ รถของพี่นิษฐ์ หายไปไกลแล้วนะค่ะ”
“ครับ”
กันญิกาหันไปบอกภาคิน แต่ว่าภาคินรู้สึว่าหญิงสาวดูเรียบร้อยเกินไป แม้จะน่ารักแต่ก็ดูจืด ๆ ในสายตาเขา อีกอย่างสำหรับชายหนุ่มแล้ว กันญิกา ไม่ใช่สเป็คของเขาเลยแม้แต่น้อย ชายหนุ่มจึงไม่ค่อยจะคุยกับหญิงสาวซักเท่าใด พอรถของภาคินมาถึง เขาก็ลงจากรถแล้วเดินเข้าบ้านทันที กันญิกาก็เดินตามเข้ามาในบ้าน
“นี่...นายคินทำไมมาถึงช้าไปตั้งสิบกว่านาทีล่ะ”
“ผมขับรถไม่ค่อยเร็วพี่ มาเรื่อย ๆ”
ภาคินตอบคำถามพี่ชายเสร็จก็เดินขึ้นชั้นบนของบ้านไปทันที
“พี่กรค่ะ พี่นิษฐ์ไปไหนเสียล่ะค่ะ”
“พี่สาวของน้องนีไปพักผ่อนครับ น้องนีล่ะจะพักก่อนไหม”
“เดี๋ยวนี...ไปหาพี่นิษฐ์ดีกว่าค่ะ พี่กรช่วยนำทางได้ไหมค่ะ”
“ได้ครับ”
ภากรเดินนำกันญิกาขึ้นบันไดสู่ชั้นสองของตึก พอดีกับที่คุณหญิงภควรรณเดินออกมาจากห้องชญานิษฐ์
“สวัสดีค่ะ คุณน้า”
“หนูนีพึ่งมาถึงหรือลูก แล้วพี่คินไปไหนล่ะ”
“นายคินเข้าห้องไปแล้วครับแม่ เดี๋ยวผมพาน้องนีไปส่งที่ห้องพักนะครับ”
“จ๊ะ”
-สงสัยตากรกับหนูนีคงมีหวังแน่ ๆ เลย ต้องดูไปเรื่อย ๆ แล้วเรา-
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก
“พี่กร ผมเข้าไปได้ไหมพี่”
“เข้ามาสิ” “มีอะไรนายคิน ถึงได้มาหาพี่”
ภากรถามน้องชาย
“พี่กร พี่ว่าคุณนิษฐ์น่ารักไหมพี่”
“แกมาถามอะไรเอากับพี่ว่ะ ถ้าแกจะบอกวาชอบเขาก็ว่ามาตรง ๆ”
“ใช่ แต่ผมอยากให้พี่หาโอกาส และเวลาให้ผม”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ ฉันกับยายนั่นยิ่งไม่ค่อยจะถูกกันอยู่ด้วย”
“งั้น...พี่จะชอบน้องนีได้ไหม จีบเลยก็ได้”
“อะไรของแกว่ะ อยู่ดี ๆ มาบังคับให้พี่ไป ชอบ ไป จีบ คนนั้น คนนี้”
“ผมอยากมีเวลากับน้องนิษฐ์ให้มาก ๆ แต่ว่าน้องนี ก็เล่นติดพี่สาวแจ...”
“พี่ว่าน้องนีดูเหมาะสมกับแกออก น้องนีเป็นแม่บ้านดี จะได้ไว้คุมแก ไม่ให้นอกลู่นอกทาง”
“ไม่...ผมไม่ชอบจืด ๆ ชืด ๆ สรุปมาดีกว่า พี่จะช่วยผมไหม”
“เอ่อ...”
“ขอบคุณมากพี่กร…ไปล่ะ”
“เดี๋ยวนายคิน...”
“อะไรครับ...พี่”
“ฉันว่ายายนิษฐ์เขามีแฟนแล้วล่ะ ฉันได้ยินเขาคุยโทรศัพท์ด้วย ถ้าแกสนใจเขาก็ต้องขยันทำคะแนนหน่อยนะ เดี๋ยว...จะหาว่าฉันไม่เตือน”
“สบายมาก พี่ชาย”
.................................................................................................................
ความคิดเห็น