คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ช่วย....ดูแล
ที่บ้าน เอะคาม่า มากิร้องกรี๊ดโวยวายลงบันไดมา พอดีกับสาวใช้เดินถือถาดแก้วน้ำสวนทางขึ้นมาจึงโดนชนเกือบตกบันได
“นี่....แก ออกไปนะ รีบไปเก็บเสื้อผ้าฉันในห้องเดี๋ยวนี้”
“แต่ หนูขอเช็ดพื้นที่คุณมากิ ทำหกก่อนนะค่ะ”
“ฮ้า....แก....ถ้าแกไม่ทำตามที่ฉันสั่งแกเจ็บตัวแน่”
คุณมนัสเดินออกมา เพราะได้ยินเสียงลูกสาวอาละวาดกับสาวใช้ในบ้าน
“ไม่เอาน่า ลูก....ไปว่าเขาทำไม....เธอจะทำอะไรก็ไปเถอะ”
สาวใช้ได้โอกาสรีบวิ่งเข้าไปในครัวทันที
“คุณพ่อ!!”
“ว่าไงลูกมากิ”
“มากิ ขอเงินก่อนได้ไหมค่ะ”
“เงิน....ก็พ่อให้เมื่อวันก่อนแล้ว ไม่ใช่เหรอ”
“แค่สองหมื่น....ไม่พอใช้หรอกค่ะ มากิซื้อกระเป๋าใบเดียว ก็ยังไม่พอเลย....นะค่ะ.....คุณพ่อ....นะค่ะ”
“อืม....”
....................................................................
ติ สังเกตหญิงสาวซึ่งนั่งอยู่เบื้องหลังแล้ว อดลอบยิ้มกับตัวเองไม่ได้ ก็ดูสิ....เธออยู่บ้านเดียวกับเขา....นับวันยิ่งสวย....แสนเก่ง....และนิสัยดี....แค่ได้เห็นก็พอใจแล้ว แม้จะเป็นความฝันที่เพ้อเจ้อก็ตามที
“เป็นอะไรเหรอติ ยิ้มทำไม”
สิริยาถาม
“ไม่ได้เป็นอะไรหรอกครับ แค่นึกถึงตอนเด็ก ๆ ว่า คุณริ ตอนเด็กน่ารักยังไง วันเวลาผ่านไปก็ยังน่ารัก และยิ่งมาก ขึ้นทุก ๆ วัน ทุกครั้งที่มอง”
“แหม....ติ....ไม่ต้องมายอ ริ เลยนะ ริยังโกรธที่ติให้ ริ มานั่งด้านหลังอยู่นะ”
หญิงสาวต่อว่าด้วยอารมณ์งอน ๆ
“ผมว่า คุณ ริ จะนั่งสบายกว่าด้านหน้านี่ครับ”
ติ เสียงสลด
“^_^....ติ....ริล้อเล่น เอาเป็นว่าถ้าติจะขับรถให้ริอีก ต้องให้รินั่งหน้านะ ติไม่ใช่คนขับรถ ริก็ไม่ใช่เจ้านายของติ เราเป็นเพื่อนกัน”
“ครับ”
.............................................................
สารวัตรภูวศิน ศิริเวช แต่งเครื่องแบบเต็มยศตำรวจ วันนี้ชายหนุ่มจะต้องเดินทางไปติดต่อราชการกับตำรวจชั้นผู้ใหญ่ พอดีผ่านหน้ามหาวิทยาลัยที่สิริยาสอนอยู่ เขาเลยเข้ามาจอดรถอยู่หน้าอากคารเพื่อดักรอหญิงสาว จนรถที่ติขับมาจอดเทียบ
“ขอบใจ....มากนะ ติ”
“คุณริ อย่าพึ่งลงนะ....เดี๋ยวติไปช่วยรับเอกสาร”
สารวัตรภูวศิน เห็นติวิ่งมาเปิดประตูด้านหลังและสิริยาก้าวลงมา แต่หนังสือและเอกสารที่เต็มไม้เต็มมือ ทำให้เธอเซเล็กน้อย ติ จึงต้องประคองตัวคุณหนูเของเขาไว้
“เป็นอะไรรึเปล่าครับ คุณริ”
“ไม่....จ้า....ติ....เดี๋ยวริไปก่อนนะ ขอบใจมาก”
สิริยาเดินแยกเข้าไปที่อาคาร ทิ้งให้ ติ ยืนยิ้มฝันค้าง
“เฮอะ!....ก็แค่นี้กันหมดมั้ง....ผู้หญิง”
ชายหนุ่ม ขับรถออกไปทันที
เมื่อปฏิบัติงานเสร็จ สารวัตรภูวศินก็เดินทางมาที่สถานีตำรวจที่ประจำอยู่ บรรดาตำรวจที่ผ่านเขาต่างทำความเคารพสารวัตรหนุ่ม พอมาถึงห้องทำงานก็ต้องรู้สึกเบื่อหน่าย เมื่อ มากิ มารอเขาอยู่
“สวัสดีค่ะ พี่ศิน”
มากิ เอ่ยทัก พร้อมลุกจากเก้าอี้ ก่อนเข้ามาโอบกอดรอบคอเขาไว้
“ปล่อยพี่ก่อนครับ มากิ ใครเข้ามาเห็นเข้า มากิ จะเสียหาย”
ชายหนุ่มแกะมือของเธอที่โอบกอดลำคอของเขาออก
“ค่ะ”
“มากิ มาหาพี่ มีอะไรเหรอ”
“เมื่อวานคุณปู่ไม่ได้บอก พี่ศิน เหรอค่ะ ว่า มากิ จะไปหา”
“บอก....แต่พี่มีงานและยุ่งมาก”
“ยุ่งมาก....เลยปล่อยให้มากิระหรือค่ะ”
เธอตะคอกเสียงดังอย่างลืมตัว
ชายหนุ่มวางปากกาลงกับแฟ้ม และจอ้งเธออย่างไม่พอใจ จนมากิ ต้องหันมามองที่เขา ก่อนรีบยิ้มให้และว่า
“มากิ ก็ไม่อะไร ขอโทษนะ....ค่ะ พี่ศิน”
“....พี่ขอทำงานก่อนนะ มากิ ก็ควรไปทำงานได้แล้ว”
“พี่ศิน ไล่มากิงั้นหรือค่ะ”
“พี่แค่บอกให้ มากิ ไปทำงาน เพราะพี่ไม่สะดวกจะคุยแล้ว”
“ค่ะ....ก็ได้ แต่เย็นนี้ พี่ศินต้องไปรับ มากิ ไปทานข้าวด้วย....พี่ไม่ตอบ มากิ ถือว่าตกลง......บายค่ะ”
มากิ หยิบกระเป๋า แล้วเดินออกจากห้องทำงานของเขาไป............
ทางด้านสิริยา วันนี้หญิงสาววุ่นต่อการสอนทั้งวัน งานที่ล้นมือทำให้เธอไม่ได้แตะอาหารกลางวันเลย ซึ่งไม่ต่างจากภูวศิน จนถึงเวลาเลิกงาน
สิริยาออกจากมหาวิทยาลัย และยืนรอรถของที่บ้านมารับ ชั่วโมงผ่านไป ติก็ยังมาไม่ถึงสักที
ติ๊ด.....ติ๊ด
“สวัสดีค่ะ”
เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น หญิงสาวจึงรีบรับทันที
“คุณริครับ ผม....ติ....นะ”
“ติ....เหรอ อยู่ไหนแล้ว ริ....มายืนคอยนานแล้วนะ”
“คือ รถมีปัญหานิดหน่อยครับ คุณริ....กลับ TAXI ก่อนก็ได้นะครับ”
“รถเป็นอะไรมากไหมถ้ามาก ติก็ล๊อครถไว้ และนั่งรถ TAXI ไปกับ ริ ก็ได้”
“ไม่เป็นไรครับ คุณริรีบกลับก่อนเถอะ”
ติบอก และตัดสายไปทันที
..........................................................................
“ทำไม วันนี้ รถ ไม่ค่อยว่างกันเลยนะ”
สิริยาบ่นพึมพำ ขณะรอโบกรถ TAXI แต่ก็มีรถของใครคนหนึ่งขับมาจอดตรงหน้าเธอ และเลื่อนกระจกลง
“สวัสดีครับ ครูสิริยา”
“สวัสดีค่ะ คุณ....เอ่อ....”
“ผม พฤกษ์ น่าน้อยใจจริง ที่ครูจำผมไม่ได้”
“ขอโทษค่ะ”
“เชิญครูขึ้นรถครับ ผมจะไปส่ง”
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ”
หญิงสาว เดินหนี กะว่าจะไปยืนรอรถ TAXI จุดอื่น แต่ถูกลูกน้องของเขาดักหน้าไว้
“เชิญ เถอะครับ”
“*-*…..บอกให้คนของคุณหลีกทางให้ดิฉันได้ไหมค่ะ”
“ดูครูจะไม่ค่อยหวาดกลัวเลยนะครับ”
“กลัวแล้วยังไง....ไม่กลัวแล้วยังไงล่ะค่ะ ความกลัวก็ทำอะไรให้ดีขึ้นไม่ได้”
“ขึ้นรถดีกว่า ผมจะไปส่ง”
พฤกษ์ เดินมาเปิดประตูให้เธอ และพยักหน้าเรียก แต่สิริยาทำไม่มอง เธอแกล้งทำเป็นกดโทรศัพท์ พฤกษ์จึงแย่งโทรศัพท์จากมือเธอไป
“คุณพฤกษ์ คืนของฉันมานะ”
เธอพยายามแย่งโทรศัพท์มือถือคืน จนถูกเขารวบข้อมือไว้ได้
“ปล่อยนะ....ปล่อย”
สิริยาทั้งดิ้น ทั้งสบัด ก็ไม่หลุด
พฤกษ์เองก็ไม่ยอมปล่อย จนได้ยินเสียงของใครคนหนึ่งดังขึ้น
“หยุดลวนลามผู้หญิงดีกว่านะครับ คุณพฤกษ์ ญศหวรรษ”
สารวัตรภูวศินเอ่ย พร้อมเดินเข้ามาใกล้ ๆ ก่อนจะคว้าร่างบางให้มายืนหลบด้านหลังของเขา
“สารวัตร....!!!....เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับท่านนะ”
............สารวัตร!!!!O_O.....
สิริยางง เขาเป็นสารวัตรเหรอ และวันนี้เขาอยู่ในเครื่องแบบเต็มยศ....ใช่สิ
“พอดีผมมีหน้าที่มารับ คุณริ ต้องขอตัวคุณริไปก่อนนะครับ”
ชายหนุ่มหันมาจับข้อมือของหญิงสาว ก่อนจะจูงไปที่รถของเขา และเปิดประตูให้เธอ และรีบวิ่งไปประจำฝั่งคนขับ และขับออกไป ทิ้งให้ พฤกษ์ ยืนมองอย่างเจ็บใจ
ความคิดเห็น