คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 / เดินทางไกล
.......................................................โอ๊ย...ไม่ทันแล้ว......................................................
“นี...เย็นนี้เตรียมตัวนะ พรุ่งนี้พี่จะออกจากบ้านแต่เช้า”
ชญานิษฐ์บอกน้องสาวทันทีที่เข้ามาในบ้าน
กันญิกางงกับพี่สาวคนรองเลยถามออกมาว่า
“อะไรกันค่ะพี่นิษฐ์ จะรีบอะไรขนาดนั้น”
“นิษฐ์ จะไม่ให้พี่รีบได้ยังไงล่ะ งานที่พี่ได้รับเขาโทรมาเร่ง เนี่ย...เดี๋ยวพี่ต้องไปจองห้องพักโรงแรมอีก ไม่รู้ว่าจะมีไหมที่ใกล้ ๆ ที่ทำงาน”
-ไม่มีทางที่จะได้พักโรงแรมหรอก ยังไงก็ต้องไปพักที่บ้านศิวยุทธ์-
คุณชญามลมาได้ยินที่บุตรสาวคนรองคุยกับบุตรสาวคนเล็กว่าจะพักโรงแรม แต่ว่าเธอจะไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้นแน่ ๆ
“ฮัลโหล ขอสายคุณวรรณค่ะ”
“ดิฉันพูดอยู่ค่ะ คุณพี่มล”
“คุณวรรณค่ะ พรุ่งนี้ยายนิษฐ์จะเดินทางไปกรุงเทพนะค่ะ ดิฉันจะพยายามให้ยายนิษฐ์กับยายนี ไปพักบ้านคุณวรรณให้ได้ คุณวรรณก็ต้องจัดการทางลูกชายของคุณวรรณด้วยนะค่ะ”
“แน่นอนค่ะ คุณพี่มล ขอบคุณนะค่ะ”
“ค่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะค่ะ ดิฉันกลัวคนสงสัยค่ะ”
“สวัสดีค่ะ คุณพี่มล”
“ค่ะ สวัสดีค่ะ...”
พอคุณชญามลวางสายจากคุณหญิงภควรรณไป เธอก็เดินไปที่ห้องบุตรสาวคนรองหรือก็คือ ชญานิษฐ์ กรกิจโชติ
“ยายนิษฐ์ แม่เข้าไปได้ไหม”
“เชิญค่ะ แม่”
“เก็บข้าวของพร้อมแล้วหรอเรา”
“ค่ะแม่ พรุ่งนี้นิษฐ์จะพาน้องไปแต่เช้านะค่ะ”
“แม่เตรียมที่พักให้แล้วนะ คุณน้าวรรณพึ่งโทรมาบอกว่าเตรียมห้องพักให้เราสองคนแล้ว”
“เอ่อ...นิษฐ์จองห้องพักโรงแรมไว้แล้วนะค่ะ”
“นิษฐ์จอง แต่แม่โทรไปยกเลิกแล้วนี่”
“อะไรนะค่ะ แม่”
“สรุป เราสองคนต้องไปพักบ้านคุณน้าวรรณ แม่จะได้ไม่เป็นห่วง แม่ไปล่ะ จะไปดูยายนีต่อ”
คุณชญามลเดินออกจากห้องพร้อมปิดประตูห้องให้ชญานิษฐ์
...................................................................................
เช้าวันนี้ชญานิษฐ์ยังคงแต่งตัวทะมัดทะแมงเช่นเคยหญิงสาวชอบใส่กางเกงและเสื้อเข้ารูปแต่ไม่ฟิตมาก เพื่อความคล่องตัวในการทำงานของเธอ ส่วนกันญิกาหญิงสาวแสนหวาน เรียบร้อย เธอมักจะสวมใส่ประโปรงยาวแต่สำหรับหลาย ๆ คน ที่เห็นก็จะบอกว่ามันเข้ากับหญิงสาวจะทำให้เธอดูสวย น่ารัก สมกับเธอ
“เดี๋ยว...เดี๋ยว...นี่ยายนิษฐ์จะขับรถไปหรือลูก”
ผู้ใหญ่กันธรผู้เป็นบิดาเอ่ยถาม
“ค่ะ พ่อ...นิษฐ์ขับรถออกบ่อย ก็แค่ขับจากอุบลฯเข้ากรุงเทพ 600 กิโลนิด ๆ เองค่ะ”
“ถ้าขับไม่ไหวก็จอดพักนะ ยายนิษฐ์”
คุณชญามลบอก ผู้ใหญ่กันธรจึงเสริมต่ออีกว่า “ถ้าขับไม่ไหว หรือว่าง่วงก็จอดพักนะนิษฐ์ นีก็คอยดูพี่สาวด้วยนะลูก”
ชญานิษฐ์ส่ายหน้าไปมา –ไม่รู้จะสั่งอะไรนักหนา เธอขับรถเข้ากรุงเทพออกบ่อย- แต่ก็ขับรถเข้ากรุงเทพของเธอส่วนมากจะไปกับผู้ร่วมงานหลาย ๆ คนก็เท่านั้นเอง
“อีกเรื่องนึ่งนะนิษฐ์ แม่ให้เบอร์มือถือหนูกับพี่ภากรเขาไว้ พอประกาศบ่าย ๆ พี่เขาจะโทรถามว่าเราถึงไหน พี่เขาจะได้มารอรับถูก”
“อะไรนะค่ะ...”
“ไปได้แล้วเดี๋ยวจะร้อนแดด”
คุณชญามลไม่รอให้บุตรสาวถามต่อ รีบดันให้ถึงรถและให้ออกรถไป
............................................................................................................
“ดูสิ...พี่อุส่าห์จองโรงแรมไว้ แม่ก็มายกเลิกซะงั้น”
ชญานิษฐ์บ่น
“คุณแม่คงเป็นห่วงอ่ะค่ะ พี่นิษฐ์ก็เลยให้ไปพักบ้านคุณน้าวรรณ”
กันญิกาบอก
“ไม่ต้องห่วง ขนาดให้ไปพักบ้านผู้ชายก็ได้...นี่”
“พี่นิษฐ์ก็...ว่าไปค่ะ”
“ชั่งเถอะ...”
ชญานิษฐ์เป็นคนขับรถเร็วพอสมควร แต่ว่าวันนี้คนที่นั่งมาข้าง ๆ เธอคือ กันญิกาน้องสาวแสนน่ารัก เธอจึงขับรถอย่างระมัดระวังอย่างมาก
พอช่วงบ่ายหญิงสาวขับรถเข้าถึงเขตกรุงเทพ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“นี...รับโทรศัพท์แทนพี่ที”
“ค่ะ พี่นิษฐ์ ... สวัสดีค่ะ นีพูดค่ะ”
“หนูนีหรือจ๊ะ นี่...น้าวรรณนะ หนูนีถึงไหนแล้วล่ะ”
“ตอนนี้เข้าเขตกรุงเทพแล้วค่ะ”
“งั้น...หนูนีให้หนูนิษฐ์ขับรถไปรอที่ร้านอาหาร... นะจ๊ะ น้าจะให้พี่เขาไปรับ”
“ค่ะ หนูจะบอกพี่นิษฐ์ให้นะค่ะคุณน้า”
……………………………………………………………………………………….
หญิงสาวทั้งสองนั่งรอการมาของภากรและภาคิน อยู่นาน ชญานิษฐ์จึงพอกันญิกา เข้าไปรอในร้านอาหารและเธอก็ปิดมือถือเพื่อเป็นการตัดความรำคาญ
“พี่นิษฐ์ เรามาอยู่ในร้านสองชั่วโมงแล้ว ออกไปรอข้างนอกเถอะค่ะ”
“อีกแป๊บไม่ได้หรอ พี่ไม่อยากออกไปร้อนข้างนอก”
“โธ่...พี่นิษฐ์คิดจะแกล้งพี่กรกับพี่คินใช่ไหมค่ะ”
“นิดนึงน่า นะ น้องนี”
กันญิกา ทำสีหน้าเป็นบึ่งตึงทำให้ชญานิษฐ์ใจอ่อน “ตกลง ไปข้างนอกร้านก็ได้”
“ค่ะ พี่นิษฐ์”
ชญานิษฐ์ปรายตามองหนุ่มรูปหล่อสองคน ที่ยืนอยู่ท่างกลางสาว ๆ ที่ผ่านไปมาระแวงนั้น ที่ต่างส่งสายตา ยิ้มหวานให้กับสองหนุ่ม รูปร่างสูงใหญ่ของคนทั้งคู่ ส่งให้เขาดูเด่น ยิ่งรวมถึงผิวที่ขาวผิดกับคนทั่วไป ใครต่อใครที่เห็นก็คิดได้ทันทีว่าจะต้องเป็นลูกหลานคุณหนูทั้งนั้น
“พี่นิษฐ์ เห็นพี่กรกับพี่คินไหมค่ะ”
กันญิกาถาม
ชญานิษฐ์ชี้ไปทางลานจอดรถ แล้วว่า “นั่นไง...ยืนอวดความหล่อให้สาว ๆ หลงไหลอยู่นั่น”
“ถ้าไม่ติดว่าคุณแม่เป็นห่วง เรื่องปัญหาการเดินทางหรือที่พัก พี่จะไม่มีวันยอมไปพักบ้านพวกนั้นเป็นอันขาด”
ชญานิษฐ์บอก
“พี่นิษฐ์ก็ ไปเถอะค่ะ”
กันญิกาดึงแขนพี่สาวให้เดินไปทางสองหนุ่ม
“สวัสดีค่ะ พี่กร พี่คิน รอนานไหมค่ะ”
“สวัสดีครับ น้องนี ไม่นานหรอกครับ”
ภากรบอก
“สวัสดีครับ น้องนิษฐ์ พี่รอตั้งนาน น้องนิษฐ์หายไปไหนมาครับ พี่รออยู่ตรงรถน้องนิษฐ์เห็นหายไปนานเป็นห่วงแทบแย่....”
ภาคินพูดขึ้นบ้าง แต่ยังไม่ทันพูดจบชญานิษฐ์ก็พูดแทรกขึ้นซะก่อน
“...เชิญขึ้นรถดีกว่า แดดร้อน รีบไปไม่ดีกว่าหรอ”
“พี่นิษฐ์ค่ะ”
“ขึ้นรถเราเถอะนี เชิญขับรถนำได้เลยค่ะ คุณภากร และก็คุณภาคิน”
หญิงสาวก้าวขึ้นรถของตน ไม่สนใจกับสองหนุ่มเลยแม้แต่น้อย
“ไงล่ะ น้องนิษฐ์ผู้น่ารัก โดนอีกแล้วไอ้คิน”
“ผมชอบแบบนี้ครับ”
“เออ...ตามใจ”
.........................................................................................................
การจราจรติดขัดตามปกติ ชญานิษฐ์เองเธอทำงานตั้งแต่วันก่อนทั้งงานแต่งพี่สาวคนโตที่เธอต้องเตรียมงานแล้วยังงานที่บริษัท ที่เธอต้องรับผิดชอบอีก ยังจะมีงานโชว์แฟชั่นการตกแต่งที่เธอออกแบบ หญิงสาวทำงานแบบทั้งวัน และชีวิตส่วนใหญ่ของเธอจะต้องขับรถตลอดเวลา แต่พอมาเจอสภาพรถติดทำให้ชญานิษฐ์ไม่ชอบใจเอาเสียเลย หญิงสาวอยากถึงที่หมายเร็ว ๆ มากกว่าจะได้มีเวลาพักผ่อนบ้างก่อนที่เธอต้องไปพบลูกค้าเพื่อรับงานต่ออีก
“พี่นิษฐ์เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ”
กันญิกาถามด้วยความเป็นห่วงพี่สาว เพราะเธอเห็นพี่สาวเธอคุมขมับหลายครั้ง
“ไม่เป็นไรหรอก พี่แค่มึน ๆ นิดหน่อย ช่วงนี้งานยุ่งไปนิด”
“ไม่นิดหรอกค่ะ นีเห็นพี่วิ่งเข้าวิ่งออกทำแต่งาน นีว่าพี่นิษฐ์จอดรถเข้าข้างทางดีกว่าค่ะ นีขับรถให้นะค่ะ”
“จะดีหรอ”
“ดีค่ะ นีไม่อยากให้พี่นิษฐ์ขับ เกรงว่าถ้าพี่มึนหัวมาก ๆ หรือง่วง จะหลับใน ก็ให้นีขับนะค่ะ”
“จ๊ะ...”
ชญานิษฐ์จอดรถข้างทาง
“พี่กร ทำไมคุณนิษฐ์จอดรถล่ะ”
ภาคินถามเมื่อมองทางกระจกเห็นรถของสองสาวจอด
“ไม่รู้สิ ไปดูก่อนไป”
“เป็นอะไรไปหรือเปล่าครับคุณนิษฐ์”
ภาคินถามชญานิษฐ์ หญิงสาวจึงบอกไปว่า “พอดีไม่ค่อยสบายค่ะ ก็เลยจะให้ยายนีขับรถแทน ขอโทษนะค่ะที่ทำให้ตกใจ”
ภาคินกำลังจะพูดปลอบใจหญิงสาว แต่ภากรพูดแทรกขึ้นก่อนว่า “ไม่ได้ห่วงหรอก แค่นึกสงสาร แรงก็จะไม่มียังอวดเก่งอีก”
“นี่นาย.........”
“น้องนีครับ ไปขึ้นรถคันนู้นดีกว่า...คินขับรถด้วย พี่จะขับรถคันนี้เอง”
“อ้าว...พี่กร ให้ผมขับคนนี้ก็ได้”
“เดี๋ยวพี่ขับเอง ไปได้แล้วไป เสียเวลา”
....................................................................................
รถคันแรกมีภาคินเป็นคนขับและคนที่นั่งเคียงคู่ด้วยคือ กันญิกา แต่ว่าภาคินต้องการให้เป็น ชญานิษฐ์ มากกว่า
ส่วนรถอีกคันเป็นภากรเป็นผู้ขับและมีชญานิษฐ์นั่งอยู่ข้าง ๆ ชญานิษฐ์คุมขมับอยู่หลายครั้ง ภากรจึงพูดขึ้นว่า
“นี่...ถ้าเพลียก็นอนพักสิคุณ พอถึงเดี๋ยวผมปลุก”
“ไม่จำเป็น ฉันไม่ได้เป็นอะไร”
“ก็จริง...อย่างคุณไม่เป็นไงหรอก ขนาดว่าคนเข้าใจผิดยังวางหมัดไปทั่ว คนแบบนี้ผมว่าคงไม่เป็นอะไรง่าย ๆ เหมือนกัน”
“……………!!!!!!!!!!!”
ชญานิษฐ์ไม่ได้พูดอะไรต่อ ตอนนี้เธออย่างพักสายตามากกว่า ไม่อยากเถียงกับใคร
ติ๊ด...ติ๊ด...ติ๊ด
“สวัสดีค่ะ ชญานิษฐ์พูดค่ะ”
“นิษฐ์ นี่เราอรรถนะ”
“นายอรรถว่าไง มีอะไรหรือเปล่า”
“เธอมาถึงกรุงเทพแล้วหรือยังเนี่ย”
“ถึงแล้ว ทำไมหรอ”
“งานลูกค้าขอเลื่อนไปอีกสามวันนะ พอดีเขาไปฮันนีมูนกับแฟนพอดี”
“อะไรนะ นี่ฉันอุส่าห์รีบมานะ...จะให้ฉันอยู่กรุงเทพรออีกกี่วัน”
“น๊า...คิดว่าถือว่ามาพักผ่อน แล้วฉันจะไปรับนะ จะได้ไปเที่ยวกัน คืนนี้เป็นไง”
“ตามใจ ... แต่ฉันขอพักผ่อนก่อนแล้วกัน พายายนีมาด้วยกะว่าจะดูทำเลร้านตัดเสื้อพอดี”
“อืม...งั้นไว้เจอกันนะ”
“ตกลง”
หญิงสาวกดดับโทรศัพท์ทันที แล้วหันไปมองนอกหน้าต่าง สักพักก็หลับตาพักผ่อนแล้วเผลอหลับไป
ภากรขับรถอยู่เขาได้ยินหญิงสาวคุยโทรศัพท์อยู่ตลอดแล้วก็ได้ยินเสียงที่ดังรอดออกมา เขาก็ฟังได้ว่าเป็นเสียงผู้ชายจึงคิดไปว่า – ทำงานที่ไหน คงนัดแฟนไปเที่ยวมากกว่า-
ความคิดเห็น