คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 / ให้รู้จักกันมากขึ้น
หลังจากงานแต่งงานของกันทินันท์เสร็จสิ้น ผู้ใหญ่กันธรและคุณชญามลก็ชวนให้ครอบครับของคุณหญิงภควรรณเข้ามาพักในบ้านของครอบครัวกรกิจโชติ
“คุณวรรณค่ะ เชิญพักด้วยกันนะค่ะ จะได้ไม่ต้องเดินทางกลับไปกลับมาเหนื่อยเปล่า ๆ”
คุณชญามลบอก
“ใช่แล้ว...บ้านนี้ก็หลังใหญ่โตอยู่สบายกว่าโรงแรมอีก”
ผู้ใหญ่กันธรพูดเสริม
“แต่ดิฉันเกรงใจค่ะ อีกอย่างตากรก็จองห้องพักของโรงแรมไว้แล้ว”
คุณหญิงภควรรณบอก
“เดี๋ยวจะให้ยายนิษฐ์จัดการให้ก็ได้ ยายนิษฐ์เขามีเพื่อนที่สนิทในโรงแรมเยอะ” คุณชญามลพูดต่อ “พักที่นี่แล้วกันนะค่ะ ยายนีไปจัดการเตรียมห้องให้น้าวรรณ พี่กร แล้วก็พี่คินที…”
ชญานิษฐ์เดินเข้ามาพร้อมกันญิกาพอดี เมื่อมารดาเห็นจึงให้ลูกสาวคนเล็กไปจัดการเตรียมห้องพักให้กับแขกผู้มาเยื่อน
“ค่ะ คุณแม่ เดี๋ยวนีจัดการให้ค่ะ”
กันญิการบอก
“แม่ค่ะทำไมไม่ให้แม่บ้านจัดการล่ะค่ะ นิษฐ์จะได้ให้นีไปช่วยเก็บงาน”
ชญานิษฐ์พูดขึ้น
“นี่ยายนิษฐ์ จะเก็บงาน...ก็ให้ลูกน้องของเราไปเก็บก็ได้นี่”
คุณชญามลว่า
“นิษฐ์กลัวว่าไม่เรียบร้อย นี่ค่ะแม่”
“แล้วนิษฐ์จะไปเก็บงานตอนไหนลูก”
ผู้ใหญ่กันธรถาม
“กะว่าเดี๋ยวจะไปทันที ค่ะพ่อ”
“อะไรนี่มันจะย่างเข้าวันใหม่แล้วนะ ยายนิษฐ์”
“แม่ค่ะ นิษฐ์ไม่อยากทิ้งงาน ถ้าเกิดฝนตกหรือว่าพายุเข้า นิษฐ์ก็แย่สิค่ะ”
“แต่นี่....”
“นิษฐ์ไปล่ะค่ะ สวัสดีค่ะ คุณน้าภควรรณ คุณภากร คุณภาคิน”
หญิงสาวเดินออกจากบ้านทันที เธอเป็นคนที่ทำงานเอาจริงเอาจังแต่ไหนแต่ไร ไม่ว่าจะเป็นมารดาเธอหรือว่าบิดาก็ตามไม่มีใครสามารถสั่งเธอหยุดได้สักคน
“ยายนี จัดห้องให้คุณน้าเรียบร้อยหรือยังลูก”
คุณชญามลถาม เมื่อเห็นลูกสาวคนเล็กหายไปได้ซักพักหนึ่ง
“เสร็จแล้วค่ะ คุณแม่ เชิญคุณน้า พี่กร กับพี่คินตามสบายนะค่ะ”
กันญิกาบอก
“คุณวรรณพักห้องนี้นะค่ะ ส่วนตากร กับตาคิน ก็พักห้องข้าง ๆ นี้ อีกสองห้อง ยายนีคงจัดให้อยู่คนละห้องจะได้นอนสบาย ๆ”
คุณชญามลว่า
……………………………………………………………
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องของภากร ดังขึ้น
“เชิญครับ”
“ขอโทษนะค่ะ...คือคุณแม่ให้นีเอาผ้าห่มมาเพิ่มให้ค่ะ วันนี้อากาศเย็นหน่อยนะค่ะ พี่กร”
“ขอบคุณครับน้องนี พี่ฝากขอบคุณคุณป้ามลด้วยนะ”
“ค่ะ งั้นนีไม่รบกวนแล้วนะค่ะ จะได้เอาผ้าห่มไปให้พี่คินด้วย”
“ครับ ตามสบายครับ”
.................................................................................................
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก
กันญิกาเคาะประตูห้องของภาคินอยู่นาน ก็ไม่มีเสียงตอบรับ ทำให้หญิงสาวจำเป็นต้องถือวิสาสะเข้ามาในห้องเอง
-อ๋อ...ที่แท้ก็เข้าห้องน้ำถึงว่า ไม่ได้ยินอะไรซะเลย-
หญิงสาวคิดเมื่อเข้ามาในห้องได้ยินเสียงในห้องน้ำและมีเสียงผิวปากของชายหนุ่ม กันญิกาวางผ้าห่มไว้บนที่นอนของภาคิน
………………………………………………………………….
เช้าวันต่อมา ชญานิษฐ์ออกมาวิ่งหน้าบ้านตามปกติ และก็มีกันญิกานั่งเล่นอยู่ที่โต๊ะม้าหินข้าง ๆ กันนั้น
“พี่นิษฐ์เก่งจังค่ะ พึ่งเข้านอนตอนตีสาม ยังตื่นเช้าได้อีก”
กันญิกาบอก
“ปกติพี่ก็นอนแค่นี้อยู่แล้ว พี่ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ก็ธรรมชาติไม่ได้เก่งอะไร”
ชญานิษฐ์บอกน้องสาว
สองสาวคุยกันอย่างออกรส โดยมีสองหนุ่มเฝ้ามองดูจากชั้นสองของบ้าน
“พี่กร ดูไป ผมว่าสองสาวนี่ก็น่ารักดีนะพี่ แต่ผมชอบชญานิษฐ์ มีรสชาติดี ไม่เหมือนหนูนีนั้น จืด ๆ”
“นี่...นายกร ไปมองเขามาก ถ้ายายพี่สาวเขาเห็นก็ได้โดนอีกหรอก ฉันจะไม่รับเคราะห์แทนนายหรอกนะ”
“พี่ก็ว่าไป เนี่ยล่ะสีสัน”
“สันบ้า ๆ อ่ะสิ”
“ลงไปข้างล่างกันพี่กร”
“พี่แมวค่ะ นิษฐ์ขอกาแฟถ้วยสิค่ะ”
หญิงสาวสั่งให้แม่บ้านของครอบครัวเธอเตรียมกาแฟให้
“วันนี้คุณนิษฐ์จะรับอาหารเช้าไหม”
“อืม...”
“ทุกคนต้องทานอาหารเช้าด้วยกัน...วันนี้”
คุณชญามลเอ่ยขึ้นเพราะรู้ดีว่า ถ้าไม่บอกเช่นนี้อีกสักพักชญานิษฐ์จะต้องออกไปทำงานข้างนอกบ้านต่อแน่ ๆ
“แต่ว่า นิษฐ์จะไปดูงานนะค่ะแม่”
“นิษฐ์ เรานี่แปลก...มีแขกมาเยี่ยมบ้านตั้งหลายคนจะไม่ช่วยกันต้อนรับเลยหรือไง”
“คุณแม่ค่ะ นีช่วยแทนพี่นิษฐ์ก็ได้ค่ะ”
“หยุดเลยยายนี”
................................................................................
“แมว ตั้งโต๊ะเร็วเข้า ยายนีพาพี่แกไปแต่งเนื้อแต่งตัวให้ดี ๆ จะได้ลงมาทานข้าว”
คุณชญามลออกคำสั่ง
“แต่...ว่า...แม่”
ชญานิษฐ์เถียงไปออก กันญิกาดึงแขนพี่สาวให้ขึ้นไปชั้นสองของบ้าน พอดีกับที่สองหนุ่มเดินออกมาจากห้องแล้วกำลังจะลงบันได
“มาวุ่นวาย แล้วมาทำให้ฉันต้องเสียงเวลางานอีก”
ชญานิษฐ์บ่นด้วยเสียงที่ไม่ดังแต่ว่าก็ได้ยินถึงสองหนุ่ม
“พี่นิษฐ์...ไปเถอะค่ะ”
กันญิกาดึงพี่สาว
พอสองสาวเดินเข้าไปในห้อง ภากรก็บอกภาคินว่า
“ไงน้องนิษฐ์น่ารัก ... น่ารักตายเลย”
“พี่กรแบบนี้ล่ะ สีสัน”
“ไอ้บ้า........”
........................................................................................
“เชิญ ๆ คุณวรรณ อาหารเช้าพร้อมแล้ว”
ผู้ใหญ่กันธรกล่าว
“นั่งได้เลยจ๊ะ ตากร แล้วก็ตาคิน นั่ง ๆ”
คุณชญามลกล่าวต่อ
“แมวไปตามสองสาวสิ”
“ค่ะ คุณมล”
คุณชญามลสั่งให้แม่บ้านไปตามชญานิษฐ์กับกันญิกา เพราะว่าตอนนี้ทุกคนบนโต๊ะอาหารก็มาพร้อมกันหมดแล้ว
“ไม่ต้องตามหรอกค่ะ นิษฐ์มาแล้ว”
ชญานิษฐ์พูดขึ้น ทำให้ทุกคนหันไปมองตามเสียงที่ดัง หญิงสาวแต่งตัวเหมือนพร้อมจะออกเดินทางไปไหนซักที่
ผู้ใหญ่กันธรจึงถามว่า
“ยายนิษฐ์ แต่งตัวแบบนี้จะออกไปไหนลูก”
ชญานิษฐ์จึงตอบว่า
“เมื่อกี้...ลูกน้องนิษฐ์โทรมาบอกให้นิษฐ์เตรียมตัวไปกรุงเทพพรุ่งนี้...นิษฐ์จะรีบไปเตรียมเอกสารที่บริษัท”
“หนูนิษฐ์ก็ทานข้าวก่อนก็ได้นี่จ๊ะ”
คุณหญิงภควรรณว่า
“ยายนิษฐ์ มาเร็วคุณน้าอุส่าห์เอ่ยชวน”
“ค่ะ”
หลังจากทานอาหารเช้าเรียบร้อย ชญานิษฐ์ก็ออกจากบ้านไปทันที พอสาย ๆ คุณหญิงภควรรณ และลูกชายทั้งสอง ก็ขอลากลับ
“เสียดายจังค่ะ ได้พบกันแค่สองวันเอง”
คุณชญามลบอก
คุณภควรรณยิ้มแล้วว่า
“ไว้คุณพี่มล ก็ไปหาดิฉันที่กรุงเทพก็ได้นี่ค่ะ”
“ใช่แม่มล...อีกอย่างยายนิษฐ์ก็จะไปกรุงเทพอีกวันสองวันนี้แล้ว ยายนีก็จะไปกับพี่เขาไม่ใช่หรอ”
“ใช่ค่ะ คุณพ่อ”
กันญิกาบอก
“ค่ะ งั้นไว้พบกันนะหนูนี”
“สวัสดีค่ะ คุณน้า พี่กร พี่คิน”
พอทั้งสามขึ้นรถไป คุณหญิงภควรรณผู้เป็นมารดาก็ว่าขึ้นว่า
“ตากรว่าหนูนีน่ารักไหมลูก”
“ก็ดีครับ”
“แล้วตาคินล่ะ หนูนิษฐ์สวยไหม”
“สวยครับ คุณแม่”
“ดี”
คุณหญิงยิ้มเป็นปลื้ม ถ้าเห็นดีด้วยแบบนี้ก็มีหวังว่าลูกชายของตน คงสนใจหญิงสาวบ้างไม่มากก็น้อย มีเวลาอีกมากถึ่งยังไงก็ต้องให้รักกันให้ได้
ความคิดเห็น