คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : วิวาห์รักจัดผิดคู่ 24
“ค่ะ ก็นีเลือกเองนี่ค่ะ ก็ต้องแน่ใจ”
“นี อย่าหนีได้ไหม การหนีไม่ช่วยให้อะไร มันดีขึ้นได้หรอกนะ พี่เชื่อว่า คุณภาคินเขารักน้องสาวของพี่นะ”
“นี ไม่อยากหลอกตัวเองค่ะ แค่นี้ก็เจ็บปวดมากพอแล้ว”
“พี่จะคุยกับพ่อให้แล้วกัน ถ้านีแน่ใจ”
ชญานิษฐ์ดึงน้องสาวมากอดไว้ และลูบศรีษะอย่างปลอบโยน
เช้าวันต่อมา…...
กันญิกาออกมาเดินเล่นหน้าบ้าน สูดอากาศที่บริสุทธิ์ในยามเช้าเหมือนทุก ๆ วัน ที่อยู่ที่นี่ แต่เธอก็ต้องสะดุ้งเมื่อมีเสียงคุ้นหู พูดกับเธอ
“เธอ เป็นผู้หญิงที่ฉัน รัก จริง ๆ เหรอ”
กันญิกาหันมามองเขา และยิ้มให้ แล้วว่า
“ไม่ทราบสิค่ะ นั้นมันเป็นความรู้สึกของพี่คิน แต่คงไม่มีประโยชน์แล้ว”
“ทำไม”
“เพราะ....นีจะไปเรียนต่อ การหมั้นหมายของเราก็ควรเลิกไป ต่างฝ่ายก็ไม่ได้เสียหายอะไร เพราะคนที่รับรู้การหมั้นของเราก็มีแค่เราสองครอบครัว”
“แต่เมื่อวานฉันรู้สึกบางอย่าง ขอแค่พูดว่า ไม่ แค่นั้นแต่พอนึกถึงว่าทำไมถึงพูดฉันก็ปวดหัว เธอจะไม่ให้เวลาฉันหน่อยหรือไง”
“คงไม่มีค่าหรอกค่ะ”
“เธอก็พูดได้ เธอไม่ได้แคร์ ความรู้สึกฉันจริง ๆ ใช่ไหม”
เขาพูดมา กันญิการู้สึกใจหายพิกล
ภาคินเดินเข้ามาหาหญิงสาว มองแววตาคู่สวย ดูเธอไม่แน่ใจอะไรบางอย่าง
“ชั่งเถอะ ความรู้สึกฉันคงไม่สำคัญ อะไรกับเธอ”
“นี....”
กันญิกาเดินหนีเขาเข้ามาในบ้าน ทิ้งให้เขาคิดทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ เพียงลำพัง
......................................................
“คุณท่านขา เร็ว ๆ ค่ะ คุณผู้ชายคนเล็กเป็นลมไปแล้วค่ะ คุณหญิง คุณนิษฐ์ คุณนี อยู่ไหนกันค่ะ”
สาวใช้ในบ้านวิ่งตามหาเจ้านาย พอเจอกับผู้ใหญ่กันธรก็บอกให้ไปช่วยภาคิน เพราะเขาสลบอยู่ที่ลานหน้าบ้าน ผู้ใหญ่จึงพาเขาส่งโรงพยาบาลทันที
ภาคินสลบไปสองวัน ตลอดเวลาที่เขาสลบไป ทางด้านกันญิกาก็จัดข้าวของสัมภาระของตน พอวันที่ภาคินฟื้นขึ้นมาเขาก็ได้รู้เรื่องที่กันญิกากำลังจะจากเขาไป แต่เขาก็ยังคงไม่มีเรียวแรงจะไปตามเธอ
ขณะที่ภาคินหลับอยู่ ชญานิษฐ์เข้ามาเยี่ยมพอดี และพบว่าภากรเป็นคนเฝ้าน้องชายของเขาอยู่
“คุณคินหลับอยู่ งั้นฉันกลับล่ะ”
“เดี๋ยวสิ....คุยกันก่อนไม่ได้เหรอ”
“มีอะไร”
“ทานข้าวเย็นเป็นเพื่อนหน่อยนะ ชญานิษฐ์”
“นี่ น้องชายนาย ...เอ่อ...คุณเจ็บอยู่นะ ยัง....”
“ก็ไม่ได้อะไรนี่ แค่ให้ทานข้าวเป็นเพื่อนจะไม่มีน้ำใจให้กันสักนิดเลยหรอ”
“เดี๋ยวฉันไปหาซื้ออะไรมาให้ทานแล้วกัน รออยู่นี่นะ”
“ครับ”
สักพักชญานิษฐ์ก็กลับเข้ามาพร้อมอาหารสำเร็จรูปสองอย่างและข้าวเปล่า หญิงสาวของยืมจานชามและช้อนจากโรงพยาบาล
“มาแล้ว....เชิญค่ะ คุณชายภากร”
“งั้นก็ของเชิญคุณหญิงชญานิษฐ์เช่นเดียวกันครับกระผม”
“ตลกแล้ว”
“ทำไมพี่ไม่เห็นนีมาเยี่ยมนายคินเลย”
“นีจะไปเรียนต่อต่างประเทศ เพื่อทุกอย่างจะดีขึ้น ช่วยนี้ก็วุ่น ๆ เรื่องเอกสารเดินทาง”
“แล้วเรื่องนี้ทำไมไม่เห็นบอกทางคุณแม่พี่บ้างเลย”
“นีไม่ให้บอกนี่ค่ะ อีกอย่างก็รู้กันแล้ว อันที่จริงก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าจะไวขนาดนี้”
“แม้แค่แวะมาลาผม ยังไม่มีเวลาเลยหรอครับ”
เสียงของภาคิน ทำเอาทั้งชญานิษฐ์และภากรตกใจอย่างมาก
“ตื่นแล้วเหรอนายคิน”
“ครับ แต่พอรู้ว่าเขาจะไปจากเมืองไทยโดยไม่คิดจะลากันเลย”
น้ำเสียงของภาคินเปลี่ยนไป ทำให้ภากรรีบเอ่ยถามสิ่งที่สงสัย
“นายคิน....นายจำทุกอย่างได้หรือยัง”
“ผมรักนี ต้องการแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้คนเดียวเท่านั้น”
ชญานิษฐ์มองสบตากับภากรและยิ้มอย่างดีใจ ภาคินจำทุกอย่างได้แล้ว แต่ก็ต้องหุบยิ้ม เพราะว่า
“แต่ นีจะไปพรุ่งนี้แล้วนะ”
............................................................
“คุณพ่อ คุณแม่ พี่นิษฐ์ จะพาหนีไปไหนค่ะเนี่ย”
กันญิกาถามพ่อผู้ใหญ่กันธร คุณชญามลและชญานิษฐ์ เมื่อทั้งสามพากันชวนเธอ ไปสถานที่แห่งหนึ่ง และขอปิดตาโดยนำผ้ามาผูกปิดตาเธอไว้
“เดี๋ยวก็รู้....นีต้องชอบแน่เลยลูก”
“ค่ะ แต่ว่านีต้องไปสนามบินตอนบ่ายสองนะค่ะ”
คุณชญามลประคองบุตรสาว มายืนอยู่นะชานบ้านของบ้านไม้หลังใหญ่
“เดี๋ยวแม่บอกให้นีแกะผ้าผูกตาออก ก็ค่อยแกะนะลูก”
“ค่ะ ก็ได้ค่ะ”
“แกะผ้าผูกตาออกได้แล้วลูก”
เสียงคุณชญามลตะโกนอยู่ไกล ๆ กันญิกาแกะผ้าออก หญิงสาวก็ต้องตะลึง เมื่อชานบ้านถูกจัดให้เหมือนวันที่ภาคินจัดให้เธอ ต่างกันก็ที่เวลา
“นี”
เสียง......พี่ภาคิน -_-
“อะไรกันค่ะ เล่นอะไรกัน”
“ไม่มีใครเล่นอะไรทั้งนั้น”
ความคิดเห็น