คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : วิวาห์รักจัดผิดคู่ 19
“แล้วคิดแบบไหนล่ะ ถึงจะถูกสำหรับคุณกันญิกา”
“พี่คิน…….นีอยากกลับบ้าน”
เธอพูดแค่นั้น และเงียบไป
ภาคินเองก็ไม่ได้พูดอะไรต่อเช่นกัน เขาออกรถให้แล่นไปตามท้องถนน แต่ไม่ได้ไปที่บ้านของกันญิกา
“นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้าน”
“พี่อยากพักผ่อน นีช่วยไปกับคนที่ดูน่าสมเพชอย่างพี่หน่อยล่ะกัน”
“นีจะกลับบ้าน”
“เราเป็นคู่หมั้นกัน...อย่างน้อยนีก็ควรเป็นกำลังใจให้พี่บ้าง ในฐานะผู้หญิงคนพิเศษในชีวิตของพี่”
“ถ้าเปลี่ยนเป็น จีนพัตร์ คงดีกว่า คุณภาคินโทรตามเธอมาคงไม่เสียเวลานักหรอกค่ะ”
“.........”
“กันญิกา!!!”
“ถ้าไม่หยุดพูดอะไรที่ไม่เข้าหูพี่อีก อย่าหาว่าพี่ไม่เตือนนะ”
กันญิกามองหน้าภาคิน
สีหน้าเขาบ่งบอกให้รู้ว่าไม่ควรที่จะยั่วโมโห หรือขัดใจเขาในตอนนี้
เขาขับรถพาเธอมายังบ้านพักตากอากาศของเธอที่ซื้อทิ้งไว้
“ลงมาสิ”
ภาคินพูด เมื่อจอดรถและรีบเดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งหญิงสาว
“นีอยากกลับบ้าน นีกลัวพี่นิษฐ์จะเป็นห่วง”
กันญิกาลองขอร้องเขาดูแทนที่จะโวยวาย
“พี่จะโทรไปบอกคุณแม่ว่านีอยู่กับพี่ และให้คุณแม่เป็นคนบอกนิษฐ์ แค่นี้ก็สบายใจได้แล้ว”
“แต่...”
“ไปเดินดูรอบ ๆ กัน”
ภาคินจับมืองกันญิกา และจูงให้เดินเคียงคู่กับเขาไปทันที โดยไม่สนอาการที่ต้องการจะทักท้วงของเธอเลย
“ห้องนี้เป็นห้องของนีนะ ถูกใจไหม”
เขาบอกเธอหลังจากพาเดินไปรอบ ๆ และเข้ามาในบ้านพักของเขา
“ก็...เอ้อ...ดีค่ะ”
“แล้วชอบไหม”
กันญิกาถอยหลังนิดหน่อย เมื่อร่างสูงขยับจากหน้าห้องเขามายืนพิงไหล่ไว้กับขอบประตูด้านหนึ่ง
“ชอบค่ะ....แต่นีอยากกลับบ้านมากกว่าที่จะอยู่ที่นี่”
“พักผ่อนนะ เดี๋ยวทุ่มตรงลงไปทานอาหารกัน”
“..........”
พอพูดจบภาคินก็เดินหายเข้าไปอีกห้องที่อยู่ข้าง ๆ ห้องของเธอทันที
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก
“นี ไม่หิว ค่ะ”
กันญิการู้ดีว่าคนที่เคาะประตูคือภาคิน เธอจึงตอบเขาไปแบบนั้น
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก
“นีจะพักผ่อน...”
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก
และแล้วกันญิกาก็หมดความอดทน เธอลุกจากที่นอนมาเปิดประตูห้องให้เขาจนได้
“นี บอกไปแล้วว่าไม่หิว ไม่อยากทานอะไรไงค่ะ”
“ทานผิดแวลาไม่ดีหรอก ไปเร็วพี่หิวจะแย่แล้ว”
“แต่...”
“พี่ให้ไปก็ไปสิ”
“เอาแต่ใจจริง”
“งั้น...ถ้านีรู้แล้ว ก็ควรตามใจพี่สิ”
“ลงไปเร็ว ๆ เถอะ”
ผลสุดท้ายเธอก็ต้องตามเขาไป อย่างช่วยไม่ได้
ภาคิน ปล่อยมือกันญิกาเมื่อมาถึงโต๊ะอาหาร เขาตักอาหารต่าง ๆ ให้เธอเสมอ จนเธอไม่ต้องตักอะไรเองเลยซักนิด
“พอแล้วค่ะ นีทานไม่หมดแล้ว”
ภาคินยิ้มเก้อ ๆ เมื่อได้ยินคำพูดจากเธอ
“พรุ่งนี้เราจะไปเที่ยวน้ำตกกันนะ ส่วนถ้านีอยากเล่นน้ำทะเลก็คงตอ้งไว้วันหลังแล้วกัน เพราะว่าทะเลอยู่ใกล้ เดินไปก็ได้ แต่น้ำตกที่นี่สวยต้องขับรถไป”
“ค่ะ นีมีทางเลือกอย่างอื่นหรือค่ะ”
“สักวัน นีจะรู้ว่าพี่รักนีมากแค่ไหน”
“หยุดพูดเรื่องนี้ดีกว่าค่ะ”
“ทำไม!!!”
“นีง่วงแล้ว อยากพักผ่อนจริง ๆ”
“จ๊ะ”
กันญิกาเดินกลับมาที่ห้องและปิดประตูลงกลอนทันที
เช้าวันต่อมา....
รถของชญานิษฐ์แล่นเข้ามาจอดภายในบ้านศิวยุทธ์แต่เช้า
“คุณนิษฐ์ มาแต่เช้าเลยนะค่ะ”
“คุณหญิงภควรรณอยู่ไหมค่ะ ป้า”
“อยู่ค่ะ นั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น กับ...”
“ขอบคุณค่ะ”
ยังไม่ทันที่แม่บ้านจะพูดจบ ชญานิษฐ์ก็บอกขอบคุณและเดินไปทันที เธอเดินเข้ามาในตัวบ้าน และไปตามที่แม่บ้านบอก
โอ๊ย....
ชญานิษฐ์ร้องขึ้น เมื่อกระแทกร่างสูงอย่างจังจนเซล้มไป
“เป็นอะไรหรือเปล่า นิษฐ์”
เสียงคุ้นหูถามอย่างเป็นห่วง
พอเธอมองก็พบว่าเป็น....
“ภากร..”
“ใช่ จะรีบไปไหนถึงเดินไม่ดูว่ามีใครยืนอยู่”
“คุณมายืนขว้างฉันทำไมล่ะ”
“ผมน่ะหรอที่ขวาง”
“ใช่...”
“ผมว่า คุณเก็บอาการหน่อยสิ จะโมโหอะไรก็หันคิดหน้าคิดหลัง ใจเย็น ๆหน่อย”
ชญานิษฐ์บอกพร้อมจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง
“เขาเป็นคู่หมั้นกันนะ อีกอย่างคุณแม่บอกว่าเหมือนกำลังมีปัญหากัน ผมว่าปล่อยให้เขาเคลียร์กันไปดีกว่า ผมยังไม่ได้นอนเลยเดินทางกลับมางานก็ยังไม่เสร็จ นั่งเครื่องตั้งหลายชั่วโมง นายคิดเขาขอให้ผมกลับ ผมก็กลับมาทันที คงอยากหลบไปสักพัก”
“หลบไป แล้วน้องสาวฉันล่ะ เกี่ยวอะไรด้วย”
“นิษฐ์ คุณนี่เข้าใจอะไรยากนะ ก็เขาอยากอยู่กันตามลำพัง”
“ทำบ้า ๆ น่ะสิ คิดได้ยังไงกัน”
ชญานิษฐ์หงุดหงิดสุดขีด แต่สักพักเธอก็รู้สึกว่าเขาจ้องมองเธออยู่ เธอรู้สึกไม่พอใจเลยถามว่า
“จ้องฉันทำไม”
“คิดถึง”
ภากรบอก และยิ้มน้อย ๆ
“อย่ามาพูดแบบนี้ ฟังแล้วดูทุเรศ”
“อ้าว...พอบอกก็โกรธ”
“พาฉันไปที่....ที่นายคินพาน้องสาวฉันไปเดี๋ยวนี้”
“ผมไม่รู้...”
“โกหก”
“อ้าว”
“ได้ถ้าคุณไม่บอก ก็เอาที่อยู่บ้านพักตากอากาศทั้งหมดของบ้านคุณมาให้ฉันเดี๋ยวนี้ ฉันไปตามหาเธอก็ได้...”
“ทำบ้าอะไรของคุณ”
เธอพูดขึ้นเมื่อเขาดึงแขนเธอให้เดินตามไป
“ขึ้นรถไป”
“ไม่”
แล้วชญานิษฐ์ก็ต้องตัวปลิวไปตามแรงที่ เขาอุ้มเธอขึ้นไปบนรถแล้วล๊อกประตูอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะเดินไปด้านคนขับ แล้วรีบขึ้นรถขับออกไปทันที
“นี่ ฉันถามคุณจริง ๆ เถอะ คุณคิดอะไรกันแน่”
“ก็เปล่านี่”
“งั้นจอดรถ อย่ามาตลกกับฉัน”
ชญานิษฐ์บอก
ความคิดเห็น