ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : วิวาห์รักจัดผิดคู่ 16
“พิ คิดถึงคุณแทบใจจะขาดอยู่แล้ว พิ ว่าเราออกไปฟังเพลงกันดีกว่านะค่ะ กร”
“ผมไม่สะดวกครับ”
“พิ รู้นะค่ะว่าคุณไปไหนกลับใครมา แต่ผู้หญิงคนนั้นคงเป็นของใหม่สำหรับคุณ พิ ไม่แคร์ก็ได้นะค่ะ ที่รัก”
พิยาดายื่นจมูกไปหอมแก้มของเขาโดยที่ชายหนุ่มไม่ทันหลบเสียด้วยซ้ำ
“ถ้าคุณหลงนังนั้นมาก พิ จะจัดการกับมันซะ”
“หยุดนะ พิยาดา”
“ทำไมค่ะ”
“ถ้าคุณทำอะไรเธอแม้แต่น้อยนิด ผมจะเล่นงานคุณแน่”
“คุณอย่าบอกนะว่าคุณรักมัน”
“ใช่...ผมรักเขามาก”
..........กรี๊ด...........
"เรียกดิฉันหรอค่ะ"
ชญานิษฐ์เอ่ยขึ้นพร้อมกับมองหน้าชายหนุ่มที่เรียกเธอเอาไว้
"ครับ
"เอ่อ...มีอะไรค่ะ"
หญิงสาวถามอย่างแปลกใจ เพราะไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อน
"คือ....คือผม....ผมชื่อว่า เอกภพ ครับ"
"ค่ะ....มีอะไรอีกล่ะค่ะ"
"คือ...ผมอยู่ตึกฝั่งตรงกันข้ามนี่เองครับ เห็นมีคนย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ ก็เลย...เลยอยากผูกมิตรไมตรีกันไว้"
"อ๋อ...ค่ะ ฉัน ชญานิษฐ์ เรียกว่า นิษฐ์ ก็ได้นะค่ะ"
"ครับ..."
เอกภพ ยิ้มอย่างเป็นกันเอง...
ชญานิษฐ์มองชายหนุ่มตรงหน้า ท่าทางเหมือนครู หรือไม่ก็พวกหนอนหนังสือ สูง ผอม สวมแว่นหน้า ผิวขาวซีด แต่ก็ดูเป็นมิตร
"งั้น...นิษฐ์ขอตัวไปทำงานก่อนนะค่ะ คุณเอกภพ"
"ครับ"
เอกภพเดินกลับไปบ้านของตน
ส่วนหญิงสาวเดินมาที่รถ..................
เธอควานหากุญแจและรีบไขกุญแจรถของตัวเองทันที................
หากแต่มีคนจับมือเธอเอาไว้ และแย่งกุญแจรถไป ชญานิษฐ์ดึงมือออกและหันมองหน้าด้วยความไม่พอใจเมื่อมีคนมาเสียมารยาทแบบนี้
"อะไรกัน..."
"คุณคุยอยู่กับใคร"
ภากรถาม
"ทำไม"
"เขาเป็นใคร..."
"แล้วทำไม....ฉันต้องบอกคุณภากรด้วยล่ะ...หลีกได้แล้ว ฉันจะไปธุระ"
"แต่มือยังเจ็บ อยู่ไม่ใช่หรือไง"
"แค่นิดหน่อย...เนี่ยนะ"
"พี่ไม่ให้นิษฐ์ขับรถเองหรอกนะ"
"แล้วทำไมต้องมาห้ามฉันด้วย...คุณคิดว่าสั่งฉันไดงั้นหรอ"
ชญานิษฐ์จ้องหน้าภากร และเธอก็นึกได้ จึงหยิบโทรศัพท์มือถือ เพื่อโทรหาอรรถวุฒิ
....................................
ไม่มีสัญญาณตอบรับ.....
....................................
อรรถวุฒิปิดเครื่อง ชญานิษฐ์ชำเลืองมองไปที่ชายหนุ่มที่ยืนจ้องเธออยู่ แววตาของเธอรู้สึกอึกอัก เพราะว่าจะไปก็ไม่ได้ กุญแจรถก็ถูกยึดไว้ พอคิดวิธีที่จะให้ภากรพ้น ๆ หน้าไป ก็ล้มเหลวอีก
.......................................
ชญานิษฐ์เดินออกไปหน้าปากซอยที่มีร้านอาหารตามสั่งริมทางอยู่หลายร้าน ภากรเดินตามเธอมาด้วย จนมาถึงหน้าร้านก๋วยเตี๋ยวเรือเจ้าหนึ่ง
"นิษฐ์จะทานร้านนี้หรอ"
ภากรถาม
เขามองไปรอบ ๆ ร้าน ร้านก๋วยเตี๋ยวเรือร้านนี้เล็กมาก ไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกซักอย่าง แต่ดีที่มีความสะอาด และจัดของได้เป็นระเบียบ
ชญานิษฐ์มองชายนหนุ่มที่มัวแต่มองสำรวจ ไม่ยอมนั่งลง จึงว่า
"ร้านนี้อร่อยมากนะ...คุณภากรทานได้รึเปล่าค่ะ"
"...."
ภากรพยักหน้า
"เส้นหมี่น้ำสองค่ะ"
ชญานิษฐ์หันไปสั่งก๋วยเตี๋ยวเลยสั่งให้ภากรแบบเดียวกัน จะได้ไม่ยุ่งยาก
"นิษฐ์มาที่นี่บ่อยหรอ"
"อืม"
เด็กยกถาดชามก๋วยเตี่ยวมาวางให้ หญิงสาวจัดการปรุงรส......
"อ้าว...ไม่ปรุงหรอ"
"ไม่ก็ได้"
ชญานิษฐ์กินด้วยความเอร็ดอร่อยจน ภากรก็รู้สึกว่ามันอร่อยไปด้วย ตั้งแต่เขาทำงาน...นี่คงเป็นครั้งแรกที่เขาไม่ได้นั่งในร้านเลิศหรู ทำให้เขาเองก็รู้สึกแปลก ๆ
"อิ่มแล้วหรือยัง"
"ทำไม...นิษฐ์อิ่มแล้วหรอ"
"ใช่...ฉันอิ่มแล้ว...ขอตัวนะ พอดีลืมเอายามาด้วยจะรีบกลับบ้านไปกินยา ค่าก๋วยเตี๋ยววันนี้ฉันเลี้ยง ไปล่ะ"
ชญานิษฐ์จัดการจ่ายเงินแล้วลุกออกมาจากร้านทันที ภากรรีบลุกตามไป...
ชญานิษฐ์เดินไปอย่างไม่คิดที่จะรอภากร จนชายหนุ่มวิ่งตามมาทัน แล้วดึงร่างบางให้หยุด
"ทำไมนิษฐ์ ชอบเดินหนีพี่นัก"
"ใครเดินหนี"
"ก็..."
"ฉันไม่จำเป็นต้องเดินหนี ก็อิ่มแล้ว จะรีบกลับบ้านไปกินยา จะให้นั่งแช่อยู่ในร้านหรือไง"
หญิงสาวพูดจบก็หันหลัง เพื่อจะเดินต่อ
"พี่จะไปดูงานที่ต่างประเทศ..."
"แล้วไง ก็แค่ไปดูงาน แล้วก็กลับ มาบอกทำไมมิทราบ"
"ก็เพราะพี่.....เอ่อ...."
"ทำไม ... ถ้าไม่มีเหตุผลก็ไปทำงานของคุณเถอะ มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันเลย"
"เกี่ยวสิ..."
"ยังไง"
"พี่จะไปนาน หลายเดือนเลยก็ว่าได้"
"ยังไง...นั้นมันก็เรื่องของคุณ"
หญิงสาวหันหลังกลับ
"ก็เพราะพี่ห่วงนิษฐ์ พี่เป็นห่วงนิษฐ์ พรุ่งนี้นิษฐ์ไปส่งพี่นะ"
"...."
"นะนิษฐ์ ได้ไหม"
"ไม่จำเป็น ฉันดูแลตัวเองได้ คุณไม่ต้องมาห่วงหรอก"
หญิงสาวพูดเบาลง และพอพูดจบก็เดินไปทันที ทิ้งให้ภากรยืนหน้าสลดอยู่อย่างนั้น
..............................
ที่สนามบิน
"เดินทางปลอดภัยนะ กร"
"ครับ คุณแม่"
"ดูแลตัวเองด้วยนะลูก รักษาสุขภาพด้วย"
คุณหญิงภควรรณบอก
"พี่กร เดินทางปลอดภัยนะครับ"
"อืม..."
"เดินทางปลอดภัยนะค่ะ พี่กร"
"ครับ น้องนี ขอบคุณมาก"
ภากรพยายามมองหา คนที่เขาอยากจะเจอหน้าก่อนไป
"พี่นิษฐ์ บอกว่าคนเยอะ ขอรออยู่ด้านนอก ฝากลาด้วยค่ะ พี่กรค่ะ คือ...."
"พี่ทราบครับ..."
"เดี๋ยวค่ะ พี่กร คือ พี่นิษฐ์บอกว่าเมื่อวานพี่กรลืมของไว้"
ภากรทำหน้างง ก็เมื่อวานเขาไม่ได้ลืมอะไรนี่น่า....
กันญิกาส่งกล่องเล็ก ๆ ใบหนึ่งให้เขา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น