วิวาห์รักจัดผิดคู่

ลำดับตอนที่ #12 : วิวาห์รักจัดผิดคู่ 12

"ไปสิค่ะ แต่ต้องเป็นวันอื่นล่ะค่ะ...นีว่าไปวันนี้มีหวังคงถูกคุณแม่ว่าแน่ ๆ"
"อืม"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"นิษฐ์ เปิดประตูให้แม่ทีสิ"
คุณชญามลเรียกบุตรสาว
"มาตาม...นี แน่ ๆ"
"พี่นิษฐ์ก็..."
สองพี่น้องยิ้มให้กัน และชญานิษฐ์ก็เดินมาเปิดประตูห้องให้มารดา
"ค่ะ แม่"
"น้องอยู่กับเราหรือเปล่า"
คุณชญามลเอ่ยถาม
"ว่าแล้ว..."
"อะไร..."
"ว่าแล้ว...ว่าแม่ต้องมาถามหานี น้องอยู่ในห้องค่ะ"
"เรียกให้แม่ทีสิ"
"นี...ออกมาหาแม่เร็ว"
ชญานิษฐ์เรียกน้องสาว
กันญิกาเดินออกมา ที่หน้าประตู
"คุณแม่ มีอะไรกับนีหรือเปล่าค่ะ"
"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะลูก จะได้ไปทานข้าวกับพี่คินเขา"
"ไปทำไมค่ะ"
"นี่...พี่เขาจะพาเราไปเลี้ยงฉลองงานหมั้นนะ เร็วเข้า อย่าให้พี่เขารอนาน"
"เอ่อ...."
คุณชญามลจัดการให้บุตรสาวเปลี่ยนเสื้อผ้า เครื่องแต่งกาย และสั่งให้เธอไปหาชายหนุ่มที่ห้องรับแขก
     กันญิกาเปลี่ยนเสื้อผ้า และลงมาชั่นล่างของบ้าน พอเห็นภาคิน นั่งรออยู่ ก็ถามไปว่า
"คุณภาคิน...จะไปไหนหรือค่ะ"
"คุณป้ามลไม่ได้บอก นีหรอ"
"...”
"พี่จะพานีไปทานข้าวข้างนอกครับ"
"ทำไมต้องออกไปทานข้างนอกด้วยค่ะ"
"คือ...คุณแม่บอกว่าเป็นการฉลองงานหมั้น อีกอย่าง...พี่อยากประกาศให้คนอื่น ๆ สนใจว่าคู่หมั้นของพี่น่ารักแค่ไหน"
   ภาคินหยอดคำหวานชวนเชิญยิ้ม ๆ และมองกันญิกาอย่างมั่นใจว่าหญิงสาวจะต้องพอใจกับสิ่งที่เขาพูด แต่กันญิกากลับทำท่าเฉยเมยไม่สนใจ
"ไม่จำเป็นหรอกค่ะ...อีกอย่างนีก็ไม่ได้น่ารักอะไรตรงไหน ถ้าคุณไปกับฉันบรรดา...ผู้หญิงของคุณจะมาฉีกอกฉัน"
กันญิกาบอกเสียงขรึม
"พี่ไม่มีใครแล้วนอกจากนี พี่รู้แค่ความรู้สึกของพี่บอกว่า นีเป็นยังไง น่ารักแค่ไหน และนีก็จะเป็นที่สนใจของคนในสังคมอย่างแน่นอน"
ภาคินหยอดคำหวานต่อ
"คง..."
กันญิกายังไม่ทันพูด 
ภาคินก็รีบโพล่งขึ้นว่า
"พี่หิวแล้ว ไปกันดีกว่าครับ"
เขาเดินมาจับข้อมือบางของเธอ แต่ถูกหญิงสาวสบัดออก
"นี...คงไม่ไป รู้สึกไม่สบาย ขอตัวก่อนนะค่ะ"
พูดจบ กันญิกาก็เดินจากไป อย่างไม่สนใจไยดีภาคินแม้แต่น้อยเป็นจังหวะที่คุณหญิงภควรรณเข้ามา
"แม่ไม่อยากเชื่อ คาสโนว่าอย่าง ภาคิน ศิวยุทธ์ ลูกชายคนเล็กของแม่ จะถูกคู่หมั้นปฏิเสธการดินเนอร์"
"คุณแม่ครับ"
"อะไรจ๊ะ"
"เขาคงจะไม่ชอบ ไม่ต้องการผมมากกว่า เขาถึงปฏิเสธและเฉยเมยกับผมขนาดนี้"
ภาคินบอกอย่างน้อยใจ
"งั้นเหรอ... ถ้าเขาไม่รู้สึกอะไรด้วย น้องเขาจะรับหมั้นเราทำไม"
"เขาอาจจะรับหมั้น เพราะเกรงใจคุณแม่ และผู้ใหญ่ทางเขาก็ได้นี่ครับ"
คุณหญิงภควรรณฟังบุตรชายพูด ก็ยิ้มอย่างมีความหมาย และกล่าวว่า
"ผู้หญิง ทุก ๆ คน เขาไม่ยอมละเลย สิ่งสำคัญในความสุข ทั้งชีวิตของเขาหรอกนะลูก ถ้าเขาไม่มีใจ เขาก็ปฏิเสธลูกไปแล้ว แต่ว่า...น้องเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรแสดงว่าเขาอาจกำลังจะให้โอกาสลูกพิสูจน์ตัวเองอยู่ก็ได้นะ"
ภาคินยิ้ม
"ครับแม่...ผมจะพิสูจน์ตัวเอง"
   กันญิกาเก็บของใช้ เสื้อผ้า และขนส่งมาไว้ชั้นล่างในตอนเช้าของวันต่อมา ชญานิษฐ์เองก็เช่นกัน
"ไปลาคุณน้า กันก่อนไหมค่ะ พี่นิษฐ์"
กันญิกาถามพี่สาว
"เมื่อวันก่อนก็บอกแล้ว คงไม่ต้องบอกซ้ำหรอกมั้ง"
"จะดีหรือค่ะ"
"คงไม่เป็นไรหรอ ขนของไปไว้ที่บ้านเราก่อน แล้วค่อยกลับมาบอกน้าวรรณใหม่ก็ได้"
ชญานิษฐ์บอก
กันญิกายิ้มนิด ๆ ก่อนจะยกกระเป๋าเดินตามพี่สาวไปที่รถ
    ระหว่างที่ขับรถ ชญานิษฐ์ให้กันญิกาต่อสายโทรศัพท์หาพ่อผู้ใหญ๋กันธร ผู้เป็นบิดาของเธอทั้งคู่
"ติดแล้วค่ะ..."
กันญิกาบอก
"เอาสายมาใส่หูพี่ เดี๋ยว...พี่คุยเอง"
หญิงสาวทำตามที่พี่สาวบอก
"พ่อ...นิษฐ์เองนะค่ะ"
"อะไรกัน โทรหาพ่อทำไมนิษฐ์ อยู่บ้านเดียวกันแท้ ๆ "
"เปล่าอยู่บ้านซะหน่อย"
"อ้าว...แล้วออกไปไหนแต่เช้า"
"นิษฐ์กับน้องกำลังขนของไปบ้านใหม่ของเราน่ะพ่อ..."
"อะไรนะ"
"ถึงโทรมาบอกพ่อไง นิษฐ์ฝากบอกแม่ด้วยนะ แล้วบ่าย ๆ จะไปรับมาดูบ้านใหม่ของนิษฐ์กับนีนะค่ะพ่อ แค่นีนะค่ะ สวัสดีค่ะ"
ชญานิษฐ์ตัดสายทันทีเมื่อพูดจบ
"อะไรนะพ่อ" 
คุณชญามลร้องเสียงหลง
"แม่ได้ยินไม่ผิดหรอก ลูกเราพากันขนของไปแล้ว"
พ่อผู้ใหญ่กันธรบอก
"ฉันจะเป็นลมกับความคิดของลูกสาวของฉันจริง ๆ "
"อย่าพึ่งเป็นลมแม่"
"มีลูกสาวสามคน ให้ที่จะเชื่อฟังก็ออกเรือนไปแล้ว เหลือให้ห่วงอีกสอง"
"แม่มลนี่ก็...."

………………………………….

ชญานิษฐ์กับกันญิกาพากันจัดข้าวของภายในตึกอย่างขมักเขม้น
"อ้าว...คุณภาคิน"
ชญานิษฐ์พูดขึ้น เมื่อหันมาเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามา
"ขอโทษนะครับ พี่เข้ามาโดยพลการ"
ภาคินบอก
"ก็เข้ามาแล้วนี่ค่ะ"

ชญานิษฐ์บอก

"พี่นิษฐ์ค่ะ เราจะแต่งร้าน เอ่อ...คุณภาคิน"
กันญิกาเดินเข้ามาหาชญานิษฐ์ แต่พอเห็นหน้าของชายหนุ่มก็พูดไม่ออกซะดื้อ ๆ 
ชญานิษฐ์มองทั้งคู่ ก่อนจะบอกว่า
"คุยกันเองนะ"
และหญิงสาวก็เดินเลี่ยงออกไปให้ทั้งคู่ได้คุยกัน
"พี่นิษฐ์ค่ะ"
กันญิกาเรียกพี่สาว เมื่อเห็นเธอเดินออกไป
"นี..."
"มีอะไรหรือค่ะ..."