วิวาห์รักจัดผิดคู่

ลำดับตอนที่ #11 : วิวาห์รักจัดผิดคู่ 11

"แต่..."
"ไม่ต้องแต่แล้ว ตอบให้ฉันเข้าใจเสียทีเถอะ"
"ฉัน...เอ่อ"
"ทำไมต้องอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ด้วยล่ะ"
"ฉันแล้วแต่คุณพ่อ คุณแม่ค่ะ แต่ถ้าจะคบกัน เราต้องรู้จักกันให้มากกว่านี้ก่อน"
คำตอบของกันญิกาทำให้ภาคินยิ้มได้
"งั้น...เป้นอันว่าตกลง เราจะลองคบกันนะนี"
"…."
   ชายหนุ่มเอียงคอหอมแก้มหญิงสาว และรีบเดินออกจากห้องไปทันที เขากลัวว่าหญิงสาวจะเปลี่ยนใจ
    ขณะที่กันญิกาอึ้งกับสิ่งที่เขาทำ - ดูสิไม่ทันไรก็ผิดคำสัญญาแล้ว ไหนว่าจะไม่ล่วงเกินเธอ - 
................................................
เช้าวันต่อมาพ่อผู้ใหญ่กันธรกับคุณชญามลเดินทางมาบ้านคุณหญิงภควรรณแต่เช้า

"พ่อแม่ มาได้ไงค่ะเนี่ย"
ชญานิษฐ์ภามด้วยความประหลาดใจ
"ก็ให้คนรถขับรถให้ แต่อุบลฯ เอง ซิ่งแป๊บเดียวก็ถึง"
พ่อผู้ใหญ่บอก
"แล้วมีธุระอะไรกันหรือค่ะ"
"มาเจรจาเรื่องการหมั้น"

ชญานิษฐ์งง ๆ จึงพูดงึมงำต่อว่า
"หมั้นใครล่ะ"
คุณชญามลตีไหล่บุตรสาว แล้วว่า
"อยู่กับน้องยังไง ไม่รู้ว่าใครมาขอหมั้นน้องตัวเอง"
"หมั้น...ยายนีหรือค่ะ"
ชญานิษฐ์เกาศรีษะอย่าง งง - อะไรกันนะ ต้องไปตามยายนีมาถามซะแล้ว -
............................................................................................................

"พ่อว่าจะให้น้องหมั้นไว้ก่อน ตามความต้องการของฝ่ายชาย แต่ยังไม่ให้แต่งตอนนี้หรอก"
หู้ใหญ่กันธรบอก
"ถ้าน้องจะแต่ง ก็ให้น้องแต่งสิค่ะพ่อ ยังต้องรออะไรอีก"
ชญานิษฐ์บอก
"นี่...ยายนิษฐ์ รู้ไหมว่าพี่ต้องแต่งก่อนน้อง เพราะฉะนั้นถ้าแก่ยังไม่แต่ง พ่อกับแม่ก็จะไม่ให้ยายนีแต่งก่อนแกเป็นอันขาด"
"แม่ค่ะ แล้วถ้านิษฐ์ไม่ยอยากแต่งงาน ยายนีไม่ต้องเป็นม่ายงานแต่งหรือค่ะ"
"เดี๋ยวเถอะ ยายนิษฐ์"
"นิษฐ์ ไปตามน้องดีกว่า...."
ชญานิษฐ์ทำท่าจะลุกขึ้น แต่ถูกห้ามไว้จากมารดา
"ตาภาคิน ไปตามแล้ว"
...............................
"นี...เปิดประตู ให้พี่ทีสิครับ"
ภาคินพูดขึ้น หลังจากเคาะประตูห้องของกันญกาแล้ว
หญิงสาวเปิดประตูออกมา
"มีอะไรหรือค่ะ"
ภาคินส่งกล่องใบใหญ่สีชมพูให้หญิงสาว
"นีใส่ชุดนี้ แล้วลงไปข้างล่างนะ...เดี๋ยวพี่จะรออยู่หน้าประตู"
"ทำไมต้องเปลี่ยนชุดด้วยล่ะ"
"คำขอจากคุณแม่พี่ ได้ไหม"
ภาคินอ้างชื่อมารดา เพราะรู้ว่ากันญิกาต้องมีความเกรงใจมารดาเขาอยู่มาก หญิงสาวรับกล่องจากชายหนุ่มและปิดประตูห้อง
   สิบห้านาทีต่อมาหญิงสาวก็เปิดประตูห้องและก้าวออกมาภายนอก กันญิกาอยู่ในชุดสีชมพูอ่อน ๆ เป็นแบบราตรียาว หญิงสาวก้าวผมเป็นม้วนกลางศรีษะ
"ปล่อยผมออกได้ไหม นี"
"ทำไมค่ะ..."

"ปล่อยนะ มาพี่ช่วย"
"เอ่อ..."
ชายหนุ่มจัดการดึงกิ๊ฟดำออกทีละตัว และไปหยิบแปรงหวีผม มาหวีให้หญิงสาว อย่างเบามือ
"เรียบร้อยแล้ว"
"ตกลงคุณให้นี แต่งชุดนี้ทำไมค่ะ"
"นี ลงไปข้างล่างก็จะรู้เอง ไปกัน"
ภาคินจูงมือว่าที่คู่หมั้น เดินไปยังห้องที่จัดเป็นพิธีง่าย ๆ ของเขากับเธอ
.......................................................................................................
"คุณพ่อ คุณแม่ มาได้ไงค่ะ"
กันญิกาวิ่งเข้ามากราบที่ตักของบิดาและมารดา เมื่อเข้ามาภายในห้อง
"มาจัดพิธีหมั้นให้นีไงลูก...พ่อขอให้นีมีความสุขนะ"
"แม่ก็เหมือนกันลูก"
"หมั้น"
กันญิกางง พอนึกได้ก็หันไปจ้องหน้าภาคินอย่างโกรธเคือง
"แม่ค่ะ นี เอ่อ"
"น้องนีตื่นเต้นครับ คุณป้ามล"
ภาคินพูดแทรกขึ้น เพราะกลัวว่าหญิงสาวจะล้มเลิกงานวันนี้
"หมั้นกันไว้ก่อน ศึกษากันไป ถ้าตาคินไม่ดีพอน้าอนุญาติให้หนูนีจัดการทุกอย่างเลยลูก"
คุณหญิงภควรรณกล่าว
"คิน...อย่าทำให้น้องเสียใจนะ ลูกสาวคนเล็กของลุง ลุงรักและดูแลอย่างดี ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม แต่ถ้าวันใดยายนีกลับไปหาลุง เรามีเรื่องแน่"
พ่อผู้ใหญ่กันธรขู่ คุณชญามลจึงตีที่ต้นขาของสามี
"คุณก็ วันมงคลนะ"
คุณชญามลกล่าว และบอกต่อว่า
"ป้ามลขอให้ คินดูแลน้องให้ดี นะลูก"
"ครับ"
พิธีหมั้นผ่านไปอย่างเรียบร้อยทุกอย่าง ภาคินจูงมือกันญิกาออกมาที่หน้าบ้าน
"ทำไม...ถึงไม่บอกกันก่อนค่ะ"
"บอกแล้ว..."
"บอกว่าจะขอคบกัน"
"ก็พี่อยากจะพิสูจน์ความจริงใจ นีให้โอกาสพี่สักครั้งนะ พี่จะปรับปรุงตัวใหม่ จะรอการแต่งงานระหว่างเราทั้งสองคนนะ นี"
ภาคินบอก
"ก็ได้ค่ะ..."
กันญิกานิ่งไปแป๊บนึ่ง ก็ตอบให้ภาคินให้ยิ้มออก
  พอชายหนุ่มได้ยินคำตอบของหญิงสาว เขาก็อุ้มเธอตัวลอย พร้อมหมุนไปรอบ ๆ เสียงกรี๊ดตกใจของกันญิกา และเสียงหัวเราะของภาคิน ทำเอาทุก ๆ คนวิ่งออกมาดู และพอเห็นภาพทั้งคู่ ก็พากันยิ้ม
   ชญานิษฐ์ยืนพิงประตูดูน้องสาวตนยิ้มอย่างมีความสุข ก็ยิ้มให้กับความสุขของน้องสาว แต่พอหันหลังกลับ ก็ชนเข้ากับร่างสูง จนเกือบล้มแต่ดีที่ร่างสูงนั้นโอบประคองหญิงสาวไว้ทัน
"เป็นอะไรหรือเปล่า"
"เปล่า...แล้วกรุณาปล่อยฉันได้แล้ว คุณภากร"
"ผม ก็ไม่ต้องการแตะต้องตัวคุณนักหรอก"
ภากรประคองให้หญิงสาวทรงตัวได้ และปล่อยมือออก

หลังจากเสร็จพิธีทุกอย่าง ทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อน ชญานิษฐ์ก็จับน้องสาวมาในห้องนอนของเธอ เพื่อเตรียมตัวสอบสวนเป็นการใหญ่
"ไหน...นีลองเล่าให้พี่ฟังหน่อยซิว่า เรื่องมันไปไงมาไง ถึงได้ตกลงปลงใจไปรับหมั้นกับนายภาคินได้ไง ตอนไหน"
ชญานิษฐ์จ้องน้องสาวเขม็ง
"นีก็...ไม่รู้เหมือนกันค่ะ"
"แล้วกัน...ยังไงกันแน่ บอกพี่มาดีกว่า"
"คือว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง ตอนไหน...แต่ เอ่อ เอาเป็นว่า...นีจะลองศึกษาเขาดูนะค่ะ พี่นิษฐ์"
"งั้นก็ตามใจเราเถอะ"
กันญิกาจับมือของพี่สาวไว้อย่างจะให้ ชญานิษฐ์ให้กำลังใจ เพื่อสร้างความมั่นใจและเชื่อมั่นในการตัดสินใจครั้งนี้ของเธอ
"แล้ว...นียังจะย้ายไปที่ตึกที่เราจะร่วมสร้างเป็นเพื่อนใหม่ของเราอยู่อีกรีเปล่า"