วิวาห์รักจัดผิดคู่

ลำดับตอนที่ #1 : วิวาห์รักจัดผิดคู่ 1

               "สวัสดีค่ะคุณพี่ชญามล"
คุณหญิงภควรรณ ศิวยุทธ์ เอ่ยทักทายเพื่อนเก่าอย่างเป็นกันเอง หลังจากที่ไม่ได้พบเจอกันนานสิบกว่าปี วันนี้คุณหญิงเดินทางมาไกลถึงจังหวัดอุบลฯ เพราะได้รับการเชื้อเชิญมาร่วมงานแต่งงานของบุตรสาวคนโตของเพื่อนสนิท
                "สวัสดีค่ะ คุณวรรณ ...อุ๊ย...ต้องเรียกคุณหญิง ต่างหาก ใช่ไหมค่ะ"
                "โธ่...คุณพี่มลก็แซวดิฉัน"
                "แล้วคุณวรรณ มากับใครค่ะเนี่ย"  คุณชญามลเอ่ยถาม
                "ดิฉัน มากับลูกชายทั้งสองคนล่ะค่ะ ตาภากรแล้วก็ตาภาคิน พอดีเขาเอารถไปจอดค่ะ คุณพี่แล้วคุณพี่ผู้ชายไปไหนล่ะค่ะ" คุณหญิงภควรรณถามหาสามีของคุณชญามล
                "สงสัยไปช่วยคู่บ่าวสาวดูแลแขกในงานค่ะ ดิฉันแยกออกมารอคุณวรรณนี่ล่ะค่ะ" คุณชญามลบอก
                "ว่าไป...ดิฉันก็เสียดาย หนูนันท์คนเก่งลูกสาวคนโตของคุณพี่ ทั้งสวย เก่ง ตอนแรกดิฉันกะจะขอจองให้ตาภากรซักหน่อย เห็นเขาเหมือน ๆ กัน" คุณหญิงภควรรณพูดออกมาอย่างนึกเสียดาย
                "คุณหญิงภควรรณขา...ลืมไปหรือเปล่าค่ะ ดิฉันมีลูกสาวสามคน แต่งงานหนึ่งก็มีอีกสองคนให้คุณวรรณเลือก"
                "จริงด้วยค่ะ"
                "สองสาว คุณอะไรกันอยู่"ผู้ใหญ่กันธรพูดขึ้น เมื่อเห็นภรรยาหายไปนาน จึงเดินมาตาม
                "สวัสดีค่ะ คุณพี่กันธร"
                "สวัสดี คุณภควรรณ"
                "อืม...ดิฉันว่าเข้าไปในงานดีกว่าค่ะ คุณวรรณ ไปพ่อผู้ใหญ่" คุณชญามลบอก
                "เดี๋ยวค่ะ ดิฉันขอรอลูกก่อน..." คุณหญิงภควรรณ หันมองไปทางที่จอดรถ
                "นั่นไงมาแล้ว"คุณชญามลและผู้ใหญ่กันธรมองตามในทิศทางที่คุณหญิงภควรรณบอกว่าลูกชายของตนเดินมา
                "ตาภากร นี่ ตาภาคินค่ะ คุณพี่ทั้งสอง"คุณหญิงแนะนำ
                "สวัสดีครับ"สองหนุ่มทักทาย และทำความเคารพผู้ใหญ่ทั้งสอง
                "...โตเป็นหนุ่มแล้วหล่อไม่เบานะ"ผู้ใหญ่กันธรกล่าวชม
                "เข้างานกันดีกว่า เชิญ...เชิญ"คุณชญามลบอก
ทั้งหมดเดินเข้าไปในงานแต่งงานของ กันธินันท์ กรกิจโชติ ลูกสาวคนโตของตระกูลกับแฟนหนุ่ม สินธุ ภูวนาท ที่คบกันมานาน ภายในงานจัดแต่งด้วยดอกไม้นานาพันธุ์
                "งานคืนนี้ จัดได้ดีมาก ๆ เลยค่ะ สวยมากคุณพี่จ้างสถาปนิกที่ไหนค่ะ"คุณหญิงเอ่ยถาม
                "เปล่าค่ะ ดิฉันไม่ได้จ้างใคร...นี่ฝีมือ ยายนิษฐเขาค่ะ ส่วนชุดแต่งงานก็ฝีมือยายนิ คนนี้เขาเก่งเรื่องเย็บปักถักร้อย"คุณชญามลบอก
                "เจ้าบ่าว&เจ้าสาว มาตรงนี้ที"ผู้ใหญ่กันธรเรียก
                "นี่ คุณน้าภควรรณ จำได้ไหม"
                "สวัสดีค่ะ คุณน้าวรรณ นันท์จำได้ค่ะคุณพ่อ"กันธินันท์บอก พร้อมส่งยิ้มหวานและทำความเคารพอย่างนอบน้อม ก่อนพูดต่ออีกว่า
                "แต่ นันท์จำไม่ได้ว่าคนไหน พี่ภากร คนไหนพี่ภาคิน น่ะสิค่ะ"
ทั้งหมดแนะนำกันอยู่สักครู่ จนรู้จักกันแล้วผู้ใหญ่จึงถามหาลูกสาวอีกสองคน
                "นันท์ เห็นน้องไหมลูก"กันธินันท์ ส่ายหน้าไปมาแล้วว่า
                "ไม่เห็นค่ะ แต่เดี๋ยวคงมา วันนี้ยายนิษฐ์จะยอมแต่งตัวสวย ใส่ชุดราตรียาวเพื่อนันท์เลยนะค่ะ"
                "ขนาดนั้นเชียว"
                "ภากร ภาคิน พากันไปเดินดูงานไป แม่จะคุยกับคุณลุงคุณป้าซะหน่อย"
                "ครับคุณแม่"
หลังจากที่สองหนุ่มเดินหายไป ทั้งสามก็หันมาคุยกัน
                "คุณพี่มล คิดว่าลูกชายดิฉัน เป็นที่พอใจไหมค่ะ"
                "ก็ดีค่ะ แต่ว่าถ้าจะเรื่องที่เราตกลงกัน ดิฉันก็ไม่กล้าบังคับใจลูกสาว ยายนี ไม่เท่าไหร่ เพราะเหมือนยายนันท์ แต่ว่ายายนีจะเรียบร้อยกว่ามาก ส่วนยายนิษฐ์ หัวแข็งเหมือนพี่ผู้ใหญ่"
                "อ้าว...ว่าไปนั้นแม่ก็"
                "หรือไม่จริงค่ะ"
                "ดิฉันก็ไม่ได้กำหนดอะไรหรอกค่ะคุณพี่ทั้งสอง ก็แค่ให้เขาดู ๆ กัน แต่ถ้าให้คู่กันตามที่หวังก็ดี ดิฉันจะขอหนูนีให้ภากร เพราะสองคนนี้คงเหมือนกันเข้ากันได้ไม่ยาก แล้วก็หนูนิษฐ์ให้ตาภาคินนะค่ะ ไว้ปามกัน"
                "งั้นเราคิดเหมือนกันค่ะ คุณวรรณ"คุณชญามลบอก
                "พี่กร สาว ๆ บ้านนอกนี่ก็...OK...ดีนะพี่"ภาคินบอกพี่ชาย
                "นี่...นายคิน อย่ามาสร้างเรื่องที่นี่นะ"ภากรเตือนน้องชาย
                "พี่ก็คิดมากไปได้ มันอยู่ที่การสมยอมต่างหาก"
                "แกนี่มัน...เฮ้ย..."
....โอ้ยยย.........
                "นี่คุณ..."
ชญานิษฐ์ร้องด้วยความตกใจ ก่อนจะหันมามองหน้าคนที่เหยียบถูกมือเธอ
                "ขอโทษครับ คุณ...คนสวย"
ภาคินรีบบอก แต่ก็ยังไม่วายที่จะหยอดคำหวาน
                "นี่คุณ คำขอโทษฉันรับ แต่คุณควรถอนคำพูดอื่นซะ"ชญานิษฐ์พูดด้วยอารมณ์โมโห
                "มีอะไรค่ะ พี่นิษฐ์"กันญิกา ถาม เมื่อเธอได้ยินเสียงพี่สาวร้อง
                "ก็นายนั่นเดินเหยียบมือพี่แล้วยังพูดจาไม่เข้าหู"ชญานิษฐ์พูด
ภากรจึงว่า  "นี่คุณครับ น้องชายผมขอโทษคุณไปแล้วนะ หรือว่าต้องการเงิน"
ชญานิษฐ์มองอย่างไม่พอใจ
                "รู้ไหม...ว่าฉันต้องการอะไร..."
                "เธอก็ว่ามาสิ"
...ผลั๊ก...
สิ้นคำพูด กำปั้นน้อยของชญานิษฐ์ก็กระแทกเข้ามุมปากของภากรอย่างจัง
                "จำไว้อย่ามาดูถูกกัน คำขอโทษของพวกนายฉันก็ไม่ขอยอมรับ แต่การดูถูกคนอื่นด้วยการเอาเงินฟาดหัว มันมากเกินไป...ไปยายนิ"
หญิงสาวดึงแขนน้องสาวเดินออกไปทันที ทิ้งให้สองหนุ่มมองตามอย่างโมโห
                -ฝากไว้ก่อนเถอะ อย่าให้เจออีกนะ-

ขณะที่ผู้ใหญ่กันธร คุณชญามล และคุณหญิงภควรรณ กำลังคุยกันอย่างออกรส ก็มีเสียงใสของกันญิกาดังขึ้นว่า

                “คุณแม่ค่ะ คุณพ่อค่ะ พี่นิษฐ์ มีเรื่องค่ะ”

                “มีเรื่องอะไร ใครมันกล้า”พ่อผู้ใหญ่พูดอย่างโมโห ใครกันหาญกล้ามาแตะต้องลูกสาวผู้เป็นที่รักของเขา

                “ชั่งเถอะพ่อ...นิษฐ์จัดการแล้วค่ะ เรื่องจิ๊บ ๆ แค่นี้”

เสียงของชญานิษฐ์ดังขี้น ผู้ใหญ่และคุณชญามล ต่างมองไปทางบุตรสาว ทั้งสองตะลึงตาค้าง คุณชญามลตั้งสติได้ก่อนจึงพูดออกมาว่า “นี่...ยายนิษฐ์ จริง ๆ หรอลูก”

                “แย่แล้ว...แย่...แย่”พ่อผู้ใหญ่ร้องตะโกน

กันญิกา งง และสงสัย จึงถามขี้นว่า

                “อะไรค่ะ คุณพ่อ ที่แย่”

                “จะให้อะไร เมื่อก่อนข้างกายพ่อมีสาวสวยอยู่ข้างสามคน คือแม่ชญามล ยายนันท์ แล้วก็นี แต่ตอนนี้เพชรอีกเม็ดของพ่อเผยอีกดวงแล้วสิ”พอพูดจบพ่อผู้ใหญ่ก็หัวเราะชอบใจ

ชญานิษฐ์จึงว่า “ตลกจะตายให้นิษฐ์แต่งแบบนี้ ดูสิ...นิษฐ์กำลังตรวจความเรียบร้อยของดอกไม้ในงานอยู่ดี ๆ ก็มีผู้ชายสองคนเดินมายังไงก็ไม่รู้ มีทางก็ไม่รู้จักมองทาง เหยียบมือนิษฐ์อย่างจัง ถ้าพรุ่งนี้มือบวมนิษฐ์จะทำงานยังไงล่ะ”

                “เดี๋ยวจะเข้าพิธีการพี่เขาแล้ว ยิ้มแย้มกับพี่เขาดีกว่านะ ยายนิษฐ์ แล้วถ้าพรุ่งนี้ไปทำงานไม่ได้ก็หยุดซะ”

คุณชญามลบอก

                “นี่...หนูทั้งสอง.....”คุณภควรรณพูดขึ้น แต่ยังพูดไม่จบ คุณชญามลก็รีบพูดก่อนว่า

                “...ว๊าย...ขอโทษค่ะ นี่....ยายนิษฐ์ ยายนี สวัสดีคุณน้าวรรณสิลูก”

                “สวัสดีค่ะ”สองสาวทำความเคารพ

                “อุ๊ย...สวัสดีจ้า ลูกสาวคุณพี่น่ารักทุกคนเลยค่ะ หนูนันท์ทั้งสวยทั้งเก่ง หนูนิษฐ์ก็สวยเก่งไม่กลัวใคร หนูนีก็สวยอ่อนหวานน่ารัก ดิฉันล่ะอิจฉาคุณพี่จริง ๆ ค่ะ...”คุณหญิงภควรรณพูดอย่างนึกชื่นชอบในตัวบุตรสาวทั้งสามของคุณชญามล ทำเอาคนที่เป็นมารดายิ้มอย่างเป็นปลื้ม

ขณะนั่งคุยกันอยู่นั้น ภากรกับภาคินก็เดินเข้ามาที่โต๊ะ แต่ชญานิษฐ์กับกันญิกานั่งหันหลังให้ ทำให้มองไม่เห็นเขาทั้งสองคน

                “อ้าว...ตากร นั่นหน้าไปโดนอะไรมา”คุณหญิงภควรรณผู้เป็นมารดาถาม

                “คือ...เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยครับ คุณแม่”

ภากรบอก ภาคินจึงแทรกต่ออีกว่า “คือ ผมผิดเองครับ ปากไวไปนิดนึง พี่กรก็เลยซวย ถูกผู้หญิงต่อยให้”

ประโยคสุดท้าย ทำให้ชญานิษฐ์ หันหลังไปมองบุคคลทั้งสอง พอทั้งคู่เห็นหน้ากัน ต่างพูดพร้อมกันว่า

                “นี่....นาย”/ “นี่....เธอ”

                “พ่อค่ะ...คนนี้ล่ะค่ะ ที่จะมาเอาเงินฟาดหัวนิษฐ์”ชญานิษฐ์ หันไปฟ้องบิดาทันที

                “สองคนเจอกันแล้วหรอ”คุณชญามลถาม

                “ค่ะ”/ “ครับ”

คุณภควรรณเห็นท่าไม่ดีเลยว่า

                “น้าว่า คงเป็นเรื่องเข้าใจผิด น้าขอโทษแทนได้ไหมค่ะ หนูนิษฐ์ ถ้าหนูนิษฐ์ยังไม่หายโกรธ”

                “เอ่อ...คุณน้าค่ะ นิษฐ์...นิษฐ์ไม่ได้....ไม่ได้โกรธ...หรอกค่ะ”ชญานิษฐ์พูดออกมา เพราะไม่อยากให้เรื่องบานปลาย แต่ก็ยังคงย้ำเสียงหนักตรงคำว่าโกรธแล้วเหลือบไปมองหน้าภากรอย่างเอาเรื่อง

                “งั้น...ก็มานั่งที่”พ่อผู้ใหญ่บอก

คุณชญามลเรียกให้ภากรมานั่งข้างระหว่างเธอกับลูกสาวคนเล็กคือ กันญิกา และคุณภควรรณก็เรียกให้ภาคินมานั่งข้างตนซี่งมี ชญานิษฐ์ นั่งติดอยู่ พ่อผู้ใหญ่มองหญิงทั้งสองคนทำ แม้ว่าจะไม่ค่อยเห็นด้วยแต่ก็ไม่ขัดอะไร จึงปล่อยเลยตามเลย

                "ตากร ไม่ชวนน้องนีคุยบ้างล่ะลูก"คุณหญิงภควรรณบอก

                “ผมพูดไม่ค่อยเก่งครับ กลัวน้องนีเบื่อ”

        - โธ่เอ้ย...ไม่ได้ดั่งใจเลยตากร -

                “ตาคิน หยิบน้ำให้น้องนิษฐ์หน่อยสิลูก”คุณหญิงเปลี่ยนลุ้นอีกคู่

                “ครับ คุณแม่” “น้องนิษฐ์ครับ จะทานน้ำอะไรดี เดี๋ยวพี่ไปหยิบ.....”

                “ไม่ต้องหรอกค่ะ นิษฐ์ไม่หิว”ชญานิษฐ์พูดแทรกขึ้น หญิงสาวไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย เธอรู้สึกเหมือนถูกก่อกวน

                “พ่อค่ะ ถ้างานเลี้ยงวันนี้เสร็จ พี่นันท์กับพี่สินเดินทางไปฮันนีมูนเมื่อไหร่ นิษฐ์จะไปทำงานที่กรุงเทพซักสองสัปดาห์นะค่ะพ่อ”

                “แล้วจะพักที่ไหนล่ะนิษฐ์”คุณชญามลพูดเปิดโอกาสให้คุณหญิงภควรรณเสริม

                “นิษฐ์ว่าจะพักโรงแรมค่ะ”

                “หนูนิษฐ์ไปพักที่บ้านน้าก็ได้นี่จ๊ะ”

                “ใช่ ๆ แม่ก็ว่าดีนะนิษฐ์”

คุณชญามลเสริมต่อ “ก็ดีสิครับ ถ้าน้องนิษฐ์ไปพักด้วยกัน”

ภาคินพูด เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาว  “คุณภาคินค่ะ กรุณานั่งห่าง ๆ ดิฉันด้วย”

หญิงสาวพูดแล้วเริ่มมีอาการไม่พอใจมากขึ้น ปกติชญานิษฐ์เป็นคนอารมณ์ร้อน แต่วันนี้ถือว่าเธอเก็บอารมณ์ได้ดีอย่างมาก หญิงสาวไม่อยากให้อารมณ์ของตนเองเดือดมากกว่านี้จึงหันคุยกับน้องสาวของตนต่อว่า

                “อืม...นี ไปกับพี่ไหมล่ะ จะได้ไปดูที่เปิดร้านเสื้อด้วย”

                “แต่ว่าพี่นิษฐ์ทำงานนี่ค่ะ...จะมีเวลาพานีไปดูที่เหรอ”

                “มีสิ งานพี่เสร็จก็ไป ตกลงไหม”

                “ค่ะ”

สองสาวคุยกันเอง ไม่สนใจใคร ทำเอาสองหนุ่มเหมือนเป็นอากาศธาตุที่สองสาวไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย

ส่วนคุณชญามลกับคุณหญิงภควรรณต่างก็ไม่รู้จะสานต่อยังไงเพราะว่าไม่มีใครรับมุขเลย แม้ภาคินจะให้ความสนใจสองสาว แต่พอเจอคำตรอกกลับจากชญานิษฐ์ก็ทำเขาสำรักไปเหมือนกัน

หลังจากงานแต่งงานของกันทินันท์เสร็จสิ้น ผู้ใหญ่กันธรและคุณชญามลก็ชวนให้ครอบครับของคุณหญิงภควรรณเข้ามาพักในบ้านของครอบครัวกรกิจโชติ

 “คุณวรรณค่ะ เชิญพักด้วยกันนะค่ะ จะได้ไม่ต้องเดินทางกลับไปกลับมาเหนื่อยเปล่า ๆ” คุณชญามลบอก

 “ใช่แล้ว...บ้านนี้ก็หลังใหญ่โตอยู่สบายกว่าโรงแรมอีก”ผู้ใหญ่กันธรพูดเสริม

 “แต่ดิฉันเกรงใจค่ะ อีกอย่างตากรก็จองห้องพักของโรงแรมไว้แล้ว”คุณหญิงภควรรณบอก