คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Chapter 3] My Lovely changmin - เข้มเเข็ง
ตอนที่ 3
ครอบครัวคิม มีลูกชาย 3 คน
คิมแจจุง พี่ชายคนโต
คิมจุนซู พี่ชายคนรอง
และชิมชางมิน น้องชายคนเล็ก
พ่อเค้านามสกุลคิม
ส่วนแม่นามสกุลชิม
ทุกคนต่างใช้คำว่าคิมนำหน้า
ส่วนตัวเค้าใช้คำว่า ชิม
เพราะผู้เป็นแม่ดันไปดูหมอ
หมอบอกว่า เด็กคนนี้ไม่ถูกกับตัว K
ผู้เป็นพ่อไม่เคยเชื่อเรื่องนี้
ส่วนผู้เป็นแม่เชื่อไปแล้วจนสนิทใจ
เด็กมันก็ไม่รู้อะไรมัวแต่กินๆๆ และก็กิน
จนเกือบติดคอตาย
‘เห็นไหมลูกเกือบตาย! ต้องเป็นเพราะ K แน่ๆ’
ส่วนคนเป็นพ่อได้แต่ส่ายหน้า แต่ในหัวดันคิดไปอีกแง่ ‘หรือมันจะจริง?’
ก็ได้แต่ตามน้ำ เปลี่ยน K เป็น S
กลายเป็นชิมชางมินเหมือนอย่างทุกวัน
ลูกคนโปรดเลยละ! เพราะดันมีเรื่องไร้สาระเข้ามามีเอี่ยว
ไอ้พี่ชายคนโตก็เห่อน้อง
เพราะไอ้คนรองมันอ้วนเกินไป กูอุ้มไม่ไหว
เลยหันมาเห่อน้องคนเล็กแทน
ทำให้บ้านนี้ดูไม่ปกติเหมือนอย่างที่ควรจะเป็น
บริษัทKim ที่ตั้งมาแต่โบราณจำต้องเปลี่ยนไปตามยุคและสมัย
จาก Kim เป็น Sim
เนื่องจากเอา ชิม และ คิมมารวมกัน ได้เป็นซิม
โอ้! อเมซิ่ง!
พูดอะไรเริ่มลงทะเล
แค่จิตมันตก ความคิดถึงเข้าแทรก
พ่อและแม่ที่เคารพ
หากรู้ว่าจะเป็นอย่างนี้
จะทำตัวดีๆไม่เกเร จะตั้งใจทำงาน อย่างที่หวัง
แต่ก็ได้แค่นั้น
เพราะไม่มีสิ่งใดที่จะเรียกกลับคืนมาได้
สามวันมาแล้วหลังจากที่เสียบุคคลอันเป็นที่รัก
เด็กก็โตกันแล้ว ไม่มีอะไรน่าห่วง
แต่ที่ห่วงคงเป็นเรื่องของความรู้สึก
“ชางมิน…กินข้าว” พี่ชายร้องเรียก
และก็เป็นแบบเดิม
คือน้องมันเก็บตัวขังตัวเองไว้ในห้อง
เป็นแบบนี้มาสามวัน นับตั้งแต่กลับมาจากงานศพ
แจจุงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินลงมาเมื่อเอากับข้าวไปไว้หน้าห้อง
จุนซูดีขึ้นมาหน่อยคือยอมกินเพราะเห็นแก่พี่ชายคนโต แต่กินไปได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องเททิ้ง
เนื่องจากเจ้าตัวดันสะอิดสะเอียนกินไม่ลง
แจจุงรู้ว่าตัวเองเป็นพี่ ทำใจเข้มแข็งได้ไม่นาน ก็ต้องมาร้องไห้แบบนี้ทุกครั้งในห้องน้ำ
และจะวนเป็นวัฏจักรแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนกัน?
คิดอะไรเรื่อยเปื่อย จนเสียงอ๊อดหน้าบ้านดังขึ้น
แจจุงไม่รอช้ารีบปาดน้ำตาออกก่อนจะเดินไปเปิดประตู
“แจจุง…”
“ยุนโฮ! นายมาทำไม?”
อีกฝ่ายดูตกใจมากถึงมากที่สุด เมื่อเห็นคู่อริด้านการเงินยืนหน้าสล๋อนอยู่หน้าประตู
ท่าทางคงจะรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับบริษัทของเรา
มันเป็นการดีเชียวละที่จะเอาเปรียบกับความอ่อนแอของคนอื่น
แต่ขอเวลาอีกนิดเถอะ ฉันจะเข้มแข็งให้ดู!
แจจุงกำหมัดแน่น
ดวงตาแดงก่ำ แต่ไม่ยอมให้มันไหลออกมา
คู่อริตัวดีเห็นเข้าก็ชักใจอ่อน ดึงมากอดเสียอย่างนั้น
คนโดนกอดเริ่มทำตัวไม่ถูก
‘อะไรของมันว่ะ!!’
“ไม่เป็นไรนะ…”
สาบานได้เลย! มันกำลังปลอบกูอยู่ -*-
ถึงแม้จะเป็นคู่อริ แต่ไม่รู้ทำไม ถึงทำให้คนฟังผ่อนคลายได้
พอรู้ตัวอีกทีว่าเผลอกอดตอบร่างสูงไป พอตั้งสติได้ก็รีบดันอกหนาๆนั้นออกห่างทันที
จนคนถูกผลักหน้าเหวอ ก่อนจะยิ้มออกมา
“กลับไปได้แล้ว!”
ยุนโฮยืนมองทั้งรอยยิ้ม ยื่นห่อขนมอะไรสักอย่างส่งให้ก่อนจะเดินออกจากบ้านไป
“ยาดีเชียวละ^^”
คำพูดทิ้งท้ายที่เล่นเอาคนฟังสงสัย ก่อนจะคลี่มันออก
‘คุ๊กกี้!?’
.
.
จุนซูออกมาเดินเล่นนอกบ้าน
หวังว่าอากาศดีๆคงช่วยกลบอาการหดหู่ของตัวเองลงได้
ไม่อยากให้พี่แจจุงต้องเป็นห่วง
และอยากจะเป็นเสาให้คนอื่นได้พึ่งพิงบ้าง
เดินไปเดินมาจนวกกลับมาที่เดิม
“โถ่เว้ย!!” ร่างอวบร้องลั่นก่อนจะเตะโดนเข้ากับอะไรสักอย่าง
โครมมมมมมมมมม!!
“เฮ้ย!! ทำบ้าไรฟ่ะ มาเตะ ถังขยะใบโปรดของคนอื่นเค้าทำไม!!”
คนผิดสะดุ้งตกใจ รีบหลบเข้ากำแพงใกล้ๆ
ก่อนจะร้องไห้ออกมายกใหญ่เมื่อเจอเจ้าของบ้านเดินหน้าบึ้งตึงเข้ามาใกล้
“ฮืออออออออออออออออออ~”
เท่านั้นแหละ บ่อน้ำตาก็แตกทันที
ไอ้คนมองนี่ถึงกับเลิ่กลัก กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย!
“โถ่! ร้องไห้หาพ่อหรอไง เป็นคนเดินมาชนของๆฉันแท้ๆ!”
ร่างสูงว่าอย่างเหลืออด ยิ่งแล้วใหญ่เมื่อได้ยินคำว่าพ่อออกมาจากปาก กลับยิ่งช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการร้องไห้ ให้กับคนๆนี้ขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
“ฮืออออออออออออออออออออออ~!!! แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
จนคนที่อยู่ด้านบนตะโกนลงมาถาม
“พี่ยูชอน! เกิดอะไรขึ้นนะ? อ้าวนั้น พี่จุนซูไม่ใช่หรอ?”
“โถ่ยูฮวาน! รู้จักหมอนี่ด้วยหรอ TT”
ร่างสูงร้องหาคนช่วย ก่อนจะกวักมือเรียกน้องชายที่ไม่มีทีที่จะลง
จนต้องส่งสายตาดุๆไปให้ เท่านั้นละ เจ้าตัวก็จำต้องลงมาอย่างช่วยไม่ได้
“โถ่พี่นะพี่!! ทำอะไรพี่จุนซูเนี่ย ร้องไห้บ้านแตกเลย!”
น้องชายเอ็ดขึ้นทันทีที่ลากพี่ชายอ้วนกลมเข้าบ้านมาได้แล้วแต่เจ้าตัวยังคงร้องสะอึกสะอื้นอยู่บนโซฟา
“ฉันนะยังไม่ได้ทำไรเลย!! อยู่ดีๆ ไอ้หมอนี่ก็เตะถังขยะล้ม พอจับได้ก็ดันร้องลั่นบ้านเลย!”
พี่ชายตัวดีแก้ตัว ก่อนจะหันมองตัวต้นเรื่องก็ต้องตกใจ
อ้าวไอ้นี่! “หลับตั้งแต่เมือ่ไหร่ฟ่ะ!”
ยูฮวานมองพี่ชายหัวเสียก็ได้แต่ขำ ก่อนจะขอตัวขึ้นห้องไป
.
.
.
ห้องใต้หลังคา
ที่มีหน้าต่างเพียงบานเดียว
บานเดียวที่ส่องถึงกัน
ถ้าเป็นทุกที ชายหนุ่มคงนั่งจ้องไม่วางตา
ว่าอีกคนกำลังทำอะไรอยู่
แต่ตอนนี้ เค้าไม่มีอารมณ์เลยแฮะ
“ป๊อก!” เสียงของแข็งบางอย่างกระทบหน้าต่าง
ทำให้ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมามองอย่างสงสัย
โป๊ก! และของแข็งที่ว่าก็ตกกระทบบนหัวเค้าอย่างจัง
มองมันอย่างไม่พิสมัย “ไอ้ก้อนหินบ้า ใครว่ะ!”
ร่างสูงว่าอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเหลือบไปเห็นใครอีกคนที่อยู่อีกฝากของหน้าต่างอีกบาน
พร้อมกับรอยยิ้มกวนประสาทและเสียงหัวเราะยียวนเมื่อแกล้งเค้าสำเร็จ
แต่ตอนนี้เค้ายังไม่มีอารมณ์เลย ก็จำต้องล้มตัวลงนอนและหลับตาลง
ป๊อก! มันมาอีกแล้ว!
ร่างสูงมองตัวต้นเหตุอย่างหาเรื่อง
คนยิ่งอารมณ์ไม่ดี
แต่ก่อนจะได้เอาคืน
ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ดังมาจากด้านล่าง
“ฮือออออออออออออออออออ~!!”
และเสียงนั้นก็ดูคุ้นเคย ? เอ๊ะ!
“พี่ยูชอน! เกิดอะไรขึ้นนะ? อ้าวนั้น พี่จุนซูไม่ใช่หรอ?”
และยิ่งได้ยินเสียงยูฮวาน ก็ยิ่งมั่นใจ
ชายหนุ่มชะโงกลงไปดู
ก่อนจะหันไปมองยูฮวานซึ่งตอนนี้ลงไปด้านล่างแล้วเรียบร้อย
ก็รู้อ่ะนะว่าไม่ใช่คนเดียวที่เสียใจ
แต่ตัวเราเอง…กำลังทำให้คนอื่นเค้าเดือดร้อนอยู่หรือป่าว?
ขอเวลาอีกนิดนะพี่แจจุง จุนซู ผมจะเข้มแข็งขึ้นให้ได้
ครุ่นคิดไปได้ไม่นาน
ไอ้ตัวต้นเหตุที่ทำให้เค้าหัวโนก็ขึ้นมาจนได้
“นี่นายนะ! นายนั้นแหละ!”
ร่างสูงงงงัน ชี้นิ้วไปที่ตัวเอง
“นายนี่เองเพื่อนบ้านคนใหม่ โถ่! นึกว่าจะเป็นสาวสวยซะอีกหมดอารมณ์เลย!”
อีกฝ่ายว่ายียวน
แต่คนฟังตอนนี้ไม่มีอารมณ์ต่อกร
ก็ได้แต่ปิดผ้าม่านลง แล้วล้มตัวลงนอน
แต่ดูท่าจะคิดผิด
เพราะตัวบ้านของเราและของเค้าห่างกันเพียงไม่เท่าไหร่
ยูฮวานกระโดดมาหาก่อนจะเคาะกระจก สองสามที
“เฮ้ย! มาทำไม!?” ชางมินว่าเข้าให้เมื่อเห็นอีกฝ่ายห้อยโตงเตงอยู่ตรงหน้าต่าง
กำลังจะเปิดกระจกให้ แต่ไม่ได้มอง จนมืออีกคนที่จับขอบหน้าต่างอยู่ เกือบตกลงไปด้านล่าง
“ว๊ากกกกกกก!!” คงจะตกลงไปแล้วถ้าไม่มีมือของเจ้าของบ้านมาดึงไว้
“โถ่! เล่นไรเป็นเด็กๆ ถ้าตกลงไปตาย ตำรวจเอาผิดฉันพอดี -*-”
อีกฝ่ายชักสีหน้าทันที ก่อนจะเดินสำรวจห้องของอีกคน
“นี่นายๆๆ ชอบฟังเพลงหรอ?”
“ไม่มั้ง~! มีเยอะขนาดนี้นะ -*-”
“อย่ากวนได้ไหมเนี่ย! แล้วนี่นายๆๆ หนังเรื่องนี้ฉันโคตรชอบเลย ขอนะ ขอยืมนะ^^”
พูดนะไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ และส่งยิ้มละไม กูจะตายเอา TT
“เลิกเรียกนายได้แล้ว ฉันชางมิน!”
“ไม่เอา! ไม่ได้อยากรู้ชื่อเอ็ง!”
เออ ดูมัน! จะยืมของชาวบ้าน แต่ดูมันทำ TT
“เอาน่าๆ งั้นเรื่องนี้ขอฉันนะ^^”
เจ้าตัวดีชโงกหน้าเข้ามาใกล้ พร้อมกับกล่องดีวีดีในมือ สีหน้าท่าทางดูเย้ายวน? ห๊า!? จะบ้าหรอว่ะ!!
มันเป็นผู้ชาย -*-
“อ..เอ่อๆๆ จะเอาอะไรก็รีบๆหยิบและรีบๆไป -*-”
“จิงอ่ะ! งั้นฉันเอาเรื่องนี้นะ ชอบมากเลย ><”
“เออๆๆ เอ…า..เฮ้ย!! เรื่องนั้นไม่ได้ เรื่องโปรดฉันเลยนะ!!”
ชายหนุ่มร่างสูงร้องบอกก่อนจะแย่งแผ่นซีดีกลับคืนมา
อีกฝ่ายหน้าบูดทันที
“หน้าอย่างนาย ชอบหนังรักกับเค้าด้วย?”
“ท..ทำไมเล่า!”
ว่าเข้าให้ก่อนจะไล่อีกฝ่ายให้กลับไป
ชางมินอมยิ้มทันทีที่เห็นอีกฝ่ายปีนข้ามฝากไปแล้ว
TBC
ความคิดเห็น